EPHRAEM :: Chronicon :: TLG 3170 001

TLG 3170 001 :: EPHRAEM :: Chronicon EPHRAEM Hist. Poeta (Aeniensis (Thraciae): A.D. 14) Chronicon Source: Bekker, I. (ed.), Ephraemius [Corpus scriptorum historiae Byzantinae] Bonn: Weber, 1840: 7–417. Chronicon imperatorum Romanorum: pp. 7–382 Chronicon patriarchum Constantinopoleos: pp. 383–417 Citation: (Line)

ante1t	Γάϊος ἔτη δʹ.
1	Εἶτα κατέσχε τὸ κράτος τῶν Αὐσόνων Γάϊος, Ἐπίκουρος ἢ Σατὰν τρόπον, ὑπὲρ φύσιν βρότειον αὑτὸν σεμνύνων ἢ καὶ θεουργῶν, ἡ κατάπτυστος φύσις,
5	ἀνὴρ ἀσελγὴς ἀποφρὰς μιαιφόνος· ἐφ’ οὗ Στέφανος πρωτομαρτύρων κλέος μαρτυρίου στέφανον εὗρεν ἐκ λίθων, σοφοί τ’ ἐγνωρίζοντο δύο προκρίτων Ἰώσηπός τε καὶ Φίλων ἐξ Ἑβραίων.
ante10t	Κλαύδιος ἔτη ιδʹ.
10	Τούτου καταστρέψαντος ἀθλίως βίον, Ἑρμοῦ φίλος Κλαύδιος, ἠπία φύσις,
10	ἴσου τε φύλαξ, ὑπερόπτης χρημάτων, τὰς ἡνίας εἴληφεν αὐσοναρχίας. τούτου κρατοῦντος Θευδᾶς καὶ Σίμων μάγος	7
15	πολλοὺς ἐλυμαίνοντο κακοτεχνίαις, πρῶτος δ’ ἐπιβέβηκε τῆς Ῥώμης Πέτρος σωτήριον κήρυγμα κηρύσσων ὅλοις.
ante18t	Νέρων ἔτη ιδʹ.
18	Μεθ’ ὃν παρῆλθεν εἰς βασίλειον κράτος Νέρων ἀσελγής, ἐμφερὴς τῷ Γαΐῳ,
20	θηλυδρίας ὢν καὶ θύλακος σαπρίας, πρῶτος διώκτης, εὐσεβῶν καθαιρέτης Χριστοῦ τε μυστῶν προκρίτων ἀναιρέτης. εἶτα Γάλβας Ὄθων σὺν Οὐιτελίῳ ἐπὶ βράχιστον τοῦ κράτους γεγευμένοι.
ante25t	Οὐεσπασιανὸς ἔτη ιʹ.
25	Μεθ’ οὓς κατηγλάϊσε τὴν κραταρχίαν Οὐεσπασιανός, κλέος βασιλέων, ἀρχὴν δράσας εὖ καὶ πλατύνας εἰς μέγα, ἐχθρῶν νικητής, φιλότιμος τὴν χέρα, ἀνήρ τις εὐπρόσιτος, ἡδὺς τοῖς φίλοις,
30	ὑπηκόοις δ’ ἅπασι καὶ πεφιλμένος.
ante31t	Τίτος ἔτη γʹ.
31	Μεθ’ ὃν Τίτος παῖς παραλαμβάνει κράτος,
31	θάλασσα καλῶν, φιλοδωρίας χύσις, εὐεργετικός, συμπαθής τις καρδία, χρηστὸς τρόποις οἷς ὡραΐζεται κράτωρ,	8
35	ἄναξ ἀριστεὺς καὶ στρατηγὸς γεννάδας, Ἰουδαϊκοῦ τοῦ θράσους καθαιρέτης· οὗ πᾶσιν ἀοίδιμον ᾄδεται τόδε, τὸ σήμερον δὲ μὴ βεβασιλευκέναι, εὖ τινὰ μὴ δράσαντα ταῖς εὐποιίαις,
40	καὶ “δεῖ τινὰ πρόσωπον ἄνακτος πάλιν ἰδόντα μηδὲν στυγνὸν ἀνθυποστρέφειν.”
ante42t	Δομετιανὸς ἔτη ιεʹ.
42	Τούτου τὸ βιοῦν ἐκμετρήσαντος μόρῳ Δομετιανός, ἡ βδελυρὰ καρδία, φύσιν Τίτου σύναιμος, οὐ τρόπους ὅλως,
45	ἀναξίως εἴληφε τὴν αὐταρχίαν, Χριστοῦ κολαστὴς οἰκετῶν καὶ μαρτύρων, ἐφ’ οὗ φιλητὸν τὴν θεηγόρον χάριν νῆσός τις ἐξόριστον ἔσχεν, ἡ Πάτμος. ηὔχει δ’ Ἀπολλώνιος τερθρείαις τότε,
(50)	Πυθαγορικὸς Τυανεύς, σοφὸς γόης, ὃς καίπερ ὢν πόρρωθεν ἀναιρουμένου δηλοῖ παροῦσι τοῦ τυράννου τὸν μόρον.
ante53t	Νερούας ἔτος αʹ.
53	Τούτου καταστρέψαντος αἰσχρῶς τὸν βίον
53	κλῆσιν Νερούας, εὐγενὴς ψυχὴν δέμας,	9
55	τὰ Ῥωμαϊκὰ σκῆπτρα παραλαμβάνει, ταμεῖον ὄντως ἀρετῶν Χριστοῦ δίχα, καλοῦ δὲ παντὸς αὐτοκράτορσι τύπος. ἐφ’ οὗ τις ἀμύθητον εὗρε χρυσίον, θησαυρὸν ἁβρὸν ἐγκατακεχωσμένον,
60	ὃν ἐκκαλύψας κράτορος μένει κρίσιν· ὁ δ’ αὖ κεχρῆσθαι μηνύει καὶ κατέχειν. ἀλλ’ ὑπὲρ αὑτὸν εὑρεθὲν φάσκει πέλειν. ἦ δ’ ὃς “κατακέχρησο τοῖς εὑρημένοις.”
ante64t	Τραϊανὸς ἔτη ιηʹ.
64	Τούτου λιπόντος σὺν κραταρχίᾳ βίον
65	Τραϊανός τις, παῖς θετὸς τούτου, στέφος καὶ σκῆπτρα παρείληφε τὰ τῶν Αὐσόνων, εὐρὺ κλέος σχὼν ἐν νίκαις καὶ πρακτέοις, εἰ καὶ διώκων εὐσεβεῖς ἦν μετρίως· καθ’ ὃν χρόνον βέβρωτο θηρίων γνάθοις
70	ὁ θεοφόρος Ἰγνάτιος ἐν Ῥώμῃ, ἄλλοι τε πλεῖστοι μαρτυρικῶς τὸν βίον Χριστοῦ χάριν ἤνυσαν ἠγωνισμένοι. τούτων μαθόντα τὸν κρατοῦντα τὸν φόνον, ὡς οὐ πονηρᾶς αἰτίας πάσχειν τάδε,
75	οἷς δὲ Χριστὸν σέβουσιν ὡς θεὸν μόνον, μὴ δεῖν κολάζειν θεσπίσαι χριστωνύμους.
75	τοῦτόν γ’ ἐπάρχῳ χειρίσαντα τὸ ξίφος “δέδεξα τουτὶ ταῖν χεροῖν” τοῦτον φάναι, “κἂν μὲν καλῶς ὦ διέπων τὰ τοῦ κράτους,	10
80	ὑπέρ γ’ ἐμαυτοῦ τῷδε χρηστέον, φίλε· εἰ δ’ αὖ γε κακῶς, κατ’ ἐμαυτοῦ καρδίας.”
ante82t	Ἀδριανὸς ἔτη καʹ.
82	Τούτου δὲ βίον καὶ κράτος λελοιπότος Ἀδριανὸς Αἴλιος, ἀριστεὺς μέγας, διάδοχος δέδεικτο τῆς μοναρχίας,
85	ἑρμαϊκός τε καὶ μεγαλόφρων ὅλοις, μὴ δεῖν κολάζειν θεσπίσας χριστωνύμους. τούτου δ’ ἱππεύοντος ἐν λεωφόρῳ ἐδεῖτο γυνὴ λιπαρῶς ἐγκειμένη· ὁ δ’ “οὐ σχολάζω” τῇδ’ ἐγκειμένῃ λέγει.
90	καὶ “μηδὲ βασίλευε” πρὸς τόνδ’ ἀντέφη· ὁ δὲ στραφεὶς προσέσχεν αὐτῆς τῇ δίκῃ. οὗτος πολίζει πρὸς Παλαιστίνῃ πόλιν, ὅπου Σιὼν ἵδρυτο κατεσκαμμένη, Καπιτωλίναν καλέσας τήνδ’ Αἰλίαν·
95	καὶ ναὸν ἀντήγειρε Διὶ τῷ Κρόνου, οὗ πρὶν Σολομὼν τὸν ναὸν τεύξας ἔχει. τοῦτ’ οὐκ ἀνεκτὸν ἦν Ἰουδαίων φύλῳ· συσπειραθέντες τοιγαροῦν ὡπλισμένοι ἐπίασι φύλαξι Ῥωμαίοις τόπου,
(100)	καὶ σφῶν γε πλείστους ἔδρασαν ἔργον φόνου. ὃ γνοὺς ὁ κρατῶν στρατιᾶς ὁμαιχμίας ἄρδην Ἑβραίων ἐκθερίζει τὸ στῖφος, ὀκτὼ μὲν ἀνδρῶν καὶ πεντήκοντα πάλιν ποσουμένας δοὺς μυριάδας θανάτῳ,	11
105	κώμας κατασκάψας δὲ τούτων χιλίας, φρούρια πεντήκοντα τεθρυλημένα. οὗτός ποτ’ ἀνδρὸς ἦν κατακρίνας μόρον· καὶ τὸν λαβόντα πῦρ θυμιῶντα λέγειν “ἐγὼ μὲν οὐδὲν ἀδικῶν θνήσκω βίᾳ,
110	Ἀδριανὸν δὲ καὶ ποθοῦντα τεθνάναι μὴ τοῦ κατ’ εὐχὴν εὔχομαι τυχεῖν τέλους·” ὃ καὶ παθεῖν οἱ συνέβη πρὸς τῷ τέλει, νόσῳ χρονίως ὑδέρῳ τετηγμένῳ. κἀπὶ Θρᾴκης δ’ αὖ Ὀδρυσοῦ πρὸς χωρίῳ
115	ἄλλην πολίζει τὴν ὁμώνυμον πόλιν.
ante116t	Ἀντωνῖνος ὁ καὶ Πίος ἔτη κʹ.
116	Εἶτ’ Ἀντωνῖνος εὐσεβὴς κεκλημένος, βέλτιστος ἀνὴρ εὐαγής τε τοὺς τρόπους, πάντων τιμῶν μάλιστα τοὺς χριστωνύμους, χειρίζεται κάλλιστα τὴν κραταρχίαν·
120	ὅστις γε μάχης καὶ βίας ἐγκειμένων, ἐπείπερ οὐδὲν εὐπορῶν ἦν χρημάτων, εἰς ἀγορὰν προύθηκε τοῖς ᾑρημένοις
120	πάντα τὰ λαμπρὰ καὶ τιμαλφῆ τοῦ κράτους· ἀφ’ ὧν ἱκανῶν εὐπορήσας χρημάτων	12
125	καὶ στρατιωτῶν ἡλικὼς πλείστας ἴλας μάχην κατορθοῖ καὶ βαθὺν πλοῦτον φέρει· καὶ πάλιν ἀπέλαβε τὰ πεπραμένα, αἱρουμένοις δοὺς τὴν τιμὴν ὠνουμένοις.
ante129t	Μάρκος Ἀντωνῖνος ἔτη ιϛʹ.
129	Καὶ πάλιν ἄλλος Ἀντωνῖνός τις Μάρκος,
130	πρώτου θετὸς παῖς, φιλόσοφος τοὺς λόγους τρόπους τε χρηστός, εὐμενὴς χριστωνύμοις, παραλαβὼν ἴθυνε τὴν κραταρχίαν· ἐφ’ οὗ φάλαγξ κέκλητο κεραυνοβόλος, ἥτις μερίδος οὖσα τῶν χριστωνύμων
135	καιρῷ μάχης ηὔξατο Χριστῷ δεσπότῃ, δίψει στρατιᾶς κινδυνευούσης τότε ἀντιπάλων τε βαρβάρων ἐπιθέσει· καὶ δυσμενεῖς μὲν τῷ κεραυνῷ συμφλέγει, ὀμβρῶν δ’ ἐπὶ στράτευμα πλουσίως ὕει.
140	Ἑρμογένης τ’ ἤκμαζε τῆς τέχνης ἴδρις· δυάς τ’ ἐναθλεῖ μαρτύρων Χριστοῦ χάριν, Σμύρνης ὁ Πολύκαρπος καὶ Ἰουστῖνος.
ante143t	Κόμοδος ἔτη ιβʹ.
143	Κόμοδος εἶτα, μιαρὸς φαυλεργάτης,
143	κακῶς ἐπεισέφρησε τῇ κραταρχίᾳ·	13
145	ἐφ’ οὗ Κλήμης ἦν στρωματεύς, σοφὸς μέγας, καὶ Πάνταινος, κήρυκες ὀρθῶν δογμάτων.
ante147t	Περτίναξ καὶ Ἰουλιανός.
147	Μεθ’ ὃν κραταρχεῖ Περτίναξ ὁ τριγέρων, καὶ σφάττεται δὴ πρὸς μέσοις ἀνακτόροις, καὶ σκῆπτρα παρείληφε τὰ τῶν Αὐσόνων
(150)	Ἰουλιανὸς Δίδιος βραχὺν χρόνον
ante151t	Σεβῆρος ἔτη ιηʹ.
151	καὶ Σεβῆρος, κράτιστος ἐχθρῶν ἐν μάχαις, σφοδρὸς κολαστὴς εὐσεβῶν χριστωνύμων, ἐφ’ οὗ σὺν ἄλλοις καὶ πατὴρ Ὠριγένους Φιλωνίδης εὕρατο μαρτύρων στέφος.
ante155t	Ἀντωνῖνος Καράκαλος ἔτη ζʹ.
155	Τούτου θανόντος Καράκαλος τοὐπίκλην Ἀντωνῖνος εἴληφε τὴν μοναρχίαν, αἰσχρός τις ἀνὴρ καὶ πλέον μιαιφόνος,
ante158t	Μακρῖνος καὶ Ἄρβιτος ἔτη δʹ.
158	καὶ Μακρῖνος βράχιστον ἄρξας τὸν χρόνον. εἶτα κατωρχήσατο τῆς κραταρχίας
160	κλῆσιν Ἄρβιτος, Σαρδανάπαλος θέσιν, ἀνδράποδόν τι Πριήπου Διονύσου, ἄλλος τις ὄντως Σαρδανάπαλος τρόπους, θηλυδρίας τις ἐκδεδιῃτημένος.	14
ante164t	Ἀλέξανδρος ὁ Μαμαίας ἔτη ιδʹ.
164	Μεθ’ ὃν παρῆλθεν εἰς βασίλειον κράτος
165	Μαμαίας Ἀλέξανδρος, εὐσεβεῖς σέβων· μητρὸς γὰρ αὐτοῦ Μαμαίας πιστευσάσης διδασκαλίαις ταῖς σοφαῖς Ὠριγένους, τιμῆς κατηξίωτο πιστῶν τὸ στῖφος.
ante169t	Μαξιμῖνος καὶ ἄλλοι ἔτη γʹ.
169	Τούτου σφαγέντος ἀναδείκνυται κράτωρ
170	θεοστυγής τις Μαξιμῖνος μαινόλης, ὅστις διωγμὸν χαλεπὸν χριστωνύμοις κινήσας ἀπέφηνε μάρτυρας ὅσους. Σὺν Ἀλβίνῳ Μάξιμος ἔσχε τὸ κράτος καὶ Πομπιανὸς Πουπλίῳ σὺν Βαλβίνῳ.
ante175t	Γορδιανὸς ἔτη ϛʹ.
175	Ὧνπερ θανόντων ζώννυται κραταρχίαν Γορδιανός τις σὺν ὁμωνύμῳ τέκνῳ· ἐφ’ ὧν ὁ λαμπρὸς ἐν λόγοις Ὠριγένης
175	ἦν ἐκδιδάσκων μύστας ἐν Παλαιστίνῃ, οἷσπερ συνηρίθμηντο σύγγονοι δύο,	15
180	ὁ γρήγορος νοῦς, θαυματουργὸς τοὐπίκλην, πρὸς δ’ αὖ Ἀθηνόδωρος, οὐχ ἥττων λόγους.
ante182t	Φίλιππος ἔτη ϛʹ.
182	Μεθ’ οὓς Φίλιππος εὐμενὴς χριστωνύμοις, μᾶλλον δὲ Χριστῷ προσδραμεῖν αἱρεῖ λόγος εὐχῶν τε πιστοῖς συμμετασχεῖν ἀσμένως,
185	καί οἱ θριαμβεῦσαί γε τὰ πεπραγμένα, ἄλλως προέδρων τόνδε μὴ δεδεγμένων. ᾧ Βόστρα πατρίς, οὗ κτίσας ἔχει πόλιν, ἣν πᾶς Φιλίππου τήνδε φημίζει πόλιν.
ante189t	Δέκιος ἔτος αʹ.
189	Εἶτα Δέκιος τοῦ κράτους δεδραγμένος
190	εὐθὺς διωγμὸν κατὰ πιστῶν ἐκφέρει, ὃν ὑπερέσχον εὐψύχως ἠνδρισμένοι Κυπριανός τε Βαβύλας καὶ μυρίοι· ἥττηντο δ’ ἄλλοι καὶ τάλας Ὠριγένης. τότ’ ἦν Ναυάτος, ἡ μισάνθρωπος φύσις,
195	ἐκκλησίας δ’ ὢν Ῥωμαίων θυηπόλος ἔφασκε μὴ δεῖν βασάνοις τεθυκότας μετανοοῦντας προσδέχεσθαι καθάπαξ. ὃ πατράσιν ἔδοξε πίστεως νόθον,
195	καὶ μὴ μεταγνοὺς ἐκκεκήρυκται τάλας.	16
ante200t	Γάλλος καὶ Αἰμιλιανὸς ἔτος αʹ.
(200)	Βίον Δεκίου καὶ κράτος λελοιπότος κατῆρξε Γάλλος, ἡ βέβηλος καρδία, βαρὺς κολαστὴς Χριστιανῶν τυγχάνων· Αἰμιλιανὸς τέτταρας μῆνας μόλις, ἡνίκα Σαβέλλιος ἦν, σκαιὸς Λίβυς,
205	ὁ σύγχυσιν δρῶν ἀσεβῶς ἐν τριάδι θείων προσώπων καὶ συναλείφων φύσεις.
ante207t	Βαλλεριανὸς καὶ Γαλιηνὸς ἔτη ιεʹ.
207	Αἰμιλιανοῦ δὲ σφαγέντος ἀθλίως Βαλλεριανὸς παραλαμβάνει κράτος, βαρὺς διώκτης εὐσεβῶν χριστωνύμων·
210	ὅστις ἀγεννῶς βαρβάροις Πέρσαις μάχῃ ἁλοὺς παρ’ αὐτοῖς τὸν βίον καταστρέφει. καὶ παῖς παρῆλθε Γαλιηνὸς εἰς κράτος, δεξιὸς ἀνήρ, φιλότιμος, χαρίεις, πολλοὺς ἀνατλὰς κινδύνους ἐν ταῖς μάχαις.
ante215t	Κλαύδιος ἔτος αʹ.
215	Μεθ’ ὃν Κλαύδιος, ἀρρεποῦς δίκης φύλαξ, κράτωρ ἀγαθὸς καὶ μαχητὴς γεννάδας,
215	πάππος μεγίστου κράτορος Κωνσταντίνου.	17
ante218t	Αὐρηλιανὸς ἔτη ϛʹ.
218	Τούτου τελευτήσαντος ἐν κραταρχίᾳ Αὐρηλιανὸς δυσμενὴς χριστωνύμοις
220	τὰ σκῆπτρα παρείληφε τῆς αὐταρχίας. τούτου κρατοῦντος Παῦλον Σαμοσατέα κακῶς φρονοῦντα πατέρων θεῖον στῖφος ἐπάρατον τίθησι καὶ βδελυκτέον. τῆς δ’ Ἀντιόχου καθέδρας δεδραγμένον,
225	καὶ τήνδε βίᾳ κατέχειν ᾑρημένον, πεισθεὶς ὁ κρατῶν εὐσεβῶν ἐντυχίᾳ γραφαῖς ἀτίμως ἐξελαύνει τοῦ θρόνου.
ante228t	Πρόβος ἔτη ϛʹ.
228	Βραχὺν χρόνον Τάκητος, ἀνὴρ πρεσβύτης. εἶτα Φλῶρός τις, φίλος Ἑρμοῦ καὶ μάχης,
230	παραλαβὼν ἴθυνε τὴν κραταρχίαν, πρᾶος μεγαλόψυχος εὐμενὴς κράτωρ· οὗ ταῖς κατ’ ἐχθρῶν ἐμβραδύνοντος μάχαις, στρατοῦ δὲ βρωτῶν κινδυνεύοντος σπάνει, ἐπ’ αὐτὸν ἐκλείποντα λιμῷ σιτίων
235	ὄμβρον σίτῳ σύμμικτον ὀμβρῆσαι λόγος, τὸν ὑψόθεν βλύσαντα τῷ λαῷ μάννα,
235	ᾧπερ τραφεῖσαν στρατιὰν ἐνισχῦσαι.	18
ante238t	Κάρος καὶ Νουμεριανὸς καὶ Καρῖνος ἔτη βʹ.
238	Μεθ’ ὃν Κάρος τις γεννάδας σὺν υἱέσιν ἄναξ ἐδείχθη, παραλαβὼν τὸ κράτος.
240	Νουμεριανὸς ἐκδαρεὶς ἀσκοῦ δίκην, ληφθεὶς παρ’ ἐχθρῶν αἰχμάλωτος, ὡς λόγος. καὶ Καρῖνος αἴσχιστος, ἀπηνὴς λίαν, χριστωνύμων ὄλεθρος, ἔσχε τὸ κράτος· ἐφ’ οὗ λελοιπὼς Περσίδα Μάνης τάλας
245	Ῥωμαΐδος κλίμασι παρεισεφθάρη, κακίας ἰὸν ἐξεμῶν ψυχοφθόρον, ἀφ’ οὗ βδελυκτὸν τοὔνομα Μανιχαίων.
ante248t	Διοκλητιανὸς ἔτη κʹ.
248	Μετὰ δὲ τοῦτον ἡ μεγίστη μανίαν τὴν κατὰ Χριστοῦ δυάς, ἡ τρισαθλία
(250)	βροτῶν Ἐριννύς, αἱμοχαρὴς καρδία, Μαξιμιανὸς Διοκλητιανός τε, ὠμῶς κατῆρξαν τοῦ βασιλείου κράτους· ὃς πατέρων φὺς δυσγενῶν Δαλματόθεν ἄσημος ἢ τρίδουλος ἐβδελυγμένος,
255	θεοῦ κριμάτων! τυγχάνει κραταρχίας· ἧς συμμεριστὴν Ἑρκούλιον λαμβάνει Μαξιμιανόν, εὐσεβῶν ἀναιρέτην. ἐπὶ κακῷ γοῦν τώδε συμπεπνευκότε
255	Χριστοῦ μερίδος, ἢ πλέον σφῶν καρδίας,	19
260	διωγμὸν ἀφόρητον ἐξηγειρέτην, καὶ κατὰ δήμους εἴτε χιλιοστύας μάρτυρας ἀπέφηναν ἠγωνισμένους, αὐθαίρετα θύματα, καθηγνισμένα ἔμψυχα, παντέλεια, δεκτὰ κυρίῳ.
265	γαμβροὺς δυὰς εἴληφεν αὐτοκρατόρων εἰς τὰς ἑαυτῶν φιλτάτας θυγατέρας, ὁ μὲν Χλωρὸν Κώνσταντα, λαμπρὸν τῷ γένει, τοῦ παμμεγίστου πατέρα Κωνσταντίνου, ὁ Διοκλητιανὸς δ’ αὖ Μαξιμῖνον,
270	ὃς Γαλέριος ἦν ἐπικεκλημένος· καὶ τούσδε τιμᾷ τῇ Καίσαρος ἀξίᾳ. ἐπεὶ δὲ χριστώνυμον οὐκ ἐνῆν σβέσαι πολλὰ καμοῦσι τοῖσδε τυράννοις σέβας, ἑκόντες ἀπέθεντο τὴν σκηπτουχίαν,
275	Καίσαρσι δόντες διέπειν τὰ τοῦ κράτους, ἄρχειν Γαλερίῳ μὲν ἁπάσης ἕω, τῷ Κώνσταντι δὲ βασιλεύειν ἑσπέρας. ἦν καὶ τρίτος τύραννος ἐν Ῥώμῃ πάλιν, Ἑρκουλίου παῖς, Μαξέντιος μαινόλης.
280	ἀλλὰ Κώνστας μὲν εὐμενὴς ἦν τοῖς ὅλοις, χριστωνύμους ἔστεργε τῶν ἄλλων πλέον, Μαξιμῖνος δὲ δυσχερὴς ὑπηκόοις, γυναικομανής, μοιχικός, κοινὴ λύμη,
280	χριστωνύμοις δὲ δυσχερέστατος λίαν,	20
285	πανωλεθρίαν τῶνδε φεῦ κατακρίνας. κοινωνὸν οὗτος τοῦ κράτους προσλαμβάνει Λικίνιον, Κώνσταντος αἰσχρὸν νυμφίον, κακόν τι τερμέρειον, εὐσεβῶν φθόρον· καὶ Μαξέντιος ἦν ἴσος τούτοις τρόπους,
290	καὶ χριστομάχος καὶ μιαιφόνος πλέον· τριὰς ἐναγὴς εὐσεβῶν ἀναιρέτις, ἥνπερ μετῆλθεν ἐνδίκως θεία δίκη.
ante293t	Κωνσταντῖνος ἔτη λβʹ.
293	Ὁ τοίνυν Κώνστας τῷ γόνῳ Κωνσταντίνῳ βίον τελευτῶν καταλείπει τὸ κράτος,
295	ὃν ἐξ Ἑλένης ἔσχε τῶν πρόσθεν γάμων· οὗ χάριν εἰπεῖν οὐ περίεργον τάχα κλύουσι προσγένοιτ’ ἂν εὐεπηβόλως, ὅπως τε διίθυνεν ἀρχῆς τὸ σκάφος καὶ προσδραμεῖν ὑπῆρξε Χριστῷ δεσπότῃ.
(300)	ἀρχὴν μὲν οὗτος πατρόθεν δεδεγμένος διεῖπε καλῶς συνέσει στρατηγίαις, ἔτι μὲν ἀμύητος, εὖ φρενῶν δ’ ἔχων, ὡς ἐξ αὐτοῦ συλλογίσασθαι δέον, ὡς ὕστερον δέδειχε πραγμάτων πέρας·
305	τριῶν δ’ ὑπόντων αὐτοκρατόρων τότε, τούτου Μαξεντίου τε καὶ Λικινίου,
305	ὡς Μαξιμίνου τὸν βίον λελοιπότος βαρὺς ὁ Μαξέντιος ἦν ὑπηκόοις, δράκων δαφοινός, αἱμοχαρής τις κύων,	21
310	ὅπλοις τὸ λοιπὸν ἀμῦναι Κωνσταντῖνος παρακαλεῖται σφίσι τυραννουμένοις. καὶ καταπεισθεὶς ἡ συμπαθὴς καρδία ἐφίσταται τάχιστα Ῥωμαίων πόλει, καὶ πρὸς μάχην ἕτοιμον αὐτὸν ὀτρύνει.
315	καὶ δὴ σκοποῦντι καὶ δεδοικότι μάχην σταυροῦ μεσούσης ἡμέρας ὤφθη τύπος, τυπούμενός γε πρὸς πόλῳ δι’ ἀστέρων, ἐν γράμμασι φράζουσιν “ἐν τούτῳ νίκα.” αὐτίκα τοίνυν ἐκ χρυσοῦ σταυροῦ τύπον,
320	ὡς ὦπτό οἱ πρίν, ἐμφρόνως σχεδιάσας αὐτοῦ προάγειν στρατιᾶς παρηγγύα· ᾧ δὴ πεποιθὼς συμπλακεὶς ἐναντίοις τρόπαιον ἱστᾷ κατὰ τυράννου μέγα, ἔργον φανέντος ῥευμάτων ποταμίων
325	ἡττημένου φεύγοντος αἰσχρῶς ἐκ μάχης. κἀντεῦθεν οὐκοῦν ἦρξε καὶ Ῥώμης ὅλης, καὶ δόγμα βασίλειον εὐθὺς ἐκφέρει μὴ δεῖν κολάζειν θεσπίζον χριστωνύμους. καθιστορεῖται καὶ ταδὶ τούτου πέρι,
330	ὡς ταῖς κατ’ ἐχθρῶν ἠσχολημένον μάχαις ἄνακτα τοῦτον ἱππότην ὡπλισμένον τινά ποτ’ ἰδεῖν, ἀντὶ σημαίας τύπον
330	σταυροῦ χεροῖν φέροντα σύμβολον νίκης· καὶ πάλιν ὀφθῆναι δὲ τῷδ’ ἄνδρας δύο	22
335	ἐν Ἀδριανοῦ τῆς μάχης ἡγουμένους, ἀντιπάλων κτείνοντας ἀφειδῶς ἴλας· καὶ φῶς περιαστράψαν ἀθρῆσαι νύκτωρ, πάντων ὑπνούντων, χάρακα στρατευμάτων περὶ τὸ Βυζάντιον ἐσκηνημένων.
340	ἐκ τῶνδε συνεὶς ὡς θεὸς καλῶν δότης ἐπιστρέφειν ἤρξατο καὶ συνιέναι, καὶ Λικίνιον χριστομαχοῦντα βλέπων ὅπλοις στρατιᾷ καταστρέφει τοῦ κράτους, δίκας τ’ ἀπαιτεῖ τόνδε χριστομαχίας·
345	ὅθεν μονάρχης ἀξίως αὐτοκράτωρ Κωνσταντῖνος πέφηνεν ἑσπέρας ἕω. λύσιν δὲ τοῦ τρύχοντος αἰτοῦντι πάθους βουλὴν πονηρὰν ὑποτίθενται θύται Διὸς βδελυκτοὶ καὶ γόητες καὶ μάγοι,
(350)	πρὸς ἴασιν αἵματι παίδων ἀφθόρων ἐναποπλῦναι σαρκίον κατατρύχον. ἤθροιστο τοίνυν νηπίων πληθὺς ὅση, προθεσμία δ’ ὥριστο τούτων θυσίας. παρῆν βασιλεύς, μητέρων κλύει γόων,
355	πυνθάνεται δὲ τὰς ἀφορμὰς τῶν γόων, καὶ γνοὺς δίδωσι τὰ τέκνα ταῖς μητράσι, καὶ χρήματα δὲ ταῖσδε πρὸς τούτοις νέμει ἀντίρροπα φάρμακα τῆς πρόσθεν λύπης.
355	οὕτω καλῶς δράσαντι νυκτὸς κατ’ ὄναρ	23
360	ἐφίσταταί οἱ προκρίτων ἀποστόλων δυὰς φαεινή, Πέτρος ἅμα καὶ Παῦλος, παρεγγυῶντες γνησίως ἐπισκόπῳ τὰ καθ’ ἑαυτὸν ἀναθέσθαι σὺν πόθῳ, εἰ βούλεται σχεῖν τοῦ πιέζοντος λύσιν
365	ζωῆς ἀκηράτου τε τυχεῖν καὶ ξένης. ἐπεὶ δ’ ἀνῆκεν ὕπνος αὐτόν, αὐτίκα τὸν ἱερὸν Σίλβεστρον εὐλαβῶς ἄγαν μετακαλεῖται, καὶ προσελθόντα βλέπει, καὶ πάντα διέξεισιν αὐτῷ προφρόνως·
370	ὁ δ’ αὖ ἐπάγει τῶν θεαθέντων λύσιν. καὶ τί με δεῖ γράφοντα μακρὰ συμπλέκειν; ἐκτίθεταί οἱ τὸν λόγον μυστηρίου, μυεῖ τε βαπτίζει τε πιστεύσαντά γε, λουτροῦ τ’ ἀσινῆ τοῦ παναγοῦς ἀνάγει.
375	προσῆλθε Χριστῷ καὶ βασιλὶς Ἑλένη διδασκαλίαις ποιμενάρχου Σιλβέστρου· μεθ’ οὗ Σιὼν ἔβλεψε τὴν θεοῦ πόλιν εἰς φανέρωσιν σταυρικοῦ θείου ξύλου ναῶν τ’ ἀναδόμησιν εὐαγεστάτων.
380	κἀντεῦθεν ἀνθεῖ τὰ καθ’ ἡμᾶς εἰς μέγα, ἐκτείνεται δὲ καὶ μέχρι γῆς τερμάτων σωτήριον κήρυγμα τῶν ἀποστόλων, γελᾷ δ’ ἔαρ ἥσυχον ὀρθοδοξίας. ἀνοίγνυται πᾶς καὶ νεὼς χριστωνύμοις,
385	βωμός τ’ ἀνετέτραπτο πᾶς σὺν τῇ πλάνῃ
385	Χριστοῦ δυνάμει παντάνακτος δεσπότου, ὑποστρατήγῳ βασιλεῖ Κωνσταντίνῳ, ὃς ἄρξας ἐθνῶν ἀπλέτων ἐθναρχίας σχοινίσματά τε πλατύνας κληρουχίας	24
390	σταυροῦ τε κράτει παντοδυνάμου λόγου πάλιν πολίζει τὴν ὁμώνυμον πόλιν, ὀφθαλμὸν αἰγλήεντα τῆς οἰκουμένης, πατὴρ ἀνάκτων εὐσεβῶν κεκλημένος καὶ χριστολατρῶν κρατόρων ἀρχηγέτης,
395	πρώτης ὁριστὴς ποιμενάρχων συνόδου, μεθ’ ὧν καθεῖλεν Ἀρείου δόγμα νόθον.
ante397t	Κωνστάντιος ὁ υἱὸς τοῦ μεγάλου Κωνσταντίνου ἔτη κδʹ.
397	Τούτου λιπόντος τὴν κάτω μοναρχίαν, οὐράνιον δόξαν δὲ κληρωσαμένου καὶ βασιλείας οὐρανῶν κληρουχίαν,
(400)	οἱ παῖδες αὐτοῦ τὴν ὅλην κραταρχίαν, Κώνστας τε Κωνστάντιος καὶ Κωνσταντῖνος, αὐτοῖς διεῖλον σφίσι εἰς κληρουχίαν, Κώνστας μὲν ἅμα συγγόνῳ Κωνσταντίνῳ λαχόντες ἄρχειν τῶν καθ’ ἑσπέραν τόπων,
405	αὐτῆς τε Ῥώμης, Ἀφρικῆς, Ἰταλίας, καὶ μέχρις αὐτῶν ὠκεανοῦ τερμάτων· πᾶσα δ’ ἑώα τῷ Κωνσταντίῳ λάχος, πρὸς τοῖσδε Θρᾴκης Μακεδονίας ὅροι, σὺν τῇ πατρῴᾳ καὶ βασιλίδι πόλει.
410	ὃς διέπων ἄριστα τὴν κληρουχίαν πολλοὺς ἀγῶνας ἀνέτλη καὶ κινδύνους, ἀεὶ στραταρχῶν, κατ’ ἐχθρῶν κινῶν δόρυ. εἶτα σφαγέντων συγγόνων ἐν ἑσπέρᾳ, τοῦ μὲν κινοῦντος καθ’ ὁμαίμονος ξίφη,	25
415	τοῦ Κώνσταντος δὲ πρὸς Μαγνεντίου δόλῳ, πάσης κατῆρξεν ἑσπέρας καὶ τῆς ἕω, Μαγνέντιον μὲν ἀνελὼν μάχης νόμῳ, τὸν δ’ αὖ Βρετανίωνα τὸν κακεργάτην ὑπηκόον θεὶς κατασεισθέντα φόβῳ.
420	ὑπῆρχεν οὗτος εὐχερὴς μὲν τὸν τρόπον καὶ πάμπαν εὐρίπιστος, ἀνέμου πέδον, πειθήνιός τε τοῖς ἀρειομανίταις, ἔνδον δὲ τὸν νοῦν εἰς σέβας ἐρρωμένος, κράτωρ ἀριστεὺς καὶ μαχητὴς γεννάδας,
425	ἡδύς, προσηνής, εὐμενὴς ὑπηκόοις, περί τε τὴν δίαιταν ἐγκρατὴς ἄγαν καὶ σωφρονικός, καὶ παθῶν αὐτοκράτωρ. καὶ τὰς κρίσεις ἦν ἐκφέρων κατὰ νόμους, δικαιοσύνης δ’ οὐδαμῶς ὑπεκτρέχων,
430	ἀρχαιρεσιάζων τε καθάπερ δέον, τὰς ἀξίας τε προσνέμων τοῖς ἀξίοις, καὶ πάντα ποιῶν σὺν λόγῳ τὰ τοῦ κράτους, οὐ συναριθμῶν οὐδένα γερουσίᾳ ὃς οὐ μετέσχε τῶν σοφῶν παιδευμάτων
435	μηδ’ αὖ λέγειν ἤσκητο καὶ καλῶς γράφειν
435	καταλογάδην εἴτε ῥυθμῷ καὶ μέτρῳ, παιδεύσεως ἔμπειρος, Ἑρμοῦ τ’ αὖ φίλος. ἄνακτι τῷδ’ Ἰουλιανὸς μαινόλης ἐπιφυεὶς ἥρπασε τὴν κραταρχίαν·	26
440	κἀκ τοῦδε μακρᾷ συσχεθεὶς ἀγωνίᾳ καὶ διακαεῖ πυρετῷ φθισιβρότῳ ἐν Μόψου κρήναις τὸν βίον καταστρέφει, χολὴν μέλαιναν ἐκπτύσας ἐξ ἐγκάτων.
ante444t	Ἰουλιανὸς ὁ παραβάτης ἔτη βʹ 𐅶 . ἕτεροι δέ φασιν ἔτη γʹ.
444	Εἶτα καθαρῶς ἀναδείκνυται κράτωρ
445	Ἰουλιανὸς χριστομάχος μαινόλης, ὅστις ἀποστὰς δεσπότου σεσωκότος καὶ Χριστιανῶν πίστεως σωτηρίου τῇ δαιμόνων φεῦ ἀπάτῃ προσερρύη, τὰ Χριστιανῶν φαυλίσας ἐκ καρδίας.
(450)	καὶ κατὰ Χριστοῦ παρατάττεται τάλας, καὶ τοῦδε κλῆσιν ἐκποδὼν θέσθαι θέλει. καὶ λοιπὸν οἵαις ἐξέτριψεν αἰκίαις καὶ παντοδαπαῖς ποικίλαις τιμωρίαις ἀντιστατοῦντας εὐσεβῶς χριστωνύμους,
455	καὶ τῶνδ’ ὅσους ἔδειξε μάρτυρας πάλιν αἵματος ἄχρι καρτερῶς ἠνδρισμένους, οὐκ ἔστιν εἰπεῖν χρωμένοις συμμετρίᾳ. κατὰ δὲ Περσῶν ἐκστρατεύσας βαρβάρων
455	μετὰ στρατιᾶς μυρίας ῥωμαλέας,	27
460	καὶ μὴ διαθεὶς ὡς δέοι τὰ τῆς μάχης, ἐκεῖσε κατέστρεψεν ἀθλίως βίον, βληθεὶς παρά του καιρίαν ἐν τῇ μάχῃ, εἴτ’ Αὐσόνων ἢ βαρβάρων ἀντιπάλων ἢ χειρὸς ἄλλης πανσθενοῦς οὐρανόθεν·
465	ἡνίκα φασὶν αἵματος καταρρύτου, πλευρᾶς νυγείσης χειρὶ προσδεδεγμένου, εἰς ἀέρα χέοντα ταῦτ’ ἐπιλέγειν “Ναζωραῖε, πλήσθητι.” φεῦ τῆς μανίας.
ante469t	Ἰοβιανὸς μῆνας ηʹ. οἱ δὲ ἔτος αʹ.
469	Τούτου καταστρέψαντος ὡς ἔφην βίον,
470	δυσὶ τυραννήσαντος ἀσεβῶς χρόνοις, ψήφῳ στρατιᾶς προκρίτων γερουσίας Ἰοβιανός, χιλίαρχος ὢν τότε, ἀνὴρ ἀγαθός, εὐσεβὴς Χριστοῦ λάτρις, εἰς βασιλείας τὸ κράτος προεκρίθη.
475	ὁ δ’ ἦν ἀπειθὴς πρὸς τὸ δέξασθαι κράτος, Χριστοῦ μὲν αὑτὸν οἰκέτην εἶναι λέγων, καὶ μὴ κραταρχεῖν ἀσεβοῦς στρατοῦ θέλειν. τούτων δὲ Χριστὸν ἀνακραξάντων σέβειν εὐθὺς ἀνεζώσατο τὴν κραταρχίαν.
480	καὶ σπένδεται δὲ τῷ κρατοῦντι Περσίδος· καὶ σὺν στρατιᾷ τὴν Ἀντιόχου φθάσας τοὺς πρὶν φυγάδας Ἀρχιθύτας ποιμένας εἰς σφῶν ἐπανήγαγε ποιμεναρχίας,
480	μεθ’ ὧν Ἀθανάσιον ἔνθεον θύτην,	28
485	καὶ πᾶσιν ἐβράβευσε τοῖς χριστωνύμοις ἔαρ γαληνόν, ὀρθοδοξίας φάος. εἰς Ἄγκυραν δὲ πεφθακὼς Γαλατίας ἐκεῖ τελευτᾷ διάγων ἐξαπίνης, φαγὼν μύκητας ἀρτιφυεῖς, ὡς λόγος,
490	ὀκτὼ κατασχὼν μῆνας ἀρχὴν καὶ μόνους. ὑπῆρχεν οὗτος εὐσεβὴς μέν, ὡς ἔφην, χρηστός, γαληνός, εὐμενὴς ὑπηκόοις, ἀναδρομὴν σώματος εὐμήκη φέρων, καὶ γραμμάτων δὲ μετρίως γεγευμένος,
495	ἥττητο δ’ οἴνου σὺν ἐρωτοληψίαις. καὶ τοῦδ’ ὁ νεκρὸς ἐν πόλει Βυζαντίδι ἐν εὐαγεῖ τέθαπτο κηρύκων δόμῳ.
ante498t	Οὐαλεντινιανὸς ἔτη ιαʹ. οἱ δὲ ἔτη ιʹ.
498	Εἶτα παρῆλθεν εἰς βασίλειον κράτος δικαιοσύνης πραότητος αὖ τύπος
(500)	Οὐαλεντινιανός, εὐσεβῶν κλέος, γεννάδας ἀνήρ, εὐσθενής, ῥωμαλέος, ἐκ Πανονίας ἀρχῆθεν ὡρμημένος, κράτωρ ἀγαθός, κηδεμὼν ὑπηκόων, εἰς ἀλλοδαπὴν ἐξορισθείς που χθόνα
505	ὡς Χριστιανὸς καὶ θεὸν Χριστὸν σέβων Ἰουλιανοῦ πρὸς παραβάτου πάλαι· εἶτ’ ἀνακληθεὶς χρηματίζει τριβοῦνος. ὡς οὖν ἀνεζώσατο τὴν κραταρχίαν,
505	κοινωνὸν ἀρχῆς σύγγονον προσλαμβάνει,	29
510	ἄθλιον Οὐάλεντα, μύστην Ἀρείου, καὶ μοῖραν αὐτῷ παραδοὺς τὴν τῆς ἕω αὐτὸς κατῆρχεν εὐσεβῶς τῆς ἑσπέρας, περιφανῆ τρόπαια κατὰ βαρβάρων καὶ νίκας ἱστὰς τῇ θεοῦ συμμαχίᾳ,
515	καὶ πάντα ποιῶν οἷς σεμνύνεται κράτωρ δικαιοσύνης ἐς τὰ μάλιστα φίλος καὶ δογμάτων πρόμαχος ὀρθοδοξίας, πολυετής τις ἀναφανεὶς ἐν βίῳ καὶ μακαριστὸς τοῦ βίου καὶ τοῦ τέλους,
520	βιοὺς ὀγδοήκοντα τῆς ζωῆς χρόνους πρὸς τέτρασιν αὖ ἐνθέως εὐδαιμόνως, ἀφ’ ὧν κατῆρξεν ἕνδεκα κραταρχίας. οὗτος τελευτᾷ διάγων ἐν Γαλλίαις, υἱῷ λελοιπὼς Γρατιανῷ τὸ κράτος,
525	ἀνδρὶ προμάχῳ δογμάτων ὀρθοφρόνων.
ante526t	Οὐάλης ἔτη γʹ. οἱ δὲ ἔτη δʹ.
526	Ὁ δ’ αὖ Οὐάλης βασιλεύων τῆς ἕω, καὶ καθυπαχθεὶς Ἀρειανῶν μανίᾳ, σφοδρὸς διώκτης ὀρθοδοξούντων λάχους ἦν καὶ κολαστὴς δυσμενὴς φρικαλέος,
530	ἀρχιθύτας μὲν ποιμένας διδασκάλους ποίμνης ἐλαύνων καὶ τιθεὶς πορρωτάτω
530	καὶ ποικίλαις σφᾶς ἐκτρίβων βασάνοις· θεοῦ δὲ θύτας κωλύων θείων δόμων εἱρκταῖς ἐναπέκλειε δεσμωτηρίοις,	30
535	ἄλλους δὲ βυθῷ καὶ πυρὶ θαλαττίῳ σὺν πυριφλέκτῳ νηῒ κατεπυρπόλει. ἔστεργε δ’ ὡς μάλιστα μύστας Ἀρείου, καὶ τοῦδε τοῖς δόγμασιν ἀπρὶξ ἐμμένων ἐκκλησίας ἔνειμεν αὐτοῖς τὰς ὅλας,
540	σφῶν ὀρθοδόξους ἐκβαλὼν κακοτρόπως. Σκυθῶν δὲ Θρᾴκης καταδῃούντων ὅρους καὶ πάντα δρώντων Σκυθικὴν ἐρημίαν, ἄναξ ἐπεστράτευσε τοῖσδε βαρβάροις, καὶ συμπλακεὶς ἥττητο δυσκλεῶς Σκύθαις·
545	τὸν ἐκ ξίφους φεύγων δὲ θάνατον τάλας ἀχυρμιᾷ που συρφετώδει προστρέχει, κἀκεῖ τροφὴ γένοιτο πυρὸς παμφάγου, Σκυθῶν ἀναψάντων γε κώμης οἰκίας. κατῆρξεν οὗτος πρὸς τρισὶ δέκα χρόνους,
(550)	βαρὺς κολαστὴς ὀρθοδοξούντων λάχους, θερμὸς δ’ ἐραστὴς καὶ πρόμαχος Ἀρείου.
ante552t	Γρατιανὸς ἐν Ῥώμῃ.
552	Οὕτω φθαρέντος Οὐάλεντος ἀθλίως ὁ Γρατιανὸς σὺν κασιγνήτῳ φίλῳ πάσης κατῆρξαν ἑσπέρας καὶ τῆς ἕω.
555	κράτος μὲν εἶχε Γρατιανὸς πατρόθεν· ἡ δ’ αὖ στρατιὰ τοῦ πατρὸς τεθνηκότος,
555	καὶ μὴ παρόντος Γρατιανοῦ τῷ μόρῳ, ἀνεῖπεν Οὐαλεντινιανὸν νέον, καὶ σύγγονος δέδεκτο τὴν κοινωνίαν.	31
560	ζηλῶν βασιλεὺς Γρατιανὸς πατέρα εἰς εὐσέβειαν, ὀρθότητα δογμάτων, αἰτοῦντι θείῳ τῷ Βάλεντι συμμάχους οὔκουν παρέσχεν ἐξιόντι πρὸς Σκύθας, “οὐ συμμαχεῖν δεῖ τοῖς ἐχθροῖς θεοῦ” φράσας.
565	καὶ ποιμένας δ’ αὖ ἐνθέους διδασκάλους, πρὸς Οὐάλεντος ποιμνίων ἐξωσμένους τῆς εὐσεβείας ὀρθοδοξίας χάριν, αὖθις ἐπανήγαγε ταῖς ἐκκλησίαις. λεηλατούντων τῶν Σκυθῶν δ’ ἔτι Θρᾴκην
570	καὶ τῆσδε πάντας ἐξερημούντων ὅρους, καὶ τὰ πέριξ ἅπαντα κατεφθαρκότων, ἅτ’ ἀκαθέκτων τῇ νίκῃ δεδειγμένων, μετακαλεῖται Γρατιανὸς αὐτάναξ λαμπρὸν Θεοδόσιον ἐξ Ἱσπανίας,
575	ἄνδρ’ ἀρεϊκὸν γεννάδαν βουληφόρον, τῇ δ’ εὐσεβείᾳ μᾶλλον ὡραϊσμένον· ὃν καὶ στρατηγὸν ἀποφήνας ταγμάτων μετὰ στρατιᾶς ἱκανῆς ῥωμαλέας κατὰ Σκυθῶν πέπομφε τοῦτον βαρβάρων·
580	ὃς συμβαλὼν ἥττησε τοὺς ἀντιπάλους, τρεψάμενος σφᾶς ἐν μάχῃ κατὰ κράτος καὶ πάντας ἄρδην παραδοὺς μικροῦ ξίφει.
580	ἔπειτ’ ἀφεικὼς στρατιὰν αὐτοῦ μένειν, πρὸς Γρατιανὸν αὐτεπάγγελτος φθάσας,	32
585	ἐν Πανονίᾳ διάγοντα τῷ τότε, αὐτὸς βασιλεῖ μηνύει τὰ τῆς νίκης καὶ τὸν Σκυθῶν ὄλεθρον ἅμα καὶ φόνον· ὅθεν βασιλεὺς εἰς ἀμοιβὴν τῆς νίκης, ἄλλως τε κρίνας ἐμπρέπειν κραταρχίᾳ,
590	στέφει Θεοδόσιον εἰς βασιλέα πάσης ἑώας, Μακεδονίας, Θρᾴκης, αὑτῷ δ’ ἀπεκλήρωσεν ἑσπέρας τόπους. ἐν Γαλλίαις οὖν διάγων ἀνῃρέθη ὑπὸ στρατηγοῦ κλῆσιν Ἀνδραγαθίου,
595	δόλῳ καταπράξαντος αὐτοῦ τὸν φόνον, ἕξ που κατασχὼν τὴν βασιλείαν χρόνους, κράτωρ ἀγαθός, εὐσεβὴς Χριστοῦ λάτρις.
ante598t	Οὐαλεντινιανὸς νέος ἐν Ῥώμῃ.
598	Τούτου θανόντος ἦρξεν ἑσπέρας ὅλης Οὐαλεντινιανὸς σύγγονος νέος,
(600)	ὅστις γε μητρὸς ὑπαχθεὶς συμβουλίαις Ἰουστίνης δέδεκτο δόγματ’ Ἀρείου κἀντεῦθεν ἀπέστεργεν εὐσεβῶν στῖφος. καί τινος αὐτῷ Μαξίμου στρατηγέτου ἐπιφυέντος καὶ νικήσαντος μάχῃ,
605	πρέσβεις πεπομφὼς πρὸς κρατάρχην τῆς ἕω λαμπρὸν Θεοδόσιον αἰτεῖ συμμάχους· ὁ δ’ αὖ ἐδήλου μὴ τεθηπέναι λέγων, εἰ δοῦλος ὢν Μάξιμος ὤφθη δεσπότου ὑπέρτερός τε καὶ νικητὴς ἐν μάχαις,	33
610	σοῦ δεσπότην σὸν ἠθετηκότος, κράτορ, καὶ τόνδε δούλοις συγκατηριθμηκότος, σύμμορφον ὄντα τῷ πατρὶ κατ’ οὐσίαν. ὅμως στρατεύσας κατὰ Μαξίμου κράτωρ ἀνεῖλε τοῦτον κατακρατήσας μάχῃ.
615	καὶ τὴν κεφαλὴν δ’ Ἀνδραγαθίου τέμνει, ἐκπράξας αὐτὸν εὐθύνας τὰς τοῦ φόνου. ταῦτα διαθεὶς βασιλεὺς ὑποστρέφει. Οὐαλεντινιανῷ δ’ αὖ νεωτέρῳ ἀντῆρεν Εὐγένιος, εἷς τῶν ἐν τέλει·
620	καὶ γνοὺς τὸ δρᾶμα, συσχεθεὶς ἄναξ φόβῳ ἑαυτὸν ἐξήγαγεν ἀγχόνῃ βίου.
ante622t	Θεοδόσιος ὁ μέγας ἔτη ιζʹ. οἱ δὲ ἔτη ιϛʹ.
622	Ἀλλὰ Θεοδόσιος Αὐσονοκράτωρ ἐπιστρατεύσας καὶ πάλιν Εὐγενίῳ κτείνει τε τοῦτον ἐκνικήσας ἐν μάχῃ
625	καὶ βασιλεύει καὶ μερῶν τῆς ἑσπέρας. πρὶν ἢ δ’ ὑπάρξαι τάδε κατορθωμάτων, ἄναξ ἐπιστὰς Θεσσαλονίκῃ πόλει δήμου στασιάσαντος ἐξ ἀταξίας ὑβρίζεται μὲν οὗτος ἀστοῖς ἀνέδην,
630	φονεύεται δ’ ὕπαρχος ἐν τῇ συγχύσει. ταῦτ’ οὐκ ἐνεγκὼν ὁ κρατάρχης ἡμέρως στράτευμ’ ἀφῆκε τῷ λεῷ ξιφηφόρον, καὶ τόνδε κατέσφαξαν ἀφειδῶς ξίφει, ὡς ἐκ τοσούτου μυριαρίθμου στίφους	34
635	πρὸς πέντε θανεῖν χιλιοστύας δέκα. ἀλλ’ Ἀμβρόσιος Μεδιολάνων θύτης τόνδ’ ἀναμνήσας τοῦ πεπραγμένου μύσους, ἤγαγεν αὐτὸν εἰς συναίσθησιν πάθους, καὶ πρόσφορα κίρνησιν αὐτῷ φαρμάκων
640	δακρυρροοῦντι τῶν πεπραγμένων χάριν. Οὗτος βασιλεὺς εὐσεβὴς ὢν ὀρθόφρων, σύστημα σεπτὸν ἀρχιθυτῶν ἁλίσας πρὸς τοῖς ἑκατὸν καὶ πεντήκοντα πάλιν πνευματομάχου κατὰ Μακεδονίου,
645	πνεῦμα τὸ θεῖον οὐ σέβοντος ὡς θέμις, συνεκρότησε σύνοδον τὴν δευτέραν· ἣ συμφυὲς τὸ πνεῦμα πατρὶ καὶ λόγῳ ἄριστα τρανώσασα, σύνθρονόν θ’ ἅμα, βάλλει Μακεδόνιον ἀραῖς ἐνδίκως,
(650)	τῆς καθολικῆς ἐκτεμοῦς’ ἐκκλησίας, καὶ ποιμενάρχην δεικνύει Βυζαντίδος Νεκτάριον, λάμποντα βίῳ καὶ λόγῳ, χριστώνυμον μέν, ἀμύητον δ’ εἰσέτι, ὃν ἅμα βαπτίζουσι χρίουσι θύτην,
655	τοῦ Γρηγορίου καὶ πατρὸς θεηγόρου
655	αὐθαιρέτως γε τὸν θρόνον λελοιπότος. Οὗτος τελευτᾷ βασιλεὺς καθ’ ἑσπέραν, υἱοῖς μερίσας τοῖς δυσὶ κραταρχίαν, Ὁνωρίῳ μὲν δοὺς κατάρχειν ἑσπέρας,	35
660	Ἀρκαδίῳ δ’ αὖ τῶν μερῶν τῶν τῆς ἕω, βεβασιλευκὼς ἑπτὰ καὶ δέκα χρόνους πρὸς πέντε μησὶν εὐσεβῶς εὐδαιμόνως, ἀνὴρ ἀγαθὸς καὶ κράτωρ νικηφόρος, τῇ δ’ εὐσεβείᾳ μᾶλλον ὡραϊσμένος.
665	καὶ κίον’ οὗτος ἐν βοὸς τεύχει τόπῳ ἀνδρείκελον φέροντα τοῦ δειμαμένου.
ante667t	Ἀρκάδιος ἔτη ιδʹ.
667	Ἀρκάδιος γοῦν παραλαβὼν τὸ κράτος διεῖπεν αὐτὸ πλημμελῶς καὶ ῥᾳθύμως· νωθὴς γὰρ εὐρίπιστος ὤν, ἀνειμένος
670	καὶ τῇ γυναικὶ πάντα προσπεπεισμένος, τρικυμίας ἔπλησε τὴν ἐκκλησίαν, αὑτῷ δὲ μέμψεις προυξένησεν ἐνδίκους. Νεκταρίου γὰρ ἐκμετρήσαντος βίον, ἀχθεὶς ὁ χρυσοῦς ἐν λόγοις Ἰωάννης
675	ἐξ Ἀντιόχου πρὸς πόλιν βασιλίδα ταύτης καθωράϊσε τὸν σεμνὸν θρόνον· ἀλλ’ ἡ βασιλὶς ἀδίκως Εὐδοξία, μισήσασα φεῦ ἐνθέου παρρησίας,
675	τὸν τῶν ψυχῶν ἥλιον, ἄξιον θρόνου,	36
680	τίθησιν ἐξόριστον ἐν τοῖς Κομάνοις, ἀντικαθιστᾷ δ’ Ἀρσάκιον πρεσβύτην. Οὗτος βασιλεὺς ἐν Θρᾴκῃ κτίζει πόλιν, ἣν Ἀρκαδίου πάντες ᾄδουσι πόλιν. καὶ κίον’ ἀνήγειρεν ἐν Ξηρολόφῳ
685	στήλην ἄνω φέροντα τοῦ δειμαμένου. ἔτη δὲ πρὸς τέσσαρσι κατάρξας δέκα, ὢν εὐσεβής τις ὀρθοδοξίας φίλος, ἄλλως δὲ κοῦφος, εὐάγωγος τὸν τρόπον, νοσήσας ἐξέλιπε τὸν φθαρτὸν βίον.
ante690t	Θεοδόσιος ὁ νέος ἔτη μβʹ.
690	Καὶ παῖς Θεοδόσιος ἄρχει τοῦ κράτους, πραΰς, προσηνής, εὐσεβής, χρηστὸς τρόπους, ἐγκύκλιον παίδευσιν εὖ ἠσκημένος, μαθημάτων ἴδρις τε τῆς τετρακτύος, καὶ πλαστικῆς αὖ καὶ γραφικῆς τεχνίτης,
695	καὶ τοξότης ἄριστος, ἱππεύειν ἄκρος, ἡδύς, χαρίεις, εὐμενὴς ὑπηκόοις, ὑπέρμαχος κράτιστος ὀρθοδοξίας. πλὴν μαλθακῶς διεῖπε τὴν αὐταρχίαν, κοινῶν μεταχείρισιν εὐνούχοις νέμων,
(700)	Ἀντιόχῳ πρῶτα μέν, εἶτ’ Ἀμαντίῳ, πρὸς τοῖσδε δούλῳ χρυσίου Χρυσαφίῳ. νέος κομιδῇ τυγχάνων ἡλικίαν
(700)	ἀνήγεθ’ οὗτος πρὸς κασιγνήτου φίλης, τῆς πάντ’ ἀρίστης ὀλβίας Πουλχερίας,	37
705	ἐπίτροπον σχὼν ἐν γραφαῖς φυτοσπόρου Ἰσδιγέρδην ἄνακτα Περσίδος τότε, οὗ τῷ δέει πᾶς εὐνόει τῷ δεσπότῃ καὶ φευκτέαν ἥγητο τὴν τυραννίδα. ἠγάγεθ’ οὗτος ἐξ Ἀθηνῶν καὶ κόρην
710	κοινωνὸν ἅμα τοῦ κράτους καὶ τοῦ λέχους, λάμπουσαν ὥρᾳ καὶ μαθημάτων τέχνῃ, παῖδα Λεοντίου τινὸς φιλοσόφου, τὴν εὐδόκιμον ἐν λόγοις Εὐδοκίαν, ἧς τὴν σοφίαν δεικνύουσιν ἐν λόγοις
715	ὁμηρόκεντρα τὰ σοφῶς γεγραμμένα. αὕτη Σιὼν ἔβλεψε τὴν θεοῦ πόλιν, εἰς προσκύνησιν τῶν σεβασμίων τόπων πλοῦτον βαθὺν φέρουσα, χρυσὸν μυρίον, οἷσπερ νεὼς ἤγειρε Χριστῷ δεσπότῃ.
720	μετὰ δ’ ἐπανέζευξεν αὖθις εἰς πόλιν. εἶτα θανόντος αὐτάνακτος συζύγου πάλιν ὑποστρέψασα πρὸς θείους τόπους ἐκεῖ τελευτᾷ καταλιποῦσα βίον, ζήσασα καλῶς καὶ καθὰ θεῷ φίλον.
725	Ἀρσακίου δὲ τὸν βίον λελοιπότος ἐκκλησίας ἔσχηκεν Ἀττικὸς θρόνον, κοσμούμενος βίῳ τε καὶ λόγῳ πλέον· ὃς Ἰουδαῖον παράλυτον ἐκ νόσου πεισθέντα μυεῖ, καὶ βαπτίσας ὡς δέον
730	λουτροῦ χάριτος ὑγιῆ τόνδ’ ἀνάγει. τέλει δ’ Ἀττικοῦ τοῦ βίου χρησαμένου Σισίνιος ἔλαβε τὴν προεδρίαν· οὗπερ τὸ βιοῦν ἐκμετρήσαντος μόρῳ Νεστόριός τις ἀντικατέστη θρόνῳ,	38
735	ἀνὴρ ἀποφρὰς δυσσεβὴς καὶ κακόφρων, ὃς δογματίζων ἀπεφλυάρει μάτην ἄνθρωπον εἶναι τὸν Χριστὸν μόνον, καὶ μητράνανδρον παρθένον τὴν Μαρίαν οὐ θεοτόκον μᾶλλον ἢ χριστοτόκον·
740	ὅθεν βασιλεὺς πατέρων θεοκρίτων σύστημα σεπτὸν εὐσεβῶς συναλίσας, ὧν Κύριλλος ἔξαρχος Ἀλεξανδρείας, καθεῖλε Νεστόριον ἀνθρωπολάτρην. εἶτα προέστη τῆς θεοῦ ἐκκλησίας
745	Μαξιμιανός, προστάτης ὀρθοφρονῶν· οὗπερ θανόντος ἐνθρονίζεται θρόνῳ Πρόκλος Κυζίκου ποιμενάρχης ἀξίως, ποιμὴν ἀγαθὸς καὶ νομεὺς ψυχοτρόφος, μυστὴς φιλητὸς τοῦ πατρὸς Χρυσοστόμου,
(750)	ἐφ’ οὗ κελεύσει τοῦ κρατοῦντος Αὐσόνων τούτου τὸ σῶμα πρὸς πόλιν ἤχθη κράτους. τούτου λιτανεύοντος ἱεροῦ Πρόκλου μετά γε λαοῦ συνδρομῆς ἀπειρίτου, ἁρπαγὲν ἄφνω παιδίον πρὸς ἀέρα
755	πάντων βλεπόντων καὶ λίαν θαμβουμένων,
755	μεθ’ ἱκανὴν ὥραν δὲ καταχθὲν πάλιν, ἔφη μυηθῆναί γε μὴ προστιθέναι τὸ “σταυρωθείς” πρόσρημα “δι’ ἡμᾶς” λέγων τῷ τρισαγίῳ καὶ σεβασμίῳ ὕμνῳ.	39
760	τούτου μεταστάντος δὲ πρὸς θείους νόας προεδρίαν εἴληφε τῆς Κωνσταντίνου πρεσβύτερός τις Φλαβιανὸς ἀξίως, πρόμαχος ὀρθῶν δογμάτων ἐκκλησίας· οὗπερ θανόντος λακτίσει Διοσκόρου
765	ἐν λῃστρικῇ τε καὶ φονικῇ συνόδῳ θύτης Ἀνατόλιος Ἀλεξανδρείας εἴληφε θῶκον ἱερὸν βασιλίδος. Οὗτος Θεοδόσιος αὐσονοκράτωρ καὶ τεῖχος ἀνήγειρε χερσαῖον πόλει
770	ἐκ τῶν Βλαχερνῶν εἰς πύλας τὰς χρυσέας, τοὖργον περάνας ἐν δυσὶ μησὶ μόνοις σπουδῇ γ’ ἐπάρχου καὶ συνεργείᾳ Κύρου. ἀγαμένου δήμου δὲ Κῦρον τοῦ τάχους, καὶ ταῦτ’ ἀνακράξαντος ἐν παρρησίᾳ,
775	“Κωνσταντῖνος μὲν ἔκτισε πρὶν τὴν πόλιν, ἀνανεοῖ Κῦρος δὲ νῦν,” προθυμίᾳ ταύτῃ φθονηθείς, ἐκπεσὼν τῆς ἀξίας, ἐκκλησίας πρόεδρος ὤφθη Σμυρναίων. Καὶ Πουλχερίαν οὗτος, ἀδελφὴν φίλην,
780	τῶν βασιλείων ἐκβαλὼν ὡς οὐκ ἔδει, ταῖς ὑποθήκαις βασκάνου Χρυσαφίου,
780	ἐν Ἑβδόμῳ τίθησιν ἐγκεκλεισμένην, φροντίδος αὐτὴν καταπαύσας πραγμάτων. μόλις δὲ συνεὶς τὸν φθόνον Χρυσαφίου	40
785	αὐτὸν μὲν ἐξόριστον ἐνδίκως ἔδρα, τὴν σύγγονον δὲ προσλαβὼν αὖθις νέμει φροντίδα κοινῶν τῇδε πραγμάτων ὅλων. Οὗτος νοσήσας ἐξέλιπε τὸν βίον, ὥς φασι, βιοὺς πεντήκοντά που χρόνους,
790	καθ’ οὓς σχεδὸν κατῆρχε τοὺς χρόνους ὅλους.
ante791t	Μαρκιανὸς ἔτη ϛʹ. 𐅶 .
791	Σκῆπτρα μεταβαίνει δὲ πρὸς Πουλχερίαν, τρόποις ἀγαθοῖς καὶ σεμνοῖς κοσμουμένην, τῇ δ’ εὐσεβείᾳ παρθενίᾳ τ’ αὖ πλέον· ἣ Μαρκιανόν, ἄνδρα χρηστὸν τοὺς τρόπους,
795	σεμνὸν γεραρὸν σώφρονα καὶ πρεσβύτην, ἐκ στρατιωτῶν προσκαλεῖται ταχέως, καὶ τῷδε δηλοῖ τοῦ κρατάρχου τὸν μόρον, καὶ φησίν “εἴ μοι πίστιν ἀσφαλῆ νέμοις ὡς παρθενίας τῆς ἐμῆς εἴης φύλαξ,
(800)	ἥνπερ καθιέρωσα Χριστῷ νυμφίῳ, στέψω βασιλέα σε τῆς Ῥωμαΐδος.” τοῦ δ’ αὖ κατανεύσαντος ἀσφαλῶς τόδε μετακαλεῖται βασιλὶς ἀρχιθύτην, τοὺς ἐν τέλει, σύγκλητον ἄλλο τε στῖφος,
805	καὶ Μαρκιανὸν ταινιοῖ κράτους στέφει
805	καὶ κράτορα δείκνυσι τῆς Ῥωμαΐδος. τῷ δ’ αἰχμαλώτῳ χρηματίσαντι πάλαι, θέρους ὑπνοῦντι πρὸς φλόγα τὴν ἡλίου σὺν αἰχμαλώτοις πλείοσιν ἕρκους μέσον,	41
810	ἐπικαταπτὰς ἀετὸς σκιὰν ἔδρα· ὃ γνοὺς ἐθνάρχης τόνδ’ ὁ κατέχων πέδαις ἀφῆκεν αὐτὸν πρὸς πατρίδ’ ἀπιέναι. τοῦτ’ αὐτὸ πάλιν καὶ δυάς τις συγγόνων κατεῖδε σαφῶς ἐν θέματι Λυκίας,
815	ἣ καὶ προεῖπε τῷδε τὴν κραταρχίαν. οὕτω προαφώριστο τῷδε τὸ κράτος. Πουλχερία δὲ φροντίζουσα πραγμάτων καὶ συνδιαφέρουσα τὴν κραταρχίαν, τὸν ἐν Βλαχέρναις ἀπαράμιλλον ξένον
820	νεὼν ἀνιστᾷ μητροπαρθένῳ κόρῃ. πρεσβυτέρας Ῥώμης δὲ Λέοντος πάπα καὶ ποιμενάρχου δ’ Ἀνατολίου νέας τὰ πρὸς Διοσκόρου τε τοῦ τ’ Εὐτυχέος πραχθέντα δεινῶς Φλαβιανὸν εἰς μέγαν
825	μὴ παραδραμεῖν ἄνακτ’ ἐξαιτουμένων, ἤδη γενέσθαι σύνοδος τέτακτό γε Μαρκιανοῦ δόγματι καὶ Πουλχερίας, τῶν φιλοχρίστων εὐσεβῶν βασιλέων. συνῆλθον οὐκοῦν ἐν Χαλκηδόνι πόλει
830	ἑξακόσιοι πατέρες θεηγόροι πρὸς τριάκοντα συναχθέντες ἐνθέως, ὧν ἦρχε Ῥώμης τῆς παλαιτέρας Λέων
830	νέας τ’ Ἀνατόλιος ἔνθεος θύτης καὶ Ἰουβενάλιος Σιὼν ἁγίας·	42
835	οἳ δὴ καθεῖλον Διόσκορον ἐνδίκως σὺν Εὐτυχεῖ τε δυστυχεῖ τρισαθλίῳ, ἐπὶ Χριστοῦ λέγοντας οὐ διπλᾶς φύσεις, μίαν δὲ μᾶλλον δυσσεβῶς κακοφρόνως. ἐπεὶ δ’ ἀναιδῶς ὑπεναντίων στῖφος
840	ὀρθόφρονας ἦν ἐνδιαβάλλον μάτην ὡς Νεστορίου τὴν λύμην δεδεγμένους ἐν τῷ φρονεῖν τε καὶ λέγειν Χριστὸν φέρειν διπλᾶς τελείας τὰς φύσεις, ἀσυγχύτως ἡνωμένας αὖ ἐν μιᾷ γ’ ὑποστάσει,
845	πρὸς ὀρθοδόξων δυσσεβῶν τόμοι δύο γεγράφαται δὴ σὺν ὅλῃ προθυμίᾳ, καὶ τούσδε καλῶς σφραγίσαντες, ὡς δέον, ἐν λάρνακι κλείουσι σεπτῶν λειψάνων Εὐφημίας μάρτυρος, ὀλβίας κόρης.
(850)	εἶτα μετ’ εὐχὰς ἡμέραν τε τὴν τρίτην πάντων παρόντων ἀνεῳγμένου τάφου, καὶ τοῦ κρατοῦντος συμπαρόντος πατράσιν, ὢ θαυμασίων, Χριστέ μου, τεραστίων! τῶν δυσσεβῶν μὲν αἱρετικῶν που τόμος
855	ἐν τοῖς ποσὶ μάρτυρος ἦν ἐρριμμένος, τὸν δ’ αὖ γε λοιπὸν ὀρθοδοξούντων μέρους κατεῖχε χερσὶν ἀσφαλῶς ταῖς ἰδίαις, καὶ τῷ κρατοῦντι καὶ πατριάρχῃ νέμει τὴν δεξιὰν τείνασα πρὸς σφᾶς. ὢ τέρας.
860	Μετὰ δὲ ταῦτα βασιλὶς Πουλχερία γῆθεν μετέστη πρὸς μονὰς οὐρανίους, ζήσασα καλῶς εὐσεβῶς ὀρθοφρόνως, Χριστὸν θεραπεύσασα καλὸν νυμφίον ἐν παρθενίᾳ καὶ καλῶν εὐποιίαις,	43
865	καὶ τῆσδε φαιδρὰν ἀνάψασα λαμπάδα. εἶτα τελευτᾷ Μαρκιανὸς τὸν βίον, ζήσας ἐπὶ μήκιστον, ἄναξ χαρίεις, γνώμην ἀγαθός, ἱλαρός, πρᾶος φύσει, οὗτος θεοπρόβλητος ἐμπρέπων κράτει,
870	ἕξ που κατασχὼν τὴν βασιλείαν χρόνους· ὃς γνωματεύων μὴ κινεῖν βασιλέα ἔφασκε δεῖν ὅπλα τε καὶ μάχην ὅλως, ἂν ᾖ δυνατὸν ἤρεμον βιοῦν βίον.
ante874t	Λέων ὁ μέγας ἤτοι ὁ Μακέλλης ἔτη ιηʹ.
874	Τούτου θανόντος καὶ μεταστάντος βίου
875	εὐθὺς παρῆλθεν εἰς βασίλειον κράτος κλῆσιν Λέων τις καὶ Μακέλλης τοὐπίκλην, ἀνὴρ ἀγαθός, ἀρετῶν πεπλησμένος, μάλιστα φιλοίκτῳ δὲ κατηυγασμένος, κράτωρ ἀριστεὺς καὶ μαχητὴς γεννάδας,
880	ἐχθρῶν κλονῶν φάλαγγας ὥσπερ τις λέων, σειρὰν γένους ἄνωθεν ἕλκων ἐκ Θρᾴκης ἢ καὶ Δακῶν, ὥς φασί τινες, ἐκ γένους, ὑπέρμαχος κράτιστος ὀρθοδοξίας, καὶ δαψιλής τις ἀπόρων χορηγέτης.
885	εἴωθεν οὗτος γνωματεύειν καὶ λέγειν “ὡς ἥλιος πέφυκε θερμαίνειν ὅλους οἷς ἂν ἐπαφῇ τὰς φαεινὰς ἀκτῖνας, τὸν αὐτὸν οἶμαι δεῖν βασιλέα τρόπον, οἷς ἂν ἐπιβλέψειεν ἀνθρώπων γένους,	44
890	σφᾶς ἀξιοῦν οἴκτου τε φιλοδωρίας.” πρὸ τοῦ κατασχεῖν οὗτος ἀρχὴν καὶ κράτος Ἄσπαρι δεινῷ τῶν μέγα δυναμένων ὑπόσχεσιν δέδωκε τῶν παίδων ἕνα εἰς Καισαρικὴν ἀξίαν προβιβάσαι·
895	ἐπεὶ δ’ ἐπιβέβηκε τῆς αὐταρχίας, Ἄσπαρ ἀπῄτει τὴν χάριν μετὰ βίας, καὶ πορφυρίδος τοῦδ’ ἀναιδῶς ἡμμένος “ψευδηγορεῖν” ἔφασκεν “οὐ χρεών, ἄναξ, τὸν τήνδε λαμπρὰν πορφυρίδ’ ἐνημμένον.”
(900)	“ἀλλ’ οὐδὲ πάλιν ἐκβιάζεσθαι δέον, ὥς τινα δοῦλον,” ἀντεπῆγεν ὁ κράτωρ, “τὸν ἀρχικὴν φοροῦντα λαμπρὰν χλαμύδα.” Οὗτος συνῴκει γαμετῇ τῇ Βηρίνῃ, ἣ δύο τίκτει βασιλεῖ θυγατέρας,
905	τὴν Ἀριάδνην, δευτέραν Λεοντίαν· ὧν Ἀριάδνη Ζήνωνι συνεζύγη, ἀνδρὶ δυσειδεῖ καὶ κακίστῳ τοὺς τρόπους, ἕλκοντι σειρὰν τοῦ γένους ἐξ Ἰσαύρων· Μαρκιανὸς δ’ ἔγημε τὴν Λεοντίαν,
910	Ἀνθεμίου παῖς βασιλεύσαντος Ῥώμης. Τούτου βασιλεύοντος ἐν βασιλίδι
910	πυρκαϊά τις συνέβη φρικαλέα ἐκ τῆς πρὸς ἄρκτον ἁλμυρᾶς εἰς θατέραν, πυρὸς διαζώσαντος ἐν μέσῳ πόλιν	45
915	καὶ πυρπολοῦντος τῆσδε λαμπρὰς οἰκίας, τἆλλά τε πάντα καὶ σεβασμίους δόμους, ἐπὶ τετρακτὺν ἡμερῶν ἀνενδότως. τῇ δ’ Ἀντιόχου καὶ σφοδρὸς γῆς τις κλόνος συμβὰς κατηρείπωσεν αὐτὴν ἐσχάτως.
920	ὕσθη σποδὸς δὲ μάλα πολλὴ τῇ πόλει εἰς ἐμψύχων κάκωσιν, εἰς καρπῶν φθίσιν. ἐκ τοῦδ’ ὁ κρατῶν συσχεθεὶς ἀγωνίᾳ, πόλιν λελοιπώς, ἐν βασιλείοις δόμοις οὖσι πρὸ τειχῶν ἀσφαλῶς ἦν διάγων.
925	ἐφ’ οὗπερ ἐσθὴς μητρανάνδρου παρθένου ἐκ τῆς Σιών τε καὶ Παλαιστίνης τόπου πρὸς τὴν βασιλεύουσαν ἀχθεῖσα πόλιν ναῷ τεθησαύριστο τῷ πρὸς Βλαχέρναις, ὃν αὐτὸς ἀνήγειρε μητροπαρθένῳ,
930	ἐν ἀργυρᾷ σορῷ καὶ σεβασμίᾳ, δι’ ἣν κατωνόμαστο καὶ θεῖος δόμος σορὸς τιμία τῆς πανυμνήτου κόρης. Οὗτος κραταρχῶν καὶ στρατηγὸν γεννάδαν Ῥουστίκιον, ἄριστον ἐν στρατηγίαις,
935	προβάλλεται δὴ καὶ κατορθοῖ τὰς νίκας. τούτου θανόντος σύγγονον βασιλίδος Βασιλίσκον προύκρινεν εἰς στρατηγίαν,
935	ὃς ἐκπεπλευκὼς εἰς Ἀφρικὴν σὺν στόλῳ κατακρατοῦντος τοῦ τόπου Γιζερίχου	46
940	ἧτταν ὑπέσχε δυσκλεᾶ κατὰ μάχην, καὶ πλεῖστον ἀπέβαλε τῶν στρατευμάτων. Ἀνατολίου δ’ ἐκλελοιπότος βίον ἀρχιθύτης δέδεικτο τῆς Κωνσταντίνου Γεννάδιος, πρόμαχος ὀρθοδοξίας.
945	τούτου τὸ βιοῦν ἐν θρόνῳ λελοιπότος Ἀκάκιος κάκιστος ἔσχε τὸν θρόνον. Ἔφυ βασιλεῖ θυγατριδοῦς τις νέος ἐξ Ἀριάδνης καὶ Ζήνωνος συζύγου, ὃν καλέσας Λέοντα ταινίᾳ στέφει
(950)	ἐν ἡλικίᾳ τυγχάνοντα νηπίων. Οὗτος νοσήσας εὐσεβὴς ἄναξ Λέων τὸν φθαρτὸν ἐκλέλοιπε τοῦτον βίον, τῷ θυγατριδῷ καταλείψας τὸ κράτος, βεβασιλευκὼς σὺν ὀκτὼ δέκα χρόνους,
955	ἄναξ ἱλαρός, εὐμενὴς ὑπηκόοις, γαληνὸς εὐέντευκτος ἡδὺς χαρίεις.
ante957t	Λέων νέος ἔτος αʹ.
957	Νέος δ’ ἐπιβὰς τῆς βασιλείας Λέων κατῆρχεν αὐτῆς νηπιάζων τῷ χρόνῳ· ἔτος δὲ ταύτην ἓν κατασχὼν καὶ μόνον
960	ἀπῆρεν ἔνθεν, καταλείψας τὸν βίον.	47
ante961t	Ζήνων ὁμοῦ ἔτη ιζʹ.
961	Ζήνων δ’ ὑπῆρχεν ἐξ Ἰσαύρων, ὡς ἔφην, αἴσχιστος ἀνὴρ καὶ δέμας καὶ καρδίαν, κίναιδος, αἰσχρός, συμφόρημα κακίας, ἔργων πονηρῶν ἀθεμίτων ἐργάτης,
965	ἀνδρῶν Ἐριννὺς τῶν περιφανεστέρων, οὐχ ὡς βασιλεὺς διέπων αὐταρχίαν, ἀλλ’ ὡς τύραννος ἐμπιπρῶν καταστρέφων καὶ πάντα ποιῶν εἰς φθορὰν ὑπηκόων, σέβας κακόφρων, οἰοφυσίτης τάλας.
970	τούτῳ γε δειλῷ παντάπαν πεφυκότι Βασιλίσκος, σύναιμος ὢν τῆς Βηρίνης, ἀντῆρε χεῖρα Βηρίνης συνεργίᾳ, καὶ τόνδ’ ἐφυγάδευσεν εἰς τὴν πατρίδα· εἶτα περιτίθησιν αὑτῷ τὸ στέφος
975	καὶ πάντα παράσημα τῆς κραταρχίας, τῆς συγχυτικῆς κακοδοξίας πέλων, τῆς Εὐτυχοῦς τε καὶ Διοσκόρου λύμης. ἐκκλησίας οὗτός γε τὰς ὀρθοφρόνων πικρῶς ἐκάκου παντοδαπαῖς αἰκίαις.
980	καὶ σύνοδον δὲ τὴν κατὰ Χαλκηδόνα σεπτὴν ἀκυροῖ γράμμασιν, ὡς οὐκ ἔδει. καὶ πατριάρχην καὶ συνέδρους ποιμένας ταῦτα κυροῦν ἔπειθε καὶ τοῖσδ’ ἐμμένειν. ἀλλ’ ὀρθοδόξων συναθροισθέντες στῖφος
985	Βασιλίσκον βάλλουσι ταῖς δυσφημίαις, τὴν σύνοδον δ’ αὖ ἀνεκήρυξαν πάλιν θεοκρότητον ἁγίαν σεβασμίαν. διά γε ταῦτα Βασιλίσκος ἀξίως πᾶσιν ἀποτρόπαιος ἦν στυγητέος.	48
990	ὅμως κατὰ Ζήνωνος ἐκπέμπει τάχος ἄνδρας στρατηγοὺς καὶ σὺν αὐτοῖς δυνάμεις, οἳ προσρυέντες τῷ Ζήνωνι γνησίως σπεισάμενοί τε πρὸς πόλιν βασιλίδα αὖθις μετὰ Ζήνωνος ἧκον ἐν τάχει.
995	καὶ πάλιν ἀπείληφεν οὗτος τὸ κράτος, δήμου τε λαοῦ τόνδε προσδεδεγμένου. Βασιλίσκος δὲ προσφυγὼν ἐκκλησίᾳ μετὰ γυναικὸς ἱκέτης καὶ φιλτάτων, ἔπειτ’ ἐκεῖθεν ἐξελασθεὶς ὁρκίοις,
(1000)	ἔν τινι κλεισθεὶς πυργίῳ σὺν τεκνίοις, ἐκεῖ λιμῷ τέθνηκε φθαρεὶς ἀθλίως, ἔτη κατασχὼν τὴν βασιλείαν δύο. Τούτου κρατοῦντος τῇ βασιλίδι πόλει πυρκαϊά τις συνέβη φρικαλέα,
1005	ἐκ Χαλκοπρατείων γε πυρὸς ἡμμένου, ὑφ’ ἧς κατῃθάλωτο καὶ διεφθάρη ἄλλα τε πλεῖστα καὶ δόμος φύλαξ βίβλων ἐς μυριάδας δώδεκα ποσουμένων· ἐν αἷς χορίον καὶ δράκοντος, ὡς λόγος,
1010	πρόμηκες ὑπῆν, ἐς πόδας τεταμένον πρὸς τοῖς ἑκατὸν εἴκοσι, θαῦμα ξένον,
1010	καθ’ οὗ χρυσοῖς γράμμασιν ἐγγεγραμμέναι ἦσαν Ὁμήρου τοῦ σοφοῦ ῥαψῳδίαι, Ἰλιὰς Ὀδύσσεια. φεῦ τῆς ζημίας.	49
1015	Ἀναλαβὼν δὲ Ζήνων τὴν κραταρχίαν Ἁρμάτιον μὲν τῷδε συνηργηκότα προβάλλεται δὴ ταγμάτων στρατηγέτην, υἱὸν δ’ ἐκείνου Καίσαρα πάλιν στέφει. εἶτα τὸν Ἁρμάτιον ἔκτεινε ξίφει,
1020	παῖδα δὲ τὸν Καίσαρα κληρικὸν δράσας περιπολεῖν εἴασεν οὕτω τὸν βίον, “ὡς πίστιν ὀρθὴν οὐκ ἐφύλαξαν” φράσας “οὗτοι κραταρχήσαντι τῷ Βασιλίσκῳ, οὔτ’ αὖ ἐμοὶ ταύτην γε φυλάξους’ ἴσως.”
1025	πρὸς τοῖσδε πολλοὺς παρέπεμψε θανάτῳ, ἄλλους δ’ ἐκάκου κατέτρυχεν αἰκίαις τῶν εὐκλεῶν τε καὶ περιφανεστέρων· εἰς γὰρ ἀθέσμους ἐκκλίνας αἰσχρουργίας, πράξεις μιαιφόνους τε καὶ βδελυκτέας,
1030	πρὸς δ’ αὖ ὑπαχθεὶς αἱρέσει Διοσκόρου μυσητὸς ἦν ἅπασι καὶ τοῖς ἐν τέλει, Ἀριάδνῃ δὲ τῇ συνεύνῳ καὶ πλέον· ὅθεν σορῷ τέθαπτο δόξας τεθνάναι, κἀκεῖ βιαίως τὸν βίον καταστρέφει.
1035	οἱ μέν φασι μέθαις τε χρώμενον πότοις ἔκστασιν αὐτὸν τῶν φρενῶν πεπονθέναι, δόξαντα δ’ οἰκτρῶς ἐκλελοιπέναι βίον κατατεθῆναι λάρνακι καθὰ νέκυν,
1035	καὶ πωματισθέντος γε τοῦ τάφου λίθῳ,	50
1040	γοώμενον κάκιστα θανεῖν ἐν τάφῳ· ἄλλοι δὲ παθεῖν τοῦτο δεινῆς ἐκ νόσου, δόντα θανεῖν δόκησιν ἀθροῦσιν ὅλοις.
ante1043t	Ἀναστάσιος ἔτη κζʹ.
1043	Τούτου καταστρέψαντος οὕτω τὸν βίον βουλῇ γερουσίας τε καὶ τῶν ἐν τέλει
1045	συζεύγνυται δὴ βασιλὶς Ἀριάδνη Ἀναστασίῳ πρὸς γάμου κοινωνίαν, ἕλκοντι σειρὰν ἐξ Ἐπιδάμνου γένους· ὃν κράτορα δέδειχε τῆς Ῥωμαΐδος, Οὐρβικίου σπεύσαντος εὐνούχου τόδε.
(1050)	Εὐφήμιος δ’ ἔστεψε τόνδ’ ἀρχιθύτης. οὕτως Ἀναστάσιος ἔσχε τὸ κράτος, ὅστις ἐπωνόμαστο δίκορος θέσιν, οἷς οὐχ ὁμοίας ἔσχεν ὀμμάτων κόρας, ἀλλὰ μελαντέραν μὲν αὐτῶν θατέραν,
1055	γλαυκὴν δὲ λαιάν, ὡς ἐπίσημον φέρων. οὗτος βδελυρὰν εἰσφορὰν χρυσαργύρου, ὑπήκοον τρύχουσαν ἅπαν ἐσχάτως, δασμὸν πονηρὸν εὐσεβῶς παύσας ἔχει, καθ’ ὅν τις ἠνάγκαστο πᾶς συνεισφέρειν
1060	ὑπέρ θ’ ἑαυτοῦ καὶ προσόντων ἀλόγων ἐτήσιον νόμισμα τῷ κοινῷ φόρον. καὶ δημοσίας οὔσας ἀρχὰς ὠνίους, πρὸς δ’ αὖ διοικήσεις τε κοινῶν πραγμάτων
1060	παύσας παρεῖχεν ἀδοτὶ τοῖς ἀξίοις.	51
1065	καὶ τἆλλα δ’ ἀρχῆς εὐτυχῶς ἦν διέπων· πλὴν συγχυτικῶν καθυπαχθεὶς αἱρέσει τὰς ὀρθοδόξων ἦν κακῶν ἐκκλησίας. Τούτου κρατοῦντος θαυμάσιον συνέβη. φύλαρχος ἀνὴρ Ἀγαρηνῶν τῶν τότε,
1070	κλῆσιν Ἀλαμούνδαρος, ἀγαθὸς τρόπους, Χριστῷ προσελθὼν καὶ μυηθεὶς εἰκότως πρὸς ὀρθοδόξων ἀρχιθυτῶν ποιμένων, ἔπειτα βαπτίσματος αὐχεῖ τὴν χάριν. ταῦτα μαθὼν Σεβῆρος αὑτοῦ ποιμένας
1075	ἀνιέρους πέπομφε πρὸς τοῦτον τάχος, σπεύδων δι’ αὐτῶν εἰς ἑαυτὸν ἑλκύσαι. ἐπεὶ δ’ ἐρασθεὶς πίστεως Χριστοῦ πέτρα ἄσειστος ἦν, μέτεισιν αὐτοὺς ὡδί πως. ποιεῖ τινά οἱ τῶν ὑπ’ αὐτὸν ἐκκρίτων
1080	πρὸς οὖς ψιθυρίζειν τι προσκεκυφότα, καὶ τῶν βδελυρῶν ποιμένων δεδορκότων. εἶτα φύλαρχος ἀλύειν ὑπεκρίθη. ἤροντο δ’ οἱ μὲν αἰτίαν· ἦ δ’ ὃς τάδε, ὡς μηνυθῆναι Μιχαὴλ πρωτοστάτην
1085	καὶ ταγματάρχην ἀγγέλων νῦν τεθνάναι. τῶν δ’ οὐκ ἀνεκτὸν τὸν λόγον ποιουμένων, ὁ δ’ ἐκκαλύψας τὸ δρᾶμα τοῖσδ’ ἀντέφη “καὶ πῶς παρ’ ὑμῖν συμπαθεῖν θείαν φύσιν ἀνθρωπίνῃ πέφυκε νῦν δεδογμένον;”
1090	ἐκ τοῦδ’ ἀπηλλάττοντο κατῃσχυμμένοι. Προγνοὺς βασιλεὺς οὗτος, οὐκ οἶδα πόθεν, ὡς ἐκ κεραυνῶν ἀστραπῶν εἵμαρτό οἱ βίου γενέσθαι καὶ βασιλείας πέρας, θάλαμον δ’ ἀνήγειρε, κάλλιστον δόμον,	52
1095	θολωτὸν αὐτὸν καλέσας φερωνύμως, ἐν ᾧ διάγων ἀστραπῶν ῥηγνυμένων ἐξαπίνης εὕρατο τέρμα τοῦ βίου. Οὗτος Μυσῶν τε καὶ Σκυθῶν παριστρίων ἐπιδρομὰς λείας τε μάχας ἐκκλίνων
(1100)	ἔκτισε τεῖχος εὖ μακρὸν κεκλημένον. ἄνδρα τε φρικτὸν εἶδε νυκτὸς καθ’ ὕπνους, τόμον χεροῖν φέροντα καὶ φάσκοντά οἱ “ὅρα, διὰ σὴν φευκτέαν δυσπιστίαν ζωῆς δὶς ἑπτὰ σῆς ἀπαλείφω χρόνους.”
1105	χαλκοῦ τ’ ἀνιστᾷ κίονι στήλην Ταύρου, τῆς πρὶν πεσούσης τῷ χρόνῳ τῷ παμφάγῳ.
ante1107t	Ἰουστῖνος ὁ Θρᾲξ ἔτη θʹ.
1107	Οὕτω λιπόντος Ἀναστασίου βίον Ἰουστῖνος Θρᾴξ, ἐξ ἀσήμου τοῦ γένους, εἰς ὕψος ἀνήνεκτο τῆς κραταρχίας,
1110	αὐτὴν ἔχων ἄνωθεν ἀφωρισμένην. μαρτύριον δέ· κινδυνεύων τεθνάναι πρὸς Δικόρου πρὶν ῥύεται πρὸς ἀγγέλου,
1110	ἀνὴρ προσηνὴς εὐσεβόφρων ἀγχίνους, τοὺς πρὶν φυγάδας πίστεως ὀρθῆς χάριν	53
1115	αὐτὸς κατάγων καὶ τιμῶν ὥσπερ δέον. στοιχῶν τετάρτης συνόδου θείοις ὅροις δόγματι πάντας τήνδε θεσπίζει σέβειν καὶ ταῖς πρὸ αὐτῆς ἐγκρίνειν θεοκρίτοις, καὶ τοὺς ἐν αὐτῇ πατέρας θεηγόρους
1120	καταγραφῆναι διπτύχοις ἐκκλησίας.
ante1121t	Ἰουστινιανὸς ὁ μέγας ἔτη ληʹ.
1121	Καὶ τοῦδε βίον καὶ κράτος λελοιπότος σκηπτουχίαν εἴληφε τὴν τῶν Αὐσόνων Ἰουστινιανὸς μεγαλουργὸς κράτωρ, πολλῶν δομήτωρ καὶ καλῶν δομημάτων,
1125	ναῶν γεφυρῶν ἀστέων, λαμπρῶν δόμων, ἄλλων τε πλείστων κτισμάτων καινουργέτης, ὧνπερ κορωνὶς ἀπαράμιλλος πέλει ναὸς σοφίας τοῦ θεοῦ τε καὶ λόγου, τῶν πανταχοῦ γῆς θαυμάτων θαῦμα ξένον.
1130	οὗτος στρατηγοῖς ἦν κατορθῶν τὰς νίκας Βελισαρίῳ καὶ Ναρσῇ τοῖς γεννάδαις. σωροὺς ἀπείρων χρημάτων χρυσαργύρου ἐκ παντοδαπῶν ἠρανισμένος τρόπων, ταῦτ’ ἦν ἀφειδῶς ἐκκενῶν ὁσημέραι
1135	εἰς βαρβάρων ἄμυναν, εἰς κτίσεις δόμων. ἐφ’ οὗ κλόνος γῆς συνέβη φρικαλέος, ἐμφύλιός τε πρὸς Βυζαντίδι μάχη,
1135	καθ’ ἣν μυριάριθμον ἐκτάνθη στῖφος, μυριάδες τέτταρες ἀνῃρημένων.	54
1140	ἥλω πολύ τε πλῆθος ἀρρενοφθόρων, ὧνπερ κολαστὴς ἀσυμπαθὴς εὑρέθη. Οὗτος βραβευτὴς συνόδου πέμπτης ἔφυ, ἥτις τετάρτης ἐμμένουσα τοῖς ὅροις Ὠριγένην Δίδυμον, σὺν Θεοδώρῳ
1145	Μοψουεστίας αἱρετικῷ ποιμένι, ἐκκηρύκτους τίθησι καὶ βδελυκτέους. Ἦν τῷδε καὶ σύνευνος ἡ Θεωδώρα, μερὶς ἀγαθὴ καὶ θεοῦ θεία δόσις, βοηθὸς ἀνθάμιλλος εἰς τὰ πρακτέα·
(1150)	ἧς ἔργον οἶκος τῶν σοφῶν ἀποστόλων. Οὗτος πρὸς αὐτῷ τῷ τέλει τῷ τοῦ βίου ἁλίσκεται φεῦ αἱρέσει βδελυκτέᾳ, μεθ’ ἧς φάος λέλοιπεν ἡλίου τόδε.
ante1154t	Ἰουστῖνος ὁ νέος ἔτη ιγʹ.
1154	Μεθ’ ὃν προσηνὴς εὐσεβὴς Ἰουστῖνος
1155	κοσμεῖ τὸ βασίλειον ἐκ θεοῦ στέφος, ἀνὴρ περιδέξιος, ἀγαθὸς κράτωρ, εὐεργετικός, εὐμενής, ταπεινόφρων, χρηστός, μεγαλόψυχος, ἠπία φύσις. οὗτος ταμεῖον ἀγαθῶν πεπλησμένον,
1160	ἐν βασιλικαῖς ἀρεταῖς διαπρέπων,
1160	δικαιοσύνῃ μᾶλλον ἠγλαϊσμένος· ᾧπερ συνῆπτο πρὸς γάμου κοινωνίαν γυνὴ θεόφρων καὶ θεὸν φοβουμένη, κλῆσιν Σοφία, καὶ σοφή τις τοὺς τρόπους,	55
1165	ἧς ἔργον οἶκτος ἀπόρων καὶ χρηστότης. αὕτη δανεισταῖς καταβαλοῦσα χρέα ἅπασιν οἷς οἴκησις ἦν αὕτη πόλις, χρεῶν λύτις δ’ ὄφλουσι καθισταμένη, ἐγγραφὰς ἀπείληφε, μνήμονας δόσεις,
1170	ὧν θάτερον μὲν τοῖς κεκτημένοις νέμει, τὸ δ’ αὖ πυρὶ δέδωκεν εἰς ἀμνηστίαν. Οὗτος νοσώδους σαρκίου πλάσιν ἔχων καὶ προϊὼν οὐ συχνάκις ἐκ τῆς νόσου ἁρπακτικοῖς ηὔξησεν ἀναισχυντίαν.
1175	ῥομφαίᾳ λύπης τοιγαροῦν τετρωμένος μετὰ Δαβὶδ ἔφασκεν ἀπορῶν τάδε “τίς ἂν τιμωρὸς συμπαραστήσαιτό μοι; ἢ νῦν ἀναστήσαιτο κατ’ ἀντιδίκων;” καί τις παρελθών, ὡς Ἠσαΐας πάλαι,
1180	ἀνδρεῖος ἀνὴρ καὶ μισῶν ἀδικίαν, “ἄναξ, ἰδοὺ πάρειμι, κέχρησό μοι.” ἐπαρχικὴν εἴληφεν οὐκοῦν ἀξίαν, πρὸς δ’ αὖ σθένος κράτιστον ἐκ βασιλέως καθ’ ἁρπακτόρων καὶ λύκων βροτοκτόνων.
1185	οὕτω κατωχύρωτο τἀνδρὶ τὸ σθένος. ἐπεὶ δὲ προυκάθητο κρίνων ὡς δέον,
1185	προσῆλθεν αὐτῷ δυσγενής τις καὶ πένης κατ’ ἀνδρὸς ἱστὰς εὐγενοῦς περιβλέπτου ἀδικίας ἔγκλημα καὶ φαυλουργίας.	56
1190	μετακαλεῖται τὸν ῥέκτην τῆς κακίας· ὁ δ’ οὐκ ἀπαντᾷ. καὶ πάλιν δὶς μηνύει, καὶ πάλιν αὐτὸς οὐδ’ ἄκροις ὠσὶ κλύων. ἤκουστο ταῦτα τῷ δότῃ τῆς ἀξίας· ἦ δ’ ὃς παρευθὺς ἀξιέπαινον λόγον,
1195	“κἂν αὐτὸς” εἰπὼν “ἀδικῶν ἐγὼ πέλω, κατάσπασόν με τοῦ βασιλείου θρόνου.” κἀντεῦθεν ἀνάρπαστον ἐκ συσσιτίου τὸν ἄνδρα λαβὼν ἑστιώμενον τότε, καὶ συνδικάσας τῷ πένητι πρὸς δίκην,
(1200)	καὶ καταλαβὼν ἁρπαγῇ κεχρημένον, αἰκίζεται μάστιξιν αὐτὸν ἀξίαις τῆς εἰς δικαστήριον ἀναισχυντίας, εἰσπράττεται δὲ καὶ δίκην ἀδικίας, εἴσπραξιν ὧν ἥρπασε πολλαπλασίω,
1205	καὶ ταῦτα τῷ πένητι δίδωσι φέρων.
ante1206t	Τιβέριος ἔτη δʹ.
1206	Τούτου τὸ βιοῦν καὶ κράτος λελοιπότος ἄρχει μετ’ αὐτὸν Τιβέριος τοῦ κράτους, φιλευσεβής τις καὶ θεοῦ τρέμων νόμους, μηδὲν νεοχμῶν τῶν ἐθῶν ἐκκλησίας,
1210	ἀλλ’ ἐξομαρτῶν τοῖς νόμοις τοῖς κειμένοις, σοφῶς φυλάξας τῇ θετῇ μητρὶ σέβας, ὡς ἦν θεμιτόν, Σοφίᾳ βασιλίδι, μείλιχος εὐέντευκτος ἡδὺς τοῖς φίλοις, ἐχθροῖς δὲ δεινὸς καὶ τιθεὶς σφίσι δέος	57
1215	καλοῖς στρατηγοῖς καὶ στρατῶν εὐανδρίᾳ, οἷς συγκαθεῖλε δυσμενῶν πολλὰς πόλεις, λείαν μακράν τ’ ἤλασε, λάφυρα, σκῦλα, εἰς πάντα φιλότιμον αὐχῶν τὴν χέρα, εἰς ἐνδεῶν οἶκτόν τε καὶ πτωχῶν δόσιν
1220	κτίσεις τε ναῶν καὶ δόμων γηροτρόφων· ὃς αἰχμαλώτους βαρβάρους Πέρσας, πάλαι εἰς τήνδ’ ἀχθέντας τὴν βασιλίδα πόλιν, μετημφιακὼς ἐν στολαῖς σφᾶς ἐντίμως εἰς ἰδίαν πέπομφεν ἥκειν πατρίδα.
1225	ἐφ’ οὗ πεπομφὼς Ἀβάρων ἀρχηγέτης ᾔτησεν ἄνδρας τεχνίτας χειρώνακτας αὐτῷ σταλῆναι πρὸς βαλανείου κτίσιν· ὁ δ’ αὖ λαβών, γέφυραν ἐν ῥοαῖς Ἴστρου τεύξας, ἐκάκου Ῥωμαΐδος τοὺς ὅρους.
ante1230t	Μαυρίκιος ἔτη κʹ.
1230	Τούτου τελευτήσαντος εὐσεβῶς βίον Μαυρίκιος κράτιστος ἔσχε τὸ κράτος, ἀνὴρ μεγαλόψυχος, ἀνδρεία φύσις, ἄλλος τις Ἰὼβ ἀναφανεὶς γεννάδας,
1230	καὶ μακαριστὸς τοῦ τέλους χρηματίσας.	58
1235	τἆλλα μὲν οὗτος πᾶσιν ἦν πεφιλμένος, ἡδὺς ἱλαρὸς εὐμενὴς αὐτοκράτωρ, ἦθος βεβηκὸς ἐμβριθὲς προδεικνύων, εἶδός τι σεμνὸν ἄξιον τυραννίδος, φρενῶν βάθει, σώματος ἀλκῇ τ’ ἐμπρέπον,
1240	θεοῦ συνιεὶς εἰς θελημάτων τέλος. πλὴν εἶχε καί τι παρακνίζον τῷ ῥόδῳ ἢ τῷ σίτῳ τι καὶ ζιζάνιον τάχα. φειδωλὸς ὑπείληπτο πᾶσι καὶ γνίφων ἥττων τε χρυσοῦ χρημάτων οὗτος κράτωρ.
1245	καὶ δῆλον ἐξ ὧν κατερεῖ τρέχων λόγος. ἐπῆλθεν ἄρχων Ἀβάρων Θρᾴκῃ τότε σὺν ἀμυθήτου στρατιᾶς ὁμαιχμίᾳ. ἤλασε λείαν καὶ λάφυρα λαμβάνει, καὶ πλῆθος ἐζώγρησεν ἄλλο μυρίον
(1250)	ἀνδρῶν γυναικῶν καὶ βρεφῶν καὶ νηπίων, ἐς χιλιάδας ἓξ δὶς ἀριθμουμένων. καὶ τί με δεῖ γράφοντα μηκύνειν λόγον; ἱστᾷ τιμὴν σφῶν χιλιάδας ἓξ μόνας ἡ βαρβαρικὴ φιλόχρυσος καρδία.
1255	αἰτεῖ τὸ δοχθέν, προσφέρει τι καὶ βίας. ὁ μὲν βασιλεὺς φεῦ προτιμᾷ χρυσίον· ὁ βάρβαρος δὲ (μὴ ῥαγῇς μοι, καρδία·
1255	ὢ θηριώδους, ὢ μανικῆς καρδίας!) κτείνει τοσοῦτον μυριάριθμον στῖφος.	59
1260	αἱματόφυρτος ἕλκεται ῥοῦς αἱμάτων, ὡς κατὰ πρανοῦς ὕδωρ ψυχρὸν ἐκτρέχον. ἄναξ συνῆκεν, ἔμμονον φέρων φρένα, αἰσθητικὴν καρδίαν, ὡς σὴς ὀστέων, ᾗπερ κακοῦ γένοιτο Τελχῖνος φθόνῳ.
1265	θεὸν λιπαρεῖ τοῦ μύσους τὰς εὐθύνας ὧδ’ εἰσπραχθῆναι σχεῖν τε κακῶν τὴν λύσιν. ἔδοξε γοῦν τι κατ’ ὄναρ οὕτω βλέπειν, πολύ τι πλῆθος γηγενῶν παρεστάναι ἀνδρῶν γυναικῶν εἰκόνι τοῦ δεσπότου,
1270	καταβοᾶν τε σφᾶς ἄνακτος σὺν γόοις, αὐτοῦ συνόντος συμπαρεστῶτος τρόμῳ· φωνῆς τ’ ἀκούειν εἰκόνος προϊγμένης, ποῦ τῶν κακῶν βούλοιτο δοῦναι τὴν δίκην τὸν τοῦ μύσους αἴτιον ἐκ φειδωλίας;
1275	ἐνταῦθ’ ὅπου μέτριον ἔσται τὸ τρύχον, ἢ ταῖς ἐκεῖθεν παραπεμφθῆναι δίκαις; τὸν δ’ ὧδε φάναι, συνιέντα τοῦ λόγου. παραδοθῆναι λοιπὸν Φωκᾷ προσκλύει. ὕπνου δ’ ἀνέντος ὕπαρ, οὐκ ὄναρ κρίνει
1280	ὧν εἶδεν ὧν ἤκουσεν εἶναι τὴν θέαν. μετακαλεῖται Φιλιππικὸν οὖν τάχος εἱρκτῆς τε δεσμῶν τῶν ἀδίκων ἐκλύσας, οἷς αὐτὸν ἐξέθλιβεν ἐξ ὑποψίας, καὶ σπένδεταί γε, καὶ κομίζεται λύσιν
1285	ὧν αὐτὸν εἰργάσατο κακῶν ἀδίκως. καὶ ταῦτα μὲν πέπρακτο τόνδε τὸν τρόπον, ἡ δὲ στρατιὰ στασιάσασα τότε Φωκᾶν ἀνηγόρευσαν εἰς βασιλέα· μεθ’ οὗ πόλιν φθάνουσι τὴν βασιλίδα,	60
1290	καὶ ταινιοῦται παλάμαις ἀρχιθύτου. σπούδασμα προύργου τῷδε λοιπὸν γίνεται τὸ Μαυρίκιον παγγενεὶ δοῦναι ξίφει· ὅθεν κελεύσει (φεῦ φονικῆς καρδίας) Φωκᾶ τυράννου τοῦδε καὶ φαυλεργάτου
1295	(δεῖ γὰρ ἐπιτρέχοντα λιπεῖν τἀν μέσῳ) γυνή τε παῖδες ἐκθερίζονται ξίφει, τοῦ Μαυρικίου συμπαρόντος δρωμένοις καὶ τὰς σφαγὰς φέροντος ἀνδρειοφρόνως καὶ τῶνδε χάριν τῷ θεῷ κατειδότος.
(1300)	καὐτὸς τέλος τέθνηκεν ἀδίκῳ κρίσει. Οὗτος τεσσαράκοντα Χριστοῦ μαρτύρων νεὼν τελειοῖ φαιδρύνας ὑπερλίαν, πρὸς Τιβερίου κτίσεως πρὶν ἠργμένης.
ante1304t	Φωκᾶς ὁ τύραννος ἔτη ηʹ.
1304	Φωκᾶς τυραννεῖ τοῦ βασιλείου κράτους,
1305	ἀνὴρ ἀποφράς, αἱμοχαρὴς καρδία, τύραννος ὠμὸς καὶ φιλαίματος κύων, γυναικομανὴς καὶ φίλοινος καὶ πότης,
1305	αὐταρχίας ὄνειδος ἢ μᾶλλον λύμη, τῶν Ῥωμαϊκῶν ἀφανιστὴς πραγμάτων,	61
1310	ὑπηκόων δήμιος ἀλάστωρ φθόρος, ὕδατι πυρὶ καὶ θαλάσσῃ καὶ ξίφει οἴκτιστα τοὺς μὲν ἐκδιδούς, φεῦ τοῦ πάθους· τῶν δ’ αὖ μέλος μέρος τι σώματος τέμνων περινοστεῖν ὄνειδος εἴα τῷ βίῳ
1315	οὗ ῥαθυμίᾳ συνεχεῖ τ’ οἰκουρίᾳ ἑῷα Πέρσαι κατέδραμον χωρία, ἐπῆλθον ὅπλοις Καππαδοκίας ὅροις καὶ Γαλατίας καὶ Παφλαγόνων τόποις, κοίλης Συρίας, τῆς ὅλης Ἀρμενίας,
1320	λεηλατοῦντες καὶ μέχρι Χαλκηδόνος, Παλαιστίνην δὲ καὶ τόπους τῆς Φοινίκης τοῖς ὑφ’ ἑαυτοὺς συνέταξαν χωρίοις. τὸ δ’ Ἀβάρων στράτευμα πάλιν ἐν δύσει χώρας δυτικὰς κατέκειρε καὶ πόλεις.
1325	ἡ στρατιὰ δ’ ἔφθαρτο Ῥωμαίων μάχαις, λοιμός τε λιμὸς κατέτρυχε τὰς πόλεις, ἀμετρία κρύους τε καὶ κτηνῶν φθίσις, κακὰ διωλύγια, ποικίλα πάθη.
1325	τὸ κατ’ Ἀντιόχειαν δ’ Ἑβραίων φῦλον	62
1330	στάσιν κινοῦσι καὶ μάχην χριστωνύμοις, καὶ δρῶσι πολλοὺς εὐσεβῶν ἔργον ξίφους, μεθ’ ὧν Ἀναστάσιον αὐτῆς ποιμένα, καὶ νεκρὸν αὐτοῦ τῷ πυρὶ δεδωκότες. οὕτω κακῶν τις Ἰλιὰς πάντ’ ἐκλόνει,
1335	καὶ κυμάτων σύρροια, καθάπαξ φάναι, λαιλάψ τε δεινὴ καὶ καταιγὶς καὶ ζάλη καὶ τρικυμία πνευμάτων ἀντιπνόων ἐφιλονίκουν τῷ βυθῷ καταδῦσαι αὐταρχίας ὁλκάδα τῆς ἐγκοσμίου,
1340	ναύαρχον οὐκ ἔχουσαν οἰακοστρόφον. οὕτω κακῶς πάσχοντος Αὐσόνων κράτους στρατηγὸς Ἡράκλειος Ἀφρικῆς τότε, στόλῳ πεπλευκὼς εἰς βασιλίδα πόλιν, ἥττησε Φωκᾶν, συμπλακεὶς τῷδ’ εἰς μάχην,
1345	καὶ τόνδε κτείνας παραλαμβάνει κράτος.
ante1346t	Ἡράκλειος ἔτη λαʹ.
1346	Φωκᾶ φθαρέντος, ὡς ἔφην, αὐτοκράτωρ Ἡράκλειος πέφηνεν, ἀριστεὺς μέγας, ἄλλος τις ὄντως Ἡρακλῆς κατὰ σθένος, οὐ θηρίων γῆν ἐκκαθαίρων ἀλόγων,
(1350)	οὐδ’ Εὐρυσθέως προσταγαῖς εἴκων βίᾳ, ἀλλ’ ἀπελαύνων ἐκδιώκων μακρόθεν
(1350)	πόρρω τε τιθεὶς γῆς ὅλης Ῥωμαΐδος Χριστοῦ δυνάμει, σταυρικῇ παντευχίᾳ, ὡς θῆρας ἄλλους ἀγρίους φιλαιμάτους	63
1355	ἢ παλαμναίους καὶ θρασεῖς κύνας λύκους, Πέρσας ἀναιδεῖς ἁρπαγαῖς κεχρημένους. ὃς ὢν στρατηγὸς καρτερόψυχος μάχαις καὶ ζηλοτυπῶν πατρίων νόμων χάριν κλέους τε τοῦ πρὶν Αὐσόνων κραταρχίας,
1360	πολλοὺς ἀνατλὰς καὶ μεγάλους κινδύνους, ὑπερμαχεῖ κάλλιστα Ῥωμαίων ὅρων εἰς πίστεως σύστασιν εὐσεβοφρόνων, εἰς ἀντέρεισιν εὐαγῶν Χριστοῦ νόμων εἴς τε πλατυσμὸν τοῦ κράτους σχοινισμάτων
1365	ἐπάνοδόν τε Ῥωμαϊκῶν πραγμάτων. λεηλατοῦντος τηνικαῦτα Χοσρόου Περσῶν κρατάρχου πάντα τῆς ἕω μέρη, καταδραμόντος καὶ Παλαιστίνης ὅρους, θεοῦ πόλιν τε τὴν Σιὼν ἡλωκότος,
1370	χριστωνύμων ἔφθαρτο πλῆθος μυρίον, ἐς μυριάδας ἐννέα ποσούμενον, τὸ μὲν θερισθὲν τῶνδε πρὸς μάχῃ ξίφει, τὸ δ’ αὖ φονευθὲν Ἑβραίων κακουργίᾳ· ὠνούμενοι γὰρ αἰχμαλώτους δυστρόπως
1375	μικρᾶς τιμῆς οὗτοί γε πρὸς τῶν βαρβάρων ὑπῆγον εὐθὺς τῇ τομῇ φεῦ τοῦ ξίφους. Πέρσαι δὲ Σιὼν ποιμένα, θεῖα ξύλα
1375	ἐς Περσίδ’ ἀπήγαγον αὐτῶν πατρίδα. ταῦθ’ ὁ κρατῶν γνοὺς πυρπολεῖται καρδίαν,	64
1380	στράτευμ’ ἀποχρῶν μηδαμῶς κεκτημένος μηδ’ αὖ δαπάνην χρημάτων ἀναλόγων εἰς ἀντιπαλάμησιν ἐχθρῶν βαρβάρων. ὅμως δὲ καὶ χρήματα καὶ στρατοῦ στῖφος καὶ τὰ πρὸς ἐξόπλισιν εὖ ἀπαρτίσας,
1385	τὰ μὲν πρὸς οἴκων ἱερῶν χάριν δάνους τὸν δ’ ἐκ θεμάτων συναγείρας ὡς δέον, κατὰ Χοσρόου σὺν θεῷ νίκης δότῃ μετὰ στρατιᾶς ἐμβάλλει τῇ Περσίδι. θεοῦ τὸ λοιπὸν ἐμπνέοντος τὸ σθένος
1390	περιφανῆ τρόπαια, γενναίας νίκας ἐκεῖ παρὼν δέδρακε κατὰ βαρβάρων· ἔκτεινε καὶ γὰρ βαρβάρων πλείστας ἴλας, ἤλασε λείαν καὶ λαφυραγωγίαν, δῃῶν ἐρημῶν πυρπολῶν τὰ βαρβάρων.
1395	ταῦτ’ ἐν χρόνοις ἓξ Ἡράκλειος ἀνύσας, ξύλα τε σεπτὰ καὶ Σιὼν ἀρχιθύτην Ἱερουσαλὴμ ἐγκαταστήσας πόλει, πρὸς βασιλίδα καθυποστρέφει πόλιν, ἐν ἑβδόμῳ κάλλιστα χαίρων τῷ χρόνῳ,
(1400)	ὑμνούμενος στόμασιν ἀστῶν μυρίων, ὀφθεὶς ἀριστεὺς γεννάδας νικηφόρος. Οὗτος βασιλεὺς ἐξομαρτῶν ποιμέσιν, ἢ μᾶλλον εἰπεῖν μισθίοις τε καὶ λύκοις,
(1400)	ἐκ συγχυτικῶν οὐ καθαρῶν ναμάτων	65
1405	ἀνατροπὴν ποτίζεται βδελυκτέαν. ἐφ’ οὗ Μουχούμετ λαοπλάνος καὶ φέναξ, φύλαρχος αἰσχρὸς Ἀγαρηνῶν ἀθέων καὶ μυσταγωγὸς ἀθεμίτων ὀργίων, φθισίβροτος λύμη τις ἐξέφυ βίῳ·
1410	ὃς ὢν γυναικὸς Περσίδος θὴς πλουσίας, ἀνὴρ γόης ἄσημος, ἀτίμου γένους, σύνευνον ἔσχε τήνδε κακοτεχνίας· εἶτα φύλαρχος καὶ διδάσκαλος πλάνος οὐκ οἶδ’ ὅπως γένοιτο τῶν ἐκ τῆς Ἄγαρ.
1415	οὗτος προϊὼν ἐξ Αἰθρίβου χωρίων ὑποστρέφοντι βασιλεῖ νικηφόρῳ προσῆλθεν αἰτῶν χῶρον εἰς κατοικίαν· καὶ παραλαβὼν κατέδραμε Συρίαν, καὶ Ῥωμαϊκῶν κατακρατεῖ χωρίων.
ante1420t	Κωνσταντῖνος ὁ υἱὸς Ἡρακλείου ἔτος αʹ.
1420	Τοῦ δ’ Ἡρακλείου τὸν βίον λελοιπότος Κωνσταντῖνος παῖς ὀρθόφρων ἔσχε κράτος· μεθ’ ὃν σὺν υἱῷ Ἡρακλωνᾷ Μαρτίνα, ὧν γλῶσσαν ἡ μὲν τέμνεται μάλ’ ἐνδίκως, Ἡρακλωνᾶς δὲ τοῦ προσώπου τὴν ῥῖνα,
1425	φυγὴν κατακριθέντες ἐνδικωτάτην.	66
ante1426t	Κώνστας ὁ υἱὸς αὐτοῦ ἤτοι ὁ ἔγγονος Ἡρακλείου ἔτη κζʹ.
1426	Εἶτα κατάρχει τοῦ κράτους τῶν Αὐσόνων Κώνστας, διώκτης εὐσεβεστέρου μέρους, Κωνσταντίνου παῖς, ἔγγονος δ’ Ἡρακλείου, τἆλλα μὲν οὐκ ἄχρηστος ὀφθείς τις κράτωρ,
1430	σέβας δ’ ἀχρεῖος οἰοφυσίτης τάλας, ὃς ἐκδιώκων ὀρθοδοξούντων μέρος καὶ Μάξιμον δ’ ἤλασε τὸν θεηγόρον σὺν τοῖς μαθηταῖς καὶ Μαρτῖνον τὸν πάπαν. ὅμαιμον αὑτοῦ κτείνας οὗτος ὁ κράτωρ
1435	μισητέος κέκριτο καὶ βδελυκτέος, καὶ μᾶλλον οἷς δέδρακε κακῶς ἁγίους. διατριβὰς οὖν ἐκλιπὼν Βυζαντίδος πρὸς Σικελίαν τὴν μεγίστην ἐκπλέει, καὶ Συρράκουσαν ἔσχεν εἰς κατοικίαν.
ante1440t	Κωνσταντῖνος ὁ Πωγωνάτος ἔτη ιζʹ.
1440	Τούτου σφαγέντος καὶ μεταστάντος βίου Κωνσταντῖνος παῖς εὐσεβής, Πωγωνάτος, παραλαβὼν ἴθυνε τὴν κραταρχίαν, ἀνὴρ ἀγαθός, ὀρθοδοξίας φίλος, ὅστις πατρῴαν κακοδοξίαν λύων
1445	ἤθροισε σεπτῶν πατέρων θεῖον στῖφος, συνέδριον κάλλιστον ὀρθοδοξίας,
1445	ἐπί γε Χριστοῦ δογματισάντων ἅμα διττὰς θελήσεις καὶ φύσεις ἡνωμένας, καὶ καθελόντων πάντας οἰοφυσίτας.	67
(1450)	τούτου κρατοῦντος Ἀγαρηνῶν τις στόλος τῇ βασιλίδι προσβαλὼν ταύτῃ πόλει ἐβόσκετο ξύμπαντα τὸν πέριξ τόπον, ἦρος μὲν ἱστὰς χαλεπὰς ναυμαχίας, ὥρμιστο χειμῶνος δὲ τοῖς νεωρίοις
1455	τοῖς τῆς Κυζίκου μέχρι ἑβδόμου χρόνου. ἐπεὶ δὲ τετρύχωτο μήκει τοῦ χρόνου, πλοῖά τε συντέτριπτο τούτου τὰ πλέω, ὀφλισκάνων γέλωτα καθυποστρέφει, καὶ κατὰ τὴν κέλευθον ἅπας ἐφθάρη
1460	λαίλαπι δεινῇ τῇ θεοῦ συνεργίᾳ. πρὸς τοῖσδ’ Ἀβάρων στρατιὰ φρικαλέα ἐπῆλθε ταύτῃ τῇ βασιλίδι πόλει, φρίσσουσα τοῖς δόρασι καὶ πανοπλίαις, καὶ πᾶσα κατέφθαρτο Ῥωμαίων σθένει,
1465	τῶν νεκριμαίων βαρβάρων ποσουμένων ἐς χιλιάδας τριάκοντα τὰς ὅλας. ὑγρόν τε πῦρ εὕρητο τούτοις τοῖς χρόνοις Σύρου παρά του τέκτονος Καλλινίκου.
ante1469t	Ἰουστινιανὸς ὁ Ῥινότμητος ἔτη ιʹ.
1469	Εἶτ’ Ἰουστινιανὸς ἦρξε τοῦ κράτους,
1470	Κωνσταντίνου παῖς, εὐσεβὴς κατὰ σέβας, φρονῶν μὲν ὀρθά, πλὴν δ’ ἀπηνὴς εἰς ἄγαν. οὗτος Σθλαβικῶν βαρβάρων ἀποκρίνας ἡβῶντας ἄνδρας, ὁπλίτας ῥωμαλέους, φονικὸν ἐκπνέοντας Ἄρην ἐν μάχαις,	68
1475	ἐς χιλιάδας τρὶς δέκ’ ἀριθμουμένους, νέον συνεστήσατο σύνταγμα φίλον, λαὸν περιούσιον αὐτὸ καλέσας· ἐφ’ ᾧ γεγηθὼς καὶ πεποιθὼς μειζόνως κατ’ ἀντιπάλων ἐστράτευσεν Ἀρράβων,
1480	σπονδὰς λελυκὼς τὰς πρὸς αὐτοὺς ἀδίκως. ἐπῆλθε τοίνυν σὺν στρατιᾷ βαρβάροις σύγχυσιν ὅρκων ἐν λύπῃ ποιουμένοις. στρατὸς δ’ Ἀρράβων ἀντεπήγετ’ αὖ πάλιν σπονδῶν γραφὴν ἔνορκον ἐκκρεμαμένην
1485	κοντοῦ φέρων, σφῶν στρατιᾶς ἡγουμένην. καὶ συρραγείσης καρτερᾶς δεινῆς μάχης ἀποστατῆσαν ἐκ φάλαγγος τῆς νέας τὸ πλεῖστον αὐτῆς, χιλιάδες δὶς δέκα, προστίθεται κάκιστα τοῖς ἀντιπάλοις.
1490	ἐντεῦθεν αἰσχρῶς βασιλεὺς ἡττημένος, μόλις φυγὼν κίνδυνον, ἀνθυποστρέφει· καὶ τηνικαῦτα, φεῦ ἀπανθρώπου τρόπου, τοὺς ἐκ νέου τάγματος ἐκλελειμμένους πάντας μαχαίρας τῇ τομῇ καθυπάγει.
1495	καὶ βάρβαροι μὲν τοῦ κατείργοντος σπάνει
1495	ἑῷα πάντα κατέδραμον χωρία, αὐτὸς δ’ ἀπησχόλητο κτίσμασι δόμων, ἐνδιατρίβων τοῖς βασιλείοις δόμοις, τοῖς πᾶσι βαρὺς δυσαχθὴς δεδειγμένος.	69
ante1500t	Λεόντιος ἔτη γʹ.
(1500)	ὅθεν μισηθεὶς ἀπελήλαται κράτους ἐπιφυέντος τῷδε τοῦ Λεοντίου καὶ κράτος ἁρπάσαντος εὐχερῶς δόλῳ, ὃς τοὺς φυλακαῖς ἐγκαθειργμένους λύσας, μεθ’ ὧν ἐθάρρει δράματος συνιστόρων
1505	ἄλλων τε πολλῶν, ἐκτελεῖ δεδογμένα, καὶ καθελὼν ἄνακτα τὸν πρὶν τοῦ θρόνου, τεμών τε ῥῖνα τοῦ προσώπου καινίδι, εἰς Χερσῶνα πέπομφεν ἔμφρουρον πέλειν. Οὕτω κρατοῦντος τοῦ κράτους Λεοντίου
1510	στόλος πεπλευκὼς Ἀρράβων ἐθναρχίας ὅρους Ἀφρικῆς κατέκειρε καὶ πόλεις. καὶ πέμπεται δὴ πρὸς βασιλέως στόλος εἰς ἀντιπαράταξιν ὑπεναντίων, ὃς συρραγεὶς ἥττητο βαρβάροις μάχῃ
1515	καὶ παλινοστῶν πρὸς Κρητῶν νῆσον φθάνει,
ante1516t	Ἀψίμαρος ἔτη ζʹ.
1516	ἔνθ’ Ἀψίμαρόν τινα συναποστάτην
1516	ἀνεῖπον ὡς ἄνακτα τῆς Ῥωμαΐδος· μεθ’ οὗ πόλιν φθάνουσι τὴν βασιλίδα, καὶ καθελόντες τὸν Λεόντιον θρόνου	70
1520	φρουρᾷ καθειργνύουσι μεστῇ πικρίας, πρόσθεν τεμόντες τοῦ προσώπου τὴν ῥῖνα. ἦν δ’ Ἰουστινιανὸς ἐν τῇ Χερσῶνι, ὅθεν διαδράς, ἱέραξ ὡς ἐκ βρόχων, πρὸς Βουλγάρων ἄρχοντα διέπτη τάχος,
1525	καὶ πείσας αὐτὸν δωρεαῖς δαψιλέσιν, ὑποσχέσει κήδους τε καὶ χωρῶν δόσει, σὺν βαρβαρικῇ στρατιᾷ φθάνει πόλιν· καὶ νυκτὸς ὁλκὸν ὑπόγειον εἰσδύσας ἐντὸς δι’ αὐτοῦ γίγνεται Βυζαντίδος,
1530	καὶ πάλιν ἀπείληφε τὴν κραταρχίαν, κτείνας τὸν Λεόντιον σὺν Ἀψιμάρῳ, ἀμοιβαδὸν πρὶν κεκρατηκότας κράτους.
ante1533t	Πάλιν ὁ Ῥινότμητος ἔτη ϛʹ.
1533	ἀμύνεται δὲ καί τινας τῶν ἐν τέλει. Οὗτος τρέφων ἔναυσμα μήνιδος χόλου
1535	πόλει Χερσῶνος καὶ προσοίκοις Χερσῶνος, ζητοῦσιν αὐτὸν ἀνελεῖν πεφευγότα, ἐκ τῶνδ’ ἀνῆψε θυμικὴν σφοδρὰν φλόγα εἰς τῶνδε πυρπόλησιν, εἰς ἐρημίαν. στρατιὰν οὐκοῦν εὐτρεπίσας μυρίαν
1540	καὶ ναυτικὸν στράτευμα σὺν βαρεῖ στόλῳ,
1540	ἐφ’ ὧν ἐφίστα καὶ στρατηγῶν δυάδα, πρηστῆρας ἐκπέπομφε κατὰ Χερσῶνος, φειδὼ κελεύσας μηδενὸς λαβεῖν ὅλως οἷς ἡ πόλις πέφυκε κατοικουμένη,	71
1545	κτεῖναι δὲ πάντας ὡς προβάτων ἀγέλην, κτείνοντας ἐκτέμνοντας, ὢ τραγῳδίας, πιμπρῶντας αὐτούς, ἐκθερίζοντας ξίφει. οἱ μὲν πόλιν ἔπλησαν οὕτω τοῦ φόνου μύσους τ’ ἐναγοῦς καὶ στεναγμῶν καὶ γόων,
(1550)	σωροὺς ἀναστήσαντες αὐτῇ πτωμάτων, ὡς σφίσιν ἐντέταλτο, φεῦ φεῦ τοῦ πάθους, οὐδ’ ἀνεκτὴν ὄμμασιν ἡμέροις θέαν, πάντας ἀφειδῶς ὑπάγοντες τῷ ξίφει, μόνης ἀώρου νηπίων ἡλικίας
1555	καὶ μειρακίσκων συμπαθῶς πεφεισμένοι. ὁ δὲ κρατῶν γνοὺς νηπίων σωτηρίαν, Φάλαρις ἢ Ἔχετος, Ἡρώδης πλέον, κύων ὁ φιλαίματος ἐξώργιστό πως οἷς ταῦτα μὴ γένοιντο πάρεργον σπάθης·
1560	καὶ μηνιῶν ἦν, καὶ στελεῖν ἄλλον στόλον δράσοντα τὴν δῄωσιν ἠπείλει τάχος. ταῦτ’ ἄρα λαὸς Χερσῶνος λελειμμένος στολός τε παρὼν ἐκ βασιλέως τότε ἀποστατήσας Φιλιππικὸν Βαρδάνην
1565	εὐθὺς ἀνευφήμησαν ὡς βασιλέα· μεθ’ οὗ καταπλεύσαντες ἧκον εἰς πόλιν, καὶ συλλαβόντες ἐκθερίζουσι ξίφει
1565	κάραν φονουργὸν κράτορος σὺν τῷ γόνῳ.	72
ante1569t	Φιλιππικὸς ὁ καὶ Βαρδάνης ἔτη βʹ 𐅶 .
1569	Οὕτω μὲν ἔσχε Φιλιππικὸς τὸ κράτος,
1570	δοκῶν μὲν εἶναι ῥητορικὸς ἐν λόγοις, ἐπήβολος λόγων τε καὶ μαθημάτων, καὶ πρός τι πᾶν εὔχρηστος ἐν συνουσίαις, πρὸς δ’ αὖ περιδέξιος ἐν συντυχίαις, ἀδέξιος πάμπαν δὲ πρὸς τὰ πρακτέα,
1575	τὴν γλῶσσαν αὐχῶν μὴ συνᾴδουσαν λόγοις. οὗτος πεπωκὼς συγχυτικῶν ναμάτων ἔσπευδε τάλας ἀκυρῶσαι καθάπαξ σύστημα σεπτῶν πατέρων θεηγόρων ἕκτης κυρωτὸν συνόδου θεοκρίτου
1580	ματαιότητος δυσσεβεῖ συνεδρίῳ, τινὶ μοναχῶν αἱρετικῆς φρατρίας αἰτοῦντι χάριν τῆς προγνώσεως τίνων τοῦ κράτος ἕξειν ἀθέτησιν συνόδου. ἐφ’ οὗ Μυσῶν στράτευμα Θρᾴκης χωρία
1585	ἤλασε λείαν καταδραμὸν μυρίαν, φθάσαν πρὸ τειχῶν ἄστεως βασιλίδος. οἱ δ’ Ἀγαρηνοὶ τὰ μέρη τὰ καθ’ ἕω λεηλατοῦσι καὶ σκυλεύουσιν ὅπλοις. οὕτως ῥᾳθύμως πλημμελῶς ἀρχὴν στρέφων,
1590	μᾶλλον δὲ κοινὰ πράγματα καταστρέφων εἰλικρινῆ τε δόγματα διαστρέφων, ἐν συσσιτίῳ συσχεθεὶς τοῖς ἐν τέλει
1590	ἔσβεστο λύχνους ἀξίως τῶν ὀμμάτων.	73
ante1594t	Ἀναστάσιος ὁ καὶ Ἀρτέμιος ἔτος αʹ, οἱ δὲ ἔτη βʹ.
1594	Εἶτα παρῆλθεν εἰς διοίκησιν ὅλων
1595	ἀρχήν τε βασίλειον πρωτασηκρῆτις, σοφός τις ἀνὴρ καὶ μαθημάτων ἴδρις, ἀποστολικῶν δογμάτων ἐπαινέτης, πρὸς δ’ αὖ πατρικῶν, φίλος ὀρθοδοξίας, ἠσκημένος πράγματα καλῶς διέπειν
(1600)	Ἀναστάσιος, Ἀρτέμιος παιδόθεν· ὃς Ἰωάννην αἱρετικὸν ποιμένα καθεῖλεν εὐθύς, Γερμανὸν δὲ τὸν μέγαν μετατεθῆναι πρὸς θρόνον Βυζαντίδος ἐκ Κυζίκου κέκρικε σὺν ἀρχιθύταις.
1605	οὗτος στόλον πέπομφε κατ’ ἐχθρῶν στόλου ὅρους κακοῦντος Φοινίκης καὶ Συρίας, ναύαρχον εἶναι προστεταχὼς τοῦ στόλου θεοῦ μεγάλης λευίτην ἐκκλησίας, αὐτὸν τιμήσας γενικὸν λογοθέτην,
1610	ὃς ἐκπεπλευκὼς εὐμαρῶς ἄχρι Ῥόδου ἐλλιμενίζει τοῖς νεωρίοις Ῥόδου. ἐπεὶ δὲ συνήθροιστο ταγμάτων στῖφος καὶ ταγματάρχαι πρὸς σύναρσιν τοῦ στόλου, ὡς ἦν βασιλεῖ προστεταγμένον τόδε,
1615	βίαν ἐπῆγε τοῖς στρατηγοῖς λευίτης, πρὸς ἀπόπλουν σφᾶς ὀργίλως παροξύνων. οἱ δὲ στασιάζουσι πάντες εὐθέως,
1615	καὶ λευίτην σφάττουσιν ἀφειδῶς ξίφει, καὶ πρὸς πόλιν φθάνουσιν Ἀτραμυττίου,	74
1620	ἔνθα Θεοδόσιον πρακτόρων ἕνα τῶν δημοσίων εἰσφορῶν εἰληφότες, ἄνδρα πρὸς ἀρχὴν μηδ’ ὅλως πεφυκότα, ἀγροῖκον ὄντως, ἰδιώτην παντάπαν, ἄκοντ’ ἀνηγόρευσαν εἰς βασιλέα·
1625	ὃ γνοὺς Ἀναστάσιος ᾤχετ’ αὐτίκα καὶ Βιθυνῶν Νίκαιαν καταλαμβάνει.
ante1627t	Θεοδόσιος ὁ Ἀτραμυττηνὸς ἔτη βʹ.
1627	ὁ δ’ αὖ Θεοδόσιος φθάσας τὴν πόλιν εἴσεισιν ἐντός, ἀναδείκνυται κράτωρ, καὶ παραλαβὼν προκρίτους γερουσίας,
1630	οἷς καὶ συνῆπτο Γερμανὸς ἀρχιθύτης, εἰς Νίκαιαν ἥκουσι πρὸς βασιλέα, ἃ συμβεβήκει δεικνύοντες ὡς ἔπος. ὁ δ’ αὖ μετημφίαστο καρεὶς τὴν κόμην, μοναδικῷ τάγματι κατειλεγμένος·
1635	καὶ καθαρῶς εἴληφε τὴν σκηπτουχίαν νέος Θεοδόσιος ἔξω κινδύνων, χρηστὸς μὲν ἀνήρ, εὐμενὴς ὑπηκόοις, ἡδὺς γεραρὸς καὶ σεμνὸν φέρων βίον, εἰς δ’ αὖ μεταχείρισιν ἀρχικὴν ὅλως
1640	ἢ διέπειν πράγματα πλημμελὴς πάνυ· ὃς κληρικὸς κέκαρτο λιπὼν τὸ κράτος
1640	μετά τε βραχὺν τῆς βασιλείας χρόνον.	75
ante1643t	Λέων ὁ Ἴσαυρος ἔτη κδʹ.
1643	Τυραννικῶς δὲ κατακρατεῖ τοῦ κράτους ὁ θηριώδης ἐξ Ἰσαυρίας Λέων,
1645	ἀνὴρ ἀποφράς, δυσσεβὴς κακεργάτης, ἀνήμερος θὴρ καὶ δαφοινός τις δράκων, ἀσπὶς ἰὸν τρέφουσα θανατηφόρον, Τελχίν, Ἐριννύς, Κέρβερος ψυχοφθόρος, ἢ βασιλίσκος ἐμφυσήματι μόνῳ
(1650)	βροτοὺς ἀναιρῶν καὶ παραπέμπων ᾅδῃ, λύσσης μανίας ἐμπεπλησμένος κύων, ἐπωνύμως λέοντι πάντα δεικνύων, προσηγορίαν, ὣς δὲ θηριωδίαν καὶ βλέμμα καὶ κίνημα καὶ φονουργίαν·
1655	ὃς πρῶτος ἠθέτησε τιμὴν εἰκόνων, καὶ τοῦ τιμᾶν ἔπαυσε Χριστοῦ τὸν τύπον, ἰνδάλματα φεῦ καλέσας τὰς εἰκόνας, ὡς αἱρετικῶν ἀσεβῶν διδαγμάτων θησαυροφυλάκιον αὐχῶν καρδίαν,
1660	ἀνὴρ ἀγροῖκος, σκαπανεύς, ὀνηλάτης, πρόσθεν βίον βάναυσον ἕλκων ἐκ νέου· εἶτ’ αὐτοκράτωρ, ὢ θεοῦ τῶν κριμάτων, καὶ βασιλεὺς δέδεικτο τῆς Ῥωμαΐδος, οὐ μᾶλλον ἢ τύραννος ἀνθρωποκτόνος.
1665	τῷδ’ ἐντυχόντες ἄνδρες Ἑβραίων δύο, γόητες ἄκρως μαγικὴν ἠσκημένοι, ἐξ Ἀρράβων ἄρχοντος ἐκπεφευγότες,
1665	ὀφθέντες ὡς φένακες αὐτῷ καὶ πλάνοι διατριβὰς ἔχοντι κατ’ Ἰσαυρίαν,	76
1670	νέῳ βαναύσῳ καὶ πένητι καθάπαξ προεῖπον αὐτῷ τὸ κράτος Ῥωμαΐδος. τοῦ δ’ ἀφορῶντος πρὸς τύχην καὶ τὴν τέχνην, προρρήσεώς τ’ ἔκβασιν μὴ δεδεγμένου, οἱ δ’ ἰσχυρῶς ἔφασκον ἐκβῆναι τάδε,
1675	ᾔτουν τε πίστεις, εἰ πέρας πεφασμένοις ἕψοιτο, τυχεῖν τούσδε καταθυμίων. καὶ δὴ προαχθεὶς ὀμνύει σφίσιν νέος ἦ μὴν ἁμαρτεῖν οὐδαμῶς αἰτουμένων καιροῦ διδόντος τὴν ἔκβασιν τῶν λόγων.
1680	ἐπεὶ δ’ ἐπιβέβηκε τῶν σκήπτρων Λέων, δυὰς Ἑβραίων τῷ κρατοῦντι προστρέχει, ἀναμιμνήσκει τῶν προϋπεσχημένων, αἰτεῖ σεβαστῶν ἀθέτησιν εἰκόνων. καὶ πείθεται βασιλεὺς δοῦναι χάριν
1685	ἄχαριν ὄντως καὶ λίαν ψυχοφθόρον Ἰουδαϊκῇ δυάδι τρισαθλίᾳ, νέμει τε ταύτην. ὢ ξένων ἀκουσμάτων, καινῆς τραγῳδίας τε δυσηχεστάτης. τοῦ χριστομαχεῖν ὧδε λοιπὸν ἠργμένος
1690	πάντα ταραχῆς ἀναπιμπλᾷ καὶ ζάλης· ἐπεισπεσὼν γὰρ ὡς λέων βρυχητίας ἐκκλησίᾳ κλήρῳ τε πιστῶν ἀγέλῃ ποίμνην κατεσπάραξε Χριστοῦ ποιμένος,
1690	καὶ μάρτυρας ἔδειξεν αὐτῷ μυρίους,	77
1695	αἵματος ἄχρι καλῶς ἠγωνισμένους ὑπὲρ σεβαστῆς εἰκόνος τοῦ δεσπότου· μεθ’ ὧν σοφῶν σύστημα διπλῆς ἑξάδος ἀνδρῶν λογάδων καὶ διδασκάλων λόγων σὺν σφῶν προέδρῳ, πρακτέων παραινέτῃ,
(1700)	οἰκουμενικῷ τὴν τιμὴν διδασκάλῳ, Χριστοῦ παριστᾷ μάρτυρας πυριφλέκτους, αὐτῷ δόμῳ φύλακι παντοίων βίβλων συγκαταφλέξας σφᾶς ἀφειδῶς ἀθέως. καὶ Γερμανὸν δὲ ποιμενάρχην τοῦ θρόνου,
1705	τῷ δυσσεβεῖ δόγματι μὴ πεπεισμένον, ἐλάσας ἀντέστησε τῇ ποίμνῃ λύκον.
1705	ταῦτ’ ἄρα Ῥώμη πρεσβῦτις τῆς πρὸς νέαν διαρραγεῖσα φιλίας κοινωνίας, αὐχοῦσα Γρηγόριον ἔνθεον θύτην,	78
1710	τὴν χριστομάχον ἐξελέγχοντα πλάνην, εἰρηνικὰς τίθησι σπονδὰς πρὸς Φράγγους ἐκ Γερμανικῶν βαρβάρων κατηγμένους, ἐλεύθερον θέλουσα πνεῖν τὸν ἀέρα. Τούτου κρατοῦντος στρατιά τις Ἀρράβων
1715	μυριάριθμος ναυτικῆς ναυαρχίας πεζῆς τε λοιπῆς, προσβαλοῦσα τῇ πόλει, λεηλατοῦσα κατέκειρε τὰ πέριξ· ἣ πᾶσα κατέφθαρτο τῷ θεοῦ σθένει.
ante1719t	Κωνσταντῖνος ὁ Κοπρώνυμος ἔτη λγʹ.
1719	Τεθνηκότος Λέοντος λαμβάνει κράτος
1720	Κωνσταντῖνος παῖς, ἢ σκύμνος μᾶλλον φάναι, ἐπώνυμον σχὼν τὴν κοπρώνυμον θέσιν, ἀνὴρ γόης μάγος τε, κακῶν ἐργάτης, τῶν δαιμονικῶν μυσταγωγὸς ὀργίων, τῆς δυσσεβείας κυκεὼν ἢ πλημμύρα
1725	καὶ παντοδαπῆς ἀμάρα δυσπιστίας, οὐχ ἧττον ὀφθεὶς κακοδοξίας τάλας κληροῦχος ἤπερ πατέρων αὐταρχίας, πιστῶν ἐλατήρ, εὐσεβῶν ἀναιρέτης, οἷς προσκυνητὸς χαρακτὴρ ἦν δεσπότου.
1730	τούτῳ δι’ ἃ πέπρακτο κακῶν καὶ πλάνην καὶ θηριώδη καὶ φονουργὸν κακίαν ὄντι μισητῷ πᾶσιν ἐνδίκῳ τρόπῳ, τῷ δ’ Ἀρταβάσδῳ κουροπαλάτῃ πλέον, ἀνδρὶ στρατηγῷ σὺν τῷ βουληφόρῳ,	79
1735	τῇ δ’ εὐσεβείᾳ μᾶλλον ἠγλαϊσμένῳ, καττύεταί τις ἐν θέματ’ Ὀψικίου, κατ’ Ἀρράβων στράτευμα κινοῦντι τότε, ἐνέδρα δεινὴ πρὸς στρατιᾶς ἐγκρίτων πρωτουργὸν Ἀρτάβασδον ἐξευρηκότων·
1740	ἣν γνοὺς ὁ κρατῶν ἐκδιδράσκει τὸν μόρον ἵπποις ταχυπτέροις τε καὶ προθυμίᾳ. ἡ δὲ στρατιὰ καὶ λοχαγοὶ ταγμάτων ἀνεῖπον Ἀρτάβασδον ὡς βασιλέα, μεθ’ οὗ κατειλήφασι τὴν Κωνσταντίνου.
1745	ἧς ἀσμένως ἔντοσθεν ἐλθών, ὡς δέον, φημίζεται στόμασιν ἀστῶν ὡς ἄναξ, ἀνακτορικῆς τυγχάνων εὐφημίας. εὐθὺς δ’ ἀνεστήλωσε Χριστοῦ τὸν τύπον, καὶ προσκυνεῖν δέδωκεν αὐτὸν ὡς θέμις.
(1750)	ἐφίσταται δὲ καὶ Κοπρώνυμος πόλει τὸ πρὶν ἀπαιτῶν ἀδεῶς ἔχειν κράτος· ἐπεὶ δ’ ἀπηγόρευον ἅπαντες τόδε, πρὸς ὅπλα χωρεῖ καὶ μάχας ἐμφυλίους, καὶ δρᾷ τι κακὸν ἀστικοὺς καὶ τὴν πόλιν,
1755	εἰσπλεῖν σιτηγοὺς κωλύσας νῆας ἔσω,
1755	ἀφ’ οὗ πολίταις βουλιμιᾶν συνέβη. ἐπεὶ δ’ ἐπεισέφρησε συγκλονῶν πόλιν σὺν στρατιᾷ τε μηχαναῖς τε καὶ δόλῳ, συνίσταται μάχη τις ἐξ ἑκατέρων	80
1760	ἀντιστατοῦντος αὐτοκράτορος νέου. ἀλλὰ κριμάτων τὴν ἄβυσσον κυρίου τίς ἂν ἱκανῶς ἐξιχνιάσειέ πως; νίκην ἀπηνέγκατο τύραννος μάχῃ, ἥττητο δ’ Ἀρτάβασδος αἰσχρῶς ὀρθόφρων,
1765	καὶ συσχεθεὶς ἔσβεστο λύχνους ὀμμάτων σὺν υἱέσιν αἴσχιστα διττοῖς. ὢ δίκης. ἄλλοι τε πλεῖστοι τῶν ἐπισήμων πάλιν κακοῦ παραπέλαυσαν ἐκ Κοπρωνύμου. Οὗτος βδελυρὸς ἀσεβὴς συναλίσας
1770	ἀνιέρων σύστημα μισθίων λύκων, ὁμοφρόνων οἱ καὶ πλέον κακοφρόνων, ὃ σύνοδον κέκληκεν, ὦ θεοῦ νόμοι, οἰκουμενικὴν ἑβδόμην, ὢ τῆς πλάνης, ἐπ’ ἀθετήσει τῶν σεβαστῶν εἰκόνων,
1775	θεῖον Βλαχερνῶν καταλαμβάνει δόμον. ἐπ’ ὀκρίβαντος δ’ ἀναβὰς τολμητίας φωνῇ τορῷ τε καὶ χερὶ βδελυκτέᾳ ὡς φατνιάρχην δεικνύει Βυζαντίδος Κωνσταντῖνον τάλανα Συλαίου λύκον.
1780	τελῶν δ’ αὐτοῦ τὴν ἀθεμιτουργίαν, εἶτα μετ’ αὐτοῦ ποιμένων τ’ ἀνιέρων,
1780	πάντων ὁρώντων καὶ κλυόντων, ἐν φόρῳ τὴν προσκύνησιν καὶ τιμὴν τὴν εἰκόνων ἀπηγόρευσε δυσσεβῶς, ὢ μανίας,	81
1785	καθυποβαλὼν ἀφρόνως ὁ μαινόλης ἀραῖς ἀναθέματος ἄνδρας ὀλβίους, σοφὸν Γερμανόν, Γεώργιον Κυπρόθεν, τοὺς ποιμενάρχας τῆσδε τῆς Κωνσταντίνου, πρὸς δ’ αὖ Ἰωάννην τε τὸν Δαμασκόθεν.
1790	οὗτος διωγμὸν ἀσεβῶς φρικαλέον κατ’ εὐσεβούντων προσκυνητῶν εἰκόνων ὡς χριστομάχος ἀνακινήσας τάλας πάντας ἐκάκου, καὶ πλέον ῥακενδύτας, μεθ’ οὗ Στέφανον Ἀνδρέαν μονοτρόπους
1795	μάρτυρας ἀπέφηνε Χριστοῦ δεσπότου, ἄλλους τε πλείστους σὺν μονασταῖς μιγάδας. Τούτου τυραννεύοντος ἐν Παλαιστίνῃ κἀν τῇ Συρίᾳ καὶ βασιλίδι πόλει σεισμὸς μέγιστος καὶ κλόνος γῆς συνέβη,
(1800)	δι’ οὗ βροτῶν ἔφθαρτο μυρίον στῖφος. ἄλλη φθορά τε καὶ φθισίβροτος νόσος ἐπεισπεσοῦσα κατέτρυχε τὰς πόλεις, ὡς μὴ δυνατὸν ἐκνομίζεσθαι τάχα τὸ πλῆθος ἅπαν τῶν νεκριμαίων φθάνειν.
1805	χειμών τε πάντων βαρύτατος καὶ μέγας ἐπεισπεπαικὼς τῇ βασιλίδι πόλει πολλὴν ἐνειργάσατο ταύτῃ τὴν λύμην,
1805	ὡς κρυσταλλωθῆναί γε τῷ πολλῷ ψύχει κρύει τ’ ἀμέτρῳ συμπιληθῆναι πάλιν	82
1810	θάλατταν αὐτὴν καὶ ποταμῶν ἀπλέτους, ὡς τόνδε πορθμὸν τὸν πρὸ τῆς Κωνσταντίνου βατὸν πέλειν ἅπασι τοῖς ᾑρημένοις ταλασιουργοῖς κτήνεσιν ἀχθηφόροις, καὶ πᾶσιν ἁπλῶς τοῖς ποσὶ κεχρημένοις.
1815	θαλφθέντος ἀέρος δὲ χειμῶνος λύσει, ἐπιδιδούσης ἐξ ἔαρος ἀλέας, τὸ κρυσταλλῶδες συνεχὲς διερράγη, καὶ πνεῦμα σφοδρὸν τμήματα τῶν κρυστάλλων πολυπλέθροις νήσοις τε καὶ βουνοῖς ἴσα
1820	ἐπῆγε τείχει καὶ προσήρασσεν πόλει, καὶ πλεῖστα κατήρειψε τειχέων τότε. ταῦτα μὲν οὕτω συνέκυρσε τῇ πόλει Κοπρωνυμοῦντος κατέχοντος τοῦ κράτους.
ante1824t	Λέων ὁ υἱὸς αὐτοῦ ὁ ἐκ Χαζάρας ἔτη εʹ.
1824	Οὗπερ καταστρέψαντος ἀσεβῶς βίον
1825	τούτου Λέων παῖς ἔσχε τὴν κραταρχίαν, Χαζάρας ἐκφὺς τῷ πατρὶ Κωνσταντίνῳ, ἀνὴρ πονηρός, Λιβυκόν τι θηρίον, κληροῦχος ἀρχῆς καὶ πατρῴας μανίας· ὃς πρῶτον ἄρξας εὐσεβεῖν ὑπεκρίθη,
1830	τὸν θῆρα δ’ ὑπέκρυψεν ἔνδον καρδίας, ἀλωπεκῆς δ’ ἔνδυμα καὶ σχῆμα φέρων πᾶσι δοκῶν ἦν εὐσεβὴς χρηστὸς κράτωρ,
1830	καὶ μᾶλλον οἷσπερ φιλότιμον τὴν χέρα παρεῖχε πᾶσι δαψιλῶς ὑπηκόοις,	83
1835	αὑτῷ κρατύνων τοῦ κράτους τὰς κρηπῖδας καὶ μνώμενος χρόνιον εὔνουν τὸ κράτος. ὧνπερ χάριν τίνοντες αὐτῷ καὶ σχέσιν ξύγκλυδες ἅμα καὶ στρατηγοὶ ταγμάτων ᾐτοῦντο παῖδα τοῦδε τὸν Κωνσταντῖνον
1840	ἀνακτορικῆς τυγχάνειν εὐφημίας. ὁ δ’ ἐμπεδοῦν ἅπαντας ὅρκοις ἠξίου ἦ μὴν ἑαυτοῦ παρεκτὸς καὶ φιλτάτου καὶ τοῦδε σειρᾶς καὶ γένους κατηγμένων μηδ’ ἂν ἑλέσθαι κράτορ’ ἄλλον σφᾶς ὅλως.
1845	καὶ πᾶς τις εἶξε τοῖς παρανόμοις λόγοις· ὅθεν τόμος γέγραπτο μεστὸς ὁρκίων. τῆς εὐσεβείας οὗτος ἐκδὺς τὸ δρᾶμα θῆρα τὸν ἐντὸς ἀπογυμνοῖ τοῖς ὅλοις· καί τινας εὑρὼν προσκυνητὰς εἰκόνων
(1850)	ἄνδρας τιμίους, εὐγενεῖς ψυχὴν δέμας, αἰκίζεται κάκιστα καὶ καθειργνύει.
ante1852t1	Εἰρήνη σὺν τῷ υἱῷ Κωνσταντίνῳ. καὶ Κωνσταντῖνος μόνος.
ante1852t2	καὶ Εἰρήνη πάλιν μόνη. ἔτη καʹ.
1852	Τούτου καταστρέψαντος ἐν τάχει βίον Εἰρήνη κρατεῖ σὺν γόνῳ Κωνσταντίνῳ, ἀνδρεία γυνή, φύσιν εὐλογημένη,
1855	εἰρηνικὴν διδοῦσα τοῖς πᾶσι δόσιν,
1855	δῶρον θεοῦ σθένος τε τῆς κραταρχίας, Ἰαὴλ Δεβώρα τε, σώτειρα κράτους, ὡς ἀρρενόφρων καθελοῦσα παντάπαν τὴν χριστομάχον εἰκονομάχων πλάνην	84
1860	ἐν συνοδικῇ πατέρων θείων κρίσει. καὶ πρὶν μὲν αὕτη σὺν Κωνσταντίνῳ γόνῳ ταῖς εἰκόσιν ἦν ἀποδιδοῦσα σέβας καὶ τὴν σχετικὴν προσκύνησιν, ὡς δέον· ὡς δ’ ἐγκρατὴς γένοιτο τῆς μοναρχίας,
1865	ἐκκλησίας ἥνωσεν ἀλλήλαις ὅλας, περιελοῦσα σκανδάλων τὰς αἰτίας. Ταράσιον γὰρ τῶν περιδόξων ἕνα, τῶν δογμάτων πρόμαχον ὀρθοδοξίας, πρωτασηκρῆτις, συγκλητικὸν ἀξίαν,
1870	ἐν ἐκλογῇ τε πατέρων θεοκρίτων καὶ κανονικῇ συνοδικῇ τε κρίσει εἰς πατριαρχῶν ἀναβιβάζει θρόνον· κἀν τῇ Νικαίᾳ πατέρων θεηγόρων συνηλικυῖα σύνοδον πανταχόθεν
1875	τοὺς ἀθετοῦντας προσκύνησιν εἰκόνων ἀναθέματι παρέπεμψεν ἐνδίκως, ἐκκλησίᾳ δ’ ἔνειμε νόμον τὸν πάλαι, ἀγλαΐαν κάλλος τε, σεπτὰς εἰκόνας. Ταύτης κρατούσης ἐν μακρῷ τείχει Θρᾴκης
1880	ἀνὴρ ὀρύττων κατὰ τύχην σκαπάνος ἐντυγχάνει λάρνακί τινι λιθίνῃ
1880	νεκρὸν φερούσῃ, γράμματ’ ἐγγεγλυμμένῃ λέγοντα Χριστὸν Μαρίας ἐκ παρθένου μέλλειν τεχθῆναι, καὶ θεὸν τοῦτον σέβειν,	85
1885	ἐπὶ δ’ ἀνάκτων Εἰρήνης Κωνσταντίνου πάλιν ἰδεῖν ἥλιον αὐτὸν ἀκτῖσιν. Καὶ πυρκαϊᾶς συμβάσης ὀλεθρίας ἀνακτόρων κέκαυτο τῆς ἐκκλησίας Θωμαΐτης κάλλιστος ἔκλαμπρος δόμος,
1890	ὃς ἔνδον εἶχεν ἐντεθησαυρισμένα ὡς Μωσαϊκὰς καὶ θεογράφους πλάκας τὰ χρυσογλώττῳ πατέρι γεγραμμένα σεπτὰ σχεδιάσματα γραφῆς ἐνθέου, ἔκφανσιν ἀνάπτυξιν αὐχοῦντα ξένην,
1895	ἅτινα συμπέφλεκτο. φεῦ τῆς ζημίας. Καὶ δρᾶμα συνέστηκεν ἐκ σκευωρίας τῆς τε στρατιᾶς καὶ λοχαγῶν ταγμάτων ἐν βασιλίδι συναλισθέντων πόλει κατὰ κρατούντων Εἰρήνης Κωνσταντίνου,
(1900)	οἷσπερ συνηρίθμητο καὶ Μωσηλέ τις, ἀνὴρ στρατηγὸς δεξιὸς πρὸς μάχας, ἄνακτ’ ἀνειπεῖν Καίσαρα Νικηφόρον, τοῦ Κωνσταντίνου πατρόθεν θεῖον μέγαν· ὃ φωραθὲν πέπαυκε τὴν τυραννίδα,
1905	τῶν δραματουργῶν καὶ συνιστόρων ἅμα δίκην τισάντων σκέμματος τὴν ἀξίαν· ὁ Μωσηλὲ δὲ καὶ Νικηφόρος Καῖσαρ
1905	τὴν ὀμμάτων πήρωσιν ἔσχον εἰς δίκην. Ὁ Κωνσταντῖνος σὺν προϊόντι χρόνῳ	86
1910	θαρρῶν ἑαυτῷ πραγμάτων τὴν φροντίδα, κοινωνίας ἔπαυσε μητέρα κράτους, καὶ δείκνυται μόναρχος, οὐ καλῶς δράσας, ὃ συμφορᾶς ἤνεγκε τῷ βίῳ βάρος καὶ δρᾶμα πικρὸν ἀκοαῖς εὐγνωμόνων,
1915	πᾶσαν τραγικὴν ἐκνικῶν τραγῳδίαν, αὐτῷ δὲ τῷ δράσαντι φωτὸς ζημίαν. αὕτη γὰρ οὐ φέρουσα πράως τὴν λύπην φιλαρχίας ἔρωτι καὶ κράτους σχέσει, παιδὶ σκύφον κίρνησι μεστὸν πικρίας
1920	καὶ κυκεῶνα θανάτου πεπλησμένον, συνίστορας ἔχουσα καὶ ῥέκτας δόλου οὓς δωρεαῖς ἔπεισεν ἁβραῖς καὶ λόγοις, τοὺς ταγματάρχας στρατιᾶς τούς τ’ ἐν τέλει, δι’ ὧν συνέσχε καθελὼν τόνδε κράτους
1925	καὶ φωτὸς ἠμαύρωσεν αὐτοῦ τὰς κόρας. φεῦ οἷα ποιεῖς καὶ τυρεύεις, ὦ φθόνε, Τελχῖνα συνέριθον αὐχῶν κακίας, ἢ δαιμόνων κάκιστον ἀνθρωποκτόνον. τόθ’ ἥλιος φῶς, μὴ φέρων βλέπειν μύσος,
1930	ἀμυδρὸν ἐξέλαμπε καὶ βεβυσμένον, τὰς ἡμέρας δρῶν νυξὶ παρεικασμένας, καὶ τοῦτο πολλῶν ἡμερῶν παρατάσει. Οὕτω μὲν αὖθις Εἰρήνη κραταρχίαν
1930	καὶ πραγμάτων πρόνοιαν ἔσχεν ἀφόβως·	87
1935	τοῦ δ’ Ἀδριανοῦ πάπα θανόντος Ῥώμης αἰδοῖος ἀνὴρ καὶ σεβάσμιος Λέων προεδρίαν εἴληφε ταύτης ἐννόμως. ὃν στασιασταὶ συλλαβόντες ἐκ φθόνου ὄμματ’ ἐλωβήσαντο τοῦδ’ οὐκ εἰς βάθος,
1940	σφήλαντος αὐτοῖς τοῦ θεοῦ τὰς ἐλπίδας· ὅθεν Καρούλῳ προσρυεὶς ῥηγὶ Φράγγων, τούτου συνάρσει λαμβάνει πάλιν θρόνον καὶ τοὺς ὑβριστὰς ἀνταμύνεται δίκῃ. ὃν καὶ διαδεῖ βασιλικῇ ταινίᾳ,
1945	ἀναγορεύσας αὐτοκράτορα Ῥώμης· ἀφ’ οὗ κατέσχον βάρβαροι Φράγγοι Ῥώμην, ἐκ Γερμανῶν ἕλκοντες ἄνωθεν γένος, ὡς ἀνόπιν εἴρητο συγγράφοντί μοι. Ἰταλίας μὲν τοῖς ὅροις εἰσεφθάρη
(1950)	πρῶτον γένος σφῶν, ἐκλιπὸν τὴν πατρίδα, καὶ τὴν Ἰταλῶν τοῖς ὅπλοις κατατρέχον Ῥώμην μεγαλώνυμον ἠνία πλέον. τοῦ δ’ Ἰσαύρου Λέοντος ἄρχοντος κράτους καὶ δυσσεβοῦντος, ὡς ἔφη φθάσας λόγος,
1955	Ῥώμης παλαιᾶς ὁ πρόεδρος καὶ θύτης ἀποστατήσας Γρηγόριος ἐνθέως ζυγοῦ τε κράτους ἱερᾶς κοινωνίας ἔξωθεν ὄντι σπένδεται Φράγγων γένει, καὶ τὴν πρὸς αὐτοὺς συγκαταλύει μάχην.
1960	ἐπὶ δ’ ἀνάκτων Εἰρήνης Κωνσταντίνου
1960	Ῥώμης Λέων ἔντοσθεν αὐτοὺς εἰσάγει καὶ ταινιοῖ Κάρουλον, ὡς ἔφην ἄνω, κἀντεῦθεν ἦρξαν τῆς ὅλης Ἰταλίας. Κάρουλος οὗτος ἀξιωθεὶς τοῦ στέφους	88
1965	ἔστειλε πρέσβεις πρὸς κρατοῦσαν Εἰρήνην, γάμους ἑαυτῷ μνώμενος βασιλίδος, καὶ τῇδε τυχὸν στερκτέους πεφηνότας. καὶ τάχ’ ἂν ἧκε πρὸς πέρας τὰ τῶν γάμων, εἰ μὴ μέγα τις ἐν βασιλείοις σπάδων,
1970	ᾧ κλῆσις Ἀέτιος, ἰσχύων τότε, κῆδος τὸ πρὸς Κάρουλον ἴσχυσε σβέσαι, πάντα κινήσας λίθον, ὡς παροιμία, τῷ παρενεῖραι τῇ κραταρχίᾳ θέλειν Λέοντα κασίγνητον ἄνευθεν φόβου.
ante1975t	Νικηφόρος ὁ γενικὸς ἔτη θʹ, ἕτεροι δὲ ηʹ.
1975	Ὅθεν βασιλὶς τοῖς ὅλοις μισουμένη ἔκπτωσιν ὑπέμεινε τῆς μοναρχίας, ἄλλου παρεισφρήσαντος αὐτῇ σὺν δόλῳ, τοῦ λογοθέτου γενικοῦ Νικηφόρου, ἀνδρὸς μιαροῦ, κακοήθους τοὺς τρόπους,
1980	ἐρασιχρημάτου τε καὶ φιλαργύρου, πάσης ταμείου κακίας ἀπληστίας, ἔφορκον ἀβέβαιον αὐχοῦντος τρόπον. οὗτος τεμὼν ὅρκια τῇ βασιλίδι
1980	δῆλον τιθείσῃ χρημάτων ἀποκρύφων	89
1985	θησαυρὸν ἁβρόν, τῇδέ που κεκρυμμένων, ἄχαρι μηδὲν μηδαμῶς πεπονθέναι, ἐπείπερ ὑπέδειξεν αὐτῷ μυρία, εἰς νῆσον ἐξόριστον ἐκπέμπει βίᾳ ἐπωνυμίαν Πριγκίπου κεκτημένην.
1990	εἶτα μετατίθησιν εἰς νῆσον Λέσβον, ὅρκων ἑαυτοῦ μηδένα τιθεὶς λόγον· ἔνθα περαίνει τὸν δρόμον τούτου βίου. πανσπερμία δ’ ὢν παντοδαπῆς κακίας, ἀπληστίας μάλιστα τῆς ὀλεθρίας,
1995	κακῶν ὑπῆρξεν εὑρητὴς τελεσμάτων, καπνικαλληλέγγυον εἴσπραξιν νόθον ἐπινοήσας, συντριβὴν ὑπηκόοις. Καὶ τοῦτο δεῖγμα τῆς ἑαυτοῦ κακίας, ὡς ἐκπλέου γένοιτο γεῦμα τοῦ πίθου.
(2000)	ἀνὴρ παλιγκάπηλος, ἀφνειὸς πάνυ, πρὸς τοῦδε κληθεὶς ἐκβιάζεται λέγειν ἀριθμὸν αὐτῷ τοῦ προσόντος χρυσίου· καὶ φάμενον τὸν οὐκ ἀληθεύειν φάναι. “τοίνυν ἐπιθεὶς σὴν κεφαλῇ μου χέρα
2005	ὄμνυε” φησὶ “κατὰ ταύτης εἰς τόσα.” ὁ δ’ ἔδρα βληθεὶς δειλίᾳ τὴν καρδίαν, εἰπὼν δεκάκις χρυσίου λίτρας δέκα, ἃς καὶ κομισθῆναί γε προστάττει τάχος· ὧνπερ δέκα δοὺς εἶχε λοιπὰς ὁ κράτωρ,
2010	“οὐ δεῖ τοσούτου” φάμενος “σοὶ χρυσίου.” Οὗτος κατ’ ἐχθρῶν ἐκστρατεύσας Βουλγάρων λεηλατούντων δυτίκ’ ἄττα χωρία, μάχην συνῆψε καρτερὰν ἀντιπάλοις, καὶ πρῶτον εὐτύχησε κατὰ βαρβάρων,	90
2015	εἶτα νικᾶται κτείνεται πρὸς τῇ μάχῃ. προσκτείνεται δὲ μυριάριθμον στῖφος ἀνδρῶν στρατηγῶν, εὐγενῶν, τῶν ἐν τέλει· τῆς δὲ στρατιᾶς οὐδ’ ἀριθμήσαιτό τις.
ante2019t	Σταυράκιος ὁ υἱὸς αὐτοῦ ἔτος αʹ, οἱ δὲ μῆνα.
2019	Τούτου πεσόντος Βουλγάρων ἀρχηγέτης
2020	τεμὼν κεφαλὴν καὶ λαβὼν τῆσδ’ ὀστέον, καὶ τοῦτο καλῶς σκευάσας χρυσαργύρῳ, ἐχρῆτο λοιπὸν ὡς κύλικι, φεῦ μύσους, ἐν φιλοτησίαις τε καὶ συσσιτίοις, ἐπεγγελῶν ἄναξι Ῥωμαίων τάχα
2025	κἀπὶ κατορθώματι κομπάζων μέγα. καὶ Σταυράκιος δ’ ἐν μάχῃ τετρωμένος, παῖς τις δυσειδὴς ἀφελὴς Νικηφόρου, ἀβέλτερός τε καὶ φρονήσεως ἄτερ, βραχύ τι βιοὺς ἀπολείπει τὸν βίον,
2030	φαντασίαν σχών, οὐκ ἀλήθειαν κράτους.	91
ante2031t	Μιχαὴλ ὁ Ῥαγκαβαῖος ἔτη βʹ.
2031	Τούτου θανόντος ἀναδείκνυται κράτωρ λαμπρὸς Μιχαὴλ τοὐπίκλην Ῥαγκαβαῖος, ἀνὴρ τιμήεις, χαριεστάτη φύσις, χρηστὸς τρόπους πρᾶός τε, καλῶν ἑστία,
2035	φιλευσεβής τις, ἀγαθῶν μυρμηκιά, ὑπέρμαχος κράτιστος ὀρθῶν δογμάτων. οὗτος λογάδας ἀρετῆς λόγου φίλους εὑρών, μοναχῶν τῆς μονῆς τοῦ Στουδίου, Πλάτωνα Θεόδωρον ἅμ’ ὁμογνίῳ
2040	Θεσσαλονίκης Ἰωσήφ, καθειργμένους ὡς ποιμενάρχῃ τῷ σοφῷ Νικηφόρῳ μὴ συμμετασχεῖν ἀξιοῦντας μηδ’ ὅλως κοινωνίας θείας τε καὶ μυστηρίων ἅτ’ ἐκ λαϊκῶν εἰς πανύψηλον θρόνον
2045	τῶν πατριαρχῶν ἀθρόως ἀνηγμένῳ, καὶ τοῖσδε λοιπὸν ἐμμένειν ᾑρημένους, σπεύσας συνάπτει ποιμένι καὶ ποιμνίῳ. ἀνδρῶν δὲ πολλῶν καινίσαι τὴν μανίαν τὴν κατὰ σεπτῶν εἰκόνων πειρωμένων,
(2050)	συσχών τινας σφῶν σωφρονίσας τ’ αἰκίαις ἔπεισε πάντας εὐσεβεῖν Χριστοῦ τύπον. καί τινα δ’ εὑρὼν τῶν μοναχῶν αὖ πάλιν τῆς μητρανάνδρου παρθένου τὴν εἰκόνα κακῶς ἀποξέσαντα, φεῦ τῆς μανίας,
2055	γλώσσης ἀπεστέρησεν εὐθὺς ἐνδίκως. Καὶ Μιχαὴλ δὲ στρατιὰν συναλίσας κατὰ Μυσῶν ἔξεισι δῃούντων Θρᾴκην, καὶ συγκροτήσας τὴν μάχην φρικαλέαν ἧτταν ἀπηνέγκατο, Βούλγαροι νίκην,	92
2060	Λέοντος ἥττης αἰτίου πεφηνότος, ἐξ Ἀρμενίας, στρατιᾶς στρατηγέτου, ἔρωτ’ ἐρῶντος δριμύτατον τοῦ κράτους. συρρήξεως οὖν συμπεσούσης καὶ μάχης αὐθαίρετος ῥίψασπις ὤφθη σὺν δόλῳ,
2065	αὐτός τε φεύγων καὶ στρατιὰν προτρέπων αὐτὸν μιμεῖσθαι προτροπάδην τε τρέχειν. οὕτω περιέβαλεν αἰσχύνην κράτει· ἔπειτ’ ἀποστὰς ἀναζώννυται κράτος. καὶ γνοὺς Μιχαὴλ ὁ φιλοχρίστου τρόπου
2070	ἑκὼν ὑπεξίστατο τῆς κραταρχίας, πέμψας τυράννῳ τὰ παράσημα κράτους, αὐτὸς δ’ ὑπεκστὰς γίγνεται μελαμφόρος.
ante2073t	Λέων ὁ Ἀρμένιος ἔτη ζʹ.
2073	Οὕτω μὲν οὗτος σκῆπτρα λαβὼν κατέχει σκαιὸς Λέων, θὴρ ἄλλος ἐξ Ἀρμενίας,
2075	Ἱεροβοὰμ ἄλλος ὑπάρξας νέος, κάκιστος ὄντως οἰκέτης καὶ δραπέτης ἐκ Σολομῶνος δεσπότου βασιλέως ἀποστατήσας καὶ δόλον προσαρτίσας, μᾶλλον δ’ ἀποστὰς καὶ νοσήσας ἐσχάτως
2080	κακὴν ἐπανάστασιν ἅμ’ ἀποστάσει, ὕφαλος ἀνήρ, ὀργιλώτατος, φέναξ, μῆνιν ἐναύων εἰς φρυκτώρησιν πάθους καὶ καταπυρπόλησιν οἷς ἔδρα χόλον, ὄψις στυγνός τις, συννεφὴς τὰς ὀφρύας,	93
2085	ἄπιστος ἦθος, ποικίλος χαμαιλέων, κακόν τι τερμέριον εὐσεβῶν στίφει, βαρὺς κολαστὴς μικρὰ προσκεκρουκόσι, τοῖς προσκυνηταῖς εἰκόνος Χριστοῦ πλέον. πλὴν πρὸς μάχας ἦν γεννάδας, τολμητίας,
2090	θυμουργός, ὀξύς, ἀρεϊκὸς καθάπαξ, κοινῶν τε διοίκησιν εὖ ἠσκημένος· καὶ γὰρ στρατεύσας κατὰ Μυσῶν βαρβάρων κατατρεχόντων γῆς ὅρους Ῥωμαΐδος περιφανὲς τρόπαιον ἱστᾷ καὶ νίκην,
2095	λείαν Μυσῶν θεὶς τὰ κατὰ σφᾶς, ὡς λόγος. πρὸς δ’ αὖ δικαίου καὶ νόμων ἦν τις φύλαξ, πράγματα δημόσια καλῶς διέπων· οὐ χρημάτων γὰρ ὠνίους ἐθναρχίας ἢ ταγμάτων γε προυτίθει στρατηγίας,
(2100)	ἢ κοινὰς ἀρχὰς πραγμάτων τε φροντίδας ἀνδράσιν ὑπῆν μὴ πεφυκόσι νέμων, πάσας δὲ τιθεὶς σὺν λόγῳ τε καὶ κρίσει ἀρχαιρεσίας καὶ διοικήσεις ὅλων. τοὺς δ’ ἁρπαγαῖς χαίροντας εἶργεν ἐννόμως·
2105	καὶ γάρ ποτ’ ἀνδρὸς γαμετὴν πενεστάτου τῶν τινὸς ἁρπάσαντος εὐγενεστάτων,
2105	ἐπεὶ τιμωρὸς ὦπτο μηδ’ ὅλως κλύων ὕπαρχος οὕτω πράγματος παρανόμου, αὐτὸς δι’ αὑτοῦ τὸν βιαστὴν εὐθύνει,	94
2110	τὸν δ’ ὕπαρχον πέπαυκε τῆς λειτουργίας. ἀλλ’ ἀποδεκτέα μὲν ὑπάρχει τάδε· ἡ δ’ αὖ σεβαστῶν μανία κατ’ εἰκόνων ἅπαν ὑπερβέβηκεν εἶδος κακίας. ἔστεργε καὶ γὰρ ᾗ συνεσχέθη πλάνῃ,
2115	εἰς ἥνπερ ἐμπέπτωκεν ἠπατημένος πρὸς ἀμονάχων δυστρόπων λαοπλάνων, οἷς μυσταγωγοῖς χρώμενος παραινέταις ὡς δῆθεν ἀπόρρητα φράσειν εἰδόσιν καρποῦ τε τοῦ πνεύματος ἠξιωμένοις,
2120	καὶ τῶνδ’ ἀλιτήριος εἴξας τοῖς λόγοις, ἀνανεοῖ κάκιστα τὴν ἐσβεσμένην ἐκ συνοδικῆς ἀποφάσεως πλάνην, καὶ πνεῖ σφοδρόν τι καὶ λεόντειον τάλας κατ’ ὀρθοδόξων εὐσεβῶν Χριστοῦ φίλων.
2125	καὶ ποιμενάρχην τὸν σοφὸν Νικηφόρον, τὸ δόγμ’ ἀνατρέποντα τὸ βδελυκτέον, τίθησιν ἐξόριστον ἐκβαλὼν θρόνου εἰς Προικόνησον νῆσον Ἑλλησποντίων. εἰς ἣν διαπόντιος ἦν ἐσταλμένος,
2130	καὶ κατὰ τὸν πλοῦν, ὢ τεραστίου λόγου, τῷ πνεύματι γνοὺς τὴν κέλευθον ἁγίου Θεοφάνης πόρρωθεν, ἔνθεος λύχνος, μονῆς προεστὼς τῆς κατ’ Ἀγρὸν κειμένης,
2130	θυμιάμασιν ἡμμέναις τε λαμπάσιν	95
2135	προύπεμπεν οἷον δεξιούμενος μέγαν. ὁ δ’ ἐκ κελεύθου προσκύνησιν ἦν νέμων τῷ τὴν προπομπὴν ηὐτρεπικότι φίλῳ. ὡς εἰκὸς οὐκοῦν, θαυμασάντων ναυτίλων καὶ “τίνι προσκύνησιν” εἰπόντων “νέμει;”
2140	ἦ δ’ ὃς προαθρῶν “γεννάδᾳ Θεοφάνει, ὁμολογητῇ καὶ μοναχῶν προστάτῃ ἀσκουμένων κάλλιστα κατ’ Ἀγρὸν μέγαν.” Οὗτος κατασχὼν Μιχαὴλ τραυλὸν θέσιν, τῶν τινὰ λαμπρῶν καὶ περιφανεστάτων
2145	καὶ πρόσθεν οἱ φίλων τε καὶ τιμωμένων, ἐν φυλακῇ τίθησι καὶ καθειργνύει· εἶτα κατακέκρικεν αὐτοῦ καὶ μόρον τὸν διὰ πυρὸς ἡ μιαρὰ καρδία. καὶ τάχ’ ἂν ἐξήνυσεν αὐτὸν αὐτίκα,
(2150)	εἰ μὴ βασιλὶς εὐνέτις ἦν ἐνστάτις. ἐπεὶ δ’ ἀφείθη, καλέσας συνωμότας συνίστορας δέσμιος οὓς ᾔδει τάχος, σὺν σφίσι τῷ Λέοντι καττύει λόχον. οἳ καὶ κατ’ ὄρθρον παραβυσθέντες λάθρα
2155	τοῖς βασιλείοις παπίου συνεργίᾳ, ἐν κληρικῶν σχήματι καὶ ξιφηφόροι, ὡς δῆθεν ἀνοίσοντες ᾠδὰς ὀρθρίας, σφάττουσι τὸν Λέοντα τοῖς ξιφιδίοις ἐν τῷ νεῷ ψάλλοντα σὺν κληρουμένοις,
2160	θείᾳ τραπέζῃ προσπεφευγότα φόβῳ, ἐκεῖ βιαίως τὸν βίον λελοιπότα ἔνθα περ ἐξέβρισεν ἀσεβῶς τάλας. Πρὶν ἢ δὲ ταῦτα συμπεσεῖν, ὦπται τάδε. ἔδοξε μητρὶ τοῦ Λέοντος κατ’ ὄναρ	96
2165	ναῷ Βλαχερνῶν εἰσδῦσαν παρεστάναι γυναῖκα καταθρεῖν κοσμίαν, βασιλίδα, λευχειμονοῦσιν ἀνδράσι τιμωμένην δορυφορουμένην τε σὺν εὐταξίᾳ· τὸ δάπεδον δὲ πλῆρες αἱμάτων βλέπειν,
2170	πρὸς δ’ αὖ ἀκοῦσαι τῆς δορυφορουμένης σκεῦος λεγούσης μητρὶ τοῦ βασιλέως νέμειν πιεῖν αἵματος ἐμπεπλησμένον· πόσιν δὲ τῆσδε παντελῶς ἀρνουμένης γυναῖκα φάναι “σὸς δὲ παῖς οὐχ αἱμάτων
2175	υἱὸν θεόν μου προσκυνοῦντας κἀμέ γε τίθησι πλήρεις, μαστιγῶν παρανόμως;” ἐδεῖτο παιδὸς τοιγαροῦν στεφηφόρου λῆξαι μανίας, μὴ κακόν τι καὶ πάθῃ· ἀλλ’ ἦν ἀπειθὴς μητρικαῖς συμβουλίαις.
ante2180t	Μιχαὴλ ὁ τραυλὸς ἔτη θʹ.
2180	Οὕτω σφαγέντος τοῦ Λέοντος ὡς ἔφην, τραυλὸς Μιχαὴλ ἀναδείκνυται κράτωρ, ἔτι σιδήρῳ τοὺς πόδας καθειργμένος
2180	ἀναγορευθεὶς βασιλεὺς αὐτοκράτωρ· εἶτ’ εἰς μεγάλην προσδραμὼν ἐκκλησίαν	97
2185	παρ’ ἀρχιθύτου γίνεται στεφηφόρος. ἄνωθεν οὗτος εἷλκε σειρὰν τοῦ γένους ἐκ Φρυγίας μέν, ἄστεος δ’ Ἀμορίου, ἐκφὺς πενιχρῶν ἀπόρων τε πατέρων, ἀνὴρ ἀποφράς, δυσσεβής, πιστῶν λύμη,
2190	βαρὺς τιμωρὸς ὀρθοδοξούντων μέρους, πάρδαλις οἷον ποικιλόχροος σέβας, ἄλλος χαμαιλέων τις ἀμείβων χρόας, τῆς αἱρετικῶν παντοδαπῆς κακίας πανσπερμία τις παμμιγὴς βδελυκτέα,
2195	Ἀθιγγάνοις τε καὶ χριστομάχοις φίλος, Σαδδουκαίοις μάλιστα τοῖς τρισαθλίοις ἄλλῃ τε λοιπῶν αἱρετικῶν φρατρίᾳ. ἔστεργε τὰ σάββατα καὶ νουμηνίας· μέλλοντ’ ἀγαθὰ καὶ παλίνδρομον βίον
(2200)	καὶ τῶν προφητῶν διέσυρε τὸ στῖφος. οὐκ ᾤετ’ εἶναι δαίμονας τὸ παράπαν. τὸν Ἰούδαν ἔφασκεν εἶναι δεκτέον. μὴ κατὰ καιρὸν ἐκτελεῖσθαι κατ’ ἔθος πάσχα τὸ σωτήριον ἀπεφλυάρει.
2205	πορνείαν ὠνόμαζεν οὐχ ἁμαρτίαν, οὔτ’ ἄλλο κακῶν, φιλόποινος καρδία. θεόν τ’ ὀμνύναι τῶν ὅλων παρηγγύα ὡς μὴ τρισυπόστατον ὑμνῶν τριάδα.
2205	οὗτος βαρὺς ἔπνευσεν εὐσεβῶν μέρει,	98
2210	καθυποβαλὼν αἰκίαις σφᾶς ἀγρίαις καὶ φυγαδείαις καὶ τελευταῖον μόροις ὑπὲρ σεβαστῶν προσκυνητῶν εἰκόνων. πρὸς τοῖσδε καθείργνυσι φωστῆρας δύο, Εὐθύμιον Σάρδεων σὺν Μεθοδίῳ,
2215	τύπτει τ’ ἀφειδῶς μαστιγῶν πολλῶν βάρει· ὧν Εὐθύμιος εὐψύχως φέρων πόνους ἐναποθνήσκει βασάνοις, λαβὼν στέφος, καθείργνυται δὲ Μεθόδιος μακρόθεν. Ἄνακτι τῷδε Θωμᾶς τις ἀποστάτης
2220	ἐπιφυεὶς ὅπλοις τε καὶ βαρεῖ στόλῳ πορθῶν ἐδῄου τὰ πέριξ Βυζαντίδος, καὶ τοῦτ’ ἐπὶ μήκιστον οὐ καλῶς ἔδρα· ὅμως δίκην ἔτισε συσχεθεὶς τάλας, διπλοῦν ὑποστὰς ὧν ἔδρασε τὸν μόρον.
2225	Τούτου κρατοῦντος Ἀγαρηνῶν τι γένος, οἴκησιν ἴσχον δυτικὴν Ἰβηρίαν, ἀρχῷ προσῆλθεν ἀξιοῦν ἀποικίαν σφίσι παρασχεῖν εἴς τινα θέσθαι τόπον, τοῦ δὴ κατ’ αὐτοὺς ἐστενωμένου τόπου
2230	καὶ μὴ σθένοντος σφῶν φέρειν συνοικίαν. καὶ πείθεται φύλαρχος αὐτῶν τοῖς λόγοις, καὶ τούσδε λαβὼν ἐξέπλευσε σὺν στόλῳ, λαφυραγωγῶν πυρπολῶν νήσους ὅλας
2230	καὶ πειρατικῆς ἀναπιμπλῶν ναυτίας.	99
2235	ἐπεὶ δὲ καθώρμισε τριήρεις Κρήτῃ, τὸ πάμφορον δ’ ἔβλεψε νήσου καὶ θέσιν εὖ κράσεως ἔχουσαν ἄλλων θ’ ὡρίων, φλέγει μονωθεὶς πάντα πυρὶ τὸν στόλον· καὶ τοῦ κατ’ αὐτὸν ναυτικοῦ πεφλεγμένου
2240	καρδίαν οὐχ ἥκιστα καύσεως στόλου, καὶ γαμετῶν καὶ φιλτάτων μεμνημένου, “νῦν ὑμῖν ὧδε χῶρος εἰς κατοικίαν, γάλα μέλι ῥέουσα γῆ τις” ἀντέφη, “ἥνπερ κατοικήσατε συσχόντες, φίλοι,
2245	καὶ φίλτατα κτήσεσθε γήμαντες τάχα.” ἐκ τοῦδε λοιπὸν Ἰσμαὴλ ἰσχυρὸν γένος νῆσον κατέσχον καὶ τὰ τῆς νήσου κράτη.
ante2248t	Θεόφιλος ὁ υἱὸς αὐτοῦ ἔτη ιβʹ.
2248	Ὁ Μιχαὴλ δὲ τὸν βίον καταστρέφει λιπὼν τὸ κράτος παιδὶ τῷ Θεοφίλῳ,
(2250)	σέβας μὲν οὐ τρέφοντι καλὸν ἐκ νέου, ἀλλὰ πατρῴας δυσσεβείας καὶ κράτους ὀφθέντι κληρούχῳ τε καὶ διαδόχῳ, μᾶλλον δὲ πολλῷ καὶ βασιλικῷ μέτρῳ νικῶντι, καθά φασι, τὸν φυτοσπόρον
2255	τῆς δυσσεβείας διαπύρῳ μανίᾳ, ἣν προσκυνηταῖς ἐμπνέων ἦν εἰκόνων,
2255	στάθμῃ δὲ δίκης ἀρρεποῦς πεφυκότι, καὶ τῶν νόμων φύλακι τῶν εὖ κειμένων. καὶ τῶνδε μαρτύριον ἃ μέλλω φράσειν.	100
2260	Λαμπρῶν τις ἀνήρ, σύγγονος βασιλίδος, κλῆσιν Πετρωνᾶς, δρουγγάριος ἀξίαν, ἐν γειτόνων γύναιον οἰκοῦν ἠδίκει τῷ τὰς διαίτας τῶν δόμων ὑψοῦν μέγα τῷ δωματίῳ προξενεῖν τοῦδε βλάβην.
2265	ὃ καὶ προσῆλθε βασιλεῖ τούτου πέρι· ὁ δ’ αὖ κελεύει Πετρωνᾷ λῦσαι βλάβην. ἀλλ’ οὗτος αὖθις ἀδικῶν οὐκ ἀνίει. πρόσεισι γυνὴ τῷ στεφηφόρῳ πάλιν καταβοῶσα τῆς βίας δρουγγαρίου·
2270	τὴν ἀδικίαν ἐκτραγῳδεῖ σὺν γόοις. στείλας βασιλεὺς ἐξετάζει τὴν δίκην, καὶ γνοὺς Πετρωνᾶν ὑπόδικον αἰτίαις αἰκίζεται μάστιξιν αὐτὸν ἐννόμως, καὶ στηλιτεύει φανερῶς ἐν τῇ πόλει,
2275	καὶ συγκατασπᾷ τὰς διαίτας ἐκ βάθρων, καὶ τῇ γυναικὶ τὰς ὕλας διανέμει. Καὶ φορτίδα δὲ τῶν ἀγωγίμων πλέαν ἰδὼν προκύψας ἐκ βασιλείων δόμων ἐξ ἐμπορίας κατάρασαν ἀρτίως,
2280	καὶ βασιλίδος τυγχάνειν γνοὺς φορτίδα, ἔμφορτον αὐτὴν τῷ πυρὶ καταφλέγει,
2280	μὴ δεῖν βασιλεῖς ἐμπορεύεσθαι λέγων, μήτ’ οὖν παλιγκάπηλον ἀνύτειν βίον, μοίρᾳ δ’ ἰδιώτιδι ταῦτ’ ἀφιέναι,	101
2285	ὡς ἂν ἀφορμὰς συμπορίζωνται βίου. Ἀλλ’ ὡς δικαίου διάπυρος ἦν φίλος, οὕτως ἐπαχθὴς καὶ δύσοργός τις λίαν τιμωρὸς ὑπῆν εὐσεβεῖν ᾑρημένοις. ἐλύττα καὶ γὰρ κατὰ σεπτῶν εἰκόνων,
2290	καὶ προσκυνητὰς ἱερῶν μορφωμάτων, ἄνδρας ἁγίους, ἀγγελικοὺς τὸν βίον, ὡς δυσμενεῖς τε δυσσεβεῖς στυγητέους πάσαις ἐκάκου τῶν λυπηρῶν ἰδέαις, μηδὲν προλείπων εἶδος ἀπανθρωπίας,
2295	ᾐκίζετ’ ἀπήλαυνε κατεπυρπόλει, εἱρκτῇ ζοφώδει κατέκλειε δεσμίους, βυθοῖς ἐδίδου καὶ μακραῖς κακουχίαις, ἔστιζεν ὄψεις. ὢ ξένης τιμωρίας. καὶ ταῦτα ποιῶν ἐκμανῶς Σατὰν λάτρις
(2300)	αὑτῷ δοκῶν ἦν τὰ θεῷ πράττειν φίλα ἢ καὶ λατρείαν τῷδε δεκτὴν προσφέρειν, ᾗ φησὶ Χριστὸς ἐν λόγοις εὐαγγέλοις. ταῦτ’ ἄρα πλείστους ἐνθέως ἠνδρισμένους καὶ χριστομάχον τοῦδ’ ἐλέγξαντας πλάνην
2305	μόρῳ παραδοὺς μάρτυρας ἀπειργάκει. ἄλλοι δ’ ἐναπέμειναν ἀλεῖπται βίῳ, οἷς Μεθόδιος συνάριθμος τυγχάνει
2305	καὶ Θεοφάνης σωφρόνως στιγματίας, καὶ ζωγράφος Λάζαρος καυθεὶς τὰς χέρας,	102
2310	αἷς εὐχερῶς ἔγραφεν εἰκόνας πάλιν. Θεόφιλος σχεῖν σύζυγον βίου θέλων, κοινωνὸν ἅμα τοῦ κράτους καὶ τοῦ λέχους, χορὸν συνῆξε παρθένων πολλαχόθεν, καλῶν ἁπασῶν, ὄψιν εὐπρεπεστάτων·
2315	ἐν αἷσπερ ἐξέλαμπε τῶν ἄλλων πλέον, οἷος σελήνης πλησιφαοῦς τις κύκλος, σώματος ὥρᾳ, λαμπρότητι τοῦ γένους καὶ μαρμαρυγαῖς τῶν λόγων Εἰκασία. χρυσοῦν τι μῆλον ἀμέλει φέρων ἄναξ
2320	περιπολῶν ἦν τὸν χορὸν τῶν παρθένων, μνῆστρον σκοπῶν δοῦναί τι τοῦτο φιλτάτῃ. ὡς οὖν θεᾶται παριὼν Εἰκασίαν, κάλλους περιττοῦ θαυμάσας κόρην ἔφη “διὰ γυναικὸς φαῦλα πάντ’ ἀπερρύη.”
2325	ἡ δ’ ἠρέμ’ ἀντέφησεν εὐστόχως ἄγαν “ἀλλ’ ἐκ γυναικὸς πηγάζει καὶ βελτίω.” ὁ δ’ αὖ παρῆλθε θαυμάσας τὴν παρθένον, καὶ δοὺς τὸ μῆλον παρθένῳ Θεοδώρᾳ, χώραν ἐχούσῃ πατρίδα Παφλαγόνων,
2330	πλὴν εὐπατριδῶν πατέρων κατηγμένῃ, κοινωνὸν αὐτὴν ἄγεται κράτους λέχους, τὴν Εἰκασίαν παραβλέψας, ὡς ἔφην.
2330	ἣ μὴ τυχοῦσα κοσμικῆς σκηπτουχίας οὐ νυμφίου τε γηγενοῦς βασιλέως	103
2335	πλουτεῖ νοητὸν παντάνακτα νυμφίον καὶ βασιλείας οὐρανῶν κληρουχίαν, μονάσασα δὲ καὶ μονὴν δειμαμένη ἠσκεῖτ’ ἐν αὐτῇ, προσλαλοῦσα ταῖς βίβλοις· ἧς μεστὰ συγγράμματα χαρίτων ἔφυ.
2340	Ἡ δὲ βασιλίς, ἡ θεοῦ θεία δόσις, στέργουσα κρύβδην εἰκόνας σεβασμίας κατεῖχεν ἔνδον εὐλαβῶς κιβωτίου, μανίαν ἐκκλίνουσα τοῦ συνευνέτου ἥνπερ προσῆγε προσκυνηταῖς εἰκόνων.
2345	καὶ δή ποτ’ αὐτῆς προσκυνούσης εἰκόνας αἴσχιον ἀνδράριον αὐτοῦ Θερσίτου, παράφορον νοῦν καὶ παρακεκομμένον, ἀνακτόροις ἄθυρμα ψυχαγωγία, ἠρώτ’ ἐπιστὰν “τί τάδ’ ἔστιν, ὦ μάνα;
(2350)	οὕτω γὰρ ὠνόμαζε τὴν βασιλίδα. ἡ δ’ ἀφελῶς εἴρηκε “καλὰ νινία.” ἐκεῖθεν οὖν ἔδραμε πρὸς βασιλέα ἐκεῖνο τἀνθρώπιον, ὡς εἴθιστό οἱ. ὁ δ’ ἤρετ’ ἐξ ὅτου περ ἥκει καὶ πόθεν·
2355	τὸ δ’ ἐκ μάνας ἔφησεν ἥκειν ἐνθάδε, καὶ τήνδε καλὰ προσκεκτῆσθαι νινία. συνεὶς βασιλεὺς εἰκόνας τὰ νινία, θυμοῦ πνέων ἄπεισι πρὸς βασιλίδα
2355	καὶ λοιδορεῖται καὶ καθικνεῖται λόγοις.	104
2360	ἡ δ’ ἦν σοφιστὴν ἀπατῶσα κακίας, τὰς ἐν κατόπτροις ἐμφάσεις λέγουσά πως μορφῆς ἐμῆς ἰδεῖν τε φράσαι νινία. οὕτω θυμοῦ σβέννυσιν εἰποῦσα φλόγα. Οὗτος βασιλεὺς Θεόφιλος πολλάκις
2365	καὶ δι’ ἑαυτοῦ καὶ στρατηγῶν ταγμάτων ἄλλων τε πολλῶν ἀνδρικῶν εὐκαρδίων, Μανουὴλ δ’ οὐχ ἥκιστα καὶ Θεοφόβου, μάχας κατώρθου, κτιννύων ἀντιπάλους· ἤστην γὰρ ἄμφω δεξιὼ ῥωμαλέω
2370	καὶ τῶν κατὰ σφᾶς οὐδενὸς λελειμμένω εὐανδρίαις τε καὶ καλαῖς στρατηγίαις. καὶ χεῖρα δ’ εἶχε φιλότιμον, πλουσίαν, εὐεργετικήν, φιλόδωρον εἰς ὅλους· ὅθεν ξενῶνα καὶ φαεινὸν καὶ μέγαν
2375	εἰς ἀνάπαυμα τῶν ξένων ἀπαρτίσας κλῆσιν ἑαυτοῦ τῷ δομήματι νέμει, οἶκον γυναικῶν ὄντα τὸ πρὶν ἀσέμνων. ἥττητο δ’ οὐδὲν ἀφροδισίων σφόδρα, τῇ σωφροσύνῃ προστετηκὼς ἐκτόπως.
2380	Ἀλεξίῳ δὲ τῷ Μωσηλὲ τοὐπίκλην, ἐξ Ἀρμενίων Κρηνιτῶν λαμπροῦ γένους, ἀνδρὶ στρατηγῷ γεννάδᾳ ῥωμαλέῳ, μετὰ χαρίτων ὄψιν ἠγλαϊσμένῳ, Μαρίαν συνῴκισε τὴν θυγατέρα,
2385	τιμήσας αὐτὸν ἀξίᾳ τῇ Καισάρων, καὶ σὺν στόλῳ πέπομφε πρὸς Λογγιβάρδους. φθονουμένου δὲ τοῖς κατ’ αὐτὸν ἀνδράσι καὶ τῷ βασιλεῖ γ’ ἐνδιαβεβλημένου, διαβολῶν σύζυγος ἦν ζῶσα λύτις·	105
2390	ἐπεὶ δ’ ἐκείνη κατέλιπε τὸν βίον, εὐθὺς περιφάνειαν ἐκλιπὼν βίου Καίσαρος ἀξίαν τε, συγγενεῖς, φίλους ἄλλα τε πάντα καὶ πλέον τύρβην βίου, τὸ κατὰ Χριστὸν ἀμφιέννυται ῥάκος,
2395	καὶ τρίχα καρεὶς τὴν μονὴν ὑπεισέδυ ἣν αὐτὸς ἀνήγειρε, τὴν Ἀνθεμίου· ἐν ᾗ μονάζων καταλύει τὸν βίον. Τοῦ δ’ Ἀμορίου πατρίδος Θεοφίλου ταῖς Ἀγαρηνῶν στρατιαῖς ἡλωκότος,
(2400)	ἀπειραριθμήτου δὲ κτανθέντος στίφους, καὶ πλῆθος ἥλω μυριάριθμον τότε ἀχθὲν δορυάλωτον αὐτοῖς βαρβάροις, ἐν οἷς στρατηγοὶ τῶν ἐκεῖθι ταγμάτων, δεκὰς τετραπλῆ σὺν ἁπλῇ ξυνωρίδι,
2405	οἳ μαρτύρων εὕραντο καὶ στέφη τέλος. ὧνπερ χάριν πέπομφε πρέσβεις ὁ κράτωρ ἀπαγγελοῦντας τῷ κρατοῦντι Περσίδος δοῦναι λαβόντα λύτρα τὴν λύσιν σφίσιν κεντηνάρια πρὸς τέτρασι δὶς δέκα.
2410	ἀλλ’ οὐ προσέσχεν ἀκοὴ φαύλη λόγοις. ὅθεν βασιλεὺς ἐκτακεὶς μακρᾷ λύπῃ
2410	νοσήσας ἀπέρρηξε κακῶς τὸν βίον, πολλὰ δεηθεὶς συζύγου τῶν τ’ ἐν τέλει καθαιρέσει στέργοντας εἰκονισμάτων	106
2415	τὸν Ἰωάννην λύκον, οὐχὶ ποιμένα, ἐᾶν καθέδραν κατέχειν ἐκκλησίας.
ante2417t1	Μιχαὴλ ὁ υἱὸς Θεοφίλου σὺν τῇ μητρὶ Θεοδώρᾳ καὶ αὖθις μόνος.
ante2417t2	ὁμοῦ ἔτη κεʹ.
2417	Εἶτα κραταρχεῖ τοῦ κράτους Θεοδώρα σὺν παιδί, βραβεύουσα γαλήνης δόσιν· ἧς πρῶτον ἔργον κατάγειν τοὺς φυγάδας
2420	τούς τ’ ἐν φυλακαῖς ἐκλύειν καθειργμένους, νεῖμαί τε παῦλαν τοῦ διωγμοῦ καθάπαξ. μετὰ δ’ ἀναστήλωσιν ἔσπευδε δρᾶσαι τῶν ἱερῶν τε προσκυνητῶν εἰκόνων. εἶτα κατάγει τοῦ θρόνου Ἰωάννην,
2425	ἀντεισάγει δὲ Μεθόδιον ἀξίως, οὗ προστατοῦντος ὀρθοδόξων τοῦ στίφους καθίδρυσις γένοιτο σεπτῶν εἰκόνων εἰς τοὐμφανές τε προσκύνησις τοῖς ὅπλοις. τόθ’ ἡ βασιλὶς ποιμεναρχῶν πληθύος,
2430	πρὸς δ’ αὖ λογάδων ἐνθέων μονοτρόπων δεῖται λιπαρῶς τοῦ ξυνευνέτου χάριν, ὡς ἂν ὑπ’ αὐτοῖς διαλλακταῖς εὐχέταις θεὸς βασιλεῖ Θεοφίλῳ πταισμάτων καὶ χριστομάχου τῆς πλάνης λύσιν νέμοι,
2435	συγγνωμονήσας ὡς συμπαθὴς δεσπότης, καὶ τῶνδε προσχὼν ταῖς λίταις εὐξαμένων, οἷα θεὸς φίλοικτος εὔσπλαγχνος φύσει, ὡς πρὶν Μανάσσην ἀξιοῖ σωτηρίας. Ὁ δ’ ἐνδίκως ἔκπτωσιν ὑποστὰς θρόνου	107
2440	γόης Ἰαννῆς, ἐν μονῇ που διάγων Χριστοῦ τε μητρὸς τοῦδε λαβὼν εἰκόνας, ὄμματ’ ἀπεμαύρωσε τῶνδ’ ὁ μαινόλης· ὅπερ μαθοῦσα βασιλὶς τρισολβία, ζήλου φλεχθεῖσα τῷ πυρὶ τὴν καρδίαν,
2445	τοῦδ’ ἐκκοπῆναι τὰς κόρας τῶν ὀμμάτων εἰς ἔκτισιν ἔνδικον εὐθὺς ἠξίου. ὁρμῆς δ’ ἀνείρχθη ταῖς τινῶν συμβουλίαις· πλὴν πέμψας’ ᾐκίσατο τοῦτον σκυτάλῃ, πληγαῖς μακραῖς κόψασα τοῦδε σαρκίον.
(2450)	Ταύτης κρατούσης Βουλγάρων ἀρχηγέτης, μαθὼν γυναικὶ σὺν ἁπαλῷ τεκνίῳ τὴν Ῥωμαϊκὴν ἠγμένην αὐταρχίαν, σπονδῶν δράσειν σύγχυσιν ἠπείλει μέγα, ἃς εἶχε συνθεὶς ἄνακτι τῶν Αὐσόνων
2455	καὶ καταδραμεῖν τοὺς ὅρους Ῥωμαΐδος.
2455	πρὸς τόνδε φάναι τὴν βασίλισσαν λόγος “θεῷ δὲ κἀγώ, συντρίβοντι τὰς μάχας, θαρροῦσα πάντως ἀντιτάξομαί γέ σοι· κἂν μὲν νικήσω σὺν θεῷ μαχουμένη,	108
2460	μέγαν ὀφλήσεις τὸν καταγελῶν ὅλοις· εἰ δ’ αὖ νικήσεις, οὐ τὸ νῖκός σοι μέγα γυναῖκα νικήσαντι θήλειαν φύσιν.” ὡς οὖν τάδ’ ἀπήγγελτο μυσαρχηγέτῃ, ὑφῆκεν ὁρμῆς, τὴν ὀφρὺν κατασπάσας,
2465	ἀνανεοῖ τε τὴν πρὶν εἰρήνην πάλιν. Ἀλλὰ καλὸν πῶς πόθεν λόγῳ φράσαι εἰς πίστιν ἧκεν εὐσεβῆ Μυσῶν ἔθνος. γυνή τις ὄντως εὐγενὴς ἐκ Βουλγάρων, ὅμαιμος οὖσα τοῦ Μυσῶν ἀρχηγέτου,
2470	ἤχθη δορυάλωτος εἰς Κωνσταντίνου· ἥ γ’ ἐνδιατρίβουσα τοῖς ἀνακτόροις βαπτίσματι πρόσεισι τῷ σωτηρίῳ, τὸ Χριστιανῶν ἐκδιδαχθεῖσα σέβας, καὶ γνῶσιν ἔσχε γραμμάτων Ἑλληνίων.
2475	αὕτη λυθεῖσα παρακλήσει συγγόνου καὶ τῷδ’ ὀφθεῖσα, Χριστιανοὺς ὡς δέον ὑπῆρχε θαυμάζουσα σεμνύνουσά τε, καὶ τόνδε βαπτίσματος ἔνθεον χάριν ἔπειθε λαβεῖν ταῖς καλαῖς συμβουλίαις.
2480	ὁ δ’ ἦν τέως ἄτεγκτος οὐδ’ εἴκων λόγοις· ἐπεὶ δ’ ἐπεισέφρησε λοιμὸς Βουλγάροις,
2480	οὖκ ἦν δὲ λύσις οὐδὲ φυλὴ τῆς νόσου, θεὸς δὲ λυτὴρ ὦπτο λοιμοῦ παμφάγου, προσχὼν γυναικὸς ταῖς λιταῖς χριστωνύμου,	109
2485	ἔγνω θεοῦ δύναμιν ἄμαχον τέως, καί οἱ σταλῆναι ποιμενάρχην ἠξίου· παρ’ οὗ σταλέντος καὶ μυεῖται κατ’ ἔθος καὶ λαμβάνει βάπτισμα τῆς ἀφθαρσίας. οὗ χάριν ἔθνος ἐκμανὲν τὸ Βουλγάρων
2490	ἀρχηγέτην σφῶν ἀνελεῖν τόνδ’ ἠξίουν· ἀλλὰ πεποιθὼς σταυρικῇ παντευχίᾳ ἥττησεν αὐτοὺς συμπλακεὶς κατὰ κράτος, καὶ τόνδε πάντες εὐσεβοῦσι τὸν τρόπον, βάπτισμα θεῖον προφρόνως δεδεγμένοι.
2495	Ἕως μὲν ὑπῆν ἐγκρατὴς αὐταρχίας ἡ Θεοδωρώνυμος, ἀνασσῶν κλέος, εὖ εἶχε τὰ πράγματα τῇ Ῥωμαΐδι· ἐπεὶ δ’ ὑπεξίστατο παιδὶ τοῦ κράτους, ἅπαντα πεπλήρωτο τῆς ἀκοσμίας,
(2500)	σωροὺς Μιχαὴλ χρημάτων καὶ πραγμάτων ὅλαις ἁμάξαις ἐκκενοῦντος ἀφθόνως κώμοις μέθαις κόλαξιν, ἔργοις ἀτόποις· ὃς ἐκ χρυσοῦ πλάτανον εὖ εἰργασμένην γρῦπάς τε διττοὺς καὶ λέοντας αὖ τόσους
2505	εἴδη τε πλεῖστα παντοδαπῶν κοσμίων, εἰς κόσμον εἰς ἔκπληξιν ὄντα τοῦ κράτους, χωνείᾳ παρέδωκεν ἐξ ἐμπληξίας.
2505	Ἄναξ Μιχαὴλ οὐκ ἔχων ἐξ ὀσφύος κληροῦχον ἀρχῆς καὶ διάδοχον κράτους,	110
2510	ἄνακτα Βασίλειον Αὐσόνων στέφει, συζεύξας αὐτῷ πρὸς γάμου κοινωνίαν αὑτοῦ παλλακήν, Ἴγκερος Εὐδοκίαν. χώρας δ’ ὁ Βασίλειος ἐξέφυ πάλαι Μακεδονίας, ἐξ ἀσήμων πατέρων
2515	αὐτουργίᾳ τε χρωμένων γεωργίᾳ, ἰσχυρὸς ἀνήρ, δεξιός, ῥωμαλέος, εὐῆλιξ, ἡβῶν, εὐπρόσιτος, δασύθριξ, ψυχὴν ἀγαθός, τὰς φρένας ἐρρωμένος· ᾧ πολλ’ ἐμνᾶτο σύμβολα κραταρχίαν
2520	εὐθὺς ἀπ’ αὐτῆς παιδικῆς ἡλικίας, ἀφ’ ὧν βράχιστα σημανῶ στιχουργίᾳ. Θέρους βρεφικῶς τῷδ’ ὑπ’ ἀκτῖνα πάλαι ὑπνοῦντι, καθὰ γηπόνων ἔθος τέκνοις, ἐπικαταπτὰς ἀετός, θαῦμα ξένον,
2525	σκιὰν ἀνεὶς πτέρυγας ἔδρα τῷ βρέφει. περὶ βρέφους ἔδεισε μήτηρ ἐκτόπως, τὸν ἀετὸν βλέψασα μὴ κατ’ ἐλπίδας σκιὰν σχεδιάζοντα τῷ βρεφυλλίῳ, καὶ τόνδε λίθοις ἀπελαύνει μακρόθεν.
2530	καὶ τῆσδ’ ἀπούσης ὄρνις ὡς πρὶν κατέπτη, τελῶν τὸ λειτούργημα παιδίῳ πάλιν· καὶ πάλιν ἀπήλαυνεν ἡ γειναμένη. καὶ τοῦτ’ ἐδρᾶτο πολλάκις τῆς ἡμέρας. Ὡς δ’ ἐφήβων ἥψατο τῆς ἡλικίας,
2535	ἀγνώς τις ὢν ἅπασιν, ἐσχάτως πένης, βαδίσας ἧκε πρὸς πόλιν Κωνσταντίνου, ὡς ἂν ὑπάρξας τῶν τινὸς θὴς εὐπόρων ζωὴν τὰ συνέχοντα κτῷτο προσφόρως. πόλιν δ’ ὑπεισδὺς κατέδαρθεν ἑσπέρας	111
2540	Διομήδους μάρτυρος ἐν ναοῦ πύλῃ ὥς τις πενιχρὸς εὐτελὴς νεανίας. ὄναρ δ’ ὁ μάρτυρ ἐμφανίζεται νύκτωρ τινὶ καθ’ ὕπνους τῶν ἔσω νεωκόρων, καί οἱ τὸν ἐκτὸς ἐγκελεύεται τάχος
2545	εἰσαγαγεῖν ἄνακτα τῆς πύλης ἔσω. ὁ δ’ ὑπεξελθὼν καὶ Βασίλειον μόνον εὑρὼν ὑπνοῦντα κατὰ λιτοῦ δαπέδου, πύλην ὑπῆλθε τοῦ νεὼ καὶ τὸν δόμον, δόξας ὄναρ φάντασμα μάταιον πέλειν.
(2550)	καὶ πάλιν εἶχε τὸν νεωκόρον κλίνη, καὶ πάλιν ὄψις ταὐτά οἱ παρηγγύα· καὶ πάλιν ἐξέδραμε τῆς πύλης τάχος, καὶ Βασίλειον εὗρεν ὑπνοῦντα μόνον. ἐπεὶ δὲ τρὶς γένοιτο ταῦτα κατ’ ὄναρ
2555	καὶ σύνεσις ἦν οὐδαμοῦ νεωκόρῳ, δηλοῖ τὸ τρίτον ἐμφανῶς μάρτυς λέγων εἶναι τὸν ἐκτὸς κείμενον βασιλέα· ὃν εἰσαγαγὼν ὡς δέον νεωκόρος φιλοφροσύνης καὶ ξενίας ἠξίου.
2560	εἶτα συνιστᾷ τόνδε τῳ τῶν ἐν τέλει, κἀκεῖνος ᾠκείωσεν ἄνακτι πάλιν·
2560	ὁ δ’ ὕψος ἐβράβευσε τῆς κραταρχίας. Καί τις μοναχῶν, ἀρεταῖς ἐστεμμένος μέλλοντά τ’ εἰδὼς πνεύματι θείῳ λέγειν,	112
2565	Κρήτην πατρίδα καὶ μονὴν κεκτημένος, ἐκεῖσε τῷδε πρὸ κράτους ἀφιγμένῳ προεῖπεν ἀνάρρησιν εὖ κραταρχίας.
ante2568t	Βασίλειος ὁ Μακεδὼν ἔτη ιβʹ.
2568	Οὗτος Μιχαὴλ ἀνελὼν εὐεργέτην καὶ βασιλευτὴν καὶ δότην τὸν τοῦ στέφους
2570	αὐτοκράτωρ μόναρχος ὤφθη τῶν ὅπλων· ὅθεν συνιεὶς αἰκίᾳ συνειδότος φόνου δυσαχθὲς καὶ μιαιφόνον μύσος ἐξιλεοῦν ἔσπευδε δεσπότην ὅλων, ἄβυσσον ὑπάρχοντα τῆς εὐσπλαγχνίας,
2575	ἔργοις φιλοίκτοις καὶ καλῶν εὐποιίαις· μεθ’ ὧν νεὼν κάλλιστον εὐπρεπῆ ξένον, πολυτελὲς θέαμα, τέρψιν ὀμμάτων, ἐν βασιλείοις καινίσας πρωταγγέλῳ νέαν ἀποκέκληκε τόνδ’ ἐκκλησίαν·
2580	καὶ πάλιν ἄλλον Ἠλίᾳ τῷ Θεσβίτῃ, ὃν ἐξόχως ἦν καὶ τιμῶν καὶ σεμνύνων πομπαῖς ἑορταῖς δαψιλῶς ταῖς δι’ ἔτους. οὗτος δι’ αὑτοῦ καὶ στρατηγῶν καὶ στόλου ἐχθροὺς ὑπῆρχε κτιννύων εἴργων φλέγων,
2585	καὶ σφῶν πόλεις ἅρπαγμα τιθεὶς τῷ κράτει.
2585	ναοῦ σοφίας καὶ δυτικὴν ἁψίδα, κάμνουσαν ἤδη τῷ χρόνῳ τῷ παμφάγῳ, ἥδρασε χερσὶ τεχνιτῶν εὐμηχάνως· ναοῖς τε πολλοῖς γῆς κλόνῳ τεθραυσμένοις	113
2590	τὴν δυνατὴν σύναρσιν εἰσῆξε σφίσιν. πολλοὺς δ’ ἐπεσπάσατο τῶν Ἰουδαίων πρὸς πίστιν ὀρθὴν χρημάτων συνεργίᾳ. καὶ Ῥὼς ἔθνος πρὶν κεκρατημένον πλάνῃ Χριστῷ προσελθεῖν εὐσεβῶς δράσας ἔχει.
2595	σταλεὶς γὰρ αὐτοῖς ἀρχιθύτης τῶν πάνυ ἔπειθε πάντας τῷ Χριστῷ προσιέναι εὐαγγελίῳ καὶ Χριστοῦ τεραστίοις· οἱ δὲ πρὸς αὐτοῦ κατιδεῖν ᾔτουν τέρας πρὸς πίστιν ὧν ἔφασκε Χριστοῦ θαυμάτων.
(2600)	εὐαγγέλων γοῦν πυκτίδα θείαν λόγων εὐξαμένου τε καὶ πυρὸς θέντος μέσον ἄφλεκτος ὦπτο τῷ πυρὶ τῷ παμφάγῳ· οἱ δ’ ἐκπλαγέντες προστίθενται κυρίῳ, βαπτίσματος δώρημα προσδεδεγμένοι.
2605	Καὶ παῖδα τὸν Λέοντα, πεισθεὶς ἀτόποις Σανταβαρηνοῦ βασκάνου συμβουλίαις, γόητος ἀνδρός, φυλακῇ καθειργνύει. καὶ τάχ’ ἂν ἀπέσβεστο λύχνους ὀμμάτων ὁ φίλτατος παῖς πρὸς φυτοσπόρου Λέων,
2610	εἰ μὴ πατριάρχης τε καὶ γερουσία λιταῖς ἀπεῖρξαν σκέμματος τὸν πατέρα.
2610	ἔμφρουρος ἦν ὅμως δὲ μακρὸν τὸν χρόνον. δήμῳ δὲ κοινῆς ἠγμένης πανδαισίας πτηνὸν μιμηλόν, ψιττακός, ζῷον λάλον,	114
2615	Λέον Λέον κέκραγε συχνῶς ἐν πότῳ, καὶ συσσίτους δείκνυσι πλήρεις δακρύων. καὶ προσπεσόντες λιπαρῶς τῷ δεσπότῃ ἐξιλεοῦνται τῷ πατρὶ τὸν υἱέα· καὶ σπένδεταί οἱ καὶ πάλιν νέμει κράτος.
2620	Θηρῶν ἐλάφῳ βασιλεὺς ἐντυγχάνει ὑπερφυεῖ τε καὶ λίαν κερασφόρῳ, ἐφ’ ὃν ξιφήρης κατέτεινε τὸν δρόμον, καὶ φθὰς ἐπῆρε τὸ ξίφος, πλῆξαι θέλων. ὁ δ’ ἀνθυποφθὰς τοῖς κέρασι σφαγέα
2625	ἄρας ἀπῄει κατὰ δυσβάτων τόπων. καί τις προλαβὼν ἐξομαρτούντων νέων ζώνην τεμὼν σέσωκε τὸν βασιλέα· ὃς σῶστρα καλὰ τῷ σεσωκότι νέμει τομὴν κεφαλῆς. φεῦ δίκης τῆς ἀδίκου.
ante2630t	Λέων ὁ σοφὸς ἔτη κεʹ.
2630	Βασιλείου δὲ τὸν βίον λελοιπότος διάδοχος παῖς ἀναιδείκνυται κράτους Λέων, σοφίας κοσμικῆς πάσης ἴδρις, τῆς τετρακτύος τῶν σοφῶν μαθημάτων, καὶ μαντικῆς αὖ τῆς ἀπορρήτου πλέον,
2635	τῆς δι’ ἐπῳδῶν καὶ δρόμου τῶν ἀστέρων μύσταις διδούσης τὴν πρόγνωσιν τῶν ὅλων. τἆλλα μὲν οὗτος εὐσεβὴς ἦν ὀρθόφρων, κοινῶν τε διοίκησιν ἦγεν ὡς δέον· τετραγαμίᾳ δ’ ὡμιληκὼς συζύγων	115
2640	καὶ πρὸς νόμων κώλυμα μὴ φέρειν λέγων κυδοιμὸν ἐντίθησι προστάταις νόμων, καὶ ποιμενάρχην ἐνστάτην δεδειγμένον ποίμνης ἐλαύνει καταγαγὼν τοῦ θρόνου. πρώτην δὲ τιμῶν συζύγων βασιλίδα,
2645	τὴν μακαριστὴν Θεοφανὼ τὴν πάνυ, ἄγχιστα ναοῦ κηρύκων ἀποστόλων νεὼν ἀνιστᾷ τῇδε τῶν ἐξαισίων, ἐν ᾧ σορὸν τίθησιν αὐτῆς λειψάνων. καὶ πάλιν ἄλλον καινίσας θεῖον δόμον
(2650)	Χριστοῦ πάλιν ζῴῳ γε Λαζάρῳ φίλῳ ἐν τῷδ’ ἐθησαύρισε κἀκείνου δέμας καὶ Μαγδαληνῆς Μαρίας τῆς ὀλβίας. πρὸς τοῖσδ’ ἀνιστᾷ καὶ μονὴν Κωνσταντίῳ ἐν ταῖς νοσσιαῖς, τῷ Παφλαγόνι γένος
2655	καὶ θηλυδρίᾳ, πλὴν δ’ ὅμως πεφιλμένῳ, ὃν ἀποκείρας πρῶτον εἰς ῥακενδύτην λόγοις προαχθεὶς Σαμωνᾶ τοῖς βασκάνοις, εἶτ’ ἐκδύσας ἄμφια τὰ μονοτρόπων ἀξίᾳ τιμᾷ τοῦ παρακοιμωμένου·	116
2660	ᾧ καὶ μονὴν ἤγειρε τὴν εἰρημένην. Τόνδ’ ἐν νεῷ μάρτυρος ὄντα Μωκίου, ἑστῶτα δ’ ἀγχοῦ κιγκλίδος θείου δόμου δορυφορίας βασιλικῆς ἠγμένης κατὰ κάρας ἔπληξεν ἀνήρ τις βάκτρῳ·
2665	καὶ τάχ’ ἂν αὐτὴν συνέτριψεν ἐσχάτως, εἰ μὴ προσαρράξαν γε βάκτρον λυχνίᾳ τὸ πλεῖστον ἀφῄρητο βιαίας ῥύμης. ὃ συμβὰν εἰργάσατο θροῦν τοῖς ἐν τέλει· προήγορος δὲ κἀν μονοτρόποις μέγας
2670	Μάρκος παρὼν ἔφησε τῷ στεφηφόρῳ, ὁ συνυφήνας τῷ μεγάλῳ σαββάτῳ μέλος τετραῴδιον εὐφυεστάτως, “ἐκ τοῦ παρόντος ἐς νέωτ’ ἀραρότως δέκατον ἄρξων, βασιλεῦ, ἴσθι χρόνον.”
2675	καὶ σύνδρομον γένοιτο τοὖργον τῷ λόγῳ.
ante2676t	Ἀλέξανδρος ὁ ἀδελφὸς αὐτοῦ μῆνας ιγʹ.
2676	Λέοντος ἀρχὴν καὶ βίον λελοιπότος ὅμαιμος Ἀλέξανδρος ἔσχε τὸ κράτος, ἀνὴρ ἀσελγής, ἐκδεδιῃτημένος,
2676	ἄθυρμ’ ἐρώτων, ἀκολασίας φίλος,	117
2680	κώμοις μέθαις χαίρουσα χοιρώδης φύσις, ῥέκτης κρυφίων Ἀφροδίτης ὀργίων, φαύλοις ἀγύρταις, ἀνδράσιν εὐτραπέλοις τριωβολιμαίοις τε χειρίζων κράτος· ὅστις κατωρχήσατο τῆς κραταρχίας,
2685	ὡς συγγόνου πρόρρησις, ἕν γ’ ἔτος μόνον, μῆνας δεκατρεῖς δυστυχεστάτους φέρων.
ante2687t1	Κωνσταντῖνος ὁ υἱὸς Λέοντος ὁ πορφυρογέννητος σὺν τῷ πενθερῷ
ante2687t2	αὐτοῦ Ῥωμανῷ τῷ Λακαπηνῷ, ὁμοῦ ἔτη κϛʹ.
2687	Τούτου καταστρέψαντος αἰσχρῶς τὸν βίον Κωνσταντῖνος, βλάστημα πρῶτος πορφύρας, Λέοντος υἱός, παραλαμβάνει κράτος,
2690	νέος κομιδῇ τυγχάνων ἡλικίαν. σὺν μητρὶ διέποντι τῷδε τὸ κράτος ἐπιφυείς τις Ῥωμανὸς ἐκ Λακάπης, πέλων στολάρχης δρουγγάριος ἀξίαν, ἀπεστάτησε τοῦ νέου στεφηφόρου·
2695	ὅρκοις φρικαλέοις δὲ συνθήκαις θ’ ἅμα εἰς βασιλείας προσδεχθεὶς κοινωνίαν, ὡς συνανάσσῃ τῷ νέῳ στεφηφόρῳ καὶ κηδεμὼν ᾖ τοῦ νέου καὶ τοῦ κράτους, καὶ τῷδε τηρήσει τὴν κραταρχίαν
(2700)	ὡς κλῆρον ὄντως πατρόθεν δεδεγμένῳ,
(2700)	οὐ πάντ’ ἐφυλάξατο τῶν συγκειμένων, ἀλλ’ υἱέας τρεῖς εἰς βασιλέας στέφει, αὑτῷ ἀπεκλήρωσε κοινῶν πραγμάτων φροντίδα πᾶσαν καὶ διοίκησιν κράτους.	118
2705	τέως δὲ συνίθυνε καὶ Κωνσταντῖνος τῷ πρεσβύτῃ καὶ νεωτέροις κράτος. καὶ μακρὸς ἐξήνυστο τῷ μέσῳ χρόνος, πρὸς εἴκοσιν ἓξ παραρρυέντων χρόνων.
ante2709t	Κωνσταντῖνος μόνος ἔτη ιεʹ.
2709	καὶ τηνικαῦτα συλλαβὼν Κωνσταντῖνος
2710	ὡς νουνεχῶς τε καὶ λίαν ἐπηβόλως φίτην τε παῖδας ἄνακτας παρεγγράφους καθεῖλεν ἀρχῆς καὶ μοναρχεῖ τοῦ κράτους. ὑπῆρχε δ’ οὗτος εὐσεβής τις ὀρθόφρων, μηδὲν νεοχμῶν τῶν ἐθῶν ἐκκλησίας,
2715	εἴκων δὲ ταύτῃ καθὰ μητρὶ φιλτάτῃ, ὑπερμαχῶν τε δογμάτων τῶν ἐνθέων, καὶ πάντα ποιῶν πρὸς φυλακὴν τῶν νόμων. ἦν ἐν μεθέξει καὶ σοφῶν μαθημάτων παιδεύσεώς τε τῆς θύραθεν εἰς ἄκρον·
2720	ὧν καὶ προμηθεὺς ὦπτο συνεῖναι βίῳ, τῆς σφῶν ἐπιστήμης γε τάξας τεχνίτας. πλὴν εἶχεν ἄττα μὴ προσήκοντα κράτει· αὐταρχίαν γὰρ μαλακῶς ἦν ἰθύνων,
2720	ὡρᾶτο καὶ δύσοργος ἡμαρτηκόσιν,	119
2725	πρὸς δ’ αὖ κολαστὴς ἀπαραίτητος σφίσιν. ἀρχαιρεσιάζων δὲ βουλάς τ’ ἐκφέρων, ἀρχαῖς τε κοιναῖς καὶ στρατηγίαις ὅλαις ἄνδρας ἐφίστα μηδαμῶς πεφυκότας, ἀναξίους δὲ καὶ μοχθηροὺς εἰσάπαν,
2730	ἀρχὰς ἁπάσας χρημάτων δρῶν ὠνίους. Τούτου Ῥωμανῷ συνανάσσοντος τότε εἰκὼν ἀχειρότευκτος Χριστοῦ δεσπότου, ἐν χειρομάκτρῳ διαγραφεῖσα ξένως, ἐξ Ἐδέσης ἤνεκτο πρὸς Βυζαντίδα.
2735	καὶ Ῥωσικός τις μυριάριθμος στόλος, φέρων ἀριθμὸν ὁλκάδων πρὸς ταῖς δέκα, ὥς φασι, πέντε χιλιοστύας ὅλας, λεηλατήσων κατέπλευσε πρὸς πόλιν· σχεδὸν δ’ ἅπας ἔφθαρτο τῷ θεοῦ σθένει
2740	καὶ μητρανάνδρου παρθένου συμμαχίᾳ πρὸς ἀντιπρώρου Ῥωμαϊκοῦ τοῦ στόλου.
ante2742t	Ῥωμανὸς ὁ υἱὸς αὐτοῦ ἔτη γʹ.
2742	Τοῦ πορφυρανθοῦς δ’ ἀπολιπόντος βίον ὁ παῖς Ῥωμανὸς ἀναδείκνυται κράτωρ, ᾧπερ συνῆπτο πρὸς γάμου κοινωνίαν
2745	Θεοφανώ τις ἐκ χαμερποῦς τοῦ γένους, ἣ τἀνδρὶ τίκτει παῖδας ἄρρενας δύο,
2745	τὸν Βασίλειον, πρὸς δὲ Κωνσταντῖνον, οὓς βασιλικῇ ταινίᾳ στέφει φίτης, ἀνὴρ τρυφηλὸς ἐκδεδιῃτημένος,	120
(2750)	μέθαις τε κώμοις προστετηκὼς ἐξόχως, φιληδονίαις ἀφροδισίοις πότοις, ἀνδράσι λοιμοῖς συνδιάγων καὶ φθόροις. κοινῶν δὲ διοίκησιν ἦν ἐγχειρίσας Ἰωσήφ τινι τὴν ἐπίκλησιν Βρίγγᾳ,
2755	πραιποσίτῳ τε καὶ παρακοιμωμένῳ. ὅμως στρατηγοῖς ἀνδρικοῖς κεχρημένος στόλῳ τε βαρεῖ κατ’ ἐχθρῶν ἀντιπάλων νίκας κατώρθου, τοὺς ἐναντίους τρέπων· Φωκᾶν Νικηφόρον γάρ, ἄνδρα γεννάδαν,
2760	σὺν συγγόνῳ Λέοντι στρατηγοὺς ἔχων αἱρεῖ δι’ αὐτῶν ὑπεναντίων πόλεις, καὶ θράσος ἐχθρῶν ὑποκλίνει τῷ κράτει.
ante2763t	Νικηφόρος Φωκᾶς ἔτη ϛʹ.
2763	Τούτου καταστρέψαντος αἰσχρῶς τὸν βίον καὶ κράτος υἱοῖς γαμετῇ λελοιπότος,
2765	Φωκᾶς Νικηφόρος τις ἀποστὰς κράτους ἀνηγορεύθη βασιλεὺς αὐτοκράτωρ παρὰ στρατηγῶν τῆς ἕω καὶ ταγμάτων. οὗτος στρατεύσας κατὰ Σύρων Κιλίκων πολλὰς πόλεις σφῶν εἷλε τῆς μάχης νόμῳ,
2770	Ἄδαναν, Ῥωσόν, τεῖχος Ἀναζαρβέων,
2770	πρὸς ταῖσδε Ταρσὸν καὶ Μόψου τὴν ἑστίαν, ὧν καὶ πύλας ἤγαγε πρὸς Βυζαντίδα ἐχούσας εὖ τέχνης τε καὶ ποικιλίας. καὶ θεῖον ἐκτύπωμα Χριστοῦ δεσπότου	121
2775	εὑρὼν κεράμῳ προστυπωθὲν ἀτέχνως ἐξ Ἱεραπόλεως ἄστεος Σύρων, καὶ βόστρυχόν γ’ αἵματι συμπεφυρμένον ἐκ προδρομικῆς κάρας ἀνειλημμένον, ἀνακομίζει πρὸς πόλιν βασιλίδα.
2780	καὶ φρούρια πλεῖστα δὲ τῶν ἐναντίων κράτει καθυπέταξε τῆς Ῥωμαΐδος. καὶ ταῦτα μὲν κάλλιστα κατορθωμάτων· πλὴν τοῦδε λαμπρὸν ἐπισκιάζον εἶχέ τι, ἥττητο χρημάτων τε καὶ χρυσαργύρου,
2785	κἀντεῦθεν εἰς ἃ μὴ δέον παρακλίνας δασμοῖς τε καινοῖς κατατρύχων καὶ φόροις ὑπήκοον πᾶν ταῖν χεροῖν τῶν πρακτόρων, ὤφθη μισητὸς πᾶσι καὶ τοῖς ἐν τέλει, καὶ μᾶλλον οἷς ἔθιμα τῆς ἐκκλησίας
2790	ἀνατρέπειν ἔσπευδε καὶ κακῶς λύειν, ψήφους πρὸς αὑτὸν ἑλκύων ἐπισκόπων, καὶ τῷ ταμείῳ ποιμένος τεθνηκότος τὰ πτωχικὰ πράγματα τῆς ἐκκλησίας συνεισφέρειν δεῖν θεσπίσας παρανόμως.
2795	οὐχ ἧττον ἐξέμηνε πάντας πρὸς μῖσος τὸ κατ’ ἐκείνου τεῖχος ὑπερῃρμένον,
2795	ὃ κυκλόθεν τέτευχε τοῖς ἀνακτόροις, ὑψιτενές τ’ ὂν καὶ περίδρομον λίαν. καὶ δόγμα δ’ εἰσήνεγκεν οὗτος ἐν μέσῳ	122
(2800)	θεσπίζον ὡς δεῖν στρατιώτας ἐξ ἴσου μάρτυσι τιμᾶν καὶ γεραίρειν τοῖς ὕμνοις μάχαις σφαγέντας καὶ λελοιπότας βίον. καὶ τάχ’ ἂν ἐξήνυστο πρὸς πέρας τόδε, εἰ μὴ πατριάρχης τε σὺν ἀρχιθύταις,
2805	πρὸς δ’ αὖ λογάδες ἀντέστησαν εἰκότως. Τούτῳ Τζιμισχῆς ἐγκοτῶν Ἰωάννης ἐφ’ οἷς κακῶς ἔδρασεν αὐτὸν ἀδίκως, σὺν οἷς ἐθάρρει καττύει τούτῳ λόχον καὶ σκέμμα δεινὸν καὶ παγίδα θανάτου,
2810	αὐτουργὸν αὐχῶν τοῦ λόγου βασιλίδα. χρησάμενος δὲ σὺν ἑταίροις σαργάνῃ, ἣν ηὐτρέπισε βασιλὶς εὐμηχάνως, ἀνῆλθεν ἠλίβατον ἄνοδον νύκτωρ, καὶ βασιλείῳ, καθάπερ νυκτιλόχοι
2815	ἢ θῆρες εἰπεῖν ἄγριοι βροτοκτόνοι, παρεισφθαρέντες θαλάμῳ ξιφηφόροι σφάττουσι τόνδε τὸν βασιλέα ξίφει.
ante2818t	Ἰωάννης ὁ Τζιμισχῆς ἔτη ϛʹ 𐅶 .
2818	Μεθ’ ὃν Τζιμισχῆς γεννάδας Ἰωάννης εὐθὺς ἀνηγόρευτο πρὸς παντὸς κράτωρ,
2820	μετὰ δὲ μικρὸν βασιλικῇ ταινίᾳ
2820	παρ’ ἀρχιθύτου διαδεῖται τὴν κάραν, ἀνὴρ στρατηγὸς ἀπαράμιλλος ξένος, τῶν καθ’ ἑαυτὸν ἐν μάχαις διαφέρων εὐανδρίαις τε συνεταῖς στρατηγίαις,	123
2825	ψυχῆς παραστήματι σὺν εὐβουλίᾳ, αὐτοκράτωρ ἄριστος, ἡδὺς τοῖς φίλοις, ἐχθροῖς δυσαντίβλεπτος ἢ φρικαλέος. οὗτος χαριτώνυμος, ὀλβία χάρις, πραΰς, ἱλαρός, εὐμενὴς ὑπηκόοις,
2830	ὃς ἡμέρως ἤνεγκε τὴν διὰ φόνον ἐπιτιμίαν καὶ νεῶ τὴν κωλύμην τοῦ ποιμενάρχου καὶ σοφοῦ Πολυεύκτου, ὡς πρὶν ὁ Δαβὶδ τοὺς ἐλέγχους τοῦ Νάθαν, τοὺς μὲν φυγάδας καταγαγὼν αὐτίκα
2835	οὓς πρὶν ἐφυγάδευσε φθὰς Νικηφόρος, ἐν οἷσπερ ἦσαν καὶ λογάδες ποιμένων, καθυπογράψαι μὴ θελήσαντας τόμῳ ᾧ θεσπίσας ἦν βασιλεὺς Νικηφόρος, ἄνευ ἐκείνου μηδένα προεδρίας
2840	ποιμαντικῆς τε τυγχάνειν προστασίας, ὅνπερ διατέτμηκεν εἰς λεπτὰ τόμον. ὃν δ’ εἶχε πλοῦτον διένειμεν ἀπόροις, καὶ κανονικὴν ὑπέδυ λειτουργίαν εἰς ἄφεσιν πταίσματος, εἰς λύσιν φόνου.
2845	εἶτα κατὰ Ῥὼς ἐκστρατεύσας βαρβάρων ἥττησεν αὐτοὺς ἐν μάχῃ κατὰ κράτος· ἡνίκα καί τις ὦπτο πολλοῖς ἱππότης,
2845	ἄγνωστος ἀνήρ, Ῥωμαϊκῶν ταγμάτων ὑπερμαχῶν ἄριστα κατὰ βαρβάρων.	124
(2850)	ἔγνωστο δ’ εἶναι Θεόδωρον τὸν μέγαν, Χριστοῦ στρατιώτην τε καὶ στρατηλάτην. ἔγνωστο δ’ οὕτως ὡς προϊών σοι φράσω. γυνή τις ὑπῆν εὐλαβὴς καὶ κοσμία ναῷ προσεδρεύουσα πρὸς Βυζαντίδι,
2855	ἥτις πρὸ μιᾶς ἡμέρας ταύτης μάχης ἔδοξεν ἀθρεῖν μητράνανδρον παρθένον, δορυφορουμένην τε καὶ προηγμένην ἀνδράσι πολλοῖς καθάπερ βασιλίδα, καὶ ταῦθ’ ὕπαρ ἔδοξε φαμένης κλύειν
2860	“ὦ Κυριθεόδωρος, ὦ στρατηλάτα, ἐμός τε καὶ σὸς προσφιλὴς Ἰωάννης βαρεῖς ἀγῶνας καὶ δυσηνύτους ἔχει. σὺ δ’ ἀλλ’ ἐπικούρησον αὐτῷ ταχύνας.” τόδ’ ἡ θεωρὸς τοῖς συνοῦσιν ἐκφέρει·
2865	μνήμῃ διδοῦσι καὶ γραφῇ τὴν ἡμέραν, καὶ πάνθ’ ὑπῆρχε σύνδρομα χρόνῳ μάχης. Οὗτος στρατεύσας καὶ κατὰ Κιλικίας πάμπολλ’ ἐχειρώσατο ταύτης φρουρίων· ὅσα δ’ ἀφηνίασε τῆς κραταρχίας,
2870	πρὸς τήνδ’ ἐπανήγαγε ταῖς στρατηγίαις. Οὗτος νεὼν ἤγειρε Χριστῷ δεσπότῃ
2870	πολυτελῆ κάλλιστον ἐν Χαλκῇ ξένον.	125
ante2873t	Βασίλειος ὁ βουλγαροκτόνος ἔτη νʹ.
2873	Τούτου τὸ βιοῦν ἐκμετρήσαντος μόρῳ κληροῦχος ἀρχῆς τῆς πατρῴας ἐννόμως
2875	Βασίλειος δέδεικτο καὶ σκηπτουχίας, ὁ Ῥωμανοῦ παῖς, πορφυρόβλαστος κλάδος, αὐτοκράτωρ κράτιστος ἐν στρατηγίαις, αὐταρχίας τάλαντον αὐξήσας μέγα ὡς πιστὸς ὡς φρόνιμος ὢν ὑπηρέτης,
2880	οὐ πρὸς τρυφάς τε καὶ πρὸς ἀνέσεις βλέπων, οὔτ’ ἀμελείᾳ μήτε μὴν οἰκουρίᾳ ἢ μαλακίᾳ προστετηκὼς μηδ’ ὅλως, ἀλλὰ στραταρχῶν πάντα καιρὸν τοῦ βίου καὶ ταῖς κατ’ ἐχθρῶν ἐντρυφῶν ἀεὶ μάχαις,
2885	ἀνὴρ ἀγαθός, εὐσεβῶν νόμων φύλαξ, μηδὲν νεοχμῶν τῶν ἐθῶν ἐκκλησίας, ταῖς ἀρετῶν χάρισιν ἠγλαϊσμένος, μᾶλλον δ’ ἐραστὴς σωφροσύνης ἀνδρείας. οὗτος καθάπερ ἀετοῦ λαχὼν φύσιν,
2890	ἢ πτηνὸς ὢν φρόνησιν ἢ προθυμίαν, τὸ μὲν πρὸς αὐτὴν ἐκστρατεύων τὴν ἕω, τὸ δὲ πρὸς αὐτοὺς τοὺς ὅρους τῆς ἑσπέρας ἢ πρὸς μέρη βόρεια καὶ μεσημβρίας, χώρους ἐπῄει βαρβάρων ἀντιπάλων,
2895	λεηλατῶν σφᾶς, πυρπολῶν, πορθῶν πόλεις ἐρυμνά τε φρούρια τῆς μάχης νόμῳ. καὶ δεῖγμ’ ἐναργὲς ἡ Σκυθῶν ἐρημία λεία τε Μυσῶν κατὰ τὴν παροιμίαν, Περσῶν τ’ Ἀβασγῶν ἐκτριβὴ τῶν τ’ Ἀβάρων,	126
(2900)	ὧνπερ καθεῖλε τὸ θράσος κατὰ κράτος. καθεῖλε δ’ οὐχ ἥκιστα καὶ τυραννίδα τὴν τοῦ Σαμουὴλ Βουλγάρων ἀρχηγέτου, καὶ σφῶν δ’ ἀνεῖλε δυσαρίθμους ἐν μάχῃ· συρρήξεως γὰρ συμπεσούσης καὶ μάχης
2905	Μυσῶν ἐχειρώσατο χιλιοστύας πεντάδας εἰς τρεῖς τὰς ὅλας ποσουμένας, ὧν ὄμματ’ ἐξέκοψε πάντων ἐνδίκως. κἀκ τῶνδε βραχεῖς παραδοὺς πομποὺς σφίσι, καὶ θάτερον σφᾶς ὀμμάτων ἐσβεσμένους,
2910	πάντας ἀφῆκεν ἰέναι πρὸς Μυσίαν. οὓς δυστυχῶς ἔχοντας ἰδὼν σφῶν κράτωρ τέθνηκε, τρωθεὶς τῆς ἀθυμίας βέλει. κἀκ τοῦδε Βασίλειος, αὔγουστος μέγας, πᾶσιν ἐπωνόμαστο Βουλγαροκτόνος.
2915	ἑλὼν δὲ Μυσῶν τὰς καθ’ ἑσπέραν πόλεις, Ἀχρίδα καὶ Σκόπια, Πρεσθλάβας δύο, τὰς ἐν Σαρδικῇ καὶ Βιδίνης χωρία σὺν Περνίκῳ, φρούριά θ’ ἑπτὰ πεντάδας,
2915	πάντα καθυπέταξε Ῥωμαίων κράτει.	127
ante2920t	Κωνσταντῖνος ὁ ἀδελφὸς αὐτοῦ ἔτη βʹ 𐅶 .
2920	Τούτου μεταλλάξαντος ἐν γήρᾳ βίον Κωνσταντῖνος σύναιμος ἄρχει τοῦ κράτους, ὄγκον μὲν αὐχῶν σωματικὸν καὶ σθένος, δειλὸς δὲ πάμπαν καρδίαν, ἀνειμένος, ἤθους πεφυκὼς μαλθακοῦ καὶ ῥᾳθύμου,
2925	θεατρομανῶν καὶ κύβοις προσανέχων τρυφαῖς τε, κώμοις ἀφροδισίοις μέθαις ἡδυπαθείαις ἐντρυφῶν, συσσιτίοις, βίον βιῶν ἄντικρυς Σαρδαναπάλου, ἄθυρμα πᾶσι βαρβάροις ἀντιπάλοις,
2930	ὧν ὁρμὰς οὐκ ἔκρινε δεῖν ὅπλοις τρέπειν ἢ συνελαύνειν σφᾶς ξίφει πρὸς δειλίαν, ὑπηκόους δὲ καλαμώμενος φόροις εἰσπράξεσί τε παντοδαπαῖς συχνάκις ἐδεξιοῦτο δωρεαῖς σφᾶς ἀφθόνοις
2935	τῶν ἀξιωμάτων τε τοῖς ὑπερτάτοις. οὕτω κατεπράϋνε βαρβάρων θράσος· διαβολαῖς δ’ εὔεικτον οὖς ἦν ὑπέχων, ἥττητο θυμοῦ καὶ φθόνου καὶ κακίας. ταῦτ’ ἄρα πολλοὺς ἐστέρησε τοῦ βίου,
2940	ἄλλων δ’ ἐπήρου τὰς κόρας τῶν ὀμμάτων ἐξ ὑπονοίας καὶ ψιλῆς ὑποψίας. ἐπεὶ δὲ τετρύχωτο γήρᾳ καὶ νόσοις καὶ καθεώρα προσδόκιμον τὸ μέτρον,
2940	Ἀργυρόπουλον Ῥωμανὸν προσλαμβάνει,	128
2945	καὶ τῷδε συνῴκισε τὴν θυγατέρα, δόλῳ γυναικὸς τῆς νομίμου χωρίσας. εἶτα παραδίδωσι καὶ κραταρχίαν. ἐπιβιοὺς δὲ τοῖσδε μικρὸν ἐκπνέει.
ante2949t	Ῥωμανὸς ὁ ἀργυροποῦλος ετ. εʹ 𐅶 .
2949	Καθίσταται δὲ Ῥωμανὸς αὐτοκράτωρ,
(2950)	ἀνὴρ ἀγαθὸς εὐσεβής, εὐπατρίδης, λόγων ἑταῖρος καὶ τέχνης ἐγκυκλίου, τῶν δημοσίων εὐαγῶν ἴδρις νόμων, εἰσπράξεως ὄλεθρος ἀλληλεγγύου, εὐεργετικὸς ἀπορουμένοις ὅλοις,
2955	δορυαλώτων δυσαριθμήτων λύτης, ναοῦ σοφίας τῆς μεγίστης ἀψίδος εὐμήχανός τις φιλότιμος συνδέτης, χρυσοῦ χορηγὸς ἀφθόνου κληρουμένοις, κοινῶν χρεῶν λύτης καὶ δότης πάλιν.
2960	οὗτος στρατεύσας κατὰ τῶν ἐν Φοινίκῃ σπονδὰς λυσάντων Ἀγαρηνῶν ἀθέων πόλεις θ’ ἑλόντων τὰς ὑπηκόους κράτει καὶ συμπλακεὶς ἥττητο δυσκλεῶς σφίσι, καὶ διεσώθη πρὸς πόλιν Ἀντιόχου,
2965	κἀκεῖθεν ἀνέζευξεν εἰς Κωνσταντίνου. καὶ λοιπὸν ἠλλοίωτο γνώμην τὴν πάλαι,
2965	καὶ πάντας ἐξέθλιβε τοὺς ὑπηκόους εἰσπράξεσι φόρων τε δασμῶν ἐκτόπων, δεικνύμενος πράκτωρ τις, οὐκ αὐτοκράτωρ,	129
2970	πικρὸς λογιστὴς εἰσφορῶν καὶ παιπάλη. ταῦτα δὲ πάντα καὶ μακρῷ τούτων πλέω κενῶν ὑπῆρχε καὶ δαπανῶν πλουσίως ἐν ᾧ καθιδρύσατο σεμνείῳ ξένῳ τῇ μητρανάνδρῳ καὶ περιβλέπτῳ κόρῃ,
2975	ᾧπερ καθυπέταξε κτήσεις παμφόρους, πόλεις τε πολλὰς καὶ φόρους ἐτησίους καὶ πλέθρα γῆς πάμπολλα καὶ πλείστας δόσεις, πάντα μοναστῶν ἀκατάλληλα βίῳ. Οὗτος στρατηγοῖς ἀνδρικοῖς βουληφόροις
2980	καὶ ταγματάρχαις συνετοῖς κεχρημένος στρατεύματί τε ναυτικῷ ῥωμαλέῳ νίκας κατώρθου, κατεναυμάχει στόλους. καὶ γὰρ κατακείρουσιν ἐν βαρεῖ στόλῳ τοῖς Ἀγαρηνοῖς Ἰλλυρικὰ χωρία,
2985	καὶ δρῶσι κακῶς τὰς ἐκεῖ κώμας πόλεις, Ῥωμαϊκός τις ἐντυχὼν σφίσι στόλος πυρίφλεκτον σφῶν ἀποδεικνύει στόλον. καὶ πάλιν ἄλλος τις χιλιόναυς στόλος ἐξ Ἀφρικῆς ἔπλευσε τὰς νήσους φλέγων,
2990	καὶ πᾶς μικροῦ πέφλεκτο Ῥωμαίων στόλῳ, ὃς αἰχμαλώτους εἷλε πεντακοσίους καὶ δεσμίους πέπομφεν εἰς Βυζαντίδα. τῶν πρὸς δ’ Εὐφράτῃ κειμένων περ ἀστέων
2990	στρατηγὸς ἐκράτησεν Ἐδέσσης μάχῃ·	130
2995	ὃς αὐτόγραφον καὶ θεόγραφον πλέον εὑρὼν ἐπιστόλιον Χριστοῦ δεσπότου στέλλει βασιλεῖ δῶρον ἠγαπημένον. Τούτου κρατοῦντος γῆς κλόνος τις συνέβη, ᾧ πολλὰ κατήρειπε τῶν δομημάτων,
(3000)	ἃ πάντα λαμπρῶς ἀνεκαίνισε κράτωρ. Ἐπεὶ δὲ μίτος τοῦ βίου κέκοπτό οἱ, νόσῳ τακέντι ποικίλῃ φθισιβρότῳ,
ante3003t	Μιχαὴλ ὁ Παφλαγὼν ἔτη ζʹ.
3003	Ζωὴ βασιλὶς δεικνύει βασιλέα τὸν τῆσδ’ ἐραστὴν Μιχαὴλ Παφλαγόνα,
3005	ὡραῖον ὄψιν εὐπρεπῆ κεκασμένον, τῆς φύσεως ἄντικρυς ἄγαλμα ξένον, πρὸς δ’ αὖ ψυχικαῖς ἀρεταῖς ἠνθισμένον, ἀγαθόν, εὐέντευκτον, ἱλαρὸν τρόπους. τούτῳ τὸ κάλλος προξενεῖ κράτους στέφος·
3010	γένους γὰρ ἐκφὺς εὐτελῶν καὶ ξυγκλύδων, κάλλους δ’ ἔχων εὖ καὶ μελῶν εὐκοσμίας, ἐρώμενος δέδεικτο τῆς βασιλίδος, κἀντεῦθεν ἀνήνεκτο καθάπαξ φάναι εἰς ὕψος οἷον καὶ θρόνον κραταρχίας.
3015	πλὴν γνοὺς Ῥωμανὸς ὡς ἐνῆν πεπραγμένα, ἔτι περιὼν καὶ κρατῶν εὖ τοῦ κράτους, πίστεις παρέξειν ὁρκίοις φρικαλέοις Μιχαὴλ ἠνάγκασε μηδὲν εἰδέναι· ὁ δ’ εὐπετῶς δέδρακε μὴ δείσας δίκην.	131
3020	ὅθεν τι δαιμόνιον ὡς Σαοὺλ πάλαι ἐνσκῆψαν αὐτῷ συνέπνιγεν ἀθλίως, ὡς ἦν ἀκούειν, τῆς ἐφορκίας χάριν. ὅμως διεῖπεν εὐτυχῶς τὰ τοῦ κράτους, καὶ δι’ ἑαυτοῦ καὶ στρατηγῶν ἐκκρίτων
3025	ἠμύνετ’ ἐχθρούς, καὶ δορυκτήτους πόλεις αἱρῶν ὑπῆγε τῷ κράτει τῶν Αὐσόνων. ἐκ τῆς δ’ Ἀφρικῆς αὖθις ἐκπλεύσας στόλος, νήσους τε κακῶν καὶ παραλίους τόπους, Ῥωμαϊκῷ πᾶς κατεποντώθη στόλῳ.
3030	καὶ Μανιάκης εὐσθενὴς στρατηγέτης ἑλὼν Σικελῶν νῆσον ἐν στρατηγίαις ταύτην καθυπέταξε τῇ κραταρχίᾳ. Μικροῦ δ’ ἂν εἷλεν Ἐδεσσηνῶν τὴν πόλιν Ἀρραβική τις δραματουργία τότε,
3035	εἰ μὴ θεός γ’ ἔσφηλεν αὐτὴν αὐτίκα. μεγιστᾶνες γὰρ Ἀρράβων ἐθναρχίας πόλει προσῆλθον δώδεκα τῆς Ἐδέσης πλασάμενοι δῶρ’ ἄττα βασιλεῖ φέρειν, πεντακοσίας καμήλων ἡγούμενοι,
3040	ἄχθος φερουσῶν καθ’ ἑκάτερον μέρος
3040	θίβας μεγίστας, αἷς ἐνῆν τις ὁπλίτης· οἵπερ δολίως ἱκέτευον εἰς πόλιν συνεισαγαγεῖν θίβας ἑσπέρας σφίσιν, ὡς νυκτὸς αὐτοῖς τὸ δρᾶμα λάβῃ πέρας.	132
3045	οὔπω δὲ τοῦτ’ ἔσχηκε βαρβάροις τέλος, καὶ δρᾶμα γνωσθὲν εἰς κακὸν ἀντεστράφη τοῖς ἐλλοχῶσι καὶ συνίστορσι δόλου· πάντες γὰρ ἀνῄρηντο Ῥωμαίων σπάθῃ. Ἐπεὶ δὲ τετρύχωτο Μιχαὴλ νόσῳ,
(3050)	λύσιν δ’ ἑώρα καὶ τομὴν ἐγγὺς μόρου, τὴν βασιλικὴν παριδὼν ἁλουργίδα καὶ βασιλείου σύμβολα πάντα κράτους, ἐκ βασιλείων ἀπανίσταται δόμων καὶ τὴν πρὸ τειχῶν εὐαγῆ μονὴν φθάνει,
3055	ἣν αὐτὸς ἀνήγειρε δυσὶ συγγόνοις θαυματοβρύταις ἁγίοις ἀναργύροις· ἔνθα καταχθεὶς καὶ καρεὶς καλὴν κόμην τὸ κατὰ Χριστὸν ἐνδιδύσκεται ῥάκος. εἶτα μετὰ βράχιστον ἐκλείπει βίον,
3060	θερμῆς δεδειχὼς τῆς μετανοίας τρόπους.
ante3061t	Μιχαὴλ ὁ καλαφάτης μῆνας δʹ.
3061	Καὶ πάλιν ἧκε πρὸς βασιλίδα κράτος, ἥτις ὑπούλοις καταθελχθεῖσα λόγοις ὅρκοις τε φρικτοῖς καὶ τινῶν συμβουλίαις
3061	στέφει Μιχαὴλ Καίσαρα βασιλέα	133
3065	καὶ κράτορα δείκνυσι τῆς Ῥωμαΐδος, ἄνδρα ῥυπαρόν, δυσγενῆ, φαύλου γένους, κἀκ τῶν τρόπων κάκιστον ὄντα τὸ πλέον, ὕπουλον, ἀχάριστον εἰς εὐεργέτας, ἀγνώμονα, βάσκανον, ὀργίλον φύσει,
3070	τὴν γλῶτταν ἀντίφθογγον αὐχοῦντα λόγοις· ὅστις ἐπείπερ ἐγκατεστάθη κράτει, τὸ συγγενὲς μέτεισιν οἰκεῖον γένος, ἀποστερῶν σφᾶς ἀρρενωπίας ὅλης, κἂν ἦν ὑπηνήτης τις ἢ γήμας πάλαι.
3075	καὶ μητράδελφον ἐξόριστον δεικνύει, δι’ οὗ τὸ βασίλειον εὕρατο κράτος. εἶτ’ ἀπελαύνει τῶν ἀνακτόρων βίᾳ δέσποιναν αὑτοῦ κυρίαν εὐεργέτιν, κείρει τε ταύτην καὶ κατακλείει τέλος
3080	νήσῳ Πριγκίπου, συκοφαντίας πλάσας. ἃ δῆμον ἐξέμηνε μαθόντα τάδε· καὶ τῷ τυχόντι δεξιὰν πᾶς ὁπλίσας, ὡς σμῆνος οἷον τῶν μελισσῶν, συνέθει τῶν βασιλείων εὐθὺ σὺν προθυμίᾳ.
3085	ἀνερράγη γοῦν ἐμφύλιός τις μάχη, καὶ πλῆθος οὐ βράχιστον ἐν τῇδ’ ἐφθάρη. τέως Μιχαὴλ ἀπορρηθεὶς τοῖς ὅλοις, μέλαν τι τριβώνιον ἐνδὺς ἀθλίως, μονῇ Στουδίου προσπεφευγὼς ἱκέτης
3090	ὑπεισέδυ τράπεζαν ἱλαστηρίου·
3090	ἧς ἐκβαλόντες ἐκτυφλοῦσιν ἀθλίως. χειρίζεται δὲ δυὰς ἡ τῶν συγγόνων, Ζωὴ Θεοδώρα τε, τὴν κραταρχίαν.	134
ante3094t	Κωνσταντῖνος ὁ μονομάχος ἔτη ιβʹ.
3094	Ζωὴ δ’ ἐρῶσα τήνδε κατέχειν μόνη
3095	πρὸς συνάφειαν γαμικὴν συνεζύγη τῷ Κωνσταντίνῳ, τοὐπίκλην Μονομάχῳ, καὶ κράτορα δείκνυσιν αὐτὸν Αὐσόνων, ὄντ’ εὐγενῶν τε καὶ περιδόξων ἕνα ὡς εὐπατριδῶν ἐκφυέντα πατέρων,
(3100)	λόγοις ὁμιλήσαντα πάνυ μετρίως, ἐρωτικῶς δ’ ἔχοντα πλὴν πρὸς τοὺς λόγους, ῥᾴθυμον ἦθος μαλακόν τ’ ἀνειμένον, τρυφαῖς προσανέχοντα γλυκυθυμίαις, ἐρωτοληψίαις τε συνισχημένον,
3105	τῶν ἀξιῶν νέμοντα τὰς τιμὰς χύδην οἷς οὐ προσῆκεν ἀγοραίοις ἀνδράσιν, καὶ δημοσίων χρημάτων ὄλβους ὅλους ὅλαις ἁμάξαις ἀναλίσκοντα μάτην, οὐκ εἰς τὸ κοινῇ συμφέρον Ῥωμαΐδι
3110	ἢ χρήσιμόν τι τῷ κράτει συνεισφέρον. ἀντῆρε τῷδε βασιλεῖ Μανιάκης ἀποστατήσας καὶ στρατιὰν ἁλίσας, ἀνὴρ στρατηγὸς εὐσθενὴς καὶ γεννάδας, οὗπερ κλέος μέγιστον ἐν στρατηγίαις·
3115	ὃς μηδ’ ὁτιοῦν ἐν τυραννίδι δράσας ἐξαπίνης τέθνηκεν ἀρτύων μάχην. μεθ’ ὅν τις ἄλλος, Τορνίκιος τοὐπίκλην, ὅστις ἐπῆλθε σὺν στρατιᾷ τῇ πόλει· ἀλλὰ κρατηθεὶς ἐστέρητο τοῦ φάους.	135
3120	καὶ Ῥωσικὸς πάλιν δὲ τῇ πόλει στόλος ἐπεισέφρησε μυρίον στρατὸν φέρων· ὃς ναυμαχίᾳ πᾶς σχεδὸν διεφθάρη. καὶ Πατζινάκαι τῶν παριστρίων ἔθνος λεηλατοῦντες κατέδραμον τὴν Θρᾴκην·
3125	σπονδὰς δεδρακότες δὲ Ῥωμαίοις τέλος τὰς πανοπλίας κατέθεντο καὶ μάχας. Τούτου κρατοῦντος Οὐνικὸν Τούρκων ἔθνος, ὁρμώμενον πρὶν ἐξ ὀρῶν Καυκασίων, ἐπῆλθε πρῶτον Ῥωμαΐδος τοῖς ὅροις,
3130	κἀκ τοῦδ’ ἐθισθὲν τῇ κατ’ αὐτῆς μανίᾳ ἔληγεν οὐδὲν τῆσδ’ ὅρους κατατρέχον. ἐκ τῶν μερῶν ὅπως δὲ τῶν προσαρκτίων οἷα λύμη τις οὐ καλῶς εἰσεφθάρη εἰς τὴν καθ’ ἡμᾶς γειτνίασιν λεκτέον.
3135	Μουχούμετ ἀνὴρ ἡγεμὼν τῆς Περσίδος ἤρατο μάχην κατὰ Βαβυλωνίων Ἰνδῶν θ’, ἑαυτῷ δυσμενῶν ἀντιπάλων, δι’ ὧν τροποῦται τοὺς ἐχθροὺς κατὰ κράτος. νικηφόρος γοῦν σὺν σφίσιν ἀφιγμένος
3140	πρὸς τὴν ἑαυτοῦ Μουχούμετ ἐθναρχίαν,
3140	παλινδρομῆσαι πρὸς πατρίδα συμμάχους οὔκουν μεθίει χρησίμους δεδειγμένους· ὅθεν φυγόντες ἀνέδραμον εἰς ὄρη, καὶ τῇδε τὴν δίαιταν εἶχον ἐν χρόνῳ,	136
3145	καὶ κατιόντες κατεδῄουν τὰ πέριξ, ἀγροὺς πόλεις κώμας τε τῶν ἐκ τῆς Ἄγαρ. στράτευμα τοίνυν εὐτρεπίσας Μουχούμετ στέλλει κατ’ αὐτῶν, μυριάδας που δύο, ὃ νυκτὸς ἄρδην τοῖς Τούρκοις κατεσφάγη.
(3150)	κἀκ τοῦδε θρασεῖς τῇ νίκῃ δεδειγμένοι καὶ τὴν κατὰ πρόσωπον ἱστῶσι μάχην, καὶ συμπλακέντες κατὰ μάχην Μουχούμετ κτείνουσιν αὐτὸν καὶ κρατοῦσι τοῦ τόπου, ἀποστεροῦσι τοῦ κράτους τοὺς ἐξ Ἄγαρ,
3155	καὶ τοῦτο χειρίζουσι τοῖς ἐκ τοῦ γένους, τοὺς δ’ Ἀγαρηνοὺς ἔσχον εἰς ὑπηκόους. Οὗτος βασιλεὺς καὶ μονὴν τῶν Μαγγάνων, ἔχουσαν εὖ κάλλους τε καὶ ποικιλίας, ἤγειρε λαμπρῶς ἀφθόνοις χορηγίαις
3160	Γεωργίῳ μάρτυρι τῷ καλλινίκῳ, ἐν ᾗ μυρίας ἀνάλωσε δαπάνας πολυταλάντους καὶ δυσαριθμουμένας. ἐπεὶ δ’ ἐδεῖτο χρημάτων ἄλλων πάλιν, ἤρξατο κινεῖν ἃ κινεῖν οὐκ ἦν δέον·
3165	χώραις γὰρ ἀτέλειαν αὐχούσαις τόπων, εἰς φυλακὴν δὲ συντελούσαις πάλαι
3165	καὶ κωλυούσαις βαρβάροις τὰς ἐξόδους, δασμοὺς ἐπιθεὶς καὶ φόρους τοὺς δι’ ἔτους φρουροὺς καταργεῖ καὶ κατοπτῆρας τόπων.	137
3170	κἀκ τοῦδε λοιπὸν πάροδος τοῖς βαρβάροις ὑπῆρξε ῥᾴστη Ῥωμαΐδος πρὸς τόπους.
ante3172t	Θεοδώρα καὶ Μιχαὴλ ἔτη γʹ.
3172	Μονομάχου δὲ τὸν βίον λελοιπότος, τὰ Ῥωμαϊκὰ σκῆπτρα παραλαμβάνει ἡ πορφυρανθὴς παρθένος Θεοδώρα,
3175	ταύτῃ διαφέροντα μᾶλλον πατρόθεν· ἥτις μονῇ τε καὶ μοναχαῖς παιδόθεν ἐκδοῦς’ ἑαυτὴν καὶ τρίχα κειραμένη Χριστῷ καθιέρωτο καλῷ νυμφίῳ, βασιλὶς ἐκλάμπουσα ταῖς ἀγλαΐαις,
3180	ταῖς ἀρετῶν χάρισιν ὡραϊσμένη, φαιδρά, κυδίστη, παρθένος διὰ βίου. ἄρτι δὲ κράτος, ὡς ἔφην, δεξαμένη ἅπαντ’ ἐποίει τὰ προσήκοντα κράτει, λῆμ’ ἀρρενωπὸν δεικνύουσα καὶ σθένος,
3185	ὡς ἀρρενόφρων Δεβώρα θρυλουμένη· καθῆστο καὶ γὰρ ἐν βασιλείῳ θρόνῳ δορυφορίας βασιλικῆς ἠγμένης, ἐπιστατοῦσα τοῖς ὅλοις ὥσπερ δέον, σὺν εὐνομίᾳ καὶ δικαιοκρισίᾳ,
3190	ἀρχαιρεσιάζουσα πρὸς τὸ συμφέρον,
3190	ψήφους τιθεῖσα καὶ δίκας κατὰ λόγον, καὶ βασιλικῶς χρηματίζουσα πάλιν τοῖς πρέσβεσιν ἥκουσιν ἐξ ἐθναρχίας. οὐκοῦν θεὸς κύδιστον εὔδαιμον κράτος	138
3195	παρέσχεν αὐτῇ φυλακῆς χάριν νόμων αὐτοῦ τε σεπτῶν ἐνθέων προσταγμάτων, καὶ συνδιεῖπε τῇδε τὴν κραταρχίαν, εὖ πάντα τιθεὶς ὡς θεὸς παντοκράτωρ. οὐ γάρ ποτ’ ὦπτο τῆσδε κρατούσης ὅλως
(3200)	ἀποστάτης τις ἢ τυραννίδος ῥέκτης, οὐκ ἐνδρομή τις ἐθνικῆς ὁμαιχμίας ὅπλα κινούσης κατὰ Ῥωμαίων κράτους, οὐ δυσχερές τι καὶ πρόσαντες τῷ βίῳ, πάντα δὲ καλὰ καὶ πλέω θυμηδίας,
3205	ὡρῶν κρᾶσις εὔκρατος, εὐετηρία, εὐθηνία πάγκαρπος, ἄφθονος χύσις, καὶ γῆ μέλι ῥέουσα καὶ γάλ’ ἀφθόνως, καὶ βίος ἡσύχιος, εὐτυχὴς ἄγαν. ἐπεὶ δὲ βίον ἐκλιπεῖν πάντως ἔδει,
3210	πρὸς τέρμα βίου κράτορα Ῥωμαΐδος τινὰ Μιχαὴλ στρατιώτην δεικνύει, γηραιὸν ἄνδρα, παντάπασι πρεσβύτην, ἀβληχρόν, ἀδέξιον εἰς κραταρχίαν ἐκ νωχελίας φυσικῆς γήρους θ’ ἅμα,
3215	ἕλκοντα σειρὰν ἐκ Βυζαντίου γένους, ἐπὶ βράχιστον τοῦ κράτους γεγευμένον καὶ μηδ’ ὁτιοῦν τῶν καλῶν πεπραχότα·
3215	ἐφ’ οὗ δυὰς ἤκμασε τῶν ἀριστέων τῶν τε στρατηγῶν, συνέσει τ’ εὐανδρίᾳ	139
3220	βίου τε λαμπρότητι καὶ τῇ τοῦ γένους καὶ πᾶσιν εὐδόκιμος ἔνδοξος πάνυ, ὁ Κατακαλὼ τοὐπίκλην κεκασμένος, πρὸς τῷδ’ Ἰσαάκιος Κομνηνῶν γένους, ὅστις ἀποστὰς πορφυρίδα καὶ στέφος
3225	αὑτῷ περιέθηκεν, ἀντάρας κράτει, καὶ κράτος ἀδήριτον ἔσχεν εἰσάπαν. ἐξίσταται δὲ Μιχαὴλ κραταρχίας.
ante3228t	Ἰσαάκιος ὁ Κομνηνὸς ἔτη ηʹ. 𐅶 .
3228	Αὐτοκράτωρ οὖν Κομνηνὸς δεδειγμένος Ἰσαάκιος, εὐσθενὴς στρατηγέτης,
3230	οὐ τῷ θεῷ ἔγραφε τὴν εὐτυχίαν, αὑτῷ δὲ μᾶλλον χειρί τε ξιφηφόρῳ. καὶ τοῦτο δῆλον οἷς ἑαυτοῦ τὸν τύπον στατῆρι τυπῶν δεξιὰν τεταμένην ἐσπασμένην ἔγραφε γυμνὸν τὸ ξίφος.
3235	ἦν δ’ οὗτος ἀνήρ, ἐν κεφαλαίῳ φάναι, ἦθος σοβαρὸς καὶ κατωφρυωμένος, ὀξὺς πρὸς ἔργα, πῦρ πνέων ἐν ταῖς μάχαις, δραστήριος μάλιστα καὶ τολμητίας, στρατηγίαν ἄριστος, ἀνδρεία φύσις,
3240	οὐχ ὡμιληκὼς πλὴν προσανέχων λόγοις. χάριτας οὗτος ἐκτίνων ἀρχιθύτῃ
3240	τῆς εἰς τὸ κράτος συνδρομῆς συνεργίας, φροντίδα πάντων πραγμάτων ἐκκλησίας ἔνειμε τῷδε, καὶ δυεῖν ὀφφικίων,	140
3245	οἰκονόμου τε σκευοφύλακός θ’ ἅμα, πρόβλησιν ἀπέταξε τῇ ἐκκλησίᾳ, πρὸ τοῦ βασιλεῖ τήνδε δρᾶν ἀνειμένην. καὶ κατὰ Σκυθῶν ἐκστρατεύσας καὶ Οὔγγρων ἥττησε, τοὺς μὲν καταβαλὼν ἐν μάχαις,
(3250)	σπονδὰς δ’ οὔγγροις ἔθηκεν ἐξαιτουμένοις. Νικηφόρος γοῦν ἀνθυποστρέφων μάχης χώρῳ Λοβιτζῷ Μυσίας κεκλημένῳ χειμῶνος ὥρᾳ πηγνύει σκηνὴν φέρων· ὑπῆλθε δὲ δρῦν νιφετοῦ πεπαυμένου
3255	σὺν τοῖς μεθ’ αὑτοῦ προκρίτοις γερουσίας, πασῶν μεγίστην καὶ πολύκλωνον, ξένην, σκηνῆς προελθὼν τῆς βασιλείου τότε, οὗπερ συνεστὼς ὡμίλει δεδογμένα. θροῦς δ’ ἐξαπίνης καὶ βοή τις συμβᾶσα
3260	τοῦτον μεθιστᾷ τῆς δρυὸς τούς τ’ ἐν τέλει· ἡ δ’ αὐτίκα πέπτωκεν ἐκ ῥιζῶν ὅλη, καὶ βασιλεὺς πέφευγε σὺν ἄλλοις μόρον. ὅθεν χαριστήρια τῷ θεῷ θύων ἐν βασιλείοις ἰσαποστόλῳ Θέκλῃ
3265	(μνήμῃ γὰρ αὐτῆς ἐκδιδράσκει τὸν μόρον) κάλλιστον ἀνήγειρε ναὸν ἐκ βάθρων. Θηρῶντι τῷδε πρὸς στενοῦ που χωρίοις σῦς ὦπτο φρικτὸς καὶ μέγας, χαυλιόδους,
3265	ὃν ἦν διώκων ἱππότης ξιφηφόρος·	141
3270	σῦν δ’ ὑποδύντα κυματούμενον σάλον ὁρῶσιν ἀθέατον εἶναι παντάπαν. ὡς ἀστραπῆς δ’ ἅλματι βληθέντα λόγος πεσεῖν κρατοῦντα πρὸς χθόνα παραυτίκως, ἀφρόν τε τοῦ στόματος ἐκπτύοντά πως
3275	καὶ συνιέντα μηδ’ ὁτιοῦν μηδ’ ὅλως· μικρὸν δ’ ἀνανήψαντα δοῦναι τὸ κράτος τῷ φύντι Δουκῶν ἐκ γένους Κωνσταντίνῳ, αὐτὸν δὲ τριβώνιον ἠμφιεσμένον μονῇ προσελθεῖν εὐαγεῖ τοῦ Στουδίου,
3280	κἀκεῖ τὸ λοιπὸν τοῦ βίου διανύσαι καλῶς ἀνασφήλαντα τῆς καχεξίας. τυραννίδος δ’ ἔφασκεν αἰτιωμένοις ὅτι περ ὤκνουν τῷ συνοικέτῃ τέως ὑπηρετῶν εὖ εἰκότων μὴ τυγχάνειν.
ante3285t	Κωνσταντῖνος ὁ Δούκας ἔτη ιβʹ.
3285	Ἐπεὶ δὲ Δούκας, ὡς ἔφην, αὐταρχίας ἀπραγμόνως ἔτυχε καὶ χωρὶς πόνου, πολλοὺς γερουσίας τε καὶ τῶν συρφάκων εἰς ὕψος ἀνήγαγεν ἀξιωμάτων, ἀνὴρ ἀγαθός, εὐσεβής, πρᾶος φύσει,
3290	χρηστός, γαληνός, εὐμενὴς ὑπηκόοις, γνώμων δικαίου καὶ δικῶν ζυγοστάτης, γνώμην δὲ νωθρὸς νωχελής τε καθάπαξ,
3290	ἄνδρας ἐραστὰς ἀρετῆς στέργων πάνυ, ἥττων χρυσοῦ δὲ χρημάτων αὖ ἐκτόπως,	142
3295	ματαιολοιχὸς δυσγρίπιστος καὶ γνίφων, ἀνώτερον σπούδασμα τιθεὶς φροντίδος σχολῆς τε πάσης ἡμέραν ἐξ ἡμέρας πῶς χρημάτων γένοιτο πολλῶν δεσπότης, θησαυρὸν ἁβρὸν ἠρανικὼς χρυσίου
(3300)	ἁδρόν τε σωρὸν ἀπλέτων ἀργυρίων. τοίνυν ἐπαύξειν εἰσφορὰς ἐτησίους δασμούς τε κοινοὺς δημοσίους δ’ αὖ φόρους ἔσπευδε καὶ πράγμασιν ἀεὶ καὶ λόγοις, σφᾶς ὠνίους δρῶν χρημάτων ᾑρημένοις·
3305	ἢ καὶ τελώναις συλλογὴν τὴν τῶν φόρων ἐπί γε ῥητῇ κατεπίστευ’ ἐκτίσει. ἐπιδρομὰς δὲ βαρβάροις ἀντιθέτοις οὐκ ἐκστρατείαις οὐδ’ ὁπλίταις καὶ μάχαις ἠγάπ’ ἀπείργειν ἐξ ἄκρας γε δειλίας,
3310	ἀλλὰ χρυσαργύρῳ τε δώροις ἀφθόνοις, φιλοφροσύναις καὶ τιμαῖς ὑπερτάτοις σφᾶς ἡμεροῦν ἔσπευδε πραΰνειν κράτει. κἀκ τοῦδ’ ἑῷα Ῥωμαΐδος χωρία ἔφθαρτο πλεῖστα θρασύτητι βαρβάρων,
3315	ἄστη δ’ ὑπέσχον αὐχένα σφίσι πάλιν χῶραί τε πολλαὶ Ῥωμαϊκαὶ καὶ πόλεις. ἔπασχεν οὐχ ἧττον δὲ κακῶς συχνάκις μέρη δυτικὰ στρατιᾶς ἀπουσίᾳ· Οὔζων γὰρ ἔθνος ἐκ Σκυθῶν παριστρίων
3320	Ἴστρον διαβάν, μυριάριθμον στῖφος,
3320	ᾗ φασίν, ἑξήκοντα χιλιοστύες, Θρᾴκης ἐπῄει Μακεδονίας ὅρους δῃοῦν λεηλατοῦν τε καὶ καταστρέφον, ὃ καὶ προῆλθε μέχρις αὐτῆς Ἑλλάδος.	143
3325	πέρας ἅπαν ἔφθαρτο μικροῦ Βουλγάροις, θεοῦ συναρήγοντος αὐτοῖς ὑψόθεν. τέως δ’ ἄναξ ἔξεισι κατὰ βαρβάρων ταῖς παρὰ πάντων μέμψεσιν ὡρμημένος, ἄγων μεθ’ αὑτοῦ στρατιώτας πρὸς μάχην
3330	πρὸς τοῖς ἑκατὸν πεντηκοντάδα μίαν· ὃς τὰς φορητὰς οἰκίας καθιδρύει ἐν τοῖς πρὸ τειχῶν χωρίοις Βυζαντίδος, οὗ βαρβάρων ὄλεθρος ἠνώτιστό οἱ. Ἐφ’ οὗ κλόνος γῆς συνέβη φρικαλέος,
3335	δι’ οὗ κατηρείπωντο ναοὶ καὶ δόμοι· Ἑλληνικός τε βωμὸς ἐν τῇ Κυζίκῳ, κάλλιστον ἔργον καὶ θέαμά τι ξένον, πέπτωκεν εἰς γῆν κατασεισθεὶς τῷ κλόνῳ· σεπτὸς δὲ ναὸς πατέρων θεηγόρων
3340	ἐν Νικαίᾳ σέσειστο καὶ διερράγη. Οὗτος λόγους ἔστεργε τῶν ἄλλων πλέον, ἄκρῳ λιχανῷ τῶνδέ περ γεγευμένος, καὶ τοὺς λογίους ἦν τιμῶν τε καὶ σέβων, κἀκ τῶν λόγων ἔφασκεν οὐχ ἧττον θέλειν
3345	ἢ βασιλείας γνώριμον καθεστάναι. Οὗτος τὸ βιοῦν ἐκμετρῶν λείπει κράτος
3345	τέκνοις ἑαυτοῦ, συζύγῳ βασιλίδι, ἔγγραφον ὅρκον τῆσδε πρὶν δεδεγμένος ὡς οὐχ ὁμιλήσειε δευτέροις γάμοις·	144
(3350)	ὃν εἰς φυλακὴν ποιμενάρχῃ χειρίσας βίον τὸν ἀνθρώπινον ἐκλείπει μόρῳ.
ante3352t	Ῥωμανὸς ὁ Διογένης ἔτη δ 𐅶 .
3352	Αὕτη γε μέντοι τόνδε λαβοῦς’ ἀπάτῃ τῷ Διογένει Ῥωμανῷ συνεζύγη καὶ κράτορ’ αὐτὸν ἀπέφηνεν Αὐσόνων,
3355	ἄνδρα στρατηγὸν ἀπαράμιλλον, ξένον, ἀρήϊον, κράτιστον ἐν πάσαις μάχαις, βριαρόχειρα καὶ μαχητὴν γεννάδαν, ἦθος σοβαρὸν ἐμβριθὲς κεκτημένον, ψυχῆς τε παράστημα πλουτοῦντα μέγα,
3360	ἀνδρεῖον ὄντως καὶ σθένος ῥωμαλέον, τρόπους τε χρηστὸν καὶ θεῷ πεφιλμένον, προκινδυνεύειν προφρόνως ᾑρημένον ὑπηκόων ἄριστα καὶ στρατευμάτων· οὗ τὰς κατ’ ἐχθρῶν συμπλοκάς τε καὶ μάχας,
3365	νίκας ἀριστείας τε, γενναίους ἄθλους, καὶ τἆλλα καλῶν παραδιδόναι λόγῳ ἐργῶδές ἐστι συντομίᾳ χρωμένοις. οὗτος κατ’ ἐχθρῶν ἐκστρατεύσας βαρβάρων Περσῶν, κακούντων τὰ πρόσοικα χωρία
3370	τὰ πρὸς Κιλικίᾳ τε καὶ τῇ Φοινίκῃ, λεηλατούντων καὶ πόλεις τὰς καθ’ ἕω, καὶ συρραγείσης καρτερᾶς ἀμφοῖν μάχης, φεῦ φεῦ, ἑάλω βαρβάροις ὁ γεννάδας, ὁ πάντα λαμπρός, ὁ κλονῶν ἐχθρῶν ἴλας,	145
3375	ὁ Ῥωμαΐδος ἡγεμὼν καὶ προστάτης. ἤχθη τε περσάνακτι δεσμώτης ἄναξ, πρὸς δ’ αὖ δορυάλωτος· ἀπαχθεὶς δ’ ὅμως φιλοφροσύνης καὶ θεραπείας ὅσης τιμῆς βασιλείου τε καὶ δόξης πάλιν
3380	ἔτυχε καλῶς πρὸς κρατοῦντος Περσίδος Ἀζὰν ἐκείνου τοῦ περιθρυλουμένου, ἀνδρὸς μετρίου τὸ φρόνημα καὶ λόγον ἴσου τ’ ἐραστοῦ, φιλοτίμου τοὺς τρόπους. ἐπανόδου δ’ ἔπειτα λαμπρᾶς τυγχάνει,
3385	σὺν αἰχμαλώτοις ἀπολυθεὶς ἐντίμως. ἐπεὶ δ’ ἐπανέζευξεν εἰς Ῥωμαΐδα, ἐπανασωθεὶς ὥσπερ ἐκ τρικυμίας ὡς εἰς ἄκλυστον λιμένα κραταρχίαν, ἐνταῦθα ναυάγιον, ὢ δεινοῦ φθόνου,
3390	ἔτλη, στερηθεὶς τοῦ φάους τῶν ὀμμάτων. οὕτω δ’ ἔχων ἄπεισι πρὸς καλουμένην Πρώτην γε νῆσον πλησίον Βυζαντίδος, ἔνθα μονὴν ἤγειρεν οὗτος ἐκ βάθρων, κἀκεῖ τελευτᾷ σαββατίσας τῶν πόνων·
3395	ἐφ’ οὗ Βλαχερνῶν εὐπρεπὴς νεὼς ἅπας
3395	ἐπυρπολήθη τῷ πυρὶ τῷ παμφάγῳ.	146
ante3397t	Μιχαὴλ ὁ υἱὸς Κωνσταντίνου τοῦ Δούκα ἤτοι ὁ παραπινάκης ἔτη ϛ 𐅶 .
3397	Εἶτα Μιχαὴλ παραπινάκης θέσιν Κωνσταντίνου παῖς παραλαμβάνει κράτος, χαῦνός τις ἦθος, ἀφελής, ἀνειμένος,
(3400)	ἁπαλός, ἀδέξιος εἰς κραταρχίαν, τὰ καθ’ ἑαυτὸν διέπειν οὐκ ἰσχύων, μήτοι γε κράτος καὶ διοίκησιν ὅλων. πρὸς οὐδ’ ὁτιοῦν προσπεφυκὼς κρειττόνων, ἄλλους ἐφιστῶν ἡνίαις ταῖς τοῦ κράτους,
3405	αὐτὸς προσεῖχε τοῖς λόγοις ὁσημέραι, οἷς τ’ οὐ προσῆκεν ἀμαθῶς κεχρημένος· ὅθεν κακῶς ἔπασχεν κοινὰ πραγμάτων, ὁλκάς τ’ ἐκινδύνευε τῆς κραταρχίας δειναῖς τρικυμίαις τε καὶ καταιγίσιν
3410	εἰς Ἀμφιτρίτης τὸν βυθὸν καταδῦναι· ὡς ἄγριοι γὰρ Καικίαι πεπνευκότες ἄνδρες στρατηγοὶ βασιλειῶντες τότε ὁλκάδα κράτους κατέδυσαν εἰς βάθος· ὡς γὰρ πολυκέφαλος ἄλλη τις ὕδρα,
3415	οὕτως ἀποστάτιδας ἦν ὁρᾶν κάρας. ἀφίσταται πρῶτα τῶν Ῥουσέλιός τις, πρὸς τῷδε Καῖσαρ καὶ Νέστωρ τις βεστάρχης, Νικηφόρος τε Βρυέννιος τοὐπίκλην, ὃς παρασήμοις ὡράϊστο τοῦ κράτους·
3420	ἄλλος Νικηφόρος τις Βοτανειάτης,
3420	ὃς καὶ κατῆρξε τοῦ κράτους τῶν Αὐσόνων. σὺν οἷς λιμός τε καὶ βροτῶν φθίσις βαρεῖα κατέτρυχε τοὺς ὑπηκόους, καί τις φόρων εἴσπραξις ἀδικωτάτη.	147
3425	Ταῦτα μὲν οὕτω συμβέβηκεν ὡς ἔφην,
ante3426t	Νικηφόρος ὁ Βοτανειάτης ἔτη γʹ.
3426	Φημίζεται δὲ Βοτανειάτης κράτωρ, καὶ διαδεῖται βασιλικῇ ταινίᾳ· καὶ τηνικαῦτα φιλοτιμίον ξένην τὴν τῶν χρεῶν ἅπασιν ἐκτομὴν νέμει,
3430	χρεωκοπίαν δημόσιαν θεσπίσας, ἀνὴρ ἱλαρὸς ἁπαλὸς χρηστὸς τρόπους, ἄλλως δὲ νωθὴς χαῦνος ἐκλελυμένος, πρὸς πραγμάτων πρόνοιαν οὐκ εὖ πως ἔχων, τὸ δ’ αὖ ἐτῶν μήκει τε καὶ γήρως νόσοις.
3435	ὅθεν παραδοὺς ἡνίας ἄλλοις κράτους αὐτὸς τρυφαῖς ἔχαιρε καὶ συσσιτίοις λουτροῖς πανημέροις τε καὶ πανδαισίαις. ὁ Μιχαὴλ δὲ γίνεται μελαμφόρος, εἶτ’ ἀρχιθύτης καὶ πρόεδρός γ’ Ἐφέσου.
3440	τούτου συνεύνῳ πρὸς γάμου κοινωνίαν Βοτανειάτης οὐ καλῶς συνεζύγη. ἀποστασίας δ’ εἰσέτι Βρυεννίου τυραννίδος τ’ αὖ οὐ καλῶς ἐξημμένου, καὶ μὴ θεῖναι δωρεαῖς πεπεισμένου,
3445	στέλλει κατ’ αὐτοῦ βασιλεὺς τὰς δυνάμεις, Ἀλεξίῳ δοὺς Κομνηνῷ ταύτας ἄγειν· ὃς συμπλακεὶς ἥττησε τύραννον μάχῃ, καὶ φωτὸς ἐστέρησεν αὐτὸν ὀμμάτων. πρὸς δ’ αὖ τυραννήσαντα καὶ Βασιλάκην	148
(3450)	πεμφθεὶς Κομνηνός, συμπλακείς οἱ πρὸς μάχην, ἡττᾷ κραταιῶς καὶ στερίσκει τοῦ φάους. καὶ Βαράγγων σύστημα τοῦ στεφηφόρου κατεξαναστὰν ηὐτρέπιστο πρὸς μάχην· ἀντιπαρατάξει δὲ χειρὸς δυσμάχου
3455	καθυπεκλίθη καὶ συνέγνωσται πάλιν. ὕστατον ἀνταίρει δὲ Βοτανειάτῃ Κομνηνὸς Ἀλέξιος τυραννοκτόνος, ὃς καταλαβὼν Ἀδριανοῦ τὴν πόλιν στρατόν τ’ ἀγείρας ἀναδείκνυται κράτωρ
3460	καὶ βασιλικοῖς ἀναδεῖται συμβόλοις, μεθ’ ὧν ἀπάρας τὴν Κωνσταντίνου φθάνει, καὶ τήνδ’ ἑλὼν μάχῃ τε καὶ στρατηγίᾳ εἴσεισιν ἐντὸς τῶν βασιλείων δόμων. ἄπεισι δ’ αὐτῶν Βοτανειάτης τάχος,
3465	καὶ τρίχα καρεὶς ἀμφιέννυται ῥάκος ἐν μητρανάνδρου τῇ μονῇ περιβλέπτου, ἔνθα θανὼν ἔτυχε τιμῆς ἐντίμου.
ante3468t	Ἀλέξιος ὁ Κομνηνὸς ἔτη λζʹ.
3468	Οὕτω μὲν Ἀλέξιος εὕρατο κράτος, ὃς καὶ τεταινίωτο παρ’ ἀρχιθύτου,
3470	κράτωρ ἀγαθὸς καὶ στρατηγὸς γεννάδας,
3470	φρικτὸς μὲν ἐχθροῖς, εὐμενὴς δ’ ὑπηκόοις, ἀνὴρ περιδέξιος, ὀξὺς ἐν μάχαις, εἶδος προδεικνὺς ἄξιον τυραννίδος καὶ πρᾶον ἦθος καὶ φιλαγάθους τρόπους,	149
3475	γένους ἔχων εὖ σώματός τ’ εὐρυθμίας, ἔργων στρατηγίας τε καὶ μάχης ἴδρις. οὐ χρημάτων ἥττητο καὶ χρυσαργύρου, οὔτ’ αὖ θυμοῦ τε καὶ χόλου φθισιβρότου. οὐχ ὑπερόπτης καὶ σοβαρός τις τρόπους
3480	ἢ δυσπρόσιτος ἦν ὑπηκόοις ὅλως, ἢ πρὸς κόλασιν ἀπαραιτήτως ἔχων, ἐπικλινὴς δὲ πρὸς φιλανθρώπους τρόπους, μέτριος, ἡδύς, εὐπρόσιτος, χαρίεις, πτηνὸς φρόνησιν, ἀγχίνους ἢ κρυψίνους,
3485	ὑπέρμαχος κάλλιστος ὀρθοδοξίας, δίαιταν ἁβρὰν οὐ φιλῶν οὐδ’ αὖ πότους, ἄνδρας λογίους ἀρετήν τ’ ἠσκηκότας σέβων τε τιμῶν καὶ προσανέχων σφίσιν. Ἤγγελτο τῷδε τοῦ κράτους δεδραγμένῳ
3490	ὥς τις Ἰταλὸς Ῥομπέρτος κεκλημένος εἰς Δαλματίας τὴν Ἐπίδαμνον πόλιν σὺν στρατιᾷ κατῆρε καὶ βαρεῖ στόλῳ. ἔξεισι τοίνυν ἐκστρατεύσας ὁ κράτωρ, καὶ τῇδ’ ἐπιστὰς συμπλακείς τ’ ἀντιπάλῳ
3495	πέφευγεν οὗτος δυσκλεῶς ἐκ τῆς μάχης, τῆς Ῥωμαϊκῆς στρατιᾶς ἡττημένης. καὶ βασιλεὺς μὲν τὴν Κωνσταντίνου φθάνει, οἱ βάρβαροι δὲ σὺν στρατάρχῃ Ῥομπέρτῳ
3495	λεηλατοῦντες Ῥωμαϊκὰ χωρία	150
(3500)	Λάρισσαν εἷλον καὶ Καστορίαν πόλεις. ἔξεισι λοιπὸν κατὰ Ῥομπέρτου πάλιν ἄναξ ὁ κλεινὸς σὺν στρατιᾷ μυρίᾳ, καὶ Καστορίαν ἀναλαμβάνει πάλιν, καὶ Ῥομπέρτον μέτεισι δραματουργίᾳ.
3505	ὅπως τε δρᾶμα συμπέπλασται ῥητέον. σχῆμα περιτίθησιν ἀρχικὸν κράτωρ αὑτοῦ τἀδελφῷ καὶ στρατιὰν προσνέμει, καί οἱ κατὰ φάλαγγα τήνδε Ῥομπέρτου στῆσαι παρηγγύησεν εὐεπηβόλως·
3510	κἂν μὲν κατ’ αὐτοῦ συγκινῇ τὰς δυνάμεις, στρέψαντα νῶτα προτροπάδην φυγγάνειν. δι’ ἀφανῶν δὲ δυσβάτων τε χωρίων ἄναξ διεκδὺς σὺν ὁπλίταις βραχέσι ληΐζεται χάρακα πάντα βαρβάρων,
3515	καὶ τοὺς ἐν αὐτῷ παραδίδωσι ξίφει· ὃ βάρβαρος γνούς, συσχεθεὶς ἀθυμίᾳ, παρεῖτο χεῖρας καὶ δέμας καὶ καρδίαν, καὶ πάντες ἀπῴχοντο πρὸς σφῶν πατρίδα, ὠφληκότες γέλωτα, πρὸς δ’ αὖ αἰσχύνην.
3520	Καὶ Τοῦρκος αὖθις Τζαχᾶς τις κεκλημένος, Χίον κατασχὼν καὶ στόλον καταρτίσας, αἱρεῖ Σάμον Λέσβον τε νήσους καὶ Ῥόδον ἄλλας τε δεσποτείας. ἐξελήλαται πάλιν Ῥωμαϊκῷ στόλῳ καὶ ναυμαχίᾳ.
3525	ἀποστατεῖ δὲ τηνικαῦτα καὶ Κύπρος, τοῦ Ῥαψομμάτου τήνδε κατεσχηκότος. καὶ πάλιν ἀμφίρρυτον εὔφορον Κρήτην ἀνὴρ Καρύκης, δυσμενὴς ἀποστάτης, βίᾳ κατασχὼν εἶχε πρὸς κατοικίαν.	151
3530	ἐπανεσώθη δ’ αὖθις Αὐσόνων κράτει νήσων δυὰς αὕτη γε Ῥωμαίων στόλῳ. Τούτου κρατοῦντος καὶ κλόνος γῆς συνέβη σεισμός τε δεινὸς καὶ λίαν φρικαλέος, ὑφ’ οὗ καλοὶ δόμοι τε καὶ ναοὶ ξένοι
3535	καταπεσόντες συνετρίβησαν βίᾳ, συνηρεφεῖς τε καὶ μακραὶ στοαὶ πάλιν πτῶσιν παθοῦσαι συνέχωσαν ἀπλέτους. Καὶ Πατζινάκαι Σκυθικὸν πάλιν ἔθνος Θρᾴκης ἐπῄει Μακεδονίας ὅρους,
3540	αὑτῶν νομάς τε καὶ τόπους λελοιπότες. ἀλλὰ κατ’ αὐτῶν ἐκστρατεύσας ὁ κράτωρ καὶ συμπλακεὶς ἥττητο τοῖσδε βαρβάροις ὡς στρατιωτῶν τοῖς ὅπλοις πεποιθότων καὶ μὴ νικητῇ τῷ θεῷ, καλῶν δότῃ.
3545	καὶ πάλιν ἐστράτευσε κατ’ αὐτῶν ἄναξ, καὶ σώφρονός γε στρατιᾶς δεδειγμένης ῥοπῆς τε θείας ἐλπίδας ἐξαψάσης συμμίξας αὐτοῖς ἐκνικᾷ κατὰ κράτος, καὶ σφῶν τὸ πλῆθος ἐκθερίζουσι ξίφει,
(3550)	ἄλλους δ’ ἑλόντες αἰχμαλώτους ἐν μάχῃ ᾑρημένους σφᾶς ἀπέδοντ’ ἀργυρίου.
(3550)	ὁ δ’ αὐτοκράτωρ ἐκ Σκυθῶν ἀποκρίνας νέους σφριγῶντας εὐσθενεῖς καὶ μαχίμους ἐν Μογλένων ᾤκισε τούτους χωρίοις,	152
3555	οἰκεῖόν οἱ σύνταγμα τούτους καλέσας· οἳ καὶ μέχρι νῦν ἀπὸ Μογλένου τόπου πᾶσι καλοῦνται Μογλενοπατζινάκαι. Καὶ στρατιά τις Ἰταλῶν ἐξ ἑσπέρας ἄνεισι βαδίσασα πρὸς Βυζαντίδα,
3560	ἔχουσα τὸ πρόθυμον ὡς πρὸς τὴν ἕω· ἧς συγκίνησιν ἐμφανῶς προμηνύει πληθὺς ἀκρίδων ἑσπέρας πρὸς τὴν ἕω διά τε Θρᾴκης Μακεδονίας ὅρων τὴν ἀέριον πτῆσιν ἐξειργασμένη.
3565	Φράγγων ὅμως στράτευμα πορθμὸν διέβη, ἐφίσταται δὲ τῇ Νικαέων πόλει, χερσὶ Τούρκων αἴσχιστα τυραννουμένῃ· καὶ σὺν χρόνῳ δὲ καὶ μάχῃ φρικαλέᾳ φθορᾷ τε πολλῇ πρὸς μερῶν ἑκατέρων
3570	αἱροῦσι Φράγγοι τὴν πόλιν κατὰ κράτος, καὶ τῷ βασιλεῖ τήνδε πολλῶν χρημάτων ἀπεμπολοῦσι, καὶ προχωροῦσι πρόσω. καὶ προσβαλόντες Ἀντιόχου τῇ πόλει αἱροῦσιν αὐτὴν μηχαναῖς τε καὶ μάχῃ·
3575	μεθ’ ἣν ἀγῶσιν ἰσχυροῖς τε καὶ μάχῃ καὶ τὴν Σιὼν αἱροῦσι τὴν θεοῦ πόλιν. καὶ Ῥαϊμοῦνδος, οὗ πατὴρ ἦν Ῥομπέρτος,
3575	τῶν παρ’ Ἰταλοῖς εἷς ἐπισήμων πέλων, πίστεις ἐνόρκους ἔδρα πρὸς βασιλέα,	153
3580	τὴν δὴ πρὸς αὐτὸν ἐμπεδούσας φιλίαν καὶ δουλικὴν εὔνοιαν ἀεὶ καὶ σχέσιν· ὅθεν λαβὼν χρήματα πρὸς βασιλέως καὶ δωρεὰς αὖ, φιλοτιμίας ξένας, πρὸς Συρίαν ὥρμησε καὶ Κιλικίαν.
3585	τῆς δ’ Ἀντιόχου κατακρατήσας μάχῃ, οὓς εἶχεν ὅρκους πρὸς βασιλέα δράσας σπονδάς τε φρικτὰς ἠθετηκὼς αὐτίκα, ἄσπονδος ἐχθρὸς εὑρέθη Ῥωμαΐδος. ἐκ τῶν ἑώων τοιγαροῦν πρὸς ἑσπέραν
3590	μέλλων ἀπαίρειν ἡ βέβηλος καρδία αὑτοῦ κατεψεύσατο θάνατον φόβῳ. ὡς νεκρὸς οὖν ἐντεθεὶς ἐψευσμένος ἢ νεκρὸς ἔμπνους λαρνακιδίῳ τότε ἀπῆκτο χερσὶν οἰκετῶν πρὸς πατρίδα,
3595	μάτην θρυλούντων τόνδε νεκρὸν τυγχάνειν. ἐπεὶ δὲ λαθὼν ἀπεσώθη πατρίδι, πολλὰ κατειπὼν τοῦ κρατοῦντος ἀλόγως καὶ συναλίσας στρατιὰν ἐκ Λατίνων Ἐπιδαμνίων προσκαταίρει τῇ πόλει,
(3600)	καὶ τήνδ’ ἑλεῖν ἔσπευδε τειχομαχίαις. ἀλλ’ ἐλπίδων ἔψευστο μηδὲν ἀνύσας. πρεσβεύεται γοῦν ἀπογνοὺς τῶν ἐλπίδων, καὶ τῷ κρατοῦντι πρὸς λόγους ἀφιγμένος σπονδὰς πρὸς αὐτὸν ἐκτελεῖ καὶ συμβάσεις.
3605	Τούτου κρατοῦντος αἵρεσις Βογομίλων θεοστυγὴς πέφηνε καὶ βδελυκτέα, ἧς μυσταγωγὸς Ἰατρός τις τοὐπίκλην κλῆσιν δὲ Βασίλειος, Σατὰν ἐργάτης· ὃς λάθρᾳ πολλοὺς ἀνεπίμπλα τῆς λύμης	154
3610	καὶ τῶν παρ’ αὐτοῦ δογμάτων ψυχοφθόρων, πολλῶν ἐτῶν δρόμοις τε καὶ περιδρόμοις χώρας ἐπιὼν καὶ πόλεις οἰκουμένης. ἐπιπολάζει καὶ τελευταῖον τάλας πόλει μεγίστῃ τῇδε καὶ βασιλίδι.
3615	ἀλλ’ ὁ κρατάρχης, ὀρθοδοξίας φίλος, μέτεισιν αὐτοῦ πανσόφῳ τέχνῃ πλάνην· πλασάμενος γὰρ ὑποκριθείς τ’ ἐντέχνως πίστιν βεβαίαν εὐμένειάν οἱ τρέφειν, θαμὰ προσῄει τῷ τρισαλιτηρίῳ,
3620	ἄγαν προσηνῶς καθομιλῶν συχνάκις, σωτῆρα καλῶν τόνδε πεπλανημένων. τοῖσδ’ ὁ βδελυρὸς καταθελχθεὶς τοῖς λόγοις ἰὸν κακίας ἐξεμεῖ ψυχοφθόρον, ἔκπυστα τιθεὶς δόγματα πονηρίας·
3625	ἃ γνοὺς ὁ κρατῶν, φιλόχριστος καρδία, ὀλέθρια δόγματα διδασκαλίας γόητος ἀνδρὸς μισοχρίστου καὶ πλάνου καὶ στηλιτεύει καὶ θριαμβεύει πρόφρων, ψήφῳ τε κοινῇ τῷ πυρὶ τόνδε φλέγει.
3630	Οὗτος βασιλεὺς καὶ Μανιχαίων πάλιν πολλοὺς πρὸς εὐσέβειαν ἦν ἐφελκύσας
3630	διδασκαλίαις καὶ σοφαῖς συμβουλίαις. καὶ παισὶ δ’ ἀνήγειρεν ὀρφανοῖς δόμον, τάξας σιτήσεις δαψιλεῖς ἐν τῷ δόμῳ	155
3635	ἐπιμελείας καὶ τροφῆς τούτων χάριν. καὶ γραμματικῶν ἀπέταξεν αὖ πάλιν μουσεῖον εἰς παίδευσιν ὀρφανῶν νέων οὐκ εὐπόρων τε πατέρων πεφηνότων, νείμας μαθηταῖς καὶ διδασκάλοις νέων
3640	πλείστας σιτήσεις δαπάνας χορηγίας. Ἐπὶ χρόνων τούτου δὲ τῆς κραταρχίας καὶ πυρκαϊαὶ συνέβησαν τῇ πόλει καὶ πλεῖστα τῆσδε κατανήλωσαν μέρη. ἔπνευσε δ’ ἦρος ἀνέμου τις σφοδρότης
3645	βιαιοτάτου, προξένου γε κινδύνων, ᾧ πολλὰ κατήρειπε τῶν δομημάτων· μεθ’ ὧν χαμαὶ πέπτωκεν ἄγαλμα ξένον, ἄνωθεν ἑστὼς κίονος πορφυρέου τοῦ πρὸς πλακωτῷ τὴν βάσιν ἱδρυμένου·
(3650)	ὃ κατενεχθὲν παρατυχόντων τόπῳ πολλοὺς ἀνεῖλε συντετριφὸς ἐσχάτως. κατερράγη δ’ ἄνωθεν ὑετὸς μέγας χύδην κατιὼν καὶ κατακλύζων μέγα, ὑφ’ οὗ κατηρείπωντο πλεῖστα δωμάτων,
3655	ζῴων δ’ ὑπῆρξε καὶ βροτῶν πολλὴ φθίσις. Οὗτος στρατεύσας κατὰ Τούρκων βαρβάρων ἀφῖκτο καὶ μέχρι γε Φιλομιλίου·
3655	εὑρὼν δ’ ἔρημον ὁπλιτῶν ἄστυ τόδε, ἀποδρασάντων τοῦδε βαρβάρων δέει,	156
3660	αἱρεῖ τε τοῦτο καὶ στῖφός τι φρουρίων, κρησφύγετα σπήλαια τῶν ἐγχωρίων. καὶ τοὺς ἐν αὐτοῖς προσλαβών, οὕτω κρίνας, ὑποστρέφει κάλλιστα πρὸς Βυζαντίδα, μετοικίσαι σφᾶς κατὰ νοῦν ἄλλῃ γ’ ἔχων.
3665	τούτων πορείαν τὴν πρόσω ποιουμένων οἱ μὲν σφριγῶντες καὶ νεάζοντες χρόνῳ ποσὶν ἐχρῶντο καθ’ ὁδὸν τοῖς ἰδίοις· οὕσπερ λυγρὸν δ’ ἔτρυχε γῆρας καὶ νόσος, τούτοις ὑποζύγια παρεῖχε κράτωρ·
3670	παρειμένους πλάσιν δὲ σώματος πάλιν ἀσπίσι μακραῖς ἐντιθεὶς εὐμηχάνως νέοις σθεναροῖς σφᾶς παρηγγύα φέρειν. αὐτὸς δ’ ἄνω κάτω περ ἱππότης θέων ὡς σφῶν προμηθεὺς καὶ φύλαξ εὐζωΐας,
3675	εἴ τινά που βλέψειε προσκεκμηκότα βρωτοῦ ποτοῦ σπάνει τε καὶ μακρῷ δρόμῳ, τόνδ’ ἀνεκτᾶτο χριστομιμήτῳ τρόπῳ. οὕτως ὑποστρέφοντι συντεταγμένῳ Σουλτὰν προσῆλθεν ἱππότῃ στεφηφόρῳ,
3680	πόρρωθεν αὐτὸς ἀποβὰς ἵππου δρόμου καὶ προσκύνησιν ἀποδοὺς ὥσπερ θέμις· σπονδάς τε δράσας φιλικὰς καὶ συμβάσεις, σὺν φιλοτίμοις δωρεαῖς ὑποστρέφει. ὁ δ’ αὐτοκράτωρ πρὸς πόλιν Κωνσταντίνου
3685	αὖθις ἐπανέζευξε σὺν εὐθυμίᾳ·
3685	ἔνθα νοσῶν ἔκειτο λοιπὸν ἐν κλίνῃ σφοδρῶς ἐπιρρεύσαντος ἐκ καχεξίας βάθροις ποδῶν ῥεύματος ὑλωδεστέρου, παρ’ οὗ δαμασθεὶς ἐσχάτως τὸ σαρκίον	157
3690	μετ’ οὐ πολὺ δέδεκτο τέρμα τοῦ βίου, κατὰ στομάχου μύδρον εἰσδεδεγμένος Ἀσκληπιαδῶν προσταγῇ τε καὶ κρίσει.
ante3693t	Ἰωάννης ὁ Κομνηνὸς ἔτη κδʹ.
3693	Τούτου τὸ βιοῦν καὶ κράτος λελοιπότος χειρίζεται κάλλιστα τὴν κραταρχίαν
3695	Ἰωάννης παῖς, ἀρετῶν συστοιχία, ὄντως χαριτώνυμος ὀλβία χάρις, ἄναξ ἀγαθὸς καὶ μαχητὴς γεννάδας, ἐχθρῶν νικητὴς καὶ παθῶν αὐτοκράτωρ, πλῆρες ταμεῖον ἀγαθῶν θεοσδότων,
(3700)	ἡδύς, ἱλαρός, εὐμενὴς ὑπηκόοις, χρηστός, προσηνής, εὐπρόσιτος, χαρίεις, θάλασσα καλῶν φιλοδωρίας πλέα, φύσις ἀπαράμιλλος εὐλογημένη, ταῖς βασιλικαῖς ἀρεταῖς διαπρέπων
3705	σὺν τῇ γε λοιπῇ τῶν καλῶν εὐκοσμίᾳ, γνώμων δικαίου, πραότητος αὖ τύπος, καὶ τῆς ἀληθείας γε τῆς ἐν τοῖς λόγοις, πρῶτος μετά γε πρῶτον εὐσεβανάκτων, πιστὸς φρόνιμος οἰκέτης ὑπηρέτης,
3710	κραταρχίας τάλαντον αὐξήσας μέγα, ἀεὶ στραταρχῶν, ὑπεραθλῶν τοῦ κράτους, πόλεις ἐθνικὰς ὑποτάσσων τῷ κράτει γνώσει λόγῳ πράγματι καὶ πείρᾳ μάχης, μυριόνικος πλειστάκις δεδειγμένος,	158
3715	ὡς πρὶν ὁ Δαβίδ, κατ’ ἐχθρῶν ἀντιμάχων λιταῖς στρατηγίαις τε σὺν εὐανδρίαις. οὗ τοὺς ἀγῶνας καὶ νίκας καταλέγειν, τῶν ἀρετῶν θ’ ὅμιλον αἷς ἦν ἐκπρέπων, καὶ ῥήτορι γένοιτ’ ἂν ἔργον ἐξόχῳ·
3720	μίκρ’ ἄττα δ’ ἡμῖν ἐκ περιττῶν λεκτέον. Οὗτος κατασχὼν ἀσφαλῶς κραταρχίαν τιμὰς ἐπεβράβευσε τοῖς ἐκ τοῦ γένους καὶ πᾶσιν ἁπλῶς δωρεὰς ἀναλόγους, κοινῶν προμηθεῖς ἀποτάξας πραγμάτων
3725	ἐκ τῶν καθ’ αἷμα καὶ προσῳκειωμένων. σύστρεμμα τῷδε βασιλεῖ τῶν ἐκ γένους καττύεται σκέμμα τε θανατηφόρον μετά γε βραχὺν τῆς κραταρχίας χρόνον, πρωτουργὸν ἅμα καὶ στρατηγέτιν ἔχον
3730	ὅμαιμον αὐτοῦ τὴν Καισάρισσαν Ἄνναν· καὶ φωραθέντων τῶν συνιστώντων λόχον ἀεικὲς οὐδεὶς εἰς δέμας πέπονθέ τι, ὅτι γε μὴ ψίλωσιν οὐσιῶν μόνον, ἃς ἀποδοῦναι βασιλεὺς κεκτημένοις
3735	μετά γε βραχὺ προστέταχεν ἐνθέως, αἰτίας ἀφεὶς πᾶσι προσκεκρουκόσι, σπεισάμενος πρώτιστα τῇ Καισαρίσσῃ καὶ πλοῦτον αὐτῇ συνεπιδοὺς ἀξίᾳ. ὅπως δὲ τοῦτο συμβέβηκε φραστέον.	159
3740	τὴν ἐν χρυσαργύρῳ τε λιθομαργάροις ἐσθήμασί τε ποικίλοις τιμαλφέσιν οὐσίαν ἀμύθητον, ἔν τινι δόμων τῆς κασιγνήτου Καισαρίσσης κειμένην, ἄναξ ἐπισκοπῶν ἦν σὺν Ἀξοὺχ Ἰωάννῃ·
3745	ἡνίκα τόνδε καὶ ταδὶ φάναι λόγος, ὡς τάξις ἀντέστραπτο κἀμοὶ τοῦ γένους, καὶ συγγενὲς μὲν δύστροπόν μοι τυγχάνει, ἀλλότριον δ’ εὔνουν τε καὶ πεφιλμένον· ὅθεν κελεύω τὰ προκείμενα τάδε
(3750)	φίλτατον Ἀξοὺχ προσλαβόντα κατέχειν. ὁ δ’ εὐχαριστεῖ τῆς μεγαλοψυχίας, μετὰ δέ γ’ εἰπεῖν λιπαρεῖ δεδογμένα. καὶ τὸν λαβόντα τοῦ λέγειν ἐξουσίαν “εἰ καὶ βιαίων ἀδίκων τε πραγμάτων
3755	κατῆρξεν, ἄναξ, σὴ κασίγνητος” φάναι, “ἔργοις τ’ ἀπωμόσατο φιλαδελφίαν, ἀλλ’ ἡ φύσις σύναιμον αὐτὴν δεικνύει· νίκησον οὐκοῦν χριστομιμήτῳ τρόπῳ γνώμην ὁμαίμου δυσμενῆ κακεργάτιν,
3760	καὶ τὰ κατ’ ὄψιν πάντα δὸς κατὰ χάριν
3760	ταύτῃ διαφέροντα μᾶλλον πατρόθεν.” ταύτῃ γε πεισθεὶς βασιλεὺς παραιφάσει πάντα προθύμως Καισαρίσσῃ προσνέμει, “εἴην ἂν” εἰπὼν “τοῦ βασιλείου κράτους	160
3765	παντάπαν ἀνάξιος, εἰ περὶ γένος τοὐμὸν κριθείης εὐμενέστερος σύ γε, ἀνώτερος κέρδους τε κτήσεως τόσης.” οὕτως ἀμνησίκακος ἦν ἄναξ ὅδε, θερμός τ’ ἐραστὴς χριστομιμήτων τρόπων.
3770	Μήτηρ δὲ τοῦδε καὶ βασιλὶς Εἰρήνη, εἰ καὶ πρὶν ἀπέστεργε τόνδ’ οὐκ ἐνδίκως, οὐκ ἄξιον κρίνουσα πρὸς κραταρχίαν, ὡς τῇ θυγατρὶ μνωμένη τὰ τοῦ κράτους γαμβρῷ τε τῷ Καίσαρι τῷ Βρυεννίῳ,
3775	λόχου φονῶντος οὐ συνίστωρ εὑρέθη· μᾶλλον δὲ γνοῦσαν εἰς ἔπειτα τὸ δρᾶμα ἐπήβολον λόγιον ἐξειπεῖν λόγος γνώμην τε κεδνὴν συνετὴν μάλ’ εὐστόχως, ὡς οὐχ ὑπόντα χρὴ διφᾶν βασιλέα,
3780	παρόντα δὲ στέργειν τε τοῦτον καὶ σέβειν. Οὗτος στρατεύσας κατὰ Περσῶν βαρβάρων τὰς πρὸς Κομνηνάνακτα συνθήκας πάλαι διαλυσάντων, καὶ πόλεις Ῥωμαΐδος τὰς πρὸς Φρυγίᾳ καὶ Μαιάνδρῳ κειμένας
3785	κατατρεχόντων καὶ κακῶς δρώντων ὅπλοις, καὶ συμβαλὼν ἥττησεν αὐτοὺς πολλάκις,
3785	τρεψάμενος σφᾶς εὐκλεῶς ἐν ταῖς μάχαις. καὶ Λαοδικέων δὲ λαμβάνει πόλιν, καὶ τήνδε τειχῶν κατοχυρώσας κράτει	161
3790	καὶ πάντα θεὶς εὖ καὶ καθὼς ἦν συμφέρον, πρὸς βασιλίδα καθυποστρέφει πόλιν, οἷα βασιλεὺς ἀγαθὸς νικηφόρος τοῖς βασιλικοῖς ἀναδούμενος κρότοις. μετὰ δὲ μικρὸν ἀπανίσταται πάλιν,
3795	καὶ γίνεται δὴ κατὰ τὴν Παμφυλίαν αἱρεῖ τε Σωζόπολιν μηχανουργίᾳ, πόλιν ἐρυμνὴν καὶ κατησφαλισμένην, ἄλλα τε πλεῖστα τῶν ἐκεῖ πολιχνίων στρατηγικαῖς τέχναις τε καὶ μάχης νόμῳ,
(3800)	ἐν οἷσπερ ἠρίθμητο καὶ κεκλημένον δύσληπτον ὄντως Ἱερακορυφίτου, ἔρυμα τειχῆρές τι δύσμαχον πάνυ, πάλαι μὲν ὄντα τῷ κράτει Ῥωμαΐδος ὑπήκοά τε καὶ συνηριθμημένα,
3805	ζυγῷ δὲ Περσῶν καθυπείκοντα τότε. Οὗτος περὶ πέμπτον γε τῆς ἀρχῆς χρόνον ἔθνους Σκυθικοῦ κατακείροντος Θρᾴκην καὶ πάντα ταύτης Σκυθικὴν ἐρημίαν, ὅ φασι, δρῶντος ἐκδρομαῖς πανημέροις,
3810	κινεῖ κατ’ αὐτῶν Ῥωμαϊκὰς δυνάμεις, καὶ συμπλακεὶς σφίσι γε τῷ θεοῦ σθένει κατατροποῦται Σκυθικὰς πάσας ἴλας, καὶ τρισαριστεὺς ἀναδείκνυται κράτωρ
3810	βουλαῖς στρατηγίαις τε λιταῖς ἐνθέοις·	162
3815	οὐ γὰρ ἄναξ σύμβουλος ἦν χρηστὸς μόνον καί γε στρατηγὸς ἐν μάχαις ῥωμαλέος, ἀλλὰ καθά τις καὶ Μωσῆς ἄλλος νέος χεῖρας ἀνυψῶν εἰκόνι σεβασμίᾳ τῆς μητρανάνδρου καὶ πανυμνήτου κόρης
3820	σχήμασιν οἰκτροῖς καὶ σταλαγμοῖς δακρύων παρεμβολὰς ἔκρινε τὰς τῶν βαρβάρων, θεοῦ διδόντος τὴν νίκην οὐρανόθεν περιφανῆ τε καὶ περίπυστον λίαν. καὶ γὰρ τοσοῦτον μυριάριθμον στῖφος
3825	δορυαλώτων συνελήφθη βαρβάρων ὡς κατὰ δυσμὴν Ῥωμαϊκοῖς ἐν τόποις ἐκ τῶνδε κώμας καὶ συνοικίας ὅλας καὶ συσταθῆναι καὶ παραμένειν ἔτι, ἐπωνυμίαν ἐξ ἔθνους κεκτημένας·
3830	τάγμασι δ’ ἄλλους συμμάχους ἐν ταῖς μάχαις καταλεγῆναι Ῥωμαϊκοῖς καὶ στίχαις, μοίρας δὲ πολλὰς ἀποδόσθαι χρυσίου ἀπὸ στρατιᾶς σφῶν πάλιν ᾑρημένοις. Μετὰ δὲ μικρὸν ὕστερον πάλιν ἄναξ
3835	ἐπιστρατεύσας τοῖς Τριβαλοῖς βαρβάροις, ὅρκια συγχέουσιν ἐκ κακουργίας, σφᾶς ἐκνικήσας ἐν μάχῃ κατὰ κράτος τὸ βάρβαρον τίθησιν ἔνσπονδον πάλιν· λείαν δ’ ἐκεῖθεν ἀπελάσας μυρίαν,
3840	πλήσας τε τὸ στράτευμα τῶν σκυλευμάτων ὄλβου τε πολλοῦ καὶ λαφύρων μυρίων, πλῆθος δορυάλωτον εἰς ἐπαρχίαν τὴν τῶν Βιθυνῶν κατὰ τὴν Νικομήδους διαβιβάσας ἐγκατοικίζει φέρων,	163
3845	καὶ τῶνδε τοὺς μὲν στρατιᾷ καταλέγει, τοὺς δ’ αὖ παρῆκε συντελεῖν κοινῷ φόρους. Οὖννοι τὸν Ἴστρον ἐκπεράσαντες θέρους κατακρατοῦσιν ἄστεος Βρανιτζόβης, καὶ τῆσδε πάσας κατερείψαντες βάρεις
(3850)	μετήγαγον πρὸς Ζεύγμινον καὶ τοὺς λίθους, ἐπιδραμόντες καὶ Σαρδικῆς χωρία. οὐκοῦν ἐπὶ σφᾶς ἐκστρατεύσας ὁ κράτωρ ἐν ὑγροχέρσῳ καὶ σθεναρᾷ δυνάμει, κατὰ τὸν Ἴστρον συμπλακεὶς ἀντιπάλοις
3855	ἵστησι λαμπρὰν κατὰ βαρβάρων νίκην, καὶ Χράσμον εἷλε σὺν τῷ Φραγγοχωρίῳ, γῆς Παιόνων κράτιστον ὑπάρχον μέρος. πρὸς δ’ αὖ παρεστήσατο τεῖχος Ζευγμίνου, κἀκ τοῦδε λείαν ἀπήλασε μυρίαν
3860	καὶ λάφυρ’ ἐκτήσατο καὶ πλεῖστα σκῦλα αὐτός τε καὶ στράτευμα Ῥωμαίων ἅπαν. σπεισάμενος δ’ ἔπειτα βαρβάροις Οὔννοις, πρὸς τὴν ἕω στράτευμα διαβιβάσας, διὰ Βιθυνῶν χωρίων Παφλαγόνων
3865	ἐφίσταται τάχιστα τῇ Κασταμόνι,
3865	καὶ τήνδ’ ἐπανέσωσε τῇ Ῥωμαΐδι Περσαρμενίοις κεκρατημένην πάλαι, χρησάμενος κλίμαξι τειχομαχίαις εἰς τῆσδε τὴν ἅλωσιν ὡς εὐμηχάνως.	164
3870	Τοιαῦτα δράσας, αἰχμαλώτων τε στῖφος καὶ λείαν ἀμύθητον εἰληφὼς ἄναξ πρὸς βασιλίδα τὴν πόλιν ὑποστρέφει, οἷα νικητὴς ἀναδούμενος κρότοις· κἀπὶ τροπαίῳ προσφάτῳ καὶ τῇ νίκῃ
3875	κατήγαγε θρίαμβον ἐν μέσῃ πόλει. τεύξας γὰρ ἅρμα σὺν τεχνουργίᾳ ξένον, χρυσαργύρῳ κάλλιστα διειλημμένον, ὃ χιονώδης τετρακτὺς συστοιχία ἵππων τις εἷλκεν εὐφυῶς ζευγνυμένων,
3880	ἐν τῷδε σεπτὴν ἀναβιβάζει κράτωρ τῆς μητρανάνδρου παρθένου τὴν εἰκόνα, ἐν ᾗ πεποιθὼς καὶ κατορθῶν τὰς νίκας ὡς συστρατηγέτιδι κατ’ ἐχθρῶν μάχης προσῆγε τὴν πρέπουσαν εὐχαριστίαν·
3885	ἧς καὶ προῆγε σὺν ὅλῃ γερουσίᾳ ποσὶ βαδίζων, σταυρικὸν σκῆπτρον φέρων. Ἀλλὰ βραχὺς ἤνυστο κατ’ οἶκον χρόνος, καὶ πάλιν ἐστράτευσεν ἄναξ χαρίεις μετὰ στρατιᾶς ἀρεϊκῆς προφρόνως
3890	ἐπὶ Τανισμάνιον εἰς Κασταμόνα, στρατηγὸν ἄνδρα παρὰ Περσαρμενίοις, ταύτην ἑλόντα τειχομαχίᾳ πόλιν
3890	καὶ φύλακας κτείναντα Ῥωμαίους ξίφει. καὶ τήνδ’ ἐπανέσωσε Ῥωμαίων κράτει.	165
3895	πρὸς τοῖσδε Γάγγραν καταπορθεῖ τὴν πόλιν, ἐν ᾗ γε φρουροὺς ἀποτάξας ὁπλίτας ἐκ Ῥωμαϊκῆς στρατιᾶς δισχιλίους καὶ πάντα θεὶς εὖ εἰς πόλιν ὑποστρέφει. καὶ τῇδε μικρὸν ἐνδιατρίψας χρόνον
(3900)	κατακρατοῦντος Ἀρμενίας Λεβούνου ἐπιστρατεύει, στρατιὰν πλείστην ἄγων, κατηκόους σίνοντος Αὐσόνων πόλεις. οὐκοῦν ἐπιβὰς Ἀρμενοκιλικίας Ταρσὸν παρεστήσατο, φαεινὴν πόλιν,
3905	καὶ τὴν Ἀδάνην καὶ Βακᾶ στρατηγίᾳ, ἔπειτ’ ὀχυρὰν Ἀναζάρβην σὺν βίᾳ Περικλυτόν τε καὶ Κολώνειαν πόλιν. καὶ δὴ μετελθὼν τὰς πέριξ ταύτας πόλεις ἐρυμνά τε φρούρια καὶ κώμας ὅλας,
3910	ἐφίσταται καὶ τοῖς τόποις τῆς Συρίας καὶ τὴν πόλιν εἴσεισι τὴν Ἀντιόχου, Ῥαϊμούνδου πρίγκιπος ἅμα τοῖς ὅλοις εὖ χερσὶν αὐτὸν ὑπτίαις δεδεγμένου καὶ πᾶσι τιμήσαντος αὐτὸν εἰκόσιν.
3915	ἐφ’ ἡμέραις οὖν ἐνδιατρίψας πόλει, αὑτῷ τε τὸν πρίγκιπα λίζιον δράσας, σὺν τῷδε Τριπόλεως κρατοῦντα τότε, ἄναξ χαριτώνυμος ἔξεισι πάλιν,
3915	καὶ πρὸς παρευφράτιδας ἄπεισι πόλεις,	166
3920	παρ’ Ἀγαρηνῶν οὐ καλῶς κρατουμένας. καὶ τῶνδε πορθεῖ τειχομαχίαις ὅπλοις Πεζὰ Χάλεπ Νίστριον Καρφαρᾶ Φέρεπ. ἐκ τῶν δὲ λοιπῶν ἀστέων δῶρα ξένα καὶ πλεῖστα λαβών, καὶ λίθους καὶ μαργάρους
3925	πολύν τε χρυσὸν καὶ λαφυραγωγίαν, καὶ λυχνίτην φέροντα σταυροῦ τὸν τύπον, χρῆμά τι πανθαύμαστον ἔκπληκτον ξένον, πρὸς δ’ αὖ γε καὶ τράπεζαν ἔκλαμπρον πάνυ, ἐξ ἀμιμήτου συντεθειμένην τέχνης
3930	πολυτελῆ τε, χρυσότευκτον, ποικίλην, ἃ πάντα συνείληπτο τοῖς Πέρσαις πάλαι συσχοῦσιν αὐτάνακτα τὸν Διογένην, πρὸς τὴν βασιλεύουσαν ἔρχεται πόλιν, ἄγων μεθ’ αὑτοῦ κασίγνητον σὺν γόνῳ,
3935	τὸν σεβαστοκράτορα τὸν πρὶν φυγάδα, τῷ τηνικαῦτα προσρυέντα γνησίως ἄνακτι τῷδε καὶ κασιγνήτῳ φίλῳ. ὃς ἐκλιπὼν πρὶν διατριβὰς Αὐσόνων σχέσιν ὁμογνίου τε καὶ βασιλέως
3940	πρὸς Περσάνακτα φυγὰς ἐκ λύπης τρέχει, μόλις δὲ συνεὶς οὗ γε κακοῦ τυγχάνει, παλινδρομεῖ κάλλιστα πρὸς βασιλέα, καὶ δεξιᾶς ἔτυχε τῆς ἐπανόδου. ἐπανιόντα καὶ γὰρ ἰδὼν ὁ κράτωρ
3945	θεῷ χαριστήρια τῶν ὅλων θύει,
3945	οὐχ ἧττον ἡσθεὶς ἢ νίκαις ταῖς μυρίαις· καὶ χαριέντως προσπλακεὶς κατὰ δέον τὸ φίλτρον ἀπένειμεν ἀμφοῖν ὡς πάλαι. Χρόνον δὲ βραχὺν ἐνδιατρίψας πόλει,	167
(3950)	ὡς εἶχεν, ἐξώρμησε πρὸς Βιθυνίαν, καταφρονήσας σώματος καχεξίας, Τούρκων κακούντων Ῥωμαϊκὰ χωρία· οὓς ἐκθροήσας καὶ μόνῃ παρουσίᾳ πρὸς Λοπάδιον ἀφικνεῖται τὴν πόλιν.
3955	ἔνθα βραδύνων συνάγων τε δυνάμεις στρατῷ βαρὺς ἔδοξεν ὁ πραῢς ἄναξ ὡς διανιστῶν ἀρεϊκὰς πρὸς μάχας καὶ προσβιάζων καρτερεῖν ἐν τῇ μάχῃ. τοίνυν ἀπάρας βασιλεὺς Λοπαδίου
3960	ἐπιστρατεύει σὺν στρατιᾷ μυρίᾳ τοῖς κατὰ Πόντον Ἀγαρηνοῖς βαρβάροις κατακρατοῦσιν τὴν Νεοκαισαρέων, σπεύδων μετελθεῖν καὶ Γαβρᾶν Κωνσταντῖνον κατατυραννεύοντα Τραπεζουντίων.
3965	ἐφίσταται γοῦν τῇ Νεοκαισαρέων, καὶ τῇδ’ ἐφιστᾷ τὰς δυνάμεις κυκλόθεν. καὶ τάχ’ ἂν εἷλε τήνδε κρατάρχης τότε, εἰ μή τι συμβὰν ἀπρόοπτόν τι πάθος ἀπεῖρξε τὸ στράτευμα τῆς διαμάχης.
3970	πρὸς βαρβάρους γὰρ ἐνστάσης μάχης τότε, ἐξ Ἰταλίας δεξιόν τιν’ ἱππότην
3970	ἄνιππον ἰδὼν ἐγκελεύεται κράτωρ ἀγχοῦ συνιππεύοντα τἀδελφοῦ γόνον ἵππον παρασχεῖν ἀποβάντα Λατίνῳ.	168
3975	ὁ δ’ οὐ νεμεῖν ἔφασκε μάλ’ ἀντιλέγων, μόλις δ’ ἄκων δίδωσιν ἵππον ἱππότῃ. κἀκ τοῦδε πλησθεὶς οὐ μικρᾶς ἀθυμίας, μικροψυχήσας ἐκ φρενῶν ἀβλεψίας, ἀδελφόπαις οὗτός γε καιρῷ τῆς μάχης
3980	ἐξ ὑπογυίου προστρέχει τοῖς βαρβάροις, καὶ τοῖσδε δεχθεὶς ἀσμενεστάτῳ πόθῳ μετά γε βραχὺ καὶ χριστώνυμον σέβας ἐξόμνυται φεῦ, καὶ συνεζύγη τάλας θυγατρὶ περσάνακτος Ἰκονιέως.
3985	Ἐντεῦθεν ἄναξ συσχεθεὶς ἀγωνίᾳ ὑποστρέφειν ἤρξατο πρὸς πόλιν βάδην, κλέπτων ἀναχώρησιν ἐξ ἀβουλίας. ὅμως πεφθακὼς τὴν βασιλίδα πόλιν, ἐν τῇδε μικρὸν ἐνδιατρίψας χρόνον,
3990	ἔξεισι πάλιν σὺν στρατιᾷ μυρίᾳ, καὶ παραδραμὼν Φρυγίαν καὶ Λυκίαν τὴν Ἀττάλου πέφθακεν εὐκλεᾶ πόλιν. καὶ τῆσδε θεὶς εὖ, ὡς προσῆκον, τὰ πέριξ, ἑλών τε λίμνην Πασγούση κεκλημένην,
3995	πρὸς Ἰσαυρίας ἀφικνεῖται τὸ κλίμα, καὶ πρὸς Συρίαν καὶ πόλιν Ἀντιόχου, ἐπιμελὲς σπούδασμα τιθεὶς καὶ λόγον
3995	ἐλευθερῶσαι τὴν Ἀντιόχου πόλιν τῆς Λατινικῆς δυσαχθοῦς τυραννίδος,	169
(4000)	καὶ τήνδ’ ἑνῶσαι τῇ πόλει Κωνσταντίνου, ἔπειτα Σιὼν ἀφικέσθαι πρὸς πόλιν, καὶ φιλοτίμοις ἀναδῆσαι καὶ ξένοις δώροις ἀναθήμασι δεσπότου τάφον, τὸ δ’ ἐν κύκλῳ πᾶν βαρβαρικὸν καθᾶραι.
4005	οὐκοῦν ἐπιστὰς Ἀντιοχέων πόλει ταύτης ἐδῄου κατέκειρε τὰ πέριξ· ἐπεὶ δέ οἱ πρόθυμον οὐ κατ’ ἐλπίδας συμβαῖνον ἐσκόπησεν ἀγχίνους ἄναξ, πρὸς Κιλίκων ἄπεισι πανστρατὶ μέρη.
4010	ἐνσκηνοβατεῖ δ’ ἐν φαραγγώδει τόπῳ, ἔνθα κοράκων φωλεοὶ κλῆσις τόπῳ, καὶ πρὸς κυνηγέσιον ὁρμᾷ κατ’ ἔθος. συῒ δ’ ὑπαντᾷ κατὰ λόχμην ἀγρίῳ, καὶ τόνδε τῷ δόρατι πλήττει καιρίαν·
4015	τῇ δ’ ἀντερείσει τοῦ συὸς καμοῦσά πως δορυφόρος χεὶρ αὐτάνακτος δεσπότου καὶ παρενεχθεῖσά τι μικρὸν εὐθέος τῆς παρὰ πλευρὸν παραψαύει φαρέτρας, ἰοτρόφα βέλεμνα θηρῶν εἰς φόνον
4020	ἔνδον φερούσης. καὶ χυθέντων ἀτράκτων εἷς τῶνδε φεῦ ἔπληξε κράτορος χέρα, καὶ φθαρτικὴ δύναμις ἡ τοῦ φαρμάκου κατά γε μικρὸν ἀπονεκροῖ καὶ φθίνει ἄνακτα θεῖον, τρισαριστέα μέγαν,
4025	καὶ συνελαύνει πρὸς τὸ τοῦ βίου πέρας.	170
ante4026t	Μανουὴλ ὁ Κομνηνὸς ἔτη ληʹ.
4026	Πρὶν ἢ δὲ θανεῖν Μανουὴλ βασιλέα, ὕστατον υἱὸν συνομαρτοῦντα, στέφει καὶ κράτορα δείκνυσι τῆς Ῥωμαΐδος· στράτευμ’ ἐπὶ τούτοις δὲ Ῥωμαίων ἅπαν
4030	σὺν τοῖς στρατηγοῖς καὶ λοχαγοῖς ταγμάτων ἀνεῖπον αὐτὸν Αὐσονάρχην ἀσμένως. ἔπειτ’ ἐπανέζευξε πρὸς Βυζαντίδα μετὰ στρατιᾶς Μανουὴλ ἄναξ νέος, ἀνακομίζων καὶ πατρὸς ναυσὶ νέκυν.
4035	καὶ καταλαβὼν τὴν βασιλίδα πόλιν βασιλικῆς ἔτυχε τῆς εὐφημίας, πρῶτον σταλέντων καὶ προηυτρεπικότων τὴν εἴσοδον κάλλιστα τὴν εἰς τὴν πόλιν Ἀξοὺχ μεγάλου τὴν τιμὴν δομεστίκου
4040	καὶ Βασιλείου Τζιτζιλούκη τοὐπίκλην. πλὴν ὡς ἔφην, φθὰς Μανουὴλ πόλιν κράτους παρ’ ἀρχιθύτου ταινιοῦται κατ’ ἔθος, καὶ πᾶσιν ἀστοῖς προσδέδεκτο προφρόνως διαγορευθεὶς βασιλεὺς αὐτοκράτωρ,
4045	νεανίας ὢν ἀρεϊκὸς ἐν μάχαις, κάλλιστος, ἡδύς, εὐμενὴς ὑπηκόοις, τοῖς πᾶσιν ἀσπάσιος ὡς μεγαλόφρων, πρὸς δ’ αὖ φρενήρης, χαρίεις, πεφιλμένος, τῶν δημοτικῶν ἐντριβής γε πραγμάτων,
(4050)	τῇ τοῦ προσώπου καλλονῇ κεκασμένος, καὶ πᾶσι καλοῖς ἐμπρέπων θεοσδότοις, ῥώμῃ τε τοῦ σώματος, εἴδει, συνέσει, ψυχῆς παραστήματι φιλοκινδύνῳ, ἰθυτενεῖ σχήματι τῆς ἡλικίας,	171
4055	ἤθει προσηνεῖ, χαροπῷ, πεφιλμένῳ. ἀνεξικακίᾳ δὲ μάλιστ’ ἐκράτει καὶ πραότητι τῶν κατ’ αὐτὸν ἀνάκτων, ἥρως Ἡρακλῆς ἀπαράμιλλος φύσει, ὑπερμαχῶν κάλλιστα τῆς κληρουχίας,
4060	ποιμὴν ἀγαθός, ἄγρυπνος ποίμνης φύλαξ, λύκους διώκων δυσμενεῖς τοῦ ποιμνίου καὶ τῷδε διδοὺς τὴν νομὴν ἐλευθέραν, ἄναξ προσηνὴς καὶ μαχητὴς γεννάδας, Αἴας, Ἀχιλλεύς, καὶ Νέστωρ βουληφόρος,
4065	ὑπὲρ Πρίαμον εὐμέλιος ἱππότης, Ἕκτωρ φάλαγγας ῥηγνύων ἐναντίων, ἐπίχαρις ἦθός τε πτηνὸς τὴν φρένα, φρικτὸς μὲν ἐχθροῖς, εὐμενὴς δ’ ὑπηκόοις, ἱλαρός, εὐέντευκτος, ἡδεῖα χάρις,
4070	μυριόνικος τρισαριστεὺς αὐτάναξ, Ἑρμοῦ τε παιδείας τε παντοίας φίλος, ἄντικρυς Ἄρης ἐν μάχαις ἀντιπάλων, ὀξύρροπός τις πρὸς μάχας καὶ κινδύνους, ἀεὶ στραταρχῶν, κατ’ ἐχθρῶν κινῶν δόρυ
4075	καὶ ταῖς κατὰ σφῶν ἀναδούμενος νίκαις. Οὗτος στρατεύσας κατὰ Τούρκων βαρβάρων
4075	κατὰ τὰ Μελάγγεια τῆς ἕω τόπους, Τούρκους μετῆλθεν ἀναχαιτίσας ὅπλοις, καὶ τῆς φυλακῆς φροντίσας τῶν ἀστέων	172
4080	εἰς τὴν βασιλεύουσαν ἀνθυποστρέφει. εἶτ’ ἐκστρατεύει κατὰ Περσῶν καὶ πάλιν τὰς πρὸς Πιθηκᾶν κατατρεχόντων πόλεις, λεηλατούντων καὶ Θρᾳκησίων θέμα. τοίνυν ὑπερβὰς Λυδίαν καὶ Φρυγίαν
4085	ἄναξ ἐπέστη φρουρίοις κακουμένοις, καὶ δυνατὴν σύναρσιν αὐτοῖς εἰσφέρει, καὶ Πέρσας ἀπήλασεν ὡς πορρωτάτω. καὶ πρὸς Φιλομίλιον ἀπελθὼν πόλιν κἀκεῖσε Τούρκοις βαρβάροις ἐντυγχάνει·
4090	καὶ πείρεται δὴ τὸν ποδὸς ταρσὸν βέλει ὑπ’ Ἀγαρηνοῦ λογχοτρώτου κειμένου, ἄνω κατὰ πέλματος ἀφέντος βέλος. κἀκεῖθεν ὥς τις ἀετὸς ταχυπτέρυξ ἔπτη πρὸς αὐτὴν Ἰκονιέων πόλιν,
4095	καὶ τῆσδε πάντα κατακείρων τὰ πέριξ πρὸς βασιλίδα τὴν πόλιν ὑποστρέφει. Ὑπῆρξε φροντίς, ὡς πατρὶ τούτου πάλαι, καὶ τῷδε κοινῶν πράξεων στεφηφόρῳ, ὃς καὶ συνήφθη πρὸς γάμου κοινωνίαν
(4100)	ἐξ Ἀλαμανῶν εὐγενεστάτῃ κόρῃ, ταῖς ἀρετῶν χάρισιν ὡραϊσμένῃ οὐχ ἧττον ἢ σώματος ὥρᾳ καὶ πλάσει. Τούτου κρατοῦντος ἐκ κλιμάτων ἑσπέρας
(4100)	Ἀλαμανῶν στράτευμα καθάπερ νέφος,	173
4105	δεινὸν τετριγὸς φθαρτικόν τε καθάπαξ, ἐπεισέφρησεν ἀθρόον Ῥωμαΐδι, τὴν πρὸς Σιὼν ἄφιξιν αὐχοῦν αἰτίαν· ὧν ῥὴξ Κορράδος ἦν στρατηγὸς ταγμάτων, φιλευσεβὴς ῥὴξ καὶ φιλόχριστος πλέον,
4110	ὃς ὅρκια θεὶς ἄνακτι πιστευτέα, ἦ μὴν παρελθεῖν φιλίως Ῥωμαΐδα αὐτόν τε καὶ στράτευμα καὶ βλάβης δίχα, καὶ μέχρις αὐτῆς τῆς Κωνσταντίνου φθάνει σὺν τῇ στρατιᾷ καὶ λεῷ κατηκόῳ,
4115	μηδὲν νεοχμώσας τι τῶν συγκειμένων· ἀφ’ οὗ γε πορθμὸν ἐκπεράσαντες τάχος ἤνυτον αὑτῶν τὸν προκείμενον δρόμον. Ὁ δ’ αὐτοκράτωρ κεκρικὼς εἶναι δέον δι’ ὑγροχέρσου στρατιᾶς ῥωμαλέας
4120	ἐπιστρατεῦσαι τῇ Κερκυραίων ἄκρᾳ, ἐκ Σικελικῆς προσφάτως ναυαρχίας ὑποστάσῃ πόρθησιν ἐξ ἀβουλίας, πρὸς τοῦτ’ ἀπησχόλητο νυκτὸς ἡμέρας. καὶ συναλίσας στρατιὰν πανταχόθεν
4125	φρίσσουσαν αἰχμαῖς, μυριάριθμον, ξένην, χιλιόναυν στόλον τε πρὸς τοῖσδ’ ὁπλίσας, πρὸς νῆσον ἐστράτευσε τὴν τῶν Φαιάκων, καὶ τῇδ’ ἐφιστᾷ τὰς δυνάμεις κυκλόθεν, καὶ κατακρατεῖ τῆσδε λιμῷ καὶ βίᾳ.
4130	καὶ τρισαριστεὺς Πελαγονίαν φθάνει, ἀφ’ ἧς ἐπελθὼν Τριβαλοῖς ὥσπερ λέων, σπονδὰς διαλύσασι τὰς συγκειμένας καὶ Ῥωμαϊκὰς καταδῃοῦσι πόλεις, βρυχήματι σφᾶς κατέπληξε καὶ μόνῳ.	174
4135	λείαν τ’ ἐλάσας καὶ λαφυραγωγίαν ἐκεῖθεν ἀμύθητον ἅμ’ ἀνδραπόδοις, πρὸς τὴν βασιλεύουσαν ἀνθυποστρέφει, κἀπὶ τροπαίῳ προσφάτῳ καὶ τῇ νίκῃ κατήγαγε θρίαμβον ἐν μέσῃ πόλει.
4140	Ἄρτι δ’ ὑπεκλάμποντος ἦρος καὶ πάλιν ἄναξ ἐπέστη Πελαγονίας τόποις, καὶ Τριβαλλάρχην Οὔρεσιν κακεργάτην μέτεισιν αὖθις, κατὰ Ῥωμαίων ὅπλα κινοῦντα κακῶς Παιόνων συμμαχίᾳ,
4145	ὥστ’ ἀναθαρσήσαντα κατὰ συστάδην τὴν πρὸς κρατοῦντα μὴ κατοκνῆσαι μάχην. τέως βασιλεὺς συμπλακεὶς σφίσι μάχῃ τρόπαιον ἱστᾷ κατὰ βαρβάρων μέγα, ὅτ’ ἀρχιζουπάνος γε κλῆσιν Βακχῖνος
(4150)	μόνῳ βασιλεῖ κατ’ ἐπιλέγδην μόνος, μέγας τε φυὴν καὶ βριαρόχειρ γίγας, ἄλλος Γολιάθ, ὑπέροφρυς τοὺς τρόπους, ἄνακτι Δαβὶδ πρὸς μάχην συνεπλάκη. καὶ θλᾷ παραπέτασμα σιδηροῦν κράνους
4155	τὸ πρὸ προσώπου βάρβαρος πλήξας ξίφει· ἄναξ δὲ διέπειρε βαρβάρου χέρα,
4155	τριχῶν τε τοῦτον εὐφυῶς δεδραγμένος ζῶντα στρατιᾷ ταχέως παριστάνει. καὶ βαρβαρικοῦ διαλυθέντος στίφους	175
4160	νίκην ἀπηνέγκαντο Ῥωμαῖοι πάλιν. Ἔτι δ’ ἱδρῶτας Μανουὴλ μάχης φέρων, οὐδ’ ἐκτινάξας τοῦ προσώπου τὴν κόνιν, ἐκεῖθεν ἐξώρμησε κατὰ Παιόνων, ἔγκλημ’ ἐπάγων σφίσι τὴν συμμαχίαν
4165	τὴν πρὸς Τριβαλλοὺς Ῥωμαϊκῶν καθ’ ὅρων. Σάουβον οὐκοῦν ἐκπεράσας ὡς δέον, Φραγγοχωρίῳ καὶ Ζευγμίνῳ τῇ πόλει ἐπεισπεσὼν ἔκειρε πάντα τὰ πέριξ, κἀκεῖθεν ἀπήλασεν λείαν μυρίαν,
4170	καὶ πλοῦτον εἷλε καὶ λάφυρα καὶ σκῦλα. καὶ παλινοστεῖ πρὸς βασιλίδα πόλιν, καὶ κατάγει θρίαμβον εὔσημον πόλει, δορυαλώτους Τριβαλοὺς Οὔννους ἄγων, στολὰς τιμαλφεῖς εὐφυῶς ἠσθημένους
4175	πομπήν θ’ ὑπεξαίροντας αὐτῶν τῇ θέᾳ. Καιρὸν δὲ βραχὺν ἐνδιατρίψας πόλει ἐπιστρατεύει Παίοσιν αὖθις ἄναξ, καὶ πρὸς Σαρδικὴν ἀφικνεῖται τὴν πόλιν, κἀκεῖ παρὼν τέθεικε συμβάσεις σφίσιν.
4180	χωρεῖ δ’ ἐκεῖθεν πρὸς Τριβαλῶν σατράπην, καὶ τόνδ’ ὁδοῦ πάρεργον ἔντρομον δράσας πειθήνιόν τε τῷ κράτει τῶν Αὐσόνων
4180	πρὸς τὴν βασιλεύουσαν εἴσεισι πόλιν. ἦρος δ’ ἐπιλάμποντος ἔξεισι πάλιν,	176
4185	καὶ πρὸς πεδία Πελαγονίας φθάνει· κἀκεῖ διαγνοὺς βασιλειῶντα δόλῳ Οὔννους τ’ ἐπαλείφοντα πρὸς ξιφουλκίαν Κομνηνὸν Ἀνδρόνικον, ἄρχοντα τότε Βρανιτζόβης θέματος καὶ Βελλεγράδων,
4190	ἔπαυσεν ἀρχῆς, καὶ καθείρξας ἐν πέδαις δέσμιον ἀπέστειλεν ἐν Βυζαντίδι, καὶ φυλακῇ δέδωκεν ἀσφαλεστάτῃ. καὶ τηνικαῦτα Παιόνων ἀρχηγέτης σπονδὰς λελυκὼς κατέδραμε χωρία
4195	Βρανιτζόβης ξύμπαντα καὶ Βελλεγράδων. τέως ἐπιστὰς βασιλεὺς κακουμένοις ἤμυνεν αὐτοῖς ὡς ἐνῆν παρουσίᾳ, καὶ πρὸς βασιλεύουσαν ἀνθυποστρέφει, εὖ πράγματα θεὶς πάντα τὰ πρὸς ἑσπέραν.
(4200)	Καὶ λοιπὸν ἐστράτευσε πρὸς Κιλικίαν. εἰς Ἄδαναν οὖν καὶ Ταρσὸν ἀφιγμένος καὶ ταῖσδε τὰ πρόσοικα θάλψας ὡς δέον ὑπήκοα φρούρια Ῥωμαίων κράτει, πάσχοντα κακῶς πρὸς Τορούσῃ τῷ τότε,
4205	καὶ μέχρι λαμπρᾶς Ἀντιοχείας φθάνει, ἧς ἔνδον εἰσήλασε σὺν δορυφόροις καὶ παρασήμοις βασιλικοῖς ὡς κράτωρ, διεκχυθέντων ἐκ πυλῶν οἰκητόρων
4205	καὶ σκευασάντων φιλότιμόν οἱ λίαν	177
4210	πομπαίαν εἰσέλευσιν εὐφήμοις κρότοις. ἔνθα διάγων Μανουὴλ αὐτοκράτωρ ἐν παιδιᾶς δέδειχεν ἀγῶνι σφίσιν ἀνδρείας ἔργα καὶ χερὸς ῥωμαλέας, ἡρωϊκῇ πρέποντα γενναίᾳ φύσει,
4215	κοντῶν ἁμίλλαις ἐκνικήσας ἱππότας Ἰταλιώτας ἀγερώχους πρὸς δόρυ. εὐανδρίας οὕτω δὲ δείξας τὸ σθένος ἐμπειρίαν τε συνετὴν τὴν ἐν μάχαις, καὶ θαύματος ξύμπαντας ἐμπλήσας, ἄναξ
4220	οἴκαδ’ ἐπανέζευξε πρὸς Κωνσταντίνου. Κοινωνὸν οὗτος τοῦ λέχους καὶ τοῦ κράτους ἔγημε κάλλος εὐπρεπεστάτην κόρην, Ἀντιοχείας σατράπου θυγατέρα, Ἰταλιώτου Πετεβίνου ἱππότου,
4225	πρώτην σύνευνον ἀποβαλὼν θανάτῳ, ἐξ Ἀλαμανῶν ἀρχικῶν οὖσαν γένους. Ταῦτα μὲν ὧδε συνέκυρσεν ὡς ἔφην· Κομνηνὸς Ἀνδρόνικος δ’ ἐγκαθειργμένος δι’ ἅσπερ ἱστόρησεν αἰτίας λόγος,
4230	εἱρκτῆς διαδρὰς μηχανῇ πολυτρόπῳ εἰς Γάλιτζαν ἔδραμε Ῥωσικὴν πόλιν, καὶ τῷ σατραπεύοντι ταύτης ἀσμένως δεχθεὶς παρ’ αὐτῷ πλεῖστον ἐμμένει χρόνον. οὕτω δὲ συνέδησεν αὑτοῦ πρὸς πόθον
4235	καὶ φιλίαν σχέσιν τε σατράπην χρόνῳ ὡς συνεδρεύειν συναριστᾶν σατράπῃ καὶ τῷδε συνέστιον ἀεὶ τυγχάνειν. ὅμως κρίνων ὄνειδος οἰκεῖον κράτωρ πρωτεξαδέλφου τὴν φυγὴν Ἀνδρονίκου	178
4240	ἀπόδρασίν τε κἀπὶ τῆς ξένης ἄλην, ἐπιμελὲς τίθησιν ἔργον καὶ λόγον ὥστ’ ἀπολαβεῖν τόνδε πατρίδα πάλιν, καὶ μᾶλλον οἷς ἤγγελλε φήμη καὶ τάδε, ὅτι Σκυθικὴν στρατιὰν παροξύνει
4245	Θρᾴκης ἐπελθεῖν Μακεδονίας ὅροις. ἐκεῖθεν οὐκοῦν εὐμενῶς αὐτοκράτωρ πίστεις παρασχὼν καὶ λαβὼν ἐπανάγει Κομνηνὸν Ἀνδρόνικον πρὸς τὴν πατρίδα. Καθ’ ὃν χρόνον Παίονες ἠθετηκότες
(4250)	ἃς πρὸς κρατοῦντα συνέθεντο ξυμβάσεις, χώραις ἐπῆλθον Αὐσόνων παριστρίοις, καὶ Ῥωμαϊκοῖς συμβαλόντες τάγμασι νίκην ἀπηνέγκαντο καὶ πλῆθος σκύλων. τοίνυν ἐπιστὰς βασιλεὺς τῷ Ζευγμίνῳ
4255	ἡλωκότι Παίοσιν ἄρτι βαρβάροις, ἐπανασώζει καὶ πάλιν Ῥωμαΐδι εὐβουλίαις νίκαις τε καὶ στρατηγίαις. Καὶ μὴν περιώνυμον ἔργον καὶ τόδε ἀναπέφανται τοῦ καλοῦ στεφηφόρου.
4260	πόλεις Ἀσιάτιδες εὔχρηστοι βίῳ, Χλιαρὰ καὶ Πέργαμος ἄλλαι τ’ αὖ πόλεις,
4260	ὧν τὰ πέριξ πάσχοντα Πέρσαις βαρβάροις δῃούμενά τε πυρπολούμενα σφίσιν, κωμηδὸν ὡς ἔχοντα τὴν συνοικίαν,	179
4265	ἄναξ περιέβαλε τείχεσι τάδε· καὶ διαλαβὼν φρουρίοις ἀσφαλέσι τὸν χῶρον ἀπήλλαξε Περσικῆς λύμης. οἰκητόρων οὕτω δὲ πλήθουσι τάδε καὶ πᾶσι καλῶς τοῖς κατὰ βίον βρίθει,
4270	ἀγροῖς τε φυτῶσί τε χάρισι ξέναις, φρούρια ταῦτα καὶ πόλεις εἰρημέναι, ὡς τῶν μεγάλων κατακρατεῖν ἀστέων. Ταῦτα μὲν οὕτω συμβέβηκεν ὡς ἔφην· ὅρκους δὲ πάλιν συγχεάντων Παιόνων
4275	ἔξεισιν ἄναξ τῶν βασιλείων δόμων, καὶ πρὸς Σαρδικὴν ἀφικνεῖται τὴν πόλιν, οὗ συμβαλεῖν τέτακτο Ῥωμαίων ἴλαις. ἐπεὶ δὲ συνήθροιστο πᾶν στρατευμάτων κρίσει στρατηγῶν βασιλεὺς βουληφόρων
4280	Κοντοστέφανον Ἀνδρόνικον δεικνύει, ἄνδρ’ ἀρεϊκόν, ἀπτόητον ἐν μάχαις, καὶ τὴν κατ’ Οὔγγρων ἀνατίθησι μάχην. ὃς παραλαβὼν Ῥωμαϊκὰς δυνάμεις ὁρμᾷ κατὰ σφῶν σὺν θεῷ νίκης δότῃ·
4285	καὶ δὴ περάσας Σάουβον Ἴστρον θ’ ἅμα ὑπεισέδυ Ζεύγμινον Αὐσόνων πόλιν, καὶ Παιονικαῖς συμπλακεὶς ἰλαρχίαις
4285	περιφανὲς τρόπαιον ἱστᾷ καὶ νίκην. κἀκεῖθεν ἀνέζευξεν ὡς νικηφόρος,	180
4290	καὶ βασιλεῖ δέδεκτο λίαν ἀσμένως. μεθ’ ἡμέρας οὖν τὴν βασίλειον πόλιν ἄναξ πεφθακὼς σὺν νίκης παραιτίῳ κατήγαγε θρίαμβον ἔκλαμπρον πάνυ, στενούμενον πλήθει τε τῶν θεωμένων
4295	τῶν τ’ αἰχμαλώτων καὶ σκύλων καὶ λαφύρων. ἡγεῖτο γὰρ τέτρωρον εὖ ἡρμοσμένον, ἀργύρεόν πως, ὑπόχρυσον μετρίως, ὃ χιονώδεις εἷλκον ἵπποι τὴν θέαν· ἐφ’ οὗ γε σεπτὴν ἀναβιβάζει κράτωρ
(4300)	τῆς μητρανάνδρου παρθένου τὴν εἰκόνα ὡς συστρατήγου συμμάχου τ’ ἀπροσμάχου· μετὰ δὲ λαμπροὶ καὶ βασιλείῳ γένει κυδρούμενοι κάλλιστα καὶ ταῖς ἀξίαις. ἔπειθ’ ὁ κρατῶν ὡς γίγας βριαρόχειρ,
4305	ἢ μᾶλλον εἰπεῖν νυμφίος γ’ ἐκ παστάδος, κύδιστος ἢ μέγιστος, ἀστράπτων φάει, ὀχούμενος προῆλθεν εὐπρεπῶς ἄγαν· μεθ’ ὃν Κοντοστέφανος αἴτιος νίκης, ὑμνούμενος ξύμπασι τῆς στρατηγίας.
4310	μέγαν δὲ ναὸν πεφθακὼς αὐτοκράτωρ καὶ τόνδ’ ὑπεισδὺς εὐχαριστεῖ προφρόνως τῷ νικοποιῷ παντάνακτι δεσπότῃ, καὶ τοῦδε λαμπρῶς αἴνεσιν γλώσσῃ φράσας
4310	ἐκεῖθεν ἥκει πρὸς βασιλείους δόμους.	181
4315	Οὗτος Μανουὴλ πορφυρανθὴς αὐτάναξ θεῷ χαριστήρια τῶν ὅλων θύει γεννήσας υἱὸν ἐκ γάμων τῶν δευτέρων, ἐφ’ ᾧ θαλίαις καὶ καλαῖς πανδαισίαις ἀστυπολίτας ἑστιακὼς πλουσίως
4320	κέκληκεν Ἀλέξιον υἱέα φίλον. Τούτου κρατοῦντος καὶ Βενετίκων γένος ἀνδρῶν ὑπῆρξεν Ἰταλῶν ἀποικία ἐκ Βενετίας εἰς βασιλίδα πόλιν, καὶ τῆσδ’ ἐνεγράφησαν ἀστοῖς γνησίοις,
4325	κἀκ τῆσδ’ ἐφηπλώθησαν εἰς πᾶσαν χθόνα διασπαρέντες Αὐσόνων κραταρχίας. ἐνημμένοι πλοῦτον δὲ βαθὺν πραγμάτων αὔξην τε μακράν, αὐθάδειάν τε πλέον, οὐκ Αὔσονας ἥγηντο δυσμενεῖς μόνον,
4330	ἀλλὰ βασιλείων γε καὶ προσταγμάτων καὶ τῶν ἀπειλῶν εἶχον ἀνεπιστρόφως. τὴν σφῶν τὸ λοιπὸν ὑπεροψίαν ἄναξ οὔκουν φορητὴν οὐδ’ ἰάσιμον κρίνων, γράμματα βασίλεια κατ’ ἐπαρχίαν
4335	Ῥωμαϊκὴν πέπομφεν ἅπασαν λάθρα, κατάσχεσιν δηλοῦντα τῶν Βενετίκων χρόνον τε καθ’ ὃν ταῦτα πραχθῆναι δέον. ὥριστο τοίνυν ἡμέρα προθεσμίας, ἧς ἐνστάσης πᾶς συνελήφθη Λατίνων,
4340	τῆς δυστροπίας εἰσπραχθέντες εὐθύνας.
4340	Βενετίκων ὅσοι δὲ τὴν Κωνσταντίνου πόλιν κατῴκουν, ἀποδράσαντες τάχος ἐπιβεβηκότες τε νηὸς ἑσπέρας τοῖς ἀνέμοις λαίφη τε δόντες ὡς δέον,	182
4345	ἀπῄεσαν φεύγοντες ἐς σφῶν πατρίδας. καὶ σφᾶς μὲν εἶχεν ἡ Βενετία τότε, μετὰ δὲ μακρὸν ηὐτρεπικότες στόλον νήσους ἐκάκουν ἐκπλέοντες εὐδρόμως· ἀλλ’ ἀντίπρωρος Αὐσόνων σταλεὶς στόλος
(4350)	πλοῦ σφᾶς ἀπεῖρξε πειρατικοῦ καὶ μάχης. τοίνυν ἀποστάντες γε τοῦ διὰ μάχης ἐχθροὺς κακῶς δρᾶν ἀμύνεσθαί τ’ αὖ στόλῳ, πρὸς ῥῆγα συνέθεντο τῆς Σικελίας ὅρκια πιστὰ συμβάσεις τε φιλίας.
4355	ὃ γνοὺς βασιλεὺς ὁ προμηθεὺς Αὐσόνων, καὶ τὰς ἐπὶ λύμῃ γε τῆς Ῥωμαΐδος συμφωνίας σφῶν ἐννοούμενος λῦσαι ἃς ῥηγὶ συνέπραξαν ἀμύνης χάριν, ἀνεξικάκως εὐμενῶς εὐμηχάνως
4360	πρὸς φιλίαν εἵλκυσεν αὐτοὺς τὴν πάλαι, ἀμνηστίαν δοὺς τῶν σφίσι πεπραγμένων. πρὸς δ’ αὖ ἔθη δίδωσιν αὐτοῖς τὰ πάλαι, καὶ σφῶν ὅσων εἴληφε τὸ πρὶν οὐσίαν καὶ τήνδε βασίλειος ἐφρούρει στέγη,
4365	τοῖς Βενετίκοις ἀπέδωκε προφρόνως. Γενναίαν ἄναξ οὑτοσὶ πλουτῶν φύσιν, ὀξύρροπός τ’ ὢν ἐν μάχαις ἀντιπάλων,
4365	δραστήριός τε καρτερόψυχος λίαν, καὶ διενεργῶν δι’ ἑαυτοῦ τὰς μάχας,	183
4370	δεῆσαν ἵππον ἀνέβαινεν αὐτίκα καὶ τῆς στρατιᾶς ἦν προμαχῶν εὐθύμως. ἔξεισι τοίνυν κατὰ Σουλτάνου πάλιν κατατρέχοντος Ῥωμαϊκὰ χωρία, καὶ γίνεται δὴ πρὸς θέμα Δορυλαίου,
4375	ἔνθα χρονίζων εὖ ἀνακτίζει τόδε. τείχει τ’ ὀχυρῷ καὶ περιτείχῳ ξένῳ περιβαλὼν εὖ κατοχυρώσας θ’ ἅμα, καὶ δοὺς φυλακὴν ὡς ἐνῆν τῷδ’ ἀξίαν, μερῶν ἀπανίστατο τοῦ Δορυλαίου.
4380	ἐφίσταται δὲ φρουρίῳ τῷ Σουβλέῳ, κἀκεῖν’ ὁμοίως ἀνακτίσας ὡς δέον, καὶ πάντα θεὶς εὖ, πρὸς πόλιν ὑποστρέφει. Βραχὺς ἐφεξῆς παρελήλυθε χρόνος, καὶ καθ’ ἑαυτοὺς βασιλεὺς καὶ σουλτάνος
4385	ὑπέσμυχον πῦρ ἐν σποδιᾷ καρδίας, ἔναυσμα βραχὺ μνησικακίας χόλου, καὶ τοῦτ’ ἀνάψαι κατέσπευδον εἰς φλόγα· ἑκάτερος γοῦν ἐγκαλῶν ἑκατέρῳ ὑπῆρχε σαφῶς καὶ διηπείλει μέγα.
4390	ὅθεν βασιλεὺς τὰς ὑπούσας δυνάμεις πάσας ἀθροίσας ὡς ἐνῆν πανταχόθεν, ἄλλας τ’ ἐπ’ ἄλλαις συναγαγὼν ὡς δέον ἐξ Ἰταλῶν τε καὶ Σκυθῶν παριστρίων, καὶ συγκροτήσας μυριάριθμον στῖφος,
4395	ἀφανίσων ἄπεισι Περσικὸν φῦλον καὶ κατερείψων Ἰκόνιον εἰς ἕδος, πρὸς δ’ αὖ γε περσάνακτα καθέξων βίᾳ καὶ συμπατήσων ὡς ἔθος κατ’ αὐχένος. ἀπάρας οὐκοῦν ἐκ Βυζαντίου τάχος	184
(4400)	μετὰ στρατιᾶς διὰ Φρυγίας μέσης, εἰς Χώνας ἦλθεν, εὖ πόλιν ᾠκισμένην· κἀκεῖθεν ἐξώρμησεν εἰς ἔρυμά τι ᾧ Μυριοκέφαλον ἦν κλῆσις πάλαι, ἀφ’ οὗπερ εἰσήλαυνεν εὐθὺ Περσίδος
4405	τειχῶν Ἰκονίου τε τοῦ περικλύτου μετὰ στρατιᾶς εὐσθενοῦς ῥωμαλέας καὶ ταγματαρχῶν ἀρεϊκῶν ἐν μάχαις, σταθμοὺς ἀπάρσεις νουνεχῶς καὶ σὺν λόγῳ τὰς καθ’ ὁδὸν δρῶν χάριν ὑποζυγίων,
4410	ἃ μηχανὰς ἀνεῖχε καὶ σφῶν τεχνίτας ὄντας ἀόπλους ἀδαεῖς τε τῆς μάχης. πλὴν οὐδ’ ὁ σουλτὰν ἠμέλει στρατευμάτων, συμμαχικὸν δ’ ἤθροισεν ἐκ τῶν συμφύλων πρὸς ἀντιπαράταξιν ηὐτρεπισμένον.
4415	πρέσβεις δ’ ὅμως πέπομφε πρὸς βασιλέα αἰτῶν ἐνόρκους φιλίας καὶ συμβάσεις ἐξάνυσίν τε βασιλεῖ βουλητέων. ἐπεὶ δ’ ἑώρα συμβάσεις ἀνηνύτους, αἱρεῖ προφθάσας σουλτάνος δυσχωρίας
4420	καὶ τὰς στενωποὺς ἀτραπῶν πορευσίμων
4420	κλεισούρας, ἣ κέκλητο Τζιβρίτζη πάλαι, δι’ ἧς στρατιὰ Ῥωμαϊκὴ καὶ κράτωρ ἔσπευδον ἐλθεῖν ἐκ Μυριοκεφάλου· οὗ παραβύει σουλτάνος τὰς δυνάμεις,	185
4425	λόχον καθίσας ὡς ἔθος τοῖς βαρβάροις, ὡς ἂν ἐπεισπέσωσι Ῥωμαίοις δόλῳ. ἔστι δ’ ὁ χῶρος ἀπόκρημνος εἰσάπαν, στενὸς κομιδῇ δυστίβευτός τε πλέον, Ταίναρον Ἅιδου καὶ Χαρώνεια πέδα,
4430	αὐλὼν προήκων δυσπόρευτον εἰς τρίβον. ἁψαμένης οὖν στρατιᾶς δυσχωρίας, στρατεύματα μὲν καὶ λοχαγοὶ ταγμάτων, οἷς ἦν προάγειν στρατιᾶς τεταγμένον, διεκδραμόντες ἀπαθεῖς κακῶν τόπον
4435	εἰς πλάτος ηὐλίσθησαν ἔξω κινδύνου· ἀγχοῦ δὲ κράτωρ παριὼν οὐραγίας ἐπεισπεσόντων ἐξ ἐνέδρας βαρβάρων βέλη τ’ ἐπ’ αὐτὸν ἀφιέντων καὶ λίθους, ὡς κατὰ πρανοῦς ἐξ ἑκατέρου μέρους,
4440	οὐκ ἔχει ῥᾷστα τὴν ὁδὸν παριέναι, ἤγουν ἑαυτῷ κινδυνεύοντ’ ἀμύνειν. ἀλλ’ οὐδὲ πάλιν ἐκ στρατιᾶς τις δρᾶσαι γενναῖον ἠδύνατο μαχητῇ πρέπον, βοῶν, ἁμαξῶν, τειχομάχων ὀργάνων
4445	ὡς ἀντίφραγμα τῆς ὁδοῦ προκειμένων. καὶ κατὰ νώτου Περσικὴ φάλαγξ πάλιν βελῶν νιφάδας ἀφιεῖσα μυρίων
4445	παλινδρόμησιν χαλεπὴν ἔδρα πάνυ. ἔπιπτε τοίνυν βοῦς ἅμα βοηλάτῃ,	186
(4450)	ἱππεὺς σὺν ἵππῳ συναπέψυχον βίᾳ ἐν Περσικῷ βλήματι θανατηφόρῳ, καὶ πάντες ἐσφάττοντο κατὰ πληθύας ὡς ἀγέλη τις θρεμμάτων φεῦ ἀλόγων, καὶ πάντες ἐφθείροντο συγκεκλεισμένοι
4455	ἐν δυσπορεύτῳ δυσβάτῳ τε χωρίῳ. τῶν νεκριμαίων σωμάτων αἱ κοιλάδες τέμπη τε καὶ σήραγγες ὑπῆρχον πλέαι. προύβαινον, οἴμοι, ῥύακες λύθρων ὅλαι ἐξ ἀλόγων αἵματος, ἐκ βροτῶν ἅμα,
4460	καὶ πάντα μεστὰ συμφορᾶς ἦν καὶ γόων. καὶ ταῦτ’ ἐδρᾶτο κράτορος δεδορκότος καὶ συμπαρόντος, μὴ σθένοντος δ’ ἀμύνειν, ἐν χρῷ δὲ μᾶλλον κινδύνου πεφυκότος. μόλις μετὰ τραύματα, τῷ θεοῦ σθένει,
4465	ὅμως διαδρὰς τὰς λαβὰς τῶν βαρβάρων θεοῦ συνάρσει καὶ κραταιᾷ δυνάμει, σκιὰν ὑπελθὼν ὁ κρατάρχης ἀχράδος, ἰσχὺν καμοῦσαν ἀνεκτᾶτο μετρίως, πρὸς δ’ αὖ ἑαυτὸν ὡς ἐνῆν ἀναψύχων,
4470	μὴ σώματος φύλακα, μὴ δορυφόρον ἔχων συνεστῶτά γε τῷ τηνικάδε. οὕτω δ’ ἔχοντα κατιδών τις ἱππέων Ῥωμαϊκῆς φάλαγγος, ἀσήμου γένους, τῆς συμφορᾶς ᾤκτειρεν αὐτὸν τῆς τότε·
4475	ὅθεν προσελθὼν ἀσμένως στεφηφόρῳ διακονεῖν ᾑρεῖτο τὰ κατὰ σθένος, καὶ τῇ κεφαλῇ κυνέην συνηρμόκει τῆς ἐν κεφαλῇ παρακλίνασαν ἕδρας, καὶ σύμμαχος δ’ ἦν τῆς ἐνεστώσης τύχης.	187
4480	τούτου βασιλεὺς εἰς χεῖρα λαβὼν δόρυ Πέρσας ἐπ’ αὐτὸν εἰσρέοντας ἀπλέτους καὶ τόνδ’ ἑλεῖν σπεύδοντας ἢ καὶ κτιννύναι ἀπώσατο σφᾶς τῇ θεοῦ συμμαχίᾳ, καὶ διαπείρει τῶν ἐπιόντων ἕνα,
4485	ἄλλον τε πάλιν ἱππότης κτείνει ξίφει. μετ’ οὐ πολὺ δὲ τῶν ὁπλιτῶν Αὐσόνων περὶ κρατοῦντα συναλισθέντων δέκα, σὺν τοῖσδε τὴν ἔμπροσθεν ἤνυσε τρίβον, τοῖς φθάσασι τάγμασι συμμῖξαι θέλων.
4490	πρὶν ἢ δὲ ταῦτα συμπεσεῖν, ὑπ’ ἀχράδα ἑαυτὸν ἀνέψυχεν ὡς εἶχε κράτωρ· Πέρσης δ’ ἐπελθὼν εἷλκεν αὐτὸν ἡνίας, ὁ δ’ αὖ κεφαλῆς κατενεγκὼν καιρίαν δορατίου τμήματι τοῦ μετὰ χέρας
4495	τοῦτον θανατοῖ, καταλαβὼν εἰς χθόνα. Ἔπασχε δὲ τάγματα χειρόνως λίαν, ὅσα γε συγκέκλειστο τῇ δυσχωρίᾳ, καὶ πλὴν ὀλίγων πάντα κακῶς ἐφθάρη· εἰ γὰρ παρῆλθον καὶ φάραγγα τὴν μίαν,
(4500)	ἀλλά γε λοιπὰς οὐκ ἐνῆν διεκδῦναι
(4500)	ἀκινδύνως ἓξ τὰς ταφρώδεις κοιλάδας, Περσῶν ἐφεστώτων γε ταῖς διεξόδοις. πρὸς τοῖσδε καὶ πνεύσαντος ἀνέμου τότε καὶ θῖνα βαθεῖάν γε παρακειμένην	188
4505	ἐκ γῆς ψαμμώδους ἀνακυκῶντος βίᾳ δεινῶς τ’ ἀναφέροντος εἰς ὕψος μέγα, καὶ νύκτα δρῶντος ἀτεχνῶς τὴν ἡμέραν, Ῥωμαϊκαὶ φάλαγγες, ὣς δὲ βαρβάρων, φύρδην ἀναμὶξ συμπλακεῖσαι πρὸς μάχην
4510	ἐν νυκτομαχίᾳ καθὰ καὶ σκότει, ἔκαινον ἀπέσφαττον ἀλλήλους ξίφει, μηδὲν διακρίνοντες ἐξ ἀβλεψίας. ἐπῆγε φίλος τὸ ξίφος κατὰ φίλου, καὶ βάρβαρος δ’ ἔσφαττε τὸν συμφυλέτην
4515	ὡς ἀντίμαχον δυσμενῆ κακεργάτην, ὥστ’ ἀτεχνῶς φάραγγα πεπλῆσθαι τάχα, ὥς τις βλέπων ἔφησε κατ’ ἄλλον λόγον, τῶν νεκριμαίων πτωμάτων καὶ σωμάτων τῶν Ῥωμαϊκῶν ἀναμὶξ καὶ βαρβάρων,
4520	καὶ θνησιμαίων παντοδαπῶν ἀλόγων, ἵππων βοῶν ὄνων τε σὺν ἡμιόνοις, τάφον τε κοινὸν τοῖς ὅλοις χρηματίσαι, μᾶλλον πολυάνδριον, εἰ χρεὼν φάναι, ἐκ γηγενῶν πάμμικτον ἀλόγων θ’ ἅμα.
4525	πεπτώκασι πλείους δὲ Ῥωμαίων μάχῃ,
4525	καὶ τῶνδε πλείους τοῦ βασιλείου γένους. Καὶ ταῦτα μὲν πέπρακτο τόνδε τὸν τρόπον· ὁ δ’ αὐτοκράτωρ, ὡς ἔφην, ἠπειγμένος ἴλαις συνελθεῖν ταῖς προηγησαμέναις,	189
4530	Τούρκοις πορείας εἴργεται τῆς εἰς πρόσω, οὐδὲν δὲ μεῖον καὶ κολωνοῖς πτωμάτων. ὅμως διελθὼν δυσπόρους μόλις τόπους καὶ τὸν παραρρέοντα χειμάρρου ῥόον, καὶ στῖφος ἄλλο Ῥωμαϊκὸν ἁλίσας,
4535	ὡς εἶχε, διήνυτε τὴν προκειμένην. ὃν παριόντα βαρβαρική τις φάλαγξ, ἵπποις ὁπλισμοῖς ἐκπρεπὴς Ἀρραβίοις, ἰδοῦς’ ἐπ’ αὐτὸν ἐμμανῶς πως συνέθει, ὡς θήραμα σπεύδουσα τόνδ’ ἑλεῖν τάχα.
4540	ὁ δ’ ἀρρενώσας τῶν συνόντων τὰς φρένας ὁδοστάτας ἥττησε ῥᾷστα βαρβάρους. κατὰ βραχὺ δὲ συμπροϊὼν καὶ βάδην, νῦν μὲν νόμῳ μάχης τε καὶ μεθ’ αἱμάτων, ἐνιαχοῦ δὲ καὶ μάχης πάλιν δίχα,
4545	τρισάσμενος μέμικτο τοῖς ποθουμένοις, οὐ μᾶλλον αὑτῶν δυσχεραίνουσι χάριν ἤπερ δι’ αὐτὸν μὴ παρόντα ταῖς ἴλαις ἀγωνιῶσι καὶ δεδοικόσι σφόδρα. Μήπω δὲ τοῖς τάγμασι συμμίξας κράτωρ,
(4550)	ἀλλ’ ἐν παραρρέοντι χειμάρρῳ πέλων, πιεῖν ὕδωρ ᾔτησε, διψήσας μέγα· καί τις ὕδωρ ἤνεγκεν αὐτῷ πρὸς πόσιν.
(4550)	σπάσας δὲ τοῦδε καὶ περικλύσας στόμα τὸ λοιπὸν ἐκ στόματος ἐκχεῖ σὺν τάχει,	190
4555	ὡς τοῦ ποθέντος μὴ κατωλισθηκότος δι’ οἰσοφάγου πρὸς τὰ κάτω κοιλίας. εἶτα ποτὸν γνοὺς συμπεφυρμένον λύθρῳ ᾤμωξεν, εἰπὼν οὐ καλῶς γεγευκέναι ὑδατοφύρτων Χριστιανῶν αἱμάτων.
4560	καί τις παρεστὼς ἰταμὸς θρασὺς τότε, τὴν γλῶτταν ἀκόλαστος, ἀναιδής, λάλος, κατὰ Σεμεεὶ λοιδορεῖν εἰθισμένος, Χριστῷ κυρίου λοιδορούμενος λέγει “οὐκ ἄρτι πρώτως ἀλλὰ πολλάκις, ἄναξ,
4565	πλήρη κρατῆρα Χριστιανῶν αἱμάτων, ὑπήκοον πᾶν καλαμώμενος, πίνεις· ἢ καὶ πεπείρους καθὰ συνθλίβων βότρυς, εἰσπράξεσι φόρων τε καὶ τελῶν βάρει αἵματος αὐτῶν ἐμφορῇ κατακόρως.”
4570	ὁ δ’ ἡμέρως ἤνεγκε τὴν παροινίαν, ἀνεξικάκως τονθορύσας μηδ’ ὅλως, μηδ’ ὑπ’ ὀδόντα γρύξας ὁ πραῢς ἄναξ. καὶ πάλιν αὐτοῦ καθορῶντος θυλάκους τοὺς τοῦ χρυσοῦ φύλακας ἐκρηγνυμένους
4575	ἐκ θρασύτητος καὶ βίας τῆς βαρβάρων, καὶ τοὺς ἑαυτοῦ ῥωννύοντος ὡς δέον ἐπεισπεσεῖν τε σφίσι καὶ κτᾶσθαι τάδε ἄμεινον αὐτῶν συμφερώτερον πάνυ, αὖθις ἐπιστὰς ὁ θρασὺς μωμοσκόπος
4580	ἐλοιδορεῖτο τῷ κρατάρχῃ καὶ πάλιν, ἄνακτι Δαβὶδ Σεμεεὶ καθὰ πάλαι· “ἑκὼν πρὶν ἐχρῆν ταῦτα Ῥωμαίοις νέμειν, οὔκουν γε νυνί, δυσχερὴς κτῆσις ὅτε. εἰ δ’ αὐτὸς ἀνὴρ τυγχάνεις ὢν ἰσχύος,	191
4585	ἡρπαγμέν’ ἀνάσωσον Αὔσοσι πάλιν.” ὁ δ’ αὖ προσηνῶς κερτόμου φέρει λόγους ὡς κωφὸς αὐτόχρημα, μὴ κλύων ὅλως. Ἐπεὶ δὲ παύει νὺξ ἐπελθοῦσα μάχην, καθῆστο πᾶς ἔμφροντις, ἀσχάλλων μέγα,
4590	ἐν νῷ προαθρῶν τὸν προκείμενον μόρον. ὁ δ’ αὐτοκράτωρ τῆς φρενὸς καὶ τοῦ κράτους ἀναξίαν ἔφρασε βουλὴν ἐν μέσῳ, οἷς εἶχε θαρρεῖν ἀνδράσι βουληφόροις. ἡ δ’ ἦν λαθραία δυσκλεὴς φυγὴ νύκτωρ,
4595	ψυχῶν δὲ λοιπῶν ἐπαγωγὴ πρὸς μόρον πρὸς αἰχμαλωσίαν τε δυστυχεστάτην. ἣν πᾶς διωλύγιον ᾤμωξε κλύων, καὶ βαρέως ἤνεγκε τὰ δεδογμένα, παραφρονοῦντος, οὐχ ὑγιοῦς δεσπότου
(4600)	τὸ σκέμμα κρίνας καὶ κατακρίνας πλέον. τούτοις μαλαχθεὶς Μανουὴλ τὴν καρδίαν, καὶ σχὼν λογισμὸν ποιμένος καὶ προστάτου, πάντ’ ὦπτο καὶ δρῶν καὶ λέγων πρὸς συμφέρον. θεὸς δ’ ὁ ποιῶν πάντα καὶ μετατρέπων,
4605	ὁ μαστιγῶν τε καὶ θεραπεύων πάλιν, ὁ θανατῶν τε καὶ πνοὴν αὖθις νέμων,
4605	ὁ ῥάβδον ἀφεὶς ἀσεβῶν οὐκ εἰς τέλος κλήρῳ δικαίων καὶ λάχει χριστωνύμων, ὁ πρὶν λεόντων ἡμερώσας τὸ θράσος	192
4610	ἵν’ ἀσινὴς γένοιτο δίκαιος πάλαι, κἀκεῖνος οὗτος ἡμεροῖ τοῦ βαρβάρου τὴν θηριώδη καὶ φονῶσαν καρδίαν. πρεσβείαν οὐκοῦν ἐκπεπομφὼς σουλτάνος σπονδὰς ἀπαιτεῖ καθαρὰς καὶ φιλίαν.
4615	καὶ σπένδεται δὴ βασιλεὺς τῷ σουλτάνῳ· εἶτ’ ἀπαναστὰς τῶν στυγητῶν χωρίων, δι’ ἧς προῆκεν ἀσμένως ὑποστρέφων, οἰκτρὸν βλέπει θέαμα, μεστὸν δακρύων, καὶ συμφορὰν οἴκτιστον, ἀξίαν γόων,
4620	τραγῳδίαν τ’ ἄρρητον. ὤμοι τοῦ πάθους, Ἱερεμίου τῆς φιλοίκτου καρδίας τῇδ’ ἂν ἀποχρήσοντος εἰς θρηνῳδίαν, ὃς ἐξισοῦν κάτοιδε πάθεσι γόους. ὡρῶντο γὰρ φάραγγες ἄλση κοιλάδες
4625	πεδία τέμπη καὶ νάπαι καὶ χαράδραι τῶν νεκριμαίων σωμάτων πεπλησμέναι, ὡς εἰς κολωνὸν ὑπερανῳκισμέναι. καὶ κειμένων πᾶς ἦν σεσυρμένος δέρας τὸ τῆς κορυφῆς καὶ φαλοὺς τετμημένος,
4630	ὡς ἦν ἀκούειν, βαρβάροις πεπραγμένον, ὡς ἂν τὸ νικῶν ἀμφίδοξον τυγχάνῃ, ἑκατέρωθεν μυρίων πεπτωκότων.
4630	Ὅμως βασιλεὺς πεφθακὼς Χώνας πόλιν ἐκεῖς’ ἐνηυλίσατο σὺν πάσαις ἴλαις,	193
4635	αὑτόν τε στρατὸν ἀναπαύων ἐκ πόνων. εἶτ’ εἰς Φιλαδέλφειαν ἧκε τὴν πόλιν, κἀκεῖ διατέτριφε συχνὰς ἡμέρας· ἀφ’ οὗ πεπομφὼς ἀγγέλους Βυζαντίοις τὰ συμβεβηκότα γε πάντα μηνύει
4640	καί γ’ ἐκτραγῳδεῖ συμφορᾶς ὄγκον λόγῳ. ἐπεὶ δὲ Δορύλαιον οὐ κατεσκάφη, καταστροφῆς γε κειμένης ἐν ὁρκίοις, πρεσβεύεται δὴ πρὸς κρατοῦντα σουλτάνος, καὶ τῶν πρὸς αὐτὸν ἀνέμνησεν ὁρκίων·
4645	ὁ δ’ οὐ προσίσχειν τοῖς κατ’ ἀνάγκην φράσας πρέσβεις ἀπράκτους ἐξαποστέλλει πάλιν. μανεὶς δ’ ὁ Πέρσης, στρατιὰν ἀποκρίνας πρὸς εἴκοσι τέτταρας ἀριθμουμένην ἐς χιλιάδας, εὐσθενῆ, ῥωμαλέαν,
(4650)	καὶ ταγματάρχην τῇδ’ ἐπιστήσας ἕνα τῶν ὑφ’ ἑαυτὸν ἐκπρεπῶν μεγιστάνων, κατ’ ἀστέων πέπομφε τῆς Ῥωμαΐδος τῶν πρὸς Μαιάνδρῳ τῷ ποταμῷ κειμένων· ὃς καὶ παρεστήσατο Τράλλεις τὴν πόλιν
4655	Λοῦμά τ’ Ἀντιόχειαν τὴν πρὸς Φρυγίᾳ καὶ Πεντάχειρα σὺν ἐρύμασιν ὅσοις, κώμας σκυλεύσας καὶ παραθαλαττίους. ἀλλὰ βασιλεὺς ἐκπεπομφὼς δυνάμεις ἴλας τε συχνὰς καὶ καλοὺς στρατηγέτας
4660	ἠμύνατ’ ἐχθροὺς ἀνελὼν κατὰ κράτος, ὡς ἐκ τοσούτων ἰσχῦσαι βραχυτάτους τὸν ἐκ ξίφους θάνατον ἐκπεφευγέναι. πολλὴν δὲ τουτὶ τὴν ἀνάρρωσιν φέρει τοῖς Αὐσόνων πράγμασι τοὖργον τῷ τότε,	194
4665	φρόνημα Περσῶν καταβαλὸν καὶ θράσος. Τούτου κρατοῦντος καὶ πόλις ἡ Κλαυδίου ἔπασχε κακῶς βαρβάροις τοῖς ἐξ Ἄγαρ· ὃ γνοὺς Μανουὴλ εὐσταλῶς μάλ’ αὐτίκα, ὡς εἶχεν, ἐξώρμησεν εὐθὺ φρουρίου,
4670	ἀνακτορικὴν οὐ κλίνην, οὐ στοιβάδα, ἀλλ’ οὐδὲ βασίλειον αὐλαίαν φέρων ἐν τῷ προφθάσαι τειχομαχοῦντος θέλειν. οὐκοῦν ἰαύων ἀΰπνους καὶ τὰς νύκτας ἐχρῆτο φωτὶ πρὸς πορείαν λαμπάδων,
4675	διὰ Βιθυνῶν δυστιβήτων χωρίων σφοδρῶς ἐλαύνων τὸν προκείμενον δρόμον. ὅπου δ’ ἐχρῆν γε διαναπαῦσαι δέμας, ἦν καθέδρα τοὔδαφος αὐτῷ καὶ κλίσις, πάλιν φορυτὸς ὑπεβέβλητο κλίνη.
4680	καταρραγέντος ὑετοῦ ποτ’ οὖν λάβρου ἐν ᾧπερ ὑπνοῦν ηὐτρέπιστο χωρίῳ, ταῖς σταγόσιν ἄνωθεν ὠχλεῖτο σφόδρα καὶ κατιόντι ῥεύματι κάτω κλίνης. ὁ δ’ ὑπερήσθη συμβεβηκότι πλέον
4685	ἢ βασιλικῶν στρωμάτων οἱ κειμένων ἀνακλιθεὶς ὕπνωττεν ἔξω φροντίδων.
4685	ὅμως πεφθακὼς πλησίον τῆς Κλαυδίου φυγάδας εἰργάσατο Πέρσας βαρβάρους, ἀστυπολίταις καὶ προσοίκοις δ’ αὖ πάλιν	195
4690	θάρσος παρέσχε καὶ φάος θυμηδίας. Οὗτος μονὴν ἤγειρεν ἐν Κατασκέπῃ, κατ’ αὐτὸ Πόντου κειμένην που τὸ στόμα, τῷ τῶν ἀΰλων στρατιῶν ἀρχηγέτῃ πιστῶν δ’ ὁδηγῷ, Μιχαὴλ πρωταγγέλῳ,
4695	καθ’ ἥν τι κτησείδιον οὐδὲν οὐδ’ ὅλως οὔτε πλέθρα γῆς οὐδ’ ἀγρούς, οὐ χωρία. μονοτρόπων δὲ συναγαγὼν προκρίτους ἐν τῇδε προυνόησεν αὐτοὺς ἀνύτειν ἀπράγμονά τε καὶ φιλήσυχον βίον,
(4700)	τὰς σφῶν σιτήσεις καὶ διαίτας δι’ ἔτους κοινοῦ ταμείου θεσπίσας προσλαμβάνειν. Παρὰ δὲ Ῥωμαίοις γε θεσμοῦ κειμένου, κρατοῦντος οἶμαι τοῦδε κἀπὶ βαρβάροις, τοῖς στρατιώταις τὰς δόσεις ὀψωνίων
4705	ἐκ τοῦ ταμείου παρέχεσθαι δι’ ἔτους, καὶ τούσδ’ ἀκριβοῦν εἰ πεπείρανται μάχης, εἰ τόξον εὖ οἴδασιν ἐντείνειν μάλα δόρυ τε κινεῖν καὶ κραδαίνειν ἐντέχνως, εἰ σώματος φέρουσι ῥώμην καὶ σθένος
4710	ψυχῆς τε παράστημα πρὸς τοὺς κινδύνους, κἆτ’ ἐγγράφεσθαι σὺν λόγῳ καταλόγοις, οὗτος σιτηρέσια τῶν στρατευμάτων
4710	κατέσχε λαβὼν ὡς λίαν ἀσυμφόρως, ἐπινοεῖ δὲ τῶν παροίκων τὰς δόσεις,	196
4715	καὶ ταῖσδε δίψος σφῶν θεραπεύειν θέλει. ἐντεῦθεν οὐκοῦν οὐκ ἐπιλέγδην ἅπας τάγμασι κατείλεκτο τῶν στρατευμάτων, ἀλλὰ θελήσας ἐγκριθεὶς ἦν αὐτίκα. ταῦτ’ ἄρ’ ἀνατέτραπτο τὰ τῶν Αὐσόνων,
4720	καὶ χειρόνως πάσχουσιν, ὡς ἔστι βλέπειν. Ἔμφυτον ἄναξ εὐτυχῶν χάριν λόγων εὐγλωττίας κλέος τε καὶ φρενῶν βάθος, οὐ λαμπρῶς ἦν συντιθεὶς γράφων μόνον ἐπιστολῶν χάριτας οἷς δέδοκτό οἱ,
4725	ἀλλ’ ὠδίνων γε καὶ κατηχητηρίους ᾗ παῖδας ἀπέτικτεν εὐγενεῖς λόγους, οὕς φασι σελέντια, συνετοὺς ἄγαν. ὁδῷ προϊὼν ἡμμένος καὶ δογμάτων περὶ θεοῦ λέγειν τι καὶ κλύειν θέλει.
4730	νοῦν δυσεφίκτοις δόγμασι δ’ ἐφιστάνων πεύσεις προσῆγε καὶ λύσεις τούτων πέρι ὡς ἂν μυηθεὶς πρὸς Χριστοῦ τούτων πέρι. ζητήσεως οὖν τηνικαῦτα συμβάσης διεξιόντων γραφικοῦ ῥητοῦ πέρι
4735	ὡς προσδέχεσθαι προσφέρειν τε συνάμα σάρκα λαβόντα τὸν θεόν τε καὶ λόγον, καὶ τῶν τότ’ ἀνδρῶν ἐν λόγοις τεθραμμένων
4735	ἀποκριθέντων εἰς ἐναντία μέρη, λόγοι προῆλθον ἐξ ἑκατέρου μέρους	197
4740	ἀντιφατικῶς ἀντερίζοντος λόγοις· τῇ κρείττονι δόξῃ δὲ προστεθειμένου καὶ πατρικῇ κάλλιστα τοῦ βασιλέως καθῃρέθησαν ἱερᾶς λειτουργίας ἄνδρες λογάδες λευιτῶν ἐκκλησίας,
4745	ἀντίφρονες μείναντες ἀνεπιστρόφως, Σωτήριχός τις Παντεύγενος τοὐπίκλην, τελῶν ὑποψήφιος Ἀντιοχείας, Εὐστάθιος πρόεδρος Ἐπιδαμνίων, ὁ τῶν Θετταλῶν Μιχαὴλ ῥήτωρ τότε,
(4750)	καὶ Βασιλάκης, τῶν σοφῶν Παύλου λόγων διδάσκαλός τις τυγχάνων καὶ λευίτης. μετὰ δὲ λυκάβαντας οὗτος ὁ κράτωρ ῥητὸν προτιθεὶς εἰς ἀνάπτυξιν πάλιν, ὃ δεσπότης εἴρηκε καιρῷ τοῦ πάθους,
4755	“μείζων ἐμοῦ πέφυκε πατήρ μου” λέγων, μικρόν τε προσχὼν ἀναπτύξει πατέρων οἰκείαν ἐξήγησιν ἀντεπεισφέρει, καὶ τρικυμίας ἀναπιμπλᾷ καὶ ζάλης ἐκκλησίαν τε καὶ σοφοὺς ἀρχιθύτας.	198
4760	ὁμήγυριν οὖν ἐκ λογάδων ἁλίσας ἐνῆγεν ἄναξ, προστιθείς τι καὶ βίας, ὑπογράφειν ἕκαστον οὕτως ἐν τόμῳ “στοιχῶ μὲν αὐτὸς ῥήσεσι καὶ πατέρων, ἃς εἶπον ἐκ πνεύματος εἵνεκα λόγου
4765	τοῦ μείζον’ εἶναι τοῦ Χριστοῦ τὸν πατέρα· λέγω δὲ τοῦτο καὶ λελέχθαι καθότι κτιστὴν παθητὴν σάρκα λαμβάνει λόγος.” τοῦθ’ ὕφεσιν φέρει δὲ πρὸς τὸν πατέρα υἱῷ λαβόντι σάρκα τῶν βροτῶν χάριν.
4770	ἐρυθροσημάντῳ δὲ δοὺς γραφῇ τάδε καὶ πλαξὶ καλῶς ἐγχαράξας λιθίναις ἐπὶ σοφίας τοῦ νεὼ θεοῦ λόγου ἀνάγραφα τίθησιν, ὡς ἔστι βλέπειν. ἔτι κινεῖ ζήτημα καὶ πάλιν τόδε
4775	“ἀνάθεμ’ εἴη τῷ θεῷ τοῦ Μωάμεθ.” τόδ’ ἀπαλεῖψαι πυκτίων παρηγγύα, ὡς μὴ καθυβρίζοιτο, φησί, τῶν ὅλων ὁ παμβασιλεὺς καὶ θεὸς καὶ δεσπότης. τίθησι δῆλον ποιμέσι σκέμμα τόδε·
4780	ἀπαγορεύει πᾶς κλύων βλασφημίαν. μανεὶς ὁ κρατῶν καινοποιεῖ δὴ τόμον
4780	συνηγοροῦντα λαοπλάνῳ Μωάμεθ, τῶν πρὶν δ’ ἀνάκτων καθικνούμενον μάλα ὡς λοιδορούντων ἀμαθῶς θεῷ λόγῳ.	199
4785	εἰς ἀκρόασιν ἐκδίδωσι τὸν τόμον· ὁ πατριάρχης ἀντέβη θαρσαλέως, καὶ πᾶς συνιὼν συνομαρτεῖ ποιμένι. καὶ μᾶλλον ὁ πρόεδρος Θεσσαλονίκης, περιβόητος ἀρετήν τε καὶ λόγον,
4790	τῶν ποιμεναρχῶν Εὐστάθιος τὸ κλέος, ζήλῳ θεϊκῷ καταφλεχθεὶς καρδίαν ἤλεγξε δόγμα καινοφανὲς καὶ νόθον, “εἴην ἂν ἀνάξιος” εἰπὼν “παντάπαν τῆς ποιμεναρχῶν καὶ στολῆς καὶ τοῦ θρόνου,
4795	ἠλίθιος δὲ καὶ νομιζοίμην πάλιν, εἰ παιδεραστὴν καὶ καμηλώδη πλάνον μύστην τε πάσης πράξεως βδελυκτέας καὶ μυσταγωγὸν ἀσεβῶν διδαγμάτων, ὁλόσφυρόν τι καὶ πεπλασμένον τέρας
(4800)	ψιλῆς ἐπινοίας γε καὶ στυγητέας, θεὸν καλοίην ἀτρεκῆ, κτίστην ὅλων.” ὁ δ’ ὡς πεπονθὼς ἐσχάτην παροινίαν ὀνείδεσιν ἔπλυνε τοὺς ἀρχιθύτας, κόσμου τὰ μωρὰ τούσδε καλῶν ἀλόγως·
4805	κἀπὶ μεγάλης δικάσασθαι συνόδου πρὸς τούσδ’ ἀπειλῶν ἐμμανῶς ἐκεκράγει, πάπα παρόντος, τῶν προκειμένων χάριν. ὅμως θυμοῦ λήξαντος ὁ πραῢς ἄναξ,
4805	σπουδῇ προέδρου τῆσδε τῆς Κωνσταντίνου,	200
4810	τῷ Θετταλίας ἀρχιθύτῃ συνέβη, ἐνδοὺς τά οἱ δόξαντα φάναι προφρόνως. τέλος δ’ ἐπειπὼν καὶ βασιλεὺς τοιάδε, ὡς δεῖ σοφόν τε συνετὸν πεφυκότα μηδὲν παρακαίρια λαλεῖν θρασέως
4815	μηδὲ προβάλλειν ῥήματ’ αἰσχρὰ καθάπαξ, τοῦ μηνιᾶν ἔπαυσε πρὸς τὸν ποιμένα. οὕτω μὲν ἐξήνυστο τάδ’ ὡς ἂν ἔφην· τὰ δόγματα δ’ ὥριστο τῇδε συνόδῳ ὡς τῶν βιβλίων ἀπαλειφῇ παντάπαν
4820	“ἀνάθεμ’ εἴη τῷ θεῷ τοῦ Μωάμεθ,” ἀντεγγραφῇ δ’ ἀνάθεμα τῷ Μωάμεθ καὶ τῇ διδαχῇ τοῦδε καὶ πάσῃ πλάνῃ. καὶ τοῦτο κυρώσαντες οἱ τῆς συνόδου τῶν συνόδων λήγουσι καὶ τῶν συλλόγων.
4825	Περιπεσὼν δὲ βασιλεὺς δεινῇ νόσῳ καὶ γνοὺς ἑαυτὸν πλησιάζοντα μόρῳ, σκῆπτρα παριδὼν καὶ τὰ λαμπρὰ τοῦ βίου, ἐλθών τε κακῶν εἰς συναίσθησιν ὅλων, τὸ τῶν μοναχῶν ἀμφιέννυται ῥάκος·
4830	εἶτ’ ἀπολείπει τὸν βίον καὶ τὸ κράτος, ὀκτὼ κατάρξας καὶ τριάκοντα χρόνους, ταφεὶς πατρῴᾳ πρὸς μονῇ σεβασμίᾳ, κλῆσιν φερούσῃ παντοκράτορος λόγου, ἧσπερ δομήτωρ βασιλεὺς Ἰωάννης,
4835	γυναικὶ λιπὼν σὺν ἀώρῳ τεκνίῳ
4835	κραταρχίαν τε καὶ διοίκησιν ὅλων.	201
ante4837t1	Ἀνδρόνικος ὁ Κομνηνὸς σὺν Ἀλεξίῳ τῷ υἱῷ Μανουὴλ ἔτος αʹ
ante4837t2	καὶ μόνος ἔτη βʹ.
4837	Ἐπιβεβηκότος δὲ τῆς κραταρχίας παιδὸς Μανουὴλ σὺν τεκούσῃ φιλτάτῃ, ἡλικίαν ἄγοντος ἁπαλὴν ἔτι,
4840	ἀκοσμίας πέπληστο Ῥωμαίων πράγη καὶ πλημμελῶς ἔπασχε καὶ σφόδρ’ ἀτάκτως, καὶ χεῖρον ἤπερ Φαέθων παῖς ἡλίου, ὅτ’ ἦν ἐπιβὰς χρυσοκολλήτου δίφρου, ὡς μῦθος αἱρεῖ, καὶ τὸ πᾶν ἐφθαρκότος
4845	ἁπαλότητι καὶ πλέον γ’ ἀπειρίᾳ. οὗτος γὰρ Ἀλέξιος ἁπαλὸς κράτωρ, κυνηγεσίοις προστετηκὼς ἐκτόπως ἱππηλασίαις καὶ μίμοις καὶ παιγνίοις, κοινῶν ὀλίγα φροντίδων γε προυνόει.
(4850)	μήτηρ δὲ πάλιν καὶ βασιλὶς Μαρία, φροντίδα κοινῶν ἀναθεῖσα πραγμάτων πρωτοσεβαστῷ πρωτοβεστιαρίῳ, ἄφροντις ἐξήνυεν αὐτὴ τὸν βίον. τοίνυν ἀπεπνίγοντο τοῖς τελουμένοις
4855	οἱ τῆς γερουσίας τε καὶ τῶν ἐν τέλει, πρωτοσεβαστὸν ὑφορώμενοι λίαν ὡς ἀτεχνῶς τύραννον ἐκ τῶν πραγμάτων. Κομνηνὸς δ’ Ἀνδρόνικος, οἰκήσεις ἔχων καὶ διατριβὰς κατὰ χῶρον Οἰναίου,
4860	ἐπεὶ πύθοιτο τοῦ κρατοῦντος τὸν μόρον,
4860	ἐκεῖθεν ᾔει πρὸς πόλιν Κωνσταντίνου, πάντας ἀπατῶν καὶ φενακίζων λόγοις οἷς ἐντύχοι γ’ ἄν, τοῖς δ’ ἀποῦσι καὶ γράφων, ὑπὲρ κρατοῦντος τὴν ἔλευσιν τιθέναι	202
4865	καὶ τοῦ φυγεῖν κίνδυνον ἕρποντα θέλειν ἄνακτι τῷδε τοῦδε τῇ συμμαχίᾳ, καὶ τοῦ φυλάξαι βιβλίον τῶν ὁρκίων, ὃ πρὸς βασιλεῖς ἦν ὀμωμοκὼς πάλαι, ὅτε προσῆλθεν ἄνακτ’ ἐκ τῆς Χαλδίας.
4870	τοῦτον γὰρ Ἀνδρόνικον ὄντα φυγάδα ἐθνῶν τε πολλῶν διαμείψαντα τόπους, παρὰ δ’ Ἀλτούχῳ τῷ κρατοῦντι Χαλδίας τέλος καταλύσαντα καὶ πεπαυμένον ἄλης τε πικρᾶς καὶ μακρῶν περιδρομῶν,
4875	μετακαλεῖται Μανουὴλ αὐτοκράτωρ καὶ δεξιοῦται δωρεαῖς φιλοφρόνως, καὶ πρὸς πόλιν Οἴναιον στέλλει διάγειν, ὅρκους πρὸς αὐτοῦ πρίν γε προσδεδεγμένος ὀρθῆς πρὸς αὐτὸν ἀγάπης καὶ φιλίας.
4880	ἔπειτ’ ἀπῆρεν, ὡς ἔφην, ἐξ Οἰναίου Κομνηνὸς Ἀνδρόνικος, Σίσυφος τρόπους, χώρας δ’ ἐπιστὰς τοῖς ὅροις Παφλαγόνων πολλοὺς ἐπεσπάσατο πρὸς συμμαχίαν καὶ συνερίθους τῆς ἑαυτοῦ κακίας.
4885	μεθ’ ὧν ἐπιὼν πάντα κυκῶν ἐστρόβει, καὶ μᾶλλον ᾧπερ προυτίθει δελητίῳ, ὡς ὑπὲρ αὐτοῦ τοῦ νέου βασιλέως
4885	ἅπαντα καὶ δρᾶν μηχανῷτο καὶ λέγειν. πρωτοσεβαστὸς δ’ ἦν πάλιν μισητέος	203
4890	καὶ πᾶσιν ἀπόστοργος ἐκ δυσπραξίας, ὡς τῶν καθ’ αὑτὸν ὑπερόπτης τυγχάνων καὶ βασιλείας ἀνέχων τὰς φροντίδας· οὐδὲν γὰρ ὑπῆν τῆς ὅλης κραταρχίας ὃ μὴ διεξήνυστο τοῦδε τῷ κράτει.
4895	τῷ τοι πρὸς Ἀνδρόνικον ἅπασα πόλις ἐλπίδας ἀνέτεινε τῆς σωτηρίας, καὶ τόνδ’ ἐκάλει τῆς τυραννίδος λύτην, καὶ παρεκάλει γράμμασι λαθριδίοις τὴν εἰς βασιλεύουσαν εἴσοδον πόλιν
(4900)	καταταχῆσαι μηδένα δεδοικότα, ἀλλ’ ὑπτίαις, ὅ φασι, χερσὶν ἀσμένως ἀναπετασόντων γε τῷδε τὰς πύλας. ὁ δ’ ἀσμένως μὲν καὶ τάδ’ ἦν δεδεγμένος, ἀεὶ δ’ ἐχώρει πρὸς σαφῆ τυραννίδα,
4905	χώραις ἐπιὼν φρουρίοις τε καὶ τόποις. ἐπεὶ δ’ ἐπέστη καὶ Βιθυνῶν Νικαίᾳ καὶ τήνδ’ ἑλεῖν ἔσπευδεν αἱμύλοις λόγοις, οὐκ ἔσχεν αὐτοῦ τοῖς λόγοις πειθηνίαν, ἀλλ’ ἐμφανῶς ἦν ἀτίνακτος ἀπάταις.
4910	ἀλλ’ ὡς ἐπιβέβηκε τῆς Νικομήδους καὶ τήνδ’ ἐπεσπάσατο πρὸς συμμαχίαν, μεθ’ ἱκανῆς ἔσταλτο ταξιαρχίας στρατηγὸς Ἀνδρόνικος Ἄγγελος θέσιν πρὸς ἀντιπαράταξιν ἅμα καὶ μάχην·
4915	ὃς ἐκτομίᾳ συμπλακεὶς Ἀνδρονίκου, ἐκ Παφλαγόνων στρατιᾶς ἡγουμένῳ καὶ γηπονούντων, ἀδαῶν ὅλως μάχης, ἥττητο κακῶς, καὶ τρέχει πρὸς τὴν πόλιν. ἡττημένον γοῦν εἰσδραμόντα τὴν πόλιν	204
4920	χρήματ’ ἀπῄτουν καταθέσθαι σὺν τάχει, ὅσα πρὶν ἀνάλωσε πρὸς μάχας φθάσας. ὅθεν λυπηθεὶς πρὸς φυγὴν εὐθὺς βλέπει μεθ’ υἱέων ἕξ, ὁπλιτῶν ῥωμαλέων, καὶ τῆς πρὸς Ἀνδρόνικον ἅπτεται τρίβου,
4925	ὃς θάρσος ἄρας Ἀγγέλου παρουσίᾳ, πορθεῖν ἐάσας καὶ κατατρέχειν τόπους, εὐθὺ μετ’ αὐτοῦ τῆς Κωνσταντίνου τρέχει. καὶ δὴ πεφθακὼς πλησίον Χαλκηδόνος σκηνὴν ἐκεῖ πήγνυσι καὶ παραμένει.
4930	πρωτοσεβαστὸς δ’ Ἀλέξιος οὐκ ἔχων πεζῇ στρατιᾷ καθελεῖν ἀποστάτην, τόνδ’ ἀπελάσαι δεῖν κρίνει ναυμαχίᾳ. πλείστας τριήρεις τοιγαροῦν ἐξαρτύσας, καὶ ταῖσδε καλύψας γε τὴν Προποντίδα,
4935	καὶ τὸν μέγιστον Κοντοστέφανον Δοῦκαν δείξας στολάρχην τοῦ στόλου καὶ προστάτην, πρὸς τὴν κατ’ ἐχθροῦ δυσμενοῦς πέμπει μάχην ἢ καὶ φυλακὴν τῆσδε τῆς Κωνσταντίνου. μετὰ βραχὺ δὲ πρέσβις ἐκ βασιλέως
4940	σταλεὶς πρὸς Ἀνδρόνικον ὁ Ξιφιλῖνος,
4940	εἷς τῶν ἀρίστων ἐντρόφων ἐκκλησίας, ἐπαγγελίας ἀφθόνων δωρημάτων αὐτῷ προσῆγεν ἀξιῶν τε μειζόνων, εἰ σκέμμ’ ἀφεικὼς τὸ προκείμενον τάχος	205
4945	παλίνδρομος γένοιτο χωρὶς αἱμάτων. ὁ δ’ οὐ προσέσχεν· ἐμβριθῶς δὲ μηνύει (παραιφάσει δ’, ὥς φασι, τοῦ Ξιφιλίνου) ὡς εἴ περ Ἀνδρόνικον ἀθρῆσαι θέλεις πάλιν ἐπανήκοντα σὺν ἡσυχίᾳ,
(4950)	πρωτοσεβαστὸν ἀπέλασον ἐκ μέσου, καὶ πλημμελείας εὐθύνας ἐκτιννύτῳ. σὲ δ’ ἡ τεκοῦσα βασιλίς, ἄναξ, πάλιν κατὰ μοναχοὺς τὴν τρίχα κειραμένη, βίον βιούτω καθ’ ἑαυτὴν ὡς δέον.
4955	σὺ δ’, ὡς πατρῴα διαθήκη βούλεται, κληροῦχος ὢν ἄνασσε τῆς κραταρχίας. οὔπω παρῆλθον ἡμέραι συχναὶ πάνυ, καὶ παραλαβὼν τὰς τριήρεις δοὺξ μέγας χωρεῖ πρὸς Ἀνδρόνικον ἀπτέρῳ τάχει·
4960	καὶ τοῦτ’ ἐπῆρε τοῦ τυράννου τὸ θράσος, πρωτοσεβαστὸν δ’ ἠφάνισε καθάπαξ. τοίνυν ἀποστὰς τοῦδ’ ἅπας τῶν ἐν πόλει, βαλών τε τοῖς σκώμμασιν ἀνέδην, προστίθεται δὴ φανερῶς ἀποστάτῃ,
4965	καὶ τοῦδε γῆρας καὶ φυὴν ἦν σεμνύνων. πρὸς τοῖσδ’ ἀνεῖντο παῖδες εἱρκτῆς ὡς τάχος
4965	αὐτοῦ τυράννου καὶ κατακλείστων στῖφος· καθείργνυται δέ, φεῦ τύχης τῆς ἀστάτου, πρωτοσεβαστὸς ἐν μέσοις ἀνακτόροις,	206
4970	καὶ σβέννυται δὴ τὰς κόρας τῶν ὀμμάτων, Ἀνδρονίκου κρίναντος ὧδ’ ἀποστάτου μετὰ φαεινῶν προκρίτων γερουσίας. ὅστις ἀπῆρε πρὸς πόλιν βασιλίδα, καὶ τῷ βασιλεῖ προσκύνησιν προσνέμει
4975	βαθεῖαν, εἰς γῆν τανυθεὶς καὶ δακρύων. κοινῶν ἔπειτα πραγμάτων δεδραγμένος ἐχρῆτο τοῖσδε καθά οἱ δεδογμένον, κυνηγεσίοις βασιλεῖ προσανέχειν ἐνδοὺς ὁ δεινὸς παιδιαῖς τε προσφόροις
4980	μετὰ φυλάκων δυσμενῶν κατασκόπων. Ἔπειτ’ ἀνεζώσατο κοινῶν φροντίδα βροτῶν Ἐριννὺς καὶ φιλαίματος κύων ῥέκτης τε κακῶν Ἀνδρόνικος, ὢ πάθους, καὶ φανερῶς ἥψατο τῆς τυραννίδος.
4985	ἀμείβεται μὲν δωρεαῖς ἁβραῖς πάνυ ἄλλους τε πολλοὺς καὶ πλέον Παφλαγόνας τοὺς τῷδε συμπράξαντας ἀποστασίαν, τιμᾷ δὲ λαμπραῖς καὶ μεγάλαις ἀξίαις οὓς εἶχε πιστοὺς καὶ συνεργοὺς κακίας.
4990	ἀνδρῶν ἐριτίμων δὲ καὶ λαμπρῶν γένει οἱ μὲν φυλακαῖς ἐγκαθείργνυντ’ ἀλόγως, οἱ δ’ οἰκίας τε συγγενῶν καὶ πατρίδος
4990	μακρὰν ἀπηλαύνοντο χωρὶς αἰτίας, ἄλλοι δ’ ἀπεσβέννυντο λύχνους ὀμμάτων.	207
4995	καὶ πάντα μεστὰ συμφορᾶς ἦν καὶ πάθους, πλήρη δακρύων καὶ στεναγμῶν καὶ γόων. ἔσπευδε καὶ γὰρ Ἀνδρόνικος ἐκ μέσου, ὡς συνελὼν εἴποιμι, θεῖναι ταχέως προύχοντας ἄνδρας, εὐγενεῖς βουληφόρους,
(5000)	ῥώμῃ διαφέροντας ἢ καὶ συνέσει, ὡς δ’ ἀδεῶς τε κωλύμης πάσης δίχα ἄρδην τὸ βασίλειον ἐκτρίψῃ γένος. ὁ δ’ αὖ σουλτάνος, Μανουὴλ γνοὺς τὸν μόρον, κατέσχε Σωζόπολιν ἄλλας τ’ αὖ πόλεις
5005	καὶ τὸ Κοτυάειον ἄστυ τῇ μάχῃ, Ῥωμαϊκὰ δὲ καὶ πρόσοικα χωρία πλεῖστα παρεστήσατο τῷ μάχης νόμῳ. ἔπασχον οὐχ ἧττον δὲ δυστυχεστάτως Ἀσιαναὶ κῶμαί τε καὶ πολλαὶ πόλεις
5010	ἐξ ἐμφυλίου στάσεως φθισιβρότου. Εὔνους βασιλεῖ καὶ φιλόστοργος θέλων δοκεῖν πανοῦργος Ἀνδρόνικος τυγχάνειν, χερσὶ στεφθῆναι ποιμένος σπεύδει τάχα τὸν Ἀλέξιον αὐτοκράτορ’ Αὐσόνων,
5015	ὅντιν’ ἐπ’ ὤμων ὡς ἄνακτα βαστάσας ἐπ’ ὀκρίβαντος ἀνάγει δακρυχέων· ὅθεν τισὶν ἔδοξε πατρὸς βελτίων καὶ κηδεμὼν εἶναί τις ἄνακτος νέου.
5015	ἄρας δὲ τόνδε κατέρραξεν εἰς χάος,	208
5020	ὥς που μελῳδεῖ Δαβὶδ ὁ προφητάναξ. μετὰ δὲ τὸ ξύμπαντας ἐκ μέσου δρᾶσαι, ὡς κυριεύων τῆς ὅλης κραταρχίας καὶ τήνδε καθὼς ἐσκόπει διεξάγων, ἀναπολῶν ἦν κατὰ νοῦν ὁσημέραι.
5025	καὶ πρῶτα μέν, φεῦ τῆς ἀπανθρώπου δίκης, μόρον κατακέκρικεν ἄδικον πάνυ τῆς βασιλίσσης, αἰτίας ἀναπλάσας· ἣν ἀπαγαγὼν πνιγμονῇ πικρᾷ βίου (σῆς ἀνοχῆς, εὔσπλαγχνε Χριστέ μου λόγε!)
5030	ψάμμῳ κρυβῆναι τῆσδε νεκρὸν ἀτίμως ἀκταῖς κελεύει τῆς θαλάσσης ὡς τύχοι. σπουδῇ δ’ ἔπειτα φρατρίας Ἀνδρονίκου συμβασιλεύειν Ἀνδρόνικος προυκρίθη νέῳ βασιλεῖ καὶ κράτος συνδιέπειν.
5035	καὶ καταλαβὼν τὸν θεοῦ μέγαν δόμον καὶ ταινιωθεὶς ὡς ἔθος στεφηφόροις, ἄρτον δεῆσαν οὐράνιον λαμβάνει, καὶ κατὰ φρικτῶν ὀμνύει μυστηρίων ἦ μὴν φυλάξειν τῷ νέῳ στεφηφόρῳ
5040	πίστιν ἀκραιφνῆ, καὶ νεμεῖν τοῦδε κράτει τὴν δυνατὴν σύναρσιν ὡς πατὴρ φίλος. ἐπεὶ δ’ ἔσω γένοιτο τῶν ἀνακτόρων ἀναγορευθεὶς βασιλεὺς αὐτοκράτωρ ἔφορκος Ἀνδρόνικος, αἱμύλος φύσει,
5045	μνήμην φέρων ἔναυλον ὁρκίων ἔτι
5045	ὡς θὴρ ἐφορμᾷ τῷ νέῳ στεφηφόρῳ, καὶ τόνδ’ ἐθοινήσατο. φεῦ οἰκτροῦ πάθους· τόξου γὰρ αὐτὸν πνιγμονῇ νευρᾶς νύκτωρ βίου παρόντος δυστυχῶς ὑπεξάγει,	209
(5050)	ἐπεισπεσόντων τῷδε τινῶν ἀδίκως. καὶ σῶμα μὲν δίδωσι θαλάττης βάθει, τὴν δ’ αὖ κεφαλὴν σώματος τετμημένην ἐν παραβύστῳ κατακοντίζει τόπῳ. Οὕτως Ἀλεξίου δὲ λιπόντος βίον
5055	Ἀνδρόνικος μόναρχος ὤφθη τοῦ κράτους, πολιὸς ἀνήρ, ἀποφράς, κακῶν ῥέκτης, ἀνδρῶν Ἐριννὺς καὶ φιλαίματος κύων, δράκων δαφοινός, σκορπίος βροτοκτόνος, κακόν τι τερμέριον, Ἅιδης παμφάγος,
5060	Στὺξ συμφορῶν γέμουσα δακρύων γόων, φέναξ, σοβαρός, ἀγέρωχος τὸν τρόπον, ἀπατεών, θώψ, ποικίλος χαμαιλέων, τῶν καθ’ ἑαυτὸν ὀργιλώτατος γέρων, καὶ μισοφαής, δυσμενὴς ὑπηκόοις,
5065	δήμιος ἀνδρῶν εὐγενῶν ἀριστέων, καὶ βασιλείου τοῦ γένους ἀναιρέτης. ὃς παραλαβὼν τὴν ὅλων αὐταρχίαν μνηστῇ συνήφθη πρὸς γάμους Ἀλεξίου λίαν ἀθέσμως, φιλόπορνος ὢν γέρων.
5070	ἐκλιπαρεῖ δὲ πατριάρχην ποιμένας τοῦ πρὸς Μανουὴλ ὁρκίου λαβεῖν λύσιν·
5070	οἱ δ’ ὡς τὰ πάντα πρὸς χάριν καὶ φιλίαν δεσμεῖν τε λύειν πρὸς θεοῦ δεδεγμένοι, ἀμνηστίαν ἔνειμον ἠνομημένων	210
5075	καὶ λύσιν ὅρκων δυσλύτων τῷ πεμπέλῳ. καὶ φαῦλον ἔσχον ἀντιμισθίαν γέρας, σφᾶς συνεδρεύειν, εἰ τύχοι, καθημένῳ. Τούτου τυραννήσαντος, ὡς ἔφη λόγος, ἀποστατοῦσι τοῦ κράτους τῶν Αὐσόνων,
5080	εἴκειν τυράννῳ μὴ θέλουσαι πρὸς βίαν, Προῦσά τε καὶ Νίκαια Βιθυνῶν πόλεις. στρατιὰν οὐκοῦν Ἀνδρόνικος ὁπλίσας εὐθὺ Νικαίας ἴεται, θυμοῦ πνέων, καὶ τήνδ’ ἑλεῖν ἔσπευδε τειχομαχίαις
5085	καὶ μηχαναῖς γε καὶ μάχαις πολυτρόποις. οὐδὲν πλέον δ’ ἤνυεν ἱστὰς τὴν μάχην, ἀλλ’ ἦν ἀσινὴς ἀτίνακτος ἡ πόλις ταῖς μηχαναῖς τε καὶ βελῶν ταῖς νιφάσιν. ὅμως ὑπείκει βασιλεῖ συμφωνίᾳ,
5090	καὶ τὴν πρὶν ἀπέλαβε τάξιν ἐννόμως, Νίκαια καλλίπυργος, εὖ ᾠκισμένη. ἐφίστατο δὲ καὶ Προυσαέων πόλει μετὰ στρατιᾶς βασιλεὺς ῥωμαλέας, καὶ χάρακα θεὶς τειχομαχίαις ὅλαις
5095	καὶ μηχαναῖς ἔσπευδε καθελεῖν πόλιν· ἀλλ’ ἡ πόλις ἦν ἀντέχους’ ἐρρωμένως, καὶ μηχανὰς λύουσα ῥᾷστα καὶ μάχας. καὶ συμπλοκαὶ δ’ αὖ ἐξ ἑκατέρου μέρους
5095	πολλάκις ἦσαν ἡμέρας πεπραγμέναι.	211
(5100)	καὶ τοῦτ’ ἐπὶ μέγιστον ἐδρᾶτο χρόνου. τέλος λεπισθέντος δὲ τείχους βραχύ τι καὶ τοῦ σεσεῖσθαι δόξαν ἀστοῖς εἰσάπαν κλίσιν τε παθεῖν ἐμβαλόντος ἐσχάτην, πᾶς τις μαχητὴς ἔνδον ἀνείθη χέρας,
5105	ἐναποθανὼν παρὰ βραχὺ τῷ δέει. ἐντεῦθεν εἰσήλασαν ἔνδον εἰς πόλιν οἱ τήνδ’ ἑλεῖν σπεύδοντες ἄνευ κωλύμης, χρησάμενοι κλίμαξι πρὸς συνεργίαν. ὁ δ’ Ἀνδρόνικος εἰσπεπαικὼς εἰς πόλιν,
5110	ὡς ἄγριος θήρ, ὡς λέων βρυχητίας, πάντας παρανάλωμα θυμοῦ καὶ ξίφους μικροῦ κατειργάσατο, φεῦ τοῦ πάθους, τοὺς μὲν παραδοὺς πικροτάτῳ θανάτῳ, τοὺς δὲ στερήσας τοῦ φάους τῶν ὀμμάτων.
5115	ὧν δ’ αὖ πόδας τέτμηκεν ἄμφω πρὸς βίαν, καὶ χεῖρας ἄλλων, αἱμοχαρὴς καρδία· οὓς δὲ στερεῖ φάους τε καὶ τῶν δακτύλων, ποδῶν πάλιν ἄλλους τε καὶ τῶν ὀμμάτων. Θεόδωρον δ’ Ἄγγελον, οἰκτίστου πάθους,
5120	ἠΐθεον κάλλιστον, ἄνδρα γεννάδαν, ἐξ ὀμμάτων θεὶς δυσανάλγητος γέρων, ὄνῳ τ’ ἐπιθεὶς εὐτελεῖ πομποῦ δίχα, γῆς Ῥωμαϊκῆς ἀπελαύνει μακρόθεν· ἀλώμενον Τοῦρκοι δὲ τόνδ’ εὑρηκότες,
5125	ἀπαγαγόντες εἰς ἑαυτῶν οἰκίας, ἐπιμελείας ἀξιοῦσιν ἀξίας. Λέοντα δ’ αὖθις Συνέσιον τοὐπίκλην καὶ τὸν Λαχανᾶν Μανουήλ, ἄνδρας ξένους, μετὰ δεκάδος τετραπλῆς ποσουμένης	212
5130	ἀνδρῶν ἀρίστων, εὐγενῶν ἀριστέων, οἰκτρῶς ἀπῃώρησε δένδρων τοῖς κλάδοις παραπεφυκότων γε Προυσαίων πόλει. ποιναῖς δ’ ἀπηνῶς ὑποβαλὼν μυρίους ἐκεῖθεν ἧκε πρὸς Λοπάδιον πόλιν,
5135	κἀκεῖ παραπλήσια τοῖς πρῴην δράσας, ἐπισκόπων ἕνα τε θεὶς ἐξ ὀμμάτων, οὐκ εὐαφόρμως ἀλλὰ συνθεὶς αἰτίαν, πρὸς τὴν βασιλεύουσαν ἔρχεται πόλιν, γαυρούμενος Καδμείᾳ δυσκλεῶς νίκῃ,
5140	γαννύμενός θ’ αἵμασι τοῖς ἐμφυλίοις. Ἦν Ἀνδρονίκῳ καὶ θρασὺς ὑπηρέτης, ὅμοιος, ᾗ λέγουσι, παραπλησίῳ, θερμουργός, αἰσχρός, ἀποφράς, μιαιφόνος, προαιρέσει σύμμορφος αὑτοῦ δεσπότῃ,
5145	τῶν συμφορῶν ὄργανον, ἀνὴρ αἱμάτων, πλήρης κακίας καὶ χόλου καὶ πικρίας, ἀκαμπὲς ἀμείλικτον ἦθος εἰσφέρων, καλούμενος Στέφανος ἐξέτι νέου, τῆς ὕβρεως στέφανος αἰσχύνης ἅμα,
(5150)	ἐπώνυμον δ’ Ἁγιοχριστοφορίτης,
(5150)	ἢ μᾶλλον εἰπεῖν Ἀντιχριστοφορίτης. τούτῳ βασιλεὺς ὀργάνῳ κεχρημένος πλείστους ἀνῄρει κατέλευεν ἠδίκει· δι’ οὗ γε κατέλευσεν ἀδίκῳ κρίσει	213
5155	καὶ Δούκαν Ἀνδρόνικον σὺν Μακροδούκᾳ, ἄνδρας ἀρίστους, εὐγενεῖς στρατηγέτας· τειχῶν γὰρ ἐκτὸς ἐν βασιλείοις δόμοις ἄνακτος ὄντος, Μαγγάνῃ κεκλημένοις, ὁρμῆς τε πλείστης συνδρομῆς παντὸς γένους
5160	ἐκεῖσε προστάγματι συνηθροισμένου, ἐξάγεται δὴ τῶν ἐκεῖ που δωμάτων ἀνδρῶν λεχθεῖσα δυὰς ὡς θανουμένη, καὶ παρὰ πάντων λιθολευστεῖται τάχος, Στεφάνου κατάρχοντος ἀνόμου φόνου
5165	καὶ πάντα θαρρύνοντος εἰς φονουργίαν. εἶτα νεκροὺς σφῶν, ὢ μισανθρώπου τρόπου, ξύλοις ἀπῃώρησαν ἄστεος πέραν. Τοιοῖσδ’ ἐνησμένιζεν ἔργοις ἀτόποις ποιναῖς ἀπανθρώποις πράξεσιν ὁσημέραι
5170	καὶ θανασίμοις τε καὶ στυγητέαις φονουργὸς Ἀνδρόνικος, ἡ φαύλη φύσις. Τούτου κρατοῦντος Θεσσαλονίκη πόλις, πόλις περιώνυμος, ἀρίστη κλέος, πρόεδρος οὖσα Θετταλικῶν ἀστέων,
5175	φεῦ φεῦ, ἑάλω Σικελῶν ὁμαιχμίᾳ
5175	καὶ βαρβαρικῷ κατεδουλώθη κράτει. Ἀλέξιος γὰρ ἐκ Κομνηνῶν τις γένους, κάκιστος ἀνὴρ καὶ φθορεὺς Ῥωμαΐδος, παρ’ Ἀνδρονίκου φυγαδευθεὶς εἰς Σκύθας,	214
5180	φυγὰς ἀπαίρει πρὸς Σικελίαν τρέχων, καὶ τῷ τυραννεύοντι τῆσδε Λατίνῳ εἰς ὄψιν ἐλθὼν εἰς ὁμιλίαν λόγων, ὡς εἶχεν, ἐξέμηνε κατ’ Ἀνδρονίκου· ὅθεν στρατιὰν εὐτρεπίσας μυρίαν,
5185	πεζήν τε ναυτικήν τε, ῥὴξ Σικελίας ἐπὶ πόλεις πέπομφε χώρας τ’ Αὐσόνων, ἐπὶ μὲν Ἐπίδαμνον στρατὸν ἱππέων, τὸν ναυτικὸν δὲ κατὰ Θεσσαλονίκης. καὶ τὴν μὲν Ἐπίδαμνον ὡς νόμος μάχης
5190	στρατὸς κατέσχε, καὶ σὺν αὐτῇ τὰ πέριξ· καὶ διαδραμὼν καὶ σκυλεύσας τἀν μέσῳ ταῖς ναυτικαῖς μέμικτο ταξιαρχίαις, Θεσσαλονίκης προσμενούσαις τοῖς ὅροις. καὶ συνδραμούσης στρατιᾶς ἑκατέρας
5195	καθ’ ἅλα κατ’ ἤπειρον εἰς ὁμαιχμίαν, καὶ προσβαλούσης τῇ πόλει πανταχόθεν, φεῦ φεῦ, ἑάλω Θεσσαλονίκη πόλις, πόλις προεδρεύουσα τῶν Μακεδόνων, καὶ Σικελοῖς ἔκλινε πρὸς βίαν κάραν.
(5200)	καὶ λοιπὸν οἵας τῶν κακῶν Ἰλιάδας καὶ συμφορῶν πέλαγος ἢ τραγῳδίας πέπονθεν εἶδεν ἀθλίως αὕτη πόλις,
(5200)	οὐκ ἐκτραγῳδήσειεν ἄν τις ἀξίως. τῶν Σικελῶν γὰρ εἰσρυέντων εἰς πόλιν	215
5205	ἡβηδὸν ἐσφάττοντο πάντες τῷ ξίφει, ἄλλοι δὲ πάλιν ἐσκυλεύοντ’ ἀθλίως. γυναῖκες ὑβρίζοντο παρθένοις ἅμα, καὶ πᾶς νεώς τις παρθενών τε καὶ δόμος τῶν ἔνδον ἠρήμωτο πάντων πρὸς βίαν.
5210	πᾶσα δ’ ἀγυιὰ καὶ στενωπὸς καὶ τρίβος αἱματοφύρτοις ἦν κεχραμένη λύθροις καὶ νεκριμαίων σωμάτων πεπλησμένη. πανταχόθεν γοῦν δάκρυα θρῆνος γόος καὶ κώκυτός τις καὶ τραγῳδία ξένη,
5215	ἵνα καθάπαξ συνελὼν τὸ πᾶν φράσω, καὶ συμμιγὴς θροῦς ἀνεπέμπετ’ ἀθρόον. τοιοῖσδ’ ἐτετρύχωτο κακοῖς ἡ πόλις. Ὁ δ’ Ἀνδρόνικος τῶν κακῶν οὐκ ἠμέλει, ἀλλ’ οἷα δοῦλος ἀτεχνῶς Ἐριννύων
5220	ἢ Τελχίνων ὢν δαιμόνων ὑπηρέτης, ἤγουν ἀπηνὴς Ἔχετος ἢ Καμβύσης ἢ Φάλαρις ἄγριος ἢ Ταυροσκύθης, ὑπήκοον πᾶν ἐκρεανόμει τάλας. ὁμαίμονας μὲν Σεβαστιανοὺς δύο
5225	κακῶς ἀναρτᾷ καὶ θανατοῖ τῷ ξύλῳ· Ἀλέξιον δὲ Μανουὴλ παῖδα νόθον, ὃν εἶχε γαμβρὸν εἰς θυγατέρα νόθην, ἐξ ὀμμάτων τίθησιν ἀδίκῳ δίκῃ, καὶ τῶν ὑπ’ αὐτὸν ἐκτυφλοῖ τοὺς βελτίους,
5230	ἕνα δὲ τὸν Μάμαλον ὑπογραφέων πυρὶ παραδέδωκεν ἐν τῷ σταδίῳ. καὶ Τρίψυχον δ’ αὖ (ὡς ἐπαινῶ ς’ ὦ δίκη), ὃς ἔδρασεν χείριστα πολλοὺς ἀδίκως, ἔθηκε τυφλόν, μὴ βλέποντα φωσφόρον.	216
5235	ὡς ἐν κεφαλαίῳ δὲ καὶ βραχεῖ φάναι, ἐφ’ ἡμερῶν τούτου γε Τίμωνος τρόπον θλῖψις, ὀδύνη, συμφορῶν μυρμηκιά πάντας κατεῖχε, συνοχή τε δακρύων καὶ χαλεπῶν σύρροια καὶ τρικυμίας·
5240	καθ’ ἣν γὰρ οὐκ ἔδρασε κακῶς ἡμέραν τῶν τινὰ λαμπρῶν τιμίων τῶν ἐν τέλει, παντάπαν ἀβίωτον ἡγεῖθ’ ἡμέραν. ὅθεν γυναῖκες ἄνδρες ἠγμένοι βίᾳ φρουρᾷ τε λιμῷ καὶ κολάσει καὶ μόρῳ
5245	ὠπῶν σβέσει τε, σωματικαῖς αἰκίαις ἄλλαις τε ποιναῖς παρεδίδοντ’ ἀδίκως. Τοιαῖσδ’ ἐνησμένιξε πράξεων ἄναξ. ὅμως μετεῖχεν ἀγαθῶν καὶ μετρίων· ἔθαλπε καὶ γὰρ δωρεαῖς ὑπηκόων
(5250)	τοὺς ἐνδεεῖς τε καὶ πένητας πλουσίως, ἢν εὐνοοῦντας ᾔσθετο σφᾶς ἀδόλως. καὶ τῶν δυνατῶν ἁρπαγὰς τὰς ἀδίκους καὶ κακιῶν πίδακα πλειονεξίαν ἐκ Ῥωμαΐδος ἀπελάσας χωρίων
5255	ἐπαρχίας ἤγαγεν εἰς ἐπιδόσεις.
5255	οὐκ ἦν ἀπειλὴν πράκτορος κλύειν τότε, καὶ τὰ πενήτων πάντα καλαμωμένου ἐν τῷ μόνον πρόφασιν εὑρεῖν κακίας· οὐ δημοσίων ὠνίους τὰς ἐκτίσεις	217
5260	ὁρᾶν τελουμένας γε τοῖς ᾑρημένοις, ἀλλ’ ἀποδούς τις Καίσαρι τὰ Καισάρων ὑπῆρχε λοιπὸν ἀπαθὴς κακῶν ἔτι, ὡς δημόσια πᾶς τις εἰσπράττων τότε ὀψωνίοις ἦν τάδ’ ἀπαιτῶν ἐν δίκῃ,
5265	ἀρχαιρεσιῶν προῖκα παρεσχημένων πασῶν ἀριστίνδην τε καὶ κατ’ ἀξίαν, οὐδὲν δὲ πλουτίνδην γε τοῖς ἐκ τριόδων. ᾗ Δαβὶδ οὐκοῦν ἐμμελῶς ψάλλων λέγει, δικαιοσύνης, πρὸς δέ γ’ εἰρήνης χάρις
5270	συνῆλθον ἠσπάσαντο φιλίως τότε. ἔθος δ’ ἐναγὲς καὶ παράνομον λίαν καὶ πρᾶξιν ἀπάνθρωπον ἀδικωτάτην, τῶν ναυαγουσῶν φορτίδων κατὰ τόπους ἐκ πνευμάτων βίας τε καὶ καταιγίδος
5275	καὶ συντριβεισῶν, εἶτ’ ἀκταῖς ἐρριμμένων ἀγωγίμων σκύλευσιν ἁρπαγὴν λύσιν, πρὸς τῶν προσοίκων ἀσεβῶς τελουμένας, ἔστησεν οὗτος, ἀντιπνεύσας ὡς κράτωρ σφοδραῖς ἀπειλαῖς, προσταγαῖς ἐμβριθέσιν,
5280	ἀσυμπαθῶς θάνατον ἕξειν ζημίαν πάντα παραβαίνοντα προστεταγμένα παρεγγυώσαις καὶ κυρούσαις εἰσάπαν.
5280	“εἴ τις γὰρ” εἶπε “χωρίων παραλίων κύριός ἐστιν εὐγενῶν ἐριτίμων,	218
5285	ἢ παρ’ ἐμοῦ πέφυκεν ἀρχὴν διέπων, πρώτισθ’ ἑαυτόν, εἶθ’ ὑπηκόων στῖφος καταρτισάτω πρὸς θεοῦ θεῖον φόβον ὑποστολήν τε τῆς ἐμῆς κραταρχίας· ἢ δεσπότης πᾶς κτήματος παραλίου
5290	ἐπαρχίας ἄρχων τε, κἂν ᾖ τιμίων, ὁ παρὰ νηῶν ναυαγουσῶν λαμβάνων ἀγωγίμων τι, φανερῶς γινωσκέτω πρόστιμον ἕξων τὸν θάνατον ἐνδίκως, κἂν ᾖ μὲν αὐτὸς καθαρὸς τῇ καρδίᾳ
5295	χερσὶ δ’ ἀθῶος ἀμέθεκτός τ’ εἰσάπαν, οἱ δ’ ὑπὸ χεῖρα κάτοχοι ταῖς αἰτίαις· ἄρχοντι καὶ γὰρ ἐξισοῦσθαι προστάτῃ εἴωθεν ἅπαν ὑποχείριον θέλειν. τίσει δὲ πότμον ἐντολῶν παραβάτης
(5300)	φρικαλέον τε καὶ δυσήκουστον τάχα, παθὼν κρεμάθραν ἀνάτασίν τ’ ἀθλίαν νεὼς ἐφ’ ἱστοῦ συντριβείσης τῷ σάλῳ.” τοιόνδ’ ἐπισείσας γε σύμπασι δέος θεοστυγὲς πέπαυκε κρατῆσαν ἔθος·
5305	καὶ λοιπὸν οὐκ ἦν καθορᾶν τὰς φορτίδας, περιπεσούσας ἐκ σάλου ναυαγίῳ, ἀγωγίμων σκύλευσιν ὑφισταμένας, ἀλλ’ ἦν γαλήνην ἐκ τρικυμίας βλέπειν
5305	διαγελῶσαν ναυαγούσαις ὁλκάσιν.	219
5310	Ἦν καὶ κολαστὴς χειροδίκαις ἀνδράσι, ποινήν τε τιθεὶς ἀδικοῦσι καὶ δίκην, κἂν ἦν ἀδικῶν εὐγενῶν λαμπρῶν γένει, ὡς μὴ κατ’ ὄψιν ἀλλὰ δικαίως κρίνων, καὶ κατὰ μικρόν, ᾗ φασί, καὶ τὸν μέγαν.
5315	Καὶ τῶν τεσσαράκοντα Χριστοῦ μαρτύρων ναὸν περιώνυμον ἠγλαϊσμένον, χρόνῳ παλαιωθέντα καὶ κεκμηκότα, ἀνανεοῖ κάλλιστα πλείσταις δαπάναις· οὗ καὶ δόμους ἤγειρε πρὸς κατοικίαν,
5320	δεῆσαν ἐλθεῖν πρὸς νεὼν τῶν μαρτύρων, πολυτελεῖς τε ποικίλους τέχνῃ, ξένους. καὶ πατέρας δὲ τῶν λόγων καὶ τοὺς λόγους οὗτος βασιλεὺς ἀξίους τιθεὶς λόγου σφᾶς δωρεαῖς ἥδυνεν ἁβραῖς ὡς θέμις.
5325	Ὢν δ’ ἀτεχνῶς μάγειρος ἀνθρώπων ὅδε, μᾶλλον δὲ Σατὰν ἄλλος ἀνθρωποκτόνος, ᾗ φησὶ Δαβίδ, ὠδινήσας δὴ πόνον παρανομίας ἀποτίκτει φεῦ μόρον. ὥριστο τοίνυν, ὢ μισανθρώπου τρόπου,
5330	καθειργμένους ξύμπαντας εἴτε φυγάδας ἄρδην βυθῷ τε καὶ ξίφει καὶ θανάτῳ παραδοθέντας τὸν βίον καταστρέφειν, αὐτούς τε πάντας καὶ προσήκοντας γένει·
5330	τί γάρ, κεφαλῆς εἰ μιᾶς τετμημένης	220
5335	φυήσεται κάρηνα χείρω καὶ πλέω; ὢ παμμιάρου καὶ θεοστυγοῦς δίκης καὶ σατανικοῦ σκέμματος μισητέου, κατακρίνοντος παντὸς ἀνθρώπου μόρον. σκέμμα πονηρὸν ἐγγραφὲν τόμοις τόδε
5340	πρὸς τῶν κρινόντων ἄνομα δικασπόλων εἴληφεν Ἀνδρόνικος φυλάττειν κράτωρ· ὃ τάχ’ ἂν ἐξήνυστο, φεῦ φεῦ, πρὸς πέρας καὶ πάντες ἐσφάττοντο θρεμμάτων δίκην οἱ πανταχοῦ γῆς Αὐσόνων καθειργμένοι
5345	σὺν τοῖς καθ’ αἷμα καὶ προσήκουσι γένει, εἰ μὴ βροτουργὸς τῶν ὅλων καὶ δεσπότης ἔθηκεν Ἀνδρόνικον ἐκποδὼν φθάσας, σκέμματα δ’ ἀπέδειξεν ἄκυρα τάδε. Οὗτος στενά οἱ καθορῶν πανταχόθεν
(5350)	πράγματα συμβαίνοντα, δύσκολα πάνυ, ἐκ Σικελικῶν δυσμάχων στρατευμάτων, ἅπερ παρεστήσατο Θεσσαλονίκην, ὡς ἀνόπιν εἴρηκεν ἱστορεῖν φθάσαν, καὶ μέχρι Σερρῶν καὶ Βολεροῦ πεφθάκει,
5355	πρὸς δ’ αὖ ἑαυτῷ δυσμενοῦς ὑπηκόου, ἀπεῖδε πρὸς πρόγνωσιν ὧν μέλλων χρόνος τὴν ἔκβασιν δίδωσιν ἠρωτηκόσι, τὴν διὰ πλυνοῦ μαντικῆς τε φευκτέας. ἀλλὰ παρεῖναι τοῖς τελουμένοις τότε
5360	αὐτὸς μὲν ἀπείπατο, μῶμον ἐκκλίνων,
5360	ὑπηρέτῃ δ’ Ἁγιοχριστοφορίτῃ φέρων ἀνατίθησι νυκτεργασίαν· ὃς παραλαβών τινα Σὴθ κεκλημένον, πηρὸν μὲν ὄψεις μαντικὴν δ’ ἠσκημένον,	221
5365	οὗ χάριν ἐκκέκοπτο τὰς κόρας πάλαι πρὸς πορφυρανθοῦς Μανουὴλ μαλ’ ἐνδίκως, πυνθάνεται δὴ τῶν πονηρῶν πνευμάτων, φαύλης ἐπῳδῆς μαντικῇ πεπραγμένης, ὅστις μετ’ Ἀνδρόνικον ἄρξων τυγχάνει
5370	ἢ παραλύσων τόνδε τῆς κραταρχίας. πνεῦμα δ’ ἀνεῖλεν ἐκ πλυνοῦ βεβυσμένα, μᾶλλον δ’ ἀμυδρῶς ὡς ἐν ὕδασι λέγον σκιαγραφεῖ γράμμασι πεπλανημένοις Ἰσαάκιον, ὡς ἐνῆν ἀπεικάσαι,
5375	οὐ κλήσεως γράμματα συντάξαν ὅλα, ὥσπερ σελήνης δ’ ἀμφικύρτου φαντάσαν ἡμίτονον σχῆμά τι καὶ πεπλασμένον, καὶ τοῦδ’ ἰῶτα προγράφει λοξῶς τύπον. ἤκουσεν Ἀνδρόνικος πεύσεως λόγους,
5380	καὶ καιρὸν εἰπεῖν ἀξιοῖ καθ’ ὃν τάδε. πεῦσις τὸ λοιπὸν γίγνεται δὴ δευτέρα, καὶ πνεῦμ’ ἀνεῖλε δι’ ἐπᾳσμάτων τάδε, ὡς ἡμέρας ἔντοσθεν ὑπάρξει τάδε καθ’ ἣν τὸ τρισόλβιον ὑψοῦται ξύλον.
5385	μίαν δ’ ὁ Σεπτέβριος ἦγε πρὸς δέκα,
5385	ἐπὰν ἐδρᾶτο πρᾶξις ἀρρητουργίας. ἃ λῆρον ἡγήσατο γνοὺς ταῦτα κράτωρ, “πῶς ἂν τότ’ ἰσχύσειεν” εἰπὼν “Κυπρόθεν πλεύσας Ἰσαάκιος ἐν βραχεῖ χρόνῳ	222
5390	οὕτω καταστρέψαι με τῆς κραταρχίας;” τὸν Κυπρίων τύραννον οἰηθεὶς πέλειν τὸν καθελεῖν μέλλοντα τόνδε τοῦ κράτους, ἄνδρα Κομνηνῶν ἐκ γένους κατηγμένον, ἀποστάτην δὲ τοῦ κράτους δεδειγμένον,
5395	ἀρχήν τε τὴν ὕπαρχον εἰς ἀναρχίαν τυραννίδα τε δυσμενῶς τεθεικότα, τὴν Ἰσάκου κλῆσιν δὲ πεπλουτηκότα. Οὕτω νομίσας Ἀνδρόνικος καὶ φράσας εἰς ἀρχικὰ δώματα τὰ πρὸς Ἀνάπλῳ
(5400)	πρὸς διατριβὴν καὶ διάχυσιν ἔβη. ὁ δ’ αὖ κακοῦργος ἀντιχριστοφορίτης τρέχων ἀφῖκτο σὺν ὀλίγοις οἰκέταις πρὸς οἰκίαν εὔκτιστον Ἰσαακίου, καὶ τόνδ’ ἐφώνει τῶν δόμων κατιέναι
5405	καὶ τῷδ’ ὁμαρτεῖν οὗ δοκεῖ πορευτέον. ὁ μὲν δεδιὼς τὴν ὁμοκλὴν αὐτίκα θεοκλυτῶν ὑπῆρχε ῥυσθῆναι μόρου· ὁ δ’ ἀγρίῳ βλέμματι καὶ βοῇ πάλιν αὐτὸν κατελθεῖν ἐγκελεύεται τάχος.
5410	ἀλλ’ ὡς ἑώρα βραδύνοντα καὶ πάλιν, τοῖς οἰκέταις ἦν ἐγκραγὼν μετὰ χόλου
5410	σύροντας αὐτὸν κατάγειν οἰκημάτων. μόλις κατελθεῖν ἐκβιασθεὶς τῇ βίᾳ ἵππον τ’ ἀναβὰς ηὐτρεπισμένον τότε	223
5415	ἐξ Ἀγγέλων Ἴσακος, ἀνδρειοφρόνως σπασάμενος φάσγανον ἠκονημένον, ἐφάλλεται δὴ ἀντιχριστοφορίτῃ, καὶ κατενεγκὼν τοῦδε πληγὴν καιρίαν διχῇ κεφαλὴν διέκοψε τῇ σπάθῃ.
5420	ὃν καὶ προκεῖσθαι τοῖς κυσὶ λιπὼν ἕλωρ, ὅλῳ ῥυτῆρι πρὸς νεὼν τρέχει μέγαν δι’ ἀγορᾶς τε καὶ λεωφόρου μέσης, καὶ χειρὶ γυμνὸν τὸ ξίφος φέρων ἔτι πᾶσιν τορὸν κέκραγε τῷδε τῷ ξίφει
5425	τεμεῖν κεφαλὴν ἀντιχριστοφορίτου. ἐπεὶ δὲ ναὸν εἰσέδραμε τὸν μέγαν, τὸν τῶν φονουργῶν ἔσχεν εἰς στάσιν τόπον. εἶτα συνέρρει κατὰ χιλιοστύας ἄπειρα πλήθη πρὸς θέαν Ἰσακίου,
5430	οὓς καὶ καθικέτευσε τῷδ’ ἐπαμύνειν καὶ τὴν δυνατὴν εἰσφέρειν συμμαχίαν, ὄντι πρὸς αὐταῖς τοῦ θανάτου ταῖς πύλαις. ᾧ καὶ κατανεύοντας εἶχεν εἰς τόδε ἄλλους τε πολλοὺς καὶ προσήκοντας γένει.
5435	ἐπεὶ δὲ παρῆν οὔτις ἐκ βασιλέως ἐπαγανακτῶν οὐδ’ ὅλως τοῖς δρωμένοις, οἱ συλλεγέντες θάρσος ἀνειληφότες
5435	ἐχρῶντο γλώττῃ παντάπασιν ἀπύλῳ, καὶ τῷδ’ ἐπηγγέλλοντο σύναρσιν ξένην.	224
5440	ὡς οὖν ἐκείνη παρέδραμεν ἡμέρα, ἄλλη δ’ ἐπῆλθε, πρωΐας οὔσης ἔτι ὅμιλος ἅπας ἀστικὸς Βυζαντίδος κατὰ ποταμῶν ῥεύματα ταχυρρόων εἰς ναὸν εἰσέρρευσε τοῦ θεοῦ μέγαν.
5445	καὶ τί με δεῖ γράφοντα μηκύνειν λόγον; βάλλουσιν Ἀνδρόνικον ταῖς δυσφημίαις, κρίνουσι δ’ Ἰσάκιον ἄξιον στέφους. πρὸς τοῖσδε πάντας φυλακαῖς καθειργμένους ἀνέντες εἱρκτῆς πλεῖστον ἤθροισαν στῖφος.
(5450)	ἦν λοιπὸν ἰδεῖν μυρίους ξιφηφόρους, πεφραγμένους θώραξιν ἀσπίσιν ὅπλοις, ἄλλους ῥοπάλοις καὶ ξύλοις ὡπλισμένους. καὶ συναγωγῆς παμμιγοῦς ἠθροισμένης Ἰσαάκιος βασιλεὺς αὐτοκράτωρ
5455	φημίζεται δὴ παρὰ πάντων χειλέων, ἐφαρμόσαντός τινος αὐτοῦ τῇ κάρᾳ στέφος μεγίστου κράτορος Κωνσταντίνου, ἄνω τραπέζης μυστικῆς ἠρτημένον. τούτου τὸ πρῶτον Ἀνδρονίκου τῷ δέει
5460	στεφηφορίαν ῥᾷστα μὴ δεδεγμένου, θεῖος συνεστώς οἱ Δούκας Ἰωάννης, ἀνὴρ πολιὸς φαλακρὸς βαθυγέρων, κάλυμμα κάρας ἐκβαλὼν ἐλιπάρει ἐπὶ κεφαλὴν ἰδίαν θεῖναι στέφος.
5465	δῆμος δ’ ἰδόντες ἐψιλωμένην κάραν, λαβεῖν ἀπηγόρευσαν αὐτῷ τὸ στέφος, γέροντ’ ἐπ’ αὐτοὺς βασιλεύειν μηκέτι δι’ Ἀνδρόνικον μὴ θέλειν εἰρηκότες, πολλὰ παρ’ αὐτοῦ τῶν κακῶν πεπονθότες.	225
5470	Τέως δ’ ὑπάρξας δημοπρόβλητος κράτωρ Ἴσακος, ὡς ἄνωθεν ἱστορεῖν ἔφη, ᾔει πρὸς οἴκους τοὺς βασιλείους βάδην σὺν πατριάρχῃ καὶ λεὼ πλείστου στίφει. Ἀνδρόνικος δ’ ὢν ἐν Μηλουδίου δόμοις,
5475	ἐπείπερ ἠνώτιστο τὰ πεπραγμένα, ἧκε τριήρει πρὸς παλάτιον μέγα ἐν ἀπτέρῳ δή τινι πεπλευκὼς τάχει. ὡς οὖν ἀφῖκτο καὶ νεόχριστος κράτωρ, ἀντιμαχεῖν ἤρξατο κρατάρχης γέρων,
5480	ἱστοὺς ἀφιεὶς ὑψόθεν σὺν βραχέσιν πᾶσιν ἐπιοῦσί τε καὶ στεφηφόρῳ. ὡς τηνάλλως δ’ ἔγνωκε μοχθεῖν τριγέρων, πέδιλα ῥίψας κοκκοβαφῆ καὶ στέφος, καὶ τοῦ τραχήλου σταυρὸν ἐκβαλὼν τάλας,
5485	ἐνθεὶς δὲ κρατὶ βαρβαρικόν τι πῖλον, ἐμβὰς τριήρει πρὸς Ταυροσκύθας ἔπλει. εἴσω δ’ Ἰσαάκιος ἀρχικῶν δόμων εὐθὺς παρελθών, βασιλεύς τ’ αὐτοκράτωρ ἀναγορευθεὶς Ῥωμαΐδος τῆς ὅλης,
5490	ἔστειλεν Ἀνδρόνικον ἄξοντας τάχος. ὃν κατὰ Χηλὴν ἄστυ συνειληφότες,
5490	ὡς φθὰς ἔφην, φεύγοντα πρὸς Ταυροσκύθας ἄνακτι παρέστησαν Ἰσαακίῳ. καὶ λοιπὸν οἵαις ἐξέτριψεν αἰκίαις	226
5495	ὅσαις τε ποιναῖς Ἰσαάκιος κράτωρ τὸν ἄθλιον γέροντα τόνδε καὶ βίαις, οὐκ ἄν τις ἰσχύσειεν εἰπεῖν ῥᾳδίως· ὅμως φράσαιμ’ ἂν συνελὼν κατὰ σθένος. Καθείργνυται πρῶτα μὲν οὗτος εἰς πόλιν,
(5500)	δεσμοῖς σιδηροῖς ἐνδεθεὶς δειρὴν πόδας· εἶτ’ ἐμφανισθεὶς ἀθλίως οὕτως ἔχων τῷ βασιλεῖ σκώμμασι βάλλεται τάλας καὶ λοιδορησμῶν νιφάσιν ἀπειρίτων. ῥαπίζεται μάστιξι γλουτοὺς καὶ ῥάχιν,
5505	κάραν ψιλοῦται τῶν τριχῶν καὶ τὴν γένυν, καὶ τοὺς ὀδόντας ἐξεκρούσθη πρὸς βίαν. ἐκδίδοται παίγνιον ἄθυρμα γέλως μισοῦσιν αὐτὸν καὶ κακοῦν ᾑρημένοις. φέρει παροινίας τε μάστιγας ὕβρεις,
5510	πυγμὰς κατὰ στόματος, ἄλλας αἰκίσεις, κακῶν Ἰλιάδα τε καὶ τραγῳδίαν καὶ συμφορῶν πέλαγος οὐ μετρούμενον. καὶ πρὸς γυναικῶν ἐμπαροινεῖται πλέον πρὸς τοῦδε φάος ὀμμάτων ἐσβεσμένων,
5515	ἢ καὶ παθουσῶν ζημίαν τῶν συζύγων, τυχὸν δὲ καὶ σφῶν ἐκτύφλωσιν ὀμμάτων, πρὸς μισοφαοῦς τοῦδε φαύλης καρδίας. τέλος καθεσθείς, ὢ ξένων ἀκουσμάτων,
5515	ἐπὶ καμήλου ψωριώσης ἀθλίως	227
5520	ὁ πρὶν βασιλεὺς αὐτοκράτωρ Αὐσόνων, ὁ βασιλικοῖς ἀναδούμενος κρότοις, δι’ ἀγορᾶς τε καὶ μέσης λεωφόρου πομπεύεται κάκιστα συνειλεγμένοις, σῶμα καλύπτων εὐτελεῖ τῳ ῥακίῳ,
5525	ἀκαλυφές τε δεικνύων τὸ κρανίον, οἰκτρά τις ὄψις, ἀκοὴ φρικαλέα, πηγὰς δακρύων ἐκκαλούμεναι τάχα οἷς ἡμέροις ὄμμασι πρὸς κακουμένους καὶ συγγενὲς πέφυκεν ἀθρεῖν ἐνθέως.
5530	ὁ ξυγκλύδων ὄχλος δὲ καὶ τῶν συρφάκων, ἀλλαντοπῶλαι βυρσοδέψαι καὶ ῥάπται, παλιγκαπήλων ἀλόγιστος φρατρία, πομπῇ παρόντες καὶ θριάμβῳ τῷ τότε, ἀτιμοποιῷ καὶ γελοιώδει πλέον,
5535	οὐδὲν παρῆκαν αἰκίας τιμωρίας εἶδός τι λοιπῆς κακίας βδελυρίας, ὃ μὴ προσῆγον ἀσεβῶς Ἀνδρονίκῳ. οἱ μὲν γὰρ αὐτῶν, ὢ περιττῆς μανίας, ἔτυπτον ἐσπάραττον αὐτοῦ κρανίον
5540	καὶ νῶτ’ ἀφειδῶς ταῖς κορύναις καὶ ξύλοις· οἱ δ’ αὖ γε πλευρὰς καὶ νεφροὺς πρωκτὸν πάλιν ξιφιδίοις ἔπειρον ἢ καὶ ῥαφίσιν. ἄλλοι δ’ ἐμίνθουν τὴν ῥῖνα τοῖς βολβίτοις, τῶν δ’ ὄψεων λύματα τὰ τῶν γαστέρων
5545	σπόγγοις κατηκόντιζον αὐτοῦ συχνάκις. οἱ δὲ θρασεῖς τε καὶ πλέον τολμητίαι ἐλιθολεύστουν, ἀποκαλοῦντες κύνα καὶ Κέρβερον θῆρά τε καὶ μιαιφόνον καὶ τοῖσδε τὰ σύστοιχα. φεῦ τῆς μανίας.	228
(5550)	ὡς ἂν δὲ φαίην ἐν βραχεῖ τὸ πᾶν λόγῳ, οὐδεὶς ὑπῆρχε συναλισθείσης θέας ὃς οὐ κακοῖς ἔβαλλε βλήμασι λόγοις τὸν δυστυχῆ γέροντα τῷ τηνικάδε. μία δὲ γυνὴ πορνικὴ λαγνιστάτη
5555	ἐξ ὀπτανείου σκεῦος ἁρπάσασά τι σφοδρῶς γε καχλάζοντος ὕδατος πλέον τούτου παρειῶν ἐμμανῶς καταχέει. τόσα δὲ παθὼν καὶ πολὺ τούτων πλέω καὶ τηλικαῦτα δυσχερῶν ὁ γεννάδας
5560	πρὸς συμφορῶν κύματα καὶ καταιγίδας καὶ χαλεπῶν πέλαγος ἀντέχων ὅμως καὶ νιφάδας φέρων τε κακῶν εὐψύχως, ἐν πᾶσιν εὐχάριστος ἦν πρὸς δεσπότην, ἐρρωμένον φρόνημα κἀν δεινοῖς ἔχων.
5565	οὕτως δ’ ἀπαχθεὶς ἀτίμως ἐν σταδίῳ ποδῶν ἀπῃώρητο, βραχύ τι πνέων, ἐν τοῖς ἐκεῖ που καθιδρυμένοις στύλοις. μετὰ δ’ ἀπηώρησιν ἄφρονες πάλιν, ὡς μὴ λαβόντες τοῦδε τῶν σαρκῶν κόρον,
5570	αἰδῶ τε κακῶς παιδικούς τε διδύμους
5570	χιτῶν’ ἀναστέλλοντες ἔδρων, ὢ πάθους. καὶ κατὰ τοῦ φάρυγγος ὦσέ τις ξίφος, καί τις Λατίνων καθ’ ἕδρας ἀκινάκην· λοιποὶ περιστάντες δὲ τόνδε Λατίνων	229
5575	τοῖς ξίφεσιν ἔπαιον αὐτοῦ σαρκίον, συχνὰ καταφέροντες αὐτοῦ συντόνως, πεῖραν δοκιμὴν προσλαβεῖν ᾑρημένοι ὁποῖον αὐτῶν τμητικώτερον πέλει. οὕτως ἐναθλῶν ἐν τοσαύταις βασάνοις
5580	καὶ τηλικαύτῃ συμφορῶν τρικυμίᾳ ψυχὴν ἐναπέρρηξεν αὐτοῦ πρὸς βίαν ἐπὶ στυλίσκων ἀτίμως ἠρτημένος. Τοιοῦτο τέρμα τοῦ κράτους καὶ τοῦ βίου πολύτλας Ἀνδρόνικος εὗρεν ἐν βίῳ,
5585	χρόνοις μὲν ἄρξας δυσί που στεφηφόρος, κοινῶν δ’ ἑνὶ κύριος ὢν τῶν πραγμάτων ἄνευ χλαμύδος καὶ πολυτίμου στέφους. ἦν οὖν φυὴν σώματος εὐφυὴς πάνυ, ἡρωϊκόν τ’ ὄρθιον εὖ φέρων δέμας,
5590	ἀγητὸς εἶδος καὶ γεραρὸς εἰσάπαν, σῶμα προδεικνὺς ὑγιές τ’ ἐρρωμένον. μεθ’ ἡμέρας δὲ κατενεχθεὶς ὑψόθεν ὁ τοῦδε νεκρὸς ἐν μιᾷ τῶν ἁψίδων ἀτημελήτως ἐρρίφη τοῦ σταδίου·
5595	εἶτα περί που τὴν μονὴν τὴν Ἐφόρου ἔν τινι κατέθεντό τινες χωρίῳ. ὀπτάνεται δὲ σῶμα τοῦδ’ ᾑρημένοις
5595	ἀκραιφνὲς ἀλώβητον εἰσέτι μένον. ψυχὴν δὲ παντάπασιν ἦν ἐκλιμπάνων	230
(5600)	εἰς τοὺς θεαυγεῖς κήρυκος Παύλου λόγους, ἀφ’ ὧν ἀπαντλῶν ἐκ πίδακος ὡς ξένης ἐπιστολὰς ἤρδευεν αὑτοῦ καὶ λόγους, ἃ συντιθεὶς ἦν εὐφυῶς καὶ συγγράφων. οὗ καὶ θεόπτου Παύλου σεπτὴν εἰκόνα
5605	καλλύνας Ἀνδρόνικος ἐν χρυσαργύρῳ, νεῷ τεσσαράκοντα Χριστοῦ μαρτύρων ἀνατεθεικώς, προσκυνῶν ἦν καὶ σέβων. ἥτις ἀπεστάλαττεν ὀμμάτων δάκρυ Ἀνδρονίκου φθάνοντος οἴκτιστον μόρον.
5610	ὃ γνοὺς ἀκριβώσοντας ἐκπέμπει τάχος τὴν ἀκοήν τε καὶ τὰ τῆσδε καθάπαξ τὸν πιστόν οἱ Στέφανον ἄλλοις συνάμα. ἐπεὶ δ’ ἀπῆλθον, ἀντιχριστοφορίτης σπουδὴν ἐτίθει πάντα σαφῶς εἰδέναι,
5615	ὡς πάντ’ ἀληθῶς μηνύσῃ πεπομφότι. ὑφάσματι γοῦν ἀθιγεῖ Παύλου κόρας σεπτῶς ἐναπέψησεν· αἱ δ’ ὥσπερ πίδαξ δάκρυον ἀπέλειβον ὡς ψυχρὸν νᾶμα. ἃ πρὸς θεατῶν Ἀνδρόνικος γνωρίσας,
5620	μέγα στενάξας θαυμάσας τε πλειόνως, κάραν ταλαντεύσας τε τῇδε κἀνθάδε, αὑτοῦ χάριν εἴρηκε Παῦλον δακρύειν, κακὸν προσημαίνοντα τῷδέ που τάχα· φιλεῖν γὰρ αὐτὸν ἐκθύμως ἄγαν ἔφη,
5625	καί οἱ τιμαλφῶν ἐξέχεσθαι ῥημάτων, πρὸς τοῦδε λοιπὸν ἀντιφιλεῖσθαι δέον. ὅ τι δὲ κακὸν προύλεγον τὰ δακρύων, εἴρηκε σαφῶς ἀνόπιν πεφρασμένα.	231
ante5629t	Ἰσαάκιος ὁ Ἄγγελος ἔτη θʹ 𐅶 .
5629	Ὡς οὖν ἐπιβέβηκεν οὕτω ῥᾳδίως
5630	Ἰσαάκιος Αὐσόνων κραταρχίας, ἱλαρὸς εὐέντευκτος ἦν ὑπηκόοις, ἡδὺς προσηνὴς καὶ φιλοικτίρμων ὅλοις. παρ’ Ἀνδρονίκου τοὺς κακῶς πεπονθότας ἢ τῶν ἐνόντων ἐκπεσόντας ἀδίκως
5635	ἢ σώματός τι τῶν μελῶν τετμημένους ἐδεξιοῦτο δωρεαῖς σφᾶς ἀφθόνως, ἀφαιρεθεῖσιν ἀποτιννὺς οὐσίας. ἄναξ γὰρ οὗτος, ἵνα συλλήβδην φράσω, ὑπῆρχεν ἐκφὺς εὐγενοῦς λαμπροῦ γένους
5640	Κομνηνιαδῶν Ἀγγέλων ὑμνουμένων, νεανίας κάλλιστος, εὐπρεπὴς λίαν, ἀκμαῖος εὐμήκης τε καὶ ῥωμαλέος, εὔρωστος ἰσχὺν καὶ σθεναρὸς τὰς χέρας, μείλιχος, εὐπρόσιτος, εὐσεβὴς ἄγαν,
5645	ἐς μητράνανδρον παρθένον πίστιν τρέφων ἄρρητον εἰπεῖν καὶ τιμὴν σέβας σχέσιν, λόγων ἑταῖρος ἑρμαϊκὸς χαρίεις, τιμῶν λόγους εὖ καὶ λόγων τοὺς πατέρας,
5645	οἴκτῳ πενήτων καὶ φιλευσπλάγχνοις τρόποις	232
(5650)	εὐποιίᾳ τε τὴν ψυχὴν κεκασμένος, μεταδοτικὸς συμπαθὴς στερουμένοις, εὐεργετῶν ἅπαντας ἀπορουμένους, πτωχοὺς πένητας ὀρφανοὺς χήρας ξένους. ἦν καὶ χορηγῶν παρθένοις τὰ πρὸς γάμους,
5655	καὶ πανδοχεῖα καὶ καχεκτούντων δόμους ἀνανεῶν τε φιλοτίμως καλλύνων εἰς ἀνάπαυσιν, εἰς ἴασιν τῆς νόσου τῶν συνιόντων ἀσθενῶν πτωχῶν ξένων, τὰ πρὸς δαπάνην προσνέμων μάλα σφίσιν,
5660	ἦθος μαλακός, νωχελής, ἀνειμένος, πολυτελὴς δίαιταν ἐσθῆτας ἅμα, τράπεζαν ἀεὶ Σολομώντειον φέρων καὶ καινοφανεῖς στολὰς καθ’ ἡμέραν, μεταδοτικὸς βρωμάτων διακόνοις.
5665	ἐχρῆτο λουτροῖς ἑβδομάδος πολλάκις, ὠσφραίνετ’ ἀεὶ καὶ μύρων εὐωδίας, καὶ φιλόκαλος ὡς ταὼν καὶ νυμφίος ἀεὶ προῄει τῶν βασιλείων δόμων. ὀργίλος ἦν τις καὶ θυμῷ πλέον νέμων·
5670	πλὴν εἶχε θυμὸν συμπαθεῖ κεκραμένον. οὐ διέπων κάλλιστα τὴν κραταρχίαν καινουργὸς ὑπῆν πραγμάτων παραλόγων, λουτρὰ διαιτήσεις τε καὶ λαμπροὺς δόμους δομούμενος κτίζων τε καινίζων ξένως,
5675	ἐκκλησίας ἔθιμα καινουργῶν φύρων, ὃν μὲν καθιστὰς ποιμεναρχῶν εἰς θρόνον, ὃν δ’ ἐξάγων αὖ καὶ μόνῃ προαιρέσει. Τούτῳ προσῆλθε τοῦ κράτους τετευχότι ἀνδρῶν ἀπειράριθμον εὐσθενῶν στῖφος	233
5680	ἐκ Ῥωμαϊκῶν ἀστέων πανταχόθεν χώρων τε λοιπῶν τῆς ἕω τῆς ἑσπέρας, οὓς εἰς στρατιὰν ἀποτάξας ὡς δέον Ῥωμαϊκοῖς τάγμασιν ἐγκαταλέγει. καὶ τοῖς θύραθεν οὖσι ταγμάτων πάλιν
5685	ὀψώνια πέπομφε καὶ πλείστας δόσεις, πρὸς τὴν κατ’ ἐχθρῶν παραθαρρύνων μάχην, κεντηνάρια χρυσίου στείλας σφίσι ποσούμενα ξύμπαντα τετράκις δέκα. ἦν δ’, ὡς ἔφην, στράτευμα Σικελῶν ἄνω
5690	πόλεις ἐπιὸν Ῥωμαϊκὰς καὶ τρύχον. Σέρρας μὲν ἐμαύρωσε Στρυμόνος τόπους, Ἀμφίπολιν δὲ τειχομαχίᾳ πόλιν ἤδη παρεστήσαντο σὺν τοῖς ἐν κύκλῳ. εἷλον Βολερόν, Μοσυνόπολιν πόλιν,
5695	καὶ τὴν βασιλεύουσαν αἱρήσειν πόλιν ὡς νοσσιὰν ἔρημον ᾤοντ’ αὐτίκα, κύκλῳ περιστήσοντες αὑτῶν δυνάμεις. καὶ σφῶν στόλος δὲ νησίσιν ἀμφιρρύτοις ἐλλιμενίζει ταῖς περὶ πόλιν φθάσας.
(5700)	ἀλλὰ στρατηγὸς στρατιᾶς τῆς Αὐσόνων Βρανᾶς, ἀνήρ τις γεννάδας βουληφόρος,
(5700)	ἐχθροῖς Ἰταλοῖς συμπλακεὶς κατὰ μάχην θεοῦ συνάρσει συντρίβοντος τὰς μάχας, τρόπαιον ἱστᾷ κατὰ βαρβάρων μέγα,	234
5705	καὶ πλεῖστον εἰργάσατο Σικελῶν φόνον, ζωγρεῖ τε καὶ σφῶν τοὺς λοχαγοὺς ταγμάτων, τὸν Ῥικάρδον τε καὶ Βαλδουῗνον κόντον, οὓς βασιλεῖ πέπομφε πρὸς πόλιν κράτους. ζωγρεῖ δὲ σὺν οἷς ἐρρέθη στρατηγέταις
5710	Κομνηνὸν Ἀλέξιον, πατρίδος φθόρον ῥέκτην τε κακῶν κυκεῶνά τε ζάλης, καὶ φωτὸς ἐστέρησεν αὐτὸν ὀμμάτων. ὅσοι δ’ Ἰταλῶν ἐξέφυγον τὸν φόνον, Θεσσαλονίκην καταλαβόντες πόλιν
5715	ναυσὶν ἀπηλλάττοντο πρὸς τὴν πατρίδα. ὅσοι δ’ ἐναλύοντες ἦσαν τῇ πόλει, κακοὶ κακῶς ὤλλυντο δικαίως ξίφει, ἐπιφθασάσης στρατιᾶς σφᾶς Αὐσόνων. πάντες δ’ ἀπεσφάττοντο Σικελοὶ σπάθῃ
5720	ἄλλοις τε πολλοῖς ἀνδράσιν εὐκαρδίοις, τοῖς δ’ Ἀλανοῖς μάλιστα συμμάχοις τότε· ἀντίρροπα δρῶντες γὰρ οὗτοι Λατίνους ὧν πρὶν καθυπέστησαν ἀσπλάγχνῳ τρόπῳ ἐπὶ κατασχέσει γε Θεσσαλονίκης,
5725	ἐπῆγον εὐθὺς τὸ ξίφος κατὰ κάρας “ποῦ σύγγονος” φάσκοντες “ἢ συμφυλέτης;” οὓς πρὶν ἀνεῖλον δηλαδὴ κατὰ πόλιν. τούτων δὲ ναοῖς προσπεφευγότας πάλιν
5725	σφάττοντες ἀνέκραζον ἐν παρρησίᾳ	235
5730	“ποῦ ποῦ παπᾶς πέφυκεν ἀνῃρημένος;” οὓς ἐν νεῷς ἔκτειναν οἱ μιαιφόνοι. ἐπὰν ὑπῆρχε καθορᾶν τι καὶ ξένον, τοὺς κύνας οὐ θίγοντας ἀστῶν σωμάτων τῶν νεκριμαίων ἀμφόδοις ἐρριμμένων,
5735	τοῖς δ’ Ἰταλῶν πτώμασι τῷ τηνικάδε ἐπιμανέντας ἐσθίειν κατὰ κόρον καὶ τυμβορυκτεῖν, εἰ δεήσει, πολλάκις. Οὕτως ἀπηλάθη μὲν ἐκ Θεσσαλίας ἡ Σικελικὴ στρατιὰ σὺν αἰσχύνῃ·
5740	αἱ δὲ τριήρεις αἱ κατὰ Βυζαντίδος ἐκπλεύσασαι σφῶν, ὡς ἔφαμεν ἀνόπιν, κακῶς παθοῦσαι πρὸς στρατιᾶς Αὐσόνων πλείστους τε ναυτῶν ἀποβαλοῦσαι μόρῳ, οὖσαι περί που δὶς ἑκατὸν καὶ πλέον,
5745	ᾤχοντ’ ἀγεννῶς ἀκλεῶς πρὸς πατρίδα· ὧν, φασί, πολλαὶ κατέδυσαν εἰς βάθος κατά γε τὸν πλοῦν πνευμάτων καταιγίσι περιπεσοῦσαι καὶ κλύδωνι καὶ σάλῳ, ὡς ἀπολέσθαι κατὰ τάσδε τὰς μάχας
(5750)	ἀνδρῶν Ἰταλῶν μαχίμων πρὸς Αὐσόνων πλείους σχεδόν που χιλιοστύων δέκα, καὶ συσχεθῆναι κατὰ διπλῆν μάχην ἄνδρας Σικελοὺς τέτταρας χιλιάδας, οἳ δημοσίαις φυλακαῖς καθειργμένοι
5755	ὤλοντο λιμῷ καὶ κρύει καὶ τῇ νόσῳ. Ἠγάγεθ’ οὗτος καὶ σύνευνον δευτέραν, πρώτης θανούσης, παῖδα ῥηγὸς Οὐγγρίας· ἧς οὐ θελήσας νυμφικὴν δαῖτα γάμους ἐκ δημοσίων χρημάτων ἑστιᾶσαι	236
5760	φειδοῖ τε τούτων καὶ φιλοχρύσῳ τρόπῳ, ἐκ τῶν ὑπ’ αὐτὸν ἀστέων ὑπηκόων χωρῶν τε λοιπῶν ἦν τάδ’ ἠρανισμένος. ὧν χάριν Μυσῶν ἐκταραχθέν πως ἔθνος κατ’ Αἶμον οἰκοῦν, οἳ κικλήσκονται Βλάχοι,
5765	ἀπεστάτησεν Αὐσόνων κραταρχίας, ἀφαίρεσιν σφῶν θρεμμάτων εὑρηκότες, τὴν Πάτροκλος πρόφασιν, ᾗ φησὶν λόγος, καὶ συνεπαλείφουσαν αὐτοὺς πρὸς τόδε δυάδ’ ἀδελφῶν, Ἀσάνην τε καὶ Πέτρον,
5770	καὶ τούσδε Μυσοὺς καὶ γένος καὶ τὸν τρόπον· οἳ πρὶν ὀκνοῦντας βαρβάρους συμφυλέτας ἀποστασίαν καὶ τὸ ῥαγῆναι κράτους, σφᾶς παραθαρρύνουσι δραματουργίᾳ ἢ μᾶλλον εἰπεῖν δαιμονιώδει πλάνῃ.
5775	περιφανῆ κτίζουσιν ἱερὸν δόμον μυροβλύτῃ μάρτυρι τῷ Δημητρίῳ, εἰς ὃν θιασώτας γέ τινας δαιμόνων ἐνθουσιῶντας ἐμβιβάσαντες δόλῳ,
5775	διαστρόφους κόρας τε χαίτας ἀνέτους,	237
5780	τοιάδε θείας ἐξ ἐπιπνοίας τάχα λέγειν ὑπηγόρευον αὐτοῖς εἰς ὅλους, ὅτι θεὸς Μυσῶν τε Βουλγάρων γένους ἐλευθερίαν εὐδοκεῖ, ζυγοῦ λύσιν· ταῦτ’ ἄρα λιπεῖν καὶ Δημήτριον μέγαν
5785	Θεσσαλονίκην καὶ νεὼ κάλλος ξένου διατριβάς τε Ῥωμαϊκὰς καθάπαξ, ἐλθεῖν πρὸς αὐτοὺς συμμαχήσοντα σφίσι· μέλλειν τὸ λοιπὸν οὐδὲ βραδύνειν ἔνι, χρεὼν δὲ κινεῖν κατὰ Ῥωμαίων ὅπλα,
5790	ἀνηλεῶς κτείνειν τε τούτους ἐν μάχῃ, ζωγρεῖν δὲ μηδέν, μηδ’ ἐπὶ λύτροις λύειν. τοιαῦτ’ ἀνακράζοντες οἱ θεοπρόποι ὅπλων γενέσθαι κατέπεισαν βαρβάρους, καὶ τὰ κατ’ Αἶμον Ῥωμαϊκὰ χωρία
5795	κατέδραμον ξύμπαντα κείροντες βίᾳ. Πέτρος δ’ ἀναδεῖ καὶ χρυσῷ στέφει κάραν καὶ φοινικοῦν πέδιλον εἱλίσσει πόδας. ὅθεν κατ’ αὐτῶν ἐκστρατεύσας ὁ κράτωρ ἐτρέψατο σφᾶς καὶ τίθησι φυγάδας.
(5800)	Ἀσὰν δὲ Πέτρος, κακίας ἀρχηγέται, Ἴστρον διαβαίνουσι σὺν ἀποστάταις καὶ συνέμιξαν βαρβάροις παριστρίοις· ἄναξ δ’ ἐπελθεῖν Μυσίας πάσης ὅρους καὶ τὰ κατ’ αὐτὴν εὖ διαθέσθαι πάνυ
5805	τῇ κωλυσόντων ἰσχύων ἐρημίᾳ,
5805	τοιοῦτον οὐδὲν ὦπτο κατειργασμένος, πυρὶ δὲ καρπῶν παραδοὺς θημωνίας, καὶ ταῖς ἀπάταις ὑπαχθεὶς ταῖς τῶν Βλάχων, παλινδρομεῖ δὴ πρὸς πόλιν βασιλίδα,	238
5810	τἀκεῖ λελοιπὼς ὠδίνοντα πραγμάτων. Ἀσὰν δὲ Πέτρος σὺν Σκύθαις εἰς πατρίδα αὖθις ἐπανέδραμον ἀνυποστόλως. ἐπῄεσαν οὖν Ῥωμαϊκοῖς χωρίοις, λείαν Μυσῶν ἅπαντα δρῶντες, ὡς λόγος.
5815	Καθ’ ὧν ἀφῖκτο σὺν στρατιᾷ μυρίᾳ στρατηγὸς Ἀλέξιος Βρανᾶς τοὐπίκλην· ὃς δὴ τρέφων ἔρωτα πάλαι τοῦ στέφους καὶ τηνικαῦτα συνδρομὴν σχὼν ταγμάτων, ἀποστατήσας, σύμβολα τὰ τοῦ κράτους
5820	αὑτῷ περιθεὶς πρὸς Βυζαντίδα τρέχει. καὶ δὴ πρὸ τειχῶν ηὐλίσατό που φθάσας, πειρώμενος λόγοις τε τοῖς ὅπλοις πλέον ἀστυπολιτῶν ὡς ἐνῆν καθ’ ἡμέραν. καὶ βασιλεὺς δὲ στρατιὰν συναλίσας
5825	ἀνδρῶν ὁπλιτῶν ἐκφύλων ἀλλοθρόων, Σκυθῶν Ἰταλῶν Ἀγαρηνῶν Ἰβήρων, Ἰταλιώτου Κορράδου συμβουλίᾳ, ἀντεκατέστη τῷ τυράννῳ πρὸς μάχην. ὑπῆρχε δ’ ἐκφὺς εὐπατριδῶν πατέρων
5830	τῶν παρ’ Ἰταλοῖς ἀρχικῶν ὁ Κορράδος, ἀνὴρ περιώνυμος ἐν καλοῖς ὅλοις,
5830	λαχὼν φυσικὴν εἴ γέ τις εὐκληρίαν φρενῶν τε βαθύτητα, σώματος σθένος, δραστήριος μάχας τε καὶ ῥωμαλέος,	239
5835	γαμβρὸς κρατοῦντος εἰς σύναιμον τυγχάνων, θεόσδοτον δώρημα φανεὶς τῷ τότε ἄνακτι τῷδε κατὰ τήνδε τὴν μάχην. ὃς ἐκ Λατίνων συναγείρας ἱππότας ἀρειμανίους δὶς ἑκατὸν καὶ πλέον,
5840	πεζοὺς καταφράκτους δὲ πεντακοσίους, ἡγεῖτο τῶνδε καὶ κατορθοῖ τὴν νίκην. παρῆν δὲ κατάφρακτος ὅπλοις καὶ κράτωρ μετὰ στρατηγῶν εὐσθενῶν τε ταγμάτων. ἐπεὶ δ’ ὑπῆρχε συμπλοκῆς καιρὸς μάχης,
5845	εὐώνυμον μὲν εἶχε Καμμύτζης κέρας, πρωτοστράτωρ ὢν εὐγενὴς βουληφόρος, τὸ δεξιὸν δὲ βασιλεὺς ἦν διέπων, σὺν Ἰταλοῖς δ’ ἴθυνε Κορράδος μέσον. καὶ Βρανᾶς δ’ ἐξήταζεν αὑτοῦ δυνάμεις,
(5850)	μέσον μὲν αὐτὸς κατέχων τῶν ταγμάτων, τὰ δ’ αὖ ἑκατέρωθεν ἰλάρχαι πάλιν. καὶ συρραγείσης παρ’ ἑκατέρων μάχης, ἵν’ ὡς ἔπος φράσαιμι συνελὼν λόγῳ, πίπτει Βρανᾶς αἴσχιστα Κορράδου ξίφει,
5855	καὶ τὴν κεφαλὴν τέμνεται παραυτίκα, καὶ τέρμα μάχη καὶ τυραννὶς λαμβάνει. ἐπεὶ δ’ ἐπρεσβεύσαντο πρὸς βασιλέα οἷς περ μετῆν σθένους τε λαμπροῦ καὶ γένους,
5855	ἐκλιπαροῦντες λύσιν εὑρεῖν πταισμάτων,	240
5860	ἄναξ βραβεύει πᾶσι τὴν ἀμνηστίαν, καὶ προσδραμόντας εὐμενῶς δεδεγμένος πᾶσι κεχρῆσθαι γνησίῳ μεταμέλῳ ἐπὶ παραβάσει γε φρικτῶν ὁρκίων τῶν πρὶν πρὸς αὐτὸν ὑπετίθει σὺν λόγῳ,
5865	λύσιν δ’ ἀναθέματος αἰτεῖν αὖ πάλιν παρ’ ἀρχιθύτου τῆσδε τῆς Κωνσταντίνου, ᾧ σφᾶς καθυπέβαλον ἀστοὶ πρὸ τρίτης ἑστῶτες ἄνω τειχέων πυργωμάτων καὶ δρώμενα βλέποντες αὐτοῖς ἀνόμως.
5870	καὶ τῶνδε πολλοὶ τῶν κακῶν ᾐσθημένοι θερμῶς προσῆλθον τῷ μεγάλῳ ποιμένι· ἄλλοι δὲ δόξαν εἰσδοχῆς δεδωκότες τῇ τῆς κεφαλῆς κατανεύσει καὶ μόνῃ, ὡς λῆρον ἡγήσαντο τὴν συμβουλίαν.
5875	Κατὰ Μυσῶν ἔξεισιν καὶ πάλιν ἄναξ, καὶ τὰς κατ’ αὐτοὺς ἐκδρομὰς τὰς ἀσχέτους πάνυ τι μικρὸν ἀναχαιτίσας ὅπλοις τὴν Ἀδριανοῦ καταλαμβάνει πόλιν. Μυσοὶ δὲ κώμας κατέκειρον καὶ πάλιν
5880	τὰς πρὸς Φιλιππούπολιν κατοικουμένας. ἀφιγμένου δ’ ἄνακτος εἰς πάσχον μέρος, ἀφ’ ὧν ἀπανίστατο χωρίων ἄναξ, ἐκεῖς’ ἐπῄει δύστροπον Μυσῶν ἔθνος. οὗτος θέλων οὖν ἀμύνασθαι βαρβάρους
5885	ἐφίσταται δὴ τοῖς ὅροις Τριαδίτζης,
5885	καὶ μηδ’ ὁτιοῦν ἐκ κρύους διανύσας εὔζωνος αὐτὸς τὴν Κωνσταντίνου φθάνει, στρατὸν παρεικὼς αὐτόθι παραμένειν, ἵππων ἁμίλλαις ἐντρυφῶν καὶ παιγνίοις.	241
5890	ἦρος δ’ ἀπαίρει τῆς Κωνσταντίνου πάλιν, καὶ τοὺς Μυσοὺς μέτεισιν αὖθις τοῖς ὅπλοις. περὶ δὲ παράστασιν ἱδρώσας πάνυ τινὸς Λοβιτζοῦ φρουρίου τῶν αὐτόθι, καὶ τοὖργον ἀνήνυτον ἀφεικὼς πάλιν
5895	πρὸς τὴν βασιλεύουσαν εἴσεισι πόλιν· αἱ χάριτες γὰρ τῆς καλῆς Προποντίδος αἱ καλλοναί τε τῆσδε καὶ κάλλη δόμων, τερπνὰ κυνηγέσια σὺν ἱππασίᾳ, τῶν ἰχθύων ἄγρα τε σὺν εὐθυμίᾳ
(5900)	μακρὸν θυραῖον τυγχάνειν οὐκ ἠφίει, ἀλλὰ τρέχειν ἤπειγον αὐτὸν πρὸς τάδε. κατέσχεν ἄναξ γαμετὴν Ἀσὰν τότε, καὶ θάτερον δὲ συγγόνων Ἰωάννην εἴληφε, δόντων εἰς ὁμηρείας λόγον·
5905	ὃς ὕστερον δέδρακε Ῥωμαίων πόλεις κάκιστα πάντων, φεῦ μισανθρώπου τρόπου. Τούτου κρατοῦντος τοῦ βασιλείου κράτους, ἀποστατήσας καὶ Μαγκαφᾶς τοὐπίκλην Θεόδωρός τις, Φιλαδελφεὺς τῷ γένει,
5910	κατατυραννεῖ πατρίδος καὶ Λυδίας, καὶ πλεῖστα δεινῶν εἰργάσατο τὰς πόλεις κώμας τε λοιπάς, αἷς ἐπῄει σὺν ὅπλοις.
5910	ἄναξ δ’ ἐπιστὰς Φιλαδελφείας ὅροις ἔμφρουρον αὐτὸν ἐγκαθιστᾷ πατρίδι,	242
5915	ἡνίκ’ ἐπωνόμαστο καὶ μάλ’ ἐνδίκως ὁ μωροθεόδωρος ἐκ τῶν πραγμάτων. πλὴν μὴ δυνηθεὶς τὴν Φιλαδέλφου πόλιν ἄναξ ἑλεῖν ὅπλοις τε καὶ στρατηγίαις, πρὸς συμβιβάσεις δεύτερον πλοῦν ἐτράπη,
5920	ὡς ἂν Μαγκαφᾶς παράσημα τοῦ κράτους ῥίψας καθ’ αὑτὸν τὸν βίον διανύτῃ, ἤθη δὲ τὰ πρὶν ἡ πόλις ἀναλάβῃ καὶ πάλιν ἰθύνοιτο παρ’ οὗ καὶ πάλαι. Μαγκαφᾶς οὗτος προσρυεὶς τῷ σουλτάνῳ,
5925	Τούρκους τε λαβὼν συμμάχους κατ’ Αὐσόνων, χώρας ἐπῄει Ῥωμαϊκὰς ἐκτρίβων. σταλεὶς δὲ σὺν χρήμασι πρέσβις σουλτάνῳ, καὶ τόνδε λαβὼν κατανεύσει σουλτάνου, πρὸς βασιλίδα τὴν πόλιν ἀναφέρει,
5930	καὶ δεσμὰ καὶ κάθειρξιν ἄληκτα φέρει. καὶ τοῦτο παρώξυνε σουλτὰν συγγόνους πρὸς τὴν κατ’ αὐτοῦ καὶ μάχην καὶ μανίαν, ἔγκλημά οἱ φέροντας ἀδίκου δίκης καταπροδόντι πρόσφυγα δώρων χάριν.
5935	καὶ τάχ’ ἂν ἠμύναντο τοῦτον τοῖς ὅπλοις, εἰ μὴ τιθεὶς πρόφασιν εὔλογον τάχα ἔφασκεν αὐτὸν ἀποδοῦναι πατρίδι ἐπ’ ἀσφαλείᾳ μήτε θανεῖν μηδ’ ὅλως
5935	μήτ’ εἰς δέμας τι τῶν κακῶν πεπονθέναι.	243
5940	Τῷ τηνικαῦτα καὶ ῥὴξ Ἀλαμανίας ἔστειλε πρέσβεις, ἀξιῶν βασιλέα αὐτῷ παρασχεῖν σὺν στρατιᾷ φιλίως γῆς παραδραμεῖν Ῥωμαΐδος τοὺς ὅρους, πρὸς Παλαιστίνης τοὺς τόπους ὡρμημένῳ.
5945	πρὸς ῥῆγα τοίνυν τοῦ δρόμου λογοθέτην ἄναξ πεπομφὼς συμβιβάσεις ἀρτύει· λαβών τε πίστεις καὶ δεδωκὼς αὖ πάλιν, ὡς ἔμπεδα κέοιτο τὰ τῆς φιλίας, αὖθις ἐπανέδραμε πρὸς βασιλέα.
(5950)	καὶ ῥὴξ ἐπιστὰς τοῖς ὅροις Ῥωμαΐδος καὶ πρὸς Φιλίππου τὴν πόλιν ἐπεφθάκει, καὶ δὴ μετά γε τὰς πρὸς ἀλλήλους σχέσεις καὶ φιλονείκους διενέξεις καὶ μάχας βασιλικῶν τε ῥηγικῶν τε ταγμάτων
5955	Ἀλαμανῶν στράτευμα πορθμὸν διέβη, καὶ πρὸς Φιλαδέλφειαν ἧκε τὴν πόλιν. διὰ δὲ Φρυγίας τε Λαοδικείας ἐφίσταται τάχιστα Φιλομιλίῳ, ἐν ᾧ μάχην ἵστησι ῥὴξ πρὸς σούλτανον
5960	καὶ τόνδε νικᾷ καὶ κρατεῖ πολιχνίου, ὅπερ σκυλεύσας ἐμπιμπρᾷ μετὰ τόδε. εἶτα πεφθακὼς Ἰκονιέων πόλιν, καὶ τήνδ’ ἑλὼν ὅπλοις τε καὶ μάχης νόμῳ, ὥδευσε λοιπὸν τὴν προκειμένην τρίβον.
5965	εἰς δ’ Ἀντιόχου τὴν πόλιν ἠπειγμένος
5965	ἐναπεπνίγη, φεῦ θεοῦ τῶν κριμάτων, ἐναποληφθεὶς ταῖς δίναις τῶν ὑδάτων. υἱὸς δ’ ἐκείνου τὸ κράτος δεδεγμένος καὶ μέχρις αὐτῆς Ἀντιοχείας φθάνει,	244
5970	κἀκεῖθεν ἥκων Συριακὰς πρὸς πόλεις ἐλευθεροῖ ταύτας γε τῶν ἐκ τῆς Ἄγαρ. πολλὰ δὲ καμὼν κλήσεως Χριστοῦ χάριν ἐκεῖ καταλέλυκε καὐτὸς τὸν βίον· οἱ δ’ Ἀλαμανοὶ ναυσὶ πρὸς τὴν πατρίδα
5975	αὖθις ἐπανήχθησαν εὖ σεσωσμένοι. Καὶ Φραγγίας ῥὴξ Γερμανῶν τ’ ἄρχων πάλιν ναυσὶν ἐπῆλθον ὁπλῖται τοῖς ἐξ Ἄγαρ, οὐκ ἴσχυσαν ὅμως δὲ Σιὼν ἁγίας σφᾶς ἐξελάσαι καὶ νεμεῖν χριστωνύμοις,
5980	ᾤχοντο δὲ πλῷ καὶ πάλιν ἐς πατρίδα. ὁ δ’ Ἰγκλίνων ῥὴξ κατάρας ἐς τὴν Κύπρον ταύτης τε κρατεῖ τοῖς ὅπλοις κατὰ κράτος, δεσμεῖ δὲ συσχὼν καὶ τύραννον τῆς Κύπρου Κομνηνὸν Ἰσάκιον, Ἔχετον τρόπους·
5985	καὶ καταπλεύσας πρὸς Παλαιστίνης τόπους στράτευμα κατέλιπεν οἰκεῖον Κύπρῳ, ὁ Γερμανῶν ῥὴξ δηλαδὴ τῶν Ἰγκλίνων, καὶ τῆσδ’ ἐκυρίευσεν ὡς ὑπηκόου,
5985	ζωῆς δ’ ἀφορμὰς αὐτόθεν κεκτημένος.	245
5990	ἐν τῷ μέλλειν δὲ πρὸς πατρίδ’ ἀπιέναι ῥηγὶ Κύπρον δέδωκε τῆς Παλαιστίνης οἰκεῖν τε ταύτην, εἰ σχολὴν ἄγει μάχης, καὶ κυριεύειν καὶ κρατεῖν τῆς Κυπρίων ὡς ὑπ’ ἐκείνου προσνεμηθείσης πόθῳ
5995	ζωηφόρῳ μνήματι τῷ τοῦ κυρίου καὶ συναφθείσης τοῖς ὅροις Παλαιστίνης. Ἄγων μετάγων συγχέων μετατρέπων ἀνθρώπινα θεῖά τε πράγματα κράτωρ, καὶ δραματουργῶν ὡς δέδοκτό οἱ μόνῳ,
(6000)	εὐθὺς ἐρείσας τὸν πόδα κραταρχίᾳ τὸν πατριάρχην τοῦ θρόνου παραλύει τὸν Καματηρὸν Βασίλειον ἀδίκως, τὸν Μουντάνην δὲ Νικήταν ἀντεισάγει, τριπέμπελόν τε καὶ χρόνῳ παρειμένον.
6005	οὗπερ καταγνοὺς ἀφέλειαν αὐτίκα ἄκοντα κατήγαγεν ἱεροῦ θρόνου, καί τινα Λεόντιον ἐγκαθιδρύει, ἄνδρα μοναστήν, ἀρετῆς ὄντ’ ἐργάτην· ὃν τῷδε δεῖξαι τὴν ἀπείρανδρον κόρην
6010	ἔφασκε νυκτὸς συλλόγων ἠθροισμένων, εἶδός τε κλῆσιν ἀρετὴν τοῦδ’ εὐστόχως μάλα διαγράψασαν ὡς ἐν εἰκόνι. ἀλλά γε καὶ τόνδ’ ἀπελαύνει τοῦ θρόνου, πάντα παριδὼν τὰ προηγορευμένα,
6015	μετάθεσιν δὲ δραματουργεῖ ποιμένος·
6015	ἀρχιθύτην γὰρ τῆς Σιὼν τῆς ἁγίας, κλῆσιν Θεοδόσιον, φύντα Λατίνων, ἐθάδα τῷδε καὶ προήγορον κράτους, εἰς πατριαρχῶν ἀνάγει προεδρίαν.	246
6020	ἀλλ’ οὐδὲν ἀπώνατο τῆς καινουργίας· ἀμφοῖν γὰρ ἐκπέπτωκεν ἱεραρχίαιν, Σιών τε τῆς πρὶν καὶ βασιλίδος πάλιν, καὶ τῶνδ’ ἀτίμως ὁ προβληθεὶς ἀκρίτως. ἔπειτα Γεώργιος ὁ Ξιφιλῖνος
6025	ποιμὴν ἀναδέδεικτο τῆς Κωνσταντίνου. Ἐκ τῶν πρὶν εἶχεν αὐτοκράτωρ σπερμάτων παῖδας φυτεύσας καλλιπαρθένους δύο, ὧν ἀποκείρει κατ’ ἔθος πρεσβυτέραν, καθιερώσας ὡς ἀμνάδα κυρίῳ·
6030	μεταβεβληκὼς δ’ εἰς μονὴν ἀσκουμένων καὶ παρθενῶνα δαπάναις ὡς ἀφθόνοις Ἰωαννίτζη τὸν κεκλημένον δόμον, ἐνταῦθ’ ἐνασκεῖν καὶ κατοικεῖν προσνέμει. ῥηγὸς δὲ συνέζευξεν υἱῷ δευτέραν
6035	τῆς Σικελίας τοῦ Ταγγρὲ κεκλημένου, κληροῦχον ἀρχῆς πατρικῆς ἀνατρέφων τὸν υἱὸν Ἀλέξιον ὕστατον χρόνῳ, ὃς συμφορᾶς ἤνεγκε πατρίδι βάρος. Οὐ Λυδὸς Θεόδωρος, οὐ Βρανᾶς μόνον
6040	πτερνισμὸν ἦραν κατὰ τοῦ στεφηφόρου, ἀλλὰ σὺν αὐτοῖς καὶ δυὰς Ἀλεξίων,
6040	οἳ σφᾶς ἐπωνόμασαν αὐτοὺς υἱέας τοῦ πορφυρανθοῦς Μανουὴλ βασιλέως· ἀφ’ ὧν ὁ μέν γε προσλαβὼν ἐκ σουλτάνου	247
6045	συμμαχικόν τι Περσικὸν πλεῖστον στῖφος πόλεις ἐπιὼν κατέκειρεν Αὐσόνων· ὃν νυκτὸς ὑπνώττοντα καθ’ Ἁρμαλά που κτείνας θύτης τις καὶ τεμὼν αὐτοῦ κάραν ἤνεγκεν αὐτὴν ταγμάτων στρατηγέτῃ.
(6050)	καὶ ἅτερος δὲ κτείνεται κατὰ μάχην πρὸς Βασιλείου χαρτουλαρίου Χούμνου. καί τις δὲ Βασίλειος, Χοτζᾶς τοὐπίκλην, ἀποστατήσας κατὰ Ταρσίαν πόλιν χώρας ἐκάκου Ῥωμαϊκὰς καὶ πόλεις·
6055	ὃς συσχεθεὶς ὄμματα πηροῦται τάλας. καὶ πάλιν ἄλλος, κἀπὶ τῷδ’ ἄλλος πάλιν, ὡς ἐκ χθονὸς γίγαντας αἱρεῖ τις μῦθος, καὶ πλῆθος ἀντέστησαν Ἰσαακίῳ, καὶ πάντες ἀπώλοντο τῇ θεοῦ κρίσει.
6060	Ὀργίλως ὢν φίλαυτος οὗτος ὁ κράτωρ, κἀξ ὑπονοίας καὶ λαβῆς μικρᾶς μόνης καὶ ζηλοτυπῶν καὶ φθονῶν ὑπηκόοις, πολλοὺς ἀρίστων παρέβλαψεν εἰς δέμας. φάους μὲν ἐστέρησε τοῦ τῶν ὀμμάτων
6065	Κομνηνὸν Ἀνδρόνικον ἄνευ αἰτίας καὶ Κωνσταντῖνον Ἀσπιέτην τοὐπίκλην. ἄλλους δ’ ἐναπέκειρε φροντιστηρίοις.
6065	Λεηλατούντων σὺν Κομάνοις τῶν Βλάχων τὰ κατὰ δύσιν Ῥωμαϊκὰ χωρία,	248
6070	ὅπλα κατ’ αὐτῶν βασιλεὺς αἴρει πάλιν. Ἀγχίαλον οὖν παραμείψας τὴν πόλιν εἴσεισιν Αἷμον τὴν Βλάχων παροικίαν, πάντα δὲ τἀκεῖ φρουρίων πολιχνίων εὑρὼν ἐρυμνὴν ἰσχὺν ἐνδεδυμένα
6075	καὶ τείχεσι πύργοις τε διειλημμένα, Μυσοὺς δὲ βλέψας ἀγρίων αἰγῶν δίκην τοὺς ἀποκρήμνους καταλαβόντας τόπους ὡς Ῥωμαϊκὴν συμπλοκὴν δεδιότας, πρὸς δ’ αὖ Σκυθικὸν ὑφορώμενος στῖφος,
6080	ὑποστροφῆς ἥψατο τῆς πρὸς τὴν πόλιν. διὰ δὲ τεμπῶν δυσβάτων τε χωρίων καὶ τρυμαλιᾶς οἷον εἰπεῖν δυσπόρου, αὐλῶνι σαφῶς πάντα παρεικασμένης, τὴν ἐς Βερρόην ἐκδρομὴν τεθειμένος
6085	ἀπώλεσε πλεῖστόν τε τῶν στρατευμάτων, κἀκεῖνος ἂν ἔφθαρτο παρὰ βραχύ τι, εἰ μὴ βοηθοῦ τοῦ θεοῦ τέτευχέ πως. ὡς γὰρ ἑαυτοὺς παρέβυσαν εἰς μέσον ἄναξ τε καὶ στράτευμα δυσπόρου πόρου,
6090	ἡγούμενα μὲν διέβη στρατευμάτων κακῶν ἀπαθῆ κινδύνου τε καὶ μάχης· μέσον δὲ τῆς φάλαγγος ὁ κρατῶν ἔχων ἐπίθεσιν εὕρατο πρὸς τῶν βαρβάρων
6090	ἱστοῖς βαλόντων καὶ δόρασι καὶ λίθοις	249
6095	ἑκατέρωθεν αὐτὸν ὁπλίταις ἅμα, ὡς παρὰ μικρὸν τόνδε φυγεῖν τὸν μόρον, πεσεῖν δὲ πολλοὺς στρατιώτας γεννάδας. ὅμως διεκδὺς δυστίβητον χωρίον καὶ πρὸς Βερρόην ἀποσωθεὶς σὺν βίᾳ
(6100)	ἔμφροντιν εὗρεν στρατιὰν τούτου χάριν, φήμῃ δυσήχῳ μάλα τεθροημένην. τῷ τοι βασιλεὺς τὴν Κωνσταντίνου φθάνει, ἐκ τοῦδε φήμην οὐ καλὴν ἀνατρέπων. μικρὸν δ’ ὀφρύος καθυφῆκε καὶ τύφου
6105	ἐπαναδραμὼν εἰς πόλιν τὴν τοῦ κράτους, ἀθυμίας δόρασιν ἐμπεπαρμένην ἐφ’ οἷς κακῶς πέπονθε τὴν ψυχὴν ἔχων. πρὸ τοῦ δ’ ἀνασπῶν τὰς ὀφρῦς ἐπῃρμένως μετὰ σοβαρᾶς καὶ φρενὸς καὶ καρδίας
6110	ἐπεστράτευσε κατὰ Μυσῶν βαρβάρων, ὀμφὰς προφητῶν κατὰ νοῦν περιστρέφων, ὡς ἔξοδον μὲν θεῖτο σὺν θυμηδίᾳ, ἐπάνοδον δὲ μᾶλλον ἀγαλλιάσει, βουνοί τε προσδέξαιντο χαίροντες μάλα,
6115	καὶ πάντα χαρήσαιντο τὰ δρυμοῦ ξύλα τοῦδ’ ἐξιόντος εἰσιόντος αὖ πόλιν. Οὗτός γε δόξαις ἀπᾳδούσαις ἐμμένων, χάριν ἑαυτοῦ γνωματεύων ἦν τάδε, ὡς οὐ δι’ ἃ πέπρακτο πλημμελημάτων
6120	ἅπασι κοινῇ τῇ θεοῦ θείᾳ κρίσει
6120	θεῷ δίκην τίννυμεν ἁμαρτημάτων, λαῷ παραδοθέντες ἄφρονι τέως πρὸς σωφρονισμὸν μαστίγωσιν μετρίαν, ᾗπερ φιλοίκτου συμπαθοῦς θεοῦ νόμος·	250
6125	ὅτι δ’ ὀπίσω τῆς Βρανᾶ τυραννίδος ὑπῆρξε λαός, τοῦδ’ ἀποστὰς τοῦ κράτους, τοιοῖσδε κακοῖς ἐκδεδόσθαι συνέβη· ὢ τῶν πονηροῦ σκεμμάτων καὶ σπερμάτων, εἰ ταῦτά τινές εἰσιν ὑπειληφότες,
6130	ὡς μυριάδας εὐσεβῶν ἐκδοὺς ἔχει θεὸς πρὸς ἀπώλειαν ἔθνει βαρβάρῳ οὑτινοσοῦν ἀντίψυχον παροινίας, ὄντος καθ’ ἡμᾶς τοῦ κακῶς πεπονθότος. πρὸς τοῖσδε προυφοίβαζεν ὡς μοναρχίαν
6135	περιβαλεῖται, καὶ Παλαιστίνην πάλιν ἐλευθερώσας προσνεμεῖ κραταρχίᾳ, καὶ γάλα δ’ ἐθνῶν θηλάσει κατὰ κόρον, καὶ πλοῦτον αὐτῶν φάγεται καὶ τὰ πάχη ἐκμυελιεῖ κατὰ τὴν θεοπτίαν.
6140	καὶ τοῦτ’ ἀμαθῶς συλλόγων ἡλισμένων ἔφασκε λαμπρῶς, ὡς Ἀνδρόνικος χρόνων ἔμελλεν ἄρξειν ἐννάδα Ῥωμαΐδος, θεὸς δὲ συνέστειλεν εἰς τὴν τριάδα, κακοῦ φανέντος Ἀνδρονίκου τῷ κράτει·
6145	ἡ δ’ ἑξὰς αὕτη τῶν χρόνων Ἀνδρονίκου, ὡς πορφύρᾳ ῥάκος τι διερρηγμένον, ἐπιβέβληται τοῦδε τῇ κραταρχίᾳ·
6145	καὶ κατὰ τούτους οὐκ ἀγαθὸς τοὺς χρόνους γένοιτ’ ἂν ἴσως, οὐδὲ βελτίων πάνυ.	251
(6150)	ἐπεὶ δὲ παρέδραμεν ἑξὰς τῶν χρόνων, αὐτὸς πάλιν ἦν οὐχ ἑαυτοῦ βελτίων. Βλάχων ὑπῆρξεν ἀνυπόστατον φῦλον, πλησθὲν λαφύρων Ῥωμαϊκῶν καὶ σκύλων καὶ πλοῦτον ἁβρὸν ἐνδυθὲν πρὸς τῆς μάχης.
6155	τοίνυν ἐπῄει Ῥωμαϊκοῖς χωρίοις, καὶ Βάρναν εἷλε σὺν Ἀγχιάλῳ πόλεις, καὶ Τριαδίτζης κατέδραμε τοὺς ὅρους, καὶ Νίσον ἠφάνισε σὺν τῷ Στουμπίῳ, λείαν ἐκεῖθεν ἀπαγαγὸν μυρίαν
6160	ἀνδρῶν, γυναικῶν, παντοδαπῶν ἀλόγων. κυκλούμενος γοῦν τοῖς ἐχθροῖς πανταχόθεν καὶ μὴ σθένων πάσχουσιν ἀμύνειν ἄναξ, εἰς τοὺς στρατηγοὺς στρατιὰν κερματίσας, τὴν μὲν μέρει πέπομφε πρὸς ἑσπέραν,
6165	ἄλλῃ δὲ τήνδε πρὸς πονοῦν πάντως μέρος. καὶ Βάρναν ἀνέκτισε σὺν Ἀγχιάλῳ, καὶ ταῖσδε φρουρὰν ἱκανὴν ὑπεισάγει· αὐτὸς δ’ ἐπιστὰς τῇ Φιλίππου καὶ πάλιν Μυσῶν τε Σκυθῶν ἀνεχαίτιζε στίχας
6170	καὶ δι’ ἑαυτοῦ καὶ στρατηγῶν εὐόπλων. καὶ Τριβαλάρχου καταδῃοῦντος πόλιν σὺν τοῖς πέριξ ἅπασι τὴν τῶν Σκοπίων, ὁρμᾷ κατ’ αὐτοῦ βασιλεὺς σὺν δυνάμει,
6170	καὶ συμπλακεὶς ἥττησεν αὐτὸν ἐσχάτως.	252
6175	χῶρον παραλλάξας δὲ πάντα τοῦ Νίσου καὶ πρὸς Σάουβον πεφθακὼς βαθυδίνην ἐκεῖσε συνέμιξε κηδεστῇ φίλῳ, Οὐγγρίας ῥηγὶ τῷ Βελᾷ κεκλημένῳ, καί οἱ προσαγόρευσιν ἀποτιννύει
6180	καὶ τὴν πρεπώδη δεξίωσιν καὶ σχέσιν. ἔπειτ’ ἐκεῖθεν ἀπαναστὰς ὡς δέον, μεθ’ ἡμέρας εἴσεισι Φιλίππου πόλιν, κἀκεῖθεν ἀνέζευξεν εἰς Κωνσταντίνου. Ἐπεὶ δὲ Μυσῶν καὶ Σκυθῶν δεινὸν φῦλον
6185	ἐπεστράτευσε καὶ πάλιν Ῥωμαΐδι, δῃοῦν δὲ φθάνει μέχρι τῆς Ἀρκαδίου, καὶ στρατιὰν ἥττησεν αἰσχρῶς Αὐσόνων πρὸς ἀντιπαράταξιν ἐκτεταγμένην, ἔγνω δι’ αὑτοῦ σφᾶς μετελθεῖν ὁ κράτωρ.
6190	ἀπογραφὴν οὖν συλλογὴν καθ’ ἡμέραν ὁρᾶν ὑπῆρχε Ῥωμαϊκῶν ταγμάτων, πρὸς δὲ ξενικὸν συμμαχικὸν μυρίον, μισθοῦ συνιὸν ἐξ ὅλης ἐθναρχίας. ὡς οὖν ἀπειράριθμον ἠθροίσθη στῖφος,
6195	ἔξεισιν ἦρος τῆς Κωνσταντίνου κράτωρ, χρυσοῦ κεντηνάρια πέντε πρὸς δέκα, ἀργυρίου δ’ αὖ ἑξήκοντ’ ἐπηγμένος. καὶ πρὸς Ῥαιδεστὸν τὴν πόλιν ἀφιγμένος, ἐκεῖ θύσας ἔφαγε μυστικὸν πάσχα,
(6200)	ἑορτάσας ἔγερσιν ἡμῶν δεσπότου
(6200)	πρώτην κυριώνυμον, ὡς πιστοῖς ἔθος. συγγίνεται δ’ ἐνταῦθα Βασιλακίῳ, ἀνδρὶ βιοῦντι βίον ἐξηλλαγμένον καὶ διαγωγὴν ἀσυνήθη τοῖς ὅλοις·	253
6205	ὅστις τὰ πρόσθεν προβλέπειν εἶχε κλέος· εἰς ὃν συνέρρει πᾶς τις ὡς εἰς Λοξίαν. οὐδὲν διεξῄει δὲ τρανὲς συνόλως οὐδ’ ὑγιές τε καὶ διηυκρινημένον, ἀλλὰ γριφώδη πάντα πεπλανημένα.
6210	ἐν δ’ αὖ γε πολλοῖς ἀπεφλυάρει λόγους εὐτραπελίας καὶ γέλωτος ἀξίους, μαστοὺς γυναικῶν ἀναδιφῶν παλάμαις, περιαθρῶν τε καὶ σφυρὰ τούτων πάλιν, ἐφ’ οἷς συνεῖρε καὶ μακρὰς ληρωδίας.
6215	ὅμως ἐπεσπάσατο συρφάκων ὄχλον, καί οἱ προσεῖχον οἷα καὶ προηγόρῳ. συνείπετ’ αὐτῷ καί τινα γραϊδίων οἰστρηλατουμένων τε καὶ παραφόρων, τὰ δρώμενά οἱ πάντα καὶ λελεγμένα
6220	διατρανούντων ἀφικνουμένοις ὅλοις. τοῖς πλείοσι δ’ ἔδοξε τοῦτον εἰδότων προφητικός τις καὶ θεῷ πεφιλμένος· οἷς σύνεσις δ’ ἦν καὶ φρένες κρίνειν δέον, γελοῖος ὑπείληπτο ληρώδης γέρων.
6225	ἔδοξε δ’ ἄλλοις πνεῦμα Πύθωνος φέρειν. ὅστις ἐπιστάντι γε τῷ στεφηφόρῳ καὶ τόνδ’ ἱλαρῶς εὐλογήσαντι τότε
6225	οὐδὲν κατηξίωσε προσχεῖν συνόλως, ἄνω δὲ κάτω βακχικῶς πως ἠγμένος	254
6230	ὀνείδεσιν ἔβαλλε συνειλεγμένους, τοὺς δ’ ἐν τέλει μάλιστα καὶ γερουσίας. καὶ κράτορα δ’ οὐχ ἧττον ἦν κακῶς λέγων, καί οἱ κράτους δ’ ὥρμησεν ἁρπάσαι πῖλον. μόλις δὲ λήξας πωλικῶν κινημάτων,
6235	τῇ διὰ χειρὸς εὐτελεῖ βακτηρίᾳ ὄμματ’ ἀμαυροῖ βασιλικῆς εἰκόνος ἐπὶ πίνακος αὐτόθ’ ἐγγεγραμμένης. τοῦ δ’ ὡς μεμηνότος καταγνοὺς ἄναξ ἄλλαις ἑαυτὸν φροντίσιν ἐνησχόλει.
6240	Ἐκεῖθεν εἰς Κύψελλα φρούριον φθάσας πρὸς θήραν ἐξώρμησε τέρψεως χάριν, καὶ συνεκάλει καὶ σύναιμον πρὸς τόδε. σκηψάμενος δὲ τὴν φλεβὸς σχάσιν ὅδε τοῦ πρὸς κυνηγέσιον ἐκκρούει δρόμου·
6245	ἔξεισι δ’ οὕτως αὐτοκράτωρ καὶ μόνος. συνίστορες δὲ προσλαβόντες σκεμμάτων σύναιμον Ἀλέξιον ἄγουσι τάχος σκηνὴν πρὸς αὐτὴν καὶ βασίλειον θρόνον, καὶ τόνδ’ ἀνεῖπον αὐτοκράτορ’ Αὐσόνων,
(6250)	τοῖς βασιλικοῖς ἀλαλάζοντες κρότοις. καὶ γνοὺς Ἰσαάκιος τὰ πεπραγμένα θεοκλυτῶν ἦν κίνδυνον πεφευγέναι. ἐπεὶ δὲ συνέξοντας αὐτὸν ἱππότας
(6250)	ἑώρα συντρέχοντας ἀπτέρῳ τάχει,	255
6255	ἀνεὶς χαλινὰ πρὸς φυγὴν μετετράπη, καὶ ῥοῦν ποταμοῦ διαβὰς προκειμένου ἤλαυνεν ἵππον φυγαδεύων ᾗ σθένος. πλὴν συσχεθείς γε κατὰ Στάγειραν πόλιν ἐκκόπτεται δὴ τὰς κόρας τῶν ὀμμάτων
6260	κατὰ σεμνεῖον εὐαγὲς τὸ τῆς Βήρας, οὗπερ δομήτωρ σεβαστοκράτωρ ἔφυ τοῦδ’ Ἀνδρονίκου καὶ τοκεὺς στεφηφόρου. οὕτω δ’ Ἰσαάκιος ἐκκοπεὶς κόρας ἐν βασιλείοις ἐγκαθείργνυται δόμοις,
6265	οὐχὶ μετασχὼν οἱασοῦν ἐδητύος διὰ τὸ πάθος ἡμερῶν συχνῶν πάνυ. ἔπειτ’ ἐκεῖθεν ἔσχεν αὐτὸν οἰκία ἡ κατὰ διπλοῦν κίονα Προποντίδος, σὺν μησὶν ἑπτὰ λυκάβαντας ἐννέα
6270	κραταρχίας ἄρξαντα τῆς τῶν Αὐσόνων.
ante6271t	Ἀλέξιος ὁ Ἄγγελος ἔτη η 𐅶 .
6271	Οὕτω δ’ ἐπιβὰς Ἀλέξιος τοῦ κράτους καὶ τῶν ὅλων σχὼν καθαρῶς αὐταρχίαν οὐκ εὐθὺς εἰσέδραμε πρὸς Βυζαντίδα,
6271	ἀλλὰ κακῶς πάσχουσι τοῖς κατὰ δύσιν	256
6275	παρὰ Μυσαρχῶν κασιγνήτων δυστρόπων, Ἀσάν τε Πέτρου, τῆς κακῆς ξυνωρίδος, προστρέχει πράγμασι καὶ τοῖσδ’ ἀμύνει. δηλοῖ δ’ ἐπ’ αὐτῷ τὸ πραχθὲν τῇ συζύγῳ, γερουσίας μέρει τε τῷ κατὰ πόλιν,
6280	κλήρῳ τε παντὶ καὶ πολιτείᾳ πάλιν· καὶ πᾶς τις ὠσὶν ἀκοὴν πεπραγμένων ἄγαν ἱλαρῶς ἡδέως ἠκηκόει. τῆς δ’ Εὐφροσύνης Δουκαίνης βασιλίδος πρὸς τὸν μέγιστον ναὸν ἀφικνουμένης,
6285	στῖφος βαναύσων φρατρίαν δεδρακότες ἄνδρα Κοντοστέφανόν τινα τοὐπίκλην, Ἀλέξιον κλήσει δέ, συνειληφότες ἐν τῷ μεγίστῳ τοῦ θεοῦ θείῳ δόμῳ ἀνεῖπον ὡς ἄνακτα τῆς Ῥωμαΐδος·
6290	λαμπρῶν δ’ ἐνίοις συσχεθεὶς παραυτίκα φρουρὰν ὑπέστη καὶ κάθειρξιν ἐνδίκως. καὶ λοιπὸν ἅπας προστρέχων θείῳ δόμῳ τὴν Εὐφροσύνην ἀνύμνει βασιλίδα. μεθ’ ἡμέρας δ’ εἴσεισι καὶ κράτωρ πόλιν,
6295	οὐ πᾶσιν ἀσπάσιος ὧν χάριν ἔδρα εἰς σύγγονον φίλον τε καὶ βασιλέα· οἳ καὶ παρεφθέγγοντο δήπουθεν τάδε “ἂν οἶδεν ὕδωρ τοὺς πεπωκότας πνίγειν, τί λοιπὸν ἄλλο καὶ πιὼν ζήσαιτό τις;
(6300)	εἰ δ’ οὐ λυτροῦται τὸν σύναιμον κινδύνου ὁ φίλος αὐτάδελφος, οἴχεται φύσις.” ὅμως παρελθὼν εἰς νεὼν θεοῦ μέγαν καὶ ταινιωθεὶς ταῖν χεροῖν ἀρχιθύτου, ἔξεισιν αὖθις ὡς ἔθος στεφηφόροις.	257
6305	ἵππος προσήχθη γαῦρος εἰς ἱππασίαν, φατνιστός, Ἀρράβιος, εὖ ἠσκημένος. ὡς οὖν ἐπῆλθεν ἐγκαθιζῆσαι δίφρῳ, ἵππος φριμάσσων γαυριῶν ἦν ἐκτόπως· ἐμπροσθίους δ’ ἄνωθεν ἀνυψῶν πόδας
6310	καὶ βλοσυρόν τι καὶ μανιῶδες βλέπων, τὸ δάπεδον δ’ ὄνυξι κόπτων συχνάκις, τὸν ἀναβάτην ἀπεσείετ’ ἐξόχως. ἐπεὶ δὲ λαθὼν ἐμβεβήκει τῷ δίφρῳ ἡνία λαβὼν ἐν χεροῖν αὐτοκράτωρ,
6315	οὐχ ἧττον ἵππος ἀγέρωχος ἠτάκτει, πόδας ἀνυψῶν καὶ κροαίνων ἀγρίως μετ’ ἐξακούστων χρεμετισμῶν καὶ κρότων. καὶ ταῦτα ποιῶν οὐκ ἔληξε παράπαν, ἕως κεφαλῆς τοῦ κρατοῦντος τὸ στέφος
6320	χαμαὶ πεσεῖν δέδρακε, καὶ τούτου μέρη θραῦσίν τε παθεῖν δυσκλεᾶ τ’ ἀκοσμίαν, αὐτὸς δ’ ἐπεσφαίριστο μάλ’ ἐφεστρίδι. ἵππον δ’ ἀναβὰς ἄλλον ὁ στεφηφόρος πομπὴν ἐπεισόδιον εἶχεν ἀνύσας
6325	σὺν τῷ πεσόντι καὶ τεθραυσμένῳ στέφει.
6325	ἀπαίσιος δ’ ἔδοξεν οἰωνὸς τόδε. Ὑπῆρχεν οὗτος ἀγαθὸς τρόπους κράτωρ, μείλιχος, ἡσύχιος, ἠπία φύσις, ἱλαρὸν εὐέντευκτον ἦθος εὖ φέρων,	258
6330	μεταδοτικὸς καὶ φιλοικτίρμων πλέον, πᾶσι προσιτός, εὐμενὴς ὑπηκόοις, ἡδύς, χαρίεις, εὐπρεπὴς ὄψιν ἄγαν, ὄρθιος, εὐῆλίξ τε, Νιρεύς τις νέος, οὔτινα βλάψας εἰς δέμας εἰς οὐσίαν,
6335	οὔτ’ αὖ νεοχμώσας τι τῆς ἐκκλησίας, οὐ καινίσας ἔθιμα τῆς κραταρχίας, μισῶν διαβόλους τε θῶπας καθάπαξ, αἰσθητική τις καρδία, σὴς ὀστέων, τῆς εἰς ἀδελφὸν ἀδίκου παροινίας
6340	ἐν συντριβῇ πνεύματος εὖ ᾐσθημένος καὶ κατανύξει καρδίας δακρυχέων· ἐφ’ οὗ γυνή τις οὐκ ἐφάνη γαμέτου ἐκ τοῦδε κακῶς εἰς δέμας πεπονθότος παρειὰς ἀμφίδρυφος ἢ καὶ λυσίθριξ,
6345	οὐδ’ ἀπελαθεὶς ὦπτό τις τῆς πατρίδος. πλὴν νωχελὴς ἦν καὶ μαλακὸς τὴν φύσιν, οὐδ’ εὖ πεφυκὼς πρὸς διοίκησιν ὅλων ἐκ τῆς φυσικῆς νωθρότητος συντρόφου καὶ τῆς τρυχούσης τοὺς πόδας καχεξίας.
(6350)	Οὗτός γε τοίνυν ἀσφαλῶς σχὼν τὸ κράτος, καὶ βασιλείοις ἐνδιατρίψας δόμοις,
(6350)	καὶ δωρεαῖς πλείστους καταπιάνας καὶ φιλοτίμοις ἀξίαις καθηδύνας, μετὰ στρατιᾶς ἐκπερᾷ πρὸς τὴν ἕω·	259
6355	ἤκουστο καὶ γὰρ ὡς ἀποστάτης πάλιν Ἀλέξιός τις Κιλίκων ἐπαρχίας, προσηγορίαν ὑποδὺς Ἀλεξίου οὗπερ τοκεὺς ἦν Μανουὴλ αὐτοκράτωρ, κώμας ἐπιὼν ἀνέσειε τὰς πόλεις.
6360	τοίνυν ἐπιστὰς φρουρίοις Μελαγγείων καὶ τοῖς ἐκεῖσε βασιλεὺς αὐτοκράτωρ ἀναγορευθεὶς πρὸς πόλιν ὑποστρέφει. Εἶτ’ ἀνεφύη Ῥωμαΐδος τῷ κράτει κακόν τι τερμέριον ἄελπτον πάλιν,
6365	Ἰσάκιος τύραννος αἰσχρὸς Κυπρίων, ὃς ἐξαπίνης προσρυεὶς τῷ σουλτάνῳ κἀκεῖθεν εὑρὼν συμμαχικόν τι στῖφος χώρας ἐκάκου καὶ πόλεις Ῥωμαΐδος. ὤλλυντο δ’ ἄμφω παραπεμφθέντες μόρῳ.
6370	Φροντίδα τιθεὶς δυτικῶν χωρῶν ἄναξ μετὰ στρατιᾶς ἱκανῆς εὐκαρδίου ἄνδρα στρατηγόν, τοὐπίκλην Ἀσπιέτην, κατὰ Μυσῶν πέπομφεν ἐχθρῶν βαρβάρων. χρησάμενος δὲ μὴ δεόντως τῇ μάχῃ
6375	αὐτοῖς ἑάλω βαρβάροις ἀντιμάχοις. ποιούμενος λόγον δὲ πλείονα πάλιν κράτωρ δυτικῶν ἀστέων κακουμένων, Ἰσαάκιον γαμβρὸν εἰς θυγατέρα,
6375	τὸν σεβαστοκράτορα, πέμπει δευτέρως	260
6380	σὺν δυσαρίθμῳ στρατιᾷ ῥωμαλέᾳ· κἀκεῖνος Ἀσὰν συσχεθεὶς τῷ βαρβάρῳ χρόνια δεσμὰ καὶ κάθειρξιν ὑπέδυ, ἐν οἷς ἐναπέψυξε βιαίῳ μόρῳ. πλὴν ἀλλὰ καὶ βάρβαρος Ἀσὰν ἐφθάρη
6385	κλῆσιν Ἰβαγκῷ τινὶ Μυσῶν ἐκ γένους· καὶ Πέτρος ἀρχὴν τὴν Μυσῶν λαβὼν ἔχει. καὶ τοῦδε κακῶς ἀποκτανθέντος ξίφει Ἰωάννης δέδεικτο Μυσαρχηγέτης, Ἀσὰν Πέτρου σύναιμος, αἴσχιστος τρόπους,
6390	τῶν Ῥωμαϊκῶν ἀστέων καθαιρέτης. ὁ δ’ οὖν Ἰβαγκὸς προσρυεὶς στεφηφόρῳ καὶ παρὰ τοῦδε προσδεχθεὶς μάλ’ ἀσμένως χρήσιμος ὦπτο τῷ μέρει τῶν Αὐσόνων, ἀκμαῖος ὤν τις καὶ χέρας ῥωμαλέος,
6395	ὀξύρροπος δ’ οὖν πρὸς θυμὸν καὶ μανίαν. τούτῳ κατηγγύησε πρὸς συνοικίαν τὴν θυγατριδῆν βασιλεὺς ἀφιγμένῳ, ὕπαρχον ἀρχὴν τῆς Φιλίππου χειρίσας· ὃς ἦν ἐπιτείχισμα Μυσοῖς καὶ Σκύθαις
(6400)	τειχῆρες Αὐσόνων δὲ χωρίων μέρει. Τοῖς Ἀλαμανοῖς βαρβάροις Σικελίας αἰσχρῶς ἁλούσης, ἐν Ἰταλίᾳ τότε δορυάλωτος συναπήχθη πρὸς βίαν καὶ θυγάτηρ ἄνακτος Ἰσαακίου,
6405	καὶ κασιγνήτῳ ῥηγὸς Ἀλαμανίας Φιλίππῳ συνέζευκτο πρὸς γάμου σχέσιν, πόσιν ἑαυτῆς ἀποβαλοῦσα μόρῳ, τοῦ Σικελῶν ἄρξαντος υἱὸν πρὸ χρόνων. ἣ κυκεῶνα πικρίας ἀψινθίου,	261
6410	ποτήριον δ’ οὐχ ἧττον ὀργῆς κυρίου ὀλέθριον κίρνησι τῇ Βυζαντίδι. Πάσχων τὰ τοῦ σώματος ἄρθρα καὶ βάθρα οὐ συνεχῶς μὲν καὶ διὰ βίου κράτωρ, κατὰ δὲ κύκλους καί τινας περιόδους
6415	ἔκ τινος ὕλης σώματος καχεξίας, ὀδύνας εἶχε καὶ δυσυποίστους πόνους ἐπεισρυέντος τοῦ κακοῦ καὶ τοῦ πάθους. ἔαρος οὐκοῦν τηνικαῦτ’ ἀφιγμένου πόνοις νικηθεὶς καὶ περιωδυνίαις
6420	τολμᾷ τι πρᾶγμα κινδυνῶδες καὶ ξένον, ὄλεθρον αὐτῷ προξενοῦν παραβόλως· σιδήρια γὰρ πυρακτωθέντα σφόδρα σκελοῖν ἐπιτίθησιν ἀμφοῖν καὶ βάθροιν, καὶ πρὸς βάθος δέδρακε καυτῆρα μάλα.
6425	καὶ πρὸς βραχὺ μὲν ῥαϊσάντων τῶν πόνων μεθ’ ὕβρεων ἅπαντες Ἀσκληπιάδαι μακρὰν ἀπηλαύνοντο κράτορος λόγῳ· μετὰ δὲ τοῦτο φλεγμοναὶ καυτηρίας κατέτρυχον κρατοῦντα καὶ ποδαλγίαι,
6430	καὶ πᾶς ἰατρὸς εἰσκέκλητο σὺν τάχει. καὶ πάντας ὑπέθραττεν οὐ φαῦλον δέος,
6430	μήπως ἀνειρχθὲν καθόδου τῆς πρὸς πόδας εἰωθὸς αἷμα σὺν ὕλῃ καταρρέειν, ἐνσκῆψαν εἰς καίρια σώματος μέλη	262
6435	οἴσει κρατάρχῃ θάνατον παραυτίκα, μεταπεσεῖται δ’ ἀλλαχοῦ κραταρχία. τούτων λόγος μάλιστα τῇ βασιλίδι, κληροῦχον υἱὸν οὐκ ἐχούσῃ τοῦ κράτους, μόνην ξυνωρίδα δὲ τῶν θυγατέρων,
6440	χῆτιν παθουσῶν τῶν συνεύνων πρὸ χρόνων· ὧν Εἰρήνη μὲν ἡ χρόνῳ πρεσβυτέρα συνῆπτο καλῶς πρὸς γάμου κοινωνίαν Κοντοστεφάνων ἐκ γένους Ἀνδρονίκῳ, μόρῳ μαλακῷ καταλύσαντι βίον,
6445	ἡ δευτέρα δ’ Ἄννα γε συνῴκει πάλιν Ἰσαακίῳ Κομνηνιάδῃ νέῳ, Μυσῶν καθείρξει τὸν βίον λελοιπότι, ὡς ἱστορῶν ἔφρασεν ἀνόπιν λόγος. Ταῦτα μὲν οὕτω τῷ βασιλεῖ συνέβη·
(6450)	ὅμως ῥαΐσας, ἀπάρας Βυζαντίδος, ἐφίσταταί γε Θεσσαλονίκῃ πόλει, κἀκεῖθεν ὁρμᾷ κατὰ Χρύσου τοῦ Βλάχου, ὃς παραλαβὼν Στρούμμιτζαν σὺν τοῖς πέριξ, καί τι κατασχὼν εἰς τυραννείου λόγον
6455	ὑπερφυὲς τειχῆρες αἰπεινὸν λίαν ἔρυμα δεινόν, Πρόσακον κεκλημένον, ὃ συνδραμοῦσαι φύσις ἅμα καὶ τέχνη
6455	ἀπρόσμαχόν τ’ ἄμαχον εἰργάσαντό πως, ἦν Ῥωμαϊκοῖς γειτνιάζουσιν ὅροις	263
6460	μέγα τι κακόν, ἀφανίζουσα λύμη. τοίνυν ἐπιστὰς βασιλεὺς τῷ Προσάκῳ μετὰ στρατιᾶς ἀξιαγάστου λίαν, καὶ συγκροτήσας καρτερὰν Μυσοῖς μάχην, σπουδὴν ἐτίθει τοῦ Χρύσου κατισχῦσαι
6465	ἑλεῖν τε καὶ φρούριον αὐτοῦ τοῖς ὅπλοις. μετὰ φόνον γοῦν καὶ κάματον μυρίον εἰς συμβάσεις βλέψαντος αὐτῷ τοῦ Χρύσου τοῦ καθυπείκειν βασιλεῖ διὰ βίου, ἔρυμα κατέχειν βασιλεῖ διὰ βίου,
6470	καὶ σύζυγον σχεῖν ἐκ βασιλείου γένους, ἄναξ μεταστὰς τῶν μερῶν τοῦ Προσάκου εἴσεισιν αὖθις τὴν πόλιν Κωνσταντίνου. Ἀφίσταται δὲ τοῦ κράτους Ῥωμαΐδος πρόσφυξ Ἰβαγκός, ὢν ἐν Φιλίππου πόλει,
6475	καὶ πλεῖστα δεινῶν Αὔσονας κατειργάκει, καὶ στρατιὰν ἥττησεν αὐτῶν πολλάκις, ἑλὼν πρωτοστράτωρα Καμμύτζην μάχῃ, ἐπιδραμὼν δὲ καὶ πόλεις Ῥωμαΐδος τὰς πρὸς Βολερὸν μέχρις αὐτῆς Ξανθείας,
6480	καὶ πάντα Μυσῶν, ᾗ φασί, λείαν δράσας, ἀνὴρ ἀτεχνῶς αἱμοχαρὴς καρδία, κύων μανικὸς καθυλακτῶν Αὐσόνων·
6480	ὃς ἐς τοσοῦτο μανίας ἐληλάκει ὡς συσχεθέντας Αὐσόνων κατὰ μάχην	264
6485	τέμνειν μεληδὸν ἐν πότῳ ξιφειδίῳ. ὅθεν βασιλεὺς ἀπάρας Βυζαντίδος Ὀρεστιάδα καταλαμβάνει πόλιν. ὁρῶν ἀποστάτην δὲ δύσμαχον πάνυ καὶ συνὸν αὑτῷ Ῥωμαϊκόν τι στῖφος
6490	πρὸς συμπλοκὴν φρίσσον τε καὶ θνῆσκον δέει, ἐξηπορεῖτο φροντίσι προσανέχων. πλὴν προυκαλεῖτο πρὸς φιλίαν ἐνστάτην, μηδὲ στρατιᾶς ἀμελῶν καὶ τῆς μάχης. καὶ παραλαβὼν τὰς δυνάμεις τὰς ὅλας
6495	καὶ τῆς Φιλίππου τὴν ἐπαρχίαν φθάσας Στενίμαχον φρούριον εἷλεν ἐκ μάχης, ἔνθα συνῆκτο βαρβάρων πλεῖστον στῖφος, οὓς κατεδουλώσατο πορθήσας πόλιν. ἔπειτα συσχὼν ἀπάτῃ ψευδορκίοις
(6500)	Ἰβαγκὸν ὠμὸν δύσμαχον κακεργάτην, εἴσεισι καλλίνικος τὴν Κωνσταντίνου. Τούτου κρατοῦντος Κομνηναγγελωνύμου, Ἰωάννου δὲ Καματηροῦ τὸν θρόνον Βυζαντιάδος ἰθύνειν εἰληχότος,
6505	δόγμ’ ἀνεφύη καινοφανὲς καὶ νόθον, γεννήτορά τε καὶ διδάσκαλον φέρον τινὰ μοναχὸν Σικιδίτην τοὐπίκλην, λαλοῦντ’ ἀληθῶς ἀπὸ γῆς καὶ κοιλίας. ζητήσεως οὔσης γὰρ εἰ χρὴ καὶ λέγειν
6510	νοεῖν τε σαφῶς σῶμα Χριστοῦ δεσπότου, ὃ ληπτόν ἐστιν ἡμῖν ἐν μυστηρίοις, ἄφθαρτον εἶναι καθάπερ μετὰ πάθος καὶ θείαν ἀνάστασιν, ἢ φθαρτὸν λέγειν, ὁποῖον ἦν πρὸ θανάτου καὶ τοῦ πάθους,	265
6515	ἄφθαρτον οἱ μὲν ἀπεδείκνυον τόδε, διδασκαλικαῖς χρώμενοι μαρτυρίαις σοφοῦ Κυρίλλου καὶ πατρὸς Χρυσοστόμου Εὐτυχίου τε ποιμένος Βυζαντίδος καὶ Γρηγορίου φωσφόρου Νυσσαέων,
6520	οἵπερ παριστάνουσι διδασκαλίαις ἐκεῖνο σῶμα δεσπότου πεφυκέναι τὸ νῦν πρὸς ἑστίασιν ἡμῖν τυγχάνον, ὃ κρεῖττον ὀφθὲν θανάτου μετὰ πάθος ζωῆς κατῆρξεν ἀφθίτου βροτῶν χάριν·
6525	οὗ κἂν μέρος τις τυγχάνῃ δεδεγμένος, ἅπαν λαβὼν ἄπεισι σῶμα κυρίου, καὶ προσθεουργεῖ τοὺς μετασχόντας ξένως. οἱ δ’ ἐκ μερίδος τῆς ἐναντίας πάλιν ἔφασκον αὐτὸ μηδὲ τύπον παρέχειν
6530	σεπτῆς μακαρίας τε παλινζωΐας, τελούμενον δὲ θυσίαν μόνην φέρειν, κἀντεῦθεν ἄνουν φθαρτὸν ἄψυχον πέλειν, καὶ τὸν μετασχόντα δὲ λαμβάνειν μέρος, οὐχ ἅπαν τὸ σῶμα Χριστοῦ δεσπότου·
6535	εἰ γάρ, φασίν, ἄφθαρτον ὑπῆν καθόλου,
6535	ἦν ἂν ἀναφὲς ἀθέατον τοῖς ὅλοις. τοιαῦτα συνείροντες οἵδε δυστρόπως ἁπλουστέρους ἔπειθον ὑπείκειν σφίσι· τῇ κρείττονι δόξῃ δὲ προστεθεὶς ἄναξ	266
6540	εἴα φθινύθειν τηνάλλως τοὺς θατέρας. Μυσῶν γένος κάκιστον, εἰς συμμαχίαν στῖφος Κομάνων προσλαβὸν παριστρίων, χώρας ἐπῄει Ῥωμαϊκὰς ἐκτρῖβον, καὶ λείαν ἀμύθητον αἰχμαλωσίαν
6545	καὶ σκῦλα πλεῖστα κερδᾶναν ὑποστρέφει. καὶ τοῦτ’ ἂν εἶχεν εἰσαεὶ δρᾶν ἐξ ἔθους, εἰ μὴ τὸ χριστώνυμον εὐσεβὲς φῦλον τῶν Ῥὼς ἀπεῖρξε σφᾶς κακῆς προθυμίας. ὁ γὰρ Γαλίτζης ἡγεμών, παραινέσει
(6550)	τοῦ ποιμενάρχου Ῥωσικῆς ἐκκλησίας, στῖφος στρατιᾶς ἡλικὼς ὡς μυρίον ἐπῆλθε τῇ γῇ τῶν Κομάνων ἀθρόον καὶ χώραν ἠφάνισεν αὐτῶν ἐσχάτως· καὶ τοῦτο δράσας πλειστάκις φιλοφρόνως
6555	εἰς εὐσεβῶν καύχημα τῶν χριστωνύμων, σφᾶς συμμαχεῖν ἔπαυσε Μυσοῖς βαρβάροις. Καί τις Κομνηνῶν ἐκφυεὶς Ἰωάννης, ἀνὴρ πιθώδης σωματικὴν τὴν πλάσιν, προκοίλιός τε καὶ λιπόκρεως λίαν,
6560	παχὺς ἐπίκλην ἐκ θέας φερωνύμου, ἀντάρας ὦπτο βασιλεῖ κατὰ πόλιν.
6560	νεὼν γὰρ εἰσδὺς τὸν θεοῦ θεῖον μέγαν καὶ τῶν περὶ τράπεζαν ᾐωρημένων στέφανον ἐνθεὶς τῇ κρατὶ παρανόμως,	267
6565	στεφανίτης ἔξεισι τοῦ θείου δόμου. καὶ σὺν φρατρίᾳ καὶ συνιστόρων στίφει, ὄντων ἐπισήμων τε λαμπρῶν ἐκ γένους, εἴσεισιν εὐθὺς εἰς παλάτιον μέγα, τοῖς βασιλικοῖς ἀναδούμενος κρότοις.
6570	καὶ βασιλείου καθίσας ἐπὶ θρόνου τινὰς ἐδωρήσατο λαμπραῖς ἀξίαις. ὁ συρφάκων ὄχλος δὲ καὶ τῶν ξυγκλύδων ἀνὰ στενωποὺς ἀμφόδους Βυζαντίδος, πρὸς δ’ αὖ ἀγυιὰς ἐκτρέχοντες λιμένας,
6575	ἀνηγόρευον Αὐσόνων βασιλέα ἐλευθέρῳ στόματι τόνδ’ Ἰωάννην, τιθέντες εἰς ἅρπαγμα λαμπρὰς οἰκίας. νυκτὸς δὲ χανδὸν ἐμφορηθεὶς ἀκράτου παχὺς φρένας κλῆσίν τε τύραννος νέος,
6580	ἀνείς τε πύλας ἀνέτους ἀνακτόρων ὁπλιτικῆς φάλαγγος ἐσκεδασμένης, ἔλαθεν ἁλοὺς ὁπλίταις βασιλέως καὶ τὴν κεφαλὴν ἐκκοπεὶς παναθλίως. Καὶ δέσμιος δὲ πρωτοστράτωρ Καμμύτζης,
6585	ὃν φθάσας εἶπον τοῖς Μυσοῖς ἡλωκέναι, εἱρκτῆς τε δεσμῶν ἐκλυθεὶς παρὰ Χρύσου, σὺν τῷδ’ ἀπεστάτησεν Αὐσόνων κράτους, καὶ κατακρατεῖ Πελαγονίας ὅλης.
6585	συνέσχε καὶ Πρίλαπον ἄστυ ῥᾳδίως,	268
6590	κατατυραννεῖ Θετταλικῶν χωρίων, παρακινεῖ τε ῥᾷστα καὶ τὴν Ἑλλάδα, παλίμβολον τίθησι Πέλοπος κλίμα. πρὸς τῷδ’ ἀποστάτης γε δεύτερος πάλιν, σπαρτοὺς κατὰ γίγαντας, αἴφνης ἀνέφυ,
6595	Ἰωάννης Κύπριος Σπυριδωνάκης, τοὐπώνυμον σχὼν ἐκ πατρῴας ἑστίας, αἰσχρός τις εἶδος ἡλικίαν καὶ τρόπους, χειρωνάκτης τέχνην τε, τὰς ὄψεις στράβων, τύχην χαμερπὴς καὶ χθόνιος παντάπαν,
(6600)	ὑπηρετῶν ἄνακτι τὰ κατὰ δόμους, φύλαξ ταμείων τῶν ἔσω τεταγμένος, εἶτα Σμολένων κλίμα λαχὼν διέπειν· ὃς κατεπαρθεὶς ἀξίαις παραλόγοις ᾔρθη πρὸς ἀπόνοιαν ἀποστασίας.
6605	ὑπῆν βασιλεῖ καὶ κακὸν τρίτον τότε εἰωθός οἱ νόσημα τῆς ποδαλγίας. στρατευμάτων τοίνυν διελὼν πᾶν εἰς δύο τὸ μὲν παρέσχε κατὰ Σπυριδωνάκου γαμβρῷ Παλαιολόγῳ τῷ Ἀλεξίῳ,
6610	τὸ δ’ εἶχε πέμψας Οἰνοπολίτῃ πάλιν εἰς ἀντίμαχον κατὰ Καμμύτζη μάχην· καὶ συμβαλὼν ἥττησε τοὺς ἀποστάτας, καὶ φυγάδας τίθησι τῷ θεοῦ σθένει,
6610	καὶ Χρύσον ἀπήλασε χώρας Στρουμμίτζης.	269
6615	Ἐφ’ ἡμερῶν τούτου γε τῆς κραταρχίας Ἰωάννης ἔξεισι Μυσαρχηγέτης, σύναιμος Ἀσὰν καὶ Πέτρου, τῆς Μυσίας μετὰ στρατιᾶς κατὰ Ῥωμαίων ὅρων, καὶ διαλαβὼν ὁπλιτῶν πολλῶν ἴλαις
6620	κατὰ Ῥοδόπην τὴν Κωνστάντιαν πόλιν ᾠκισμένην εὖ καὶ κολώνειαν πόλιν, ταύτην παρεστήσατο ῥᾷστα τῇ μάχῃ. καὶ κατερείψας τὸν περίβολον τάλας εἰς Βάρναν ἧκε τὴν παράλιον πόλιν,
6625	καὶ τήνδε τρισὶ κατασείσας ἡμέραις παραλαβών τε, κατεδαφίσας ἅμα, καὶ τοὺς ἐν αὐτῇ καταχώσας, φεῦ πάθους, ζωοὺς ἀλάστωρ παρακειμένῃ τάφρῳ κατὰ μέγα σάββατον εὐλογημένον,
6630	μηδὲν σεβασθεὶς τὰ Χριστοῦ θεῖα πάθη, ἐκεῖθεν ἀνέζευξεν εἰς τὴν πατρίδα. Φαῦλον τραγῳδὸν οὐκ ἔδει παριέναι, τοιοῦτον οἷος ὢν ἐγώ γε τυγχάνω, εἰς συμφορῶν πέλαγος, εἰς τόσον βάθος
6635	τραγῳδίας τε καὶ κακῶν Ἰλιάδος, ἃ πάντα συμβέβηκε τῇ Κωνσταντίνου· ἀλλ’ ὅστις ἂν ἤμελλεν ἐκ διαμέτρου ἅπαντα νικᾶν τραγικὸν πρὸς τὸ κλαίειν καὶ δραματουργὸν συμφορῶν ἀνθρωπίνων,
6640	οἷοί περ ὄντες τυγχάνουσιν ἐκτόπως
6640	Σοφοκλεῖς Αἰσχύλοι τε σὺν Εὐριπίδαις. πίσυνος ὢν ὅμως δὲ κἀγὼ τῷ λόγῳ, αὐτοῦ διδόντος, ἐξερῶ τι πρὸς σθένος. Καθεῖλεν Ἀλέξιος Κομνηνὸς κράτωρ	270
6645	σύναιμον Ἰσάκιον ἀρχικοῦ θρόνου· καὶ τάχ’ ἂν ὑπῆν συμφέρον κραταρχίᾳ, εἰ τοῦδε μηδὲν φυλακῆς κατημέλει. νυνὶ δὲ διάγοντι τῷδ’ Ἰσακίῳ κατά γε διπλοῦν κίονα Προποντίδος
(6650)	ἀνεύθυνον ξύμπασιν ἦν προσιέναι καὶ καθομιλεῖν πάντα τε δρᾶν ἀνέδην. διακόνοις οὖν Ἰταλοῖς κεχρημένος, ἀνδράσι φίλοις, γράμματ’ ἐκπέμπει λάθρα φίλῃ θυγατρὶ τῇ συνεύνῳ Φιλίππου
6655	Ἀλαμανῶν ἄρχοντος εὐτυχῶς τότε, δηλοῦντά οἱ ξύμπαντα συμβεβηκότα. κἀκεῖθεν ἀντίγραφα προσδεδεγμένος πέμπει πρὸς αὐτὴν Ἀλέξιον υἱέα, ὃν καὶ λιπεῖν ἤλπιζε κληροῦχον στέφους,
6660	λαθόντα τὴν αἴσθησιν οἷς τούτου λόγος. ὅπως δὲ λαθὼν διέδρασε, λεκτέον. οὗτός γε συνέξεισι τῷ στεφηφόρῳ στράτευμα κινήσαντι κατὰ Καμμύτζη, εἰς δ’ οὖν Δαμοκράνειαν ἐσκηνημένου
6665	ἀπῴχετ’ αὐτὸς ἀποδρὰς πρὸς Ἀθύραν. ἐφόλκιον δὲ νηὸς εὐρείας πάνυ,
6665	Ἑλλησποντίαις Πηγαῖς καθωρμισμένης, ἧς ἡγεμὼν ἦν ἐκ Λατίνων Πισσαῖος, προευτρεπισθὲν εἰς δοχὴν τοῦ δραπέτου,	271
6670	ἐκεῖ κατᾶραν ἐξεπίτηδες τότε, ἡρπακὸς ἐξέπλευσε τὸν νεανίαν, καὶ πρὸς μέγ’ ἀπήνεγκε πλοῖον Λατίνου. ἐπεὶ δὲ δρασμὸς διέγνωστο τοῦ νέου, στείλας ἐρευνᾷ βασιλεὺς πλοῖον μέγα.
6675	οὐδὲν δὲ καὶ δράσαντες ἀπεσταλμένοι παλίνδρομοι φθάνουσι πρὸς βασιλέα· κειράμενος γὰρ εὐφυῶς οὗτος κόμην, ἐσθήμασί τε σχηματισθεὶς Λατίνων, εἱλούμενός τ’ αὖ ἀναμὶξ αὐτῶν ὄχλῳ,
6680	ἄγνωστος ἦν ἅπασι καὶ τοῖς εἰδόσιν. οὕτως ἀποδρὰς Ἀλέξιος, ὡς ἔφην, πρὸς κασιγνήτην ἐν Σικελίᾳ πλέει, καὶ τῇδ’ ἐποφθεὶς ἐκτραγῳδεῖ τὰ πάθη. ἡ δ’ ἐκλιπαρεῖ τὸν σύνευνον ἀμῦναι
6685	φίλῳ τε πατρὶ δυστυχῶς πεπραγότι καὶ συγγόνῳ πλάνητι γυμνῷ τ’ ἀστέγῳ. Ταῦτα μὲν οὕτω συνέκυρσε τῷ τότε, ὑπῆν δ’ Ἐριννὺς φθαρτικὴ καὶ πρὶν πόλει, Ἐρίκος τις Δάνδουλος δοὺξ Βενετίας,
6690	ἀνὴρ ἀγύρτης καὶ παλαιὸς κακίαν, Ἄδερ ἀλιτήριος, Αὐσόνων λύμη, ὃς ὑποτύφων ζώπυρον βασκανίας, ἔναυσμά τ’ αὖ μήνιδος ἔνδοθεν φέρων
6690	ὡς ἐν σποδιᾷ τῆς ἑαυτοῦ καρδίας,	272
6695	τῆς δῆθεν, ὡς ἔφασκεν, εἰς συμφυλέτας παρ’ Αὐσόνων πρὶν ζημίας παροινίας, εὐκαιρίαν πνεύματος ἦν ἀναμένων, ὡς πυρσὸν ἀνάψειεν αὐτοῦ κακίας περιφανῆ μέγιστον ἑπταπλασίως
(6700)	κατὰ κραταρχίας τε καὶ Ῥωμαΐδος. δραξάμενος γοῦν τηνικαῦτ’ εὐκαιρίας, τὴν πυρκαϊὰν ᾖρεν εἰς μέγα φθόνου, ὕλην χορηγοῦντος δὲ καιροῦ τῷ φθόνῳ, συνωμότας σχὼν εἰς σύναρσιν κακίας
6705	ἄνδρας τοπάρχας εὐγενεῖς ἐκ Λατίνων, ἐκπλεῖν ἑτοίμους εἰς Παλαιστίνης ὅρους πρὸς ἐκδικίαν μνήματος ζωηφόρου. βουλεύεται δὲ κατὰ Ῥωμαίων σφίσιν. οὗτοι δ’ ὑπῆρχον ἀρεϊκοὶ γεννάδαι,
6710	Μόντης Φεράντης μαρκέσιος ἀξίαν, κλῆσιν Βονιφάτιος, ἀκμαῖος σθένος, Βαλδουῗνος κόμης τε χώρας τῆς Φλάντρας, πρὸς δ’ αὖ Ἐρῖκος ἁγίου Παύλου κόμης, καὶ Δολόϊκος κόμης τῆς χώρας Πλέης,
6715	πλείστοις σὺν ἄλλοις ἀνδράσι τολμητίαις. πλοῖα δ’ ἐτύχθη παντὸς ὡς εἰπεῖν στόλου εἰς Βενετίαν ἐν τρισὶν ὅλοις χρόνοις, δρόμωνες ἵππων εἰσδοχεῖς πρὸς τοῖς δέκα ἑκατόν, εὖ πως τῇ τέχνῃ πεπηγμένοι,
6720	ἑξήκοντα νῆές τε τριήρεις πάλιν. ἔτι δὲ συνήλιστο πλοῖα στρογγύλα πανταχόθεν μέγιστα τῆς Ἰταλίας, πληροῦντ’ ἀριθμὸν ὑπὲρ ἑπτάκις δέκα. οἷσπερ συνηρίθμητο πλοῖόν τι τέρας	273
6725	πελώριον, μέγιστον ὧν ποτ’ εἶδέ τις, κόσμος σφίσιν οὕτω γ’ ἐπικεκλημένον. εἴσεισι τοίνυν ἵππος αὐτὰ χιλία, ὅπλοις γε κατάφρακτος, εὖ ὡπλισμένη, ἀσπὶς δ’ ὁμοίως, μυριάδες που δέκα,
6730	εἰς παντοδαποὺς ὁπλίτας τετμημένη, εἰς τζαγρατοξότας δὲ τῶν ἄλλων πλέον. Ὡς δ’ ἦν πρὸς ἔκπλουν ηὐτρεπισμένος στόλος, ἐνταῦθα βυθὸς ἀνερράγη κακίας καὶ συμφορῶν θάλασσα κυματουμένη,
6735	ἐπὶ κακῷ κακόν τι προσβάλλον πόλει· δαλὸς γὰρ Ἀλέξιος τῆς Κωνσταντίνου, Ἰσακίου παῖς τοῦ βεβασιλευκότος, ὁ πρὶν ἀποδρὰς λάθρα τῆς Βυζαντίδος, γράμμασι πάπα τῆς παλαιτέρας Ῥώμης
6740	Ἀλαμανῶν τε ῥηγὸς ὠχυρωμένος, τοὺς ἐν στόλῳ πλέοντας εἰς Παλαιστίνην ἐκπλεῖν σὺν αὐτοῖς ἠξίου πρὸς πατρίδα, συναξιούντων τῷδε ῥηγὸς καὶ πάπα, οἳ χάριτας ἔφασκον ὀφλήσειν σφίσιν,
6745	εἰ τουτὶ μειράκιον εἰς κραταρχίαν
6745	αὖθις ἐπανάξουσι τὴν φυτοσπόρου. “πρὸς τοῖσδ’ ὑμᾶς καὶ τοῦτο σωροῖς χρημάτων ἀμείψεταί γε καὶ θεραπεύσει τάχα, εἴπερ δι’ ὑμῶν ἀπολήψεται κράτος.”	274
(6750)	ἄνδρες πανοῦργοι λοιπὸν εἰσδεδεγμένοι, πολυτρόποις πράγμασιν ἐντεθραμμένοι, παῖδά τιν’ ἁπλοῦν, εὔκολον πρὸς ἀπάτην, σύμπλουν, ὁμοτράπεζον, ἀλήτην, ξένον, ὅρκοις ἀναπείθουσι συνθέσθαι σφίσιν
6755	ἃ μηδαμῶς πέφυκε δέξασθαι πέρας. οὐ γὰρ θαλάσσας κατένευσε χρημάτων τούτοις παρασχεῖν, ἀλλὰ καὶ συμμαχίδας νῆας τριήρεις πεντήκονθ’ ἅμ’ ὁπλίταις κατ’ Ἀγαρηνῶν ἀπόπλουν ποιουμένοις.
6760	πρὸς τοῖσδ’ ἐπηγγείλατο, φεῦ ἀμαθίας, ἐθῶν ἀνακαίνισιν ἀρχαίων πάπᾳ, ἔθη νεοχμῶσαί τε τῆς ἐκκλησίας, καὶ πίστεως δὲ παραποίησιν δρᾶσαι, ἣν στερκτέαν κρίνουσι παῖδες Λατίνων.
6765	Ἀλλὰ τὰ πρυμνήσια λύσας ὁ στόλος, πρὸς Ἰάδαρα τὴν πολίχνην κατάρας, ἐμάχετ’ αὐτοῖς, τοῦτο δόξαν Δανδούλῳ. ὡς δ’ οὖν παρεστήσατο φρούριον στόλος, Ἐπιδαμνίων ἐγκαθώρμισται πόλει,
6770	καὶ τοῖσδ’ ἀνηγόρευτο Ῥωμαίων ἄναξ
6770	Ἀλέξιος παῖς, Ἰταλοῖς ὁ συμπλέων. ταῦτα σαφῶς γνοὺς ὁ κρατάρχης Αὐσόνων ἤρξατο σαθρὰς καὶ παλαιὰς τῷ χρόνῳ νῆας τριήρεις ἀνακαινίζειν τέχνῃ,	275
6775	εἰς εἴκοσιν μόλις ἀναριθμουμένας. ὅρμου δ’ ἀναχθεὶς ἐξ Ἐπιδάμνου στόλος, τυχὼν ἐπιφόρου τε πνεύματος λίαν αὔρας τε λαμπρᾶς ἐκ πρύμνης ποντιάδος, ἐφίσταται τάχιστα τῇ Κωνσταντίνου,
6780	ἀστυπολιτῶν μήτινος κατειδότος σχεδὸν κατάπλουν Ἰταλῶν ἐναντίων. καὶ τί με δεῖ γράφοντα μηκύνειν λόγον; γνόντες Λατῖνοι δειλίαν τῶν Αὐσόνων οἷς σφᾶς ἑώρων τῷ δέει τεθνηκότας,
6785	πιτνοῦσιν ἀκταῖς εὐχερῶς ἔξω φόβου, στράτευμα δ’ ἐξάγουσιν εἰς γῆν ἱππέων. νῆες δὲ πλοῖα καὶ δρόμωνες αὖ πάλιν πρὸς κόλπον εὐθὺς εἰσπλέουσι τὴν πρόσω. ἁλύσεως δὲ προσβαλόντες φρουρίῳ
6790	ἐνάλιοί τε καὶ χθόνιοι κυκλόθεν, οὓς μὲν φυλάκων εἰργάσαντο φυγάδας, οὓς δ’ αὖ θαλάσσης παρέπεμψαν τῷ βάθει, κατὰ μάχην κτείναντες ἀνθισταμένους. ἁλύσεως δ’ ἔπειτα ῥαγείσης μέσον
6795	εἰσρύεται πᾶς εὐχερῶς ἔνδον στόλος, καὶ κακὸν ἀνύποιστον ἦν ἀργαλέον. στράτευμα λοιπὸν ἱππικὸν πεζόν θ’ ἅμα
6795	καὶ πᾶς προσέσχον τῷ Κοσμιδίῳ στόλος. στρατὸς δ’ ἐκεῖ χάρακα πεζὸς πηγνύει,	276
(6800)	ἐπιπεφυκότος γε χώρῳ γηλόφου, τάφρῳ περιδρόμῳ τε διειλημμένον σταυρώμασί τε ξυλίνοις ἐν τῷ μέρει· ἀφ’ οὗ θεατὰ τὰ βασίλεια πέλει. ταῖς ᾐόσι δ’ αὖ ναυλοχεῖ πάλιν στόλος.
6805	ἦν οὖν τὸ λοιπὸν καρτερὰς μάχας βλέπειν ἑκατέρωθεν πολλάκις τῆς ἡμέρας· ἄνδρες δ’ ὁπλῖται, γεννάδαι στρατηγέται, εὖνοι βασιλεῖ καὶ προσήκοντες γένει, μετὰ στρατιᾶς ἱππικῆς πεζῆς θ’ ἅμα
6810	συνεπλέκοντο Λατίνοις εὐκαρδίως, τὸ μὲν παριστάνοντες ὡς ἔνδον πόλις ὁπλιτικὸν μάχιμον εὐσθενὲς φέρει, τὸ δ’ αὖ ἑαυτῶν ἐν μάχαις εὐανδρίαν· ἡνίκ’ ἀθρεῖν ἦν οὐκ ἀγεννῆ Αὐσόνων,
6815	οὐδ’ ἀρεϊκῆς ἀνδραγαθίας ξένα, καὶ μᾶλλον ἔνθα γαμβρὸς ἦν βασιλέως μάχας στρατηγῶν καὶ διευθύνων ξένως, Θεόδωρος Λάσκαρις, ἐν μάχαις λέων· οὗτος τολυπεύων γὰρ ἄριστα μάχας
6820	ἔπληττε κατέπληττε τοὺς ἀντιπάλους. Συσπειραθὲν στράτευμα λοιπὸν Λατίνων χερσαῖον ὑδραῖόν τε, φεῦ τῆς μανίας, ἔγνωκε δεῖν πως προσβαλεῖν Βυζαντίδι, ἵν’ εἰ μὲν ἰσχύσειεν· εἰ δ’ οὖν συμβάσεις
6825	δρᾶσαν ἀπίῃ πρὸς κελεύθους ἰδίας. οἱ μὲν τὸ λοιπὸν ἀντιμάχων Λατίνων πλοῖα φέροντες ἱστᾶσι πρὸ Πετρίων, διὰ κάλων κλίμακας ἴσχοντα ξένας, ἱστοῖς πρὸς ὕψος εὐτέχνως συνδουμένας·	277
6830	οἱ δὲ κριὸν τεύχουσι, μηχάνημά τι καθαιρετικὸν τειχέων πολισμάτων, κύκλῳ περιστήσαντες ἄνδρας ὁπλίτας τζαγρατοξότας εἰς μάχην ἀντιμάχων. καὶ τηνικαῦτα συγκροτοῦσι τὴν μάχην
6835	ὡς κρατεράν τε καὶ σφόδρα φρικαλέαν. ὁ τειχεσιπλήτης δὲ κριὸς ῥᾳδίως ἔρρηξε τεῖχος πρὸς θάλασσαν τὸ βλέπον, κἂν ἀπεκρούσθη συμμάχοις τοῖς Αὐσόνων. πλοίοις δ’ ἐνόντες ἐκ κλιμάκων ὑψόθεν
6840	ἠφίεσαν λίθους τε κοντοὺς καὶ ξίφη φύλαξι πύργων καὶ προμάχοις τειχέων, καὶ πρὸς φυγὴν τρέπουσιν αὐτοὺς ῥᾳδίως. λοιπὸν κρατοῦσι τειχέων πυργωμάτων, καὶ πυρπολοῦσιν οἰκίας ἱδρυμένας
6845	ἐκ τῶν Βλαχερνῶν ἐς μονὴν Εὐεργέτου. Ἰδὼν δὲ δυστύχημα τοῦτ’ αὐτοκράτωρ καὶ συνοχὴν δάκρυα τῶν ὑπηκόων, μέμψεις δὲ τούτων εὐλαβηθεὶς καὶ πλέον, μόλις ὁπλίτης γίνεται καὶ σὺν βίᾳ.
(6850)	τῶν βασιλείων δ’ ἐξιὼν ὡπλισμένος πλείστους ἐπεσπάσατο λαμπροὺς ἱππέας
(6850)	καὶ πεζικὴν φάλαγγα γενναίων νέων. καὶ τάχ’ ἂν ἔργον εὐκλεὲς πέπρακτό οἱ, σωτήριον πόλει τε καὶ κραταρχίᾳ,	278
6855	εἰ συνεπλάκη τοῖς ἐχθροῖς ἐναντίος, ἢ συμπλοκὴν Λάσκαρι γαμβρῷ γεννάδᾳ ὀργῶντι μάλα συγκεχωρήκει τότε. νῦν δ’ ὑπὲρ αἶσαν ἡ στρατιᾶς δειλία εἰς ἔσχατον κίνδυνον ὦσε τὴν πόλιν·
6860	μόνον γὰρ εἰς ἔνδειξιν αὑτὸν ὁπλίσας μικρόν τε φανεὶς ὁ κρατάρχης ὁπλίτης εὐθὺς ἀπεκρύψατο, μηδέν τι δράσας, ἀσπάσιος μὲν ἐξιὼν πρὸς τὴν μάχην, ἐπανιὼν δ’ αἴσχιστος ἐκ μάχης τάχα,
6865	θρασυτέρους θεὶς ἀντιμάχους Λατίνους. ὅμως ὑπεισδὺς τοὺς βασιλείους δόμους Κομνηνὸς Ἀλέξιος Αὐσονοκράτωρ, ἔγνωκε δεῖν οἱ συμφέρον τε τυγχάνειν ἀντιφερίζειν μηδὲν ἀκμῇ κινδύνου.
6870	ἔξεισι νυκτὸς τοιγαροῦν λεληθότως, πρὸς Δεβελτὸν δ’ ἄπεισι φρούριον Θρᾴκης, ἔνθα προητοίμασε τὴν κατοικίαν, ὀκτὼ κατασχὼν τὴν βασιλείαν χρόνους σὺν μησὶ τρισίν, ἡμέραις αὖθις δέκα.
ante6875t	Ἀλέξιος ὁ υἱὸς Ἰσαακίου μῆνας ϛʹ.
6875	Αὖθις δ’ Ἰσαάκιος ἄρχει τοῦ στέφους σὺν Ἀλεξίῳ τεκνίῳ πεφιλμένῳ·
6875	ἐπεὶ γὰρ Ἀλέξιος ἀπέστη κράτους καὶ πρὸς Δεβελτὸν ἀπέδρασεν, ὡς ἔφην, εὐθὺς ἀνηγόρευτο πρὸς γερουσίας	279
6880	Ἰσαάκιος βασιλεὺς πηρὸς φάη, εἱρκτῆς τε δεσμῶν ἀνεθεὶς παραλόγως, καθείργνυται δὲ βασιλὶς Εὐφροσύνη. ὡς δ’ ἐγκατέστη καὶ πάλιν κραταρχίᾳ, τίθησι δῆλον πᾶν τὸ συμβὰν Λατίνοις.
6885	οἱ δ’ υἱὸν ἐκπέμπουσιν αὐτῷ σὺν τάχει, ὃς ἠξίωτο πατρικῆς συνεδρίας κοινωνίας τε τοῦ βασιλείου κράτους· καὶ πᾶς προσιὼν δημοτῶν τῶν ἐν τέλει ἀμφοῖν προσῆγε προσκύνησιν καὶ σέβας.
6890	μετὰ βραχὺ δὲ καὶ πρόκριτοι Λατίνων τοῖς βασιλείοις παραβαλόντες δόμοις, τιμῶν τυχόντες δωρεῶν τ’ αὖ ἀφθόνων αὖθις ἀπηλλάττοντο σὺν εὐταξίᾳ. τούτοις βασιλεὺς δαψιλῶς καθ’ ἡμέραν
6895	ὅλας θαλάσσας χρημάτων ἦν παρέχων, εἰ καὶ σφίσι κέκριτο ῥανίς τις τάδε. χρῄζων τὸ λοιπὸν πλειόνων εἰς δαπάνην τῶν ἱερῶν ἥψατο φεῦ κειμηλίων σκευῶν τε θείων καὶ σεβαστῶν εἰκόνων·
(6900)	καὶ τῶνδε κόσμον ἀθεμίτως λαμβάνων ὡς κοινὸν ἀργύριον ἢ καὶ χρυσίον παρεῖχεν ἐχθροῖς Ἰταλοῖς τόνδ’ ἀφθόνως. Οὗτος Πισσαίους Ἰταλοὺς τοὺς ἐν πόλει,
(6900)	διαφόρους ὄντας γε τοῖς Βενετίκοις,	280
6905	ἐπὶ κακῷ φεῦ τῆς ὅλης Ῥωμαΐδος σπεύσας φιλιοῖ καὶ καταλλάσσει τότε. οἱ δ’ ἀντιμάχοις προσρυέντες αὐτίκα ἀεὶ διῆγον σύσσιτοι συνημμένοι· ὅθεν Φραγγίσκοι προσλαβόντες τι μέρος
6910	τῶν προσρυέντων Πισσαίων Βενετίκων, δι’ ἀκατίων προσπεπλευκότες πόλει, συνεισπεσόντες ὁπλῖται ξιφηφόροι τῇ συναγωγῇ κρυφίως τῶν ἐξ Ἄγαρ, ἅπαντα λῃστεύουσι τἄνδον καθάπαξ.
6915	τέως δ’ ἀπεκρούσθησαν Ἰσμαηλίταις ἀστυπολίταις σφίσι συμμαχουμένοις. οἱ δ’ ἐκμανέντες πῦρ ἐνιᾶσι δόμοις, καὶ πυρπολοῦσι τῷ πυρὶ τῷ παμφάγῳ τὰ πλεῖστα καὶ κάλλιστα τῆς Κωνσταντίνου.
6920	ἁφὴ μὲν ἀπήρξατο πυρὸς τῷ τότε ἐκ συναγωγῆς, ὡς ἔφην, τῶν ἐξ Ἄγαρ, τὸ καὶ Μιτάτον τοῖς ὅλοις κεκλημένον, ὃ πρὸς θάλασσαν Εἰρήνης τῆς ἁγίας ἀγχωμάλως ἵδρυτο ναῷ τιμίῳ.
6925	καὶ πάντα φλέξαν ἀφανίσαν τὰ πέριξ διερρύη πῦρ, πάντ’ ἐρημοῦν τὰ κύκλῳ, ἄχρι μεγίστου καὶ περικλύτου δόμου θεοῦ σοφίας καὶ παναγίου λόγου. διῆκε μέχρι καὶ θαλάσσης θατέρας,
6930	κατά τε μῆκος πυρπολοῦν καὶ πρὸς πλάτος.
6930	οὐκ ἦν τότ’ ἀκίνδυνος ἡ φίλων θέα, εἰ μή τις ἐχρήσατο πορθμείῳ τάχα. ταῦτα μὲν Ἰσάκιος ἤχθετο κλύων, υἱὸς δὲ τούτου πυρπολητὴς πατρίδος	281
6935	ἔχαιρε τῆσδε συντελεσμῷ καὶ φθίσει. Οὕτως δ’ ἐχόντων πραγμάτων Ῥωμαΐδι ὁ πρὶν κρατάρχης ἀπάρας Δεβελτόθεν τὴν Ἀδριανοῦ καταλαμβάνει πόλιν· ὃ γνοὺς ὁ δαλὸς Ἀλέξιος πατρίδος
6940	ἔξεισιν ἅμα στρατιᾶς Βυζαντίδος, ἔχων μεθ’ αὑτοῦ συστράτηγον Λατίνων Βονιφάτιον μαρκέσιον Φεράντης, συνεκστρατεῦσαι πείσας αὐτὸν χρυσίου κεντηναρίοις ἓξ ὅλοις πρὸς τοῖς δέκα.
6945	περιδραμὼν οὖν Θρᾳκικὰς οὗτος πόλεις, καὶ πάντα θεὶς εὖ εἰς ἑαυτοῦ συμφέρον, ἄχρι Κυψέλλων κατιὼν πολιχνίου, αὖθις ἐπανέστρεψεν εἰς Βυζαντίδα, καὶ λοιπὸν ἐξήρτητο κακῆς φρατρίας
(6950)	ἣ συνδιεπράξατο πήρωσιν φίτου τῷ πατραδέλφῳ καὶ καθαίρεσιν κράτους. ἐφ’ οἷς ἀπηγχόνιστο πηρὸς αὐτάναξ· ἐκαιροφυλάκει γὰρ ἔκτισιν τέως τῶν τόνδε κακῶς εἰς φάος δεδρακότων.
6955	ὅθεν τὸν υἱὸν λοιδορῶν οὐκ ἀνίει, καὶ μᾶλλον οἷς ἔκλυεν ἀνδράσι φθόροις χαίρειν τε τοῦτον καὶ μάλα γεγηθέναι,
6955	καὶ συγκυβεύειν Ἰταλοῖς καθ’ ἡμέραν συγκραιπαλᾶν τε καὶ ῥυπαίνειν τὸ στέφος,	282
6960	ἀνάξια ξύμπαντα δρῶντα τοῦ κράτους. ἦν οὖν στυγητὸς πᾶσι καὶ τοῖς ἐν τέλει. Οὐχ ἧττον ὑπῆν καὶ πατὴρ στυγητέος, ὀμφάς τινας λόγια συνθεὶς ἀσέμνως, ἅπερ προηγόρευέν οἱ μοναρχίαν,
6965	ὡς ᾤετ’ αὐτὸς δοξομανῶν ἀλόγως. αὑτόν τε συνάψοντα δύσει τὴν ἕω ἔφασκεν εἶναι, μὴ νοῶν ὅ τι λέγοι, κράτος τε παγκόσμιον ἕξοντα τόδε. πρὸς τοῖσδε καὶ τύφλωσιν ἣν περιφέρει,
6970	ἀρθρίτιδα νόσον τε καὶ ποδαλγίαν ἀποξύσασθαι καθάπερ λεβηρίδα. ὥσθ’ οἱ προτένθαι τῶν μοναχῶν καὶ λίχνοι, οἱ πάντα γαστρὶ δρᾶν λέγειν τ’ εἰθισμένοι, τούτῳ συνεσθίοντες ἐν συσσιτίῳ
6975	μόναρχον ἀρχὴν συγκαθίστων οἱ λόγοις, ἀνθοσμίαν πίνοντες ἄχρι καὶ κόρου, καὶ κατεφίλουν ἀπατῶντες τὰς χέρας καὶ προύλεγον σφῶν ἀνακαίνισιν σθένους· ὁ δὲ προσεῖχεν ὡς ἀπλανέσι σφίσι,
6980	καὶ θεσπιῳδήμασι ταῖς ληρῳδίαις ἐπιγεγηθὼς σφῶν ἐπεσκίρτα μέγα.
6980	προσκείμενός τ’ ἦν ἀστρολέσχαις καὶ μάλα, καὶ τοῖσδ’ ὑπείκων πρὸς τὸ δῆθεν συμφέρον ἔπραττε πολλὰ τῶν ἀθέσμων ἀλόγως·	283
6985	καὶ σῦν Καλυδώνιον, ἔργον τι ξένον, ἕδρας ἐφ’ ἧς ἵδρυτο καταβιβάσας ἤνεγκεν εἰς μέγιστον ἀρχεῖον βίᾳ, δήμου συώδη μανικὴν ἀταξίαν παύων, ἐπιφρίσσουσαν ἀτασθαλίαις.
6990	Ὁ δ’ ἐλλοχῶν ἦν τῇ βασιλίδι πόλει στρατὸς Λατίνων ἱππικὸς καὶ νηΐτης, φιλαργυρίας ὢν ἐραστὴς εἰσάγαν, ἄπληστος ὄντως πίθος, ὡς παροιμία. συχνῶς ἐπιόντες δὲ καὶ Προποντίδα
6995	καὶ τὰ πέριξ ἅπαντα τῆς Βυζαντίδος, ναούς τε θείους καὶ περικλύτους δόμους πάντας ἐληΐζοντο κατεπυρπόλουν. ὅθεν πολιτῶν συναλισθέντες στῖφος ᾔτουν λαβεῖν στρατιὰν ἐξ ἀνάκτων
(7000)	ἡγήτορα σφῶν κατ’ ἐχθρῶν ἀντιπάλων. ἀλλ’ ἐξεκώφει πᾶς τις ἐν τούτοις λόγος, μάλιστα δ’ ἀνένευον οἱ στεφηφόροι, μηδ’ ὠσὶν ἄκροις τὴν πρὸς Λατίνους μάχην ἀκουστέαν κρίνοντες ἐξ ἀμαθίας.
7005	ὁ Δούκας δὲ Μούρτζουφλος ἐξελθὼν μόνος τοῖς Ἰταλοῖς που συνεπλάκη πρὸς μάχην· καὶ μή τινος τούτῳ γε συνησπικότος,
7005	οὕτω βασιλεῖ δόξαν ἐκ βασκανίας, τάχ’ ἂν ἐκινδύνευσεν, εἰ μὴ τοξόται	284
7010	ἐπήμυναν πόρρωθεν ἐκ τοξευμάτων. ταῦτ’ ἄρα δῆμος πᾶς ὁ τῆς Βυζαντίδος συσπειραθέντες ἀπετόξευον λόγους αἰσχροὺς κατ’ ἀμφοῖν τοῖν κρατούντοιν Αὐσόνων, καί τιν’ ἐδίφων εἰς κρατάρχην ἐκπόνως.
7015	καί τινα Νικόλαον συνειληφότες νεανίαν ἄκοντα, Καναβὸν θέσιν, εἰς κράτορα χρίουσι τῆς Ῥωμαΐδος. τούτου πραχθέντος Ἀλέξιος δεῖν ἔγνω σὺν μαρκεσίῳ Λατινικὰς δυνάμεις
7020	ἐν βασιλείοις εἰσαχθῆναι ταχέως· ὁ γὰρ Ἰσαάκιος λοίσθια πνέων ἔκειτο, μηδὲν γηΐνων ᾐσθημένος. ὡς οὖν τάδ’ ἠνώτιστο δημῶδες στῖφος καὶ ταραχὰς ὤδινε καὶ τρικυμίας,
7025	τὸν καιρὸν ἁρμόδιον ἁρπάσας Δούκας πρὸς ἥνπερ εἶχε σκέψιν ἐν τῇ καρδίᾳ, Ἀλεξίῳ πρόσεισι νυκτὸς σὺν δόλῳ, καὶ τόνδ’ ἀπατᾷ καὶ δεδίττεται λόγοις, ὡς δῆθεν αὐτὸν ἀνελεῖν σπεύδων ὄχλος
7030	ἐπὶ θύραις ἕστηκε πᾶς ξιφηφόρος, ἐφ’ οἷς Λατίνοις συμμετέσχε σκεμμάτων. ὅθεν λιπαρεῖ τὸν Δούκαν νεανίας αὐτῷ συνοῖσον ὑποθέσθαι πρὸς τάδε. ὁ δ’ αὖ περισχὼν τουτονὶ καταμόνας
7035	δι’ ἀφανοῦς ἄπεισι πυλίδος λάθρα εἴς τι βαθὺ σκήνωμα τῶν ἀποκρύφων, κἀκεῖσε δεσμεῖ τόνδε καὶ καθειργνύει, μετὰ δὲ βραχὺ θανατοῖ δι’ ἀγχόνης. αὐτὸς δ’ ἀνηγόρευτο Ῥωμαίων κράτωρ,	285
7040	τοῖς βασιλικοῖς ὡραϊσθεὶς συμβόλοις.
ante7041t	Ἀλέξιος ὁ Μούρτζουφλος μῆνας βʹ 𐅶 .
7041	Ὡς οὖν κατέσχε τὴν κραταρχίαν Δούκας, χρυσῶνας εὑρὼν ἐν στενῷ πεφυκότας, συσχὼν τελώνας πράκτορας τῶν πρὶν φόρων ὄγκον παρ’ αὐτῶν εἷλε χρημάτων μέγαν,
7045	καὶ τοῖσδ’ ἐχρῆτο πρὸς διοίκησιν ὅλων. καὶ τοῖς Ἰταλοῖς ἀντεπιὼν ὁπλίτης τὰς ἐκδρομὰς σφῶν ἀνέκοπτε ῥᾳδίως· ὅθεν ποθεινὸς ὑπῆρχεν ὑπηκόοις, ἐξαιρέτως δὲ στρατιωτῶν ταῖς ἴλαις.
(7050)	καὶ Βαλδουΐνου τοῦ κόμητος τῆς Φλάντρας τὰ πρὸς Φιλέα κατακείροντος μέρη, ὁ βασιλεὺς ἔξεισι κατ’ αὐτοῦ τάχος· καὶ συρραγείσης ἐξ ἑκατέρων μάχης ἡ Ῥωμαϊκὴ στρατιὰ νῶτα κλίνει.
7055	ἔνθ’ ἂν παραπώλλυτο μικροῦ καὶ κράτωρ· εἰκών τε σεπτὴ τῆς μητρανάνδρου κόρης, ἣν ἄνακτες πλουτοῦσι συστρατηγέτιν, ἐχθροῖς ἑάλω κατὰ τήνδε τὴν μάχην.
7055	ἀφεῖντο δ’ ἠμέληντο καὶ συμβιβάσεις,	286
7060	καὶ λοιπὸν ηὐτρέπιστο φάλαγξ Λατίνων πρὸς ἄστεος πόρθησιν ἅλωσίν θ’ ἅμα. ἠϊόνων οὖν ἀποπλεύσαντα σκάφη, ἐφ’ ὧν ὑπῆρχον κλίμακες σὺν ὀργάνοις, ἀκτῇ προσίσχει τῆς μονῆς Εὐεργέτου,
7065	ἕως Βλαχερνῶν συνεχῶς ἀφιγμένα· καὶ Δούκας αὖθις πηγνύει σκηνὴν φέρων ἐπὶ κολωνοῦ πλησίον παντεπόπτου, ἔνθα θεατὰ τῶν ἐχθρῶν ἦσαν σκάφη. ἃ καὶ προσέσχε τείχεσι σὺν ὁπλίταις,
7070	οἳ συμπλακέντες ταῖς πρὸ τειχέων ἴλαις καὶ τοῖς ἐπὶ πύργων γε καθισταμένοις πρὸς σφᾶς ἀγῶνα καὶ μάχην συνεκρότουν. ἧττον δ’ ἀπηνέγκαντο τὴν τόθ’ ἡμέραν. ἑξῆς δὲ προσβάλλουσι πανσυδὶ πόλει·
7075	καὶ δύο δ’ ἄνδρες ἐκ μιᾶς τῶν κλιμάκων, ἱδρυμένης ἄγχιστα χώρου Πετρίων, εἰς χῶρον ἀφήλαντο τὸν συνημμένον, καὶ φυλακικὸν ἐκθροήσαντες ξίφει σύσσημον ἦραν χαρμονῆς τοῖς φυλέταις,
7080	καὶ πᾶν Ἰταλῶν συνδεδράμηκε στῖφος. περὶ βασιλέα δὲ τοῦτ’ ἠθρηκότες, καὶ Ῥωμαϊκῆς στρατιᾶς ἰλαρχία, ᾤχοντο πάντες ἀπιόντες ἐν φόβῳ, κατὰ χιλίους ὑφ’ ἑνὸς πεφευγότες·
7085	καὶ τὰς χρυσείας καταλαβόντες πύλας, καινόν τε τεῖχος ῥᾷστα καθῃρηκότες, ἐξῄεσαν τρέχοντες ἀκλεῶς πάνυ. ἀντίμαχοι δέ, φεῦ ξένης τραγῳδίας, διασπαρέντες πολλαχῇ Βυζαντίδος	287
7090	συλῶσι λῃστρεύουσι λαμπρὰς οἰκίας, καὶ πάντα τὰ χείριστα δρῶσι τὴν πόλιν. κατακρατοῦσι καὶ βασιλείων δόμων, τὸν τοῖσδ’ ἐνόντα πλοῦτον ἐσκυλευκότες. ἄναξ δ’ ἀγυιὰς τριόδους περιτρέχων
7095	ἔσπευδε λαὸν συναγείρειν εἰς ἴλας πρὸς ἀντιπαράταξιν ὑπεναντίων· οἱ δ’ οὐχ ὑπεῖκον κρείττον’ ὑφηγουμένῳ καὶ συμφέροντα καὶ σφίσι καὶ τῇ πόλει, τῶν οὐσιῶν δ’ ἕκαστος ηὐτούργει τάχος
(7100)	μετάθεσίν τε καὶ κατάχωσιν πλέον. ἰδὼν δ’ ὁ Δούκας ὡς ὄνησις οὐκ ἔνι, ἢ καὶ δεδιὼς ὑπὲρ αὑτοῦ πλειόνως μὴ συσχεθεὶς τίσειεν ἀθλίως δίκας, τοὺς βασιλείους εἰσδραμὼν λαμπροὺς δόμους,
7105	βασιλίδα παραλαβὼν Εὐφροσύνην σὺν θυγατράσι τ’ ἐμβαλὼν λεμβαδίῳ, ἁλοὺς μιᾶς ἔρωτι τούτων ἐκτόπως, ἔξεισι φεύγων πατρίδα Βυζαντίδα, ἀνὴρ ὑπάρχων ἀρεϊκὸς ἐν μάχαις,
7110	στερρὸς μαχητής, γεννάδας, ῥωμαλέος,
7110	σοφισματίας κρυψίνους τε τὸν τρόπον, πεφυκέναι πράγμασι κομπάζων ὅλοις, οὐ σωματικῆς εὖ ἔχων συμμετρίας, αὐχῶν τὰς ὀφρῦς μάλα συνεσπασμένας,	288
7115	καὶ βραγχιῶν φάρυγγα, δύσηχος λόγον, ἡλικίαν μέσος τε καὶ κοῖλος φύσει, ἄδικος εὐνήν, φιλογύνις καὶ λάγνος, πρωτοβεστιάριος ὢν τὴν ἀξίαν, ὅταν κατῆρξε τοῦ βασιλείου κράτους,
7120	ἓξ ἡμέρας δέκα τε σὺν μησὶ δύο τῆς βασιλείας τὸ κράτος διιθύνας.
ante7122t	Θεόδωρος ὁ Λάσκαρις ἔτη ιθʹ.
7122	Ἐπεὶ δ’ ὁ κρατῶν ἀπέδρασεν ὡς ἔφην, Δούκας τε καὶ Λάσκαρις ἤρισαν κράτους, καταλαβόντες τὸν θεοῦ μέγαν δόμον,
7125	ἄμφω μαχηταὶ καὶ καλοὶ νεανίαι. κλήρῳ δὲ λαχὼν Λάσκαρις κραταρχίαν τέως μὲν ἀπείπατο σύμβολα κράτους, συνεξιὼν δὲ τοῦ νεῶ τῷ ποιμένι κατὰ Μίλιον καὶ μέρη Βυζαντίδος
7130	τοὺς συνιόντας εὐμενῶς ἠντιβόλει καὶ παρεκάλει πρὸς μάχην ἀντιπάλων. μάλιστα πάντων τοὺς περὶ βασιλέα
7130	σείοντας ὤμων ἀρεΐκ’ ἄττα ξίφη Κελτοὺς λιπαρῶν προτρέπων οὐκ ἀνίει.	289
7135	ἐπεὶ δὲ θωπεύων τε καὶ παροτρύνων οὐκ εἶχέ τινα τὸν κλύοντα μηδ’ ὅλως, ἤδη δὲ καὶ φάλαγξ τις ὦπτο Λατίνων, μεθίσταται τάχιστ’ ἐκεῖθεν ὡς δέον, καὶ πρὸς φυγὴν ἔβλεψε καὶ σωτηρίαν.
7140	ἀντίμαχοι δὲ κατ’ ἐρημίαν τάχα τῶν κωλυσόντων ἐκδρομὰς σφῶν ἀνέτους ἐπῄεσαν, κτείνοντες ἀφειδῶς ξίφει τὸν προστυχόντα καὶ σκυλεύοντες βίᾳ, λεηλατοῦντες πυρπολοῦντες τὴν πόλιν,
7145	καὶ πάντα δρῶντες, ὢ δυσυποίστου θέας, κόσμον συλῶντες ἱερὸν θείων δόμων, σεπτά τε κειμήλια καὶ θείους πέπλους, ἔκτυπα Χριστοῦ, μητρὸς αὐτοῦ πανάγνου εἰς γῆν καταρράσσοντες, ἄλλων θ’ ἁγίων,
(7150)	καὶ τὸν παρ’ αὐτοῖς κόσμον ἐκ χρυσαργύρου ὄντα διαρπάζοντες οἱ παραβάται, σεμνὰς γυναῖκας ἱεράς τε παρθένους ἕλκοντες εἰς ὕβριν τε καὶ φθορὰν βίᾳ, καὶ τἆλλα κακῶν δρῶντες ὧδ’ εἰπεῖν ἔπος
7155	σύστοιχα τούτοις, καθάπαξ ἐοικότα. ἐν οὖν στενωποῖς τριόδοις λεωφόροις ναοῖς σεμνείοις, γωνίαις ἀποκρύφοις, ὁδοῖς ἀγυιαῖς καὶ πλατείαις ἀμφόδοις, θρήνων στεναγμάτων τε, κωκυτῶν γόων
7160	εἴδους τε λοιπῆς δυστυχοῦς τραγῳδίας ἀνδρῶν γυναικῶν ἦν παριοῦσι κλύειν. ἐπεὶ δ’ ἱκανῶς εἶχε τῶν σκυλευμάτων, ἔπαυσε λείας καὶ λαφυραγωγίας ἔχθιστον ἔθνος Ἰταλῶν μιαιφόνων.	290
7165	ἔδοξε δὲ σφῶν προκρίτοις στρατηγέταις ἐᾶν ἀπαίρειν πάντας ἐκ Βυζαντίδος οἷς ἡδὺ καὶ πρόθυμον ἦν ἐξιέναι. ἐξῄεσαν οὖν κατὰ χιλιοστύας, οἰκτροί, κατηφεῖς, ῥακίοις εἰλημένοι,
7170	αἵμασι μᾶλλον ἢ δάκρυσιν, ὡς λόγος, κλαίοντες οὗτοι τῆς ἐνεστώσης τύχης. Οἱ δ’ Ἰταλοί, φεῦ ὑπεροψίας τόσης, ὡσεί γε τετράκλιμον ἴσχοντες κτίσιν ἢ καὶ βασιλεῖς ἐγκαθεστῶτες τάχα
7175	βασιλέων πάντων γε τῶν ἐπὶ χθόνα, αὐτοῖς διεῖλον σφίσιν τὴν οἰκουμένην, χώρας πόλεις ἕκαστος εἰς κληρουχίαν καὶ δεσποτείαν λαμβάνοντες ἐν λόγοις. Βενετίκων δόξαν δὲ δουκὶ Δανδούλῳ,
7180	πηρῷ μὲν ἀνδρὶ τὰς κόρας τῶν ὀμμάτων, νοὸς φρένας δὲ καὶ λίαν ἐρρωμένῳ, ψήφῳ κρατάρχην ἐκλεγῆναι Λατίνων, ἔκ τε Φραγγίσκων Βενετίκων Λαμπάρδων ἐπιλεγέντες εὐγενεῖς ψηφηφόροι
7185	εἰς ἄνακτα χρίουσι τῆς Κωνσταντίνου
7185	Βαλδουῗνον κόμητα χώρας τῆς Φλάντρας, νεανίαν κάλλιστον, ὡραῖον φύσει, φιλευσεβῆ τε καὶ φιλόχριστον λίαν, πραΰν, ἱλαρόν, σωφρονέστατον μάλα,	291
7190	μερίδα καὶ μέλλοντι διδόντα βίῳ, πολλῶν ταμεῖον ἀρετῶν θεοσδότων, μάλιστ’ ἐραστὴν σωφροσύνης καὶ δίκης, ὡς εἶχε δὶς κήρυκα τῆς ἑβδομάδος τορὸν βοῶντα μὴ καθεύδειν μηδένα
7195	τῶν βασιλείων ἔνδοθεν καθ’ ἑσπέραν μηδὲν νομίμῳ γυναικὶ συνημμένον, πόρνῃ δ’ ἀθέσμως συμβιοῦν ᾑρημένον. ἦν καὶ φύλαξ νόμων τε δίκης τ’ ἐννόμου, γυναικὶ προσχεῖν οὐ θελήσας οὐδ’ ὅλως,
(7200)	μηδ’ ἂν μέχρι βλέμματος ἐμπαθεῖ θέᾳ, ὅσον περ ἀπῆν τῆς συνεύνου τὸν χρόνον. Αὐτοκράτωρ οὖν ἀναδειχθεὶς ὡς ἔφην, ἔξεισιν εἶτα πρὸς μέρη τῆς ἑσπέρας, οὐχ ὡς κρατήσων τῶνδε τῆς μάχης νόμῳ,
7205	ἀλλ’ ἵνα γνωσθῇ βασιλεὺς αὐτοκράτωρ καὶ προσκυνηθῇ πᾶσι τοῖς ὑπηκόοις. ταῦτ’ ἄρα τάγμα στρατιωτῶν Αὐσόνων δεῖν οὐκ ἔκρινε προσλαβέσθαι συνόλως. εἰς Ἀδριανοῦ τὴν πόλιν δ’ ἀφιγμένος
7210	καὶ τὴν Φιλίππου Θρᾳκικάς τ’ ἄλλας πόλεις, καὶ ταῖσδε φρουρὰν ἐμβαλὼν ἐκ Λατίνων,
7210	Θεσσαλονίκην καταλαμβάνει πόλιν. καὶ πᾶς ὁ λαὸς ἐκχυθέντες ἀσμένως μετὰ κρότων αἴνων τε φωνῶν αἰσίων	292
7215	αὑτούς τε παρέδωκαν ἅμα καὶ πόλιν ἄνακτι τῷδε Βαλδουΐνῳ προφρόνως· οἳ καὶ καθικέτευσαν αὐτὸν συντόνως μήτ’ αὐτὸν ἢ στράτευμα παρελθεῖν ἔσω Θεσσαλονίκης ἀξιῶσαι τειχέων.
7220	ὃ καὶ δεδρακὼς εὐμενῶς Βαλδουῗνος αὖθις καθυπέστρεψεν εἰς Βυζαντίδα. καὶ σπένδεταί γε Δανδούλου συμβουλίᾳ τῷ πρὶν δι’ ἔχθρας τυγχάνοντι καὶ μάχης, ἔξω διατρίβοντι, τῷ μαρκεσίῳ.
7225	ὅστις ἀποστὰς Διδυμουτείχου θέλων ἐφίσταται τάχιστα Θεσσαλονίκῃ, καὶ τὴν πόλιν εἴσεισι ταύτην ἀμάχως, καὶ ζημιώσας τοὺς πολίτας ἀδίκως εἰς χρήματά τε καὶ τιμαλφεῖς οἰκίας,
7230	Μαρίαν ἀφεὶς τὴν σύνευνον αὐτόθι τὴν κράτορος πρὶν γαμετὴν Ἰσακίου, ἐκεῖθεν ἐξώρμησε τάγμασιν ἅμα, καὶ τὰς πόλεις μέτεισι τὰς πρὸς ἑσπέραν. Σέρρας παρεστήσατο σὺν τῇ Βερροίᾳ,
7235	κρατεῖ Λαρίσσης Ἑλλάδος τε τῆς ὅλης, αἱρεῖ τε τὴν Πέλοπος, ἄλλας αὖ πάλιν συγκειμένας ἄγχιστα χώρας καὶ πόλεις· καὶ πᾶν γε μικροῦ τὸ πρὸς ἑσπέραν κλίμα
7235	δοῦλον παρεστήσατο Λατίνων κράτει.	293
7240	Καὶ Βαλδουῗνος ἐν πόλει διατρίβων πέπομφεν Ἐρρῆν σύγγονον πρὸς τὴν ἕω καὶ Πέτρον ἄνδρα γεννάδαν, ῥωμαλέον ἡρωϊκόν τε τὴν φυὴν καὶ τὸ σθένος. ἀφ’ ὧν Ἐρρῆς μὲν προσλαβὼν συμμαχίαν
7245	ἐξ Ἀρμενίων τῶν ἐνοίκων Τρωάδος χώρας ἐκάκου κατέκειρε καὶ πόλεις αἳ μηδὲν ὑπέκυπτον Ἰταλῶν κράτει, διὰ δὲ τεμπῶν καὶ στενῶν τῶν τῆς Ἴδης εἰς τὴν Ἠετίωνος πεφθάκει πόλιν.
(7250)	ἐξ ἄστεος Πέτρος δὲ Πηγῶν ἀπάρας ᾔει πρὸς Λοπάδιον εὐχερῶς πόλιν· ᾧ πρὶν ἀπήντων Ῥωμαϊκαὶ δυνάμεις Θεοδώρου Λάσκαρι κρατάρχου τότε, εἰς ἀντίμαχον εὖ μάχην ὡπλισμέναι,
7255	ἐν Ποιμανηνῷ χωρίῳ κεκλημένῳ. εἶτα Λατίνων οὐκ ἐνεγκοῦσαι σθένος ᾤχοντο λοιπὸν εἰς φυγὴν τετραμμέναι, κρατεῖ δὲ Πέτρος εὐχερῶς Λοπαδίου ἐκ γειτόνων ἄλλων τε λοιπῶν ἀστέων.
7260	ἐπεὶ δὲ προσβάλειε καὶ Προύσῃ πόλει, ἀνηνηνύτοις ἔγνωκεν ἐγχειρεῖν μάτην· μεθίσταται γοῦν καταλιπὼν τὴν πόλιν. Προυσαίοις δ’ ἴσα καὶ Φιλαδέλφου πόλις δουλείας ἀνάλωτος Ἰταλῶν μένει·
7265	Θεόδωρος γὰρ Μαγκαφᾶς τις τοὐπίκλην, ἄνωθεν αὐχῶν ἄστυ πατρίδα τόδε, Ἐρρῇ συνάψας Λατίνων ἀρχῷ μάχην ἔν τινι χώρῳ τῷ πρὸς Ἀτραμυττίῳ αὐτὸς μόρον πέφευγε τὸν ἐκ τοῦ ξίφους,	294
7270	οὐδὲν δὲ μεῖον καὶ πόλις ἀνωτέρα τῆς Ἰταλῶν ἔμεινε κυριαρχίας. Μαρκέσιος δὲ τὰς πρὸς ἑσπέραν πόλεις αἱρῶν ὑπῆγε τῷ κράτει τῶν Λατίνων, ἔχων ποδηγούς τινας ἐκ τῶν Αὐσόνων.
7275	Λέων δὲ Σγουρὸς ὑποκαθίσας λόχον ἐν Θερμοπύλαις Ἀττικῆς τῷ χωρίῳ πρὸς δῆθεν ἀντίμαχον Ἰταλῶν μάχην, μηδὲν δὲ γενναῖόν τι καὶ δράσας ὅλως, ἐκεῖθεν εἰς Κόρινθον ᾤχετο τρέχων·
7280	ὃς ἐξέφυ μὲν ἐκ κλίματος Ναυπλίου, πατρῴας ἄρχων μετρίας κληρουχίας, ἀνωμαλίᾳ καιρικῇ δὲ πραγμάτων φορᾷ τε τύχης ἀστάτου καὶ συγχύσει ἀεὶ προϊὼν ἐκ μικροῦ μέγας ἔφυ.
7285	ληΐζεται δὲ καὶ Κορινθίων πόλιν, Ἄργος παρεστήσατο πᾶν λῃσταρχίᾳ. τέλος προσαρράσσει δὲ καὶ ταῖς Ἀθήναις· ἀλλ’ ἀποκρουσθεὶς ἀρχιποιμένος λόγοις τοῦ Χωνειάτου Μιχαὴλ τοῦ πανσόφου,
7290	Θήβαις ἐφορμᾷ ταχέως ἑπταπύλοις. καὶ τάσδε συσχὼν ῥᾷστα τῆς μάχης νόμῳ,
7290	πρὸς Λαρίσσης ἔξεισι τὰς διεξόδους, ἔνθα βασιλεῖ συνέμιξ’ Ἀλεξίῳ, ὃς ἀπαναστὰς ἐκ μερῶν προσαρκτίων	295
7295	ἀλώμενός τε τῇδε κἀκεῖς’ ὡς πλάνης καὶ Θετταλικοῖς τέμπεσι προσερρύη, ἄγων μετ’ αὐτοῦ παῖδα τὴν Εὐδοκίαν, ἥνπερ κατηγγύησε τῷ Σγουρῷ τότε. συνῆπτο δὲ πρὶν πρὸς γάμου κοινωνίαν
(7300)	ἀρχηγετοῦντι τῶν Τριβαλῶν Στεφάνῳ, ὃς ἐκβαλὼν ἔπεμψε τήνδ’ εἰς πατρίδα· ᾗ Δούκας συνῴκησε, Μουρτζούφλους θέσιν, μετὰ στέρησιν καὶ κράτους καὶ πατρίδος· ὅντινα συσχὼν Ἀλέξιος σὺν δόλῳ,
7305	ἄναξ πλάνης ἄνακτα πλανήτην ἴσον, ἔθηκε τυφλόν, ὀμμάτων λύχνους σβέσας. εἶτ’ εἰς Λατίνων ἐμπεσὼν δεινὰς χέρας, δέσμιος ἀχθεὶς εἰς πόλιν τὴν τοῦ κράτους, δίκας ὑπέσχε τοῦ δι’ ἀγχόνης μόρου
7310	ὅντιν’ ἐπῆγεν Ἀγγέλων Ἀλεξίῳ· εἰς κίονα γὰρ ἀναχθεὶς Ταύρου μέγαν ἐκεῖθεν ἠκόντιστο, φεῦ δίκης, κάτω, καὶ συντριβεὶς ὤλλυτο βιαίῳ μόρῳ. Μαρκέσιος δὲ τὴν Βοιωτίαν φθάσας
7315	ταύτην παρεστήσατο ταῖς στρατηγίαις. κρατεῖ προϊὼν Ἀττικῆς σὺν Εὐβοίᾳ. ὡς ἐν κεφαλαίῳ δὲ συντεμὼν φράσω, μήπω παριππεύσαντος ἀκριβῶς ἔτους,
7315	ἑῷον ἑσπέριον Αὐσόνων κλίμα	296
7320	ἅπαν ὑπείκει τῷ κράτει τῶν Λατίνων. ἄναξ δὲ φυγὰς Ἀλέξιος σὺν χρόνῳ εἰς ὄψιν ἐλθὼν Λατίνῳ μαρκεσίῳ τὰ σύμβολ’ ἀφῄρητο τοῦ κράτους ἄκων, εἰς Ἁλμυρὸν δ’ ἔσταλτο χῶρον ἑσπέρας,
7325	ἐκεῖ διάγειν καὶ διανύειν βίον σὺν Εὐφροσύνῃ συζύγῳ βασιλίδι, σχόντες τύχῃ σύμφωνον ἀτεχνῶς τόπον. ὅσοι δὲ συνείποντο τῷ στεφηφόρῳ ἄνδρες μαχηταὶ καὶ γένους ἐριτίμου,
7330	πόλεις Θρᾳκικὰς πατρίδας κεκτημένοι, ᾑροῦντο συνεῖναί γε τῷ μαρκεσίῳ καὶ δυνατὴν σύναρσίν οἱ συνεισφέρειν, καὶ λιπαροῦσιν ὑπὸ τῷδε τυγχάνειν· ὁ δ’ οὐ προσέσχε τῇ δεήσει σφῶν ὅλως,
7335	μὴ χρείαν ἴσχειν Ῥωμαϊκῶν ταγμάτων ἢ τῆς παρ’ αὐτῶν φάμενος συμμαχίας. ὡς δ’ ἱκέται γένοιντο καὶ Βαλδουΐνου, ὡς σφίσι τὸ πρόθυμον ἥκῃ πρὸς πέρας, καί τι προβαῖνον οὐχ ἑώρων εἰκότων,
7340	προσῆλθον ἀρχῷ Μυσίας Ἰωάννῃ, Ἀσὰν συναίμῳ καὶ Πέτρου τῶν ἐξ Αἵμου, ἀνδρὶ στρατηγῷ γεννάδᾳ τολμητίᾳ, πάσας διαφθείροντι Ῥωμαίων πόλεις χώρας τε λοιπὰς κειμένας πρὸς ἑσπέραν
7345	Σκυθῶν ὁμαιχμίᾳ τε καὶ συμμαχίᾳ·
7345	ὃς Λατινικὴν ὑφορώμενος βλάβην, πρόσφυγας ἄνδρας ἀσμένως δεδεγμένος πρὸς τὰς ἑαυτῶν ἀποπέμπει πατρίδας, τούτοις κελεύσας δρᾶν τι κακὸν Λατίνους	297
(7350)	οὐκ εὖ πρὸς αὐτὸν διακειμένους τέως, φόβους δ’ ἐπισείοντας αὐτῷ καὶ μάχας, ἔκπτωσιν ἀρχῆς καὶ σκύλευσιν πατρίδος, εἰ προσφέροιτο μὴ σφίσιν ὡς δεσπόταις καὶ πάνθ’ ὑπείκοι τοῖς παρ’ αὐτῶν ῥᾳδίως.
7355	ὡς οὖν ἐπανῆκόν γε πρὸς τὰς πατρίδας πόλεις δυτικὰς Αὔσονες τοῦτον τρόπον, τὰς τῶν Θρᾳκῶν τε καὶ Μακεδόνων πόλεις ἀφηνιάσαι δρῶσι Λατίνων κράτους, θεοῦ συνάρσει καὶ Μυσῶν συνεργίᾳ
7360	πολλοὺς Ἰταλῶν παραπέμψαντες μόρῳ, μάλιστ’ ἐνοίκους τῶν Διδύμων τειχέων, οὓς δ’ αὖ φυγάδας εἰς πόλιν δεδρακότες. καὶ τοῦτο τοὖργον Λατινικῆς κακίας ἐλευθέραν ἔδρασε πᾶσαν τὴν ἕω,
7365	πρὸς κατεπεῖγον Ἰταλῶν ὡρμημένων, καὶ σφᾶς φρονεῖν μέτρια τίθησι τέως τοὺς Ἑλλάδα νῆσόν τε Πέλοπος ξένην ὅπλοις ἑλόντας καὶ κατωφρυωμένους. Πλὴν Ἀδριανοῦ Διδυμότειχον πόλεις
7370	κάλλιστα κρατύναντες Αὐσόνων στῖφος κατεῖχον αὐτάς, συμμαχούντων καὶ Βλάχων.
7370	Ἰωάννης δὲ συντεταχὼς δυνάμεις καὶ συμμαχίδας ἐκ Σκυθῶν μυριάδας σπουδὴν ἐτίθει Λατίνους λεληθέναι.	298
7375	ἐπεὶ δ’ ἐπανάστασιν Αὐσόνων μάθοι ἄναξ Ἰταλῶν Βαλδουῗνος καὶ δρᾶμα, στέλλει στρατιὰν πρὸς πόλεις ἀποστάσας, ἣ συνέσχε Τζουρουλὸν σὺν Βιζύῃ καὶ ταύτας ὑπέταξε Λατίνων κράτει.
7380	ἀνδρῶν κενὴν δ’ εὕρηκε τὴν Ἀρκαδίου ῥυηφενῶν τε καὶ περιόπτων γένει· ὅμως ἐνόντες ἐκχυθέντες τῆς πύλης καὶ συμπλακέντες Ἰταλοῖς κατὰ μάχην, τραπέντες ἀπώλοντο πάντες τῷ ξίφει,
7385	φειδὼ Λατίνων οὐδενῶν εἰληφότων. ἀλλ’ οὐδ’ ὁσίας τῶνδ’ ἔτυχέ τις ὅλως. ἡ δ’ αὖ γε λοιπὴ στρατιὰ τῶν Λατίνων, ἧς Βαλδουῗνος ἡγεμὼν ὑπῆν ἄναξ, Ὀρεστιάδα καταλαβοῦσα πόλιν,
7390	ἐκεῖθί που χάρακα βαλοῦσα μένει, ταύτην ἑλεῖν σπεύδουσα παντὶ τῷ τρόπῳ. πρεσβεύεται γοῦν ἡ κακουμένη πόλις πρὸς Ἰωάννην τὸν κρατοῦντα Βουλγάρων, τὴν δυνατὴν σύναρσιν ἐξαιτουμένη
7395	ἐπικρεμαμένου τε κινδύνου λύσιν· ὁ δ’ ἀσμένως δέδεκτο πρεσβείας λόγους, καὶ συμμαχικὸν Σκυθικὸν λαβὼν στῖφος, ἐπεισπεπαικὼς Ἰταλῶν στρατῷ λάθρα,
7395	τοῦτον τροποῦται καὶ νικᾷ κατὰ κράτος·	299
(7400)	ζωγρεῖ τε καὶ σφῶν κράτορα Βαλδουῗνον, κομῶντα πολλαῖς ἀρετῶν νεανίαν, μάλιστα πασῶν σωφροσύνῃ καὶ δίκῃ, ὡς φθὰς προϊστόρησεν ἀνόπιν λόγος. ὅνπερ καθείρξας μακρὸν ἐν τῷ Τρινόβῳ
7405	δράσας τε δεινὰ μυρία κακοτρόπως, πέρας καθυπέβαλεν οἰκτρῷ θανάτῳ κατ’ ἠλιβάτων κατακρημνίσας τόπων. Μεθ’ ὃν κραταρχεῖ Λατίνων τῶν ἐν πόλει κλῆσιν Ἐρρῆς, σύναιμος ὢν Βαλδουΐνου,
7410	ἀνὴρ ἱλαρός, εὐμενὴς ὑπηκόοις, πρὸς δὲ στρατηγὸς εὐσθενὴς τολμητίας, ὀξύρροπός τε πρὸς μάχας ἀντιπάλων καὶ στρατιώτας γεννάδας ῥωμαλέους, Ἕλληνας ἄνδρας, συντεταγμένους ἄγων,
7415	ἐπίλεκτον φάλαγγα καὶ νικηφόρον. οὗτος μάχης αἴτιος ὄφθη πολλάκις τῶν Αὐσόνων ἄνακτι τῷ Λασκαρίῳ, καὶ σφῶν παρεστήσατο χώρας καὶ πόλεις πλήθει στρατιᾶς καὶ ψυχῆς προθυμίᾳ,
7420	Λεντιανά τε Ποιμανηνὸν τὰς πόλεις καὶ τὰς Ὀχυρὰς καταπορθήσας μάχῃ· καθ’ ἣν τριὰς ὄλωλεν ἀνδρῶν τῷ ξίφει πανευγενῶν τε καὶ περιόπτων βίῳ, Δερμοκαΐτης ἡγεμὼν στρατευμάτων,
7425	Παλαιολόγων Ἀνδρόνικος ἐκ γένους,
7425	γαμβρὸς κρατοῦντος εἰς Εἰρήνην τυγχάνων τὴν πρωτόπαιδα φιλτάτην θυγατέρων, πρὸς τοῖσδε τοῦδε καὶ φίλων εἷς συγγόνων. Ἐρρῆ κρατοῦντος τοῦδε τῆς Κωνσταντίνου	300
7430	Πελάγιός τις ἀρχιθύτης Λατίνων, θερμουργὸς ἀνήρ, ὑπερόπτης τῶν νόμων, πρὸς πάπα πεμφθεὶς εἰς πόλιν βασιλίδα ὡς ποιμενάρχης καὶ λεγάτος τοῦ πάπα, ἐνημμένος δίκαια τοῦ πεπομφότος,
7435	πάντας θυηπόλους τε καὶ μονοτρόπους οἰκήτορας ἔδρασε τῆς Κωνσταντίνου πάνδεινα κακὰ καὶ καθείρξεις ἀτόπους χάριν ἐθῶν τε δογμάτων ἀμφιβόλων· ὃ δὴ λύπην ἤνεγκεν ἀστοῖς καὶ βάρος,
7440	μάλιστα τοῖς προύχουσι καὶ τοῖς ἐν τέλει, οἳ πρὸς τὸν Ἐρρῆν τὸν κρατοῦντ’ ἀφιγμένοι ᾐτοῦντο λύσιν δυσχερῶν τοῖς φυλέταις, καὶ τάδ’ ἐπιλέγοντες ἐν παρρησίᾳ, ὡς πρὶν μὲν ἡμεῖς ἀλλοδαπῆς ἐκ φύτλης
7445	φύντες, βασιλεῦ, καὶ νομῆς ἐλευθέρας, ἄλλοις τ’ ἐθίμοις παρ’ ὑμᾶς κεχρημένοι, σοῦ πλὴν ἑκόντες ὑπετάγημεν κράτει, καὶ σωματικὴν ἐκτίνειν ὑπουργίαν, οὐ πνευματικὴν ψυχικὴν κοινωνίαν
(7450)	ἡμᾶς παρεσχήκαμεν αὐτούς σοι τάχα.
(7450)	ἢ γοῦν τὰ δεινὰ λῦσον ἡμῖν εὐθέως, ἢ χειρὸς ἀπόλυσον ὡς ἐλευθέρους παλινδρομῆσαι πρὸς νομὰς τῶν Αὐσόνων. ταῦτα βασιλεὺς εὐμενῶς δεδεγμένος,	301
7455	καὶ Πελαγίου μὴ θέλοντος λεγάτου, τὴν συμφορὰν λέλυκε τοῖς καθειργμένοις, δεσμώτας ἀφεὶς καὶ νεὼς βατοὺς ὅλοις. Ταῦτα μὲν οὕτω συμβέβηκεν ἐν πόλει· εἶμι δὲ λοιπὸν πρὸς κρατοῦντας Αὐσόνων,
7460	καὶ τὰ κατὰ σφᾶς ἱστορήσω τῷ λόγῳ. Ὡς οὖν ἑάλω τοῖς Ἰταλοῖς ἡ πόλις, Θεόδωρος μὲν ὁ Λάσκαρις τοὐπίκλην, ὃν γαμβρὸν ἐγνώρισε κρατοῦντος λόγος, ἀπῆρε προφθὰς τῆσδε σὺν ὁμοζύγῳ,
7465	καὶ καταλαβὼν τὴν Νικαέων πόλιν ὁμευνέτιν φίλτατα τῇδ’ ἐνεισάγει, αὐτὸς δὲ Προῦσαν χωρία τε τὰ πέριξ περιπολῶν ἄλλας τε κώμας καὶ πόλεις τῷδ’ εὐνοεῖν ἔπειθε τάσδε τοῖς λόγοις
7470	καὶ τόνδ’ ἔχειν ἄνακτα δεσπότην μόνον. καὶ τῶν κατὰ νοῦν οὐδ’ ὅλως ἁμαρτάνει· πολλοῦ γὰρ οὔπω παραδραμόντος χρόνου καθίσταται δὴ βασιλεὺς αὐτοκράτωρ πρὸς ποιμενάρχου Μιχαὴλ Βυζαντίδος
7475	ἄρτι λαβόντος τὴν λεῶ προεδρίαν, τῇ βασιλικῇ ταινιωθεὶς ταινίᾳ. Λάσκαρις οὕτως βασιλεὺς δεδειγμένος,
7475	σφόδρ’ ἀρρενωπῶς πραγμάτων κραταρχίας ἢ μᾶλλον εἰπεῖν βασιλικῶς ἡμμένος	302
7480	ταύτην διεῖπεν, ἀντέχων πρὸς κινδύνους μάχας τε δεινὰς τὰς πρὸς ἐχθροὺς Λατίνους, ἄναξ ἀγαθὸς καὶ στρατηγὸς γεννάδας, ὀξύρροπός τε πρὸς μάχας καὶ κινδύνους, ὑπερμαχῶν κράτιστα τῆς κραταρχίας,
7485	ἀπορραπίζων ὡς ἐνῆν ποίμνης λύκους, φρικτὸς μὲν ἐχθροῖς, ἥμερος δ’ ὑπηκόοις, μικρὸς τὸ σῶμα, πλὴν μαχητὴς ἐν μάχαις, ἀεὶ στρατεύων, κατ’ ἐχθρῶν κινῶν δόρυ, αὔξων πλατύνων τοὺς ὅρους τῶν Αὐσόνων
7490	καὶ Ῥωμαΐδος ἀναλαμβάνων πόλεις, ἐλευθερῶν τε τάσδε τῆς τυραννίδος ὅπλοις στρατηγίαις τε καὶ μάχης νόμῳ, φίλοικτος, εὐέντευκτος, εὔσπλαγχνος πάνυ, μεταδοτικός, φιλοδωρίας χάρις,
7495	καθειμένον γένειον εἰς μέγα φέρων, φοξός, μελάγχρους μετρίως, οὐ πρὸς βάθος, ἔρωτος ἥττων, ἀφροδισίων, χόλου, μακροὺς ἀνατλὰς κινδύνους καὶ καμάτους ἐν ταῖς κατ’ ἐχθρῶν δυσμάχους ἀγωνίαις
(7500)	χάριν γε κοινῶν πραγμάτων ὑπηκόων· ᾧ τῶνδ’ ὀφείλει πᾶς τις ἐκτίνειν χάριν, καὶ πάλιν οἷς εὖ ἀναθηλῆσαι κράτος
(7500)	ἤδη μαρανθὲν Αὐσόνων ἀπειργάκει. Τούτῳ κραταρχήσαντι φροντὶς μυρία	303
7505	ἐκ τῆς ἑῴας ἐξελάσαι Λατίνους καὶ Ῥωμαϊκῷ τήνδ’ ὑποκλῖναι κράτει, ἐπεὶ Λατῖνοι κωλυσόντων τῇ σπάνει οὐ χώρας ἐκράτησαν ἑσπέρας μόνον, ἀλλά γε μικροῦ καὶ μερῶν πάσης ἕω·
7510	καὶ γὰρ κατέσχον Βιθυνῶν ἅπαν θέμα, Λεντιανά τε Ποιμαμηνὸν καὶ Βάριν Λοπάδιόν τ’ αὖ Ὀχυρὰς καὶ τὰ πέριξ. προῆλθον ἄχρις Ἀτραμυττίου τόπων, καὶ πάνθ’ ἁπλῶς πάραλα χωρία πόλεις
7515	αὑτοῖς καθυπέταξαν ἐσκυλευκότες. οὐχ ἧττον ὑπέθραττον ἄνακτα πάλιν αἱ κατὰ χώρους Αὐσόνων τυραννίδες· αὐτίκα καὶ γὰρ τοῦ Σαμψὼν πολιχνίου σὺν τοῖς προσοίκοις ἦρχε τοὐπίκλην Σάβας,
7520	καὶ Μωροθεόδωρος Φιλαδελφείας, Δαβὶδ Κομνηνὸς Παφλαγονίας ὅλης, Ἀλεξίου σύναιμος ὢν τοῦ πρὸ χρόνων κατατυραννήσαντος Τραπεζουντίων, ὅστις ἐπωνόμαστο Κομνηνὸς μέγας·
7525	κατηγέτην ἄμφω δὲ σειρὰν τοῦ γένους ἐξ Ἀνδρονίκου τοῦ βεβασιλευκότος, ἐκ τοῦδε παιδὸς Μανουὴλ πεφυκότες. ἀλλ’ εὐχερῶς μὲν Θεόδωρόν τε Σάβαν
7525	ἄναξ μετῆλθε τῇ θεοῦ συμμαχίᾳ,	304
7530	κἀντεῦθεν ὦπτο Κελβιανοῦ δεσπότης, Φιλαδελφείας Μαιάνδρου Νεοκάστρων. καὶ Παφλαγονίας δὲ κρατεῖ τῷ χρόνῳ, καταπαλαίσας Κομνηνὸν Δαβὶδ μάχῃ· ὅθεν παρεστήσατο σὺν Ἡρακλείᾳ
7535	Ἀμάστριδα Κύτωρον Κρῶμναν τὰς πόλεις πρὸς τοῖς πέριξ ἅπασι καὶ πολιχνίοις, καὶ κατεκυρίευσε καὶ Παφλαγόνων. Πέρσας δ’ Ἰταλοὺς ταῖς καθ’ ἡμέραν μάχαις οὐκ εὐχερῶς μέν, ἐτροποῦτο δ’ οὖν ὅμως
7540	σθένει θεϊκῷ συμμαχούμενος τάχα. Παρέσχε δ’ αὐτῷ πράγματα δυσθυμίας ὁ φυγὰς Ἀλέξιος Αὐσόνων ἄναξ, ὢν πενθερὸς τούτου γε τοῦ βασιλέως· οὗτος γὰρ οὗτος ἐκπεσὼν κραταρχίας,
7545	καθάπερ ἱστόρησε φθάσας μοι λόγος, ἀλώμενος πέφθακε Θεσσαλονίκην, καὶ πρὸς Μαρίαν Ἀλαμανῶν ἐκ γένους, ἣ πρὶν συνῴκει συγγόνῳ Ἰσακίῳ, μαρκεσίῳ δὲ τηνικαῦθ’ ὡμευνέτει,
(7550)	ἄριστα δεχθεὶς καὶ φιλοφρόνως πάνυ, ἐκεῖσε διέτριβε σὺν τῇ συζύγῳ. ὡς δ’ αὖ ἀνασείων τὴν πόλιν ἐφωράθη, ἅμα γυναικὶ καὶ τέκνοις ἀπηλάθη, καὶ πρὸς τυραννεύοντα τῶν Κορινθίων
7555	Σγουρὸν βαδίσας πρὸς γάμου κοινωνίαν τούτῳ κατηγγύησε τὴν θυγατέρα. κἀκεῖθεν ἀπέπλευσε πρὸς Αἰτωλίαν πρὸς τὸν κρατοῦντα Μιχαὴλ ταύτης τότε, πρὸς δ’ αὖ παλαιᾶς Ἠπείρου κεκλημένης,	305
7560	πρωτεξάδελφον συγγενῆ πέλοντά οἱ. ἁλίσκεται δὲ πειραταῖς Λογγιβάρδοις, ἀπεμπολεῖται πρὸς Μιχαὴλ χρυσίου. ἐφ’ ἱκανὸν γοῦν ἐνδιατετριφότος τοῖς τοῦ Μιχαὴλ χωρίοις Ἀλεξίου,
7565	θνήσκει βασιλὶς Εὐφροσύνη πρὸς νόσου, καὶ θάπτεται δὴ τῷ πολιχνίῳ Ἄρτης· αὐτὸς δ’ ἀπέπλει πρὸς πόλιν τὴν Ἀττάλου, ἔνθα πεφθακὼς τῷ κρατοῦντι Περσίδος Ἰαθατίνῃ προσδέδεκτο γνησίως,
7570	ὃν αὐτὸς ἐκφεύγοντα τἀδελφοῦ χέρας καὶ πρὸς πόλιν ἥκοντα πρὶν δεδεγμένος θετὸν κατωνόμασε παῖδα βαπτίσας, καί οἱ συνεξῄει γε τῆς Κωνσταντίνου. ἔπειτ’ ἐκεῖθεν ἀποδρὰς οὐκ οἶδ’ ὅπως,
7575	παλινδρομήσας εὐχερῶς πρὸς πατρίδα Ἰκονίου δέδεικτο σουλτὰν Περσάναξ, καὶ τηνικαῦτα δυστυχοῦντ’ Ἀλεξίῳ ὤφθη παρηγόρημα καὶ σωτηρία. οὗτός γε τοίνυν ἱκέτῃ τίνων χάριν
7580	πρεσβεύεται δὴ πρὸς νέον στεφηφόρον, καὶ παραχωρῆσαί γε τῆς κραταρχίας
7580	τῷ πρὶν κρατοῦντι πενθερῷ παρηγγύα· εἶτ’ ἐκστρατεύσας καὶ κατὰ Ῥωμαΐδος μετὰ στρατιᾶς δυσαριθμήτου μάλα,	306
7585	ἄγων μετ’ αὐτοῦ καὶ κρατοῦντα φυγάδα, τὴν Ἀντιόχου καταλαμβάνει πόλιν τὴν πρὸς Μαιάνδρῳ τῷ ποταμῷ κειμένην. ἀλλ’ οὐδ’ ὁ κρατῶν τῶν καθ’ αὑτὸν ἠμέλει, ἀλλὰ προσοῦσαν στρατιὰν συναλίσας,
7590	ἐλπίδας ἐξάψας τε Χριστοῦ δεσπότου, ἐπὶ σουλτάνον ἴεται θαρραλέως. συρρήξεως γοῦν συμβολῆς τε συμβάσης τὸ πλεῖστον ἠφάνιστο τῶν στρατευμάτων ἄνακτος, ὂν μάλιστα Λατίνων γένους,
7595	ἔργ’ ἀρεϊκὰ καρτερὰ δεδειγμένον· Ῥωμαϊκὴ δ’ ἔφευγεν ἀκόσμως φάλαγξ, ταύτης μενόντων μετρίων κατὰ μάχην ἀγωνίας τέρμα τε πᾶν σκοπουμένων. οὕτω δὲ νίκης μειδιώσης βαρβάροις,
(7600)	ἄνω θέων κάτω τε σουλτὰν ἱππότης ἀναδιφῶν ἦν τὸν κρατάρχην Αὐσόνων· καὶ τόνδε καθ’ ὅμιλον εὑρὼν ἱππότην, ῥώμῃ πεποιθὼς καὶ σθένει βραχιόνων, πλήττει κορύνῃ κατὰ κάρας αὐτίκα,
7605	καὶ κατὰ γῆν βέβληκε ῥίψας ἐκ δίφρου, πλησθέντα τύψει συστροφῆς τε καὶ σκότους. ἐν χρῷ δὲ κινδύνου γε τῇδε τυγχάνων, αἴφνης ἑαυτὸν ἀναλαβὼν ὁ κράτωρ
7605	πλησθείς τε θείας ἐξ ἐπιπνοίας σθένους,	307
7610	σταθεὶς ἐπὶ πόδας τε γενναίως μάλα, σπάθην τ’ ἐρύσας κουλεοῦ, τέμνει πόδας θηλείας ἵππου Περσάνακτος εὐψύχως, καὶ τόνδε χαμαὶ κατέβαλεν ὑψόθεν. εἶτ’ ἐξαπίνης, μηδενὸς πῶς εἰδότος,
7615	σουλτὰν κάραν τέτμητο τὴν μιαιφόνον, καὶ λοιπὸν ἠνέγκατο τὴν νίκην κράτωρ. τουτὶ τροπαιούχημα τὸν βασιλέα ποιεῖ μὲν ἐχθροῖς βαρβάροις φρικαλέον, ἡδὺν ὑπηκόοις δὲ καὶ πεφιλμένον·
7620	πρὸς τοῖσδ’ ἱκανῆς ἐμπιμπλᾷ θυμηδίας καὶ λήματος θάρσους τε τούτους εἰκότως. ἐντεῦθεν ἐσπείσατο Ῥωμαίων κράτει ἡ πρὶν ἀλαζὼν Περσικὴ χώρα πρόφρων, καὶ λοιπὸν ἐσχόλαζε Ῥωμαίων κράτωρ
7625	ταῖς πρὸς Λατίνων συμπλοκαῖς τε καὶ μάχαις. καὶ πενθερὸν δὲ προσλαβὼν ἐκ τῆς μάχης, τιμήσας εἰκότα τε καὶ παρ’ ἐλπίδα, ἀπαγαγὼν δὲ πρὸς πόλιν Νικαέων καὶ παράσημα τοῦ κράτους ἀπεκδύσας,
7630	μονῇ διάγειν Ὑακίνθου προσνέμει, ἔνθα θανὼν ἔτυχε ταφῆς ἐντίμου. Ταῦτα μὲν οὕτῳ συνέβη Λασκαρίῳ· νῦν βούλεται λόγος δεδηλῶσθαι πάλιν περὶ Μιχαὴλ ἀγγελωνυμουμένου
7635	τοῦ πρὶν κυριεύσαντος, ὡς ἔφη λόγος,
7635	παλαιᾶς Ἠπείρου τε σὺν Αἰτωλίᾳ. Τούτῳ τριὰς ὑπῆρχε συγγόνων φίλη, Μανουὴλ Θεόδωρος καὶ Κωνσταντῖνος, ἀφ’ ὧν ὁ Θεόδωρος ἐν Νικαέων	308
7640	παρὰ βασιλεῖ διέτριβεν Αὐσόνων· ἐπεὶ δὲ παιδὸς γνησίου διαδόχου ἀρχῆς Μιχαὴλ ἰδίας οὐκ εὐπόρει (ὁ γὰρ παρ’ αὐτῷ Μιχαὴλ κεκλημένος νόθος τις ὑπῆν ἐκ παρανόμων γάμων),
7645	δεῖται κρατοῦντος τοῦ Θεοδώρου πέρι, ἵνα παρ’ αὐτὸν ἀφεθεὶς καταλάβῃ. πεισθεὶς ἄναξ πέπομφε τοῦτον εὐθέως, πίστεις ἐνόρκους βασιλεῖ δεδωκότα ἦ μὴν φυλάξειν εὐνοϊκὴν οἱ σχέσιν
(7650)	καὶ πίστιν ἀνόθευτον εἰς τέλος βίου, αὐτῷ τε δήπου καὶ διαδόχοις κράτους. οὕτως ἐπιστὰς Θεόδωρος ἑσπέρᾳ συνῆν ἀδελφῷ Μιχαήλ, ὡς ἂν ἔφην, Αἰτωλίας ἄρχοντι καὶ τῆς Ἠπείρου.
7655	ἐπεὶ δ’ ἀπηνῶς Μιχαὴλ σφαγεὶς ξίφει πρὸς ἀνδρὸς οὕτω Ῥωμαίου κεκλημένου, νυκτὸς καθεύδων ἐν Βελλεγράδων ὅροις, ἐξαπίνης λέλοιπε τόνδε τὸν βίον, ἀρχὴν ἀδελφοῦ Θεόδωρος λαμβάνει,
7660	ἀνὴρ στρατηγός, εὐσθενὴς καὶ γεννάδας, γίγας βριαρόχειρ τις, ὀξὺς ἐν μάχαις· ὃς παραλαβὼν συγγόνου κληρουχίαν
7660	ἀρχήν τε μικρὰν εὐόριστον καθάπαξ, ηὔξησεν ἐπλάτυνε ταύτης τοὺς ὅρους,	309
7665	ἐκ Βουλγάρων γῆς, Ἰταλικῶν ἀστέων Ἰλλυριῶν τε καὶ Τριβαλῶν χωρίων ταύτην ἐπαύξων εὐρύνων μεγαλύνων. ἔθηκε καὶ γὰρ ὑφ’ ἑαυτόν, ὡς ἔπος, Ἀχρίδα καὶ Πρίλαπον, Πελαγονίαν
7670	σὺν τοῖς πέριξ ἅπασι χωρίοις τόποις· κρατεῖ Θεσσαλίας τε σὺν Ἀχαΐᾳ, Μακεδονίας καὶ μέρους τινὸς Θρᾴκης· αἱρεῖ Δαλματίαν τε σὺν Ἐπιδάμνῳ, Ἰλλυρίδα γῆν, Ἀλβανοὺς ὀριτρόφους.
7675	εὐρὺ δέ οἱ τίθησι μᾶλλον τὸ κλέος ἡ κατὰ Πέτρου Λατίνου λαμπρὰ νίκη. γαμβρὸς γὰρ οὗτος εἰς ἀδελφὴν τυγχάνων Ἐρρῆ Βαλδουΐνου τε τῶν βασιλέων, πρὸς πάπα χρισθεὶς εἰς κρατάρχην Λατίνων
7680	Ἐρρῆ θανόντος εἰς Βύζαντος ἐστάλη, εἰς Ἐπιδαμνίων δὲ κατάρας πόλιν δι’ Ἀλβανῶν ἔσπευδε τὴν Κωνσταντίνου μετὰ στρατιᾶς καταλαβεῖν εὐόπλου· ἀλλὰ προφθάσας Θεόδωρος γεννάδας
7685	τοῦτον τροποῦται καὶ νικᾷ κατὰ κράτος, αὐτόν τε καὶ στράτευμα δοὺς ἄρδην ξίφει. πρὸς τοῖσδε Δυρράχιον αἱρεῖ τὴν πόλιν, καὶ στρατιὰν μὲν ἐμπιμπλᾷ λείας σκύλων, αὐτὸς δὲ βασίλειον εἴληφε στέφος,
7690	Πέτρου πεσόντος κατὰ μάχην, ὡς ἔφην. οὗτος πλατύνας εὐτυχῶς ἀρχῆς ὅρους, ταῖς ἀλλεπαλλήλοις τε κεπφωθεὶς νίκαις, ἐν οἷς ὑπῆρχε προσμένειν οὐκ ἠγάπα, ἀλλὰ φρονεῖ μέγα τι καὶ παρ’ ἀξίαν.	310
7695	φημίζεται γοῦν βασιλεὺς αὐτοκράτωρ τῶν ὧν κατῆρχεν ἀστέων καὶ χωρίων, στεφθεὶς κεφαλὴν βασιλικῇ ταινίᾳ παρ’ ἀρχιθύτου Βουλγάρων Δημητρίου. θεὸς δ’ ἐπευδόκησε τούτοις οὐδ’ ὅλως·
(7700)	μισεῖ γὰρ ὄντως ὑπερηφάνους φύσεις. ὅθεν δίκην δέδωκεν ὕστερον θράσους, σβέσιν ὑποστὰς τοῦ φάους τῶν ὀμμάτων. Κατὰ μάχην οὕτω δὲ κτανθέντος Πέτρου, παισί τ’ ἐπὶ τέτρασι λιπόντος βίον,
7705	Ῥομπέρτῳ Φιλίππῳ τε καὶ Βαλδουΐνῳ, πρὸς τῇδε μιᾷ θυγατρὶ τῇ Μαρίᾳ, τούτων κραταρχεῖ Ῥομπέρτος Βυζαντίδος πράγμασι κοινοῖς μαλακῶς κεχρημένος, μετ’ Ἐρρῆν κατάρξαντα τὸν τεθνηκότα,
7710	ἀνδρεῖον ἄνδρα καὶ πάνυ ῥωμαλέον. εἶτα μετ’ αὐτὸν σύγγονος Βαλδουῗνος, μέτριος ἀνήρ, σωφρονικός, χαρίεις, ἐφ’ οὗ κρατοῦντος ἡ Κωνσταντίνου πόλις ἐπανεσώθη Ῥωμαίων κραταρχίᾳ.
7715	ἡ δ’ αὖ Μαρία πρὸς γάμου κοινωνίαν
7715	τῷ Λασκαρίῳ βασιλεῖ συνεζύγη, πρώτης γυναικὸς ἐκλελοιπυίας βίον, τῆς δ’ ἐκ Κιλίκων δευτέρας εἰς πατρίδα διά τι μῖσος ἀποπεμφθείσης πάλιν.	311
7720	οὗτος γυναικάδελφον αὐτοῦ Ῥομπέρτον εἰς Εὐδοκίαν τὴν τρίτην θυγατέρων σπεύδων ἀγαγεῖν γαμβρὸν ἀθέσμῳ τρόπῳ, ἔριν ἐνῆκε ποιμενάρχῃ τῷ τότε, τῷ φιλοσόφῳ Μανουὴλ κεκλημένῳ,
7725	μὴ συγκατανεύοντι τῷδε τῷ γάμῳ. θεὸς δὲ λύει τὴν ἀθεσμογαμίαν, πρὶν ἢ γενέσθαι τήνδε, τοῦ βασιλέως βίον τὸν ἀνθρώπινον ἐκλελοιπότος. Ἔτι κραταρχοῦντί γε τῷ Λασκαρίῳ
7730	πράγματα πολλὰ καὶ μακρὰς ἀγωνίας Ἐρρῆς παρεῖχεν ὁ κρατῶν Βυζαντίδος, τιθεὶς ὑφ’ αὑτὸν Ῥωμαϊκὰ χωρία λεηλατῶν τε καὶ κατατρέχων πόλεις· δραστήριος γὰρ καὶ σθεναρὸς ὢν χέρας
7735	καὶ πρὸς μάχας ἕτοιμος, ἄντικρυς Ἄρης, τὰ Ῥωμαϊκὰ δ’ ἠσθενηκότα βλέπων, καὶ μᾶλλον ἀφ’ οὗ σουλτάνου κατισχύσας Λάσκαρις ἄναξ ἀπέβαλεν ἱππότας ἄνδρας Ἰταλοὺς ἀρεϊκοὺς γεννάδας,
7740	συχνῶς ἐπεστράτευε Ῥωμαίων ὅροις, τῶν κωλυσόντων οὐδενῶν ὁρωμένων, παρὰ τοσοῦτον τοῦ θράσους ἀφιγμένος
7740	ὡς καταδραμεῖν καὶ μέχρις Ἰωνίας λεηλατοῦντα τὰ μεταξὺ χωρία,	312
7745	δῃοῦντ’ ἀφανίζοντα τῆς μάχης νόμῳ, σκηνάς τε πῆξαι κατὰ χῶρον Νυμφαίου, εἶθ’ ὑπονοστήσαντα τὴν πόλιν φθάσαι. ταῦτ’ ἄρα Λασκάριος Ἐρρῇ συνέβη· εἰς σπονδὰς ἀμφοῖν συμβάσεις τ’ ἀφιγμένων
(7750)	αἱ συμβιβάσεις τάδε καὶ συμφωνίαι, ὡς ἂν Ὀχυρὰν τὴν πόλιν καὶ τὰ πέριξ, τὰ κατ’ ὄρος τ’ αὖ τοῦ Κυμινᾶ χωρία, τυγχάνον ἀγχοῦ φρουρίου λελεγμένου, φῦλον κατάσχῃ καὶ νέμηται Λατίνων·
7755	Κάλαμος ἡ κώμη δέ, παρ’ οὗ τὸ κλίμα τῶν Νεοκάστρων τὴν καταρχὴν λαμβάνει, ἔρημος ἀοίκητος ᾖ τε καὶ μένῃ. τὰ δ’ ἀπὸ τοῦδε καθ’ ἕω νενευκότα (Νεόκαστρα ταῦτ’ ἔστι, Πέργαμος πόλις
7760	Κελβιανόν τε καὶ Χλιαρὰ καὶ Σμύρνα) σὺν τοῖς κατ’ εὐθὺ κειμένοις καὶ πλαγίως ἅπαντ’ ἀνεῖται βασιλεῖ Λασκαρίῳ. Πρόθυμον ὁρμᾷ καὶ τὰ παρὰ Βουλγάρων ἐπεισπεσόντα Ῥωμαΐδι τῷ τότε
7765	τῆς ἱστορίας παραδοῦναι τῷ λόγῳ. Καὶ πρὶν μέν, εὖ ἔχοντος Αὐσόνων κράτους, πολλῶν κακῶν αἴτιον ἔθνος Βουλγάρων ὑπῆρξε Ῥωμαίοις τε καὶ κραταρχίᾳ.
7765	Ἰσάκιον γὰρ ἀγγελώνυμον πάλαι	313
7770	κατὰ Βερρόην ἐκνικᾷ κατὰ κράτος, ὥστε πρὸς ἄλλοις καὶ σεβάσμιον ξύλον σταυροῦ διαρπάσαντας αὐτοὺς κερδᾶναι, ὃν Αὐσόνων ἄνακτες ἐχθρῶν ἐν μάχαις ἡγήτορ’ εἶχον καὶ τρόπαιον καὶ σθένος,
7775	ἀμήχανον κάλλος τε καὶ ποικιλίαν, χρυσῷ τιμαλφέσι τε λίθοις μαργάροις καὶ τεχνικαῖς χάρισιν ὡραϊσμένον, τούτου μέσον φέροντα τιμίου ξύλου ᾧ σωματικῶς προσπαγεὶς ὁ δεσπότης
7780	Χριστὸς καθηγίασεν αἵματι τόδε, θήκας τ’ ἐφεξῆς ἐξ ἑκατέρου μέρους χρυσοῦ τεχνίτῃ προσφυῶς εἰργασμένας, ἐν αἷς προσῆν λείψανα Χριστοῦ μαρτύρων καὶ μητρανάνδρου παρθένου σεπτὸν γάλα,
7785	τεμάχιον ζώνης τε τῆσδε τιμίας, καὶ πλεῖστα τιμήεντα καὶ θαυμαστέα. καὶ τῷ μετ’ αὐτὸν παραλαβόντι κράτος Ἀλεξίῳ γε κομνηναγγελωνύμῳ πολλοὺς ἀγῶνας προυξένησαν καὶ μάχας.
7790	ἄρτι δ’ ἁλούσης Ἰταλοῖς Βυζαντίδος καὶ τοῦ κατ’ αὐτὴν καταλυθέντος κράτους, ὁ κυριεύων Βουλγάρων Ἰωάννης, σκαιός τις ἀνὴρ καὶ φιλαίματος κύων, Ἀζὰν Πέτρου σύναιμος ὢν ἀλαστόρων,
7795	ἐν Ἀδριανοῦ Λατίνοις σκηνουμένοις καὶ τήνδ’ ἑλεῖν σπεύδουσι παντὶ τρόπῳ ἐπιστρατεύει σὺν στρατιᾷ Σκυθίδι, καὶ κατὰ κράτος ἐκνικᾷ σφᾶς τοῖς ὅπλοις, ὡς καὶ κρατάρχην σφῶν ἀνεζωγρηκέναι	314
(7800)	τὸν Βαλδουῗνον, ὡς ἀνόπιν ἐρρέθη. ἐπεὶ δ’ ἑλεῖν ἔσπευδεν Ὀρεστιάδα καὶ τοῖς ὑπ’ αὐτὸν ὑπαγαγεῖν φρουρίοις, ἀλλ’ ἦν χανὼν ἄντικρυς ὡς λύκος μάτην· ἐντεῦθεν οἷον ἐκμανεὶς ὁ μαινόλης
7805	καὶ κατεπαρθείς, Σεναχηρεὶμ ὡς πάλαι, ἄλλως τε μηδὲν ἐμποδὼν ἔχων ὅλως, Μακεδονίαν καὶ Θρᾴκην κατατρέχει, κώμας ἐρημῶν καὶ κατασκάπτων πόλεις, δῃῶν, σκυλεύων, ἐκ βάθρων ἀνατρέπων.
7810	καταστρέφει πρῶτα μὲν Φιλίππου πόλιν, πόλιν περιώνυμον εὐκλεεστάτην. ἔπειτα κατήρειψε τὰς ἄλλας πόλεις, κύδιστον Ἡράκλειαν καὶ Σηλυβρίαν, Ῥαιδεστὸν καὶ Πάνιον σὺν Δαονίῳ,
7815	Τραϊανοῦ τε καὶ Μάρωνος τὰς πόλεις, πόλιν Μοσυνόπολιν καὶ τὴν Στάγειραν καὶ πλείστας ἄλλας ἡ βέβηλος καρδία. οὕτως ἐρημῶν καὶ σκυλεύων τὰς πόλεις φθάνει περιώνυμον Θεσσαλονίκην,
7820	κἀκεῖ βιαίως τὸν βίον καταστρέφει
7820	πλευρίτιδι μέν, ὡς ἀκούειν ἦν, νόσῳ, ὡς δ’ αὖ κλύειν πέφυκε σαφῶς εἰδότων, ᾧ τίθεται πᾶς, χριστομάρτυρος ξίφει Θεσσαλονίκης προστάτου Δημητρίου.	315
7825	τούτου δ’ ἀπορρήξαντος ὡς ἔφην βίον, ἀδελφόπαις τις Βορίλας κεκλημένος, Σκυθίδα θείαν γαμετὴν παρανόμως γήμας, ὑπῆρξεν ἐγκρατὴς καὶ Βουλγάρων. Ἀσὰν δὲ παῖδα παιδαγωγός τις λάθρα,
7830	νέον κομιδῇ, παραλαβὼν ὡς τάχος πρὸς Σκύθας ἀπήγαγεν εἰς σωτηρίαν. Ἄννα βασιλὶς συζύγῳ Λασκαρίῳ θυγατέρας τέξασα τρεῖς λείπει βίον, Εἰρήνην Μαρίαν τε σὺν Εὐδοκίᾳ.
7835	ἀλλὰ Μαρίαν δευτέραν κατὰ γένος εἰς κῆδος ἐξέδωκε ῥηγὸς Παιόνων νύμφην ἐφ’ υἱῷ βασιλεὺς φυτοσπόρος, ἐπανιόντος ἐκ Σιὼν πρὸς πατρίδα· πρώτην δ’ Εἰρήνην ἡρμόσατο πρὸς γάμον
7840	Παλαιολόγων ἐκ γένους Ἀνδρονίκῳ, ὃν δεσποτικῆς ἠξίωσεν ἀξίας. τούτου θανόντος, ὡς προφθὰς ἔφη λόγος, ταύτην συνῆψε κατὰ δευτέρους γάμους πλήρει χαρίτων ἀνδρὶ χαριτωνύμῳ
7845	Βατάτζῃ, Δουκῶν ἐκ γένους κατηγμένῳ, σχόντι Διδυμότειχον ἄστυ πατρίδα, αὐχοῦντι τιμὴν πρωτοβεστιαρίτου·
7845	ᾧ πενθερὸς λέλοιπε θνήσκων τὸ κράτος, ἐν δ’ Ὑακίνθου τῇ μονῇ τούτου νέκυν,	316
(7850)	ἐγγὺς βιώσας πεντήκοντά που χρόνων, ἐξ ὧν ἐβασίλευσεν ὀκτὼ πρὸς δέκα.
ante7852t	Ἰωάννης ὁ Δούκας ἤτοι ὁ Βατάτζης ἔτη λγʹ.
7852	Ἰωάννης οὕτω δὲ τυχὼν τοῦ κράτους εὐθὺς τεταινίωτο παρ’ ἀρχιθύτου τοῦ φιλοσόφου Μανουὴλ κεκλημένου,
7855	ὅστις μετὰ Μάξιμον ἔσχε τὸν θρόνον, καὶ λοιπὸν ἐδράξατο τῆς κραταρχίας κοινῶν τε λοιπῶν ἀρρενωπῶς πραγμάτων· ἦν γὰρ στρατηγὸς συνετὸς βουληφόρος, ψυχῆς παραστήματι σὺν εὐτολμίᾳ,
7860	ῥώμῃ βραχιόνων τε σώματος σθένει κοσμούμενος μάλιστα, συνέσει πλέον, καὶ καρτερικὸς ἐν μάχαις ἀντιπάλων, ἄναξ ἀγαθὸς καὶ μαχητὴς γεννάδας, εὐεργετικὸς καὶ φίλοικτος εἰσάγαν,
7865	ὑπηκόοις μὲν εὐμενὴς ἡδὺς μάλα, ἐχθροῖς δὲ φρικτὸς καὶ δυσάντητος θέα, προκινδυνεύων προφρόνως κληρουχίας, ταμεῖον ὄντως τῶν ἀγαθουργημάτων, ὄντως χαριτώνυμος, ἔνθεος χάρις,
7870	αὔξων πλατύνων τοὺς ὅρους Ῥωμαΐδος ὅπλοις στρατηγίαις τε σὺν εὐβουλίαις, συχνῶς στραταρχῶν, καρτερῶν ἐν ταῖς μάχαις,
7870	ἐπανασώζων τὰς πόλεις Ῥωμαΐδι γνώσει λόγῳ πράγματι καὶ πείρᾳ μάχης,	317
7875	ἃς ὑφ’ ἑαυτοὺς ὑπέταξαν Λατῖνοι τῶν Αὐσόνων τ’ αὖ οὐ καλῶς ἀποστάται, προσηνὲς εὐέντευκτον ἦθος δεικνύων, μέτριος, εὐθύς, εὐπρόσιτος, χαρίεις, τιμῶν μοναχοὺς καὶ θεοῦ θυηπόλους.
7880	ἴσα προσεῖχε δ’ ἀγγέλοις ἀρχιθύταις, ἐκκλησίας ἔθιμα μὴ παρατρέπων, ἀποστολικῶν δογμάτων ἐπαινέτης καὶ τῶν πατρικῶν καὶ νόμων τῶν κειμένων, γνώμην μεγαλόψυχον ἐν καλοῖς ἔχων.
7885	δεῖγμά τι σαφὲς τῆς μεγαλοδωρίας, μονὴ περιθρύλητος ἡ τῶν Σωσάνδρων, ἢ μᾶλλον εἰπεῖν θαῦμα τῆς οἰκουμένης. πλὴν εἶχε μικρὸν συσκιάζον βραχέως τῶν ἀρετῶν ἥλιον αὐτοῦ τι νέφος·
7890	ἥττητο βραχὺ τῆς ἐρωτοληψίας. Ὑπῆρχεν αὐτῷ καὶ σύζυγος ὀλβία, Εἰρήνη λαμπρά, βασιλισσῶν τὸ κλέος, μερὶς ἀγαθὴ καὶ φύσις ἐξαισία, βοηθὸς ἀνθάμιλλος εἰς τὰ πρακτέα,
7895	ἀνδρεία γυνὴ καὶ θεὸν φοβουμένη, σεμνή, μεγαλόψυχος, ἄλλη Δεβώρα, οὐχ ἧττον ἀνδρὸς διέπουσα τὸ κράτος καὶ συνδιαφέρουσα τῷδε φροντίδας, πανευλαβής τε κοσμία, ξένη φύσις,
(7900)	κέρας Ἀμαλθείας τε σαφῶς ὡς λόγος· ἧς ἔργον ἀμήχανον εἰς κάλλους λόγον εὐτεχνίας τε μαρμάρων ποικιλίας ὁ προδρόμου κάλλιστος ἐν Προύσῃ δόμος, ὃν εἰς σεμνεῖον καθίδρυσεν ἐνθέως	318
7905	μονοτρόπων εὖ καὶ λατρευτῶν κυρίου. αὕτη λόγων ἔστεργε πατέρας μάλα, μονοτρόπους αὖ καὶ θεοῦ θυηπόλους, καὶ τῶν πενήτων ἦν χορηγέτις ξένη. Τῷδ’ οὐκ ἀνεκτὸν ἦν βλέπειν στεφηφόρῳ
7910	τοὺς Ῥωμαϊκοὺς εὐπεριγράπτους ὅρους τὴν ἄμπελόν τε τῆς ὅλης κραταρχίας συσὶ καθάπερ Ἰταλοῖς λωβουμένην· ὅθεν πεποιθὼς συντρίβοντι τὰς μάχας καὶ νικοποιῷ πανσθενουργῷ δεσπότῃ
7915	μάχην συνάπτει Λατίνοις φρικαλέαν ἐν Ποιμανηνοῦ χωρίοις κεκλημένου, οὗ ταγματάρχῃ τῶν ἄνω στρατευμάτων νεὼς ἀνεῖται Μιχαὴλ πρωταγγέλῳ. ἡγοῦντο τοίνυν στρατιᾶς μὲν Αὐσόνων
7920	ἄλλοι τε πολλοὶ καὶ βασιλεύς, ἐμπρέπων πᾶσιν ἀρίστοις ὡς ἐν ἡρώων ἴλαις τὸ πρὶν Ἀχιλλεύς, ἀπολάμπων τοῖς ὅπλοις καὶ ταῖς κατ’ ἐχθρῶν ἀναδούμενος νίκαις· τοῦ Λατινικοῦ δ’ ἀναριθμήτου στίφους
7925	ἄλλοι τε πάλιν καὶ δυὰς ὁμαιμόνων Θεοδώρου Λάσκαρι τοῦ βασιλέως,
7925	οἳ πρὶν ἀποδράσαντες ἐκ βασιλέως τῷ τῶν Ἰταλῶν ὑπεκλίνθησαν κράτει, καὶ τηνικαῦτα κατὰ Ῥωμαίων σφίσι	319
7930	καὶ συνεμάχουν καὶ συνεκρότουν μάχην. καὶ συρραγείσης ἐξ ἑκατέρου μάχης νίκην ἀπηνέγκατο Ῥωμαίων ἄναξ, κατὰ κράτος δ’ ἥττηντο Λατῖνοι πάλιν. ἔνθα βασιλεὺς ὦπτο ῥηγνύων τρέπων
7935	ἐναντίων φάλαγγας ἐνθέῳ σθένει, πᾶσι κελεύων, ἐμπιπλῶν προθυμίας. ἔνοπλος, ἱππότης δὲ λογχίτης ἅμα, ἄνω κάτω θέων τε καὶ περιθέων, ἔβαλλεν ἐχθροὺς τῷ δόρατι καιρίαν,
7940	αὐτὸς δι’ αὑτοῦ τὴν μάχην καταρτύων· καὶ σὺν ὀλίγοις, ὡς Γεδεών τις νέος, ἀλλοθρόων ἥττησε τὰς μυριάδας, οὓς μὲν παρανάλωμα μαχαίρας δράσας, οὓς δ’ αἰχμαλώτους ἀπαγαγὼν δεσμίους.
7945	ἑλὼν δὲ τυφλοῖ καὶ Λασκαρίους τότε. τουτὶ τροπαιούχημα Λατίνων θράσος ὀφρύν τε καὶ φύσημα συνέστειλέ πως, ὕψωσε Ῥωμαίων δὲ τὴν κραταρχίαν κἀπὶ μέγ’ ἀνήγαγε τῆς εὐτολμίας.
(7950)	Ἄλλη δὲ πάλιν Λατινική τις φάλαγξ Σέρρας κατατρέχουσα τὴν πόλιν τότε, ὄλεθρον ἧτταν φυλετῶν γνοῦσα, τάχος
(7950)	ἐκεῖθεν ἀπέδρασε σὺν ἀκοσμίᾳ, καλῆς στρατιᾶς Ἀγγέλου Θεοδώρου,	320
7955	ὃν φθάσας ἱστόρησε τὸ πρόσθεν λόγος, ἐπίθεσιν δείσασα προσδοκωμένην. οὗτος γάρ, ὡς ἔφημεν, ἄρξας ἀστέων Ὀρεστιάδος Σερρῶν Θεσσαλονίκης, ἄλλων πολιχνίων τε καὶ χώρας ὅσης,
7960	καὶ βασιλικοῖς ὡραϊσθεὶς συμβόλοις, ἀντίμαχος κράτιστος ἦν τοῖς Λατίνοις, ἀντίθετος δὲ καὶ κραταρχοῦντ’ Αὐσόνων. οὗτος μὲν αὐτὸν ἠξίου μάλ’ ἐνδίκως τῶν δευτερείων ἀπολαύειν τοῦ κράτους
7965	καὶ τῶν ὑφ’ αὑτὸν κυριεύειν ἀστέων· αὐτὸς δ’ ἀπρὶξ ἦν τοῦ στέφους δεδραγμένος. προυβάλλετ’ οὐκοῦν δεσπότας παραλόγως καὶ σεβαστοκράτορας καὶ δομεστίκους ὀφφικίων ἄλλα τε καθάπερ κράτωρ.
7970	Ὁ δ’ αὐτοκράτωρ ἐκνικήσας, ὡς ἔφην, τὴν τῶν Ἰταλῶν στρατιὰν κατὰ κράτος, καὶ καθελὼν σφῶν μεγαλόψυχον τῦφον ᾕρει πόλεις χώρας τε ταῖς στρατηγίαις, Λεντιανά τε, Ποιμανηνὸν αὐτίκα,
7975	καὶ Βερβενίκον καὶ Χαρίορον πάλιν. πηξάμενος δὲ καὶ νεῶν μακρῶν στόλον παρεῖχε πολλὰ πράγματα τοῖς Λατίνοις, ἐκ γῆς ἐπιὼν καὶ θαλάσσης πολλάκις,
7975	καὶ σφᾶς σκυλεύων καὶ κακῶς δρῶν ὡς σθένος,	321
7980	καὶ τὰς ὑπ’ αὐτοὺς παραλαμβάνων πόλεις. Μάδυτον εἷλε καὶ πόλιν τὴν Καλλίου σὺν τοῖς πέριξ ἅπασι χωρίοις τόποις. Ταύταις κρατοῦντος ἐμβραδύνοντος μάχαις καττύεταί οἱ παρ’ Ἀνδρονίκου λόχος
7985	πρωτεξαδέλφου, Νεστόγγου γε τοὐπίκλην, συνίστορας ἔχοντος ἄνδρας ἐντίμους, Ἰσάκιον σύναιμον Ταρχανιώτην καὶ Συναδηνὸν καὶ Φλαμούλιον μέγαν ἑταιρειάρχην Μακρηνόν, ἄλλο στῖφος·
7990	ὃ γνοὺς βασιλεὺς καὶ πυρὶ δοὺς τὸν στόλον πρὸς τὰς Ὀχυρὰς τὴν πόλιν ἀποτρέχει, κἀκεῖ τὸ πρᾶγμα δοὺς ἐτασμῷ καὶ κρίσει ὑπευθύνους εὕρηκε τοὺς εἰρημένους. καὶ Νεστόγγον μὲν σύγγονον πρωτεργάτου
7995	καὶ τὸν Μακρηνὸν ἐστέρησεν ὀμμάτων· καθεῖρξεν ἄλλους· τὸν δ’ Ἀνδρόνικον πάλιν εἱρκτῇ παραδίδωσιν ἐν Μαγνησίᾳ, ἀφ’ ἧς ἀποδρὰς ᾤχετ’ εἰς τὴν Περσίδα. ἐκ τοῦδ’ ἑαυτῷ λοιπὸν ὁ στεφηφόρος
(8000)	φρουροὺς περιέστησε καὶ ξιφηφόρους πρὸς φυλακὴν σώματος ἢ σωτηρίαν, ἐλευθερίας τῆς πρὶν ἐκλελησμένος τῆς θ’ ἁπλοϊκῆς βιοτῆς τῆς ἀτέχνου, ἔχων βοηθὸν καὶ συνεργὸν εἰς τόδε
8005	κοινωνὸν εὐνῆς καὶ βοηθὸν τοῦ βίου, τὴν ἀρρενωπὸν λῆμα προσκεκτημένην ἦθός τε βασίλειον ἐν τοῖς πρακτέοις Εἰρήνην βασίλισσαν, εἰρήνης δότιν. Ἀσύμφορον κρίναντες αὑτοῖς τυγχάνειν	322
8010	ἱστᾶν Ἰταλοὶ πρὸς βασιλέα μάχας συνῆλθον αὐτῷ, συμβάσεις δεδρακότες καὶ παραδόντες ἄστυ Πηγῶν εὐθέως, ἔπειθ’ ὑπεκστάντες δὲ χωρῶν ἀστέων τῶν πρὸς νότον γε κειμένων κραταρχίᾳ,
8015	τῶν δ’ αὖ πρὸς ἄρκτον πλησίον Βυζαντίδος ἔτι κρατοῦντες σὺν Βιθυνίας τόποις. καὶ λοιπὸν ὑπῆν ἀνακωχὴ τῆς μάχης. Οὕτως ἐχόντων ὡς ἔφην τῶν πραγμάτων, οἰκήτορες στέλλουσι πρὸς βασιλέα
8020	Ὀρεστιάδος λιπαροῦντας ἱκέτας, ὡς ἂν σταλείσης στρατιᾶς τούτων πόλις ἐλευθέρα γένοιτο χειρὸς Λατίνων. μετὰ στρατιᾶς τοιγαροῦν πέμπει τάχος Ἰσῆν πρωτοστράτωρα σὺν τῷ Καμμύτζῃ,
8025	οἳ τὴν πόλιν φθάσαντες, ἔνδον τειχέων εὖ προσδεχθέντες, εἰσέδραμον ἀσμένως. ἐπεὶ δὲ Θεόδωρος Ἀγγέλων γένους σχεδὸν κατῆρχε Μακεδονίας ὅλης τῆς γείτονος Θρᾴκης τε σὺν τοῖς ἐν κύκλῳ,
8030	ἄνευ Ῥοδόπης Ἀχριδοῦ Μελενίκου (τούτων γὰρ ἦρχε Σθλάβος ὠνομασμένος,
8030	οὗ τὰ κατ’ αὐτὸν ἐξερεῖ τάχα λόγος), ἐπεὶ κατῆρχεν, ἐκ Θεσσαλίας ἄρας τὴν Ἀδριανοῦ καταλαμβάνει πόλιν,	323
8035	καὶ τῆσδ’ ὑπῆρξεν ἐγκρατὴς συμφωνίᾳ. ἐξηλάθη γοῦν στρατιὰ βασιλέως κακῶν ἀπαθής, καὶ τρέχει πρὸς τὴν ἕω. Οὕτω κατασχὼν Θεόδωρος τὴν πόλιν ἀεὶ παρεῖχε πράγματα τοῖς Λατίνοις,
8040	τὰς σφῶν σκυλεύων καὶ κατατρέχων πόλεις. ἐπῆλθε μὲν Βιζύῃ Λατίνων πόλει, πρὸς δ’ αὖ γε Βρύσει χωρίοις θ’ ὑπηκόοις, καὶ πάντα πορθεῖ καὶ σκυλεύει τὰ πέριξ. ἐπιστρατεύει καὶ μέχρι Βυζαντίδος,
8045	καὶ τοῖς Ἰταλοῖς ἐντίθησι δειλίαν. οὗτος πρὸς Ἀσὰν τὸν κρατοῦντα Βουλγάρων σπονδὰς ἔθηκε συμβάσεις τ’ ἐνωμότους. Ἀσὰν δ’ ὑπῆρχεν οὗτος υἱὸς Ἀσάνη τοῦ Βουλγάρων ἄρξαντος ἔμπροσθεν χρόνον·
(8050)	ὅστις θανόντος τῷδε τοῦ φυτοσπόρου, καὶ τοῦ Βορίλα Βουλγάρων σχόντος κράτος, καθάπερ ἱστόρησε φθάσας μοι λόγος, φυγὰς ἀπέδρα πρὸς Σκύθας παριστρίους· εἶτα Σκυθικὸν Ῥωσικὸν λαβὼν στῖφος,
8055	ἐπιστρατεύσας τῷ κρατοῦντι Βορίλᾳ ἀνακαλεῖται τὴν πατρὸς κληρουχίαν, καὶ κατὰ μάχην συμπλακεὶς τοῦτον τρέπει, ἑλών τε τυφλοῖ καὶ κραταρχεῖ Βουλγάρων.
8055	πρὸς τόνδε τοίνυν Ἀσάνην Ἰωάννην	324
8060	ἄναξ ἐπακτὸς Θεόδωρος, ὡς ἔφην, εἰρηνικὰς θεὶς συμβάσεις μεθ’ ὁρκίων καὶ κῆδος ἔδρα, τοῦδε παῖδα Μαρίαν τὴν ἐκ νοθείας προσλαβὼν νύμφην φίλην εἰς αὐτάδελφον τὸν Μανουὴλ ἐννόμως.
8065	μετὰ δὲ μικρὸν συμβάσεις διαλύσας καὶ συναλίσας στρατιᾶς πλεῖστον στῖφος ἐπεστράτευσε Βουλγάρων ἀρχηγέτῃ· καὶ συρραγείσης ἐξ ἑκατέρων μάχης ἧτταν ὑπέστη Θεόδωρος ἐσχάτην,
8070	αὐτοῦ στρατιᾶς ἀκλεῶς λελυμένης. καὶ συσχεθεὶς αἴσχιστα Μυσοῖς βαρβάροις πρὸς Ἀσὰν αἰχμάλωτος ἀπήχθη τάλας μετὰ λογάδων προσγενῶν ἐριτίμων ἄλλου τε πολλοῦ μυριαρίθμου στίφους.
8075	ἀλλ’ Ἀσάνης μὲν Θεόδωρον κατέχων πολλῆς θεραπείας τε τιμῆς ἠξίου, πλῆθος δ’ ἁλωτὸν ἐκλύει πρὸς πατρίδας ποσὶν ἐλευθέροις τε καὶ δίχα φόβου ἐπαναδραμεῖν ἐκ φιλανθρώπου τρόπου,
8080	τάχα δ’ ἑαυτῷ καὶ τιθεὶς τὸ συμφέρον· μετὰ γὰρ ἀπόλυσιν αὐτῶν εὐθέως μετὰ στρατιᾶς ἐξιὼν πρὸς τὰς πόλεις ᾕρει τε ταύτας εὐχερῶς ἄνευ μάχης, καὶ τοῖς ὑπ’ αὐτὸν συνέταττε φρουρίοις.
8085	τὴν Ἀδριανοῦ παραλαμβάνει πόλιν,
8085	μεθ’ ἣν Διδυμότειχον ἀσφαλῆ πόλιν, ἔπειτα Θρᾴκην Μακεδονίαν ὅλην, Βολερὸν εἷλε καὶ Ξάνθειαν καὶ Σέρρας, ἄστυ Πριλάπου, Πελαγονίας πλάτη	325
8090	σὺν τοῖς πέριξ ἅπασι χωρίοις τόποις. αἱρεῖ τε Πρέσπαν Δεάβολιν Ἀχρίδα, Ἀλβανὸν ἅπαν, Ἰλλυριῶν τὸ κλίμα, καὶ τῆς Βλαχίας τοὺς ὅρους κατατρέχει. ἔπειτ’ ἐπανέζευξε πρὸς τὴν πατρίδα,
8095	καὶ φρουρίων μέν τινα Ῥωμαίοις νέμει, ἄλλα δ’ ἀφῆκεν ὑφ’ ἑαυτὸν τυγχάνειν. ἐντεῦθεν οὖν ἔδοξεν οὗτος Ἀσάνης θαυμαστὸς ἀνὴρ μακαριστὸς τοῖς ὅλοις. ἦν γὰρ ἀληθῶς συμπαθὴς πρᾶος πάνυ·
(8100)	οὐ γὰρ ἐχρῆτο καθ’ ὑπηκόων φόνοις, οὐδ’ εἶχεν ὠμότητα τὴν ἐν βαρβάροις σύμφυτον οἷον συμπεφυκυῖαν γένει, ἢ Ῥωμαϊκοῖς αἵμασιν ἐνετρύφα, ὡς πρὶν κρατάρχαι Βουλγάρων κακοτρόπως,
8105	ἀλλ’ ἦν ἀγαθὸς καὶ φιλάνθρωπος φύσει. τῷ τοι ποθεινὸς Αὔσοσιν ἦν Βουλγάροις. Φρουρούμενος δὲ Θεόδωρος ὡς ἔφην, φιλοφροσύνης τ’ ἀπολαύων ἐν χρόνῳ, ἐπεὶ τυρεύειν μηχανὰς ἐφωράθη,
8110	τοὺς ὀμμάτων ἔσβεστο λύχνους ἐνδίκως. αὐτοῦ δ’ ἀδελφὸς Μανουὴλ ὁ δεσπότης, κατὰ μάχην ὢν καὶ φυγῇ κεχρημένος,
8110	Θεσσαλονίκην καταλαμβάνει πόλιν, καὶ τῆσδ’ ἐκυρίευσε πραγμάτων δίχα	326
8115	σὺν τοῖς γε λοιποῖς ἀστέων καὶ χωρίων τοῖς κατὰ δύσιν ἐγκαταλελειμμένοις. οὗτος καλεῖσθαι δεσπότης ᾑρημένος ἐχρῆτο μᾶλλον βασιλικοῖς συμβόλοις, ἐν ὑπογραφαῖς διὰ κοκκίνου γράφων.
8120	πρὸς ὅν τις ἀπέσκωψεν εὐστόχως μάλα, ὡς σοὶ προσᾴδειν ἁρμόδιον τυγχάνει σὲ τὸν βασιλέα τε δεσπότην ἅμα. Καὶ Σθλάβος ἀνήρ, οὗπερ ἐμνήσθην ἄνω, ἐκ Βουλγάρων φύς, προσγενὴς ὢν Ἀσάνῃ,
8125	λαβὼν κατεῖχε φρούριον Μελενίκου, καὶ τῆς Ῥοδόπης ἦρχε σὺν τοῖς φρουρίοις καὶ τοῖς ἐν αὐτῇ χωρίοις ἀραρότως, καὶ δεσποτικῆς ἀξίας γε τυγχάνει πρὸς τοῦ κρατοῦντος Ἐρρῆ τῆς Κωνσταντίνου,
8130	οὗ καὶ συνήφθη τῇ θυγατρὶ τῇ νόθῳ. ἐνίοθ’ οὗτος συνεμάχει Λατίνοις, ἐνίοτ’ αὖθις Βουλγάροις τοῖς φυλέταις, καὶ Θεοδώρῳ τῷ Κομνηνῷ πολλάκις. τίνι δ’ ἁπάντων οὐ συνήρχετ’ εἰς λόγον,
8135	ἀλλοπρόσαλλος εὐρίπιστος τυγχάνων; Τοῦ δὲ κρατοῦντος Ἰταλῶν τοῦ Ῥομπέρτου βίον καταστρέψαντος ἐν Βοιωτίᾳ, σφῶν Ἰωάννης παραλαμβάνει κράτος, ἔξωρος ἀνήρ, τῆς Σιὼν ῥὴξ τυγχάνων·
8140	ὃς καὶ μάχην ἵστησι πρὸς βασιλέα, μετά γε νηῶν ἐκπεπλευκὼς εἰς ἕω καὶ τῆς Λαμψάκου κατάρας νεωρίῳ. πλέον δὲ μηδὲν δεδρακὼς ὑποστρέφει· ὁ γὰρ βασιλεὺς Αὐσόνων Ἰωάννης	327
8145	γενναῖος ἀντίμαχος ἦν ἀντιστάτης, εἰ καὶ καθυπέστρεψεν ἄρτι τῆς μάχης τῆς πρὸς Καίσαρα Γαβαλᾶν ἀποστάτην, εἰ καὶ τριήρεις καὶ δυνάμεις αὖ πάλιν Παλαιολόγῳ παραδοὺς Ἀνδρονίκῳ,
(8150)	ὃν εἶχε δομέστικον μέγαν τῷ τότε, πρὸς τὴν Ῥόδον πέπομφε κατ’ ἀποστάτου. ἀλλ’ οὖν μετρίους παραλαβὼν ὁπλίτας ὅπλοις ἀπεῖργεν ἐκδρομὰς τοῖς Λατίνοις. καὶ τὰ κατὰ μάχην δὲ τὴν ἀποστάτου
8155	αἴσιον ἔσχε Παλαιολόγῳ πέρας, καὶ κατὰ νοῦν τείνοντα τοῦ βασιλέως. Τοῦ Λατινάρχου δ’ ἐκλελοιπότος βίον κληροῦχος ἀρχῆς Βαλδουῗνος γίνεται, ἤπιος ἀνήρ, σωφρονικός, χαρίεις.
8160	Ἄναξ δὲ τιθεὶς τοῖς ὑπηκόοις σθένος καὶ τοῖς ὑπ’ αὐτὸν ἄστεσι καὶ χωρίοις εἰρηνικὴν σύναρσιν εἴτε καὶ πλάτος, ἐναντίοις δὲ συστολὴν καὶ δειλίαν, κῆδός τε κατήλλαξε μνηστείαν θ’ ἅμα
8165	πρὸς τὸν κρατοῦντα Βουλγάρων τὸν Ἀσάνην, καὶ πιστὰ συντέθεικεν ὅρκια πάλιν,
8165	σπονδὰς ἐνωμότους καὶ συμφωνίας, ὡς, εἰ παρείκοι, συγκροτοῖτο προσφόρως καὶ συμμαχοῖτο πρὸς μάχας ἐναντίων,	328
8170	καὶ πάλιν εἰ δέοιτο, χειρὸς Αὐσόνων, καταπολαύοι Βουλγάρων ἀρχηγέτης. τούτων πραχθέντων ὅνπερ εἰρήκειν τρόπον, συνέρχεται δὴ πρὸς πόλιν τὴν Καλλίου μετὰ συνεύνου καὶ θυγατρὸς Ἑλένης
8175	Ἀσὰν βασιλεῖ καὶ βασιλίδι τότε, καὶ συντελοῦσι συνάφειαν υἱέων, Θεοδώρου Λάσκαρι συνεζευγμένου Ἀσὰν θυγατρὶ κατὰ νόμους Ἑλένῃ. ἐπευλόγει δὲ τοὺς γάμους ἀρχιθύτης
8180	θεῖος Γερμανός, συμπαρὼν τελουμένοις, τῷ τηνικαῦτα ποιμενάρχης Τρινόβου, τῷ Βουλγαρίας ὑποκείμενος θρόνῳ. οὐκ οἶδ’ ὅπως κέκριτο συνόδου κρίσει θεσπίσματί τε τοῦ κρατοῦντος Αὐσόνων
8185	τιμὴν πατριάρχου γε καὶ κλῆσιν ἔχειν, κήδους τινόντων τῶν κρατούντων οἱ χάριν. ἐπεὶ δ’ ἐπεπλήρωτο τὰ κατὰ γάμους, βασιλὶς Εἰρήνη μὲν ἅμα νυμφίοις οἴκαδ’ ἀπῄει κατὰ τοὺς ἕω τόπους,
8190	πρὸς Μυσίαν δ’ αὖ ἡ βασιλὶς Βουλγάρων· δυὰς δ’ ἀνάκτων σὺν δυνάμεσι πάλιν
8190	Μακεδονίαν κατέδραμε καὶ Θρᾴκην, καὶ Λατινικὰ χωρία τε καὶ πόλεις αὑτοῖς διεῖλον καὶ κατέσχον ἀμάχως.	329
8195	τὰ Μάδυτα μὲν καὶ Χερρονήσου πλάκα, πόλιν Καλλίου σὺν ὄρει τε τοῦ Γάνου μάχῃ παρεστήσατο προφθὰς ὁ κράτωρ, οὗ καὶ πόλιν ἔκτισε πρὸς πόδας ὄρους· ἀρχῆς δ’ ὅρους ἔπηξεν ἄχρι Μαρίτζης.
(8200)	τὰ δ’ αὖ κατ’ ἄρκτον προσνενευκότα μέρη κληρουχίαν εἴληφε Βουλγάρων ἄναξ. καὶ μέχρι δ’ αὐτῶν τειχέων Βυζαντίδος ἄνακτες ἄμφω προσπελάζουσιν ὅπλοις, καὶ πτοίαν οἵαν ἐντιθοῦσι Λατίνοις.
8205	ἑκάτερος δ’ ἔπειτα τῶν βασιλέων χειμῶνος ὑπέστρεψεν εἰς κραταρχίαν. Ὁ μέν γε Θεόδωρος ἄνακτος γόνος, ἄνηβος ὤν τις καὶ νεώτατος φύσει, εἰ καὶ συνῄει μηδαμῶς γε τῇ κόρῃ,
8210	πλὴν ἀλλ’ ἀνῆκτο σὺν Ἑλένῃ συζύγῳ πρὸς βασιλίδος εὐμενῶς φιλοφρόνως. μεταμεληθεὶς δ’, ὡς ἐνῆν ἀπεικάσαι, ἐφ’ οἷς Ἀσὰν δέδρακε πρὸς βασιλέα, στείλας πρὸς αὐτὸν ἐκλιπαρεῖ σὺν δόλῳ
8215	αὐτῷ σταλῆναι τὴν φίλην θυγατέρα προσρήσεώς τε καὶ φίλης θέας χάριν ἐν Ἀδριανοῦ τῇ πόλει σκηνουμένῳ
8215	μετὰ στρατιᾶς καὶ συνεύνου φιλτάτης, μετὰ δ’ ἐπανήκειν γε πρὸς τὸν γαμέτην.	330
8220	σταλεῖσαν οὐκοῦν προσλαβὼν φυτοσπόρος οὔκουν μεθῆκε καὶ δακρύουσαν μάλα ἐπαναδραμεῖν, ὡς ὑπόσχεσις, πάλιν· ἀλλὰ σὺν αὐτῇ πρὸς Μυσοὺς ἀποτρέχει, μεθεὶς ὀπαδοὺς ἰέναι παλινδρόμους.
8225	Εἶτα Σκυθικὸν μυριάριθμον στῖφος Ἴστρον περᾶσαν σὺν γυναιξὶ καὶ τέκνοις, ἄκοντος Ἀσάν, δι’ Αἵμου καὶ Ῥοδόπης χύδην ἐπῆλθε Μακεδονίας τόποις, καὶ τήνδ’ ἐληΐσαντο σὺν πάσῃ Θρᾴκῃ,
8230	εἰς Αἶνον αὐτὴν πεφθακότες τὴν πόλιν καὶ τὰ πρὸς ἑσπέραν γε νεύοντα μέρη· ὧν οἱ μὲν εἶχον τὰς νομὰς ἐλευθέρας κατὰ ποταμὸν Ἕβρον ὠνομασμένον, ὃς ἐκβολὰς τίθησιν εἰς Ἀμφιτρίτην·
8235	οἱ δ’ αὖ ἐνηυλίζοντο τοῦδε χωρίοις κἀν τοῖς πεδίοις καὶ τόποις παραλίοις, ἐφ’ ὧν ἐδῄουν ἐσκύλευον τὰ πέριξ, αἱροῦντες ἄστη, πυρπολοῦντες χωρία, καὶ πάντα δρῶντες Σκυθικὴν ἐρημίαν.
8240	τοὺς δ’ αἰχμαλώτους εἰς πόλεις τὰς Αὐσόνων πωλοῦντες ἦγον ἀργύρου καὶ χρυσίου. τὸ δ’ Ἰταλῶν ἔκσπονδον ἀναιδὲς γένος,
8240	κατ’ Αὐσόνων μῆνίν τε καὶ χόλον τρέφον ἐφ’ οἷς κακῶς πέπονθεν ἐκ βασιλέως,	331
8245	συνῆλθεν Ἀσὰν καὶ Σκύθαις εἰς συμβάσεις, καὶ σὺν στρατιᾷ Σκυθικῇ καὶ Βουλγάρων ἐπ’ αὐτὸν ὁρμᾷ τὸν κρατάρχην Αὐσόνων. ὡς δ’ ἧκον ἔνθ’ ἔρυμα Τζουρουλοῦ πέλει, περιλαβόντες μηχαναῖς πάσαις τόδε
(8250)	μάχην ἐπ’ αὐτὸ καρτερὰν συνεκρότουν, τόξοις λίθοις βάλλοντες ἐξ ἐναντίας, καὶ μηχαναῖς τύπτοντες αὐτοῦ τὰς βάρεις, καὶ πάντα δρῶντες ὥστε πορθῆσαι τόδε. ἀλλ’ ἦσαν αὐτοῖς μηχαναὶ τόξα βέλη
8255	ἕωλα πάντα καὶ σαφὴς ληρῳδία· ὁ γὰρ ἔσω φρούραρχος ἢ στρατηγέτης Νικηφόρος κλήσει τε καὶ τρόποις πλέον, Ταρχανειωτῶν ἐκ γένους κατηγμένος, ὁ τοῦ μεγάλου δομεστίκου νυμφίος,
8260	Παλαιολόγων ἐκ φυλῆς Ἀνδρονίκου, εἰς πρωτόπαιδα Μαρίαν θυγατέρα, τῆς βασιλείου τραπέζης ὑπηρέτης, μετὰ δὲ δομέστικος ὀφθείς τις μέγας, ἀνδρεῖος ἀνὴρ συνετὸς καὶ γεννάδας,
8265	θεοῦ θεράπων νουνεχής θ’ ὑπηρέτης, ταῖς εὐτυχίαις καὶ στρατηγίαις μέγας· ὃς ταῖς κατ’ ἐχθρῶν ἀναδούμενος νίκαις στερρός τις ἀντίμαχος ἦν ἀντιστάταις, ἀποτρέπων φάλαγγας αὐτῶν εὐψύχως
8270	θεοῦ σθένει τε καὶ στρατηγίας τέχνῃ. Οὕτως ἐχόντων ὡς ἔφην τῶν πραγμάτων, Ἀσὰν τολυπεύοντι τὰ κατὰ μάχην ἀγγέλλεται μήνυμα μεστὸν πικρίας, ὡς σύζυγός τε καὶ σὺν αὐτῇ παιδίον	332
8275	καὶ Τρινόβου πρόεδρος αὐτίκα μάλα τεθνᾶσιν ἤδη, τὸν βίον λελοιπότες. ὡς οὖν ταῦτ’ ἠνώτιστο, λύσας τὴν μάχην εὐθὺς ἐπανέζευξε πρὸς τὴν Μυσίαν, πυρὶ παραδοὺς τειχέων καθαιρέσεις.
8280	μόνον δὲ φῦλον Ἰταλῶν λελειμμένον, καὶ τοῦτ’ ἐπανέζευξε πρὸς Βυζαντίδα, ἄστυ λελοιπὸς ἀσινὲς βλάβης δίχα. Ἀσὰν δὲ συνεὶς συμφορᾶς τὴν αἰτίαν, ὡς ἔκτισις πέφυκε τῆς ἐφορκίας,
8285	πρεσβεύεται τάχιστα πρὸς βασιλέα, ἀνανεῶν κῆδός τε καὶ συμβιβάσεις, ἃ δέδρακε πρίν, ἠθέτησε δ’ ὑστέρως. ὁ δ’ ἀσμένως ἤκουσε πρεσβείας λόγους, καὶ σπένδεται δὴ συγγινώσκει τ’ αὖ μάλα
8290	μετανοοῦντι Βουλγάρων ἀρχηγέτῃ ἐφ’ οἷς κακῶς ἔπραξεν ὅρκους συγχέας· ὃς λοιπὸν ἐκπέπομφε καὶ θυγατέρα, καὶ συμβιβάσεις ἐμπεδοῖ καὶ φιλίαν. καὶ πάλιν Αὐσόνων τε Βουλγάρων μέσον
8295	ὑπῆρχεν εἰρήνης καὶ φιλίας κλέος.
8295	Ἐξαπορηθεὶς τοῖς ὅλοις Βαλδουῗνος ὡς συνελαθεὶς εἰς πόλιν πανταχόθεν πρὸς τοῦ κρατοῦντος Αὐσόνων Ἰωάννου, πρὸς ῥῆγα Φράγγων ἐν τριήρεσι πλέει,	333
(8300)	καὶ συμμαχικὸν προσλαβὼν πλεῖστον μάλα, καὶ διοδεύσας Γαλλίας Ἰταλίαν, εἰς Παιόνων ἔφθασε λιπαρὰν χθόνα· ἀφ’ οὗ περάσας τὸν βαθυδίνην Ἴστρον προσέσχε Μυσῶν τοῖς ἀποκρήμνοις τόποις,
8305	οἳ καὶ παρέσχον δίοδον τοῖς Λατίνοις, τὰς πρὸς κρατοῦντα σπονδὰς ἠθετηκότες. εἷλον δ’ Ἰταλοὶ καὶ Τζουρουλὸν τῷ τότε, Σκύθας ἔχοντες συμμάχους παριστρίους, τοῦ Πετραλίφα πρὸς φυλακὴν φρουρίου
8310	ἔντοσθεν ὄντος, εὐγενοῦς στρατηγέτου. Ἄναξ δ’ ἐπελθὼν Νικομηδείας τόποις δι’ ὑγροχέρσου στρατιᾶς ῥωμαλέας Δακιβύζης φρούριον εἷλε τῇ μάχῃ, ἔρυμά τ’ ἄλλ’ ᾧ κλῆσις Νικητιάτου,
8315	καὶ λείαν ἀπήλασε, πλῆθος λαφύρων. πέπονθε δ’ ἄλλως ἐν στόλῳ δυστυχίαν· τοῦ γὰρ Κοντοφρὲ Μανουὴλ κεκλημένου, ἀνδρὸς στρατηγοῦ, δεξιοῦ ναυαρχίαν, ὄντος στολάρχου τὸ πρὶν εὐτύχει στόλος·
8320	ὡς δ’ Ἰαφρὲ ναύαρχος ἐκ βασιλέως ἀντικαταστὰς Ἰταλοῖς συνεπλάκη, ἧτταν ὑπέσχε παρὰ τούτων ἐσχάτην,
8320	τρεισκαίδεκα ναῦς ἀποβαλὼν ἐν μάχῃ. Ταῦτα μὲν οὖν ἔσχηκε τόνδε τὸν τρόπον·	334
8325	ὁ δ’ Ἀσάνης ἔστεργε συμβάσεις τέως, εἰ μὴ καθαρῶς, ἀλλὰ τὸ πλέον μέρος. τούτῳ θανούσης ὡς ἔφην τῆς συζύγου τῆς ἐξ Οὐγγρίας, πρὸς γάμους γε δευτέρους ἠγάγετ’ ἀθέσμως τε καὶ παρανόμως
8330	τὴν Θεοδώρου παῖδα Κομνηναγγέλου, ὃν φωτὸς ἐστέρησε τὸ πρὶν ὀμμάτων, κλῆσιν Εἰρήνην, ἀγαθὴν ὄψιν πάνυ, μὴ κασιγνήτου κῆδος ἐν νῷ λαμβάνων. παίδων δ’ ὑπῆρχε τετρακτὺς Θεοδώρῳ,
8335	Ἰωάννης τε Δημήτριος σὺν Ἄννῃ, Εἰρήνη τ’ αὖ, σύνευνος Ἀσὰν Βουλγάρου, ἣ παῖδάς οἱ τρεῖς ἀποτέξασα φθάνει, Μιχαὴλ Μαρίαν τε καὶ Θεοδώραν. εἱρκτῆς δὲ δεσμῶν ἐκλυθεὶς κήδους χάριν
8340	ὁ μνημονευθεὶς Θεόδωρος πολλάκις Θεσσαλονίκην καταλαμβάνει πόλιν· μετὰ φενάκης δ’ εὐτελῶν τε ῥακίων εἴσω παρελθὼν τῆσδε λαθὼν τειχέων συνιστόρων σθένει τε καὶ συνεργίᾳ
8345	δεσμοῖ τ’ ἀδελφόν, ἐν κεφαλαίῳ φάναι, καὶ τὸ πρὶν ἀνείληφε τῆς χώρας κράτος. εἶτ’ Ἰωάννην υἱέων φίλων ἕνα τοῖς βασιλικοῖς ὡραΐσας συμβόλοις,
8345	πρὸς δ’ αὖ καλεῖσθαι θεσπίσας βασιλέα,	335
(8350)	αὐτὸς διεῖπε πραγμάτων τὰς φροντίδας. τὸν σύγγονον δὲ πρὸς πόλιν τὴν Ἀττάλου ἔπεμψεν ἐξόριστον, αὐτοῦ δ’ εὐνέτιν Ἀσὰν πατρὶ πέπομφεν. ἀστάτου τύχης. ἀλλὰ Μανουὴλ ἀπάρας ἐξ Ἀττάλου
8355	πρὸς τὸν χαριτώνυμον ἄνακτα τρέχει, καὶ τοῦδε τυχὼν εὐμενοῦς γε προστάτου, φιλοφρονηθεὶς δ’ ἱκανῶς ὥσπερ δέον, χρήματα λαβὼν καὶ τριήρεις ἓξ πάλιν, δι’ ὧν κατασχεῖν ἠδυνήθη τὸν τόπον,
8360	πρὸς τὰ Βλαχίας ἐξαπεστάλη μέρη. καὶ καταλαβὼν Δημητριάδος τόπον, στράτευμ’ ἱκανὸν ἐν βραχεῖ συναλίσας, ἄρχει Φαρσάλων Πλαταμῶνος Λαρίσσης· εἶτα συνῆλθε τοῖν δυοῖν ὁμαιμόνοιν,
8365	πηρῷ Θεοδώρῳ τε καὶ Κωνσταντίνῳ. καὶ τοῖσδε πεισθεὶς ἀμελεῖ τῶν ὁρκίων ἕκων ἄκων, ὥς φασι, καὶ συγκειμένων τῶν πρὸς κρατάρχην Αὐσόνων Ἰωάννην, ἐσπείσατο σφίσι δὲ καὶ συνεκράθη.
8370	μετ’ οὐ πολὺ θνήσκων δὲ Μανουὴλ ὅδε ἐχρῆτο πολλῷ καὶ πικρῷ μεταμέλῳ παραβασίας ὁρκίων φρικαλέων. Λείπει δὲ βίον καὶ βασιλὶς Εἰρήνη, καὶ πρὸς μονὰς βέβηκε τὰς οὐρανίους,
8375	γυνὴ φίλοικτος, ἀρχική, σώφρων, ξένη,
8375	χάρισι πολλῶν ἀγαθῶν κοσμουμένη. Μετὰ βραχὺ δὲ καὶ κρατάρχης Βουλγάρων ἀνθρώπινον λέλοιπεν Ἀσάνης βίον, ἤπιος ἀνὴρ καὶ φιλοικτίρμων φύσει,	336
8380	ἄριστος ὀφθεὶς παρὰ Μυσοῖς βαρβάροις, εὐεργετικὸς Αὔσοσι καὶ φυλέταις, πᾶσιν ἐπαρκῶν τὰς σιτήσεις ἀφθόνους, μερίδα καὶ μέλλοντι προσνέμων βίῳ. τούτου τελευτήσαντος ἀρχὴν Βουλγάρων
8385	παῖς Καλλιμάνος παραλαβὼν κατέχει, ὃν βασιλὶς ἔτικτεν αὐτῷ Μαρία, ἐκ Παιόνων ἔχουσα σειρὰν τοῦ γένους. ὑπῆρχεν αὐτῷ καὶ σύναιμος ἡ Θάμαρ, ἐκ δ’ Ἀγγελίνης Εἰρήνης Ἀσὰν ἔφυ
8390	Ἄννα Μιχαὴλ καὶ σὺν αὐτοῖς Μαρία. Καλλιμάνος γοῦν κράτος ἀνεζωσμένος τὰς πρὸς κρατάρχην ἐμπεδοῖ συμβιβάσεις, καὶ πάλιν εἰρήνη τις ἦν ἐν τῷ μέσῳ. πηρὸς δὲ Θεόδωρος σὺν Ἰωάννῃ
8395	Θεσσαλονίκης ἐκράτει καὶ τῶν πέριξ· μεθ’ οὓς ὑπῆρχε δεσπότης Κωνσταντῖνος πηροῦ σύναιμος καὶ Μιχαὴλ ἔγγονος, Μυσῶν κραταρχῶν Μανουήλ τε τοῦ λάχους. Οὕτως ἐχόντων πραγμάτων Ἰωάννης,
(8400)	στρατηγετῶν κράτιστος, ἀνάκτων κλέος, βουλεύεται δὴ καθελεῖν Ἰωάννην τῆς βασιλικῆς ἀξίας καὶ τοῦ θρόνου,
(8400)	ὡς τήνδε κατέχοντα μαλ’ ἀναξίως. ὅθεν παρ’ αὐτὸν εἰσκαλεῖται καθ’ ἕω	337
8405	τὸν Ἰωάννου Θεόδωρον πατέρα ἄναξ φρενήρης, καὶ τιμᾷ φιλοφρόνως· εἶτα δυνάμεις Ῥωμαϊκὰς Σκυθίδας, ἃς εἶχε κλῆρον ἰδιαίτατον δράσας, εὖ συναθροίσας ἐκστρατεύει προφρόνως
8410	κατ’ Ἰωάννου διὰ Μακεδονίας. Χριστοῦ πόλιν οὖν παραμείψας Στρυμόνα, προσέσχε φρουρίῳ γε τῷ τῆς Ῥεντίνης, πάμπαν ἐρήμῳ τῶν συνοικούντων ἔσω, ἀποδρασάντων τῶν φυλάκων ἐκ φόβου·
8415	ὃ καὶ λαβὼν φύλακας ἔνδον εἰσάγει. ἔπειτ’ ἐκεῖθεν σὺν στρατῷ καὶ δυνάμει ἐφίσταται τάχιστα Θεσσαλονίκῃ· ἧς τειχέων ἄγχιστα πηγνύει φέρων σκηνὰς βασιλείους τε καὶ παντευχίας,
8420	παρὰ δ’ ἑαυτῷ τῶν στρατευμάτων στῖφος, ἃ πάντ’ ἐδῄουν ἐκδρομαῖς κεχρημένα, λεηλατοῦντα τὰ πρόσοικα χωρία. Σκύθαι δὲ μᾶλλον ἠφάνιζον πλειόνως, συχνῶς ἐπιόντες γε πάντα τὰ πέριξ
8425	καὶ ταῦτα δρῶντες Σκυθικὴν ἐρημίαν. ὁ δ’ αὖ στόλος πάραλα κατεπυρπόλει, οὗ περ στολάρχης Κοντοφρέ τις γεννάδας. εἵποντο τῷδε βασιλεῖ στρατηγέται ἄνδρες λογάδες ἀρεϊκοὶ γεννάδαι,
8430	ἄριστος Ἀνδρόνικος ἐν στρατηγίαις, Παλαιολόγος ἐν δομεστίκοις μέγας, πρωτοβεστιάριος Ῥαοὺλ τοὐπίκλην, Τορνίκης Δημήτριος ἀγαθὸς φύσιν, πράγματα κοινὰ φροντίδας τ’ αὖ ἀνέχων	338
8435	Ταρχανειωτῶν ἐκ γένους Νικηφόρος, πρωτοσεβαστὸς Κοντοστέφανος πάλιν, καὶ Πετραλίφας χαρτουλάριος μέγας μετά γε πολλῶν εὐκλεῶν βουληφόρων. ἀμφιπονουμένων δὲ τῇδε ταγμάτων
8440	ἀφῖκτό τι μήνυμα πρὸς βασιλέα, ὡς Ταχαρίων ἔθνος ὠνομασμένον Τούρκοις συνελθὸν ἐκνικᾷ σφᾶς ἐν μάχῃ. ταῦτ’ ἐμβραδύνειν μὴ δυνάμενος κράτωρ, ἀφεὶς τὸ πορθεῖν, ἀφορᾷ πρὸς συμβάσεις,
8445	πρέσβιν μεσιτεύοντα ταύταις λαμβάνων τὸν Ἰωάννου Θεόδωρον πατέρα. τὰ δ’ ὁρκίων ἦν ὡς ἅπαντ’ Ἰωάννην τὰ σύμβολα ῥίψαντα τῆς κραταρχίας, πέδιλ’ ἐρυθρὰ καὶ πυραμίδος λίθον,
(8450)	κλῆσιν κεκτῆσθαι καὶ τιμὴν τὴν δεσπότου, καὶ φίλον εὔνουν βασιλεῖ καθεστάναι. οὕτω δεδρακὼς βασιλεὺς ὑποστρέφει, κατεμπεδώσας ὁρκίοις τὰς συμβάσεις, Θεόδωρον δ’ Ἄγγελον λιπὼν φιλτάτῳ.
8455	Ὡς οὖν ἐπανέζευξε πρὸς τὰ τὴς ἕω, Ἰαθατίνης σουλτὰν Ἰκονιέων
8455	ἔπεμψε πρέσβεις, λιπαρῶν βασιλέα τυχεῖν βοηθείας τε καὶ συμμαχίας κακῶς πεπονθώς, ὡς ἔφην, Ταραχίοις,	339
8460	καὶ κινδυνεύων ἀπολέσθαι παντάπαν. συνεὶς βασιλεὺς ὡς ἑαυτῷ συμφέρει εἰ δυστυχοῦντι συμμαχήσει σουλτάνῳ, πρεσβείαν εἰσδέδεκτο καὶ μάλ’ ἀσμένως. ὅθεν κρατάρχης καὶ σουλτὰν συνηλθέτην
8465	ἐν τῇ Τριπόλει τῇ πρὸς Μαιάνδρῳ πόλει· σπεισάμενοι δὲ καὶ δράσαντες συμβάσεις ὡς ἂν συνασπίζοιεν ἀλλήλοις μάχῃ, πρὸς πατρίδας ᾤχοντο καὶ κραταρχίας. Μετὰ δὲ μικρὸν ἀπολείπει τὸν βίον
8470	ἐν Θεσσαλίᾳ δεσπότης Ἰωάννης, ἀνὴρ ἀγαθός, εὐλαβής, νόμων φύλαξ, σώφρων, ἱλαρός, εὐμενὴς ὑπηκόοις, ἀεὶ σχολάζων ἱεραῖς ὑμνῳδίαις καὶ ναζιραίων προκρίτοις ἐντυγχάνων.
8475	τούτου θανόντος λαμβάνει κληρουχίαν καὶ δεσποτικὴν ἐξ ἄνακτος ἀξίαν Δημήτριος σύναιμος, οὐ καλὸς τρόπους, ἔρωτος ἥττων, δοῦλος ἀφροδισίων, τὰ πολλὰ συνὼν ἀνδράσιν ἀβελτέροις
8480	καὶ μειρακίοις συνομιλῶν δυστρόποις. Ἄγων δὲ μάχης ἀνακωχὴν ὁ κράτωρ, περάσας Ἑλλήσποντον ἅμα βραχέσιν
8480	ἐπιστρατεύει τοῖς κατὰ δύσιν τόποις. Κισσὸν παραμείψας δὲ φρούριον Θρᾴκης,	340
8485	Ἕβρου τε τὸν ῥοῦν ἐκπεράσας ἱππότης, εὐθὺ Ζιχνῶν ἤλαυνε τοῦ πολιχνίου. μήνυμα δ’ ἧκεν ὡς ὁ Βουλγάρων ἄναξ Καλλιμάνος λέλοιπεν ἡλίου φάος· βαίνων δ’ ὅμως πέφθακε Σέρρας τὴν πόλιν,
8490	ἣν καὶ παρεστήσατο ταῖς εὐβουλίαις, Μυσοῦ Δραγωτᾶ παραδόντος τὴν πόλιν, τοῦ τῆσδε φρουράρχου τε καὶ πρωτοστάτου. φιλοφρονηθεὶς δ’ ἐκ βασιλέως ὅδε πρὸς Μελενίκου τὴν πόλιν ἀπεστάλη.
8495	εἶτα, τί πολλὰ μηκύνοντα δεῖ γράφειν; σὺν Νικολάῳ Μαγκλαβίτῃ τοὐπίκλην, ἀνδρὶ φρονίμῳ καὶ πάνυ δραστηρίῳ, παραδιδοῦσι τῷ κρατάρχῃ τὴν πόλιν, τὸ πρὶν προβάντων χρυσοσημάντων λόγων
(8500)	ἐρυθρογράφων ἐξ ἄνακτος ὡς ἔθος, πόλει τυπούντων δωρεὰς χορηγίας. τούτων τελεσθέντων δὲ τόνδε τὸν τρόπον οἱ κρείττονές τε καὶ περίβλεπτοι γένει οἰκητόρων ἥκουσι πρὸς βασιλέα,
8505	καὶ μᾶλλον οἷς Ἄρης τε καὶ μάχη φίλα, ἄνδρες σθεναροὶ γεννάδαι ῥωμαλέοι, πλείους ἀριθμῷ πεντακοσίων τάχα, καὶ βασιλεῖ τίνουσι πρόσφορον σέβας. εἶτα κατῆρξεν ἀμαχεὶ στεφηφόρος
8510	Στενομάχου τε Τζεπαίνης πολιχνίων, χώρας τε πάσης πρὸς Ῥοδόπῃ κειμένης, καὶ Βελέσβου Δίου γε σύμπαντος τόπου. καὶ Βελεσσὸν εἷλε δὲ σὺν τοῖς Σκοπίοις· κατέσχε καὶ Πρίλαπον ἅμα τοῖς πέριξ,	341
8515	Πελαγονίας τοὺς ὅρους καὶ τὰ πλάτη, καὶ φρούριον Πρόσακον ἅμ’ Εὔτζᾳ πόλει. ταῦτα καθυπέταξε τῇ κραταρχίᾳ ἄναξ χαριτώνυμος ἄνευθεν μάχης· ἐφ’ οἷς παρέσχεν αἰτήσασι Βουλγάροις
8520	ἐχέγγυον μόνοις γε τούτοις ἐμμένειν. ἔπειτ’ ἐπῆλθε Θεσσαλονίκης ὅροις, καὶ τῆσδε κρατεῖ τῇ θεοῦ συμμαχίᾳ. ὅπως δ’ ἑάλω, συνελὼν δήπου φράσω. Ταύτης κρατοῦντος, ὡς ἔφην, Δημητρίου,
8525	ἀτασθάλου τε δυσαναγώγου νέου, καὶ παιδιαῖς χαίροντος ἀεὶ καὶ μέθαις, καταμελοῦντος ἀστικῶν δὲ πραγμάτων, καττύεταί οἱ σκέμμα καὶ σκευωρία παρὰ πολιτῶν γνωρίμων τῇ πατρίδι,
8530	Ἰατροπούλου Σπαρτηνοῦ Κουνσουλάτου, σὺν οἷς Καμπανός, Σίσυφος ἄλλος τρόπους, ἐκ δ’ εὐγενῶν Λάσκαρις καί τις Τζιρίθων. οἳ καὶ δόλῳ πέμψαντες ὡς βασιλέα σκηνούμενόν που καθ’ ὅρους Μελενίκου
8535	τοῦτον Καμπανόν, τῶν συνιστόρων ἕνα,
8535	τῇ μὲν προφάσει πραγματεύσεως χάριν, τῷ δ’ ὄντι λαβεῖν χρυσοσημάντων λόγων ἐρυθρογράφων ἀσφάλειαν πατρίδι, ἃ πάντα κρατῶν ἐκπεραίνει προφρόνως,	342
8540	ἁλώσεως ἤνυσαν ἅπαντα λόχον. ἐπαναδραμὼν Καμπανὸς γοῦν εἰς πόλιν ἕκαστα σαφεῖ λάθρα τοῖς συνωμόταις. εἶτα βασιλεὺς μηνύει Δημητρίῳ ὡς αὐτὸν ἐλθεῖν προσκύνησιν ἐκτίσων,
8545	καθάπερ ἐστοίχησε τὸ πρὶν ὁρκίοις, τὴν δεσποτικὴν ἀξίαν δεδεγμένος· ὁ δ’ ἀκλινὴς ἦν, μηδαμῶς ἐπαΐων. τοίνυν ἐπιστὰς Θεσσαλονίκῃ κράτωρ πάλιν ἐδήλου ταῦτα τῷ Δημητρίῳ
(8550)	ἀλλ’ ἦν ἀπειθὴς ἀμελῶν συμβουλίας. τῶν πραγμάτων οὖν τῇδε διακειμένων βοή τις ἔνδον ἀθρόως ἐξερράγη ὡς πυλὶς ἀνέῳκτό τισιν ἀνδράσιν ἡ καθ’ ἅλα νεύουσα, καὶ συνερρύη
8555	ὁπλιτική τις ἔνδον τειχέων φάλαγξ. ἐν τῷδέ τις θροῦς παμμιγὴς ἤρθη μέγας, καὶ τῶν πυλῶν ἔντοσθεν ἀνεῳγμένων στρατιὰ συνήλασεν ἔνδον καὶ κράτωρ. φεύγει δὲ Δημήτριος εἰς ἄκραν πόλιν·
8560	ἐχέγγυον δὲ προσλαβὼν σωτηρίας αὑτόν τε φρουρὰν τῷ κρατάρχῃ προσνέμει.
8560	Οὕτως ἑάλω Θεσσαλονίκη πόλις· οὗ διαγαγὼν βασιλεὺς βραχὺν χρόνον, καὶ διαθεὶς ἅπαντα καθάπερ δέον,	343
8565	χαίρων ἐπανέζευξεν εἰς ἕω τόπους, ὑμνούμενος ξύμπασιν ὡς νικηφόρος, ἀφεὶς στρατηγὸν τῶν δυτικῶν ταγμάτων πάντων ἐπιστάτην τε χωρῶν ἀστέων Παλαιολόγον ἐν δομεστίκοις μέγαν,
8570	ἄνδρα στρατηγίας τε καὶ μάχης ἴδριν καὶ παντοδαπαῖς καλλοναῖς ἠνθισμένον· τὸν δ’ αὖ Κομνηνὸν Μιχαὴλ τούτου γόνον, τὸν ὑστέροις ἄρξαντα Ῥωμαίων χρόνοις, ἐπιστατεῖν Σερρῶν τε καὶ Μελενίκου
8575	καὶ τοῦ μεταξὺ καὶ πέριξ τούτων τόπου. καὶ πάλιν ἄλλους ἀλλαχοῦ γῆς καὶ τόπου ἄρχειν ἐφῆκε καὶ διευθύνειν πόλεις. Δημήτριον δὲ Λεντιανῶν ἐν πόλει ἔμφρουρον εἶχεν ἐν μακρῷ καθειργμένον.
8580	Τοῦ δ’ ἀρχιθύτου Γερμανοῦ Βυζαντίδος βίον λιπόντος καὶ σὺν αὐτῷ τὸν θρόνον, ἀναδραμόντος δ’ εἰς μονὰς αἰωνίους, Μεθόδιός τις ἐκ μονῆς Ὑακίνθου ἐπὶ βράχιστον παραλαμβάνει θρόνον.
8585	τούτου θανόντος εἰς μακρὸν χρόνου θρόνος ἔρημος ὑπῆν ποιμένος καὶ προστάτου. Μετὰ δὲ μικρὸν καὶ δομέστικος μέγας Παλαιολόγος ἐξαμείβει τὸν βίον,
8585	τὰ τῶν μοναχῶν ἐνδυθεὶς πρὶν ὡς θέμις·	344
8590	καὶ Φιλῆς Θεόδωρος ἐξαπεστάλη ἄρχειν στρατηγεῖν ἀντ’ ἐκείνου ταγμάτων. Θεσσαλονίκη καὶ Βέρροια μὲν πόλεις τὸν Αὐσονάρχην δεσπότην εἶχον τότε· πηρὸς δὲ Θεόδωρος ἐκφὺς Ἀγγέλων
8595	κατῆρχεν αὖθις Βοδηνῶν Σταριδόλων σὺν Ὀστροβοῦ κλίματι καὶ τῶν ἐν κύκλῳ· τῶν ἐκ Πλαταμῶνος δὲ καὶ κατωτέρω μερῶν κλινόντων ὡς πρὸς ἑσπέρας τόπους, σὺν Ἀχαΐᾳ Βλαχίας καὶ τῶν πέριξ,
(8600)	παλαιᾶς Ἠπείρου τε σὺν Αἰτωλίᾳ ἅμ’ Ἰλλυρικῷ καὶ Δυρραχίῳ πόλει, ἔτι Πριλάπου, Πελαγονίας ὅλης, κλεινῆς Ἀχρίδος, σελασφόρου καὶ Πρέσπης, ὁ Μιχαὴλ ἦν δεσπότης ὁ δεσπότης,
8605	ὃς ἐκ νοθείας Μιχαὴλ πρὶν ἐξέφυ Κομνηναγγέλου, συγγόνου Θεοδώρου, ὡς ἀνόπιν εἴρηκε φθάσας μοι λόγος. Οὕτω μὲν ἔσχε τὰ πρὸς ἑσπέραν μέρη· ἄναξ δὲ λιπὼν βασίλειαν Νυμφαίου
8610	ἦρος φανέντος Ἑλλήσποντον διέβη, καὶ βάλλεται χάρακα κατ’ ἄστυ φθάσας τὸ τῆς Τζουρουλοῦ, καὶ νόμῳ τῷ τῆς μάχης καθαιρετικῶν μηχανημάτων τέχνῃ ῥᾷστα παρεστήσατο φρούριον τόδε·
8615	οὗ κασιγνήτην Εἰρήνης βασιλίδος Εὐδοκίαν ἔντοσθεν εὑρών, εὐνέτιν παρ’ Ἰταλοῖς ἄρχοντος Ἀσελδεκάε, κέλητι παρέπεμψεν εἰς Βυζαντίδα, πάντων γυμνώσας τῶν ἐνόντων πραγμάτων	345
8620	αὐτήν τε προσπόλους τε καὶ δορυφόρους. ἐκεῖσε δ’ ὢν σύνευνος αὐτῆς ἀπέδρα πρὶν ἢ κρατάρχην προσβαλεῖν τῷ φρουρίῳ, τρόμῳ τε ληφθεὶς καὶ ψυχῆς ἀγωνίᾳ. ἤδη παρεστήσατο καὶ τὴν Βιζύην,
8625	πέμψας κατ’ αὐτῆς στρατιάν, αὐτοκράτωρ. Τούτοις ἑάλω τοῖς χρόνοις νῆσος Ῥόδος τοῖς Γενουΐταις Ἰταλοῖς μετὰ δόλου· ἐπεὶ γὰρ ἀπόδημος ἦν ἐπιστάτης Ῥόδου Γαβαλᾶς Ἰωάννης τῷ τότε,
8630	ὅμαιμος ὢν Καίσαρος ἄρξαντος Ῥόδου, συνεκστρατεύων Αὐσονάρχῃ δεσπότῃ, νῆσον κατέσχον οἱ λελεγμένοι λάθρα. ὃ γνοὺς βασιλεὺς ἐν Θρᾴκῃ διατρίβων Καντακουζηνῶν ἐκ γένους Ἰωάννην
8635	σὺν στρατιᾷ πέπομφε Ῥοδίων πόλει· ὃς ἐκπεπλευκὼς καὶ κατάρας ἐν Ῥόδῳ κατέσχε Φιλέρημον ἄστυ τῇ μάχῃ, ἀφ’ οὗπερ ἐχθροῖς ἀντεπιὼν εὐψύχως ῥᾷστα κατέσπα τὴν ὀφρὺν σφῶν καὶ θράσος.
8640	καὶ τάχ’ ἂν εἷλε καὶ πόλιν κατὰ κράτος, εἰ μὴ πρίγκιψ ἤμυνε τῆς Ἀχαΐας,
8640	ὁπλίτας αὐτοῖς συμμάχους δοὺς ἱππότας. ὡς οὖν ἐπανέζευξεν ἐκ μάχης ἄναξ, ναῦς ἱππαγωγοὺς εὐτρεπίσας καὶ στόλον,	346
8645	ἵππους ἐν αἷς ἔβαλε τριακοσίους, εἶτ’ ἀποτάξας καὶ στολάρχην τοῦ στόλου τινὰ Κοντοστέφανον, ἄνδρα γεννάδαν, πρωτοσεβαστοῦ τὴν τιμὴν εἰληχότα, εἰς νῆσον ἀπέστειλε τὴν τῶν Ῥοδίων·
(8650)	καὶ κατὰ μάχην συμπλακεὶς Γενουΐταις κατὰ κράτος σφᾶς ἐκνικᾷ καὶ συντρίβει, καὶ νῆσον ἀνέσωσεν Αὔσοσι πάλιν. Ὁ δ’ αὐτοκράτωρ πρὸς Μιχαὴλ δεσπότην κῆδός τε ποιεῖ συμβάσεις τ’ ἐνωμότους·
8655	παῖς δεσπότου γὰρ Μιχαὴλ Νικηφόρος εἰς γαμετὴν εἴληφε τὴν Θεοδώρου ἄνακτος υἱοῦ Μαρίαν θυγατέρα, τῆς τοῦ Μιχαὴλ συζύγου Θεοδώρας δι’ Ἑλλησπόντου φθασάσης χώρους ἕω
8660	μετά γε παιδὸς φιλτάτου Νικηφόρου, καὶ τὴν ἐπ’ αὐτῷ συγγένειαν δρασάσης, εἶτα σὺν αὐτῷ πρὸς δύσιν χωρησάσης. ἀλλὰ Μιχαὴλ Αἰθίοψ ὤν, καρκίνος, οὐκ εὖ βαδίζειν οὐδὲ ῥύπτεσθαι θέλει·
8665	συμφωνίας γὰρ ἠθετηκὼς συμβάσεις ἀναπέφανται δυσμενὴς ἀποστάτης, σύμβουλον εὑρὼν πατράδελφον εἰς τόδε Θεόδωρον Ἄγγελον, εὔριπον τρόπους.
8665	ὡς οὖν τάδ’ ἠνώτιστο τῷ στεφηφόρῳ,	347
8670	τὰς Ῥωμαϊκὰς δυνάμεις συναλίσας καὶ τοὺς ὑπ’ αὐτὸν εὐσθενεῖς στρατηγέτας, Ταρχανειωτῶν ἐκ γένους Νικηφόρον, κλῆσιν ἀληθεύουσαν εὖ κεκτημένον τὴν ἀξίαν τε τὴν ἐπὶ τῆς τραπέζης,
8675	πληροῦντα δ’ ἔργα μεγάλου δομεστίκου, Στρατηγόπουλον Ἀλέξιον γεννάδαν καὶ φίλον υἱὸν μεγάλου δομεστίκου, Παλαιολόγον Μιχαήλ, κλέος νέων, καὶ τὸν Μακρηνὸν καὶ Τύραννον Βουδελόν,
8680	παραλαβὼν τούτους τε καὶ τὰς δυνάμεις Θεσσαλονίκην καταλαμβάνει πόλιν, κἀκεῖθεν ἄρας ἐν Βοδηνῶν φρουρίῳ ἀνακτορικὰς σκηνὰς ἐγκαθιδρύει, καὶ τοῦτο πορθεῖ μηχαναῖς καὶ σὺν χρόνῳ.
8685	ἔφθη δ’ ἀποδρὰς Θεόδωρος φρουρίου, καὶ τῷ Μιχαὴλ δεσπότῃ προσερρύη. εἶτα βασιλεὺς Ὀστροβοῦ φθάνει λίμνην, καὶ στρατιὰν πέπομφε κατὰ δεσπότου. μετὰ δὲ μικρὸν παρὰ πᾶσαν ἐλπίδα
8690	προσηλθέτην ἄνακτι Γλαβᾶς τοὐπίκλην ἐκ Καστορίας ἀγγελεὺς τῶν κρειττόνων, καὶ Πετραλίφας εὐγενῶν τῶν ἐν τέλει, γαμβρὸς Τορνίκη τυγχάνων Δημητρίου, γυναικάδελφος Μιχαὴλ δεσπότου.
8695	ὡς οὖν προσῆλθε βασιλεῖ Πετραλίφας, αὐτόν τε χαρᾶς ἐμπιμπλᾷ στράτευμά τε· εὐθὺς προσερρύη γὰρ ἡ Καστορία καὶ τὰ πέριξ ἅπαντα σὺν Δεαβόλει. καὶ Γολεάμος Ἀλβανῶν εἷς ἐντίμων,	348
(8700)	αὐτανεψιὰν Εἰρήνης βασιλίδος σύνευνον αὐχῶν, εἰς ὅμηρα φιλίας, γράμμασι πεισθείς, αὐτεπάγγελτος φθάνει. οὕσπερ κρατάρχης εὐμενῶς δεδεγμένος πολλαῖς ἐδωρήσατο ταῖς εὐποιίαις.
8705	ταῦτ’ ἄρα μαθὼν Μιχαὴλ ὁ δεσπότης ἔπεμψε πρέσβεις, ποιμένα Ναυπακτίων, Μαλιασηνὸν εὐγενῆ καὶ Λαμπέτην, πρὸς τὸν κρατοῦντα, καὶ τιθοῦσι συμβάσεις· καὶ παραχωρεῖ Μιχαὴλ τοῦ Πριλάπου
8710	Βελεσσοῦ Κροῶν ἀστέων στεφηφόρῳ, εἶτ’ ἀσφαλεῖς τίθησιν ὅρκους ἐγγράφως. καὶ Μιχαὴλ πέπομφεν ἄναξ δεσπότῃ δι’ ἀρχιθύτου Φωκᾶ Φιλαδελφείας, Ἰσακίου Δούκα τε καὶ Ὑαλέα,
8715	οἳ πρὸς Λαρίσσῃ Μιχαὴλ εὑρηκότες σπονδὰς πεπληρώκασι καθάπερ δέον. ἔπειτα παῖδα τοῦδε τὸν Νικηφόρον παραλαβόντες, καὶ μετ’ αὐτοῦ δ’ αὖ πάλιν τὸν Ἄγγελον δέσμιον ὡς φαυλεργάτην,
8720	αὖθις ὑποστρέφουσι πρὸς βασιλέα. τιμᾷ δ’ ὁ κρατῶν ἄξια τοῦ δεσπότου
8720	τὸν τοῦ Μιχαὴλ παῖδα τὸν Νικηφόρον. Οὕτω περάνας τὰ πρὸς ἑσπέραν κράτωρ, κἀν τοῖς Βοδηνῶν παραχειμάσας τόποις,	349
8725	ἦρος φανέντος καταλιπὼν αὐτόθι πλεῖστον στρατιᾶς, σὺν ὁπλίταις μετρίοις βλέψων ἀπῄει προσρυέντα φρουρίων. ἀφῖκτο λοιπὸν εἰς Λυχνιδὸν τὴν πόλιν, ἔβλεψε Δεάβολιν καὶ Καστορίαν.
8730	ἐλθὼν δ’ ἐκεῖθεν, ἀναλαβὼν δυνάμεις, Θεσσαλονίκην παραμείψας τ’ αὖ πόλιν, ἔνθα δικαστήριον ἀθροίσας μέγα, κριτάς τ’ ἐν αὐτῷ καὶ δικαστὰς καθίσας, προύθηκεν ἐξέτασιν ἀστάτου λόγου,
8735	ὃν Μαγκλαβίτης Νικόλαος ἐκ φθόνου ἐν τοῖς Βοδηνοῖς βασιλεῖ σκηνουμένῳ ἐξεῖπε λάθρα κατὰ Κομνηνιάδου κλήσει Μιχαήλ, Παλαιολόγων γένους. ὁ δ’ εἶχεν ὧδε, συντεμόντα με φράσαι.
8740	ἐπεὶ γὰρ ἐκλέλοιπε Τορνίκης βίον, ὅστις προσῆκε Μιχαὴλ κατὰ γένος, ἦν βαρυθυμῶν καὶ σκυθρωπάζων ὅδε, πενθῶν στέρησιν συγγενοῦς ἀνδρὸς τάχα. ἅπερ δ’ ἐπὶ τούτοις γε φιλεῖ συντρέχειν,
8745	“ὅτου χάριν” ἔφη τις “ἡγεμὼν στένει;” ὁ πεῦσιν ἀκούσας δὲ τἀληθῆ λέγει, αἴτιον εἶναι Τορνίκη φράσας μόρον. ὁ δ’ ἀνανεύσας ὠδίνει πονηρίαν,
8745	κἀκεῖνα φάσκει κατὰ Παλαιολόγου	350
(8750)	ἃ μηδ’ ἐπὶ νοῦν ἐμβέβληκε παράπαν μήτ’ οἶδεν εἰπεῖν ἢ γινώσκειν συνόλως, νοῦς δ’ ὑπέτεινε βασκάνῳ συνηγόρῳ, ὡς δῆθεν ἐν νῷ συστρέφει κακουργίαν γνώμην τ’ ἀποστάτιδα Παλαιολόγος,
8755	καὶ βούλεταί γε πρὸς γάμου κοινωνίαν λαβεῖν ἀδελφὴν Καλλιμάνου τὴν Θάμαρ, εἶτα κατασχεῖν καὶ Μελενίκου πόλιν σὺν τοῖς πέριξ ἅπασι φρουρίοις τόποις. κἂν τοῦτο συμβῇ, φεῦ τόποις τοῖς ἐνθάδε
8760	τοῖς ἄρτι κατάστασιν εὖ σχοῦσιν ἔφη. ἀποκριθεὶς δ’ εἴρηκεν ἅτερος τάδε “ἑταῖρε, κἂν γένοιτο τοιοῦτον, φίλε, οὐ χείρον’ ἔσται τὰ καθ’ ἡμᾶς καὶ πάλιν· ἐν Θεσσαλονίκῃ γὰρ ἡγεμὼν ἔνι
8765	Παλαιολόγος ἐν δομεστίκοις μέγας, ἐν δ’ αὖ παρ’ ἡμῖν Μιχαὴλ τούτου γόνος ἐπιστατεῖ χώρας τε καὶ τῶν πραγμάτων· ὥσθ’ ὑπὸ τούτοιν τὰ καθ’ ἡμᾶς ἠγμένα οὐ κοσμικὴν ἂν καθυποσταίη ζάλην.”
8770	ἐκ τῶνδ’ ἀναστὰς ἅτερος Μαγκλαβίτῃ τὰ θατέρῳ πέφρακεν ὡμιλημένα· Μαγκλαβίτης δ’ αὖ βασιλεῖ καταλέγει. κατασχεθέντες τοιγαροῦν ἄνδρες δύο οἱ καθ’ ἑαυτοὺς τὸν λόγον δεδρακότες
8775	ἐπυνθάνοντο τῶν λελεγμένων χάριν· καὶ τῶνδ’ ὁ μὲν συνεῖπε τὸν λόγον φάναι, πλὴν ἀφ’ ἑαυτοῦ, μηδενὸς συνειδότος, κατήγορος δ’ ἔφασκε καὶ συνειδότος τούτου Μιχαὴλ Παλαιολόγου φάναι.	351
8780	ὁ δ’ ἀντέβαινεν ἰσχυρῶς ἀντιλέγων. καὶ λοιπὸν ηὐτρέπιστο τούτου δὴ χάριν στρατηγική τις ἀπόδειξις ἐκ μάχης. ἑκάτερος γοῦν ὁπλίτης δεδειγμένος εἰσῆλθε τὸ στάδιον ἱππεὺς λογχίτης,
8785	εἶτα συνεπλάκησαν ἄμφω πρὸς μάχην. καὶ τὴν νίκην κατήγορος κομίζεται, ῥίψας τὸν ἀνθάμιλλον ἀφ’ ἵππου κάτω. καὶ πάλιν ἠρωτᾶτο τοῦ λόγου χάριν, ὁ δ’ ἐμμένων ἦν τοῖς πρὶν οὐχ ἧττον λόγοις,
8790	ἀθῷον εἶναι Μιχαὴλ φάσκων λόγου. ὅθεν κατακέκριτο θανεῖν ἐκ ξίφους. δεθεὶς οὖν καὶ καλυφθεὶς τὰ φάη ἀπήγετ’ εἰς θάνατον ἀδίκῳ κρίσει, προύτεινεν αὐχένα δὲ δέξασθαι μόρον.
8795	καὶ πάλιν ἠρωτᾶτο παρὰ δημίου· ὁ δ’ ἀμετακίνητος ἦν δεδογμένων, ὅρκοις ἀθῳῶν Μιχαὴλ φρικαλέοις. ἀλλ’ οὗτος ἐρρύσθη μὲν ἀδίκου μόρου, καθειργμένος δὲ φυλακὴν ὑπεισέδυ·
(8800)	ἡ δ’ ἐξέτασις καὶ βάσανος τοῦ λόγου
(8800)	πρὸς τὸν Κομνηνὸν Μιχαὴλ μετηνέχθη. καὶ τόνδε μύδρον χειρίσαι κατηξίουν, καὶ σκέψιν οὕτως ἀμφιβάλλουσαν λῦσαι· ὁ δ’ ἀντεπῆγε πρὸς κριτὰς πεποιθότως	352
8805	ὡς εἰ μὲν ἦν τις κατ’ ἐμοῦ τάχα λέγων, πρὸς αὐτὸν ἂν ἠγωνισάμην σὺν ὅπλοις· κατηγόρου δὲ μὴ παρόντος μοι τέως, πρὸς τίνα δεῖ με τὴν δίκην καθεστάναι; εἰ θαυματουργεῖν δ’ ἐγκελεύεταί μέ τις,
8810	ἀλλ’ ὢν ἀλιτρὸς οὐ δυνήσομαι τόδε. ἐνθεὶς δέ τις σίδηρον ἐκκεκαυμένον πνέοντος ἀνδρὸς χερσὶν ἐψιλωμέναις, οὐκ οἶδα πῶς ἂν οὐ καταφλέξοι χέρας. παρὼν δὲ ποιμὴν τῆς Φιλαδέλφου τότε,
8815	λαχὼν δικάζειν καὶ τὰ πρὸς χάριν λέγειν, τοῦτον Μιχαὴλ παραλαβὼν ἰδίᾳ τοιαῦτά οἱ δήπουθεν οὐκ εὖ ὡμίλει, ὡς σὺ μὲν ἀνὴρ εὐγενὴς ὢν τυγχάνεις, κἀξ εὐγενῶν ἔφυς δὲ πατέρων πάλιν,
8820	καὶ δεῖ σε λοιπὸν τοῦ γένους ἐπαξίως πάντ’ εὖ νοεῖν τε καὶ πέρατι διδόναι· ἐπεὶ γὰρ οὐ πάρεισι μάρτυρες λόγου, θείᾳ τε δείξει καὶ σαφεῖ τεκμηρίῳ μύδρῳ χρεὼν ἔλεγχον ἐκτῖσαι, φίλε.
8825	ὁ δ’ ἀνδρικῶς ἔφησεν εὐεπηβόλως “τέθηπα πῶς ἅγιον ᾄδεται μύδρος, ᾧπερ δέδοικα χειρί μου προσεγγίσθαι
8825	ὡς ἂν ἀλιτρός, ᾗπερ ἀνόπιν ἔφην· σὺ δ’ ἅγιός τε καὶ θεοῦ θεῖος θύτης,	353
8830	χερσὶ προσάγων κυρίῳ τὴν θυσίαν· εἰ γοῦν κελεύεις, ἐνδὺς ἱεραρχίας σὺ τὴν στολὴν ἅπασαν, ὡς ἔστιν ἔθος, σιδήριον πύρωσον ἐν τῇ καμίνῳ, καὶ τοῦτο λαβὼν τῇ καθαρᾷ χειρί σου
8835	χερσὶν ἐπίθες ταῖς ἐμαῖς ταῖς ἀνάγνοις· καὶ δὴ θεῷ πέποιθα παντοδυνάμῳ ὡς θαυματουργήσει σαῖς δυσωπίαις πληθὺν παριδὼν τῶν ἐμῶν ἁμαρτάδων.” οὕτω Μιχαὴλ ἀρχιθύτης δ’ ἀντέφη
8840	ὡς οὗτος, ὦ βέλτιστε, βαρβάρων νόμος, οὐ Ῥωμαϊκοῖς ἐγκατάγραφος νόμοις, οὐ κανόσι θείοις τε τῆς ἐκκλησίας δεκτὸς πέφυκεν, οὐ πατράσιν ἁγίοις, ἡμῖν δ’ ἀγνώς τις βαρβαρικός θ’ ὁ τρόπος.
8845	ἦ δ’ ὃς Μιχαὴλ προσφυῶς ἐπηβόλως “οὐκοῦν, μέγιστε ποιμενάρχα κυρίου, τὰ κατ’ ἐμαυτὸν ἐκτελεσθῆναι δέον ὡς Ῥωμαϊκοὶ διατυποῦσι νόμοι· εἰ μὲν γὰρ αὐτὸς ἐξέφυν ἐκ βαρβάρων
(8850)	ἢ βαρβαρικοῖς ἀνατέθραμμαι νόμοις, τάχ’ ἂν δικαίως σφῶν ὑπηγόμην δίκαις· Ῥωμαῖος ὑπάρχων δὲ κἀκ τούτου γένους τοῖς Ῥωμαϊκοῖς ὑπαχθήσομαι νόμοις.”
(8850)	οὕτω Μιχαὴλ φαμένῳ τὰ τῆς δίκης	354
8855	ἀνεῖται τηνικαῦτα πρὸς βασιλέως· ὅμως παρεῖχεν οὐ μικρὰν ὑποψίαν. πέμπει τὸ λοιπὸν χαριτώνυμος κράτωρ τοῦτον πρὸς υἱὸν καὶ διάδοχον κράτους καὶ ποιμενάρχην Μανουὴλ Βυζαντίδος·
8860	οὗτος γὰρ ἦρχε τηνικαῦτ’ ἐκκλησίας. ὁ δ’ ὑποβάλλει Μιχαὴλ φρικαλέοις ἐπιτιμίοις ἀφορισμοῖς καὶ λέγειν, ἦ μὴν καθαρῶς εὐνοεῖν τῷ δεσπότῃ καὶ βασιλεῖ πάντα γε τὸν ζωῆς χρόνον,
8865	μισεῖν τ’ ἀποστάτιδα γνώμην ἐκτόπως. τούτου πραχθέντος βασιλεὺς Ἰωάννης εἰς συνάφειαν γαμικὴν συζευγνύει τούτῳ Μιχαὴλ Παλαιολόγων γένους τὴν Θεόδωραν ἔγγονον τοῦ συγγόνου
8870	τοῦ σεβαστοκράτορος Ἰσαακίου· καὶ λοιπὸν αὐτὸν εὐμενῶς ἦν προσβλέπων, καὶ συνέταττεν εὐνοοῦσι γνησίως. Οὕτω συνηνέχθη μὲν ὑπάρξαι τάδε· ὁ δ’ αὐτοκράτωρ ἧκεν εἰς Νικαέων
8875	μηνὸς περί που τέρμα Φεβρουαρίου, ἐπὶ κλίνης δὲ καθίσας καθ’ ἑσπέραν παρεῖχεν ἀνάπαυσιν αὑτοῦ σαρκίῳ· μετὰ βραχὺ δ’ εὕρητο πρηνὴς ἐν κλίνῃ, ἐξαπίνης ἄναυδος, οὐκ ἐπαΐων.
8880	ταῦτ’ ἄρα συνέδραμον Ἀσκληπιάδαι,
8880	ἕκαστος συμφέροντες ἄκος τῆς νόσου, πρὸς δ’ αὖ ἀμυχὰς ἐν ποσὶ τεθεικότες, τἆλλά τε δρῶντες ὧν διδάσκαλος τέχνη. ἀλλ’ οὐδὲν ἧττον ἡμέραν εἰς δευτέραν	355
8885	ὑπῆρχεν ἀκίνητος ἄφωνος κράτωρ, ἐμπληξίας νόσῳ γε συνισχημένος. νόσου δὲ μικρὸν ῥαΐσας πλὴν δυσκόλου εἶχε χρόαν σώματος ἠλλοιωμένην. ἀφῖκτο λοιπὸν εἰς βασιλείους δόμους
8890	τοὺς ἐν Νυμφαίῳ, καὶ βραχὺν βιοὺς χρόνον ἀπῆλθε πρὸς κύριον, ἐκλιπὼν βίον, ἄναξ ἀγαθὸς καὶ στρατηγὸς γεννάδας, πρὸς δυσὶν ἑξήκοντα βιώσας ἔτη, ἐξ ὧν κατῆρξε πρὸς τριάκοντα τρία.
8895	ἐπεὶ δ’ ἐτετρύχωτο χαλεπῇ νόσῳ, ἐπιπολάζων τοῖς τόποις ἦν Νυμφαίου, κατὰ διαστήματα πάσχων τοῦ χρόνου· ἐν παλατίῳ διάγων γὰρ ἔσθ’ ὅτε ἐπὶ κλίνης ἄναυδος ἦν ἐρριμμένος·
(8900)	ἐνίοτ’ αὖθις ἱππότης δεδειγμένος ἐκινδύνευεν ἐκπεσεῖν ἐφεστρίδος, εἰ μὴ παριππεύοντες ἀντεῖχον νέοι· εἶτα καθεστὼς τὸ φρόνημα λαμβάνων, βάδην ὑπῆρχεν εἰς δόμους ὑποστρέφων
8905	ἢ καὶ φοράδην τοῖς ὑπηρετουμένοις.	356
ante8906t	Θεόδωρος Δούκας ὁ Λάσκαρις ἔτη γʹ 𐅶 .
8906	Οὕτω τὸ βιοῦν ἐκμετρῶν Ἰωάννης Θεόδωρον κληροῦχον ἀρχῆς καὶ κράτους τὸν παῖδα κατέλιπεν, ἐκ Λασκαρίων τοὐπώνυμον φέροντα τῶν προπατόρων,
8910	ἄγοντα τριάκοντα τοῦ βίου χρόνους πρὸς τρισὶν ἄλλοις, ὡς ἔφασαν εἰδότες· ὃς αὐτοκράτωρ βασιλεὺς ἐπ’ ἀσπίδος ἀναγορευθεὶς κατὰ κρατῆσαν ἔθος, εὐθὺς ἀπάρας ἀπὸ χώρου Νυμφαίου
8915	τὴν Φιλαδέλφου καταλαμβάνει πόλιν, ἀφ’ οὗ βεβαιοῖ τὰς πρὸς σουλτὰν συμβάσεις· κἀκεῖθεν ἐλθὼν εἰς Νικαέων πόλιν βασιλικῆς ἔτυχε τῆς εὐφημίας. εἶτ’ ἀρχιθύτας ἁλίσας πανταχόθεν
8920	κλήρου τε παντὸς τοὺς λογάδας ὡς δέον σὺν τοῖσδ’ ἐδίφα προστάτην ἐκκλησίᾳ, τοῦ ποιμενάρχου Μανουὴλ τεθνηκότος πρὶν ἢ θανεῖν ἄνακτα μησί που δύο. ἔσπευδεν οὖν ὡς ταινιωθεὶς τῷ στέφει
8925	ἐπιστρατεύσει τοῖς κατὰ δύσιν τόποις πάσχουσι κακῶς πρὸς Μιχαὴλ Βουλγάρου, ὃν Ἀγγέλου παῖς ἀπέτικτεν Ἀσάνῃ· μαθὼν γὰρ οὗτος τὸν μόρον βασιλέως σφοδρῶς ἐπῄει Ῥωμαϊκοῖς φρουρίοις
8930	τοῖς κατὰ δύσιν κειμένοις καὶ χωρίοις.
8930	ἄλλων παρ’ ἄλλων τοιγαροῦν καλουμένων εἰς ποιμεναρχίαν τε καὶ προεδρίαν, ἡ δόξα κοινὴ Βλεμμύδην Νικηφόρον προστασίας ἄξιον εἶναι προυτίθει,	357
8935	ἄνδρ’ ἀρετῇ τε συνέσει κεκασμένον, ἴδριν σοφίας παντοδαπῆς καὶ λόγων, καὶ τῶν κατ’ αὐτὸν οὐδενὸς λελειμμένον, τετρακτύος διδάσκαλον μαθημάτων, φιλούμενον φιλοῦντα πρὸς βασιλέως,
8940	διδάσκαλον φανέντα τῷδε τῶν λόγων, παιδείας ἄλλης καὶ καλῶν διδαγμάτων. καὶ βασιλεὺς οὐχ ἧττον ἠγάπα τόδε. ἔσπευδεν οὐκοῦν τόνδ’ ἐνιδρῦσαι θρόνῳ, πεῖραν προσάγων, προστιθείς τι καὶ βίας.
8945	ὡς δ’ εἶδεν οὐ θέλοντα τὴν προεδρίαν, τρόπῳ δὲ παντὶ μηδ’ ὅλως πεπεισμένον, ἐπὶ μοναχὸν Ἀρσένιον ἐτράπη, ἀσκοῦντ’ Ἀπολλωνιάδος κατὰ λίμνην, πεῖραν ὀλίγην γραμμάτων κεκτημένον,
(8950)	ἐπιπολαίως γραμματικῆς ἡμμένον, ἄλλων δ’ ἄγευστον ἐγκρίτων μαθημάτων. τοῦτον μετεστείλατο ταχέως κράτωρ, καὶ δὴ παρόντα πατριάρχην δεικνύει, καὶ ποιμενάρχαις ἐγκελεύεται τάχος
8955	ἅπαντ’ ἐπ’ αὐτῷ τὰ κατὰ νόμους δρᾶσαι·
8955	ὃν καὶ τελοῦσιν ἐν τρισὶ τόνδ’ ἡμέραις διάκονόν τε καὶ θύτην καὶ ποιμένα. παρ’ οὗ βασιλεὺς ταινιωθεὶς τῷ στέφει, ὡς εἶχεν ἐξώρμησεν εὐθὺς πρὸς δύσιν,	358
8960	πορθμὸν διαβὰς ναυσὶν Ἑλλησποντίων. καὶ καταλαβὼν Ἀδριανοῦ τὴν πόλιν ἐν τῇδε διήγαγεν ἡμέραν μίαν· εἶτ’ ἐκστρατεύει πρὸς τὰ Ῥοδόπης μέρη κατὰ Μιχαὴλ Βουλγάρων ἀρχηγέτου
8965	σὺν στρατιᾷ καθ’ Ἕβρον ἐσκηνημένου· ὃς εἷλε Στενίμαχον Τζέπαιναν Οὔστραν Κρυβοὺς Περπεράκιον καὶ Περιστίτζαν, Ἐφραὶμ Κριτζιμόν, Ἀχριδοῦ πάντα τόπον, ὑπήκοα φρούρια τῇ Ῥωμαΐδι.
8970	οὕτως ἐπιόντος δὲ κρατάρχου δρόμῳ, ὁ Μιχαὴλ γνοὺς ἐκ κατασκόπων δρᾶμα φυγὰς ἀπιὼν ᾤχετο πρὸς πατρίδα αὐτός τε καὶ στράτευμα διὰ δυσπόρων συνηρεφῶν τρίβων τε καὶ δυσεκβάτων.
8975	εὑρὼν κενὸν δ’ ἕωθεν ἄναξ τὸν τόπον ἐπὶ Βερρόην ἧκε τὴν ἐν γειτόνων· ἑλὼν δὲ ταύτην καὶ σκυλεύσας τὰ πέριξ εἰς Ἀδριανοῦ τὴν πόλιν ὑποστρέφει μετὰ λαφύρων ἀμυθήτων τε σκύλων·
8980	ἀφ’ οὗ πεπομφὼς στρατιὰν ὅτι τάχος πόλεις παρεστήσατο τὰς ἀποστάσας.
8980	καὶ βασιλεὺς δ’ ἔξεισι κατὰ Ῥοδόπης, καὶ Στενίμαχον Κρυτζιμὸν Περιστίτζαν ἐπανασώζει κράτει τῶν Αὐσόνων·	359
8985	ἔμεινε δ’ ἀνάλωτος Τζέπαινα μόνη διά τε κρυμὸν καὶ τόπου δυσχωρίαν. ἦρος δ’ ἐπιλάμψαντος αὐτίκα γράφει ἄναξ στρατηγοῖς τοῖς κατὰ Σέρρας πόλιν, τῷ Στρατηγοπούλῳ καὶ Τορνικίῳ,
8990	μετὰ στρατιᾶς προσβαλεῖν τῇ Τζεπαίνῃ. ἐξῄεσαν οὖν παρὰ τόνδε τὸν τόπον· εἶτ’ οὐκ ἰδόντες στρατιὰν ἐναντίων, οὐχ ὁπλίτας ἰόντας εἰς μάχην ὅλως, φύλλων δὲ κτύπων καὶ ψόφων ᾐσθημένοι,
8995	ᾤχοντ’ ἀκόσμως, ἐν φυγῇ λελοιπότες ἵππους πανοπλίας τε καὶ σκευὴν ὅλην τοῖς ἱπποφορβοῖς καὶ συβώταις Βουλγάρων· ὃ γνωσθὲν ἠνίασεν ἄνακτα λίαν. οὐχ ἧττον ἠνίασεν εἰσπεσὸν πάλιν
(9000)	λυποῦν τι κακὸν Δραγωτᾶς ἐκ Βουλγάρων, ἄρχων στρατιᾶς τῆς κατὰ Μελενίκον, ὅστις ἀποστὰς καὶ στρατὸν συναλίσας κατατρέχων ἦν τὰ πέριξ Μελενίκου, ἄστυ δὲ συνέκλεισε πορθῆσαι θέλων.
9005	ἤκουστο ταῦτα βασιλεῖ στρατηγέτῃ, καὶ τὴν ταχίστην, ἀετός τις καθάπερ ὤκιστος, ἔπτη πρὸς Μελενίκου τόπους μετὰ στρατιᾶς καὶ στρατηγῶν ταγμάτων,
9005	καὶ καταπλήξας στρατιὰν ἐναντίων	360
9010	αἰφνιδίῳ τε καὶ στρατιᾶς τῷ στίφει ἐτρέψατο σφᾶς εἰς φυγὴν κατὰ κράτος, κτείνων διώκων, αἰχμαλώτους λαμβάνων, ὡς ἐκ τοσούτων ἐκφυγεῖν βραχεῖς μόρον καὶ πρὸς Μυσίας διασωθῆναι μέρη.
9015	ὁ δ’ αὖ Δραγωτᾶς συμπατηθεὶς ἀθλίως ἵππων ποσὶν τέθνηκεν ἐκλιπὼν φάος. Οὕτω βασιλεὺς διαθεὶς πάνθ’ ὡς δέον, καὶ τὰς ἀπίστων γαμετὰς καὶ τεκνία πορρωτάτω θεὶς ἄστεος Μελενίκου,
9020	ἐκεῖθεν ἧκεν εἰς Θεσσαλονικέων· ἀφ’ οὗ περάσας Ἀξειὸν βαθυδίνην ἄστυ Βοδηνῶν ὑδατόρρυτον φθάνει, ἔνθα νοσήσας κοιλιακόν τι πάθος μικρόν τι χώρῳ προσμένει τούτου χάριν.
9025	εἶτα ῥαΐσας ἄστυ Πριλάπου βλέπει. οὗ διαγαγὼν οὐκ ὀλίγας ἡμέρας ἐπιστρατεύει Βελεσῷ τινὶ πόλει, καθαιρετικὰς μηχανὰς ἐπηγμένος· ἥνπερ παρεστήσατο τῇ συμφωνίᾳ
9030	τοῦ μή τι παθεῖν ὅρκον εἰσδεξαμένων τῶν ἔνδον ὄντων καὶ προδόντων τὴν πόλιν. ἅπαντα τοίνυν εὖ διαθεὶς φρουρίου διὰ Ναυτζαπόλεως ἀνύδρου τόπου σὺν ἀπορίᾳ καὶ ποτῶν καὶ βρωμάτων
9035	εἰς Σέρρας ἧκε τληπαθῶς πλὴν τὴν πόλιν. ἔνθα γραφὴν δέδεκτο πρὸς τῶν ἐξ ἕω ὅτι τὰ Τούρκων πρὸς Ταχαρίων ἔθνους κυμαίνεται νῦν καὶ ταράσσεται πάλιν. ταῦτα διαγνοὺς συντεταμένῳ δρόμῳ	361
9040	πέφθακεν Ἕβρον τὸν ποταμὸν ἐν τάχει· οὗ μήνυμα γνοὺς ἀτρεκὲς μὴ τυγχάνειν, τρίβου παρεκκλίνας τι καταλαμβάνει Διδυμότειχον ὠνομασμένην πόλιν, εἶτα κυδίστην Ἀδριανοῦ τὴν πόλιν.
9045	καὶ πάλιν ἐστράτευσε κατὰ Τζεπαίνης· καὶ μηδ’ ὁτιοῦν δεδρακὼς ὑποστρέφει κατὰ Διδυμότειχον ἀσφαλῆ πόλιν· ἔνθα λελοιπὼς στρατιὰν οὐ μετρίαν καὶ ταγματάρχας καὶ φύλακας φρουρίου,
(9050)	Μανουὴλ τὸν Λάσκαριν καὶ Μαργαρίτην, ἀγροῖκον ἄνδρα, πιτύροις τεθραμμένον, ἐκ Νεοκάστρων σειρὰν ἕλκοντα γένους, καὶ νουθετήσας σφᾶς δέοντα πρὸς μάχας, ἐκεῖθεν ἄρας Ἑλλήσποντον διέβη
9055	καὶ σκηνὰς αὐτοῦ πηγνύει πρὸς Λαμψάκῳ, καὶ τοὺς ὑφ’ αὑτὸν ἀξίαις ὑπερτάταις τιμᾷ κυδαίνει δωρεάς τε προσνέμει. Γεώργιον μὲν Μουζάλωνα τοὐπίκλην πρωτοβεστιάριον ἀναδεικνύει,
9060	πρωτοσεβαστόν, στρατοπεδάρχην μέγαν·
9060	Ἀνδρόνικον δὲ σύγγονον τούτου πάλιν μέγαν κατωνόμασεν ἐν δομεστίκοις, τὸν Ἄγγελον δὲ πρωτοστράτωρα πάλιν. Ταῦτα δεδρακὼς βασιλεὺς ὑποστρέφει	362
9065	πρὸς βασιλείους τοὺς ἐν Νυμφαίῳ δόμους· οὗ διαγαγὼν χειμερινὰς ἡμέρας, ἦρος φανέντος στρατιὰν συναλίσας μυριάριθμον, πεζικὴν αὖ ἱππότιν, Μυσοῖς Ἰταλοῖς συγκροτουμένην Σκύθαις,
9070	μάλιστα πάντων Ῥωμαϊκῇ πληθύϊ, ὡς πρὸς δύσιν ἔτεινεν ὅρμημα κράτωρ, καὶ Λάμψακον πέφθακεν Ἑλλησποντίαν, ἔνθα περ ἔγνω συμφορὰν στρατευμάτων καὶ τῶν στρατηγῶν τῶν ἐν Διδυμοτείχῳ.
9075	ἐπεὶ γὰρ ἀπῆν βασιλεὺς μακρὰν τόπου, ὁ Βουλγαράναξ ἐκ Σκυθῶν συναλίσας χιλιάδας τέτταρας εἴτε καὶ πλέον, κατὰ Θρᾴκης πέπομφε χωρῶν ἀστέων· οἳ πρὸς ποταμὸν Ῥηγῖνα κεχυμένοι
9080	ἅπαντ’ ἐποίουν Σκυθικὴν ἐρημίαν. ἔνθα στρατηγοὶ προσταγῆς βασιλέως οὖκ οἶδα τί παθόντες ἐκλελησμένοι, ἐπαφιᾶσι τὴν στρατιὰν τοῖς Σκύθαις. συρρήξεως οὖν συμβάσης ἑκατέροις,
9085	νικῶσαν ἠνέγκαντο βαρβάρων στῖφος, καὶ κτείνεται στράτευμα Ῥωμαίων ξίφει,
9085	ἁλίσκεται δὲ Μαργαρίτης τοῖς Σκύθαις πολλοῖς συνάμα καὶ πιπράσκεται σφίσιν. ὃ γνοὺς ὁ κρατῶν καταταχήσας δρόμῳ	363
9090	Βουλγαροφύγῳ προσπελάζει φρουρίῳ, καί τινας εὑρὼν βαρβάρων ἐν Βιζύῃ ἔργον σπάθης τίθησιν αὐτοὺς καὶ ξίφους. πλὴν καταλαβὼν τὸν ποταμὸν Ῥηγῖνα, σκηνὰς ἐκεῖ πήγνυσι καὶ παραμένει.
9095	ἔνθα περ Οὖρον Ῥῶσον ὠνομασμένον τὸν Παιόνων πέπομφε ῥῆγα Μυσάναξ πρὸς τὸν κρατάρχην Θεόδωρον Αὐσόνων, ὡς ἂν ἐρωτήσειε τὰ πρὸς συμβάσεις. ἀφιγμένος γοῦν Ῥῶσος ὡς βασιλέα,
(9100)	ὢν πενθερός γε Βουλγάρων ἀρχηγέτου, καλῶς ἐδέχθη καὶ λίαν φιλοφρόνως, καὶ συμβιβάσεις ἐκτελεῖ σὺν ὁρκίοις· αἱ δ’ ἦσαν ὡς Τζέπαινα Ῥωμαίων κράτει πρὸς Βουλγάρων ἄρχοντος ἀφεθῇ πάλιν.
9105	Τούτων βασιλεῖ κατὰ νοῦν πεπραγμένων, ἄρας ἐκεῖθεν Θεσσαλονίκην βλέπει, ἔχων μεθ’ αὑτοῦ καὶ Μιχαὴλ δεσπότου σύνευνον ἅμα φιλτάτῳ Νικηφόρῳ, ὁδοιποροῦντας εἰς περάτωσιν γάμων.
9110	ἤνυστο τοίνυν τὰ τῶν γάμων ὡς δέον, παῖδα κρατάρχου Μαρίαν Νικηφόρος
9110	κατὰ νόμους σχὼν εἰς γάμου κοινωνίαν· πλὴν πρόσθεν ἀπέλυσεν Αὐσόνων κράτει Σέρβια Δυρράχιον οὗτος δεσπότης,	364
9115	περὶ γυναικὸς δειλιῶν καὶ φιλτάτου. Ἐν τοῖσδε διάγοντος ἄνακτος τότε, γραφήν τις ἐκπέπομφέν οἱ Βιθυνόθεν διεξιοῦσαν ὡς ἀποδράσας ἔχει πρὸς Περσίδος γῆν ἡγεμὼν Βιθυνίας,
9120	Παλαιολόγος Μιχαὴλ κομνηνόπαις. τοῦτ’ ἀνακυκᾷ καρδίαν βασιλέως. ὅμως ἀπιὼν ἐν φυγῇ πρὸς Περσίδα γράμμ’ ἐγχαράττει προστάταις Βιθυνίας, ἐν ὑπογραφαῖς ἀσφαλισθὲν ἰδίαις,
9125	διαγορεῦον ὡς ἐκεῖνος μὲν τάχα φεύγει δεδιὼς τὴν σβέσιν τῶν ὀμμάτων, “αὐτοὶ δ’ ἔχεσθε νουνεχῶς τῶν πραγμάτων, καὶ πάντα δρᾶτε πρὸς φυλακὴν ἀστέων χώρας τε λοιπῆς” φησί “καὶ στρατευμάτων.”
9130	τουτὶ κομισθὲν τὸν κρατάρχην ἡδύνει. Πλὴν διαθεὶς εὖ τὰ καθ’ ἑσπέραν ἄναξ μετὰ στρατιᾶς ἐκτρέχει πρὸς τὴν ἕω, λιπὼν στρατηγοὺς κατὰ Θεσσαλονίκην Μιχαὴλ Λασκάριον, ἄνδρα γεννάδαν,
9135	ἐν δὲ Πριλάπῳ Σκουτέριον Ξυλέαν, ἐπωνυμίαν ἀτρεκῆ κεκτημένον, ἐν δ’ αὖ Βελεσσῷ τοῖς περικύκλῳ τόποις φύλακα Θεόδωρον τὸν Καλαμπάκην,
9135	Ἰλλυριῶν δὲ Χαβάρων’ ἐπιστάτην.	365
9140	πρὸς τοῖσδε Γεώργιον Ἀκροπολίτην ἄρχοντα πάντων καὶ πρόεδρον δεικνύει, πρόσθεν τιμήσας τῇ πραίτωρος ἀξίᾳ. οὕτως ἀφῖκτο πρὸς πόλιν Βερροιαίων, κἀκεῖσε πρέσβεις προσμένοντας τοῦ πάπα,
9145	εὖ τὰ κατ’ αὐτοὺς διαθεὶς ὥσπερ δέον, ὑποστρέφειν δέδρακε πρὸς τῆν πατρίδα. εἶτα παρελθὼν φρούριον τῶν Σερβίων, καὶ Καστορίαν παραμείψας τὴν πόλιν, δι’ Ἀχρίδος πέφθακεν Ἀλβάνου τόπον,
(9150)	κἀκεῖθεν ἧκεν εἰς Ἐπίδαμνον πόλιν. κἀκεῖ διαθεὶς τὰ κατὰ νοῦν ὡς δέον, διὰ Χουναβίας τε καὶ Μάτης τόπων Κιτζάβεως Δεύρης τε τῶν πολιχνίων, ὡς εἶχε κατέλαβεν ἄστυ Πριλάπου.
9155	ἔνθα διατρίβοντι κατ’ ἄστυ τόδε δυσάγγελος φήμη τις ἧκεν ἀθρόον ὅτι περ ἁλοὺς Χαβάρων Κωνσταντῖνος ἐν καστελλίῳ Κανίνων πρὸς Μαρίας γυναικαδέλφης Μιχαὴλ τοῦ δεσπότου,
9160	ἐρωτοδέσμαις ἀπατηθεὶς καὶ γάμῳ, εἱρκτὴν κατακέκριτο κλοιὰ καὶ πέδας· καὶ τηνικαῦτα Μιχαὴλ ὁ δεσπότης τὰς πρὸς κρατοῦντα συμβάσεις διαλύσας χώρας ἐπῄει Ῥωμαϊκὰς σὺν ὅπλοις,
9165	πᾶσάν τε κατέδραμε Πελαγονίαν
9165	καὶ τὸν πέριξ ἅπαντα χῶρον Πριλάπου. τὸ φρούριον λέλειπτο Πριλάπου μόνον, ὅπερ προδόντων συνέλαβε καὶ τόδε. Ἀκροπολίτης δ’ εὑρεθεὶς ἔνδον τότε,	366
9170	ἐρύματός τι καταλαβὼν πυργίον ἐκεῖ διῆγε, καὶ λαβὼν πρὸς δεσπότου ὅρκια κακῶν ἀπαθῆ πεφηνέναι καὶ παραπεμφθῆναι δὲ πρὸς βασιλέα, αὑτὸν παραδέδωκε σὺν τῷ πυργίῳ.
9175	ὁ Μιχαὴλ δ’ ἔφορκος ὢν ὁ δεσπότης δεσμοῖς περιέβαλεν αὐτὸν ἀφύκτοις. ὁ δ’ αὖ Κομνηνὸς Μιχαήλ, οὗ πολλάκις μνήμην ἐποιήσαμεν ἀνόπιν λόγου, ὅρκια λαβὼν πιστὰ πρὸς βασιλέως,
9180	πρὸς τόνδ’ ἐπανέζευξεν ἐκ τῆς Περσίδος· ᾧ δοὺς στρατιὰν ἐκ Μακεδόνων ἄναξ εἰς ἑσπέραν πέπομφε κατὰ δεσπότου. καὶ καταλαβὼν Θεσσαλονίκην πόλιν καί που συνελθὼν Μιχαὴλ Λασκαρίῳ
9185	σὺν τῷδ’ ἐπῆλθε τὰ μέρη τῆς Βερροίας, καὶ λείαν ἀπήλασεν ἔνθεν μυρίαν. τῶν πραγμάτων οὕτω δὲ διακειμένων, καὶ Τριβαλάρχης, ἡ κάκιστος καρδία, ἔκσπονδος ἀνὴρ ἀποφρὰς μιαιφόνος,
9190	ὑπὲρ χιλίους στρατιὰν συναλίσας, τὰ Ῥωμαϊκὰ κατέδραμε χωρία. ὁ δεσπότης δὲ Μιχαὴλ τὰ πρὸς δύσιν
9190	δῃῶν ἐρημῶν οὐκ ἔληγε καθόλου καὶ τῇ κατ’ αὐτὸν προστιθεὶς ἐξουσίᾳ.	367
9195	ὅθεν στρατιὰν ἱκανὴν ἀποκρίνας, ἧς ἡγεμὼν παῖς Θεόδωρός τις νόθος, πρὸς τὰ Βοδηνῶν ἐξαποστέλλει μέρη· ἣ Ῥωμαϊκῷ συντυχοῦσά που στίφει ἥττησεν ἐσκέδασεν αὐτὸ ῥᾳδίως.
(9200)	ὃ γνοὺς Μιχαὴλ Παλαιολόγος τόδε, ἀνὴρ μαχητὴς γεννάδας ῥωμαλέος, ὡς εἶχεν ἐξώρμησε κατ’ ἀντιπάλων, καί τινα τῷ δόρατι πλήξας ἱππότην (ἦν δ’ ἄρα Θεόδωρος παῖς ἀποστάτου)
9205	εἰς γῆν καταβέβληκεν ἐξ ἐφεστρίδος. ὁ δ’ αὖ Κομνηνῷ προσδραμὼν ἠντιβόλει ζωῆς τε χάριν καὶ ψυχῆς πεφιλμένης, καὶ συμπαθοῦς ἔτυχε συγγνώμης τότε· πλὴν ἠγνοεῖτο τίς ἄρα καὶ τυγχάνει.
9210	τῷ τοι παραδίδωσιν φυλάσσειν Τούρκῳ, ὁ δ’ αὖ φονεύει καὶ παραπέμπει μόρῳ. τουτὶ μὲν οὕτω Μιχαὴλ ἐδραμένος σὺν τοῖς δ’ ὑφ’ αὑτὸν ἀρεϊκοῖς ἀνδράσι, Παφλαγονίαν πατρίδα κεκτημένοις,
9215	πολλοὺς μὲν ἔργον εἰργάσατο τοῦ ξίφους, ζωοὺς δὲ συνέσχηκεν εἴκοσιν πάλιν ἄνδρας τιμίους ἐγκρίτους ἀποστάτῃ. Ταῦτα μὲν οὕτω συμβέβηκεν ὡς ἔφην·
9215	ὁ Μιχαὴλ δὲ Βουλγάρων ἀρχηγέτης,	368
9220	ὃς δὴ γυναικάδελφος ἦν βασιλέως ἐχθρὸς δ’ ἄσπονδος Αὐσόνων κραταρχίᾳ, πρὸς Καλλιμάνου καιρίαν βεβλημένος, πρωτεξαδέλφου προσγενοῦς πεφυκότος, ἐξαπίνης τέθνηκεν ἐκλιπὼν φάος·
9225	οὗ τῇ γυναικὶ συναφθεὶς Καλλιμάνος, ἔδοξεν ἀρχὴν προσλαβεῖν καὶ Βουλγάρων· ἀλλὰ Ῥῶσος Οὖρος μὲν ὡς θυγατέρα μετὰ στρατιᾶς συμπεσὼν προσλαμβάνει, φονεύεται δὲ Καλλιμάνος Βουλγάροις.
9230	ἔρημον οὐκοῦν γνησίου διαδόχου ὑπῆρχε λοιπὸν τὸ κράτος τοῖς Βουλγάροις· ἀλλ’ οἱ παρ’ αὐτοῖς ἔγκριτοι βουληφόροι ἀρχηγετεῖν τάσσουσιν ἀρχῆς Βουλγάρων Τείχου τὸν υἱὸν τὸν καλὸν Κωνσταντῖνον.
9235	ὡς ἂν δὲ καὶ δόξειεν ἐκ κληρουχίας εἰς Βουλγαρικὸν ἐγκαθεστάναι θρόνον, ἐρίτιμοι πέμπουσι πρέσβεις Βουλγάρων πρὸς τὸν κρατοῦντα Θεόδωρον Αὐσόνων, ἵνα συναφθῇ τῷ Τείχου Κωνσταντίνῳ
9240	Εἰρήνη πρώτη τοῦδε τῶν θυγατέρων, Ἀσὰν κρατάρχου Βουλγάρων οὖς’ ἐγγόνη· ἃ καὶ περατοῖ σὺν προθυμίᾳ κράτωρ. ἐπεὶ δ’ ὁ Τείχου ἦν ἔχων ὁμευνέτιν, ταύτην διαζεύξαντες ἀνδρὸς ἀνόμως
9245	εἰς φυλακὴν πέμπουσι τῷ στεφηφόρῳ.
9245	Μετὰ δὲ ταῦτα χαλεπωτάτῃ νόσῳ περιπεσὼν ἔκειτο κρατάρχης κλίνῃ· ἡ δ’ ἦν ἀνιάτρευτος Ἀσκληπιάδαις καὶ σφῶν τέχναις ἄκαμπτος οὐδ’ εἴκουσά πως	369
(9250)	τοίνυν ἀπογνοὺς καὶ διαγνοὺς ὡς δέον, ῥίψας τὰ λαμπρὰ τοῦ κράτους καὶ τοῦ στέφους. τὰ τῶν μοναχῶν ἐνδιδύσκεται ῥάκη, ἐξαγορεύσας πάντα οἱ πεπραγμένα ἔμπροσθεν ἀνθρώπων τε καὶ θεοῦ πλέον.
9255	πόρνης γὰρ οὗτος σώφρονος θρυλουμένης τὴν πίστιν ἐν νῷ προσλαβὼν καὶ τὸν πόθον, τῷ ποιμενάρχῃ προσδραμὼν Μιτυλήνης, ᾧ σφαλμάτων ἦν ἀνακαλύπτων βάρη, εἰς τοὔδαφος πέπτωκεν αὐτοῦ πρὸς πόδας,
9260	καὶ τούσδε θερμοῖς δάκρυσιν ἀποπλύνει, ὡς πρὶν γυνὴ βέβηλος Χριστοῦ δεσπότου, ὡς καὶ γενέσθαι πηλὸν ἐκ τῶν δακρύων, ἐξαγορείας ταῦτα συνείρων λόγοις “σὲ Χριστὲ κατέλιπον, ἵλεως ἔσο.”
9265	οὕτω δεδρακὼς συνεχῶς χρηστὸς κράτωρ πρὸς τὰς μονὰς βέβηκε τὰς οὐρανίους, λιπὼν τὸ κράτος παιδὶ τῷ Ἰωάννῃ ἑπταέτει που τυγχάνοντι καὶ πλέον, μήπω καθαρῶς τέτταρας ὅλους χρόνους
9270	τὴν Ῥωμαϊκὴν ἰθύνας κραταρχίαν, ἀνὴρ ἀγαθός, εὐσεβὴς αὐτοκράτωρ, ἡδύς, ἱλαρός, εὐμενὴς ὑπηκόοις, ἴδρις σοφίας παντοδαπῆς καὶ λόγων, πιστὸς κυρίου νουνεχὴς ὑπηρέτης,	370
9275	τάλαντον αὔξων πλατύνων κραταρχίας, προκινδυνεύων εὐψύχως κληρουχίας, ἄναξ προσηνὴς καὶ στρατηγὸς γεννάδας, μηδὲν νεοχμώσας τι τῆς ἐκκλησίας, ἐπαινετός τε τοῦ βίου καὶ τοῦ κράτους,
9280	καὶ μακαριστὸς τῆς καλῆς μετοικίας καὶ τῆς μετανοίας γε τῆς σωτηρίου. τούτου θανόντος εἰς ταφὴν νέκυν φέρει μονὴ πατρῴα Σωσάνδρων κεκλημένη, οὗ καὶ πατὴρ τέθαπτο θανὼν ἐντίμως.
ante9285t	Ἰωάννης ὁ τοῦ Θεοδώρου καὶ Μιχαὴλ Παλαιολόγος.
9285	Οὗτος βίῳ λέλοιπε παιδία τρία, ὃν πρόσθεν εἶπον χαριτώνυμον νέον κληροῦχον ἀρχῆς καὶ διάδοχον κράτους, καὶ θήλεα δ’ ἄζυγα πρὸς τούτῳ δύο, Εὐδοκίαν τε καὶ Θεοδώραν ἅμα.
9290	πρώτη δ’ Εἰρήνη τῷ Τείχῳ συνεζύγη, ἡ δευτέρα δὲ Μαρία Νικηφόρῳ παιδὶ Μιχαήλ, ὡς ἔφαμεν, δεσπότου. νεώτατος δ’ ἦν παῖς Ἰωάννης πάνυ· ὅθεν δεδιὼς τεκνίου φίτης ἄναξ
9295	ἐν διαθήκαις τῷδε λείπει τὸ κράτος,
9295	πρόσθεν προβάντων ὁρκίων φρικαλέων ὑπηκόοις ἅπασι καὶ τοῖς ἐν τέλει ἦ μὴν φυλάξειν τεκνίῳ πίστιν σχέσιν. εἶτα παραδίδωσι τοῖς ἐπιτρόποις,	371
(9300)	ὧν πρῶτος ὑπῆν Γεώργιος Μουζάλων, πρωτοβεστιάριος ὢν τὴν ἀξίαν. ἀλλὰ τριταῖος οὐδέπω πρὸς τῷ τάφῳ ἔκειτο νεκρὸς ἄνακτος τεθειμένος, καὶ πάντ’ ἀναμὶξ μεστά τε τρικυμίας.
9305	εἰς γὰρ Σωσάνδρων τὴν μονὴν ἀφιγμένων τῶν ἐν τέλει τε καὶ στρατευμάτων στίφους, ὡς ἂν ὁσίαν θῶσι τῷ τεθνηκότι, τοῖς κασιγνήτοις συμπαρῆν καὶ Μουζάλων, καὶ τῆς φρικώδους θυσίας τελουμένης
9310	Μουζάλων παρίστατο σὺν ὁμογνίοις. ἀλλ’ οἱ γερουσίας τε καὶ τῶν ἐν τέλει συσπειραθέντες πάντες εἰς ὁμαιχμίαν, ὡς ἄγριοι θῆρές τε καὶ βροτοκτόνοι, ἐπὶ μονὴν ἥλαντο τὴν σεβασμίαν,
9315	ῥινηλατοῦντες ἐκλαφύξαι σὺν βίᾳ πρωτοβεστιάριον σὺν ὁμαιμόνοιν. σὺν κασιγνήτοις Μουζάλων ᾐσθημένος ἔνδον τραπέζης παναγοῦς ὑπεισέδυ· ἀλλ’ οἱ μιαροὶ καὶ φονικοὶ τοὺς τρόπους
9320	ποσὶ βεβήλοις εἰσδραμόντες εὐθέως εἰς ἱερὰν τράπεζαν ἱλαστηρίου,
9320	ξιφηφόροι τε καὶ θυμοῦ πεπνευκότες, φεῦ ἀσεβείας βαρβαρικῆς μανίας, μεληδὸν ἐκτέμνουσι τοὺς ἀναιτίους,	372
9325	καίτοι διαθήκης τε καὶ τῶν ὁρκίων τρανῶς τε σαφῶς ἀνεγνωσμένων τρίτον ἐπὶ γερουσίας τε καὶ στρατευμάτων, καὶ τοῖσδε παντὸς ἐμμένειν εἰρηκότος. μετὰ δὲ τήνδε τὴν κακὴν φονουργίαν
9330	οἵ γ’ ἐν τέλει τε καὶ λοχαγοὶ ταγμάτων, κλῆρος πατριάρχης τε σὺν ἀρχιθύταις, συνεισδραμόντες εἰς μίαν συμφωνίαν, σκέψιν ἐτίθουν πραγμάτων κοινῶν χάριν, τίς ἂν κυβερνήσειε προσδεδεγμένος
9335	τῆς Ῥωμαϊκῆς ὁλκάδα κραταρχίας. ἐπυνθάνοντο τοιγαροῦν κατὰ γένη καὶ κατὰ τάξιν πάντες οἱ τῶν ἐν τέλει· καὶ πλείοσιν ἦν ἡ ῥοπὴ καὶ καρδία ἐπὶ Κομνηνὸν Μιχαὴλ τεταμένη·
9340	ὅθεν, τί μακροὺς δεῖ περιάγειν κύκλους; χειρίζεται δὴ τὴν διοίκησιν ὅλων καὶ Ῥωμαϊκῶν πραγμάτων τὴν φροντίδα οὗτος Μιχαὴλ Παλαιολόγων γένους, δραστήριός τις καὶ πεφυκὼς πρὸς τόδε,
9345	εἶδος προδεικνὺς ἄξιον τυραννίδος, βλοσσυρὸν ἦθος καὶ λεόντειον φέρων, φρικτὸς μὲν ἐχθροῖς, ἥμερος δ’ ὑπηκόοις, ἄναξ ἀριστεὺς καὶ στρατηγὸς γεννάδας,
9345	πρῶτα μὲν ἀξίωμα λαβὼν δεσπότου,	373
(9350)	μετὰ δὲ μικρὸν ταινιωθεὶς τῷ στέφει παρ’ ἀρχιθύτου κατὰ τὴν Νικαέων. οὗτος Λατίνους ἐξελαύνει πατρίδος τῆς Κωνσταντίνου, βασιλίδος ἀστέων, ἐλευθερώσας τήνδε Λατίνων βίας.
9355	τιμᾷ δ’ ἀδελφὸν Κομνηνὸν Ἰωάννην τῇ σεβαστοκράτορος εὐθὺς ἀξίᾳ, ἔκδημον ὄντα τοῖς καθ’ ἑσπέραν τόποις· Ἀλέξιον δὲ Στρατηγόπουλον πάλιν προυβάλετ’ εἰς μέγιστον ἐν δομεστίκοις·
9360	Κωνσταντῖνον ἄλλον δὲ σύγγονον πάλιν τῇ καισαρικῇ ταινιώσας ταινίᾳ πρόμαχον ἀπέστειλε τῶν Παφλαγόνων. καὶ πρὸς Μιχαὴλ ἐκπέπομφε δεσπότην τὸν Φιλὴν Θεόδωρον, αἰτῶν φιλίαν
9365	σύνδεσμον εἰρήνης καὶ τῆς συμφωνίας, καί τινα λῦσαι φρουρίων Ῥωμαΐδι, πρὸς δ’ αὖ καθειργμένους γε τῶν ἐξ Αὐσόνων Χαβάρωνά τε καὶ τὸν Ἀκροπολίτην. ἀλλ’ ἦν ἀπειθὴς Μιχαὴλ πρὸς τοὺς λόγους
9370	πρεσβευτικοὺς ἄνακτος, ἄτεγκτος πάνυ, καὶ μηδ’ ὁτιοῦν ἐκτελῶν αἰτουμένων. ὅθεν βαρυνθεὶς βασιλεὺς τούτων χόλῳ τῷ σεβαστοκράτορι συγγόνῳ γράφει, τοῖς κατὰ δυσμὴν ἐμμένοντί που τόποις,
9375	μετὰ στρατιᾶς καὶ στρατηγῶν ἐκκρίτων μάχην συνάψαι Μιχαὴλ τῷ δεσπότῃ. καὶ τοῦτο δρῶντος συνεὶς ὁ δεσπότης, στρατῷ συνυπάρχοντος ἐν Καστορίᾳ, φυγὰς ἀπέπτη κατ’ ἀποκρήμνων τόπων·	374
9380	σεβαστοκράτωρ δ’ ἐκποδὼν ὑπαρξάσης οὕτω στρατιᾶς Μιχαὴλ ἀντιμάχου κατ’ ἀστέων ὥρμησε τῶν τοῦ δεσπότου, ἔχων μεθ’ αὑτοῦ ποιμενάρχην Βουλγάρων, τὸν θεῖον Καβάσιλαν τὸν Κωνσταντῖνον·
9385	οὗ νουθεσίαις καὶ καλαῖς συμβουλίαις πόλιν παρεστήσατο κλεινὴν Ἀχρίδος, ἔπειτα Δεάβολιν ἄλλο φρουρίων ταῖς μηχανουργίαις τε καὶ μάχης νόμῳ. ἐξαπορηθεὶς Μιχαὴλ γοῦν τοῖς ὅλοις,
9390	ἐνοῦσαν αὐτῷ στρατιὰν συναλίσας καὶ συμμαχικὸν προσλαβὼν ἐκ Λατίνων τῶν τοῦδε γαμβρῶν πρίγκιπός τ’ Ἀχαΐας καὶ Σικελῶν ἄρχοντος, ἄλλου νυμφίου, εἰς ἀντιπαράταξιν ἧκεν Αὐσόνων.
9395	Στανὸν παραμείψας δὲ Σωσκὸν χωρία, καὶ Πελαγονίας δὲ τὰς πεδιάδας, ἀγχοῦ Πριλάπου φρουρίου κατεστάθη· κἀκεῖ συνιδὼν ὡς στενά οἱ τυγχάνει τὰ τῆς τύχης ἅπαντα καὶ πλήρη ζάλης,
(9400)	νύκτωρ ἀπέδρα σὺν τέκνῳ Νικηφόρῳ,
(9400)	σκηνούμενον στράτευμα λιπὼν αὐτόθι. ἕωθεν ἀμέλει δὲ διεγνωσμένου τὰ τοῦδε τοῦ δράματος ἐκ τῶν πραγμάτων, προστίθεται μὲν ἐκ φάλαγγος δεσπότου	375
9405	ἡ Ῥωμαϊκοῦ τοῦ γένους κατηγμένη σὺν ταγματάρχαις ἀνδράσι τ’ ἐριτίμοις τῷ σεβαστοκράτορι χαριτωνύμῳ· ἐν οἷς γε συντέτακτο καὶ παῖς τις νόθος ὁ Ἰωάννης τοῦ φυγάδος δεσπότου·
9410	συμμαχικὸν ξύμπαν δὲ Λατίνων γένους σὺν Ἀχαΐας συσχεθέντες πριγκίπῳ πρὸς τὸν κρατάρχην ἐστάλησαν ἐν πέδαις. χώρα δὲ πᾶσα σὺν πολιχνίοις ὅλοις τῷ Ῥωμαϊκῷ καθυπεκλίθη κράτει.
9415	Ἀλέξιος γοῦν ἐν δομεστίκοις μέγας Στρατηγόπουλος καὶ Ῥαοὺλ Ἰωάννης καὶ μέχρις αὐτῆς κατέδραμον τῆς Ἄρτης, λεηλατοῦντες ἐκτρίβοντες ἐσχάτως χώραν Μιχαὴλ δεσπότου σὺν φρουρίοις.
9420	σεβαστοκράτωρ Ἰωάννης δ’ αὖ πάλιν πρὸς Πάτραν ἐστράτευσε τὴν νεωτέραν, ἔχων μεθ’ αὑτοῦ καὶ τὸν υἱὸν δεσπότου, οὗ φθὰς ἐμνημόνευσεν ἀνόπιν λόγος. ὅστις σὺν ἄλλοις ἀποδράσας μετρίοις
9425	τρέχει πρὸς αὑτοὺ πατέρα τὸν δεσπότην, νήσους περιπλέοντα τὰς ἀμφιρρύτους, τὴν τῶν Κεφαλήνων τε καὶ τὴν Λευκάδα,
9425	ἔκδημος ὢν ἄθλιος ἀρχῆς πατρίδος. ἐπεὶ δ’ ἐπανέδραμε πρὸς τὸν πατέρα,	376
9430	σὺν τῷδ’ ἀθροίσας στρατιὰν οὐ μετρίαν, τὴν Ῥωμαϊκὴν ἐξελαύνει μακρόθεν ὅρων παλαιᾶς Ἠπείρου μάχης νόμῳ. Ἀλλὰ χαριτώνυμος σεβαστοκράτωρ καὶ τοῦδ’ ἑκυρὸς Κωνσταντῖνος Τορνίκης
9435	ἐν τῇ Λαμψάκῳ βασιλεῖ προσηλθέτην· καὶ τὸν μὲν αὐτάδελφον αὐτοῦ τὴν χάριν τῷ δεσποτικῷ ταινιοῖ λαμπρῷ στέφει, εἰς ἀξίαν δὲ σεβαστοκρατορίας ἀναβιβάζει Τορνίκην Κωνσταντῖνον,
9440	Ἀλέξιον δὲ Στρατηγόπουλον πάλιν εἰς Καισάρων ἤγαγε λαμπρὰν ἀξίαν, τὸν Καίσαρα δὲ σύγγονον Κωνσταντῖνον εἰς σεβαστοκράτορα καὶ τόνδ’ ἀνάγει· πλὴν χρυσοϋφεῖς ἀετοὺς φορεῖν νέμει
9445	ἐν τοῖς πεδίλοις, παράσημον ἀξίας. Ἦρος δ’ ἐπιλάμψαντος ἄρας Λαμψάκου ἄναξ Μιχαὴλ σὺν στρατεύμασιν ὅλοις ἐπιστρατεύει τῇ Κωνσταντίνου πόλει, εἴ πως δυνηθῇ Λατινικῆς κακίας
(9450)	ἐλευθερῶσαι τήνδε ταῖς στρατηγίαις. καὶ ταῦτ’ ἐποίει τοῖς λόγοις πεπεισμένος, οὐχ ἧττον ἤπερ τῷ στρατευμάτων σθένει, ἀνδρὸς Λατίνου κλῆσιν Ἀσελδεκάε πόλιν προδώσειν βασιλεῖ προφαμένου.
9455	ἐπεὶ δ’ ἐπεστράτευσεν ἐν Βυζαντίδι καὶ φανερῶς ἔγνωκε τὰ τῆς ἀπάτης, αὖθις ἐπανέζευξεν εἰς ἕω τόπους. Ἔνθα προσελθὼν Τορνίκης ἐκ Νικαίας δι’ Ἀρσένιον λιπαρῶς ἠντιβόλει	377
9460	ὡς ἐγκρατὴς γένοιτο πάλιν τοῦ θρόνου· ἐπεὶ γὰρ ἐστέρητο ποιμένος θρόνος ἄρτι θανόντος Ἐφέσου Νικηφόρου, ὃς δὴ μετήχθη πρὸς θρόνον Βυζαντίδος, τοῦ δ’ Ἀρσενίου τοῦτον ἀπειπαμένου,
9465	ἐδεῖτο πάλιν τόνδε λαβεῖν τὸν θρόνον. δύσνουν δ’ ἑαυτῷ ποιμενάρχην μὴ θέλων ἄρχειν βασιλεὺς παρακλήσεις ἠκύρου. οὗτος γὰρ Ἀρσένιος ὢν ἀρχιθύτης στέφει Μιχαὴλ τῷ κραταρχίας στέφει,
9470	ἄνακτα δείξας αὐτοκράτορ’ Αὐσόνων· ἔπειτα φανεὶς δυσμενὴς οὐκ οἶδ’ ὅπως σὺν Ἀνδρονίκῳ Σάρδεων ἀρχιθύτῃ, πρὸς δ’ αὖ Μανουὴλ τῷ Θεσσαλονικέων, μονῇ παραδέδωκεν αὑτὸν διάγειν,
9475	ἑκὼν λελοιπὼς τὴν λεὼ προεδρίαν. ὅθεν βασιλεὺς ποιμεναρχῶν τὸ στῖφος Νικηφόρον πρόεδρον ὄντ’ Ἐφεσίων τῆς Κωνσταντίνου δεικνύουσι προστάτην. ἐπεὶ δ’ ἐλειτούργησε τῷ χρεὼν τότε,
9480	ἑκὼν ἄκων, ὥς φασι, λιταῖς Τορνίκη
9480	Ἀρσενίῳ δίδωσιν ἄναξ τὸν θρόνον. Ταῦτα μὲν οὕτω συμβέβηκεν ὡς ἔφην· στράτευμα δ’ ἄναξ ἱκανὸν συναλίσας, καὶ τοῦτο δοὺς Καίσαρι Στρατηγοπούλῳ,	378
9485	καθ’ ἑσπερίων ἐκπέπομφε δυσνόων· πλὴν ἐν παρέργῳ καὶ Βυζαντίδα φθάσαι καὶ τῇδ’ ὁμοκλὴν προσδρᾶσαι παρηγγύα. ὑπῆρξεν οὕτω, καὶ φθάσας Καῖσαρ πόλιν ἔρημον εὗρεν ὁπλιτῶν οἰκητόρων,
9490	προβραχέως σφῶν ἐν στόλῳ πεπλευκότων ἐπὶ σκύλευσιν νησίδος Δαφνουσίας. ὡς τοίνυν ἧκε νυκτὸς εἰς ταύτην πόλιν ἔχων ὀπαδοὺς φυγάδας ταύτης Καῖσαρ, ἔγνω παρ’ αὐτῶν ὡς ὀπή τις τυγχάνει
9495	κατά γε τεῖχος συμβεβηκυῖα πάλαι. ἐφίσταται γοῦν ᾗ τάχος πρὸς τὸν τόπον, καὶ δι’ ὀπῆς τις ὁπλίτης προσερπύσας ἐνῆκε θάρσος οὐ βραχὺ συνοπλίταις· εἶτ’ ἄλλος εἰσείρπυσεν ὁπλίτης πάλιν,
(9500)	καὶ πάλιν ἄλλος, καὶ τριάς που πεντάδων. εἶτα καταρράξαντες οὗτοι τὰς πύλας ῥᾴστην παρέσχον εἴσοδον πάσαις ἴλαις· οἱ δ’ ἐντὸς ἐν δράματι κατεπτηχότες εἰς γῆς μυχοὺς ἔδυον, εἰς στοῶν βάθη,
9505	εἰς ἀποκρύφους καὶ σκοτεινὰς γωνίας, εἰς ἱερούς τ’ αὖ καὶ σεβασμίους δόμους.
9505	Βαλδουῗνος δ’ ὥρμησε Λατινάναξ ἐπὶ μεγάλους καὶ βασιλείους δόμους, ἀφ’ ὧν φυγὰς ἔπλευσε πρὸς τὴν πατρίδα.	379
9510	στράτευμα δ’ ἐσκύλευε Ῥωμαίων πόλιν, ταύτης ἐπιὸν καὶ στενωποὺς καὶ τρίβους. ὁ δ’ ἐκπεπλευκὼς εἰς Δαφνουσίαν στόλος, κατ’ ἀνάπλουν γνοὺς συμβεβηκότα πόλει, τάχιον ἔπλει προσβοηθήσων πόλει·
9515	ἀλλ’ ἡ στρατιὰ Λατινικαῖς οἰκίαις ἐνιᾶσι πῦρ καὶ φλέγουσι τὰς ὅλας, ὅπερ θεαθὲν Ἰταλοῖς καὶ μακρόθεν ὁρμὴν ἀπεῖρξε καὶ σκεδαννύει στόλον. ὑπὸ κραταρχίαν δὲ λοιπὸν Αὐσόνων
9520	αὖθις ὑπήχθη βασιλὶς τῶν ἀστέων οὔσης τετάρτης ἰνδικτιῶνος τότε, καὶ πέντ’ ἄγοντος πεντάκις Ἰουλίου, ἔτους δ’ ἐπιτρέχοντος ἀρχῆς ἀπ’ ἄκρης χιλιάδων ἓξ ἑπτακοσίοις ἅμα,
9525	πρὸς δ’ αὖ ἑνὸς δέοντος ἑπτάκις δέκα. ἐχθροῖς δ’ Ἰταλοῖς ἥδε τυραννουμένη ὀκτὼ πρὸς πεντήκοντα τοῖς ὅλοις χρόνοις, οὕτω θεοῦ νεύσαντος ἡ Κωνσταντίνου πόλις, πολυθρύλητος ἀνθρώποις ὅλοις,
9530	οἰκουμένης θαῦμά τε καὶ μέγα κλέος, ἠλευθερώθη Λατίνων τυραννίδος
9530	καὶ Ῥωμαϊκῷ καθυπεκλίθη κράτει. Τῷ δὲ κρατάρχῃ Μιχαὴλ σκηνουμένῳ περὶ Μετεώριον ἤκουστ’ ἀθρόως	380
9535	εὐάγγελος φήμη τις, ἡδονῆς πλέα, πρὸς κασιγνήτης φιλτάτης Εὐλογίας, ὡς τὴν περιλάλητον ἅπασι πόλιν περιπολοῦσι τὰ στίφη τῶν Αὐσόνων. εἶτ’ ἄγγελός τις ὢν θεατὴς πραγμάτων
9540	ἐλθὼν σαφῶς ἤγγειλε τὰ πεπραγμένα· μετὰ δὲ μικρὸν καὶ Λατινάρχου στέφος πέδιλ’ ἐρυθρὰ καὶ βασίλειον ξίφος κομίζεται δὴ βασιλεῖ τῶν Αὐσόνων. ὃς δὴ ταχύνας καταλαμβάνει πόλιν,
9545	καί που κατεσκήνωσεν αὐτῆς πλησίον. εἶτ’ ἀναβάντος τοῦ προέδρου Κυζίκου εἴς τινα πύργων τῆς πύλης τῆς χρυσέας, αὐτῷ συνούσης εἰκόνος σεβασμίας τῆς μητρανάνδρου καὶ πανυμνήτου κόρης,
(9550)	ὡς μὴ παρόντος ποιμένος Βυζαντίδος θεῷ τ’ ἀναπέμποντος εὐχὰς δεσπότῃ, πίπτει βασιλεὺς ἀκαλυφὴς εἰς χθόνα, πάντες τε συμπίπτουσιν αὐτῷ κατόπιν. μετὰ δὲ συμπλήρωσιν εὐχαριστίας
9555	εἰσῆλθε πύλην χρυσέαν στεφηφόρος, πεζῇ βαδίζων ἐς μονὴν τοῦ Στουδίου, ἔχων σεβαστὴν εἰκόνα θεοτόκου ἔμπροσθεν ἠγμένην τε καὶ τιμωμένην.
9555	κἀκεῖ λελοιπὼς εἰκόνα σεβασμίαν,	381
9560	ἔφιππος ἧκεν εἰς θεοῦ νεὼν μέγαν· καὶ προσκυνήσας, εὐχαριστήσας ἅμα τῷ πανσθενουργῷ θαυματουργῷ δεσπότῃ, μετὰ προπομπῆς βασιλικῆς καὶ κρότων	381
9560	εἰσῆλθε χαίρων εἰς ἀνάκτορον μέγα.	382
ante9565t1	Καὶ ποιμεναρχῶν τὸν κατάλογον σκόπει Ῥώμης νέας, βέλτιστε,
ante9565t2	τῆς Κωνσταντίνου.
9565	Ὁ πρωτόκλητος Ἀνδρέας ἀποστόλων, τῆς εὐσεβείας ἐγκατασπείρων σπόρον τοῖς Ποντικοῖς κλίμασι καὶ Βιθυνίας, ὁδῷ προϊὼν καὶ Βυζαντίδα φθάνει· ἣν φαιδρύνας δόγμασιν ἐνθέου λόγου,
9570	Χριστῷ τ’ ἀγείρας εὐσεβῶν ἐκκλησίας, εὐκτήριον τεύξας τε τοῖς πιστοῖς δόμον ἐν Χρυσοπόλει τῇ κεκλημένῃ πόλει,
9570	ἐπίσκοπον τίθησιν ἐν ταύτῃ Στάχυν, ἕνα μαθητῶν ἑβδομήκοντα λόγου·	383
9575	ὃς ποιμάνας θρέμματα καλῶς δεσπότου γῆθεν μετέστη πρὸς μονὰς οὐρανίους. μεθ’ ὃν νομεῖς ὤφθησαν εὐσεβοφρόνων ὁ κλῆσιν Ὀνήσιμος ἅμα καὶ τρόπον, Πολύκαρπος Πλούταρχος καὶ Σεδεκίων,
9580	Διογένης Ἐλευθέριος καὶ Φήλιξ, ἄλλος τε Πολύκαρπος ἱερὸς πάλιν. οὗτοί γε πάντες ἀσεβῶν ὑποψίᾳ πέραν ὑπῆρχον ἰθύνοντες ἀγέλην. μεθ’ οὓς Ἀθηνόδωρος ἔνθεος θύτης
9585	ἐκκλησίαν ἴθυνε τῆς Βυζαντίδος· ὃς οἶκον εὐκτήριον ἄλλον καινίσας κατά γε χῶρον Ἐλαία κεκλημένον, ἐκεῖ συνάξεις ἐκτελῶν ἦν ἐνθέως· ὃν Κωνσταντῖνος εὐσεβοκράτωρ μέγας
9590	ὕστατον ἀνύψωσε καλλύνας μάλα. εἶτα Ζωΐλος λαμβάνει προεδρίαν καὶ Λαυρέντιος, Ἀλύπιος, Περτίναξ ὑπατικός τις εὐγενὴς τῶν ἐν τέλει, ὃς ναὸν ἀνίστησιν εὐαγῆ ξένον
9595	ἔν τινι Συκαῖ προσκεκλημένῳ τόπῳ. ἔπειτ’ Ὀλυμπιανὸς καὶ θεῖος Μάρκος, πρὸς τοῖσδε Κυριλλιανὸς καὶ Καστῖνος, ὃς πρῶτον ἀνήγειρεν ἐν Βυζαντίῳ Εὐφημίᾳ μάρτυρι σηκὸν ἐκ βάθρων	384
(9600)	ἐν τῷ Πετρίῳ τῷ φερωνύμῳ τόπῳ, τότ’ ἐκδραμούσῃ τὸν δρόμον μαρτυρίου. μεθ’ ὅν τις Τῖτος προστατεῖ Χριστοῦ λάχους, ἔπειτα κασίγνητος ἄνακτος Πρόβου, Δομετιανὸς εὐγενὴς ψυχὴν δέμας,
9605	καὶ τοῦδε παῖδες, σὺν Πρόβῳ Μητροφάνης, ἐφ’ οὗ μέγιστος εὐσεβὴς Κωνσταντῖνος εἰς ἄστυ Βυζάντιον ἐλθὼν τῷ τότε, τουτὶ μετεσκεύασεν εἰς εὖρος μέγα, Ῥώμην ὁρίσας τοῦτο καλεῖσθαι νέαν.
9610	Μητροφάνους δὲ τὸν βίον λελοιπότος ὁ θεῖος Ἀλέξανδρος ἔσχε τὸν θρόνον, κοσμούμενος λόγῳ τε καὶ βίῳ πλέον· ἐφ’ οὗ γε συνήθροιστο πατέρων στῖφος κατ’ Ἀρείου τὸ πρῶτον ἐν Νικαέων·
9615	ὅστις βαλὼν Ἄρειον εὐχῆς τῷ βέλει τοῦτον θανατοῖ καὶ παραπέμπει μόρῳ. Ἔπειτα Παῦλος, ὀρθοδοξίας στῦλος, πρεσβύτερος τρόφιμος ὢν ἐκκλησίας Ἀλεξάνδρου μύστης τε σεπτοῦ ποιμένος,
9620	ποίμνην ποδηγεῖ πρὸς νομὰς ψυχοτρόφους·
9620	ὃν ἔσχεν ἐξόριστον Κουκουσὸς πάλαι ὑπερμαχοῦντα δογμάτων ὀρθοφρόνων, οὗ καὶ τέλος βίαιον εὗρε τοῦ βίου, παθὼν παρ’ ἐχθρῶν πνιγμονήν τε καὶ βρόχον.	385
9625	Μεθ’ ὅν τις Εὐσέβιος Νικομηδείας προεδρίαν εἴληφε τῆς Κωνσταντίνου, θερμὸς πρόμαχος Ἀρειανῶν μανίας, ὃς Βηρυτοῦ πρόεδρος ὑπάρξας πάλαι κἀκεῖθεν ἀχθεὶς εἰς πόλιν Νικομήδους
9630	πρὸς Κωνσταντίου καθιδρύεται τρίτον τῆς Κωνσταντίνου τῷ πανυψήλῳ θρόνῳ. Πνευματομάχος Μακεδόνιος γέρων, λυμαντικὸς λύκος τις, οὐ νομεὺς ὅλως, παρεισφθαρεὶς ἔλαθε ποίμνῃ δεσπότου·
9635	ὃν ἀπελάσας Κωνστάντιος τοῦ θρόνου δι’ οὕς γε προυξένησεν ἀδίκους φόνους, καὶ μᾶλλον οἷσπερ ἱερὸν πατρὸς νέκυν ἀνακομίσας ὦπτο ναοῦ κηρύκων εἰς Ἀκακίου μάρτυρος θεῖον δόμον,
9640	ἄδοξον Εὐδόξιον, Ἀρείου φίλον, ἀντικαθιστᾷ λύκον ἀντὶ ποιμένος· ὃς τυγχάνων πρόεδρος Γερμανικείας, εἶτα κατασχὼν Ἀντιοχείας θρόνον, τέλος τυραννεῖ καὶ θρόνον Βυζαντίδος.
9645	Πρὸς τοῖσδε Δημόφιλος μύστης Ἀρείου, ἐπίσκοπός τις Βερρόης τῆς ἐν Θρᾴκῃ,
9645	μετατεθεὶς ᾔσχυνε τὴν προεδρίαν. Οὗπερ τὸ βιοῦν ἐκμετρήσαντος μόρῳ Εὐάγριός τις, ὀρθοδοξίας φίλος,	386
(9650)	προεδρίαν εἴληφε τῆς Κωνσταντίνου πρὸς Εὐσταθίου μακαριστοῦ ποιμένος, ὅστις πρὸς Οὐάλεντος ἐξώσθη θρόνου, μηδὲ βραχύ τι τοῦ λάχους γεγευμένος. Εἶτα προέστη κοσμίως ἐκκλησίας
9655	ὁ γρήγορος νοῦς, ἡ θεηγόρος λύρα, θεῷ κινηθεὶς πρὸς κυβέρνησιν θρόνου, ὅστις ἀνέτλη μυρίους τοὺς κινδύνους ὑπερμαχῶν κάλλιστα τῆς ἐκκλησίας· ἐφ’ οὗ συνέστη κατὰ Μακεδονίου
9660	ἄθροισμα σεπτὸν συνόδου τῆς δευτέρας ἐν βασιλίδι τῇ Κωνσταντίνου πόλει. Αὐθαιρέτως τούτου δὲ λιπόντος θρόνον ἡ σύνοδος χρίουσι ποιμένα πόλει Νεκτάριον, λάμποντα βίῳ καὶ λόγῳ,
9665	συγκλητικῶν τε καὶ περιδόξων ἕνα, χριστώνυμον μέν, ἀμύητον δ’ εἰσέτι· ὃν ἅμα βαπτίζουσι χρίουσι θύτην. Οὗπερ μεταλλάξαντος εὐαγῶς βίον, κλέος μοναστῶν ἅμα καὶ πρεσβυτέρων,
9670	στόμα τὸ χρυσοῦν, ἡ θεόσδοτος χάρις, ἡ τῶν λόγων θάλασσα, φύσις ἡ ξένη, λαμπτὴρ καθάπερ ἀρετῶν λάμπων φάει
9670	ἐξ Ἀντιόχου κατηύγασεν ἐνθέως τῆς Κωνσταντίνου τὸν περίκλυτον θρόνον,	387
9675	ἢ μᾶλλον εἰπεῖν, τὴν τετράκλιμον κτίσιν διδασκαλίαις φαιδρύνει καθ’ ἡμέραν, οἰκουμένης ἥλιος ὢν ψυχοτρόφος. οὗ τοῦ θρόνου φεῦ ἀπελασθέντος φθόνῳ εἰς δ’ ἀλλοδαπὴν ἐκδιωχθέντος χθόνα,
9680	τὴν ἐν Κομάνοις ἐσχάτην ἐρημίαν, οὗ μακαριστὸν ἔσχε καὶ τέρμα βίου, γηραιὸς Ἀρσάκιος, ἔμψυχος νέκυς, πρὸς βασιλίδος ἐγκατεστάθη θρόνῳ Εὐδοξίας, φεῦ οἷος ὢν μετὰ τίνα,
9685	μεθ’ ἥλιον ζόφωσις εἴτ’ ἀκοσμία. Τούτου καταστρέψαντος ἐν θρόνῳ βίον, πρεσβύτερός τις εὐλαβὴς ἐκκλησίας, κλῆσιν Ἀττικός, ἐμπρέπων βίῳ λόγῳ, κοσμεῖ καθέδραν ἱερὰν Βυζαντίδος.
9690	Μεθ’ ὅν τις Σισίννιος, ἀνὴρ πρεσβύτης, τῆς κατ’ Ἐλαίαν ὢν θύτης ἐκκλησίας, πρᾶος γεραρὸς καὶ νομεὺς ψυχοτρόφος. Τούτου θανόντος Νεστόριός τις, θύτης τῆς Ἀντιόχου δυσσεβὴς καὶ κακόφρων,
9695	στόμα βδελυρὸν καὶ βέβηλος καρδία, ἢ λυμεὼν λύκος τις, ἐμπηδᾷ θρόνῳ· ὅστις γυμνωθεὶς ἱερωσύνης θρόνου δι’ ἅπερ ἠρεύξατο δόγματα νόθα
9695	πρὸς συνόδου τρίτης τῆς ἐν Ἐφέσῳ,	388
(9700)	ἧς προστάτης Κύριλλος Ἀλεξανδρείας, εἰς ἐξορίαν ἀπελήλαται δίκῃ. Εἶτ’ ἐγκατέστη τῷ Βυζαντίδος θρόνῳ γένει Ῥωμαῖος καὶ θύτης ἐκκλησίας Μαξιμιανός, ὀρθοδοξίας βάσις.
9705	Γῆθεν μεταστάντος δὲ τοῦδε πρὸς πόλον μύστης φιλητὸς τοῦ πατρὸς Χρυσοστόμου καθίσταται πρόεδρος, ἱερὸς Πρόκλος, ὅστις γε χρισθεὶς ποιμενάρχης Κυζίκου πρὸς Σισιννίου μακαριστοῦ ποιμένος,
9710	καὶ Κυζικηνοῖς μὴ δεχθεὶς οὐκ οἶδ’ ὅπως, ἄγων σχολὴν δὲ τὸν διὰ μέσου χρόνον, τότ’ εἰς καθέδραν ᾑρέθη Βυζαντίδος. ποίμνην δὲ καλῶς ποιμάναντος δεσπότου, διδασκάλου σῶμά τε συνηργηκότος
9715	ἀνακομισθῆναί γε πρὸς πόλιν κράτους, εἶτα λιπόντος γηγενῶν παροικίαν, ὀρθῶν πρόμαχος Φλαβιανὸς δογμάτων, πρεσβύτερος τρόφιμος ὢν ἐκκλησίας, προεδρίαν εἴληφε μάλ’ ἐπαξίως.
9720	Οὗπερ θανόντος λακτίσει Διοσκόρου ἐν Ἐφεσίων λῃστρικῷ συνεδρίῳ ὡς ὑπερασπίζοντος ὀρθῶν δογμάτων, θύτης Ἀνατόλιος Ἀλεξανδρείας ποιμὴν ἀναδέδεικτο τῆς Κωνσταντίνου,
9725	νομεὺς ἀγαθός, πύργος ὀρθοδοξίας·
9725	ἐφ’ οὗ τετάρτης συνόδου θεῖον στῖφος καλῶς ἁλισθὲν ἐν πόλει Χαλκηδόνι ἀλλότριον τίθησι τῆς ἐκκλησίας Διόσκορον δύστηνον Ἀλεξανδρείας	389
9730	ἅμ’ Εὐτυχεῖ τε καὶ σφίσιν ὁμοτρόποις. Ἔπειτα Γεννάδιος, ἀνὴρ γεννάδας, τῆς εὐσεβείας καὶ καλοῦ παντὸς τύπος, ἐκκλησίας τρόφιμος ἅμα καὶ θύτης, τοὺς οἴακας ἴθυνε τῆς ἐκκλησίας.
9735	Μεθ’ ὅν τις Ἀκάκιος ὀρφανοτρόφος ἐκκλησίας θύτης τε, κάκιστος σέβας, κακῶς ἐπεισέφρησεν τῇ προεδρίᾳ· ὅστις τετάρτην σύνοδον σεβασμίαν τό γ’ εἰς ἑαυτὸν ἀκυροῖ ψήφοις τάλας.
9740	Τούτου θανόντος τὸν διπλοῦν ὄντως μόρον ἀνὴρ Φλαβίτας, μάρτυρος ναοῦ Θέκλης τοῦ κατὰ Συκᾶς διακειμένου θύτης, ἀνίερος βλάσφημος οἰοφυσίτης, Ἀκακίῳ σύμπνους καὶ σύμφρων σέβας,
9745	ἀναξίως ἔσχηκε τὴν προεδρίαν. Τούτου τελευτήσαντος ἐν βραχεῖ χρόνῳ Εὐφήμιος ἄξιος ἱεραρχίας, πρεσβύτερος μὲν τῆς θεοῦ γ’ ἐκκλησίας, τῆς δ’ αὖ Νεαπόλεως ὀρφανοτρόφος,
(9750)	πιστεύεται κάλλιστα τὴν προστασίαν,
(9750)	ὅσιος ἀνήρ, ὀρθοδόξων προστάτης, ὅντιν’ ἀναθέματι μὴ πεπεισμένον καθυποβαλεῖν σύνοδον τρισολβίαν ἐν Χαλκηδόνι συναλισθεῖσαν πάλαι	390
9755	ἄναξ Ἀναστάσιος ἐκβαλὼν θρόνου τίθησιν ἐξόριστον ἀδίκῳ δίκῃ. ἀντικαθιστᾷ δ’ εἰς θρόνον Βυζαντίδος σκευῶν μέγαν φύλακα τῆς ἐκκλησίας, θεῖον Μακεδόνιον ἐκ πρεσβυτέρων·
9760	ὃν ἀθετῆσαι μηδαμῶς ᾑρημένον εἰρημένον σύστημα σεπτῶν πατέρων, εἰς Εὐχάϊτα φυγαδεύει τὴν πόλιν. Τιμόθεον δ’ ἄτιμον ἐγκαθιδρύει, θύτην μὲν ὄντα σκευοφύλακα θ’ ἅμα
9765	ἐκκλησίας πρίν, αἱρετικὸν δ’ αὖ σέβας, ὀρθόφροσιν ἄχθος τι φανέντα μέγα. Τούτου καταστρέψαντος ἀθλίως βίον Ἰωάννης σύγκελλος ἅμα καὶ θύτης, γένει Καππαδόκης δέ, λαμβάνει θρόνον.
9770	Οὗπερ τελευτήσαντος ἐν προεδρίᾳ Ἐπιφάνιος, ἐμφανὴς ὢν τὸν βίον πρεσβύτερος σύγκελλος, ἔσχε τὸν θρόνον. Τούτου θανόντος Ἄνθιμος Τραπεζοῦντος ἐπιβάτης δέδεικτο τοῦ σεπτοῦ θρόνου,
9775	νοσῶν Σεβήρου καὶ Διοσκόρου νόσον· ὃν Ἀγαπητὸς καθελὼν Ῥώμης πάπας
9775	εἰς ποιμενάρχην τῆς βασιλίδος χρίει Μηνᾶν λόγῳ λάμποντα καὶ βίῳ πλέον, ἐκκλησίας τρόφιμον ὄντα καὶ θύτην,	391
9780	Ἀλεξανδρέα, τῶν Σαμψὼν ξενοδόχον. Οὗπερ μεταλλάξαντος εὐαγῶς βίον Εὐτύχιός τις, καὶ μοναστὴς καὶ θύτης μονῆς κατ’ Ἀμάσειαν εὐαγεστάτης, λόγων ἑταῖρος ἀρετῆς τ’ αὖ ἐργάτης,
9785	νομεὺς ἀγαθὸς ὦπτο Χριστοῦ θρεμμάτων· ἐφ’ οὗ γε πέμπτης συνόδου θεῖον στῖφος καλῶς ἁλισθὲν ἐν βασιλίδι πόλει, στοιχοῦν τετάρτης συνόδου θείοις ὅροις, αὐτοῖς γε συγγράμμασι τὸν Ὠριγένην
9790	τίθησιν ἐκκήρυκτον ἅμα Διδύμῳ καὶ Θεόδωρον τὸν τῆς Μοψουεστίας. ἐξωσμένου θρόνου δὲ τοῦδ’ Εὐτυχίου ἐφ’ οἷσπερ ἐξήλεγχε τὸν βασιλέα δόγμα στυγητὸν κρατύνοντα καὶ νόθον
9795	τῶν σάρκα φθαρτὴν μὴ λεγόντων σχεῖν λόγον, σχολαστικός τις εὐσεβὴς Ἰωάννης, τῆς Ἀντιόχου τυγχάνων θυηπόλος, προεδρίαν εἴληφε τῆς Κωνσταντίνου. χρησαμένου τέλει δὲ τοῦδε τοῦ βίου
(9800)	καὶ πάλιν Εὐτύχιος εὐτυχεῖ θρόνον. Μεθ’ ὃν καθωράϊσε τὴν ἐκκλησίαν ἀνὴρ χαριτώνυμος, ὄλβιον κάρα,
(9800)	νηστευτὴς τοὐπώνυμον ἐξ ἔργων φέρων, ἐκκλησίας τρόφιμος ὢν καὶ λευίτης,	392
9805	σύγκελλος ἀξίαν δέ, πνεύματος δόμος, ὃς Μαυρίκιον ταινιοῖ λαμπρῷ στέφει. Τούτου δ’ ἀναλύσαντος εἰς θείους δόμους Κυριακός τις, οἰκονόμος καὶ θύτης θεοῦ μεγάλης ἁγίας ἐκκλησίας,
9810	τὴν ἱερὰν εἴληφεν ἱεραρχίαν, θεῖός τις ἀνήρ, ὀρθοδοξίας στῦλος. Τούτου λιπόντος τὴν κάτω προεδρίαν Θωμᾶς σακελλάριος ἅμα καὶ θύτης πιστεύεται δὴ τὴν λεὼ προστασίαν,
9815	ἀποστολικός, εὐσεβέστατος σέβας. Οὗπερ τὸ φάος ἐκλελοιπότος τόδε ἀντικατέστη λευίτης ἐκκλησίας πτωχοτρόφος τε λιμένος τῶν τοῦ Φρίξου, Σέργιος, ἀνὴρ οἰοφυσίτης σέβας.
9820	Τούτου θανόντος ἀντικατέστη Πύρρος, ἀνὴρ ὅμοιος Σεργίῳ κατὰ σέβας, θύτης μεγάλης τοῦ θεοῦ ἐκκλησίας, ἄρχων σεμνείων καὶ μονῆς ἐπιστάτης ἐν Χρυσοπόλει διακειμένης πέραν,
9825	ἀνειμένης δὲ τῇ θεοῦ μητρὶ λόγου, τῆς Φιλιππικῷ συσταθείσης πρὸ χρόνων. Τούτου διωχθέντος δὲ τῆς ἐκκλησίας
9825	οἰκονόμος καὶ θύτης τῆς ἐκκλησίας κἀπὶ φυλακῶν, δυσσεβὴς Παῦλος σέβας,	393
9830	παρεισεφθάρη ποιμνίῳ τις ὡς λύκος· οὗπερ θανόντος δυσσεβῶς ἐν τῷ θρόνῳ καὶ πάλιν ἀπέλαβε τὸν θρόνον Πύρρος. Εἶτα Πέτρος κάκιστος ἔσχε τὸν θρόνον, ἐκκλησίας ὢν λευίτης πτωχοτρόφος
9835	καὶ ῥαιφερενδάριος καὶ γηρωκόμος τοῦ κατὰ Νεάπολιν πτωχείου τότε, σύμφρων Σεργίου καὶ Πύρρου καὶ Παύλου. Τούτου θανόντος τὸν διπλοῦν ὄντως μόρον Θωμᾶς τις ἄλλος, ὀρθοδοξίας φίλος,
9840	ἐκκλησίας τρόφιμος ὢν καὶ λευίτης, Χριστοῦ καλῶς ἴθυνε τὴν ἐκκλησίαν. Οὗπερ μεταλλάξαντος εὐσεβῶς βίον Ἰωάννης εἴληφε τὴν προεδρίαν, θύτης τε πρωτέκδικος ὢν ἐκκλησίας
9845	καὶ σκευοφύλαξ σύγκελλος οἰκονόμος γηρωκόμος τε Ῥωσῶν Δεξιοκράτους, ποίμνην ποδηγῶν πρὸς νομὰς ψυχοτρόφους. Τούτου θανόντος Κωνσταντῖνος λευίτης καὶ σκευοφύλαξ τῆς θεοῦ γ’ ἐκκλησίας,
(9850)	περιοδευτὴς Θρᾴκης Μακεδονίας, ἀρχιθύτης δέδεικτο τῆς ἐκκλησίας, σπουδαῖος ἀνήρ, εὐσεβοφρόνων κλέος.
(9850)	Τούτου καταλύσαντος ἐν θρόνῳ βίον Θεόδωρός τις, ἱερὸς Χριστοῦ θύτης	394
9855	ἐκκλησίας τ’ αὖ ἱερῶν σκευῶν φύλαξ, ἄρχων μονῶν τε, σύγκελλος τὴν ἀξίαν, προΐσταται κάλλιστα τῆς ἐκκλησίας, ὀρθῶν προμαχῶν εὐσεβῶν τε δογμάτων. Τούτου ῥιφέντος ἀδίκως ποίμνης θρόνου
9860	Γεώργιός τις, εὐλαβὴς Χριστοῦ θύτης, ἐκκλησίας μέγιστος ὢν σκευοφύλαξ καὶ ποιμενάρχου σύγκελλος τὴν ἀξίαν, ἐκκλησίας εἴληφε τὴν προεδρίαν, νομεὺς ἀγαθὸς καὶ θεοῦ νόμων φύλαξ·
9865	ἐφ’ οὗ κελεύσει κράτορος Κωνσταντίνου, ὀρθόφρονός γε, τοὐπίκλην Πωγωνάτου, ἕκτης σεβαστῆς συνόδου θεῖον στῖφος ἐν βασιλίδι συναλισθὲν τῇ πόλει ἐπί γε Χριστοῦ τοῦ θεανθρώπου λόγου
9870	καλῶς ἐδογμάτισεν εὐσεβοφρόνως διττὰς θελήσεις καὶ φύσεις ἡνωμένας, καὶ πάντα κατῄσχυνεν οἰοφυσίτην. Οὗ γῆθεν ἀπάραντος εἰς σκηνὰς ἄνω Θεόδωρος αὖ ἀπολαμβάνει θρόνον.
9875	Τούτου μεταστάντος δὲ πρὸς θεὸν μόρῳ ἐκ βασιλείων ἀσηκρῆτίς τις Παῦλος ποιμαντικῆς ἔτυχε καὶ προεδρίας,
9875	ποιμαντικῆς ἄξιος ἂν καὶ τοῦ θρόνου. Καὶ τοῦδε τὸ ζῆν ἐκμετρήσαντος μόρῳ	395
9880	Καλλίνικός τις, γεννάδας θυηπόλος καὶ σκευοφύλαξ Βλαχερνῶν ἐκκλησίας, ἀνὴρ λόγῳ βίῳ τε καλῶς ἐμπρέπων, λαβὼν ἐκυβέρνησε τὴν ἐκκλησίαν· ὅντινα ῥινότμητος ἄναξ ἀδίκως
9885	πηρὸν δεδρακὼς ἐξελαύνει τοῦ θρόνου. Κῦρον δ’ ἀπ’ Ἀμάστριδος ἀγαγών, θύτην ἔγκλειστον ὄντα, ποιμενάρχην δεικνύει· ὃν Φιλιππικὸς βασιλεὺς ὁ Βαρδάνης, ὑπερμαχοῦντα δογμάτων τῶν ἐνθέων,
9890	θρόνου τε ποίμνης ἀπελάσας ἀδίκως ἀντικαθιστᾷ λευίτην Ἰωάννην, ὄντα χαρτουλάριον οἰκονομείου, ἄνδρα στυγητόν, Εὐτυχοῦς Διοσκόρου ὁμόφρονα μύστην τε, τῆς ποίμνης λύκον,
9895	ὃς ἐξεβλήθη τοῦ θρόνου μάλ’ ἐνδίκως. Θύτης δὲ Χριστοῦ καὶ νομεὺς ψυχοτρόφος, θεῖος Γερμανός, ἀρεταῖς λάμπων λόγοις, ἐπὶ λυχνίαν ἐντεθεὶς ὥς τις λύχνος τῆς Κωνσταντίνου τῷ περιόπτῳ θρόνῳ,
(9900)	λόγων διδαχαῖς κατελάμπρυνε κτίσιν·
(9900)	ὅστις προβληθεὶς ποιμενάρχης Κυζίκου, καὶ τοῖς ἐκεῖσε μὴ δεχθεὶς οὐκ οἶδ’ ὅπως, ὑπῆν σχολάζων τὸν διὰ μέσου χρόνον, μετατεθεὶς δὲ πρὸς Βυζαντίδος θρόνον,	396
9905	ποίμνην καθωδήγησεν εὐσεβοφρόνως. Τοῦδ’ ἀπελασθέντος δὲ κακῶς τοῦ θρόνου πρὸς κράτορος Λέοντος ἐξ Ἰσαυρίας, πρώτου σεβαστῶν εἰκόνων καταλύτου, ἐφ’ ᾧπερ ἐξήλεγχε τοῦτον ἐνθέως,
9910	νέκυς Ἀναστάσιος, εἰκόνων λύτης, πρεσβύτερος σύγκελλος ὢν ἐκκλησίας, ποίμνην τυραννεῖ, παραλαβὼν τὸν θρόνον, μισθωτὸς οἰκτρός, ἄντικρυς λύκος φθόρος, ὃς πρῶτος ἠθέτησε τιμὴν εἰκόνων.
9915	Τούτου διπλοῦν θάνατον ὑφεστηκότος, Κωνσταντῖνος ἄθλιος, Συλαίου λύκος, Ἀναστασίῳ πάντ’ ἐοικὼς εἰς σέβας, σχολὴν ἄγων ἥρπασε τὸν θεῖον θρόνον· ὅντινα Κοπρώνυμος (αἰνῶ ς’ ὦ δίκη)
9920	θρόνου κατασπάσας γε καὶ μάλ’ ἐνδίκως, οὐ πίστεως αὖ οὐδὲ δογμάτων χάριν, ἔθηκεν ἐξόριστον εἰς ἀλλοτρίαν. καὶ καταγαγὼν αὖθις αὐτὸν εἰς πόλιν, ἐπιβιβάσας καὶ θριαμβεύσας ὄνῳ,
9925	ἱπποδρομίας ἠγμένης ἐν σταδίῳ
9925	τέτμηκεν αὐτοῦ τὴν παναθλίαν κάραν. ὃν ἤρετο, πρὶν ἐκλιπεῖν ξίφει βίον, εἰ σύνοδον στέργειε τὴν κατ’ εἰκόνων, καὶ τήνδε καλῶς φαμένου δογματίσαι,	397
9930	οὐχ ἧττον ἐκτέτμηκεν αὐτοῦ τὴν κάραν. Μεθ’ ὃν Νικήτας ἐκτομίας οἰκότριψ, μᾶλλον δὲ καὶ τρίδουλος ἀμαθὴς πάνυ, πρεσβύτερος μὲν κηρύκων θείου δόμου, ναοῦ σκευοφύλαξ δὲ Χαλκοπρατείων,
9935	ἄρχων σεμνείων ἔκδικός τ’ ἐκκλησίας, Χριστοῦ σεβαστῶν εἰκόνων καθαιρέτης, ποίμνῃ παρεισέφρησε καθά τις λύμη. Τούτου καταστρέψαντος ἐν θρόνῳ βίον, ἐκ λαϊκῶν Παῦλός τις ἀνὴρ Κυπρόθεν,
9940	οὐ χρηματίζων προσκυνητὴς εἰκόνων, προεδρίαν εἴληφεν ἱεραρχίας. οὗτος νοσήσας καὶ λιπὼν προεδρίαν, μονῇ προσελθὼν κείρεται μελαμφόρος, στένων δακρύων οἷς κατέσχε τὸν θρόνον
9945	ἐκκλησίας αἴσχιστα τυραννουμένης, καὶ σεπτὰς ἠθέτησε τιμᾶν εἰκόνας. ὃν οἱ βασιλεύοντες ἀπεσταλκότες ἤροντο τούτοις ὑποθέσθαι πρακτέα· ἦ δ’ ὃς “συνελθεῖν σύνοδον δεῖ πατέρων
(9950)	οἰκουμενικὴν εἰς ἴασιν τῆς νόσου ἐκκλησιῶν θ’ ἕνωσιν ἀπεσχισμένων·
(9950)	ἄλλως τυχεῖν γὰρ οὐκ ἔνι σωτηρίας.” οἱ δ’ ἀντεπῆγον τῷδ’ ἐπιστάντες πάλιν “καὶ πῶς προεδρίαν σὺ μέλλων λαμβάνειν	398
9955	ἀπηγόρευσας προσκύνησιν εἰκόνων;” ὁ δ’ αὖ κρατούντων ᾐτιᾶτο μανίαν, ὅθεν στένων νῦν προσπεφευγὼς κυρίῳ καθικετεύω λιπαρῶς κριτὴν ὅλων ὡς ποιμενάρχην μὴ κριθῆναί με κρίσει.
9960	μετὰ δὲ μικρὸν ἀπολείπει τὸν βίον. Μεθ’ ὃν κατηγλάϊσεν ἱερὸν θρόνον Ταράσιος, πρόμαχος ὀρθοδοξίας, κοσμούμενος βίῳ τε λαμπρῷ καὶ λόγῳ, πρωτασηκρῆτις, εὐγενὴς ψυχὴν δέμας·
9965	ἐφ’ οὗ συνέστη κατὰ Νίκαιαν πόλιν τῆς ἑβδόμης ἄθροισμα σεπτῶν πατέρων, οἳ καὶ κυροῦσιν εἰκόνας σεβασμίας ὡς πρὶν τιμᾶν τε καὶ σέβειν ἐπαξίως, νέκυν δ’ Ἀναστάσιον καὶ Κωνσταντῖνον
9970	σὺν τῷ Νικήτᾳ, μισθίους, οὐ ποιμένας, ἀναθέματι παρέδωκαν εἰκότως. Πρὸς νηνέμους δὲ λιμένας Ταρασίου βίον καθορμίσαντος ἐκ τρικυμίας διάδοχος θρόνου τε τοῦδε καὶ τρόπου
9975	Νικηφόρος δέδεικτο πρωτασηκρῆτις, ἀνήρ τις ὄντως εὐγενὴς εὐπατρίδης, προκινδυνεύων δογμάτων τῶν ἐνθέων,
9975	Χριστοῦ τε ποίμνης ὑπεραθλῶν ὡς θέμις· ὅντινα ποίμνης ἀπελάσας καὶ θρόνου	399
9980	ἐξ Ἀρμενίας θηριώνυμος Λέων, οἷς συμφρονοῦντα μηδαμῶς ἔχων σέβας μηδ’ αὖ συνυβρίζοντα Χριστοῦ τὸν τύπον, τίθησιν ἐξόριστον εἰς νήσων μίαν. Θεόδοτον δὲ Κασιτηρᾶν τοὐπίκλην
9985	ἢ Μελισσηνόν, ἐγκαθιδρύει θρόνῳ, ἄνδρα βέβηλον, εἰκόνων καθαιρέτην καὶ λύκον αὐτόχρημα Χριστοῦ θρεμμάτων, θρέμμα πονηρὸν ἄστεος Νακωλείας. Τούτου θανόντος δυσσεβῶς ἐν τῷ θρόνῳ,
9990	Ἀντώνιός τις Κασσυματᾶς τοὐπίκλην, νομεὺς Συλαίου δυσσεβής, ἔσχε θρόνον, θεανδρικὸν τύπωμα μισῶν δεσπότου. Εἶτ’ Ἰαννῆς ἄθλιος, ὁ σκαιὸς γόης, τοῦ μισοχρίστου κράτορος Θεοφίλου
9995	διδάσκαλος κάκιστος, εἰκόνων λύτης· ὃν οἱ κρατοῦντες Μιχαὴλ Θεοδώρα θρόνου κατασπάσαντες ὡς λαοπλάνον ἀρχιθυτῶν ψήφῳ τε καὶ συμφωνίᾳ, ἄνδρα μοναστὴν καὶ θεοῦ θεῖον θύτην
(10000)	Μεθόδιον, σύμμαχον ὀρθοδοξίας, στίγματα βαστάζοντα σαρκὶ δεσπότου, εἰς θῶκον ἀνάγουσι τῆς βασιλίδος,
(10000)	ἐπὶ λυχνίαν ἀναθέντες τὸν λύχνον. Τούτου μεταστάντος δὲ πρὸς τὸν δεσπότην,	400
10005	ποιμὴν θεαυγὴς ὦπτο τῆς βασιλίδος Ἰγνάτιος, παῖς Μιχαὴλ βασιλέως, κανὼν ἀκριβὴς ἀρετῶν καὶ δογμάτων, παιδεύσεως μέλημα καὶ λόγων κράτος· ὃν ἐκτομίαν θηριώνυμος Λέων
10010	κράτος κατασχὼν ἀπέφηνε σὺν βίᾳ· εἶτα μονάσας ὡς θεοῦ θεῖος νόμος, ὕστατον ἔσχε τῆς Κωνσταντίνου θρόνον. τοῦτον Μιχαὴλ καταγαγὼν τοῦ θρόνου, μᾶλλον δὲ Καῖσαρ Βάρδας, ἀδίκῳ δίκῃ
10015	ἄνδρα πανοῦργον καὶ σοφώτατον λίαν ἐκ λαϊκῶν, Φώτιον πρωτασηκρῆτις, ἀντικαθιστᾷ ποιμενάρχην ἀδίκως. τοῦ δ’ ἀπελασθέντος ἐκ προεδρίας, Ἰγνάτιος ἔσχηκε τὸν θρόνον πάλιν.
10020	οὗ γῆθεν ἀπάραντος εἰς πόλου πλάτος, ἀνάγεται Φώτιος αὖθις πρὸς θρόνον. οὗ καὶ πάλιν αὖ καταχθέντος τοῦ θρόνου, ἀδίδυμος Στέφανος, ἄνακτος γόνος τοῦ Βασιλείου, λευίτης τὴν ἀξίαν,
10025	προεδρίαν εἴληφε τῆς Κωνσταντίνου. Μεθ’ ὅν τις Ἀντώνιος, ἀσκητὴς μέγας,
10025	αὐχῶν πατρίδα τὴν βασιλίδα πόλιν, ὅσιος ἀνήρ, ἀρεταῖς ἐστεμμένος, οἴκτου νεώς, ἄντικρυς ἀγαθωσύνη.	401
10030	Τούτου λιπόντος τὴν γεηρὰν οὐσίαν μεταβεβηκότος δὲ πρὸς θείους νόας, ἀρχιθύτης δέδεικτο τῆς Βυζαντίδος ἀνὴρ μοναχὸς εὐλαβής, σοφὸς μέγας, κλῆσιν μὲν Νικόλαος, ἄξιος θρόνου,
10035	μυστικὸς ἀξίαν δὲ πρόσθεν τυγχάνων, ἐκφὺς Ἰταλῶν, εὐφυὴς περὶ λόγους. ὃν ἐξελάσας τοῦ θρόνου σοφὸς Λέων τετραγαμίας ἄγος οὐ δεδεγμένον, Εὐθύμιον σύγκελλον ἐγκαθιδρύει.
10040	τούτου διωχθέντος δὲ τῆς προεδρίας, πάλιν ὁ Νικόλαος ἔσχε τὸν θρόνον. Τούτου θανόντος Στέφανος Ἀμασείας, σπουδαῖος εὐνοῦχός τις, ἱερὸς θύτης, Ῥώμης νέας εἴληφε τὴν προεδρίαν.
10045	Τούτου τὸ βιοῦν καταλύσαντος μόρῳ, ἀρχιερεὺς δέδεικτο τῆς Κωνσταντίνου Τρύφων μοναστὴς εὐλαβής τε καὶ γέρων. Τοῦδ’ ἀπελαθέντος δὲ τοῦ θρόνου δόλῳ, εὐνοῦχος υἱὸς Ῥωμανοῦ βασιλέως,
(10050)	κλῆσιν Θεοφύλακτος, αὐχεῖ τὸν θρόνον,
(10050)	οὐκ εὐαγῶς ζῶν οὐδὲ κατὰ ποιμένας, κυνηγεσίοις προστετηκὼς δ’ ἐκτόπως ταῖς ἱππομανίαις τε καὶ τούτων δρόμοις. Τούτου καταστρέψαντος ἐν θρόνῳ βίον	402
10055	ἀντικατέστη ποιμενάρχης κυρίου Πολύευκτος, ἄξιος ἱεραρχίας, εὐκταῖον ὄντως χρῆμα καὶ πᾶσι φίλον, κλέος μοναστῶν, ἀρετῶν πασῶν τύπος, διαπρέπων λόγῳ τε καὶ τρόπῳ πλέον.
10060	Τοῦδ’ ἐκλελοιπότος δὲ τὸν φθαρτὸν βίον μοναχὸς Βασίλειος ἔσχε τὸν θρόνον, ἐκ τῆς πατρίδος Σκαμανδρηνὸς τὴν θέσιν. Καθαιρεθέντος τοῦδε τῆς προεδρίας Ἀντώνιός τις εὐλαβὴς ὁ Στουδίτης
10065	ἀρχιθύτης πέφηνε τῆς Βυζαντίδος. Τοῦ δ’ Ἀντωνίου θῶκον ἀπειπαμένου ὁ Νικόλαος Χρυσοβέργης τοὐπίκλην εἰς τόνδ’ ἀνήχθη τὸν περίπυστον θρόνον. Τούτου μεταστάντος δὲ πρὸς τὸν δεσπότην
10070	κατέσχε Σισίνιος μάγιστρος θρόνον, παιδείας ἴδρις ἰατρικῆς καὶ νόμων, βαθμοὺς ὁ συνθεὶς συγγενικοὺς ἐννόμους. Τούτου θανόντος καὶ λελοιπότος φάος, μονῆς προεστὼς Μανουὴλ κεκλημένης
10075	Σέργιος ἀνὴρ παραλαμβάνει θρόνον. Τούτου θανόντος ἐγκαθίσταται θρόνῳ πρῶτός τις Εὐστάθιος ἐν πρεσβυτέροις τῶν ἐν βασιλείοις γε κατειλεγμένων. Καὶ τοῦδε τὸ ζῆν ἐκμετρήσαντος μόρῳ	403
10080	ἐκκλησιάρχης τῆς μονῆς τοῦ Στουδίου μοναχὸς Ἀλέξιος εἴληφε θρόνον, ἀνὴρ μεγαλόδωρος, ὄλβιος θύτης. Οὗπερ μεταλλάξαντος εὐαγῶς βίον κλῆσιν Μιχαήλ, Κηρουλάριος θέσιν,
10085	εὐπατριδῶν εἷς καὶ μονοτρόπων ἅμα, καθίσταται πρόεδρος ἀρχιποιμένων, θερμουργὸς ἀνήρ, ὑπερόπτης τῶν νόμων, ὃν καταγαγὼν Ἰσαάκιος θρόνου εἰς ἐξορίαν παρέπεμψε σὺν δόλῳ.
10090	Ἔνθα θανόντος ἐγκαθίδρυται θρόνῳ καὶ ποιμενάρχης ἀναδείκνυται μέγας Κωνσταντῖνός τις ἐκτομίας Λειχούδης, πρωτοβεστιάριος ὢν τὴν ἀξίαν, σπουδαῖος ὄντως, εὐλαβής, θεῷ φίλος,
10095	ἐν δημοσίαις πραγμάτων λειτουργίαις φανεὶς ἀμεμφὴς ἀνεπίληπτος πάνυ, πολλῷ δὲ μᾶλλον ἐν καλῶν ἐργασίαις. Οὗ τὸν παρόντα καταλύσαντος βίον ὁ Ξιφιλῖνος χαρίεις Ἰωάννης
(10100)	ἐκκλησίας ἰθύνει τὴν προεδρίαν,
(10100)	βίῳ λόγῳ γένει τε λαμπρῶς ἐμπρέπων· ὃς πρόσθεν ὢν εἷς εὐγενῶν τῶν ἐν τέλει, κόσμον λελοιπὼς τὰ μοναχῶν ὑπέδυ καὶ ποιμενάρχης ἐκρίθη Βυζαντίδος.	404
10105	Τούτου τὸν ἀνθρώπινον ἐκβάντος βίον Κοσμᾶς μοναχὸς Ἱεροσολυμίτης, ἀνὴρ ἀγαθός, ἀρετῶν θεῖος δόμος, χειρίζεται δὴ τὴν λεὼ προστασίαν· ὃς δυσχεραίνων πραγμάτων τῇ συγχύσει
10110	ἑκὼν ἀπηγόρευσεν ἱερωσύνην, καλῶς ὑπεκστὰς καὶ θρόνου καὶ ποιμνίου. Εἶτ’ ἐγκατέστη τῷ πανυψήλῳ θρόνῳ μοναχὸς Εὐστράτιος, Γαριδᾶς θέσιν, πρὸς πᾶν ὁτιοῦν μὴ πεφυκὼς κρειττόνων,
10115	παιδεύσεως ἄμοιρος ἅμα καὶ λόγων, ἡσυχίᾳ τε γωνίᾳ μᾶλλον πρέπων ἢ προστασίᾳ καὶ λεὼ προεδρίᾳ. Τοῦδ’ ἀπελαθέντος γε τῆς προεδρίας ὅσιος ἀνήρ, εὐλαβής, πρᾶος φύσει,
10120	θεῷ προβληθεὶς Νικόλαος ἀξίως, μοναχὸς ἐλλόγιμος, ἄξιος θρόνου, ἐκκλησίαν ἴθυνεν ὡς θεῷ φίλον. Τούτου μεταστάντος δὲ πρὸς θείους νόας ἀνὴρ χαριτώνυμος, ἐμπρέπων λόγοις,
10125	ἱερομνήμων λευίτης ἐκκλησίας, τῷ τηνικαῦτα ποιμένι Χαλκηδόνος
10125	ἀγχοῦ καθ’ αἷμα καὶ γένος συνημμένος, τὸ δ’ Ἀγαπητὸς ὡς ἐπώνυμον φέρων, ἀνάγεται δὴ πρὸς θρόνον Βυζαντίδος.	405
10130	Οὗ τὸν παρόντα καταλείψαντος βίον Στυππῆς Λέων εἴληφε τὴν προεδρίαν, οἰκονόμος ὢν λευίτης ἐκκλησίας. Καὶ τοῦδε τὸ ζῆν ἐν θρόνῳ λελοιπότος πρόεδρος ὤφθη ποιμενάρχης αὖ μέγας
10135	σεμνὸς Μιχαήλ, ἀρεταῖς λάμπων λόγοις, μονῆς προεστὼς εὐαγοῦς τῆς Ὀξείας· ὅστις ἑκὼν λέλοιπεν ἱεραρχίαν, πρὸς νησίδα δὲ καὶ μονὴν τῆς Ὀξείας ἐπαναδραμών, ὑποθεὶς τὸν αὐχένα
10140	ναοῦ πύλῃ δόχμιον, ὢ πράου τρόπου, πατεῖν παρεῖχεν εἰσιοῦσι τὸν δόμον, ἐφ’ οἷς ἀποστὰς τῆς μονῆς τῆς ἰδίας ἀξυμφόρως εἴληφε τὴν προεδρίαν. Οὕτω μεταστάντος δὲ Μιχαὴλ θρόνου
10145	Κοσμᾶς Ἀττικός, κόσμος ἱεραρχίας, τῶν ἀρετῶν ὄχημα, καλῶν ἑστία, προφητικός τις καὶ τὸ μέλλον προβλέπων, ἀρχιθύτης δέδεικτο τῆς Κωνσταντίνου, ποιμὴν ἀγαθὸς καὶ νομεὺς ψυχοτρόφος,
(10150)	ὅνπερ καθεῖλε Μανουὴλ ἄναξ θρόνου, ψευδεῖς προφάσεις αἰτίας τε συμπλάσας· ὅθεν προαχθεὶς ποιμενάρχης ὁ βλέπων ἦ μὴν μενεῖν ἄκαρπον ἄρρενος τόκου
(10150)	μήτραν προηγόρευσε τῆς βασιλίδος·	406
10155	καὶ ταῦτα συμβέβηκεν ὑστέρῳ χρόνῳ. δουκὶ μεγάλῳ καὶ κρατοῦντος νυμφίῳ Κοντοστεφάνῳ, πρὸς τόδ’ ἠπειληκότι δρᾶσαι δ’ ἀεικὲς τόνδ’ ἐπιβεβληκότι, ἔχειν προεῖπε τὸν διὰ λίθου μόρον·
10160	εἴληφε δ’ ἄμφω τὰ προλεχθέντα τέλος. Μεθ’ ὃν Μουζάλων Νικόλαος Κυπρόθεν μετατεθεὶς ἴθυνε τὴν ἐκκλησίαν, ἀνὴρ τρόφιμος λευίτης ἐκκλησίας, διδάσκαλός τ’ αὖ τῶν Παύλου θείων λόγων.
10165	εἶτ’ ἀρχιθύτης ἀνεδείχθη Κυπρίων, καὶ δυσχεράνας πραγμάτων τῇ συγχύσει θρόνον παρῃτήσατο καὶ προεδρίαν· βακάντιβος δ’ ὢν ἐν βασιλίδι πόλει καὶ Κοσμιδίου τῆς μονῆς ἐπιστάτης,
10170	εἴληφε θῶκον τῆς Βυζαντίδος τότε. Αὐθαιρέτως τούτου δὲ λιπόντος θρόνον Θεόδοτός τις, καὶ μοναχὸς καὶ θύτης, μονῆς προεστὼς ἀναστάσεως λόγου τῆς ἐν πόλει νῦν κειμένης βασιλίδι,
10175	πρόεδρος ὤφθη τῆς Κωνσταντίνου θρόνου. Οὗπερ θανόντος Κωνσταντῖνος, λευίτης καὶ σακελλίου τῆς θεοῦ γ’ ἐκκλησίας, ὁ Χλιαρηνός, παραλαμβάνει θρόνον.
10175	Καὶ τοῦδε βίον ἐκμετρήσαντος μόρῳ	407
10180	Λουκᾶς μοναχὸς εὐσεβὴς Χρυσοβέργης, ἀσκητικὸν κάλλιστον ἀνύων βίον, ἐπαξίως ἔσχηκε τὴν προεδρίαν. Μεθ’ ὃν Μιχαὴλ λευίτης σακελλίου, φιλοσόφων ὕπατος, τοῦ Ἀγχιάλου,
10185	κοσμεῖ θρόνον κάλλιστα τῆς Κωνσταντίνου. Τούτου μεταστάντος δὲ πρὸς πόλου πλάτος Εὐγενειώτης ἐν μονοτρόποις θύτης, μονῆς προεστὼς χρηματίσας Μαγγάνων, κλῆσιν Χαρίτων, παραλαμβάνει θρόνον.
10190	Τούτου λιπόντος τὴν κάτω παροικίαν Θεοδόσιος ἐκ μονῆς Βοραδίου, ἀνὴρ ἀγαθὸς καὶ μονοτρόπων κλέος, Χριστοῦ καλῶς ἴθυνε τὴν ἐκκλησίαν. Τούτου λιπόντος ἱεραρχίας θρόνον
10195	ἑκουσίως τε τὸν θρόνον λελοιπότος, Βασίλειός τις Καματηρὸς τοὐπίκλην, λόγιος ἀνήρ, χαρτοφύλαξ λευίτης, ἀντικατέστη τῷ σεβασμίῳ θρόνῳ· ὃν Ἄγγελος σχὼν Ἰσαάκιος κράτος
(10200)	κατήγαγε θρόνου τε καὶ προεδρίας, συνθεὶς προφάσεις παντάπαν ἀνευλόγους. σακελλάριον λευίτην δ’ ἐκκλησίας, κλῆσιν Νικήταν, Μουντάνην δὲ τοὐπίκλην, παλαίτερόν γε Τιθωνοῦ καὶ Θουκρίτου,
10205	ἀρχιθύτην δείκνυσι τῆς Κωνσταντίνου. μετὰ μικρὸν δὲ τοῦ θρόνου κατασπάσας ὡς ἀφελῆ τε καὶ χρόνῳ παρειμένον, ἄνδρα μοναχόν, ἀρετῆς ὄντ’ ἐργάτην, τὸν πρᾶον Λεόντιον ἐγκαθιδρύει,	408
10210	λόφων ἀπ’ αὐτῶν ἀγαγὼν Αὐξεντίου· ὃν τῷδε δεῖξαι τὴν ἀπείρανδρον κόρην ἔφασκε νυκτὸς συλλόγων ἠθροισμένων, εἶδός τε κλῆσιν ἀρετὴν τοῦδ’ εὐστόχως καλῶς διαγράψασαν ὡς ἐν εἰκόνι.
10215	ἀλλά γε καὶ τόνδ’ ἀπελαύνει τοῦ θρόνου, πάντα παριδὼν τὰ προηγορευμένα, μετάθεσιν δὲ δραματουργεῖ ποιμένος· ἀρχιθύτην γὰρ τῆς Σιὼν τῆς ἁγίας, κλῆσιν Θεοδόσιον, φύντα Λατίνων,
10220	ἐθάδα τῷδε καὶ προήγορον κράτους, εἰς θῶκον ἀνήγαγε τῆς Κωνσταντίνου. ἀλλ’ οὐδὲν ἀπώνατο τῆς κακουργίας· ἀμφοῖν γὰρ ἐκπέπτωκεν ἱεραρχίαιν καὶ τῶνδ’ ἀτίμως ὁ προβληθεὶς ἀκρίτως.
10225	Ἔπειτα Γεώργιος ὁ Ξιφιλῖνος, σκευοφύλαξ ὢν τῆς θεοῦ γ’ ἐκκλησίας,
10225	ποιμαντικὴν εἴληφε καὶ προεδρίαν. Τούτου θανόντος ἐγκαθίσταται θρόνῳ ὁ Καματηρὸς εὐεπὴς Ἰωάννης,	409
10230	ἴδρις σοφίας παντοδαπῆς καὶ λόγων, ἐπήβολός τε δογμάτων τῶν ἐνθέων, ἐκκλησίας ὢν λευίτης χαρτοφύλαξ· ἐφ’ οὗ παρεστήσαντο Λατῖνοι πόλιν. ὃς ἐξελαθεὶς δυστυχῶς πρὸς Λατίνων
10235	θρόνου πατρίδος, τῆς σεμνῆς Βυζαντίδος, οἰκεῖ Διδυμότειχον εἰς ἄστυ φθάσας, ἔνθα θανὼν ἔλιπεν ἡλίου φάος. Μετὰ δὲ τοῦτον ποιμένες Βυζαντίδος οὗτοι προεβλήθησαν ἐν Νικαέων,
10240	πρῶτος Μιχαήλ, Αὐτωρειανὸς θέσιν, σακελλάριος λευίτης ἐκκλησίας, ἴδρις σοφίας κοσμικῆς θείας ἅμα. Οὗπερ μεταλλάξαντος ἐν θρόνῳ βίον, Θεόδωρος εἴληφε τὴν προεδρίαν,
10245	ἐκκλησίας ὢν λευίτης χαρτοφύλαξ, τοὐπώνυμον σχὼν Εἰρηνικὸς πατρόθεν, φιλοσόφων ὕπατον ἀξίαν λόγους. Καὶ τοῦδε θανόντος δὲ τὴν προεδρίαν Μάξιμος αὐχεῖ καὶ μοναχὸς καὶ θύτης,
(10250)	μονῆς προεστὼς εὐαγοῦς ἀκοιμήτων. Μεθ’ ὃν Μανουὴλ φιλόσοφος τὸν λόγον, φύλαξ ἀκριβὴς καὶ νόμων καὶ κανόνων. Τούτου λιπόντος τὴν κάτω παροικίαν, πολὺς Γερμανὸς τὸν βίον καὶ τὸν λόγον	410
10255	ἀρχιθύτης δέδεικται τῆς Κωνσταντίνου, ἀνὴρ μοναστὴς καὶ θεοῦ θυηπόλος, αὐχῶν Ἀνάπλουν πατρίδα Προποντίδος, ἐκκλησίας τρόφιμος ὢν τῆς ἐν πόλει· εἶτα μονάσας, καὶ φανεὶς θεοῦ λάτρις
10260	Γεωργίῳ μάρτυρι καὶ πεφιλμένος, ἔλαχε ποίμνην ἰθύνειν Βυζαντίδος. Τούτου μεταστάντος δὲ πρὸς τὸν δεσπότην καὶ συναφθέντος πατριαρχῶν ἁγίοις, Μεθόδιός τις, καὶ μοναχὸς καὶ θύτης,
10265	μονῆς προεστὼς τῆς Ὑακίνθου τότε, ἐπὶ βράχιστον ἀπολαύει τοῦ θρόνου. Οὗπερ θανόντος καὶ λιπόντος τὸν βίον ὁ πρωτοθύτης Μανουὴλ ἔσχε θρόνον τῶν ἐν βασιλείοις γε κατειλεγμένων,
10270	γέρων προσηνής, μειλίχιος τὸν τρόπον. Χρησαμένου τέλει δὲ τοῦδε τοῦ βίου Ἀρσένιός τις εὐλαβὴς μονοτρόπων, τῶν ἀρετῶν κάλλιστος ἔμψυχος θρόνος, εἰς ποιμενάρχην ᾑρέθη Βυζαντίδος,
10275	σειρὰν γένους ἕλκων μὲν ἐκ Βυζαντίου,
10275	κόμην δὲ καρεὶς ἐν μοναῖς τῆς Νικαίας, καὶ τῇδε δειχθεὶς καὶ μονῆς ἐπιστάτης· εἶθ’ ἡσυχάζων καὶ θεῷ προσανέχων ἐν Ἀπολλωνιάδος ἀσκητηρίοις	411
10280	ἀφῖκτο κληθεὶς εἰς πόλιν Νικαέων πρὸς τοῦ κρατοῦντος Αὐσόνων Θεοδώρου, καὶ πάντα βαθμὸν ἀνύσας ἐκκλησίας εἰς ὕψος ᾔρθη ποιμεναρχίας μέγα. Αὐθαιρέτως τούτου δὲ λιπόντος θρόνον,
10285	μονῇ δὲ αὑτὸν εὐαγῶς δεδωκότος, Νικηφόρος πρόεδρος ὢν Ἐφεσίων προεδρίαν εἴληφε τῆς Κωνσταντίνου, ὃς ἀρχιλευίτης πρὶν ἦν παλατίου, ἀνὴρ ἀμεμφής, παρθένος διὰ βίου.
10290	Τούτου τελευτήσαντος ἐν προεδρίᾳ Ἀρσένιος πρώτιστος ἀπολαμβάνει τῆς βασιλίδος ἱερὰν προεδρίαν. καθαιρέσει τούτου δὲ καθυπηγμένου πρὸς ποιμεναρχῶν καὶ δικαστῶν τῶν τότε,
10295	εἶτ’ ἀπελαθέντος τε τῆς ἐκκλησίας, εἰς Προικόνησον δ’ ἀπαχθέντος νησίδα, τῆς Ἀδριανοῦ Γερμανὸς ἀρχιθύτης μεταθέσει δέδεικτο καὶ Βυζαντίδος. Τούτου παραιτήσει δὲ λιπόντος θρόνον
(10300)	ἀνὴρ Ἰωσήφ, ὀρθοδοξίας στῦλος, κλέος μοναστῶν ἅμα καὶ πρεσβυτέρων, μονῆς προεστὼς εὐαγοῦς Γαλησίου, πρᾶος χαρίεις καὶ θεοῦ τρέμων νόμους, πτωχοτρόφος φίλοικτος, εὔσπλαγχνος φύσει,	412
10305	εἰς πατριαρχῶν τὸν περίπυστον θρόνον ἀνάγεται δὴ κανονικῶς ἀξίως, κλήρου πέλων εἷς τοῦ βασιλείου πάλαι, γήμας τε σεμνῶς καὶ τεκὼν θυγατέρα· εἶτ’ ἀποβαλὼν θανάτῳ συνευνέτιν,
10310	καὶ τὰ μοναχῶν ὑποδὺς ὁμοψύχως, ὤφθη δοχεῖον ἀρετῶν τῶν ἐνθέων, ἔπειτα ποιμὴν τῆς μονῆς Γαλησίου, καὶ ποιμενάρχης ἀρχιθύτης τ’ αὖ μέγας. ἐπεὶ δ’ Ἰταλῶν δόγμα παρεισεφθάρη
10315	ἐν τῇ καθ’ ἡμᾶς οὐ καλῶς ἐκκλησίᾳ τούτου διιθύνοντος εὐσεβῶς θρόνον,
10315	καὶ τῷδ’ ἐπῆκτο τάδ’ ἐπαινεῖν τις βία, ὁ δ’ ἀκλινῶς ἥδραστο δογμάτων βάσει. ἐκβάλλεται δὴ τοῦ θρόνου μαλ’ ἀδίκως,	413
10320	ὡς ὑπεραθλῶν δογμάτων ὀρθῶν ἄγαν, εἰς δ’ ἀλλοδαπὴν ἀπελαύνεται χθόνα, καθαιρετικὴν ψῆφον ἀρχιποιμένων σχεδιασάντων κατὰ τοῦδ’ ἀναιτίως. τοῦδ’ ἀπελαθέντος δὲ τῆς προστασίας,
10325	Ἰωάννης τις τὴν ἐπίκλησιν Βέκκος ἀντικατέστη, συμφρονῶν τοῖς Λατίνοις, ἐκκλησίας ὢν χαρτοφύλαξ λευίτης, ἀνὴρ σοφός τις, ἐντεθραμμένος λόγοις. τοῦδ’ ἐκδιωχθέντος δὲ τῆς ἐκκλησίας
10330	νεύσει κρατοῦντος εὐσεβοῦς Ἀνδρονίκου ζήλῳ τε πιστῶν, ὡς προμάχου Λατίνων, πάλιν Ἰωσὴφ ἀπολαμβάνει θρόνον. Οὗπερ λιπόντος τὸν βίον καὶ τὸν θρόνον, σοφός τις ἀνήρ, Γρηγόριος Κυπρόθεν,
10335	λόγων σοφῶν μαίευμα, Μουσῶν ἑστία, εἰς πατριαρχῶν ἀνεβιβάσθη θρόνον· ὅστις πατρίδος καὶ πατρικῆς οἰκίας φυγὰς ὑπάρξας παῖς ἔτι πω τυγχάνων παιδεύσεως ἔρωτι καὶ μαθημάτων
10340	ἐλθὼν κατοικεῖ πρὸς πόλιν Κωνσταντίνου, αὑτὸν δὲ μαθήμασιν ἐκδοὺς καὶ πόνοις ἀφῖκτο πρὸς μέγα τι παιδείας βάθος· εἶτα καταστὰς γνώριμος στεφηφόρῳ καὶ συνταγεὶς κλήρῳ τε τοῦ παλατίου,	414
10345	ἀρχιθύτης πέφηνε τῆς Κωνσταντίνου, τὰ τῶν μοναχῶν πρὶν τελεσθεὶς ὡς ἔθος. Αὐθαιρέτως τούτου δὲ λιπόντος θρόνον, Ἀθανάσιος ἐκ καλῆς ἡσυχίας, ἀσκητικός τις ἐν μονοτρόποις θύτης,
(10350)	γεννάδας ἀνήρ, καρτερικὸς πρὸς πόνους, ἀντικατέστη τῷ Βυζαντίδος θρόνῳ. Τούτου παραιτήσει δὲ λιπόντος θρόνον, ὅσιος ἀνήρ, εὐλαβὴς Ἰωάννης, γαληνός, εὐέντευκτος, ἀρετῶν θρόνος,
10355	κλέος μοναχῶν ἅμα καὶ πρεσβυτέρων, πλέον δὲ πλουτῶν πραότητα καρδίας, ἐπαξίως εἴληφε τὴν προεδρίαν, ὡρμημένος μὲν ἐκ μερῶν Μεσημβρίας, γάμοις ὁμιλήσας δὲ σεμνοῖς ἐν βίῳ,
10360	καὶ παιδὸς ὀφθεὶς ἄρρενος φυτοσπόρος, ἑκών τε λιπὼν γαμετῆς συνοικίαν, ἀσκητικὸν προύκρινεν ἔνθεον βίον. ἐνστάσεως οὖν συμπροϊούσης βίῳ,
10360	Ῥώμης ἐδείχθη πατριάρχης τῆς νέας.	415
10365	Τούτου δ’ ἑκόντος ἀπολιπόντος θρόνον πάλιν Ἀθανάσιος ἔσχε τὸν θρόνον. καὶ τόνδε λοιπὸν αὖθις ἀπειπαμένου μεταθέσει δέδεικτο Κυζίκου Νίφων τῆς βασιλίδος ἀστέων ἀρχιθύτης,
10370	ἀνὴρ μοναχός, ἀγχίνους ἐν πρακτέοις, παιδεύσεως μὲν ἀδαὴς ἐγκυκλίου, ἐπήβολος δὲ καὶ φρενῶν πεπλησμένος, Βέρροιαν αὐχῶν τὴν δυτικὴν πατρίδα, λαύρας ὑπάρξας προστάτης τῆς καθ’ Ἄθω.
10375	εἶτα κατέστη ποιμενάρχης Κυζίκου καὶ πατριάρχης τῆσδε Κωνσταντίνου. Τοῦδ’ ἐγγραφῇ δὲ θῶκον ἀπειπαμένου Ἰωάννης τις, ὁ Γλυκὺς δὲ τοὐπίκλην, συγκλητικός τε καὶ λογοθέτης δρόμου,
10380	εἷς ὢν ἀρίστων καὶ σοφῶν λόγων ἴδρις, χειρίζεται δὴ τὴν λεὼ προστασίαν. Καὶ τοῦδ’ ὁμοίως θῶκον ἀπειπαμένου Γεράσιμός τις, καὶ μοναχὸς καὶ θύτης, πόλιν Φιλαδέλφειαν αὐχῶν πατρίδα,
10385	μονῆς προεστὼς χρηματίσας Σωσάνδρων, προεδρίαν εἴληφε τῆς Κωνσταντίνου. Τούτου τὸ βιοῦν ἐν θρόνῳ λελοιπότος
10385	ἀνὴρ μοναχός, εὐλαβὴς Ἠσαΐας, πρᾶος γεραρὸς καὶ ταπεινόφρων γέρων,	416
10390	κλέος μοναστῶν τῶν βιούντων κατ’ Ἄθω, Ἤπειρον αὐχῶν πατρίδα παλαιτέραν, εἰς ὕψος ἀνήνεκτο ποιμεναρχίας.	416
post10392t	ΤΕΛΟΣ.	417

(50)

(100)

(150)

(200)

(250)

(300)

(350)

(400)

(450)

(500)

(550)

(600)

(650)

(700)

(750)

(800)

(850)

(900)

(950)

(1000)

(1050)

(1100)

(1150)

(1200)

(1250)

(1300)

(1350)

(1400)

(1450)

(1500)

(1550)

(1600)

(1650)

(1700)

(1750)

(1800)

(1850)

(1900)

(1950)

(2000)

(2050)

(2100)

(2150)

(2200)

(2250)

(2300)

(2350)

(2400)

(2450)

(2500)

(2550)

(2600)

(2650)

(2700)

(2750)

(2800)

(2850)

(2900)

(2950)

(3000)

(3050)

(3100)

(3150)

(3200)

(3250)

(3300)

(3350)

(3400)

(3450)

(3500)

(3550)

(3600)

(3650)

(3700)

(3750)

(3800)

(3850)

(3900)

(3950)

(4000)